Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 30 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. stwierdził, że K. B. (obecnie S.) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym , wypadkowemu i ubezpieczeniu zdrowotnemu w okresach: od 7 grudnia 2012 roku do 10 grudnia 2012 roku. jako zleceniobiorca u płatnika składek R. – H. K.. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zawarta między płatnikiem składek a K. B. (obecnie S.) umowa o dzieło z dnia 7 grudnia 2012 roku była w rzeczywistości umową zlecenia i stanowiła podstawę do zgłoszenia i objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi. /decyzja w aktach ZUS/

Decyzją nr (...) z dnia 30 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. stwierdził, że wobec A. K. (1) miesięczne podstawy wymiaru i składki na ubezpieczenie zdrowotne wynoszą:

- za grudzień 2011 roku: podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne - 3960 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 356,40 złotych,

- za kwiecień 2012 roku: podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne – 4860 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 437,40 złotych,

- za maj 2012 roku: podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne - 1080 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 97,20 złotych,

- za czerwiec 2012 roku: podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne - 540 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 48,60 złotych.

W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, że zawarte między płatnikiem składek a A. K. (1) umowy o dzieło z dnia 11 października 2011 roku były w rzeczywistości umowami zlecenia i stanowiły podstawę do zgłoszenia i objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi. /decyzja w aktach ZUS/

Decyzją nr (...) z dnia 30 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. stwierdził, że wobec A. K. (2) miesięczne podstawy wymiaru i składki na ubezpieczenie zdrowotne wynoszą:

- za grudzień 2011 roku: podstawa wymiaru składki - 8100 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 729 złotych,

- za kwiecień 2012 roku: podstawa wymiaru składki - 9 720 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 874,80 złotych,

- za maj 2012 roku: podstawa wymiaru składki - 4 680 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 421,20 złotych .

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zawarta między płatnikiem składek a A. K. (2) umowa o dzieło z dnia 11 października 2011 roku była w rzeczywistości umową zlecenia i stanowiła podstawę do zgłoszenia i objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi. /decyzja w aktach ZUS/

Decyzją nr (...) z dnia 30 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. stwierdził wobec A. Ł. jako zleceniobiorcy u płatnika składek R. – H. K., że miesięczne podstawy wymiaru i składki na ubezpieczenie zdrowotne wynoszą:

- za grudzień 2011 roku: podstawa wymiaru składki - 3420 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 307,80 złotych,

- za kwiecień 2012 roku: podstawa wymiaru składki - 1080 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 97,20 złotych,

- za maj 2012 roku: podstawa wymiaru składki - 900 złotych, składka na ubezpieczenie zdrowotne - 81 złotych.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zawarta między płatnikiem składek a A. Ł. umowa o dzieło z dnia 11 października 2011 roku była w rzeczywistości umową zlecenia i stanowiła podstawę do zgłoszenia i objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi. /decyzja w aktach ZUS/

Decyzją nr (...) z dnia 30 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. stwierdził, że dla płatnika składek R. – H. K. z siedzibą w Ł. miesięczna kwota należnych składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wynosi:

- za wrzesień 2012 roku – 1,60 zł

- za październik 2012 roku – 1,60 zł

- za listopad 2012 roku – 1,60 zł

- za grudzień 2012 roku – 1,93 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że płatnik nie naliczył i nie rozliczył składki na powyższy Fundusz od przychodu K. B. (obecnie S.) uzyskanego z tytułu wykonania umowy cywilnoprawnej zatytułowanej umową o dzieło, zaś w miesiącach od września do listopada 2012 roku naliczył i rozliczył te składki od przychodów pracownicy M. M., która ukończyła 55 lat. /decyzja w aktach ZUS/

Płatnik składek H. K. złożyła w dniu 12 września 2014 roku odwołania od powyższych decyzji, wskazując, że zawierane przez nią z K. B. (obecnie S.), A. K. (2), A. K. (1) i A. Ł. umowy były umowami o dzieło, w związku z czym nie naliczała i nie odprowadzała od przychodów tych osób składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. /odwołania k 2-5, k 2-6 akt VIII U 3507/14, k 2-6 akt VIII U 3508/14; k 2-6 akt VIII U 3509/14, k 2-6 akt VIII U 3510/14/

Odpowiadając na odwołania pismami z dnia 14 października 2014 roku organ rentowy wniósł o ich oddalenie , przytaczając argumentację zawartą w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji. / odpowiedzi na odwołania k 7, k 9-11 akt VIII U 3507/14, k 9-11 akt VIII U 3508/14; k 9-11 akt VIII U 3509/14, k 9-11 akt VIII U 3510/14/

Sąd połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy wszystkich opisanych odwołań do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia. /okoliczność bezsporna/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

H. K. prowadzi w ramach działalności gospodarczej przedsiębiorstwo pod nazwą R.. (niesporne)

W dniu 11 października 2011 roku wnioskodawczyni zawarła z A. Ł. umowę zatytułowaną ,,umową o dzieło’’. W umowie tej zainteresowana A. Ł. przyjęła do wykonania merytoryczne przygotowanie i prowadzenie zajęć w trakcie realizacji projektu nr (...).09.02.00-10-059/11 pt. „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.” w ramach zadania pt. „Wsparcie psychologiczno – pedagogiczne” dla uczniów w grupie F1 w łącznym wymiarze 40 godzin lekcyjnych w roku szkolnym 2011/2012 według planu stanowiącego załącznik do umowy.

