Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W latach 2007 i 2008 K. W. był (...) spółki jawnej (...), W. A. z siedzibą w G.. Spółką tą kierował osobiście, zatrudniał w niej m.in. księgową T. K. (2), która zajmowała się sporządzaniem deklaracji VAT - 7 i ich korekt oraz wystawianiem faktur i ich księgowaniem. W latach 2006 - 2008 pełnił także funkcję prezesa zarządu i udziałowca spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w G.. Nadto, wspólnie z córką był udziałowcem spółki jawnej (...)- W. K. (2), (...) spółka jawna z siedzibą w G.. Przedmiot działalności wszystkich trzech spółek był identyczny, zajmowały się one wykonywaniem prac stoczniowych, współpracowały także generalnie z tymi samymi kontrahentami.

dowody: postanowienie KRS (żółty segregator), zeznania świadka T. K. (2) k. 691 - 692, 295 - 295v, 575 – 579, wyjaśnienia oskarżonego k. 564 - 565, 676v - 677, 688 - 690

Jednym z wykonawców prac dla wyżej wymienionych spółek był H. G., prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, zajmujący się usługami spawalniczymi. H. G. porozumiał się z K. W. co do wystawiania faktur nie znajdujących odzwierciedlenia w rzeczywistości. Zgodnie z ustaleniami, H. G. wystawiał dla wskazanej przez K. W. spółki fakturę na określoną kwotę, spółka płaciła wynikającą z faktury należność, a następnie pieniądze były wypłacane przez H. G. i przekazywane K. W., po potrąceniu 19% kwoty netto za wyrządzoną przysługę. W ten sposób w księgach (...) spółki jawnej (...) ujęto następujące faktury VAT:

-

faktura z dnia 31.01.2007r, nr 2/1/2007 o wartości netto 75.000 zł, VAT 16.500 zł

-

faktura z dnia 30.06.2007r. nr 2/6/2007 o wartości netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł,

zaś w księgach (...) sp. z o.o.:

-

faktura z dnia 29.12.2006r. nr 1/12/06 o wartości netto 60.248 zł, VAT 13.254,56 zł

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr 1/2/2007 o wartości netto 80.000 zł, VAT 17.600 zł

-

faktura z dnia 30.03.2007r. nr 2/03/2007 o wartości netto 100.000 zł, VAT 22.000 zł

-

faktura z dnia 30.04.2007r. nr 2/04/07 o wartości netto 70.190 zł, VAT 15.441,80 zł

-

faktura z dnia 31.05.2007r. nr 1/05/07 o wartości netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł

-

faktura z dnia 31.05.2007r. nr 2/05/07 o wartości netto 36.328 zł, VAT 7.992,16 z!

-

faktura z dnia 29.06.2007r. nr 1/06/2007 o wartości netto 60.000 zł, VAT 13.200 zł

-

faktura z dnia 31.07.2007r. nr 1/7/2007 o wartości netto 70.000 zł, VAT 15.400 zł

-

faktura z dnia 31.07.2007r. nr 2/7/2006 o wartości netto 40.000 zł, VAT 8.800 zł

-

faktura z dnia 31.08.2007r. nr 3/8/2007 o wartości netto 20.000 zł, VAT 4.400 zł

-

faktura z dnia 31.08.2007r. nr 2/08/2007 o wartości netto 60.000 zł, VAT 13.200 zł

-

faktura z dnia 28.09.2007r. nr 2/09/2007 o wartości netto 45.900 zł, VAT 10.098 zł

-

faktura z dnia 28.09.2007r. nr 1/9/2007 o wartości netto 10.000 zł, VAT 2.200 zł

-

faktura z dnia 31.10.2007r. nr 1/10/2007 o wartości netto 80.000 zł, VAT 17.600 zł

-

faktura z dnia 31.1 0.2007r. nr 2/10/2007 o wartości netto 46.000 zł, VAT 10.120 zł

-

faktura z dnia 31.10.2007r. nr 3/10/2007 o wartości netto 18.910 zł, VAT 4.160,20 zł

-

faktura z dnia 30.11.2007r. nr 2/11/2007 o wartości netto 60.000 zł, VAT 13.200 zł

-

faktura z dnia 30.11.2007r. nr 3/11/2007 o wartości netto 18.080 zł, VAT 3.977 zł

-

faktura z dnia 28.12.2007r. nr (...) o wartości netto 29.760 zł, VAT 6.547,20 zł

-

faktura z dnia 28.12.2007r. nr (...) o wartości netto 40.000 z!, VAT 8.800 zł

-

faktura z dnia 31.01.2008r. nr 2/1/2008 o wartości netto 50.000 zł, VAT 11.000 zł

-

faktura z dnia 31.01.2008r. nr 4/1/2008 o wartości netto 27.690 zł, VAT 6.091,80 zł

-

faktura z dnia 31.01.2008r. nr 3/1/2008 o wartości netto 24.000 zł, VAT 5.280 zł

-

faktura z dnia 21.01.2008r. nr 1/2/2008 o wartości netto 60.000 zł, VAT 13.200 zł

-

faktura z dnia 29.02.2008r. nr 4/2/2008 o wartości netto 31.843 zł, VAT 7.005,46 zł

-

faktura z dnia 29.02.2008r. nr 3/2/2008 o wartości netto 24.000 zł, VAT 5.280 zł

-

faktura z dnia 31.03.2008r. nr 3/3/2008 o wartości netto 20.000 zł, VAT 4.400 zł

-

faktura z dnia 31.03.2008r. nr 6/03/2008 o wartości netto 16.805 zł, VAT 3.697,10 zł

-

faktura z dnia 31.03.2008r. nr 4/3/2008 o wartości netto 70.000 zł, VAT 15.400 zł

-

faktura z dnia 30.04.2008r. nr 5/4/2008 o wartości netto 14.933 zł, VAT 3.285,26 zł

-

faktura z dnia 30.04.2008r. nr 4/4/2008 o wartości netto 74.400 zł, VAT 16.368 z!

-

faktura z dnia 30.05.2008r. nr 4/5/2008 o wartości netto 64.400 zł, VAT 14.168 zł

-

faktura z dnia 30.05.2008r. nr 2/5/2008 o wartości netto 15.710 zł, VAT 3.456,20 zł

-

faktura z dnia 30.06.2008r. nr 3/6/2008 o wartości netto 68.187 zł, VAT 15.001,14 zł

-

faktura z dnia 30.06.2008r. nr 4/6/2008 o wartości netto 12.700 zł, VAT 2.794 zł

-

faktura z dnia 31.07.2008r. nr 2/7/2008 o wartości netto 25.850 zł, VAT 5.687 zł

-

faktura z dnia 31.07.2008r. nr 1/7/2008 o wartości netto 47.600 zł, VAT 10.472 zł

-

faktura z dnia 29.08.2008r. nr 1/8/2008 o wartości netto 69.000 zł, VAT 15.180 zł

-

faktura z dnia 30.09.2008r. nr 1/8/2008 o wartości netto 36.900 zł, VAT 8.118 zł

-

faktura z dnia 14.11.2008r. nr 1/11/2008 o wartości netto 43.750 zł, VAT 9.625 zł

-

faktura z dnia 28.11.2008r. nr 3/11/2008 o wartości netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł

Protokoły zdawczo - odbiorcze, stanowiące podstawę do wystawienia faktury VAT przez H. G., podpisywał K. W.. Zatwierdzał on także faktury do wypłaty.

dowody: częściowo: zeznania świadka H. G. k. 709v - 710v, 257 - 258, 264 - 268, 269 - 276, 277v - 279, 631, faktury VAT z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 4 - 84, 403 - 406, wykaz faktur k. 259, wyciągi z rachunku bankowego k. 282 - 293, 351 - 375, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350, zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, wynik kontroli w (...) G. k. 601 - 618, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w G. k. 619 - 626

