Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Justyna Alfawicka

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku S. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ponowne ustalenie kapitału początkowego i o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania S. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 9 września 2015 r. znak (...)

z dnia 10 września 2015 r. znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt: VU 1050/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 września 2015r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ponownie ustalił wnioskodawczyni S. T.kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 137022,49 zł.

Decyzją z dnia 10 września 2015 r., znak (...), organ rentowy przeliczył wnioskodawczyni emeryturę z uwzględnieniem ponownie ustalonej wysokości kapitału początkowego, ustalając ją na kwotę 1488,87 zł w oparciu o art. 183 ustawy emerytalnej, która była korzystniejsza niż wysokość emerytury obliczonej na podstawie art. 26 tej ustawy.

Wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższych decyzji. W uzasadnieniu podważyła prawidłowość ustalonej wysokości kapitału początkowego, poddając w wątpliwość także samą zasadność jego ustalenia. Zarzuciła, że jego ustalenie spowodowało zaniżenie wysokości jej świadczenia. W szczególności domagała się przeliczenia kapitału początkowego z uwzględnieniem zarobków z lat 1991 -2000, przyjętych przy obliczaniu emerytury nauczycielskiej przyznanej jej decyzją z dnia 19 czerwca 2001 r. Precyzując swoje stanowisko na rozprawie dnia 10 lutego 2016r., wnioskodawczyni zarzuciła nadto, że przeliczenie okresu urlopu wychowawczego zgodnie z nowymi przelicznikami nie spowodowało wzrostu wysokości jej świadczenia, zaś wydanie decyzji o przyznaniu emerytury po ukończeniu powszechnego wieku emerytalnego było dla niej niekorzystne.

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, wskazując, że pierwsze świadczenie emerytalne wnioskodawczyni przyznano na podstawie Karty Nauczyciela, ustalając podstawę jej wymiaru zgodnie z art. 15 ustawy emerytalnej. Następnie wobec wniosku wnioskodawczyni z dnia 6 czerwca 2012 r. przyznano jej prawo do emerytury od 1 czerwca 2012 r., a w celu ustalenia jej wysokości niezbędne było wyliczenie kapitału początkowego. Na skutek wniosku o przeliczenie świadczenia z zastosowaniem art. 174 ust.2a ustawy emerytalnej, wydano zaskarżone decyzje, którymi przeliczono ponownie kapitał początkowy z jego zastosowaniem, a następnie ustalono ponownie wysokość emerytury, z uwzględnieniem nowej wysokości kapitału początkowego.

Sąd ustalił:

Wnioskodawczyni S. T. ur. dnia (...), w okresie od 25 kwietnia 1987 r. do 14 sierpnia 1989 r. korzystała z urlopu wychowawczego.

bezsporne

Decyzją z dnia 18 września 2001r., na skutek wniosku ubezpieczonej z dnia 17 maja 2001 r., organ rentowy przyznał wnioskodawczyni od dnia 1 września 2001r. emeryturę na podstawie przepisów ustawy z dnia 26.01.1982 r. Karta Nauczyciela i ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2004.39.353 ze zm.). Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury, ustalonej na kwotę 1690,17 zł, przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych, poprzedzających zgłoszenia wniosku o emeryturę, tj. z lat 1991-2000, dla których wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 100,41%. Świadczenie emerytalne było waloryzowane i od dnia 1 marca 2015r. wysokość emerytury wyniosła 1619,36 zł.

W dniu 6 czerwca 2012r. odwołująca złożyła wniosek o emeryturę z tytułu ukończenia powszechnego wieku emerytalnego, domagając się wyliczenia podstawy wymiary świadczenia według najkorzystniejszego wariantu.

W toku postępowania organ rentowy decyzją z dnia 21 czerwca 2012 r. ustalił wnioskodawczyni kapitał początkowy, który na dzień 1.01.1999 r. wynosił 133.450,68 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1.01.1989 r. do 31.12.1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 84,85 %. Do okresów składkowych organ rentowy uznał łącznie 300 miesięcy a do nieskładkowych okres 28 miesięcy, obejmujący m.in. okres sprawowania opieki nad dziećmi, tj. 2 lat, 3 miesięcy i 20 dni, co do którego został zastosowany przelicznik 0,7 % za każdy rok.