W § 2 ust.1 umowy określono, że do zainteresowanej należeć ma opracowanie planu nauczania, merytoryczne przygotowanie zajęć, prowadzenie zajęć, sprawdzenie prac kontrolnych, opracowanie i przeprowadzenie testów, prowadzenie dziennika zajęć, prowadzenie listy obecności, odbiór od beneficjentów pokwitowań dotyczących odbioru materiałów szkoleniowych, przekazywanie koordynatorowi szkoleń projektu list obecności, dziennika zajęć i sprawozdania z postępu projektu.

Zgodnie z § 2 ust.9 umowy w przypadku niemożliwości poprowadzenia planowanych zajęć zainteresowana zobowiązana była do powiadomienia o tym fakcie wnioskodawczyni w formie pisemnej / telefonicznie oraz do zapewnienia kompetentnego zastępstwa, wskazując dane osobowe osoby go zastępującej.

Strony określiły wynagrodzenie w kwocie brutto 90 złotych za godzinę przeprowadzonych zajęć (§ 3 ust.1), zaś w razie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez wykonawcę zamawiający miał prawo naliczyć kary umowne (§ 5).

/umowa k 97-98/

Zainteresowana A. Ł. w ramach opisanej umowy prowadziła zajęcia warsztatowe. W czasie tych zajęć dzieci pochodzące z trudnych patologicznych środowisk zdobywały umiejętności radzenia sobie ze stresem, uczyły się asertywności, nabywały otwartości społecznej i adaptacji do nowych warunków. W trakcie zajęć nie było żadnych testów, egzaminów. Była przeprowadzana wyłącznie ankieta ewaluacyjna, na podstawie której zainteresowana mogła ocenić efekty nauki, co nie było miarodajne. Wynagrodzenie było wypłacane niezależnie od tego czy uczniowie nabyli określone umiejętności czy też ich nie nabyli. Również frekwencja uczniów nie miała wpływu na wysokość wynagrodzenia . /kwestionariusz, ankieta ewaluacyjna – koperta k 142, przesłuchanie zainteresowanej A. Ł. – zapis 00:26:38 – 00:29:44 nagrania rozprawy z dnia 9 lutego 2016 roku – płyta CD k 159 w zw. z zapisem 00:44:15 – 00:53:54 nagrania rozprawy z dnia 8 września 2015 roku – płyta CD k 138/

A. Ł. opracowała program zajęć z wsparcia psychologiczno – pedagogicznego realizowany w ramach programu „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.. /program k 132-133/

W dniu 11 października 2011 roku wnioskodawczyni zawarła dwie umowy zatytułowane ,,umowami o dzieło’’ z A. K. (1) .

N. podstawie tych umów zainteresowany zobowiązał się do merytorycznego przygotowania i prowadzenia zajęć dla uczniów w trakcie realizacji projektu nr (...).09.02.00-10-059/11 pt. „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.” zorganizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, priorytet IX – rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach, działanie 9.2 – Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego.

W jednej z umów określono, że jej przedmiotem są zajęcia w ramach zadania „Kształcenie modułowe – cukiernik”, które miały być przeprowadzone dla jednej grupy w łącznym wymiarze 66 godzin lekcyjnych w roku szkolnym 2011/2012, według ramowego programu zajęć stanowiącego załącznik nr 1 do umowy, zaś w drugiej z umów przewidziano zajęcia Doradztwo zawodowe” dla 5 grup uczniów, w łącznym wymiarze po 6 godzin lekcyjnych na grupę.

W obu tych umowach w § 2 ust.1 określono, że do zainteresowanego należeć ma opracowanie planu nauczania, merytoryczne przygotowanie zajęć, prowadzenie zajęć, sprawdzenie prac kontrolnych, opracowanie i przeprowadzenie testów, prowadzenie dziennika zajęć, prowadzenie listy obecności, odbiór od beneficjentów pokwitowań dotyczących odbioru materiałów szkoleniowych, przekazywanie koordynatorowi szkoleń projektu list obecności, dziennika zajęć i sprawozdania z postępu projektu.

Zgodnie z § 2 ust.9 obu tych umów w przypadku niemożliwości poprowadzenia planowanych zajęć zainteresowany zobowiązany był do powiadomienia o tym fakcie wnioskodawczyni w formie pisemnej / telefonicznie oraz do zapewnienia kompetentnego zastępstwa, wskazując dane osobowe osoby go zastępującej.

W obu tych umowach strony określiły wynagrodzenie w kwocie brutto 90 złotych za godzinę przeprowadzonych zajęć (§ 3 ust.1), zaś w razie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez wykonawcę zamawiający miał prawo naliczyć kary umowne (§ 5).