Osoby, które wykonywały prace na rzecz obu spółek (...) najczęściej same prowadziły działalność gospodarczą i w jej ramach świadczyły usługi. Mimo tego, zdarzało się, że K. W. decydował o zbiorczym wyposażeniu tych osób w odzież roboczą, o skierowaniu ich na płatne szkolenia albo o zawarciu ubezpieczenia na ich rzecz. Należności za te zakupy i usługi były płacone przez spółki (...), które były ich nabywcami. Następnie spółki dokonywały jednostronnych potrąceń wydatkowanych kwot z należności na rzecz podwykonawców, których powyższe świadczenia dotyczyły. Potrącenia te nie miały umocowania w zawartych na piśmie umowach z podwykonawcami - umowy wprost przewidywały, iż zleceniodawcy zobowiązani są dostarczyć odzież roboczą na własny koszt. Częstokroć podwykonawcy nie byli nawet świadomi tego, że wypłacone im wynagrodzenie jest niższe od umówionego z uwagi na dokonane potrącenia. Żadne z tych potrąceń nie zostało udokumentowane fakturami VAT, które spółki były obowiązane wystawić na rzecz podwykonawców korzystających ze świadczeń opłaconych przez spółki. W szczególności, z płatności za styczeń 2007 r.. dokonywanych w lutym 2007 r. spółka jawna (...) potrąciła 65 podwykonawcom po 200 zł co daje kwotę 13 000.00 zł. Oznacza to. że Spółka zaniżyła podstawę opodatkowania o kwotę 10.656,74 zł i podatek należny o kwotę 2.344,26 zł. (...) spółka z o.o. (...) z płatności za styczeń 2007 r., dokonywanych w lutym 2007 r. potrąciła następujące kwoty:

-

74 podwykonawcom po 200 zł,

-

1 podwykonawcy 155 zł,

-

1 podwykonawcy 1 100 zł

-

1 podwykonawcy 1 201,20 zł

-

1 podwykonawcy 700 zł

-

1 podwykonawcy 500 zł

co daje kwotę 18 101,20 zł, zaś z płatności za luty 2008 r., dokonywanych w marcu 2008 r. potrąciła następujące kwoty:

-

82 podwykonawcom po 180 zł

-

2 podwykonawcom po 360 zł

co daje kwotę 15 480,00 zł. Oznacza to, że Spółka zaniżyła podstawę opodatkowania:

-

w lutym 2007 r. o kwotę 14 837,55 zł i podatek należny o kwotę 3 263,65 zł

-

w marcu 2008 r. o kwotę 12 688,96 zł i podatek należny 2 791,04 zł.

dowody: zeznania świadków S. S. (1) k. 708v - 709v, 296 - 297, E. F. k. 711, 299v - 300v, A. M. k. 711 - 711v, 309v - 310v, A. B. k. 721 - 722v, 322 - 323, Z. W. k. 722v - 723, 330 - 331, pełnomocnictwa k. 775 - 782, wyciągi z konta k. 783 - 790, 794 - 801, wykazy osób objętych polisą k. 791 - 793, świadectwa szkoleń k. 802 - 863, wykaz potrąconych kwot k. 215 - 220, 401 - 402, kopie umów k. 301 - 307, 311 - 314, 318 - 320, 324 - 328, 333 - 333v, 501, 505 - 507, 512, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350 (sp. z o.o.), protokół z badania ksiąg k. 517 - 523 (sp. j.), zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, wyciągi z rachunku bankowego k. 351 - 375, częściowo: wyjaśnienia oskarżonego k. 564 - 565, 676v - 677, 688 - 690, teczki (...), (...), (...) ”S. S. (2)” w żółtym segregatorze

(...) sp. z o.o. zaksięgowała także szereg faktur, wystawionych nominalnie przez M. C., mającego prowadzić działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowa (...):

-

faktura z dnia 31.05.2007r. nr OS(...) o wartości netto 9.000 zł, VAT 1.980 zł

-

faktura z dnia 30.06.2007r. nr (...) o wartości netto 11.000 zł, VAT 2.420 zł

-

faktura z dnia 31.07.207r. nr (...) o wartości netto 12.000 zł, VAT 2.640 zł

-

faktura z dnia 31.08.2007r. nr (...) o wartości netto 13.00fel, VAT 2.860 zł

-

faktura z dnia 30.09.2007r. nr (...) o wartości netto 13.000 zł, VAT 2.860 zł

-

faktura z dnia 31.1 0.2007r. nr (...) o wartości netto 25.000 zł, VAT 5.500 zł

-

faktura z dnia 30.11.2007r. nr (...) o wartości netto 10.000 zł, VAT 2.200 zł

-

faktura z dnia 31.12.2007r. nr (...) o wartości netto 16.000 zł, VAT 3.520 zł

-

faktura z dnia 31.01.2008r. nr (...) o wartości netto 24.000 zł, VAT 5.280 zł

W czasie wystawiania tych faktur działalność gospodarcza M. C. nie figurowała w rejestrze czynnych podatników VAT, od 20 lipca 2007 r. działalność została formalnie zlikwidowana, a on sam nie świadczył już żadnych usług na rzecz innych podmiotów. Faktury te dokumentowały zatem czynności, które nie miały miejsca. Protokoły zdawczo - odbiorcze, stanowiące podstawę do wystawienia faktury VAT przez M. C., podpisywał K. W.. Zatwierdzał on także faktury do wypłaty. Spółka posiadała wypis z ewidencji działalności gospodarczej M. C., kopie dokumentacji związanej z nadaniem numerów NIP i REGON, ale dokumenty te pochodziły z 2005 roku i ich aktualność nie była weryfikowana.

dowody: zeznania świadka M. C. k. 751v - 752, faktury VAT z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 85 - 102, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350 (sp. z o.o.), protokół z badania ksiąg k. 517 - 523 (sp. j.), zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, wyciągi z rachunku bankowego k. 351 - 375, teczka (...) w żółtym segregatorze

W (...) spółce jawnej, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierownika - majstra, był zatrudniony I. G.. Prowadził on także własną działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...). Według dokumentacji (...) sp. z o.o., w ramach tej działalności wykonywał on usługi także na rzecz tej spółki, osobiście, po godzinach, po 10 godzin dziennie, przez około 20 dni w miesiącu. W związku z powyższym wystawił następujące faktury VAT:

-

faktura z dnia 31.07.2007r. nr (...) o wartości netto 14.620 zł, VAT 3.216,40 zł

-

faktura z dnia 31.08.2007r. nr (...) o wartości netto 11.000 zł, VAT 2.420 zł

-

faktura z dnia 30.04.2008r. nr (...) o wartości netto 13.000 zł, VAT 2.860 zł

-

faktura z dnia 30.05.2008r. nr (...) o wartości netto 13.000 zł, VAT 2.860 zł

-

faktura z dnia 30.06.2008r. nr (...) o wartości netto 13.500 zł, VAT 2.970 zł

-

faktura z dnia 28.09.2007r. nr (...) o wartości netto 11.000 zł, VAT 2.420 zł

-

faktura z dnia 31.1 0.2008r. nr (...) o wartości netto 4.500 zł, VAT 990 zł

W rzeczywistości I. G. nie przepracowywał wskazanej wyżej ilości godzin dla spółki z o.o., świadczył pracę de facto dla obu spółek, ale jedynie w ramach swojego zatrudnienia w spółce jawnej, zaś faktury zostały wystawione za usługi, które nie miały miejsca. Protokoły zdawczo - odbiorcze, stanowiące podstawę do wystawienia faktury VAT przez I. G., podpisywał K. W.. Zatwierdzał on także faktury do wypłaty.

