Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, Wydział III Cywilny Odwoławczy w składzie

następującym:

Przewodniczący - Sędzia SO Ewa Adamczyk

Sędzia SO Katarzyna Kwilosz – Babiś (sprawozdawca)

Sędzia SO Tomasz Białka

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Burnagiel

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z wniosku J. C.

przy uczestnictwie E. C.

o podział majątku

na skutek apelacji uczestniczki

od postanowienia Sądu Rejonowego w Gorlicach

z dnia 29 października 2015 r., sygn. akt I Ns 925/12

p o s t a n a w i a :

1.  oddalić apelację;

2.  przyznać ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gorlicach na rzecz adw. T. G. kwotę 2214 zł (dwa tysiące dwieście czternaście złotych) brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu w postępowaniu apelacyjnym;

3.  orzec, że wnioskodawca i uczestniczka ponoszą koszty postępowania apelacyjnego związane ze swym udziałem w sprawie.

(...)

Sygn. akt III Ca 847/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29.10.2015r. (sygn. akt I Ns 925/12) Sąd Rejonowy w Gorlicach w sprawie z wniosku J. C. przy uczestnictwie E. C. o podział majątku ustalił, że udział w majątku wspólnym wnioskodawcy wynosi 2/5, a uczestniczki 3/5 (pkt I), ustalił, że przedmiotem podziału majątku wspólnego wnioskodawcy i uczestniczki są:

a. nakłady w postaci budynku mieszkalnego wraz z dobudowanym do niego garażem o łącznej wartości 214 900 zł poczynione przez strony na stanowiącą majątek odrębny uczestniczki nieruchomość oznaczoną jako dz. ewid. nr (...) położoną w S., obj. KW nr (...),

b. ½ udziału we własności samochodu osobowego marki F. (...) o nr rej. (...) o wartości 2 000 zł,

c. pilarka tarczowa z silnikiem elektrycznym o wartości 350 zł,

d. wierzytelność w kwocie 16 843,21 zł jako środki zgromadzone na dzień 28.06.2012r. na rachunku (...) S.A., prowadzonym dla wnioskodawcy J. C.,

e. wierzytelność w kwocie 25 061,57 zł z tytułu nakładów poczynionych z majątku osobistego E. C. na majątek wspólny w postaci spłaty części kredytu zaciągniętego dnia 29.12.1988r. w (...) – Banku (...) Oddział w G. wspólnie przez J. C. i E. C. (pkt II),

dokonał podziału majątku wspólnego wnioskodawcy i uczestniczki w ten sposób, że:

a. przyznał na rzecz wnioskodawcy wierzytelność w kwocie 16 843,21 zł szczegółowo opisaną w pkt II ppkt d,

b. przyznał na rzecz uczestniczki poczynione przez strony nakłady na działce nr (...), w postaci budynku mieszkalnego wraz z dobudowanym do niego garażem,

½ udziału we własności samochodu szczegółowo opisanego w pkt II ppkt b, pilarkę tarczową i wierzytelność w kwocie 25 061,57 zł, szczegółowo opisaną w pkt II ppkt e (pkt III),

zasądził od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy spłatę w kwocie 65 969,44 zł płatną w dwóch ratach:

a. pierwsza rata w kwocie 35 969,44 zł płatna terminie 3 miesięcy od prawomocności postanowienia z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki,

b. druga rata w kwocie 30 000,00 zł płatna terminie 6 miesięcy od prawomocności postanowienia z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki (pkt IV),

nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Gorlicach) na rzecz adwokata T. G. kwotę 4 428 zł (w tym 828 zł podatku VAT) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną wnioskodawcy z urzędu (pkt V), nieuiszczonymi kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa (pkt VI), orzekł, że wnioskodawca i uczestniczka ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie (pkt VII).