Decyzją z dnia 22 czerwca 2012r., znak (...), organ rentowy na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej przyznał wnioskodawczyni. od 1 czerwca 2012r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Jej wyliczenie nastąpiło na podstawie art. 183 ustawy i wysokość świadczenia wyniosła brutto 1498,49 zł. i była korzystniejsza niż emerytura wyliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, która wynosiła 1447,25zł. Do obliczenia wysokości emerytury przyjęto postawę ustaloną w decyzji z dnia 18 września 2001r. i uwzględniono ustaloną wysokość kapitału początkowego.

W dniu 3 lipca 2015 r. odwołująca wystąpiła o przeliczenie świadczenia w oparciu o art. 174 ust. 2a ustawy emerytalnej.

W celu jego rozpoznania, w decyzji z dnia 9 września 2015r. organ rentowy dokonał przeliczenia kapitału początkowego. Uwzględniając zmiany przepisów, zastosował art. 174 ust. 3b i ponownie ustalił najkorzystniejszy wskaźnik podstawy wymiaru kapitału początkowego, który po przeliczeniu wyniósł 85,69% z uwzględnieniem lat 1989-1998. Następnie, zgodnie z art. 174 ust. 2a ustawy, do okresów nieskładkowych organ rentowy przyjął okres sprawowania opieki nad dziećmi wynoszący 2 lat, 3 miesięcy i 20 dni (27 miesięcy), który został przeliczony zgodnie z art. 174 ust. 2a ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy zastosowaniu przelicznika 1,3 za każdy rok. Kapitał początkowy wyniósł 137.022,49zł.

Decyzją z dnia 10 września 2015 r. organ rentowy przeliczył wnioskodawczyni emeryturę od 1.07.2015 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej w zw. z art. 183 tej ustawy, organ rentowy przyjął dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia. Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 332 miesięcy okresów składkowych i 28 miesięcy okresów nieskładkowych. Wysokość emerytury wyniosła 1039,48zł.

Przy ustalaniu wysokości emerytury zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej, ZUS uwzględnił: kwotę składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 21903,68zł. kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego 356139,50 zł i średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 254,80 miesięcy. Wyliczona kwota emerytury wyniosła 1483,69zł.

Emerytura wnioskodawcy, obliczona na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej wyniosła 1488,87zł, co po waloryzacji od 1 marca 2015 r. dało kwotę 1609,19 zł brutto.

Wypłata tak przeliczonej emerytury nie została podjęta, bowiem została ustalona na kwotę niższą, niż wypłacane wnioskodawczyni pierwsze świadczenie.

Dowód: - akta emerytalne ZUS t. I: wniosek – k. 2-3, decyzja z dn. 18 września 2001r – k. 28;

tomII : wniosek z dn. 6.06.2012r. – k. 1-2, decyzja z dn. 22.06.2012r. – k. 13-4, wniosek z dn. 3.07.2015r. – k. 15-16, decyzja z dn. 10.09.2015 r. – k. 17-18.

- akta kapitałowe ZUS : decyzja z dn. 21.06.2012r. – k. 8-9 , obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru KP – k. 10 i 12, decyzja z dn. 09.09.2015r. – k. 15 .

Sąd zważył:

Odwołanie wnioskodawczyni okazało się nieuzasadnione.

W sprawie sporne między stronami był trzy zasadnicze kwestie - sposób obliczenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego, sposób zastosowania art. 174 ust. 2a ustawy emerytalnej i związana z tym zmiana wysokości świadczenia, a w związku z brakiem ustalenia wyższego świadczenia, niż dotąd otrzymywane przez wnioskodawczynię – także generalnie sporna okazała się zasadność wydawania decyzji o przeliczeniu kapitału początkowego i przeliczeniu emerytury.