dowody: zeznania świadka , faktury VAT z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 103 - 120, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350 (sp. z o.o.), protokół z badania ksiąg k. 517 - 523 (sp. j.), zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, wyciągi z rachunku bankowego k. 351 - 375,

Spółki zarządzane przez K. W. zlecały sobie wzajemnie wykonanie robót na poszczególnych jednostkach. Zlecenia były pisemne, jednakże zawierały jedynie lakoniczne sformułowanie typu: „... zlecamy wykonanie prac na jednostce... o wadze …”, bez konkretnej specyfikacji tych prac, jak również określenia miejsca ich wykonania (na której sekcji danej jednostki). Informacje te nie pojawiały się najczęściej nawet na fakturze czy w protokole odbioru robót (tylko w niektórych przypadkach protokoły odbioru robót zawierały informacje o miejscu wykonywania robót). Na 11 zleceń wystawionych przez (...) spółkę z o.o. w latach 2007 - 2008 na rzecz spółki jawnej (...) tylko w przypadku czterech dostępna była informacja, na których sekcjach miały być prowadzone prace. (...) Sp. z o.o. jak i (...) sp. j. wykonywały usługi tego samego rodzaju, w dużej części na rzecz tego samego zleceniodawcy - spółki (...). Zdarzało się również, że obie spółki (...) dostawały zlecenia wykonania prac na tych samych jednostkach, lecz innych sekcjach.

W przypadku transakcji dotyczącej prac na jednostce B-493, zgodnie z umową (...) z dnia 30.05.2006 r. prace te zostały zlecone przez spółkę (...) Sp. z o.o.; (...) spółka jawna nie wykonywała w 2007 r. żadnych prac na rzecz tego kontrahenta. (...) spółka jawna nie zaewidencjonowała sprzedaży usług na tej jednostce, a faktura zakupu tych usług od (...) sp. z o.o. jest jedyną fakturą zakupu dotyczącą tej jednostki (faktura z dnia 15.01.2007r. nr (...) o wartości netto 4.110 zł, VAT 904,20 zł vide k. 187). Ponadto do faktury wystawionej przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. j. dołączone jest podpisane przez K. W. zlecenie, z którego treści wynika, że to spółka z o.o. zleca spółce jawnej wykonanie tych prac ( vide k. 188). Niemniej faktura została wystawiona przez spółkę z o.o. na rzecz spółki jawnej. Faktura ta nie odzwierciedla zatem rzeczywiście wykonanych usług.

faktury VAT z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 121 -125, 187, zlecenie k. 188, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350 (sp. z o.o.), protokół z badania ksiąg k. 517 - 523 (sp. j.), zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, wyciągi z rachunku bankowego k. 351 - 375, 484 - 495, pismo spółki (...) k. 454, umowy z C., M. S., podwykonawcami – żółty segregator

Podobnie, roboty na jednostce (...) były zakontraktowane na (...) Sp. z o.o., jak wynika z umowy zawartej z (...) nr (...) z dnia 12.10.2006 r. i aneksu nr (...) z dnia 05.02.2007 r. na wykonanie sekcji na jednostce (...). Tymczasem z dokumentacji spółki jawnej (...) wynika, że wykonała je firma (...), za co wystawiła fakturę z dnia 28.12.2007r. nr (...) o wartości netto 6.350 zł, VAT 1.397 zł na rzecz spółki jawnej, a nie spółki z o.o., która miała wykonać te prace. Faktura ta również nie odzwierciedla zatem rzeczywiście wykonanych usług.

Z kolei do faktur sprzedaży dotyczących jednostek U. 279, U. 280, i U. 281 i (...) spółka z o.o. zaewidencjonowała jedynie pojedyncze faktury zakupu usług stoczniowych lub nie zaewidencjonowała w ogóle żadnych zakupów:

-

do faktury sprzedaży dotyczącej jednostki U. 279 Spółka nie dokonała nabycia usług stoczniowych;

-

do faktury sprzedaży z grudnia 2007 r., dotyczącej jednostki U. 280 Spółka zaewidencjonowała 2 faktury zakupu: jedną w maju 2007 r. i jedną we wrześniu 2007 r., w tym fakturę zakupu od firmy Usługi (...), który, jak opisano wyżej, w rzeczywistości nie świadczył tego rodzaju usług na rzecz spółki z o.o., lecz był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w spółce jawnej,

-

do faktury sprzedaży z mają 2008 r., dotyczącej jednostki U. 281 Spółka zaewidencjonowała 1 fakturę zakupu z lutego 2008 r.,

-

do faktur sprzedaży z lipca, sierpnia i września 2008 r., dotyczących jednostki U. 284, Spółka zaewidencjonowała w październiku 2008 r. 2 faktury zakupu, w tym jedną wystawioną przez firmę Usługi (...) (patrz wyżej).

Z faktur zakupu usług Spółki z o.o. i dołączonych do nich protokołów zdawczo - odbiorczych wynika, że (...) Sp. z o.o. nie dokonała nabycia usług stoczniowych, które miały być wykonane na przedmiotowej jednostce lub dokonała ich w zbyt małej ilości i nie tym okresie. Tym samym, (...) sp. z o.o. nie mogła sprzedać spółce jawnej usług dotyczących jednostek U. 279 (faktura z dnia 16.02.2007r. nr (...) o wartości netto 162.000 zł, VAT 35.640 zł - vide k. 189), U. 280 (faktura z dnia 31.12.2007r. nr (...) o wartości netto 168.300 zł, VAT 37.026 zł - vide k. 194), U. 281 (faktura z dnia 02.05.2008r. nr (...) o wartości netto 284.708 zł, VAT 62.636 zł - vide k. 197) i U. 284 (faktura z dnia 31.07.2008r. nr (...) o wartości netto 87.500 zł, VAT 19.250 zł - vide k. 200, faktura z dnia 29.08.2008r. nr (...) o wartości netto 157.500 zł, VAT 34.650 zł - vide k. 203, faktura z dnia 30.09.2008r. nr (...) o wartości netto 70.000 zł, VAT 15.400 zł - vide k. 206).

faktury VAT z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 189 - 190, 194 - 195, 197 - 198, 200 - 201, 203 - 204, 206 - 207, 427 - 428, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350 (sp. z o.o.), protokół z badania ksiąg k. 517 - 523 (sp. j.), zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, wyciągi z rachunku bankowego k. 351 - 375,

Podwykonawcy, świadczący usługi stoczniowe na rzecz obu spółek (...), nie wiedzieli, na rzecz której spółki wykonują usługi. Wskazywano im miejsce pracy i zakres robót do wykonania, natomiast dopiero na koniec okresu rozliczeniowego dowiadywali się, na rzecz której ze spółek mają wystawić fakturę. Obie spółki zatrudniały w dużej części tych samych podwykonawców, którzy wystawiali faktury na obie spółki naprzemiennie. Oprócz tego spółki zatrudniały te same osoby, które pracując w jednej spółce na etacie, w drugiej wykonywały prace w ramach prowadzonej przez siebie działalności i wystawiały faktury za wykonane usługi stoczniowe. Wskazuje to na powielanie kosztów wykonanych usług. Usługi wykonane we własnym zakresie przez pracowników i podwykonawców były ponownie „kupowane" od powiązanej spółki, która nie posiadała dokumentów potwierdzających nabycie tych usług. Świadczy o tym chociażby wystawienie przez spółkę jawną (...) na rzecz Spółki z o.o. (...) faktur VAT:

-

z dnia 31.07.2007r. nr 34A/2007 o wartości netto 85.000 zł, VAT 18.700 zł

-

z dnia 28.08.2007r. nr (...) o wartości netto 68.000 zł, VAT 14.960 zł

czyli faktur na wykonanie znacznej ilości robót na jednostce H. 87 w bardzo krótkim czasie, co było niemożliwe, biorąc pod uwagę ilość pracowników, którymi dysponował ten niewielki podmiot gospodarczy. W dokumentacji spółki jawnej brak natomiast informacji, by spółka ta zleciła jakiekolwiek prace w tym zakresie podwykonawcom.