Sąd Rejonowy ustalił, że wnioskodawca i uczestniczka zawarli związek małżeński w dniu 18.10.1986r. w G.. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 21.03.2012r., sygn. akt I C 257/11 małżeństwo to zostało rozwiązane przez rozwód z winy wnioskodawcy. Powyższym wyrokiem Sąd orzekł ponadto eksmisję J. C. ze wspólnego domu stron znajdującego się w S. nr (...). Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 28.06.2012r. Strony nie zawierały małżeńskich umów majątkowych. Nie toczyła się również pomiędzy nimi sprawa sądowa o zniesienie wspólności ustawowej małżeńskiej. Z małżeństwa strony mają troje pełnoletnich dzieci. Początkowo strony zamieszkały u rodziców uczestniczki. W związku z nieporozumieniami pomiędzy wnioskodawcą a rodziną uczestniczki, strony podjęły decyzję o budowie własnego domu. Uczestniczka otrzymała od rodziców, w ramach darowizny na jej rzecz, działkę nr (...), znajdującą się w S., w pobliżu jej domu rodzinnego. Umowa w formie aktu notarialnego została zawarta dnia 6.05.1988r. Ponadto rodzice uczestniczki wspierali wspólnie małżonków w gromadzeniu koniecznych materiałów budowlanych. W ten sposób uczestniczka i wnioskodawca uzyskali środki finansowe na zakup między innymi cegły. Rodzice uczestniczki oprócz cegły, finansowali także zakup cementu, piasku i części desek szalunkowych. W celu sfinansowania kolejnych zakupów i rozpoczęcia budowy małżonkowie zawarli dnia 29.12.1988r. z (...) – Bankiem (...) Oddział w G. umowę o kredyt na kwotę 5 700 000 zł. Kredyt miał być spłacony w okresie 40 lat, w ratach kwartalnych, począwszy od 1.01.1992r. Jednakże w związku z diametralnymi zmianami ustrojowymi i gospodarczymi, zachodzącymi w tym okresie w Polsce, wartość udzielonego kredytu zaczęła gwałtownie maleć, a koszty jego spłaty znacznie wzrastały w krótkich okresach czasu. Małżonkowie rozpoczęli starania o jak najszybszą przedterminową spłatę. W tym celu uczestniczka zwróciła się o pomoc do swojej ciotki A. C.. Uzyskała od niej kwotę 600 $ amerykańskich, którą najpierw zamierzała oddać, jednakże wobec trudności finansowych ciotka ostatecznie postanowiła darować jej tą sumę. Dodatkowo uczestniczka otrzymała także kolejne 100 $ amerykańskich od swojej matki, dzięki czemu dysponowała kwotą 700 $, która to w znacznym stopniu pozwoliła na spłatę kredytu. Do spłaty dołożył się także wnioskodawca, dzięki czemu małżonkowie uzyskali konieczną sumę. Spłata kredytu nastąpiła w pierwszych miesiącach 1990r. Wartość nabywcza kwoty kredytu (5 700 000 zł), w dniu jego uruchomienia, tj. 14.02.1989r. odpowiada na dzień uprawomocnienia się wyroku rozwodowego stron (tj. 28.06.2012r.) wartości nabywczej kwoty 160 539,65 zł. Z kolei wartość 700 $ amerykańskich, które zostały przeznaczone na spłatę kredytu w okresie od stycznia do marca 1990r. odpowiada, w dacie uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód, kwocie 25 061,57 zł. Środki finansowe pochodzące z kredytu zostały przeznaczone na zakup dalszych materiałów budowlanych. Strony rozpoczęły budowę domu wiosną 1989r., kiedy to zostały wylane fundamenty. Budynek był wznoszony systemem gospodarczym, z dużą pomocą rodziny uczestniczki. Ważną rolę odgrywał ojciec E. C., który był cieślą i posiadał duże doświadczenie, dzięki czemu mógł zorganizować i koordynować prace budowlane. Ojciec uczestniczki przekazał na budowę drewno na okna, parapety, drzwi, parkiet. Następnie wykonywał on poszczególne elementy stolarskie, a więc okna, drzwi. J. C. zakupił szybę okienną, zaś wspólnie z ówczesną żoną wyrabiał klepki parkietowe oraz układał tenże parkiet. Drewno na więźbę dachową strony zakupiły z własnych środków u cieśli w S.. Także materiał na boazerię został zakupiony wspólnie przez małżonków, którzy również samodzielnie ją wykonali w warsztacie ojca uczestniczki. W tym czasie strony były wspierane przez swoich rodziców, którzy przekazywali sumy pieniężne w różnych wysokościach. Wnioskodawca pracował także na placu budowy, przy wznoszeniu domu, a następnie brał udział w pracach wykończeniowych. Uczestniczka wspierała budowę gotując posiłki dla pracujących mężczyzn. Strony wprowadziły się do własnego domu w grudniu 1991r., jednakże w późniejszym okresie były wykonywane dalsze prace wykończeniowe, takie jak tynki na zewnątrz, boazeria, czy też podbicie dachowe. J. C. w latach 2000 – 2001 dobudował przylegający do domu garaż. Powstał on również systemem gospodarczym, a wnioskodawca zaciągał pożyczki na ten cel z funduszu pracowniczego. W trakcie trwania małżeństwa strony zakupiły także samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...), którego współwłaścicielem jest ich syn P. K. (dawniej C.). Wartość udziału przysługującego stronom w prawie własności tego pojazdu wynosi 2 000 zł. Ponadto w skład majątku wspólnego stron wchodzi też pilarka tarczowa z silnikiem elektrycznym, której wartość według stanu na dzień 28.06.2012r., a cen obecnych