/umowy k 52-53, k 95-96/

Zainteresowany w ramach podpisanych umów stworzył plan działania dla uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych, dostosowany do ich poziomu intelektualnego. Były to działania wspierające i aktywizujące uczniów w cyklu warsztatów kształcących umiejętności prospołeczne, prozawodowe ułatwiające wejście na rynek pracy. Uczniowie pracowali w grupach 6 - osobowych. Zajęcia w zawodzie cukiernika realizowały ćwiczenia, których efektem był gotowy wyrób cukierniczy. Wynagrodzenie zainteresowanego nie było uzależnione od tego czy uczeń dobrze wykonał wyrób cukierniczy. Frekwencja na zajęciach nie miała wpływu na to wynagrodzenie. Nie było elementu sprawdzającego ostateczny efekt prowadzonych warsztatów. N. zajęciach był regularnie obecny wicedyrektor szkoły, który kontrolował i nadzorował przebieg zajęć. /przesłuchanie zainteresowanego A. K. (1) – zapis 00:22:35 nagrania rozprawy z dnia 9 lutego 2016 roku – płyta CD k 159 w zw. z zapisem 00:32:06 – 00:44:14 nagrania rozprawy z dnia 8 września 2015 roku – płyta CD k 138/

A. K. (1) współopracował modułowy program nauczania dla spożywczych grup zawodowych i oraz program doradztwa zawodowego realizowany w ramach programu „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.. /programy k 100-124, k 125-126/

Przygotowany program zajęć nie był objęty odrębnym wynagrodzeniem, stanowił element zajęć. /przesłuchanie zainteresowanego A. K. (1) – zapis 00:22:35 – 00:23:32 nagrania rozprawy z dnia 9 lutego 2016 roku – płyta CD k 159 w zw. z zapisem 00:32:06 – 00:44:14 nagrania rozprawy z dnia 8 września 2015 roku – płyta CD k 138/

W dniu 11 października 2011 roku wnioskodawczyni zawarła umowę zatytułowaną ,,umowa o dzieło’’ z A. N. podstawie tej umowy zainteresowany zobowiązał się do merytorycznego przygotowania i prowadzenia zajęć dla uczniów w trakcie realizacji projektu nr (...).09.02.00-10-059/11 pt. „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.” zorganizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, priorytet IX – rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach, działanie 9.2 – Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego.

Przedmiotem umowy było przeprowadzenie zajęć informatycznych (...) dla 5 grup uczniów, w łącznym wymiarze po 18 godzin lekcyjnych na grupę w roku szkolnym 2011/2012.

W § 2 ust.1 umowy określono, że do zainteresowanego należeć ma opracowanie planu nauczania, merytoryczne przygotowanie zajęć, prowadzenie zajęć, sprawdzenie prac kontrolnych, opracowanie i przeprowadzenie testów, prowadzenie dziennika zajęć, prowadzenie listy obecności, odbiór od beneficjentów pokwitowań dotyczących odbioru materiałów szkoleniowych, przekazywanie koordynatorowi szkoleń projektu list obecności, dziennika zajęć i sprawozdania z postępu projektu.

Zgodnie z § 2 ust.9 umowy w przypadku niemożliwości poprowadzenia planowanych zajęć zainteresowany zobowiązany był do powiadomienia o tym fakcie wnioskodawczyni w formie pisemnej / telefonicznie oraz do zapewnienia kompetentnego zastępstwa, wskazując dane osobowe osoby go zastępującej.

Strony określiły wynagrodzenie w kwocie brutto 90 złotych za godzinę przeprowadzonych zajęć (§ 3 ust.1), zaś w razie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez wykonawcę zamawiający miał prawo naliczyć kary umowne (§ 5).

/umowa k 55-56/

Zainteresowany rozpoczął prowadzenie kursu w październiku 2011 roku. Opracował projekt i prowadził ćwiczenia z uczniami, których efektem były ich własne prace graficzne. Projekt dotyczył grafiki komputerowej. Była to obróbka zdjęć, plakaty, kalendarze. Efekt tych zajęć był zależny od zaangażowania i możliwości intelektualnych ucznia. Prace uczniów były bardzo różne - na wysokim i niskim poziomie, co nie zależało od jakości pracy zainteresowanego. Była przeprowadzana kwartalna ocena umiejętności w postaci tabelarycznego testu z wyszczególnieniem umiejętności, które uczeń powinien zdobyć w danym okresie i wskazaniem czy zostały zrealizowane czy też nie. Ocena ta nie stanowiła testu dla uczniów. Niewykonanie przez ucznia prac nie miało znaczenia dla wypłaty wynagrodzenia zainteresowanemu. Wysokość wynagrodzenia nie była uzależniona też od obecności uczniów. /test, wykaz punktacji – koperta k 142, przesłuchanie zainteresowanego – 00:05:13 – 00:32:01 nagrania rozprawy z dnia 8 września 2015 roku – płyta CD k 138/

A. K. (2) opracował program nauczania technologii informacyjnej dla grup zawodowych realizowany w ramach programu „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.”. /program k 128-131/

Programu tego nie przekazał wnioskodawczyni. / przesłuchanie zainteresowanego – zapis 00:22:18 nagrania rozprawy z dnia 9 lutego 2016 roku – płyta CD k 159 w zw. z zapisem 00:16:01 – 00:20:02 nagrania rozprawy z dnia 8 września 2015 roku – płyta CD k 138/

W dniu 24 listopada 2011 roku H. K. – jako beneficjent środków Europejskiego Funduszu Społecznego zawarła umowę nr (...).09.02.00-10-059/11-00 z Instytucją Pośredniczącą - Województwem (...) o dofinansowanie Projektu „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, na podstawie której zobowiązała się do realizacji Projektu na podstawie złożonego wniosku. W § 23 ust.1 umowy wnioskodawczyni zobowiązała się do zawarcia z Instytucją Pośredniczącą odrębnej umowy przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych w ramach projektu, z jednoczesnym udzieleniem licencji na rzecz beneficjenta na korzystanie z ww. utworów. /umowa k 57-75/