Rozpatrując odwołanie, należy na wstępie wskazać, że wnioskodawczyni jest uprawniona do dwóch emerytur, których zasady przyznawania, jak i obliczania podstaw ich wymiaru oraz wysokości świadczenia są odmienne.

Emerytura dotąd najkorzystniejsza i jako taka pobierana przez wnioskodawczynię (art. 95 ustawy emerytalnej) jest tzw. emeryturą wcześniejszą, ustaloną w oparciu o art. 47 ustawy emerytalnej w zw. z art. 88 Karty Nauczyciela. Wysokość jej ustala się zgodnie z art. 53 w.w. ustawy, który stanowi, że emerytura wynosi:

1)24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2)po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3)po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych.

W myśl art. 15 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę. Stosownie do ust. 2a jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Z kolei ust 3 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Następnie w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty,

oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury.

Z kolei prawo do emerytury powszechnej, wobec tego, że wnioskodawczyni urodziła się po dniu 31 grudnia 1948 r., przysługuje jej na tzw. nowych zasadach, określonych w art. 24 ustawy emerytalnej. Przesłanką do jej nabycia jest osiągniecie przepisanego wieku emerytalnego, który w przypadku kobiety urodzonej w okresie do dnia 31 grudnia 1952 r. wynosi co najmniej 60 lat (art. 24 ust. 1 pkt 1). Główną zasadę obliczenia wysokości tej emerytury statuuje art. 26 ustawy emerytalnej. Według tego przepisu emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. W myśl art. 25 ust. 1 podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy emerytalnej, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Wspomniany wyżej art. 183 ma charakter przejściowy i dotyczy ustalenia wysokości emerytur przyznanych osobom, które powszechny wiek emerytalny ustalony w art. 24 ustawy emerytalnej osiągnęli w latach 2009-2014. Przepis ten stanowi w ust. 1 i 4, iż emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy pobrali emeryturę na podstawie przepisów art. 46 lub 50 (wnioskodawczyni do takich osób nie należy), o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2012 wynosi:

1) 35 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz

2) 65 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26.

Co ważne - zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

Jako że wysokość emerytury przyznaje się w najkorzystniejszym wariancie, na potrzeby ustalenia wysokości emerytury z art. 24 należy ustalić jej wysokość w trybie art. 183, następnie według art. 26 i po porównaniu otrzymanych wysokości przyznać świadczenie najwyższe. Aby zaś wyliczyć emeryturę z zastosowaniem art. 26 ustawy emerytalnej, konieczne jest ustalenie wysokości kapitału początkowego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 173 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy tj. na dzień 1 stycznia 1999 r. Następnie w art. 174 ust. 2 i 3 przyjęto, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe (art. 6) i nieskładkowe (art. 7) w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, zaś podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16 i 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. Ogólne zasady ustalania podstawy wymiaru kapitału początkowego w istocie uregulowane są więc
w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę. Przy czym przy ustalaniu kapitału początkowego zainteresowanemu pozostawiony jest wybór okresu, z którego podstawa wymiaru składek przyjmowana jest do podstawy wymiaru kapitału początkowego, tylko w granicach określonych powołanymi wyżej przepisami. Wyjątkiem jest art. 174 ust. 3b ustawy emerytalnej. Stanowi on, że jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu. Oznacza to, że po wejściu nowelizacji w życie kapitał początkowy osób korzystających z urlopów bezpłatnych przed 1999 rokiem będzie obliczany w korzystniejszy sposób. I tak, jeżeli we wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego okresie mieści się rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony przebywał, na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym i dlatego pozostawał w ubezpieczeniu jedynie przez cześć miesięcy tego roku, to do obliczenia stosunku wynagrodzenia uzyskanego w tym roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmowana jest kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia odpowiednia do liczby miesięcy, w których zainteresowany pozostawał w ubezpieczeniu, a nie z całego roku. Od dnia 1 maja 2015 r. dodano art. 174 ust. 2a stanowiący, że przy ustalaniu kapitału początkowego do okresów o których mowa w art. 7 pkt 5 (m.in. okresy urlopu wychowawczego) stosuje się art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej – przewidujący przelicznik 1,3.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, które mają charakter przepisów bezwzględnie obowiązujący, twierdzenia wnioskodawczyni należało uznać za niezasadne. Po pierwsze bowiem, nie było wątpliwości, iż wnioskodawczyni dnia 6 czerwca 2012 r. domagała się przyznania jej emerytury, a z uwagi na datę jej urodzenia, prawidłową podstawą do przyznania świadczenia był art. 24 ustawy emerytalnej. Wysokość tej emerytury mogła natomiast być ustalona jedynie w oparciu o art. 26 ustaw lub art. 183, który umożliwia jej ustalenie po części na tzw. starych zasadach z art. 53 i nowych z art. 26. Wobec treści tych przepisów, koniecznym było natomiast ustalenie kapitału początkowego.