wynosi 350 zł. Z kolei według stanu na dzień 28.06.2012r., a cen obecnych wartość budynku mieszkalnego wynosi 210 100 zł, natomiast dobudowany garaż przedstawia wartość 4 800 zł. J. C. w trakcie małżeństwa najpierw pracował w Szpitalu (...) w G., gdzie był zatrudniony w okresie od 27.06.1973r. do 31.08.2005r. Po roku 2005 wnioskodawca pracował między innymi w Spółdzielni (...), zajmującej się ochroną mienia. Uczestniczka pracowała zawodowo do lutego 1991r. w Spółdzielni (...) w G.. Następnie do marca 1999r. była zarejestrowana jako bezrobotna, jednakże w tym okresie dorabiała pracując dorywczo w gospodarstwie ogrodniczym swojego brata T. M. (1). Następnie od marca 1999r. do 21.01.2012r. była zatrudniona jako pomoc domowa u swojej mamy W. M.. W związku ze stałą pracą zawodową wnioskodawca odprowadzał regularnie składki na fundusz emerytalny. Na dzień 28.06.2012r. zgromadził on na rachunku prowadzonym przez (...) S.A. kapitał w wysokości 16 843,21 zł. Natomiast uczestniczka nie była członkiem żadnego otwartego funduszu emerytalnego. J. C. obecnie jest bezrobotny i pobiera zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 580 zł miesięcznie. Zamierza podjąć starania o zasiłek przedemerytalny. Mieszka wraz ze swoją matką. Obecnie nie ma nikogo na utrzymaniu, nie posiada innego majątku, oprócz tego objętego podziałem. E. C. obecnie sprawuje opiekę nad swoją matką i z tego tytułu pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Dodatkowo w sezonie pracuje dorywczo w ogrodzie. Nie posiada zgromadzonych żadnych oszczędności, ale zaczyna je gromadzić. Oprócz majątku objętego podziałem nie posiada żadnego innego.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd I instancji uznał, że w przedmiotowej sprawie sporna między stronami była okoliczność poczynienia przez uczestniczkę nakładu z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci dołożenia się przez nią do spłaty kredytu budowlanego kwotą stanowiącą równowartość 700 $ amerykańskich, podarowanych jej przez ciotkę A. C.. Ponieważ okoliczność ta znalazła poparcie w zeznaniach wiarygodnych świadków W. M. i M. M., natomiast wnioskodawca nie wykazał dowodu przeciwnego, Sąd Rejonowy zaliczył w skład majątku podlegającemu podziałowi wierzytelność w kwocie 25 061,57 zł z tytułu nakładów poczynionych z majątku osobistego E. C. na majątek wspólny w postaci spłaty części kredytu zaciągniętego dnia 29.12.1988r. Powołując się na treść art. 43 §1 i §2 k.r.o. Sąd Rejonowy stwierdził, że wnioskodawca nie wykazywał dbałości o rodzinę mimo, że posiadał takie możliwości. Przez cały okres trwania małżeństwa posiadał stałe źródło dochodu, jednakże na drodze wspierania rodziny stanęła jego choroba alkoholowa i zarobkowane pieniądze przeznaczał w znacznej części na zakup i spożycie alkoholu. Wnioskodawca nie angażował się też w ogóle w opiekę nad swoim dziećmi, tak że cały ciężar osobistych starań o ich rozwój i wychowanie spoczął na uczestniczce. Okoliczności te pozwoliły zdaniem Sądu Rejonowego na ocenę, iż co do ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym, to żądanie uczestniczki, a nie wnioskodawcy jest uzasadnione. Mając na uwadze, że wnioskodawca częściowo tylko zaspokajał potrzeby rodziny Sąd I instancji przyjął, że udział E. C. w majątku dorobkowym wynosi 3/5 części, zaś J. C. 2/5 części. Stosownie do treści art. 567 § 3 k.p.c. w zw. z 687 k.p.c. i art. 46 k.r.o. Sąd I instancji dokonał podziału majątku wspólnego E. C. i J. C. ustalając, że wartość majątku ulegającego podziałowi oraz podlegającemu rozliczeniu wynosi 232 093,21 zł (w tym wartość domu i dobudowanego garażu: 214 900 zł, pilarki tarczowej: 350 zł oraz wierzytelności zgromadzonej na rachunku OFE: 16 843,21 zł). Udział wnioskodawcy w majątku wspólnym wynosi 2/5 części, co odpowiada kwocie 92 837,28 zł, natomiast udział uczestniczki wynosi 3/5 części, co stanowi odpowiednio kwotę 139 255,93 zł. Z uwagi na to, że wartość majątku przyznanego uczestniczce przewyższa wartość jej udziału o 75 994,07 zł Sąd Rejonowy uznał, że wnioskodawcy należy się dopłata, przy czym kwota ta nie stanowi jej wysokości, bowiem rozliczeniu podlega również wchodząca w skład majątku dorobkowego wierzytelność w kwocie 25 061,57 zł z tytułu nakładów poczynionych z majątku osobistego E. C. w postaci spłaty części kredytu zaciągniętego dnia 29.12.1988r. Z uwagi na to, iż udziały stron w majątku wspólnym nie są równe, zwrotowi uczestniczce podlega w ocenie Sądu Rejonowego kwota 10 024,63 zł, tj. 2/5 części kwoty, jaką z majątku osobistego uczestniczka wydatkowała na spłatę wspólnego kredytu stron. Należna zatem wnioskodawcy dopłata wynosi 65 969,44 zł (75 994,07 zł – 10 024,63 zł). Z uwagi na wielkość zasądzonej dopłaty i sytuację materialną uczestniczki zobowiązanej do jej uiszczenia, mając na względzie treści art. 212 § 3 k.c. w zw. z art. 567 § 3 i 688 k.p.c., kwota 65 969,44 zł została rozłożona na 2 raty.