Projekt, którego okres realizacji przypadać miał od 1 września 2011 roku do 30 czerwca 2013 roku dotyczył podniesienia atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego. Jego założenia dotyczyły ilości osób, ilości godzin, rodzaju zajęć, a także wskaźników określających przyrost wiedzy wśród uczniów po zakończeniu projektu. /wniosek o dofinansowanie – koperta k 142/

W trakcie realizacji projektu, co 3 miesiące, wnioskodawczyni składała do Urzędu Marszałkowskiego w Ł. sprawozdania z jego realizacji. Był wyznaczony opiekun projektu, który zajmował się monitorowaniem jego realizacji. W przypadku nieosiągnięcia wskaźników założonych w projekcie umowa zawarta z Urzędem Marszałkowskim przewidywała obciążenia karami finansowymi dla wnioskodawczyni. Wszystkie realizowane w ramach programu zajęcia zmierzały do osiągnięcia konkretnego celu. Cel ten był określony już z góry, natomiast realizacja projektu polegała na podjęciu szeregu czynności zmierzających do jego osiągnięcia. Opracowania miały na celu rozszerzanie programu nauczania i rozszerzenie poziomu wiedzy. /przesłuchanie wnioskodawczyni – zapis 00:06:36 – 00:21:05 nagrania rozprawy z dnia9 lutego 2016 roku – płyta CD k 159 w zw. z zapis 00:54:12 – 01:11:56 nagrania rozprawy z dnia 8 września 2015 roku – płyta CD k 138/

Po zakończeniu projektu wnioskodawczyni złożyła raport ewaluacyjny, który stwierdzał zwiększenie umiejętności wykorzystania technologii informatycznych przez uczniów (...) nr 2 w Ł., zwiększenie osiągnięć uczniów m.in. z przedmiotu cukiernik. /raport – koperta k 142/

W dniu 4 czerwca 2012 roku H. K. – jako beneficjent środków Europejskiego Funduszu Społecznego zawarła umowę nr (...).09.02.00-10-197/11-00 z Instytucją Pośredniczącą - Województwem (...) o dofinansowanie Projektu „Profesjonalni XXI wieku” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, na podstawie której zobowiązała się do realizacji Projektu na podstawie złożonego wniosku.

W § 23 ust.1 umowy wnioskodawczyni zobowiązała się do zawarcia z Instytucją Pośrednicząca odrębnej umowy przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych w ramach projektu, z jednoczesnym udzieleniem licencji na rzecz beneficjenta na korzystanie z ww. utworów.

/umowa k 57-75/

W dniu 7 grudnia 2012 roku wnioskodawczyni zawarła umowę zatytułowaną ,,umowa o dzieło’’ z K. B. (obecnie S.). N. podstawie tej umowy zainteresowana zobowiązała się do przygotowania i przeprowadzenia szkolenia „Zasada równości szans kobiet i mężczyzn w projektach (...) dla pracowników i nauczycieli prowadzących zajęcia w ramach projektu pt. „Profesjonalni XXI wieku” w trakcie realizacji projektu nr (...).09.02.00-10-197/11 zorganizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, priorytet IX – Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach, działanie 9.2 – Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego.

Strony ustaliły, że wykonawca zobowiązany jest wykonywać dzieło osobiście oraz określiły wynagrodzenie w kwocie brutto 700 złotych (§ 3 ust.1).

/ umowa k. 54/.

Dzień później – 8 grudnia 2012 roku strony tej umowy zawarły umowę o przeniesieniu praw autorskich do utworów / dzieł jakie wykonawca stworzy w związku z umową z dnia 7 grudnia 2012 roku z jednoczesnym udzieleniem licencji na rzecz zamawiającego na korzystanie z ww. utworów/dzieł. /umowa k 99/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dokumenty znajdujące się w aktach organu rentowego i załączone do akt sprawy oraz na podstawie przesłuchania wnioskodawczyni oraz zainteresowanych. Powołane w ustaleniach dokumenty nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron, a zatem stanowią w pełni wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń, odwołania należy uznać za niezasadne.

Zgodnie z art.6 ust.1 pkt 4 i art.12 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 roku (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 1442 ze zm.) osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu.

Z mocy art.13 pkt 2 cytowanej ustawy zleceniobiorcy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy.

N. podstawie zaś art.66 ust. 1 pkt. 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 roku (t.j. Dz.U. z 2008 roku, Nr 164, poz. 1027, ze zm.) obowiązującej od dnia 1 października 2004 roku osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, które są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Stosownie do treści art.36 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowym podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązkiem płatnika składek – z mocy art.46 ust.1 i art.47 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – jest obliczanie, rozliczanie i opłacanie należnych składek za każdy miesiąc kalendarzowy oraz przesyłanie w wyznaczonym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłacanie składek za dany miesiąc.

Zgodnie z brzmieniem art.18 ust.1 i 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 (to jest przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia), jeżeli w umowie określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Do ustalenia zaś podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których wyżej mowa, z mocy art.81 ust.1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust.5 i 6.

Przepis art.81 ust.5 stanowi z kolei, że przy ustalaniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art.19 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wymieniony art.81 ust.6 przewiduje, że podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

Według zaś brzmienia art. 9 ustawy z dnia 13 lipca 2006 roku o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jednolity Dz.U z 2014 roku, poz.272 z późn.zm.) przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany opłacać składki za pracowników na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zwany dalej Funduszem.

