Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2015r. w S.

odwołania L. M. i G. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 31 października 2014 r. Nr (...),(...)

w sprawie L. M. i G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne

I. zmienia zaskarżoną decyzję w punkcie 2 w ten sposób, że ustala podstawę wymiaru składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w miejsce wynagrodzenia określonego w umowie o pracę - kwotę 3781,14 zł brutto (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt jeden złotych czternaście groszy);

II. w pozostałym zakresie odwołania oddala;

III. odstępuje od obciążania ubezpieczonej i płatnika składek kosztami zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1374/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 października 2014 r. Nr (...), znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 68 ust. 1 pkt 1, art. 18 ust. 1, art. 41 ust. 13 i 14 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 58 § 1, § 2 i § 3 k.c. w zw. z art. 300 k.p., stwierdził, że:

1)  L. M. od dnia 01.07.2014 r. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu) z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 01.07.2014 r. na czas określony (od dnia 01.07.2014 r. do dnia 30.06.2019 r.) z płatnikiem składek o nazwie Biuro (...), M. G., mającym swoją siedzibę w M. przy ul. (...);

2)  uznaje postanowienie umowy o pracę z dnia 01.07.2014 r. odnośnie ustalenia wynagrodzenia w wysokości 5.700 zł brutto za nieważne i przyjmuje jako dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – w miejsce wynagrodzenia określonego w przedmiotowej umowie – kwotę 1.680 zł, tj. kwotę odpowiadającą minimalnemu wynagrodzeniu miesięcznemu za pracę obowiązującemu w 2014 roku.

W uzasadnieniu wskazano, że wynagrodzenie L. M., wynoszące 5.700 zł, nosi cechy wynagrodzenia nadmiernie wygórowanego, nawet w stosunku do wynagrodzenia G. M. – właścicielki Biura (...), zatrudnionej jednocześnie m.in. w charakterze pracownika i wykonującej funkcję Głównej Księgowej w firmie (...) S.A. Ponadto przyznane L. M. wynagrodzenie w kwocie 5.700 zł organ rentowy uznał nie tylko jako nadmiernie wygórowane w stosunku do warunków płacowych G. M., ale także jako wynagrodzenie nieusprawiedliwione kwalifikacjami zawodowymi ubezpieczonej, jej doświadczeniem zawodowym, ani też wykonywaną przez nią pracą. W ocenie (...) Oddział w S. istotną okolicznością jest również fakt krótkotrwałości wykonywanego przez ubezpieczoną zatrudnienia oraz przewidywaną długotrwałą niezdolność do pracy. Zdaniem organu rentowego ustalenie wynagrodzenia w przedmiotowej umowie o pracę nastąpiło z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiągnięciu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu. ZUS nie kwestionował faktu wykonywania pracy przez L. M., lecz jedynie osiągnięcie przez nią rażąco wysokiej podstawy wymiaru składek. W ocenie Zakładu, ustalenie wynagrodzenia w wysokości 5.700 zł nastąpiło przede wszystkim w celu zapewnienia ubezpieczonej uzyskania korzyści w postaci nienależnie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego związanych z niezdolnością do pracy. Wobec powyższego organ rentowy postanowienie umowy o pracę w kwestii wysokości wynagrodzenia ocenił jako nieważne, gdyż narusza zasady współżycia społecznego, a tym samym jako podstawę wymiaru składek przyjęto kwotę 1.680 zł brutto, odpowiadającą minimalnemu wynagrodzeniu miesięcznemu za pracę w 2014 r. Jednocześnie organ rentowy nie znalazł podstaw do zakwestionowania ważności całej umowy o pracę.