Do faktury sprzedaży z kwietnia 2007 r., dotyczącej jednostki H. 91, (...) spółka z o.o. zaewidencjonowała następujące faktury i rachunki:

Usługi (...):

-

faktura z dnia 29.01.2007r. nr (...) o wartości netto 3.300 zł, VAT 726 zł

PRO - STAL S. J. :

-

faktura z dnia 30.01.2007r. nr (...) o wartości netto 5.460 zi, VAT 1.201,20 zł

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr 3 o wartości netto 762 zł, VAT 0,00 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 15.424 zł, VAT 3.393,28 zł

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 5.750 zł, VAT 1. (...)

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr (...) o wartości netto 2.860 zł, VAT 629,20 zł

-

faktura z dnia 31.03.2007r. nr (...) o wartości netto 576 zł, VAT 126,72 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 6.400 zł, VAT 1.408 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 3.740 zł, VAT 0,00 zł

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr 3 o wartości netto 3.010 zł, VAT 0,00 zł

-

L. K.:

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 2.500 zł, VAT 0,00 zł

-

faktura z dnia 26.03.2007r. nr 2 o wartości neto 360 zł, VAT 0,00 zł

(...) J. R.:

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 15.903 zł, 3.498,66 zł

Usługi (...) :

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 12.000 zł, VAT 2.640 zł

Usługi (...) - SPAW A. D.:

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 3.416 zł, VAT 0,00 zł

-

faktura z dnia 15.03.2007r. nr (...) o wartości netto 2.415 zł, VAT 0,00 zł

M. S.:

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr 1/07 o wartości netto 3.010 zł, VAT 0,00 zł

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr 2/07 o wartości netto 1.480 zł, VAT 0,00 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 3.790 zł, VAT 833,80 zt

-

faktura z dnia 15.03.2007r. nr (...) o wartości netto 9.157 zł, VAT 2.014,54 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 9.915 zł, VAT 0,00 zł

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr (...) o wartości netto 1.962 zł, VAT 0,00 zł

T. K. (1):

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr (...) o wartości netto 2.552 zł, VAT 561,44 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 5.775 zł, VAT 1.270,50 zł

-

faktura z dnia 28.02.2007r. nr (...) o wartości netto 4.940 zł, VAT 1.086,80 zł

-

faktura z dnia 28.03.2007r. nr (...) o wartości netto 5.100 zł, VAT 1.122 zł

-

faktura z dnia 30.04.2007r. nr (...) o wartości netto 4.540 zł, VAT 998,80 zł

Usługi (...):

-

faktura z dnia 31.01.2007r. nr (...) o wartości netto 11.200 zł, VAT 2.464 zł

-

faktura z dnia 15.03.2007r. nr (...) o wartości netto 6.379 zł, VAT 1.403,38 zł

(...) Obróbka Mechaniczna (...) Metalowych J. C.:

-

faktura z dnia 30.03.2007r. nr (...) o wartości netto 2.000 zł, VAT 440 zł

Usługi te miały być wykonane w związku z umową zawartą ze spółką (...) na wykonanie 307.164,20 kg konstrukcji. Zgodnie z aneksem nr (...) do umowy z dnia 3 stycznia 2006 r. roboty miały być wykonane do dnia 31 grudnia 2006 r. W okresie 2006 - 2007 (...) spółka jawna wystawiła na rzecz spółki (...) następujące faktury za wykonanie przedmiotowego zlecenia na jednostce H. 091:

-

faktura nr (...) za prace na jednostce H. 091 na kwotę netto 49.608,75 zł (ok. 25.000 kg)

-

faktura z dnia 28.12.2006 r. nr (...) za wykonanie sekcji 009, 010, 109, 110, 210, 310, 408, 508 na jednostce H. 091 o wadze 270 t

-

faktura z dnia 21.05.2007 r. nr (...) za wykonanie prac na sekcji 009, 010, 109, 110, 210, 310, 408 i 508 na jednostce H. 091 o wadze 10.514,60 kg.

Oznacza to, że w dniu 28 grudnia 2006 r., gdy spółka jawna wystawiła fakturę nr (...), na rzecz spółki (...) było wyfakturowane przynajmniej 295.000 kg robót, co stanowi ok. 96% robót zakontraktowanych. W dniu 21 maja 2007 r. spółka dokonała końcowego rozliczenia, wyczerpując tym samym cały zakres umowy zawartej z (...). Mimo to, (...) sp. z o.o. w dniu 19 kwietnia 2007 r. wystawiła fakturę za wykonanie kolejnych 35.000 kg konstrukcji (faktura z dnia 19.04.2007r. nr (...) o wartości netto 66.500 zł, VAT 14.630 zł - vide k. 191). Z dokumentów wynika zatem, że spółka jawna nabyła usługi polegające na wykonaniu prac o wadze 35.000 kg, których sama nikomu nie świadczyła, nie miała bowiem żadnej umowy z odbiorcą tego rodzaju usług (w szczególności, nie obejmowała ich umowa z (...) dotycząca jednostki H. 091). Dokumenty dotyczące nabycia tych prac nie odzwierciedlają zatem rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

faktury VAT z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 126 - 130, 132, 135 - 175, 177 - 186, 191 - 192, 411 - 425, 429 - 433, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350 (sp. z o.o.), protokół z badania ksiąg k. 517 - 523 (sp. j.), zeznania świadków S. S. (1) k. 708v - 709v, 296 - 297, E. F. k. 711, 299v - 300v, A. B. k. 721 - 722v, 322 - 323, J. T. k. 888v - 890v, 649, wyciągi z rachunku bankowego k. 351 - 375, 525 - 531, wykaz pracowników spółki jawnej k. 524, dokumentacja źródłowa zawarta w żółtym segregatorze

Co więcej, zgodnie z wystawionymi przez spółkę jawną (...), W. K. (1) z/s w G. fakturami VAT:

-

faktura z dnia 06.01.2007r. nr (...) o wartości netto 200.000 zł, VAT 44.000 zł

-

faktura z dnia 13.04.2007r. nr (...) o wartości netto 45.000 zł, VAT 9.900 zł

już po wspomnianym wyżej wyfakturowaniu w dniu 28 grudnia 2006 r. przez spółkę jawną (...) na rzecz spółki (...) ok. 96% zakontraktowanych robót, spółka jawna (...) miała nabyć kolejne usługi dotyczące robót na jednostce H. 091 o łącznej masie 150.000 kg. Jak wskazano wyżej, spółka jawna w okresie po 28 grudnia 2006 r. sprzedała (...) prace o łącznej wadze wynoszącej jedynie 10.514,60 kg, zatem zakup prac o wadze piętnastokrotnie wyższej od spółki (...) nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistości.

dowody: faktury VAT wraz z protokołami zdawczo - odbiorczymi k. 407 - 409, protokół z badania ksiąg k. 517 - 523, zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649

W konsekwencji, działania K. W. doprowadziły do podania nieprawdy o wysokości podatku naliczonego oraz podatku należnego w deklaracjach VAT - 7 i ich korektach za miesiące od stycznia do grudnia 2007r. złożonych w okresie od 07 lutego 2007r; do 17 marca 2008 r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. przez spółkę jawną (...) przez co uszczuplił on podatek od towarów i usług za miesiące:

-

luty 2007r. na kwotę 37.476 zł,

-

marzec 2007r. na kwotę 61.912 zł

-

kwiecień 2007r. na kwotę 11.296 zł

-

czerwiec 2007r. na kwotę 6.600 zł,

-

listopad 2007r. na kwotę 33.660 zł

-

grudzień 2007r. na kwotę 14.675 zł,

tj. na łączną kwotę 165.619 zł oraz naraził Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w
G. na nienależny zwrot podatku od towarów i usług za miesiące:

-

kwiecień 2007r. na kwotę 4.620 zł

-

maj 2007r. na kwotę 8.614 zł

tj. na łączną kwotę 13.234 zł. Z tego względu zobowiązano spółkę jawną (...) do
zapłaty podatku należnego wynikającego z tych nierzetelnych faktur w łącznej kwocie
33.660 zł, w tym za lipiec 2007r. w kwocie 18.700 zł i sierpień 2007r. w kwocie 14.960 zł. Na dzień 21 sierpnia 2014 r. pozostaje do zapłaty zaległość w kwocie 147.983,35 zł.

deklaracje VAT wraz z korektami k. 435 - 449, protokół z badania ksiąg k. 517 - 523, zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, decyzja Dyrektora (...) w G. k. 533 - 545, zeznania świadka T. K. (2) k. 691 - 692, 295 - 295v, 575 - 579, pismo (...) w G. z dnia 1 lipca 2015 r. k. 900, pismo Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. k. 920

Natomiast w spółce z o.o. (...) doprowadził do podania nieprawdy o wysokości podatku naliczonego oraz podatku należnego w deklaracjach VAT - 7 ich korektach za miesiące grudzień 2006r., od stycznia do grudnia 2007r. oraz od stycznia do grudnia 2008r. złożonych w okresie od 06 lutego 2007r. do 28 stycznia 2009r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. przez Spółkę z o.o. (...) przez co uszczuplił podatek od
towarów i usług za miesiące grudzień 2006r., maj 2007r., czerwiec 2007r., sierpień 2007r., listopad 2007r., luty 2008r., październik 2008r. i listopad 2008r. tj. na łączną kwotę 211.880 zł oraz naraził Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. na nienależny zwrot podatku od towarów i usług za miesiące grudzień 2006r., czerwiec 2007r., sierpień 2007r., październik 2007r., czerwiec 2008r., październik 2008r. i grudzień 2008r., tj. na łączną kwotę 63.988 zł. Spółkę z o.o. (...) zobowiązano do zapłaty podatku należnego wynikającego z tych nierzetelnych faktur w łącznej kwocie 220.136 zł, w tym za styczeń 2007r. w kwocie 904 zł, luty 2007r. w kwocie 35.640 zł, kwiecień 2007r. w kwocie 14.630 zł i grudzień 2007r. w kwocie 37.026 zł, maj 2008r. w kwocie 62.636 zł, lipiec 2008r. w kwocie 19.250 zł, sierpień 2008r. w kwocie 34.650 zł i wrzesień 2008r. w kwocie 15.400 zł. Jednakowoż, gdyby spółka przedstawiła do kontroli dokumenty, które przedłożyła w niniejszym postępowaniu, kwota uszczuplenia VAT wynosiłaby łącznie nie 332.277 zł, lecz 211.880 zł, zaś kwota bezpodstawnego zwrotu VAT zamiast 247.014 zł - 63.988 zł. Niemniej jednak, na dzień 21 sierpnia 2014 r. nominalnie pozostaje do zapłaty zaległość w kwocie 789.427 zł.

deklaracje VAT wraz z korektami k. 222 - 251, zeznania świadka T. K. (2) k. 691 - 692, 295 - 295v, 575 - 579, protokół z badania ksiąg k. 338 - 350, zeznania świadka J. T. k. 888v - 890v, 649, decyzja Dyrektora (...) w G. k. 377 - 397, pismo (...) w G. z dnia 1 lipca 2015 r. k. 900, pismo Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. k. 920, dokumentacja źródłowa zawarta w żółtym i zielonym segregatorze

W postępowaniu przygotowawczym K. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. W toku rozprawy głównej oskarżony podtrzymał dotychczasowe stanowisko, nie zgodził się z tezami oskarżenia. Z uwagi na wymóg zwięzłości uzasadnienia, przewidziany w art. 424 § 1 kpk, odstąpiono od cytowania wyjaśnień, odsyłając do niżej wskazanych kart akt.

vide: wyjaśnienia oskarżonego k. 564 - 565, 676v - 677, 688 - 690

K. W. ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem budowy okrętów. Prowadził działalność gospodarczą, którą zawiesił, po okresie korzystania z zasiłku chorobowego i rehabilitacyjnego podejmował pracę za granicą. Nie posiada majątku. Jest żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Był dotąd dwukrotnie karany sądownie za przestępstwo skarbowe oraz czyn z art. 233 § 6 kk.

dowody: dane osobopoznawcze k. 676 - 676v; dane o karalności k. 582, 671, 909 - 910, odpisy wyroków k. 592 - 593, 594 - 595

Sąd zważył co następuje:

W świetle całokształtu zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, w szczególności zaś analizy zgromadzonej dokumentacji, oraz częściowo zeznań świadka H. G., a także uznanych za ujawnione na rozprawie głównej w trybie art. 393 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 394 § 1 i 2 kpk dokumentów, sprawstwo oskarżonego K. W. w zakresie zarzucanych mu czynów, w brzmieniu nieco zmodyfikowanym w treści wyroku, nie budzi wątpliwości.

Decydujące znaczenie dla ustalenia odpowiedzialności karnoskarbowej oskarżonego miała analiza dokumentacji prowadzonej przez spółki, którymi zarządzał, weryfikowana zarówno w toku innych kontroli u kontrahentów K. W., jak i poprzez zwracanie się po niezbędne informacje do podmiotów z nim współpracujących. Warto podkreślić, że Sąd orzekający w niniejszej sprawie wziął pod uwagę nie tylko dokumenty, które K. W. dostarczył kontrolującym go urzędnikom skarbowym, a które okazały się niekompletne, ale także pozostałą część dokumentacji, złożoną na rozprawie (zresztą nie na wniosek oskarżonego, lecz w odpowiedzi na wielokrotne zapytania kierowane do oskarżonego przez Sąd). Dostarczone przez K. W. segregatory z dokumentami pozwoliły na ustalenie, że wartość podatku uszczuplonego przez spółki kierowane przez oskarżonego była znacząco niższa, niż wyliczona w prawomocnych decyzjach wydanych przez organy podatkowe. Sąd karny dokonuje samodzielnych ustaleń faktycznych, nie jest związany decyzjami administracyjnymi określającymi zobowiązania podatkowe, w związku z tym stwierdził, że stan faktyczny przedstawia się dla oskarżonego korzystniej, niż to wynika z wspomnianych decyzji i z uzasadnienia aktu oskarżenia. Było to jednak spowodowane tylko i wyłącznie tym, że oskarżony zdecydował się ujawnić dokumenty nieznane dotąd organom podatkowym.

Po przeanalizowaniu zatem całości zgromadzonego materiału dowodowego jasnym było, zdaniem Sądu, iż co do zasady potwierdzają się zarzuty poczynione pod adresem spółek (...) przez organy podatkowe, w szczególności dotyczące:

-

wystawiania fikcyjnych faktur przez H. G. i księgowanie ich przez obie spółki (...),

-

dokonywania potrąceń kwot wydatkowanych przez spółki (...) na rzecz swoich podwykonawców z tytułu ubezpieczenia, dostarczenia odzieży roboczej bądź wydania certyfikatu bez wystawienia im z tego tytułu faktury,

-

zaksięgowania faktur podmiotu nieistniejącego,

-

zaksięgowania faktur za usługi wykonywane fikcyjnie przez I. G.,

-

zlecania sobie wzajemnie przez spółki (...) sp. j., (...) sp. z o.o. i Junior sp. j. usług, które w rzeczywistości zleceniodawca wykonywał we własnym zakresie i księgowania faktur wystawionych za te fikcyjne usługi przez wyżej wymienione spółki oraz ich rzekomych podwykonawców.