Powyższe postanowienie w zakresie pkt I, II, III i IV zaskarżyła uczestniczka apelacją, w której zarzuciła:

1. naruszenie art. 233 §1 k.p.c. przez dowolną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wskutek uznania, iż darowizny stanowiące równowartość nakładów na nieruchomość uczestniczki (z wyjątkiem robocizny, boazerii, parkietu oraz zakupionego drewna na więźbę dachową) poczynione przez jej rodzinę ustanowione były na rzecz obojga małżonków, podczas gdy były to darowizny czynione wyłącznie na rzecz uczestniczki,

2. naruszenie art. 43 §2 k.r.o. przez uznanie, iż brak jest przesłanek do ustalenia nierównych udziałów wnioskodawcy i uczestniczki w majątku wspólnym wynoszącym względem wnioskodawcy 1/5, a względem uczestniczki 4/5 w sytuacji, gdy w okolicznościach przedmiotowej sprawy istnieją przesłanki do takiego orzeczenia.

Wskazując na powyższe apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia, przez ustalenie, iż udział w majątku wspólnym wnioskodawcy wynosi 1/5, a uczestniczki 4/5; ustalenie, iż nakłady poczynione przez strony na stanowiącą majątek odrębny uczestniczki nieruchomość wynoszą 6 975 zł i stanowią koszt robocizny – boazerii, parkietu oraz zakupu drewna na więźbę dachową; przez przyznanie na rzecz uczestniczki poczynionych przez strony nakładów na działce nr (...) w postaci kosztów robocizny – boazerii, parkietu oraz zakupu drewna na więźbę dachową oraz przez zasądzenie od wnioskodawcy na jej rzecz spłaty w kwocie 6 997,25 zł płatnej w terminie 3 miesięcy od prawomocności postanowienia z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki. Apelująca wniosła ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Wniosła nadto uczestniczka o zasądzenie na jej rzecz od wnioskodawcy kosztów zastępstwa prawnego.