Odwołania od ww. decyzji złożyły G. M. jako płatnik składek oraz ubezpieczona L. M., zaskarżając ją w całości oraz wnosząc o zmianę decyzji w całości lub ewentualnie uchylenie i przekazanie sprawy do rozpatrzenia organowi rentowemu. W uzasadnieniu potwierdzono, że ubezpieczona L. M. została zatrudniona u płatnika składek G. M. na podstawie umowy o pracę z dnia 1 lipca 2014 r. Zdaniem odwołujących się, wysokość wynagrodzenia L. M. została określona w sposób zdecydowanie bardziej korzystny od zarobków pozostałych osób świadczących usługi na rzecz G. M. z uwagi na znacznie większy zakres obowiązków oraz świadczenie pracy w wymiarze pełnego etatu. Wskazano, że L. M. posiada ponad dwuletnie doświadczenie zawodowe w pracy administracyjno-biurowej, polegające przede wszystkim na wykonywaniu czynności księgowych i jest to doświadczenie wystarczające do wykonywania powierzonej jej pracy. W ocenie odwołujących się, dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia okoliczność, że G. M. współpracuje z innymi osobami za znacznie niższym wynagrodzeniem, bowiem osoby te wykonują swoją pracę w niższym wymiarze czasu pracy. Podkreślono, że dokonanie zestawienia wynagrodzenia osiąganego przez L. M. z wynagrodzeniem G. M. w firmie (...) S.A. jest zabiegiem błędnym, niemniej jednak wynagrodzenia te nie odbiegają od siebie w sposób zasadniczy. Jak wskazano, organ rentowy nie przeprowadził porównania średnich zarobków osób posiadających podobne doświadczenie i kwalifikacje, co uznać należało za brak prawidłowego wyjaśnienia sprawy. Określone w umowie o pracę wynagrodzenie, ze względu na posiadane przez L. M. doświadczenie zawodowe nie może zostać uznane za nieodpowiadające rodzajowi, ilości i jakości świadczonej przez nią pracy. W ocenie odwołujących się, ustalone przez organ rentowy wynagrodzenie w wysokości 1.680 zł miesięcznie należy uznać za rażąco niesprawiedliwe i niskie, a tym samym niegodziwe w odniesieniu do posiadanego przez L. M. doświadczenia zawodowego.

Na rozprawie w dniu 15 września 2015 r. pełnomocnik ubezpieczonej i płatnika składek zmodyfikował stanowisko, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji w części poprzez ustalenie, że podstawa wymiaru składek wynosi 5.700 zł (k. 51v akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie oraz zasądzenie na rzecz organu rentowego kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu podkreślono, iż z dokumentacji ubezpieczonej L. M. wynika, że w okresie bezpośrednio poprzedzającym zatrudnienie u płatnika składek, tj. w okresie od dnia 01.05.2012 r. do dnia 30.06.2014 r., ubezpieczona wykonywała pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie niespecjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych pod nazwą (...) C. L. M. – była to firma jednoosobowa, nie zatrudniająca pracowników. Nadto zwrócono uwagę, iż ubezpieczona posiada dyplom ukończenia studiów pierwszego stopnia na kierunku socjologia, a oprócz tego ukończyła jednodniowe seminarium zorganizowane przez Centrum (...) Sp. z o.o. w W. z zakresu podatek VAT w obrocie międzynarodowym po zmianach w 2013 r. oraz 5-godzinne szkolenie przeprowadzone przez Instytut Studiów (...) sp. z o.o. w zakresie opodatkowania towarów używanych oraz innych zmian w podatku od towarów i usług. Jak wskazano, ubezpieczona wykonywała zatrudnienie w okresie od 01.07.2014 r. do 04.09.2014 r., czyli tylko przez 2 miesiące i 4 dni, bowiem od dnia 05.09.2014 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim – stała się niezdolna do pracy w związku z ciążą. W ocenie organu rentowego, wynagrodzenie w kwocie 5.700 zł brutto miesięcznie na stanowisku księgowej bez doświadczenia zawodowego i stosownego wykształcenia, w mieście takim jak M., narusza zasady współżycia społecznego w związku z czym dotknięte jest nieważnością.

Sprawa z odwołania płatnika składek G. M., prowadzona pod sygn. akt IV U 1375/14, została połączona do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą z odwołania ubezpieczonej L. M., i prowadzona w dalszym ciągu pod sygn. akt IV U 1374/14.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W okresie od 7 listopada 2005 r. do 21 lutego 2011 r. L. M. wykonywała pracę na rzecz pracodawcy G. M., przy czym faktycznie świadczyła pracę w okresie od 7 listopada 2005 r. do 20 kwietnia 2006 r. (5 miesięcy i 13 dni) oraz w okresie od dnia 11 sierpnia 2008 r. do 14 września 2008 r. (1 miesiąc i 3 dni), zaś w pozostałym czasie korzystała z zasiłków chorobowych, macierzyńskich i wychowawczych. Wówczas ubezpieczona była zatrudniona jako referent ds. księgowości celem zapoznania się ze specyfiką pracy w biurze rachunkowym. Ubezpieczona zajmowała się tylko książką przychodów i rozchodów (okoliczność bezsporna, nadto zeznania ubezpieczonej L. M., k. 51v).