Wystawianie fikcyjnych faktur przez H. G. wyszło na jaw w toku jego przesłuchania w charakterze świadka w dniu 28 stycznia 2010 r. Świadek szczegółowo opisał wówczas, jakie były jego uzgodnienia z K. W., dlaczego zgodził się dostarczać nierzetelne dokumenty dla spółek (...), jakie z tego tytułu uzyskiwał profity i jaki cel miał zamiar w ten sposób osiągnąć K. W.. Zeznania H. G. złożone podczas tego przesłuchania są bardzo obszerne i szczegółowe, sprawiają wrażenie szczerych i spontanicznych, są logiczne i zwarte. Nadto, trudno dopatrzyć się jakiegokolwiek motywu, który miałby skłonić świadka do składania fałszywych zeznań, w których poważnie obciążał on nie tylko K. W., ale także, i to przede wszystkim, samego siebie. Świadek z całą pewnością był świadom tego, że zeznając wprost, iż z pełną premedytacją i dobrowolnie wystawiał faktury niemające oparcia w rzeczywistości, naraża się na dotkliwe sankcje, co najmniej finansowe, a nawet karnoskarbowe. Wiedza o tym, iż przyznawanie się do udziału w tego rodzaju procederze przed organami podatkowymi niechybnie spowoduje negatywne konsekwencje dla sprawcy, jest powszechna i oczywista nawet dla osób niewykształconych i niedoświadczonych życiowo, a co dopiero dla przedsiębiorcy, od lat funkcjonującego na rynku. Mimo tego H. G. zdecydował się ujawnić posiadane informacje na ten temat. Zdaniem Sądu, zeznania złożone przez niego podczas omawianego przesłuchania są szczere i w całości zasługują na wiarę. Odmiennie natomiast należy ocenić kolejne zeznania złożone przez H. G.. Był on jeszcze dwukrotnie przesłuchiwany w kwietniu 2010 r., za każdym razem na przesłuchanie stawił się ze swoim pełnomocnikiem, co świadczy o tym, że tym razem relacjonował po głębokim namyśle i naradzie z osobą mogącą mu w pełni uświadomić skutki składania zeznań określonej treści, przez co jego wypowiedź nie była spontaniczna. H. G. usilnie starał się ograniczyć negatywne konsekwencje, z jakimi będzie musiał się zmierzyć, wskazał pewną ilość - sześć, później znów szesnaście - faktur, które tym razem określał jako zawyżone, a nie fikcyjne. W konfrontacji z konkretnymi, niewygodnymi pytaniami przesłuchujących prosił o przerwę celem naradzenia się z pełnomocnikiem. Szczególną trudność sprawiło H. G. wypowiedzenie się na temat 19% „prowizji”, jaką miał - według swej pierwotnej relacji - otrzymywać od K. W.. Zdaniem Sądu, sposób składania zeznań w trakcie tych przesłuchań, drobiazgowo ujęty w protokołach, wskazuje na to, że w tamtym czasie świadek kształtował swoją linię obrony, nie mówiąc prawdy, a każdym razie nie w całości. Jeszcze większe wątpliwości co do rzetelności relacji H. G. można powziąć analizując jego kolejne zeznania, złożone po dwóch latach. Świadek próbował wycofać się z wszystkiego, co wcześniej powiedział, nie podając jednak żadnego racjonalnego powodu zmiany stanowiska. Co więcej, pytany o szczegóły prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, w ramach której rzekomo świadczył usługi spółkom (...), nie potrafił nawet wskazać swoich podwykonawców ani w żaden inny sposób uwiarygodnić faktu wykonania określonej w fakturach ilości prac. Gdy okazano mu wystawione przez niego faktury, nie umiał wyjaśnić, dlaczego wystawił jednego dnia dwie faktury na te same usługi, świadczone na tych samych jednostkach, podobnie jak nie znalazł odpowiedzi na pytanie, dlaczego numeracja faktur nie jest jednolita. W końcu, po przypomnieniu świadkowi o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań H. G. powrócił do poprzedniej wersji swoich zeznań. To stanowisko podtrzymał do końca postępowania karnoskarbowego prowadzonego przeciwko niemu i dobrowolnie poddał się odpowiedzialności. Natomiast na rozprawie w niniejszej sprawie H. G. ponownie przyjął postawę asekurancką, deklarując generalną niepamięć i zapewniając, z jednej strony, że mówił prawdę, ale aż tyle tych zawyżonych faktur nie było, a z drugiej wskazując, że w postępowaniu karnoskarbowym zmyślał, żeby to zakończyć. Nietrudno zauważyć, iż ostatnie zeznania świadka są całkowicie niespójne, jego deklaracje wykluczają się wzajemnie, a wszelkie próby wyjaśnienia sprzeczności kończą się stwierdzeniem świadka, że nie pamięta tych okoliczności. Jako nielogiczne i sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem należy uznać zapewnienie, iż świadek „zmyślał”, by zakończyć postępowanie przeciwko sobie - faktem jest, że oskarżeni często mijają się z prawdą, by osiągnąć określone korzyści, ale nie czynią tego z reguły w taki sposób, by obciążać siebie samych, a wręcz przeciwnie. Trudno dopatrzyć się powodu, dla którego H. G. miałoby zależeć na tym, by zakres jego odpowiedzialności karnoskarbowej, w tym finansowej, był jak najszerszy, zwłaszcza że - jak zgodnie deklarowali H. G. i K. W. - między nimi nie ma i nigdy nie było żadnego konfliktu, który mógłby ewentualnie skłaniać świadka do złożenia zeznań mogących pogrążyć oskarżonego. W tej sytuacji, jak wskazano wyżej, Sąd dał wiarę pierwszym zeznaniom złożonym przez H. G., dyskwalifikując jednocześnie kolejne.

Kwestia dokonywania potrąceń została przyznana przez oskarżonego, który nawet na tę okoliczność dostarczył dokumenty potwierdzające zakup polis ubezpieczeniowych i uzyskiwanie certyfikatów przez spawaczy. Zgodne zeznania na ten temat złożyli S. S. (1), E. F., A. M. i A. B., którym Sąd dał w całości wiarę, jako że ich depozycje korelowały z pozostałym materiałem dowodowym. K. W. wskazał, że nie wystawiał w związku z tymi należnościami żadnych faktur. Tymczasem obowiązek ich wystawienia jest bezsporny; skoro spółki (...) świadczyły tego rodzaju usługi pośrednictwa, powinny odzwierciedlić ten fakt w dokumentacji, umożliwiając przy tym także zaksięgowanie kosztów poniesionych przez swoich podwykonawców. Wynika to wprost z przepisów prawa podatkowego i nie budzi żadnych wątpliwości, co zresztą potwierdziła świadek J. T., przeprowadzająca kontrolę spółek także w tym zakresie.

Równie solidnie uzasadnione było także przypisanie oskarżonemu nieprawidłowości dotyczących księgowania faktur M. C., który w przeszłości prowadził działalność gospodarczą pod nazwą E.. W czasie, gdy miała mieć miejsce współpraca tego podmiotu ze spółkami kierowanymi przez oskarżonego podmiot ten nie funkcjonował na rynku, a w trakcie rzekomej współpracy został wyrejestrowany. Wykazały to nie tylko dokumenty, z których jasno wynika fakt zawieszenia działalności i likwidacji podmiotu, ale i zeznania M. C., które Sąd uznał za wiarygodne, zwłaszcza że znajdowały potwierdzenie w dokumentacji urzędowej, korzystającej z domniemania rzetelności. Świadek wskazał, że pracował dla spółki (...), choć nie był w stanie powiedzieć, dla której, ale stanowczo zaprzeczył, jakoby odbyło się to już po zakończeniu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, zapewnił także, że po jej zakończeniu nie wystawiał żadnych faktur. Nie było zresztą żadnego logicznego powodu, aby świadek to robił - jeśliby miał zamiar prowadzić niezarejestrowaną działalność w tzw. „szarej strefie” i z tego powodu zakończył oficjalną działalność, to wynagrodzenie pobierałby z pewnością bez wystawiania jakiegokolwiek rachunku czy faktury. Usługi, na które opiewały zakwestionowane faktury rzekomo wystawione przez M. C., nie dokumentowały zatem rzeczywiście wykonanych usług.