Pracownikiem w rozumieniu powołanej ustawy z 2006 roku jest zaś osoba fizyczna, która, zgodnie z przepisami polskiego prawa, pozostaje z pracodawcą w stosunku pracy lub jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę nakładczą albo wykonuje pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której, zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), stosuje się przepisy dotyczące zlecenia (art.10 ustawy)

W myśl zaś przepisu art. 29 ust.1 ustawy z 2006 roku Składkę na Fundusz ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest kwalifikacja prawna umów zawartych przez wnioskodawczynię z zainteresowanymi, a mianowicie ocena czy były to umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do których zastosowanie mają przepisy kodeksu cywilnego o umowie zlecenia, czy też umowy o dzieło, a pochodną tego jest ustalenie obowiązku uiszczenia odpowiednich składek ubezpieczeniowych.

N. wstępie wskazać należy, że umowa zlecenia i umowa o dzieło to podstawowe kontrakty usługowe, konkurencyjne w stosunku do umowy o pracę. Różnica między tymi dwoma rodzajami umów jest dla podmiotów zatrudniających bardzo istotna, bowiem wiąże się z różnymi konsekwencjami prawnymi. Prawidłowa kwalifikacja zawieranej umowy nie zawsze jednak jest sprawą prostą - szczególnie w odniesieniu do różnych form działań i prac w sferze edukacji i kultury. I tak np. podczas, gdy umowy o dzieło rodzą określone obowiązki z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych odnośnie naliczania i odprowadzania składek ubezpieczeniowych tylko wówczas, gdy są zawierane z własnymi pracownikami, to umowy zlecenia pociągają za sobą skutki ubezpieczeniowe bez względu na to, z kim są zawierane - z własnym pracownikiem, czy z osobą z zewnątrz. Zatem jeśli dana umowa zostanie błędnie uznana nie za umowę o dzieło, ale za umowę zlecenia, to naliczenie w stosunku do niej składek na ZUS będzie niedozwolone, podobnie jak brak naliczenia składek w przypadku umowy zlecenia, która niewłaściwie została zakwalifikowana jako umowa o dzieło. Podkreślić należy, że decydująca jest treść, a nie nazwa umowy. Aby prawidłowo ustalić, z jaką umową mamy w danym przypadku do czynienia, tzn. czy jest to umowa zlecenia, czy umowa o dzieło, należy kierować się jej treścią, w szczególności zadaniem, jakie osoba zatrudniana ma do wykonania, czyli istotą obowiązków umownych.

Wskazać należy, iż stosownie do treści art.734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie, przy czym do umowy o świadczenie usług stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art.750 k.c.).

W doktrynie panuje pogląd, że przedmiotem umowy o świadczenie usług jest dokonanie określonej czynności faktycznej, która nie musi prowadzić do osiągnięcia indywidualnie oznaczonego rezultatu. Chodzi tu zatem o umowy zobowiązujące do dokonania jednej lub wielu czynności faktycznych (także stałego ich dokonywania).

Zgodnie zaś z treścią art.627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Nie ulega przy tym żadnych wątpliwości, że przepisy o zleceniu nie mają zastosowania do czynności będących przedmiotem umowy o dzieło, bowiem wykonanie dzieła, zgodnie z prezentowanym w doktrynie poglądem, nie mieści się w pojęciu usługi w rozumieniu art. 750 k.c.

Umowę o dzieło zalicza się do kategorii „umów rezultatu” i przeciwstawia umowie zlecenia - jako „umowie o staranne wykonanie usługi”. W odróżnieniu od umowy zlecenia, umowa o dzieło wymaga, by starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu. Tymczasem umowa zlecenia takiego rezultatu - jako koniecznego do osiągnięcia - nie akcentuje. Elementem wyróżniającym dla umowy zlecenia nie jest zatem wynik, lecz starania podejmowane w celu osiągnięcia tego wyniku /por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 21 grudnia 1993 r. sygn. III AUr 357/93, opubl: Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych rok 1994, Nr 6, poz. 49, str. 63; wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 26 stycznia 2006 r. sygn. III AUa 1700/05, opubl: Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych rok 2008, Nr 3, poz. 5, str. 55; wyrok Sądu Najwyższego z 13 marca 1967 r. sygn. I CR 500/66; opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna, Pracy i (...) rok 1968, Nr 1, poz. 5/.

Dokonując kwalifikacji konkretnej umowy należy w pierwszej kolejności badać czy świadczenie będące przedmiotem zobowiązania ma cechy dzieła. Dzieło stanowi zawsze zjawisko przyszłe, jest czymś, co w chwili zawarcia umowy nie istnieje, lecz ma dopiero powstać w jakiejś określonej przyszłości. Rezultat, na jaki umawiają się strony, musi być z góry określony i może przyjmować zarówno postać materialną jak i niematerialną. Cechą konstytutywną umowy o dzieło jest, aby rezultat ten był obiektywnie osiągalny i w konkretnych warunkach pewny. Dzieło musi mieć indywidualny charakter i odpowiadać osobistym potrzebom zamawiającego. Podkreślenia także wymaga, że celem umowy o dzieło nie jest czynność (samo działanie lub zaniechanie), która przy zachowaniu należytej staranności prowadzić ma do określonego w umowie rezultatu, lecz samo osiągnięcie tego rezultatu. W umowie o dzieło chodzi zawsze o osiągnięcie umówionego rezultatu, niezależnie od rodzaju i intensywności świadczonej w tym celu pracy i staranności. Tymczasem umowa o świadczenie usług jest umową starannego działania, jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu. W umowie zlecenie można wskazać rezultat, który powinien być osiągnięty, a podejmujący zlecenie powinien podejmować starania by go osiągnąć. Jednak w odniesieniu do umowy zlecenia po pierwsze nie da się określić zamierzonego rezultatu w sposób pewny, a po drugie nie sposób przewidzieć, w jakim stopniu zostałby on osiągnięty.