Wbrew temu, co zdawała się sugerować wnioskodawczyni w toku postępowania, jakkolwiek przyznanie emerytury nauczycielskiej z art. 88 ustawy Karta Nauczyciela łączyło się z ustaleniem wysokości tej emerytury na podstawie art. 53, który nie wymagał odnoszenia się do wysokości kapitału początkowego, to osiągnięcie powszechnego wieku emerytalnego (60 lat) nie daje już podstaw do zastosowania tego przepisu jako samodzielnej podstawy przy obliczeniu emerytury przysługującej w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, określonego w art. 24. Przy tej emeryturze o sposobie jej obliczenia decyduje data urodzenia, jak już wskazano wyżej.

Wobec treści wniosku Stanisławy Trebacz z dnia 3 lipca 2015 r., Sąd nie miał też wątpliwości, że przeliczenie przez organ rentowy emerytury powszechnej i związane z tym przeliczenie kapitału początkowego, było prawidłowe i zasadne. Wniosek ten wprost wskazuje na żądanie przeliczenia świadczenia w oparciu o art. 174 ust. 2a ustawy emerytalnej stanowiący, że przy ustalaniu kapitału początkowego do okresów o których mowa w art. 7 pkt 5 stosuje się art. 53 ust. 1 pkt 2. Wniosek taki nie mógł zatem skutkować przeliczeniem emerytury wcześniejszej, skoro wysokość tamtego świadczenia jest niezależna od wysokości kapitału początkowego.

Sąd nie podzielił też zasadności wnioskowanego przez odwołującą sposobu wyliczenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego za lata 1991-2000 r., bowiem z wyżej przytoczonego art. 174 ust. 3 wprost wynika, że podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, o którym mowa w art. 15 ustawy emerytalnej nie można utożsamiać, czy też stosować zamiennie ze wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, obliczanego według zasad z art. 174 ustawy emerytalnej.

Wreszcie stwierdzić trzeba, że wysokość emerytury z art. 26 czy art. 183 ustawy emerytalnej zależy od wielu czynników, o których mowa w tych przepisach i nie zawsze przeliczenie okresów nieskładkowych z tytułu urlopów wychowawczych według art. 174 ust. 2a tej ustawy, będzie skutkować automatycznie zwiększeniem się ostatecznej wysokości świadczenia. W przypadku wnioskodawczyni, przeliczenie to miało skutek w postaci zwiększenia wysokości emerytury powszechnej, jednakże mimo to, emerytura ta w dalszym ciągu jest mniej korzystna niż emerytura nauczycielska, ustalona w oparciu o art. 53 ustawy emerytalnej. Natomiast zarzut skarżącej, że przeliczenie w oparciu o wskazywany przez nią art. 174 ust. 2a nie spowodował zwiększenia świadczenia wcześniejszego, jest zupełnie niezasadny wobec tego, że – jak wyżej wskazano -przeliczenie świadczenia na jego podstawie nie mogło dotyczyć emerytury wcześniejszej.

W konsekwencji powyższych rozważań, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ^{( 14 )}§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie S. T.jako pozbawione uzasadnionych podstaw.