Podważenie rzetelności rachunków wystawionych przez I. G. wynikało natomiast z analizy, z jednej strony dokumentów dotyczących prac wykonanych rzekomo przez świadka dla obu spółek, na podstawie umów o pracę i zlecenia, z drugiej - wiedzy na temat pracochłonności, stopnia trudności i fizycznego obciążenia, jakie wiążą się z wykonywaniem tego rodzaju zadań, a z trzeciej - na krytycznej analizie zeznań I. G.. Sąd, podobnie jak organy podatkowe, nie dał wiary świadkowi, przekonującemu, że przez wiele miesięcy potrafił on godzić pracę w spółce jawnej (...), w pełnym wymiarze czasu pracy (8 godzin dziennie), na odpowiedzialnym stanowisku kierownika - majstra, z pracą w (...) spółce z o.o., gdzie miał świadczyć usługi montersko - spawalnicze przez kolejnych 10 godzin dziennie po 20 dni w miesiącu. Według tej wersji, świadkowi pozostawało dziennie łącznie 6 godzin na sen, jedzenie, higienę osobistą i dojazd do pracy (z R. do T., a także pomiędzy stoczniami w G. i G., w których prace wykonywały spółki (...)). Żaden człowiek nie jest w stanie wytrzymać ciężkiej, fizycznej pracy w takim natężeniu, bez realnego odpoczynku i przez tak długi okres. Powyższe prowadzi do wniosku, że faktury wystawione przez I. G., jeżeli nie wszystkie, to przynajmniej w części, nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych - wykazują wykonanie prac w innym rozmiarze, czasie i w ramach innego stosunku prawnego niż wynika z dokumentów (być może w ramach stosunku pracy w spółce jawnej, w nadgodzinach etc.). Ustalenie, jakie usługi w rzeczywistości świadczył I. G. jest niemożliwe, gdyż maksymalnie uproszczony sposób prowadzenia księgowości przez spółki (...) (księgowanie wszystkich zleceń na jednym koncie) i treść wystawianych i przyjmowanych faktur na to nie pozwala.

Szczegółowa analiza dokumentacji dotyczącej transakcji pomiędzy spółkami (...) (jawną i z o.o.) i Junior oraz ich kontrahentami i podwykonawcami prowadzi zaś do wniosku, że ścisłe personalne powiązanie pomiędzy tymi spółkami (funkcje zarządcze pełnione we wszystkich trzech spółkach przez K. W.) było wykorzystywane do unikania opodatkowania, ewentualnie wyłudzania zwrotu podatku VAT. Dokumentacja wszystkich trzech spółek - w przypadkach opisanych szczegółowo w pierwszej części niniejszego uzasadnienia - nie odzwierciedlała rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, lecz była dopasowywana do aktualnych potrzeb poszczególnych spółek, szczególnie w zakresie wykazywania kosztów uzyskania przychodu. Jak wskazano wyżej, wielokrotnie dochodziło do wzajemnego zlecania sobie przez spółki (...) wykonania prac objętych umowami z kontrahentami, co samo w sobie nie jest niczym niezwykłym czy niezgodnym z prawem. Zaznaczyć jednak należy, że dokumentacja dotycząca zleceń oraz ich realizacji była prowadzona w tak uproszczony sposób, by nie można było w żaden sposób sprawdzić, czego dokładnie zlecenia dotyczą i na jakich warunkach mają być rozliczane. Pozwalało to na wystawianie faktur w sposób praktycznie dowolny. Co więcej, sam K. W. zdawał się tracić orientację w tym, która spółka zawarła kontrakt, a która ma być wskazana jako podwykonawca (świadczy o tym choćby sytuacja dotycząca jednostki B-493, na której prace zleciła spółka (...)) czy też której spółce (...) ma wystawić fakturę zewnętrzny podwykonawca ( vide: sytuacja dotycząca jednostki (...)). Dokumenty wskazują na to, że były sytuacje, w których dana spółka (...) otrzymywała wynagrodzenie za wykonanie określonej w umowie ilości prac, choć nie miała możliwości wykonania ich własnymi siłami i środkami, a nie ma dowodów, że zakupiła te usługi u podwykonawców (por. sytuacja dotycząca jednostek U. 279, 280, 281 i 284), zatem musiały one zostać wykonane w inny, nieujawniony i niezaewidencjonowany sposób. Wykazywano także wykonanie szeregu prac na rzecz sp. z o.o. przez spółkę jawną w bardzo krótkim czasie, co było niemożliwe, biorąc pod uwagę ilość pracowników, którymi dysponował ten niewielki podmiot gospodarczy ( vide faktury na wykonanie znacznej ilości robót na jednostce H. 87). W przypadku innej jednostki (H. 091), już po wykonaniu ok. 96% zakontraktowanych robót, spółka jawna, która była stroną umowy z inwestorem, zakupiła od swojego podwykonawcy W. sp. o.o. usługi polegające na wykonaniu prac o wadze 35.000 kg (ponad 11% pierwotnego kontraktu, gdy do wykonania pozostało 4%), których sama nikomu nie świadczyła, nie miała bowiem żadnej umowy z odbiorcą tego rodzaju usług, w szczególności, nie obejmowała ich umowa z (...) dotycząca jednostki H. 091. Tej samej jednostki dotyczyły zakwestionowane faktury wystawione przez spółkę jawną (...). Jak wynika z dokumentacji kontraktu dotyczącego tej jednostki, spółka jawna w okresie po 28 grudnia 2006 r. (tj. w okresie, gdy faktury wystawiała spółka (...)) sprzedała (...) prace o łącznej wadze wynoszącej jedynie 10.514,60 kg, podczas gdy zaksięgowała zakup od spółki (...) prac o wadze piętnastokrotnie wyższej, nie mając na te usługi zbytu. Powyższe fakty, jak również zeznania świadków A. B., S. S. (1) czy E. F. świadczą o tym, że to K. W. po wykonaniu prac decydował, którą ze spółek (...) (ew. Junior) mają obciążać dane należności; świadkowie zeznali, iż były sytuacje, w których przystępując do prac nie wiedzieli, na rzecz której ze spółek je wykonują i dopiero po ich zakończeniu majster przekazywał im informację, na którą spółkę mają wystawić fakturę. Wszyscy świadkowie zeznawali na tę okoliczność zgodnie, ich relacje były stanowcze i rzeczowe, stąd zdaniem Sądu nie ma podstaw, by uznać je za fałszywe. Ich wiarygodności nie podważa fakt, iż niektórzy inni podwykonawcy (np. A. M.) nie zetknęli się z takimi sytuacjami; najwyraźniej, mimo wszystko, nie było to regułą, według której K. W. kierował swoimi przedsiębiorstwami, niemniej jednak się zdarzało. Zdaniem Sądu, w tych przypadkach, które opisano wyżej, K. W. dowolnie, w oderwaniu od realiów, decydował, która ze spółek ma wykazać określone koszty jako poniesione przez siebie. (...) kosztami przez oskarżonego było jednak prowadzone na tyle nieumiejętnie, że okazało się łatwe do wykrycia przez organy podatkowe, z których ustaleń wynikają opisane szczegółowo w stanie faktycznym niezgodności.