W odróżnieniu od umowy zlecenia, umowa o dzieło wymaga, by starania przyjmującego zamówienia doprowadziły do konkretnego, w przyszłości, indywidualnie oznaczonego rezultatu. Umowa zlecenia nie akcentuje tego rezultatu, jako koniecznego do osiągnięcia, nie wynik zatem (jak w umowie o dzieło), lecz starania w celu osiągnięcia tego wyniku, są elementem wyróżniającym dla umowy zlecenia, tj. przedmiotem istotnym (wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 1993 r. III AUr 357/93).

Sposób wykonania dzieła pozostawiony jest w zasadzie uznaniu przyjmującego zamówienie, byleby dzieło miało przymioty ustalone w umowie lub wynikające z charakteru danego dzieła. Przyjmujący zamówienie nie ma także, co do zasady, obowiązku osobistego wykonania dzieła, chyba że wynika to z umowy lub charakteru dzieła (np. dzieło artystyczne). Ryzyko nieosiągnięcia rezultatu zawsze obciąża przyjmującego zamówienie. Przy czym odpowiedzialność przyjmującego zamówienie w wypadku nieosiągnięcia celu umowy, jest odpowiedzialnością za nieosiągnięcie określonego rezultatu, a nie za brak należytej staranności /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2000 r. sygn. II UKN 386/99, opubl. OSNP 2001/16/522/.

A zatem z umową rezultatu mamy do czynienia wtedy, gdy spełnienie świadczenia przez dłużnika polega na doprowadzeniu do określonego efektu. W tego typu umowach jedynie taki stan będzie uznany za wykonanie zobowiązania. Z kolei z umową starannego działania jest związany obowiązek dłużnika działania w sposób sumienny w kierunku osiągnięcia danego rezultatu, przy czym już samo sumienne działanie jest spełnieniem świadczenia, niezależnie czy ostatecznie zostanie osiągnięty zamierzony rezultat czy nie. (K. B. artykuł „Kilka mitów z zakresu teorii umów (...) teza 2 )

Należy podkreślić, że umowę o dzieło zdefiniowano w art.627 k.c. jako zobowiązanie do wykonania oznaczonego dzieła za wynagrodzeniem. Starania przyjmującego zamówienie w umowie o dzieło mają doprowadzić w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu, za wynagrodzeniem zależnym od wartości dzieła (art.628 § 1, art.629, art.632 k.c.).

Umowa o dzieło zakłada swobodę i samodzielność w wykonywaniu dzieła, a jednocześnie nietrwałość stosunku prawnego, gdyż wykonanie dzieła ma charakter jednorazowy i jest zamknięte terminem wykonania. Przyjmuje się, że rezultat, o który umawiają się strony, musi być z góry określony, mieć samoistny byt obiektywnie osiągalny i pewny.

Wykonanie dzieła najczęściej przybiera postać wytworzenia rzeczy lub dokonania zmian w rzeczy już istniejącej (naprawienie, przerobienie, uzupełnienie); takie dzieła są rezultatami materialnymi umowy zawartej między stronami, weryfikowalnymi ze względu na istnienie wad (wyrok SN z dnia 3 listopada 2000 r. IV CKN 152/2000 OSNC 2001 Nr 4 poz. 63).

Poza rezultatami materialnymi istnieją także rezultaty niematerialne, które mogą, ale nie muszą być ucieleśnione w jakimkolwiek przedmiocie materialnym. W każdym razie takim rezultatem nieucieleśnionym w rzeczy nie może być czynność, a jedynie jej wynik, dzieło bowiem musi istnieć w postaci postrzegalnej, pozwalającej nie tylko odróżnić je od innych przedmiotów, ale i uchwycić istotę osiągniętego rezultatu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd zważył, że przygotowanie i prowadzenie przez zainteresowanych zajęć z uczniami i szkolenia dla pracowników i nauczycieli w ramach projektów unijnych „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.” i „Profesjonalni XXI wieku” nie mają charakteru czynności przynoszących konkretny, indywidualny rezultat niematerialny, lecz były realizowane w ramach starannego działania, właściwego wykonania usług.

W umowach zawartych przez H. K. z zainteresowanymi zgodny zamiar stron obejmował poprowadzenie przez zainteresowanych zajęć dla uczniów w ramach projektu „Zwiększenie kompetencji społecznych i zawodowych uczniów (...) nr 2 w Ł.” oraz szkolenia dla pracowników i nauczycieli prowadzących zajęcia w ramach projektu „Profesjonalni XXI wieku”.

Przedmiotem tych umów było zatem poprowadzenie zajęć i szkolenia, do czego zobowiązali się zainteresowani, a następnie wykonywali przyjęte na siebie na podstawie tych umów zobowiązania poprzez podjęcie odpowiednich czynności, do których należało m.in. opracowanie merytoryczne zajęć, przygotowanie materiałów w postaci modułów i wreszcie poprowadzenie zajęć (szkolenia).