W okresie od 1 maja 2012 r. do 30 czerwca 2014 r. L. M. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie niespecjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych pod nazwą (...) C. L. M.. Była to firma jednoosobowa, nie zatrudniająca pracowników. Poza usługami sprzątania, L. M. – prowadząc działalność gospodarczą – wykonywała na rzecz Biura (...) także usługi administracyjno-biurowe. Wynagrodzenie za wykonane usługi administracyjno-biurowe w latach 2012-2014 kształtowało się w przedziale od 1.000 zł do 4.000 zł (zeznania świadka K. M., k. 22-23; zeznania ubezpieczonej L. M., k. 23-24, 51v; zestawienia i rachunki, k. 30-49).

W dniu 1 lipca 2014 r. L. M. zawarła z G. M., prowadzącą Biuro (...) w M. przy ul. (...), umowę o pracę na czas określony do 30 czerwca 2019 r. Ubezpieczona została zatrudniona na stanowisku księgowej w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 5.700 zł brutto. Do obowiązków L. M. należy obsługa księgowa podmiotów gospodarczych, z którymi Biuro rachunkowe ma podpisane umowy na obsługę księgową, w tym dekretowanie i wprowadzanie do systemu komputerowego dokumentów księgowych, analiza kont księgowych rozrachunków z klientami, rozlicznie faktur importowych, eksportowych i transakcji wspólnotowych, prowadzenie rejestrów VAT poszczególnych podmiotów i ksiąg przychodów i rozchodów, sporządzanie rachunku wyników firm na koniec miesiąca i okresowych raportów dla kierownictwa firm obsługiwanych przez biuro. Praca wykonywana przez L. M. była sprawdzana i weryfikowana przez pracodawcę G. M. (umowa o pracę, k. 36 akt organu rentowego; zeznania ubezpieczonej, k. 23-24 akt sprawy; zeznania płatnika składek, k. 24-24v; zeznania świadka M. Z., k. 21v-22; zeznania świadka K. M., k. 22-23).

Ubezpieczona L. M. jest synową płatnika składek G. M. (okoliczność bezsporna).

Ubezpieczona była zatrudniona w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 4 września 2014 r., zaś od dnia 5 września 2014 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z uwagi na ciążę.