W odpowiedzi na apelację wnioskodawca wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) kosztów zastępstwa adwokackiego za postępowanie apelacyjne w kwocie 3 600 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest nie zasługiwała na uwzględnienie, gdyż zarzuty w niej zawarte były bezzasadne.

W sprawie nie zaszły uchybienia skutkujące nieważnością postępowania, brane pod rozwagę sądu odwoławczego z urzędu – art. 378 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia dotyczące wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności. Ustalenia te znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a ich ocena dokonana została prawidłowo i wszechstronnie. Ocena ta nie budzi zastrzeżeń Sądu Okręgowego i mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów. Sąd Okręgowy podziela wszystkie ustalenia Sądu I instancji, przyjmując je za podstawę własnych rozważań.

Uczestniczka nie wykazała zasadności zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. przez dowolną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Sąd Okręgowy podkreśla, że dla skutecznego postawienia takiego zarzutu konieczne jest wykazanie, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony, o innej niż przyjął sąd, wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki we wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej, albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo- skutkowych, przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona.

Zdaniem Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie wadliwość taka nie występuje. Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy, w głównej mierze opierała się na dowodach osobowych, których przeprowadzenia domagali się zarówno wnioskodawca, jak i uczestniczka. Sąd Rejonowy precyzyjnie omówił, dlaczego świadkom W. M., T. M. (2), M. M., J. M., P. K., S. J., A. M., A. L. i P. D. dał wiarę i wskazał, w jakim zakresie zeznania O. C., T. L. na wiarę nie zasługiwały. Oparł się też Sąd w swoich ustaleniach na opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego Z. Z., którą ocenił jako fachową i logiczną, należycie uzasadnioną i nie znalazł Sąd podstaw, aby ją kwestionować, jak również na opinii biegłej T. P., która była dwukrotnie uzupełniana pisemnie, a strony nie zgłosiły do niej dalszych zarzutów.

Podkreślenia nadto wymaga, że małżeństwo stron trwało długi okres czasu- ponad 25 lat. W trakcie tego małżeństwa powstały składniki majątkowe objęte podziałem w niniejszym postępowaniu. Zgodnie z obowiązującym prawem, wszystko, co powstało w trakcie małżeństwa, objęte jest domniemaniem, że stanowi majątek wspólny. Dotyczy to także majątku w postaci wspólnego domu budowanego na działce jednego z małżonków, stanowiącego w sensie prawnym nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków. Ciężar wykazania, iż taki składnik nie wchodzi do majątku wspólnego spoczywa na tym małżonku, który takie twierdzenia podnosi (art. 6 k.c.). W przedmiotowej sprawie, wbrew temu, co zarzuca apelacja, nie zostało w żaden sposób wykazane, że majątek wspólny stanowi wyłącznie boazeria, parkiet i drewno zakupione na więźbę dachową. W tym miejscu warto przytoczyć fragment odpowiedzi na wniosek złożonej przez uczestniczkę, iż „budowa domu realizowana była w zdecydowanej większości ze środków pochodzących z kredytu zaciągniętego przez małżonków w 1988r. w wysokości 5 700 000 zł” (k. 21). W tej odpowiedzi na wniosek uczestniczka przyznała nadto, wbrew temu, co aktualnie podnosi, że wnioskodawca swoją osobistą pracą przyczynił się również do powstania tego domu. Potwierdzają to też zeznania świadków A. H. (k. 110v), P. D. (k. 140), A. L. (k. 141v), T. M. (1) (k. 142v) i T. L. (k. 154). W sprawie zostało wykazane, że przez cały okres małżeństwa wnioskodawca pracował, jak również, że korzystał w zakładzie pracy z szeregu pożyczek z kasy zapomogowo-pożyczkowej. W sytuacji gdy budowa domu następuje tzw. systemem gospodarczym a proces budowy i wykańczania obiektu i trwa wiele lat - a tak było w niniejszej sprawie – osobisty wkład pracy uczestnika i korzystanie z pożyczek w zakładzie pracy stanowiły bardzo istotny wkład w powstanie domu.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy korzystnie ocenił zarzuty podnoszone w toku sprawy przez uczestniczkę i w maksymalnym zakresie uwzględnił jej roszczenia. Nie tylko bowiem ustalił nierówne udziały stron w majątku wspólnym, ale też dał jej wiarę co do tego, że darowizna w łącznej kwocie 700 $ przekazana została wyłącznie na rzecz uczestniczki, kwotę tę zwaloryzował na podstawie opinii biegłego i rozliczył to jako nakład z majątku osobistego na majątek wspólny stron. Dalej trzeba stwierdzić, że powszechnie wiadomym jest, iż osoby, które końcem lat 80 brały kredyty na budowę domu, za który to kredyt zakupiły materiały na budowę ( por. zacytowaną wyżej odpowiedź na wniosek) bardzo na tym skorzystały, bowiem gdy w odpowiednim momencie zaciągnięty kredyt spłaciły, to ta spłata w istocie nie była dużym obciążeniem dla kredytobiorców w zestawieniu z pobraną sumą. Korzyść wynikająca z inflacji jest korzyścią obojga kredytobiorców tj. w niniejszej sprawie obojga małżonków i jako taka stanowi przeszkodę do nadmiernego różnicowania wielkości udziałów małżonków w majątku wspólnym.