Odnosząc się do argumentacji płatnika składek wskazać należy, że wbrew jego twierdzeniom nie można uznać, że o tym, iż sporne umowy są umowami o dzieło, nie zaś umowami zlecenia lub umowami o świadczenie usług, do których mają zastosowanie przepisy o umowie zlecenia, przesądza to, że zainteresowani sporządzili konspekty (moduły) swoich zajęć, które następnie prowadzili. Podkreślić bowiem należy, że zainteresowani niezależnie od tego, czy strony zawarłyby umowę o pracę, czy też umowę cywilno-prawną, której przedmiotem byłoby poprowadzenie zajęć (szkolenia), zawsze musieliby sporządzić konspekt, albowiem bez tego nie jest w ogóle możliwa praca nauczyciela (szkolącego) polegająca na poprowadzeniu zajęć (szkolenia). Rzeczą typową dla każdego etapu edukacji jest bowiem przygotowanie przez nauczyciela, począwszy od najniższego etapu nauki, programu, który będzie w danych jednostkach realizowany. Nawet, jeżeli strony określały to mianem konspektu (modułu), to tego typu czynności wykonawcy usługi są konieczne, uprzednie, mają charakter wybitnie techniczny, pomocniczy i przygotowawczy. W sytuacji, kiedy zostaną zmaterializowane na piśmie nie mogą być utożsamiane z dziełem, którego dotyczy umowa, bowiem sporne umowy dotyczyły poprowadzenia zajęć (szkolenia), a nie sporządzenia konspektu (modułu).

Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu wyroków z dnia 19 kwietnia 2012 r. III AUa 244/12, LEX nr 1164111; z dnia 17 maja 2012 r. III AUa 280/12 LEX nr 1171362 i III AUa 272/12 LEX nr 1171360; z dnia 22 maja 2012 roku III AUa 281/12 LEX nr 1171363; z dnia 6 czerwca 2012 roku III AUa 377/12 LEX nr 1213800)

Poza tym należy podkreślić, że przedmiotem spornych umów – wbrew twierdzeniu skarżącej - nie było sporządzenie konspektów (modułów) przez zainteresowanych, albowiem w umowach tych wprost zapisano, że ich przedmiotem jest poprowadzenie zajęć z uczniami w określonej każdą umową ilości godzin w poszczególnych grupach oraz wskazano wynagrodzenie za jedną godzinę zajęć. Treścią tej umowy nie było zatem osiągnięcie rezultatu, czyli pomyślnego wyniku podejmowanych czynności, bo przy tego rodzaju usługach takiego rezultatu być nie mogło.

W uznaniu Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż rzeczywistą wolą stron umowy było świadczenie usług, a nie wykonanie dzieła, gdyż to nie wynik, ale określone działania były istotne dla realizacji umowy i z tych też działań zainteresowani byli rozliczani. Zainteresowani byli zobowiązani do teoretycznego przygotowania i poprowadzenia zajęć czy też poprowadzenia szkolenia, a nie do osiągnięcia jakiegokolwiek rezultatu. Celem zawartych umów było wobec tego przeprowadzenie zajęć w zakresie kształcenia słuchaczy zgodnie z założeniami. (podobne stanowisko (...) SA/Wa (...) - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-11-02)

Nadto istotą umowy o działo jest to, by jej rezultat był obiektywnie osiągalny i w konkretnych warunkach pewny. (...) zdobytej przez uczniów (słuchaczy szkolenia) w wyniku zajęć (szkolenia) prowadzonych przez zainteresowanych nie można potraktować jako "dzieł". Istotnym jest to, że prowadzący zajęcia (szkolenie) nie może zagwarantować, że każdy ze słuchaczy uzyska umiejętności i wiedzę na wcześniej określonym poziomie, a w szczególności np. że nabędzie w określonym z góry stopniu dane umiejętności. Dzieło stanowi zawsze zjawisko przyszłe, jest czymś, co w chwili zawarcia umowy nie istnieje, lecz ma dopiero powstać w jakiejś określonej przyszłości.

Tym samym czynności polegające na prowadzeniu zajęć (szkolenia) nie mają charakteru czynności przynoszących konkretny materialny rezultat, podlegający ocenie i ewentualnej odpowiedzialności za wady (art.637 KC - uprawnienia z tytułu rękojmi), lecz w istocie były one realizowane w ramach umów starannego działania, mających charakter umów zlecenia (umów o świadczenie usług).

Treścią zobowiązania zainteresowanych nie był zatem konkretny wynik odpowiadający pewnym z góry ustalonym warunkom, lecz wykonywanie określonych czynności polegających na poprowadzeniu zajęć (szkolenia). Za wykonane czynności, to jest za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, a nie za osiągnięcie indywidualnie oznaczonego rezultatu, zainteresowani otrzymywali umówione wynagrodzenia.

Dodać należy, że zainteresowani nie otrzymaliby tego wynagrodzenia, gdyby tylko sporządzili konspekty swoich zajęć (szkolenia), albowiem przedmiotem omawianych umów było poprowadzenie zajęć (szkolenia) ze słuchaczami. Tym samym, gdyby zainteresowani nie przeprowadzili zajęć (szkolenia) poprzestając na przygotowaniu jedynie ich konspektu, nie wykonaliby przyjętych na siebie zobowiązań wobec płatnika i w konsekwencji nie należałoby się im żadne wynagrodzenie. Znamienne jest to, że w umowach na przeprowadzenie zajęć ustalono wynagrodzenie za godzinę zajęć (nie pracy nad ich przygotowaniem czy przygotowaniem modułów).