W dniu 23 czerwca 2013 r. ubezpieczona L. M. ukończyła seminarium w zakresie podatku VAT w obrocie międzynarodowym po zmianach w 2013 roku zorganizowane przez Centrum (...) sp. z o.o., zaś w dniu 22 lipca 2013 roku odbyła 5-godzinne szkolenie przeprowadzone przez Instytut Studiów (...) sp. z o.o. na temat „Rewolucja w opodatkowaniu towarów używanych oraz inne zmiany w podatku od towarów i usług wchodzące w życie w dniach: 1 sierpnia, 1 września i 1 października 2013 r.” Ubezpieczona ma wykształcenie wyższe – w dniu 16 lipca 2014 r. ukończyła studia licencjackie w Wyższej Szkole (...). J. M. w M. na kierunku socjologia w specjalności socjologia administracyjna (okoliczności niesporne – dokumenty w aktach organu rentowego).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym na podstawie zeznań świadków M. Z. (k. 21v-22) i K. M. (k. 22-23) oraz zeznań ubezpieczonej L. M. (k. 23-24, 51v) oraz płatnika składek G. M. (k. 24-24v, 51v), obdarzonego przez Sąd w całości wiarygodnością. Sąd pominął dowód z zeznań świadka M. K. z uwagi na cofnięcie wniosku dowodowego przez pełnomocnika odwołujących się (k. 21v).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonej L. M. oraz płatnika składek G. M. zasługiwały na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie kwestią bezsporną jest okoliczność, że między G. M., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą BIURO (...), i L. M. doszło do powstania od 1 lipca 2014 r. stosunku pracy na podstawie umowy o pracę z dnia 01.07.2014 r., jak również okoliczność, że L. M. została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy nie kwestionował także zakresu obowiązków powierzonych i wykonywanych przez ubezpieczoną. Okolicznością sporną pozostaje tylko fakt, czy wynagrodzenie ustalone przez strony umowy o pracę od dnia 01.07.2014 r. w wysokości 5.700 zł brutto, jest wynagrodzeniem sprzecznym z zasadami współżycia społecznego i nieadekwatnym – wygórowanym w stosunku do wykonywanej przez ubezpieczoną pracy. Podkreślenia wymaga, że kwestią sporną nie była cała decyzja, pomimo że tak to zostało określone w odwołaniach, tylko pkt 2 decyzji z dnia 31.10.2014 r., dotyczący ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Organ rentowy, uznając za nieważny zapis w umowie dotyczący wysokości wynagrodzenia w kwocie 5.700 zł brutto, ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 1.680 zł, tj. minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 2014 r.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że z nawiązaniem stosunku pracy wiążą się różne konsekwencje, do których między innymi należy podleganie obowiązkowemu pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu. Tytułem obowiązkowego ubezpieczenia, zarówno emerytalno-rentowego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 121), jak i chorobowego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy oraz wypadkowego - art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, jest - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - pozostawanie w stosunku pracy. Na podstawie art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - ubezpieczenie trwa od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Nawiązanie stosunku pracy skutkuje równoległym powstaniem stosunku ubezpieczenia. Należy zatem przyjąć, iż stosunek ubezpieczenia społecznego pracowniczego jest konsekwencją stosunku pracy i jako taki ma charakter wtórny. Ubezpieczenie społeczne nie może istnieć bez stosunku pracy. Uruchomienie stosunku ubezpieczeniowego może odnosić się wyłącznie do ważnego stosunku pracy, a więc takiego, który stanowi wyraz woli obu stron realizowania celów, którym umowa ma służyć. Przesłankę nawiązania pracowniczego stosunku ubezpieczenia oraz wynikającego z tego stosunku prawa do świadczenia stanowi przy tym nie samo zawarcie umowy o pracę, lecz zatrudnienie.

Przepis art. 86 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych daje organowi rentowemu kompetencje do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień, w tym postanowień umowy dotyczących wysokości wynagrodzenia i - w ramach obowiązującej go procedury zakwestionowania tych postanowień umowy o pracę, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (por. wyrok S.N. z dnia 04 sierpnia 2005 r. w sprawie II UK 16/05, publik. LEX nr 182776). Realna możliwość takiej kontroli powstaje po przekazaniu przez płatnika składek raportu miesięcznego, przedkładanego zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W raporcie płatnik przedstawia między innymi dane o tytule ubezpieczenia i podstawie wymiaru składek oraz dokonuje zestawienia należnych składek na poszczególne ubezpieczenia. Dane te mogą być zakwestionowane zarówno przez ubezpieczonego, jak i przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być, w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne, jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu (art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p.). Wzorzec godziwego wynagrodzenia, który czyni zadość ekwiwalentności zarobków do rodzaju i charakteru świadczonej pracy oraz posiadanych przez pracownika doświadczenia i kwalifikacji zawodowych będzie uwzględniał między innymi takie czynniki, jak: siatka wynagrodzeń obowiązująca w zakładzie pracy; średni poziom wynagrodzeń za taki sam lub podobny charakter świadczonej pracy w danej branży; wykształcenie; zakres obowiązków; odpowiedzialność materialna oraz dyspozycyjność (por. wyrok SN z dnia 23 stycznia 2014 r., I UK 302/13, LEX nr 1503234; wyrok SN z dnia 9 sierpnia 2005 r., III UK 89/05, OSNP 2006/11-12/192).