Prawidłowo też Sąd Rejonowy przyjął, że pomoc świadczona przez rodzinę uczestniczki była pomocą dla obojga małżonków, bowiem w żaden sposób nie wykazano, że było inaczej. Dom budowany był bowiem w trakcie małżeństwa, przez małżonków i z przeznaczeniem na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych rodziny, którą stworzyli. Rozwód między stronami został natomiast orzeczony po 20 latach od wprowadzenia się do nowo wybudowanego domu. Wbrew twierdzeniom apelującej, w zeznaniach świadków, na które się powołuje (tj. jej matki W. M. i braci T. M. (1) i J. M.), nie ma takich stwierdzeń, z których wynikałoby, że pomoc przez nich świadczona była wyłącznie dla uczestniczki, z wyłączeniem J. C.. Niezależnie od powyższego, gdyby nawet prawdą było, co aktualnie uczestniczka próbuje wykazać, że wnioskodawca od samego początku ich małżeństwa trwonił majątek, większość zarobionych przez siebie pieniędzy, jak również zaciągniętych w zakładzie pracy pożyczek przeznaczał na własne potrzeby, głównie zakup alkoholu i nic do wspólnego majątku nie wniósł, to w ocenie Sądu Okręgowego rodzina uczestniczki w jakikolwiek sposób wcześniej zabezpieczyłaby się podkreślając, że pomoc przez nią świadczona nie była pomocą wspólnie dla małżonków, ale pomocą wyłącznie dla uczestniczki. W szczególności uczestniczka nie przedłożyła żadnej pisemnej umowy darowizny, z której wprost wynikałoby, dla kogo darowizna jest przekazywana. Istotne i jest i to, ze w aktach sprawy są też dowody potwierdzające okoliczność pomocy również ze strony rodziny wnioskodawcy w budowie tego domu.

Mając więc na uwadze całość materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie trzeba przyjąć, że orzeczenie Sądu jest prawidłowe i podkreślić, że apelacja nie zdołała wykazać ani błędu w ocenie dowodów, ani też błędów w ustaleniach faktycznych, ani błędów w ocenie prawnej wniosku.

Również zarzut naruszenia art. 43 §2 k.r.o. jest bezzasadny. W żaden sposób nie wykazano bowiem, że udziały wnioskodawcy w majątku wspólnym winny wynosić 1/5, a udziały uczestniczki 4/5. Po pierwsze, w ocenie Sądu Okręgowego brak podstaw do przyjęcia, by uczestniczka w wyższym stopniu niż przyjął Sąd Rejonowy przyczyniła się do powstania wspólnego majątku. Po drugie należy podkreślić, że przedmiotem majątku dorobkowego nie są wyłącznie nakłady na działkę uczestniczki w postaci budynku mieszkalnego, ale również środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego wnioskodawcy, które też mają istotną wartość majątkową.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy rozstrzygnął na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., nie znajdując podstaw do odstąpienia od zasady w tym przepisie wyrażonej. Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 7 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461), Sąd Okręgowy przyznał ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gorlicach na rzecz adw. T. G. kwotę 2 214 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

(...)

(...)