Wbrew twierdzeniom odwołującego się płatnika wszystko to świadczy o tym, że strony w pełni zdawały sobie sprawę z tego, że wykonanie opisywanych umów zgodnie z tym, co wprost zapisano w ich treści polegało na przeprowadzeniu zajęć, a nie na samym przygotowaniu materiałów i konspektu tych zajęć.

Przepis art. 353 ¹ k.c. wyraża zasadę swobody umów, zgodnie z którą podmiotom prawnym przyznaje się możliwość zawierania umów według swego uznania, byleby ich treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W ocenie Sądu Okręgowego zawierając umowę o dzieło strony sprzeciwiły się właściwości i celowi tego stosunku, skoro jego przedmiotem było w istocie świadczenie usług a nie osiągnięcie konkretnego rezultatu.

Należy dodatkowo wskazać, że sama nazwa umowy nie ma decydującego znaczenia dla określenia jej charakteru, który ustala się na podstawie treści oświadczeń woli stron dokonując ich wykładni zgodnie z art.65 k.c.

Przepis ten stanowi, że oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak wymagają tego, ze względu na okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje, przy czym w umowach należy badać raczej, jaki był zgodny zamiar stron i cel umów, aniżeli opierać się na dosłownym brzmieniu.

Jednak zamiar zawarcia umowy o dzieło, a także świadome podpisanie takiej umowy nie może zmienić charakteru zatrudnienia zainicjowanego taką umową, jeśli zatrudnienie wykazuje w przeważającym stopniu cechy innego stosunku prawnego (wyroki SN z 25 stycznia 2002 r., II UKN 769/00, LEX nr 560567 oraz z 29 lipca 2009 r., (...) 315/07, LEX nr 470956).

W niniejszej sprawie, Sąd nie ma wątpliwości, że celem zawartych umów było staranne działanie polegające na poprowadzeniu zajęć (szkolenia). Jednocześnie w chwili zawierania umowy zainteresowani zobowiązali się do przeprowadzenia określonej ilości godzin tych zajęć. Gdyby istotny przedmiotowo był sam konspekt (moduł), to zarówno czas przeprowadzenia zajęć, jak i sam fakt ich przeprowadzenia nie miałby dla stron znaczenia. O charakterze współpracy decyduje zatem nie nazwa umowy, lecz jej cel. Celem zaś spornych umów było stricte świadczenie usług, do których to umów, zgodnie z art.750 k.c. zastosowanie mają przepisy dotyczące umów zlecenia.

Dodatkowo należy zauważyć, że zainteresowani zobowiązani do prowadzenia zajęć pobierali listy obecności, na których podpisy były formą kontroli, czy zajęcia się odbywały w wyznaczonym terminie, a podczas zajęć – kontrolę i nadzór nad nimi sprawował dyrektor szkoły.Trudno w takim wypadku zauważyć daleko idącą swobodę wykonawcy w wykonaniu przedmiotu umowy. Czynnością końcową było niewątpliwie przeprowadzenie przez zainteresowanych zajęć (szkolenia), a więc typowej usługi dydaktycznej.

Takiemu zobowiązaniu jak powyższe nie można przypisać cech essentialiae negotii umowy o dzieło, a oczekiwania stron towarzyszące zawieraniu i wykonywaniu tej umowy nazywanej przez strony umową o dzieło, mogły się zrealizować wyłącznie jako elementy innej umowy - umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, które są regulowane w art.750 k.c.

Wskazać jeszcze w tym miejscu należy, że bez znaczenia dla treści opisywanych stosunków prawnych pozostaje treść umowy zawartej przez wnioskodawczynię z Województwem Ł..

Z powyższych rozważań wynika dla Sądu, że zawarte przez strony sporne umowy nie były umowami rezultatu, lecz umowami starannego działania, ponieważ ich przedmiotem było wykonywanie przez zainteresowanych ciągu czynności polegających na przygotowaniu i poprowadzeniu zajęć (szkolenia), a nie wynik w postaci „gotowego” słuchacza o określonym poziomie wiedzy.

Cechą dzieła w umowie o dzieło jest samoistność rezultatu, która wyraża się z chwilą ukończenia dzieła przez autonomiczną wartość w obrocie, której w przedmiotowej sprawie nie sposób wyodrębnić. (por wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 10.10.2012 r. III AUa 698/12, opublikowany w LEX nr 1220663)

W przypadku przeprowadzenia cyklu wykładów nie występuje żaden rezultat ucieleśniony w jakiejkolwiek postaci. Jest to wyłącznie staranne działanie wykonawcy umowy, który stosownie do posiadanej wiedzy, ma ją przekazać studentom. Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 maja 2012 roku (III AUa 267/12, opublikowanym w LEX nr 1220392.

Poczynione rozważania pozwalają na stwierdzenie, że wnioskodawczyni jest zobowiązana do uiszczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na podstawie powołanych na początku rozważań przepisów.

Kwoty należności nie zostały w żaden sposób zakwestionowane w toku postępowania.

Z tych względów, na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 § 1 i 3 k.p.c.

Ustalając ich wysokość w zakresie odwołania od decyzji nr (...) na kwoty po 180 złotych Sąd oparł się o przepis § 6 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( tekst jednolity Dz.U. 2013 r. poz.490 ze zm.).

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego w stosunku do pozostałych decyzji – w kwotach po 60 złotych w oparciu o brzmienie § 11 ust.2 wymienionego rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonych decyzji.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.