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że ubezpieczona L. M. od 1 lipca 2014 r. została zatrudniona i wykonywała pracę na rzecz płatnika składek G. M. zgodnie z zawartą umową o pracę na stanowisku księgowej. Podkreślenia jednak wymaga, iż ubezpieczona nie posiada wykształcenia związanego stricte z księgowością czy rachunkowością, lecz ukończyła studia licencjackie na kierunku socjologia w specjalności socjologia administracji. Co prawda, jak wskazała sama ubezpieczona, nigdy nie wykonywała pracy w zawodzie socjologa, jednak również doświadczenie zawodowe ubezpieczonej w zakresie księgowości obejmuje tylko 6 miesięcy i 16 dni, kiedy to w latach 2005-2011 faktycznie wykonywała pracę referenta ds. księgowości w Biurze (...), otrzymując najniższe wynagrodzenie. Zeznania L. M. potwierdziły, że gdy po raz pierwszy była zatrudniona przez G. M., urodziła dwójkę dzieci i przebywała na urlopie wychowawczym (k. 51v). Następnie ubezpieczona rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej w zakresie usług sprzątania. Zgodnie z przedłożonymi rachunkami w ramach działalności gospodarczej miała także świadczyć usługi administracyjno-biurowe na rzecz biura rachunkowego, a wynagrodzenie za spełnione świadczenia opiewało na kwoty od 1.000 zł do 4.000 zł. Nadto ubezpieczona L. M. nie ukończyła żadnych studiów podyplomowych z księgowości czy też rachunkowości, a jedynie odbyła 1-dniowe i 5-godzinne szkolenia z zakresu podatków.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, ubezpieczona posiada znikome kwalifikacje do wykonywania pracy księgowej. Tym samy organ rentowy zasadnie podważył adekwatność wynagrodzenia określonego w umowie o pracę z dnia 01.07.2014 r. do charakteru wykonywanej pracy. Zdaniem Sądu, żaden pracodawca niespokrewniony z L. M., mając na uwadze kwalifikacje i doświadczenie zawodowe, nie zatrudniłby ubezpieczonej na stanowisku księgowej za wynagrodzeniem 5.700 zł brutto. Taki wniosek wyprowadzono z niepodważalnego faktu, że G. M. legitymująca się ogromnym doświadczeniem w zakresie księgowości, prowadząca własne Biuro (...), za pracę księgowej w firmie (...) S.A. w M. w 2014 r. uzyskiwała wynagrodzenie opiewające na kwotę niespełna 4.500 zł (4.473,63 zł za miesiąc 07/2014, 4.319,61 zł za miesiąc 08/2014, 4.418,04 zł za miesiąc 09/2014). Wobec powyższego wynagrodzenie ubezpieczonej określone na kwotę 5.700 zł, biorąc pod uwagę brak doświadczenia zawodowego i odpowiedniego wykształcenia, Sąd uznał za nieadekwatne do wykonywanej pracy. Tym bardziej, że – jak wynika z zeznań odwołujących się – nie była to praca samodzielna, bowiem G. M. weryfikowała i sprawdzała pracę L. M.. Na uwagę zasługuje również fakt, że osoba (według płatnika składek - jeszcze przyuczająca się), która została zatrudniona i wykonuje te same obowiązki co ubezpieczona, realizując je najpierw w ramach stażu, a obecnie na podstawie umowy o pracę, otrzymuje minimalne wynagrodzenie.

Co za tym idzie, wynagrodzenie w kwocie 5.700 zł brutto jest nieadekwatne do doświadczenia zawodowego, wykształcenia oraz czynności wykonywanych przez L. M. w Biurze (...). Niemniej jednak, w ocenie Sądu, nie można również zmniejszyć wynagrodzenia ubezpieczonej stanowiącego podstawę wymiaru składek do minimalnego wynagrodzenia w kwocie 1.680 zł, co uczynił organ rentowy. Zdaniem Sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy miernikiem wynagrodzenia, które ubezpieczona miałaby możliwość osiągnąć również na ogólnym rynku pracy jest przeciętne wynagrodzenie, które w III kwartale 2014 r. wynosiło 3.781,14 zł.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w części, tj. w punkcie 2 w ten sposób, że ustalił podstawę wymiaru składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w miejsce wynagrodzenia określonego w umowie o pracę - kwotę 3.781,14 zł brutto. W pozostałym zakresie odwołania podlegały oddaleniu, bowiem brak było podstaw do ustalenia jako podstawy wymiaru składek kwoty 5.700 zł brutto jako wynagrodzenia nieadekwatnego do kwalifikacji i charakteru pracy wykonywanej przez ubezpieczoną.

Z uwagi, że odwołania ubezpieczonej i płatnika składek podlegały tylko częściowemu uwzględnieniu, a jednocześnie organ rentowy nie wygrał postępowania w całym zakresie, na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania ubezpieczonej i płatnika składek kosztami zastępstwa procesowego.