Zeznania T. K. (2), uznane przez Sąd za zasadniczo wiarygodne, miały niewielkie znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek, będąca księgową spółek (...) opisała, jakie były stosunki własnościowe i zarządcze w spółkach oraz sposób księgowania dokumentów i sporządzania deklaracji podatkowych. Informacje dotyczące sposobu prowadzenia działalności gospodarczej przez K. W. świadek czerpała tylko z dokumentów przekazanych przez oskarżonego, zatem wiedza ta miała charakter wtórny i nie mogła być wykorzystana na użytek niniejszego procesu.

Przesłuchani w charakterze świadków A. S., S. D., I. J., M. B., S. M., Z. T. i Z. K. nie wnieśli niczego istotnego do sprawy.

Zeznania J. T., przeprowadzającej kontrolę podatkową w spółkach (...) Sąd uznał za wiarygodne. Świadek opisała przebieg kontroli, zakres dokumentacji, którą brała pod uwagę oraz stwierdzone braki tejże dokumentacji, a także zrelacjonowała poczynione ustalenia. Wynik jej pracy został nadto przedstawiony w protokołach kontroli. Zdaniem Sądu, nie było podstaw do przyjęcia, że jej zeznania nie polegają na prawdzie.

Sąd nie dał natomiast w przeważającej mierze wiary wyjaśnieniom K. W.. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż mimo ich obszerności, były one bardzo ogólne i w dużej mierze sprowadzały się do zaprzeczenia stawianym mu zarzutom. Z przyczyn opisanych wyżej, wobec ustaleń opartych na wskazanych dowodach, Sąd nie mógł dać temu wiary. Jedynie kwestia dokonywanych przez spółki potrąceń została przekonywająco i skrupulatnie wyjaśniona przez oskarżonego, co zresztą nie uwolniło oskarżonego od odpowiedzialności za związane z tym nieprawidłowości, których K. W. zdaje się w ogóle nie dostrzegać. Jeśli chodzi o pozostałe zagadnienia analizowane w niniejszym postępowaniu, w skład materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wchodzi wiele dowodów obciążających oskarżonego, którym przeciwstawiono jedynie gołosłowne deklaracje oskarżonego. Trudno uznać to za dowód wystarczający do obalenia tez oskarżenia. Należy jednak także zaznaczyć, że przedstawione przez oskarżonego dokumenty, poddane wnikliwej analizie przez oskarżyciela, zostały wykorzystane do modyfikacji opisu zarzuconego K. W. w punkcie II aktu oskarżenia czynu, w zakresie dotyczącym zastosowania stawki VAT dla kontrahenta norweskiego. Twierdzenia oskarżonego, poparte dokumentami, doprowadziły do przyznania przez oskarżyciela skarbowego, iż w tym zakresie, biorąc pod uwagę nowe dowody, zarzut stał się bezpodstawny. W tej części Sąd nie miał zatem podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego.

Sąd dał ponadto wiarę dowodom w postaci dokumentów ujawnionych w toku postępowania, w tym: danym o karalności, odpisom z rejestrów sądowych, dokumentacji kontroli skarbowej. Dowody te sporządziły osoby uprawnione do wystawiania powyższych dokumentów w formie przewidzianej przez prawo, bądź też zostały sporządzone przez osoby prywatne, poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów. Brak w sprawie innych dokumentów, które mogłyby podważyć autentyczność wymienionych, bądź też zakwestionować ich autorstwo i treści w nich zawarte. Natomiast w przypadku zakwestionowanych faktur i rachunków, Sąd uznał te dokumenty za wiarygodne o tyle, o ile wskazywały one na wystawienie określonych dokumentów przez dane osoby, natomiast ich materialna treść nie odpowiadała, zdaniem Sądu, rzeczywistości, o czym była mowa w poprzedniej części uzasadnienia.

Na podstawie całokształtu opisanych powyżej i ocenionych dowodów, w zakresie w jakim zostały one uznane za wiarygodne, Sąd przyjął, że K. W., w okolicznościach opisanych w akcie oskarżenia i punkcie I wyroku, dopuścił się ciągu przestępstw skarbowych kwalifikowanych z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 76 § 2 kks w zb. Z art. 61 § 1 kks w zb. Z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Odnośnie kwalifikacji prawnej, Sąd zważył przede wszystkim, iż stosownie do art. 7 § 1 kks, jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach kodeksu, przypisuje się tylko jedno przestępstwo skarbowe lub tylko jedno wykroczenie skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Działanie K. W. w odniesieniu do obu spółek wyczerpało znamiona przestępstw:

1)  z art. 56 § 2 kks, którego dopuszcza się podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, przy czym kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości - albowiem oskarżony podał nieprawdę w deklaracjach podatkowych zarówno spółki (...) sp. j., jak i (...) sp. z o.o. co do opisanych w zarzutach potrąceń oraz zaksięgowania i wystawienia faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, zaś kwoty podatku narażonego na uszczuplenie były małej wartości - nie przekraczały kwoty 350.000 zł (art. 53 § 14 - dwustukrotność minimalnego wynagrodzenia - przyjęto wartość z daty orzekania z uwagi na treść art. 2 § 2 kks - por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 30 kwietnia 2014 r. w sprawie II Aka 37/14);

2)  z art. 76 § 1 kks, które popełnia ten, kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, przy czym kwota narażona na nienależny zwrot podatku jest małej wartości - albowiem podanie przez oskarżonego wyżej opisanych, niezgodnych ze stanem rzeczywistym danych wprowadziło organ podatkowy w błąd i naraziło na nienależny zwrot podatku VAT, zaś kwoty narażone na nienależny zwrot były małej wartości;

3)  z art. 61 § 1 kks, którego dopuszcza się ten, kto nierzetelnie prowadzi księgę, albowiem zaksięgowanie faktur i rachunków nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych spowodowało nierzetelność ksiąg podatkowych obu spółek (...);

4)  z art. 62 § 2 kks, które popełnia ten, kto wystawia w sposób nierzetelny fakturę lub rachunek za wykonanie świadczenia, albowiem oskarżony doprowadził do wystawienia przez księgową nierzetelnych faktur dokumentujących rzekome usługi świadczone przez W. sp. j. na rzecz (...) sp. z o.o. i odwrotnie.

Jak stanowi art. 6 § 1 kks, ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo skarbowe albo tylko jedno wykroczenie skarbowe. Z uwagi na powyższe, oskarżonemu należało przypisać popełnienie dwóch przestępstw skarbowych, jednego dotyczącego jego działalności w ramach spółki jawnej, drugiego - w ramach spółki z o.o., w obu przypadkach kwalifikowanego kumulatywnie. Warto także dodać, że odpowiedzialność K. W. za ich popełnienie znajduje oparcie w przepisie art. 9 § 3 kks, zgodnie z którym za przestępstwa skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną. K. W. zajmował się sprawami spółki z o.o. (...) jako prezes jej zarządu, a spółki jawnej (...) - jako wspólnik, z mocy prawa umocowany do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania; sprawował funkcje zarządcze praktycznie samodzielnie, stąd postawienie zarzutów właśnie jemu jest w pełni uzasadnione.

W ocenie Sądu, w okolicznościach sprawy znajduje także zastosowanie przepis art. 37 § 1 pkt 3) kks, dotyczący ciągu przestępstw. Przez ciąg przestępstw na gruncie kodeksu karnego skarbowego rozumie się popełnienie przez sprawcę dwóch albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich, przy czym każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie. Oskarżony popełnił dwa przestępstwa skarbowe, wyrok za nie zapadł jednocześnie, są one identycznie kwalifikowane, a odstępów czasu pomiędzy nimi praktycznie nie ma, gdyż były popełniane w tym samym czasie.

W tej sytuacji obligatoryjnym było zastosowanie przez Sąd nadzwyczajnego obostrzenia kary. Oskarżony nie może skorzystać z wyłączenia tego skutku na podstawie przepisu art. 37 § 2 kks, bowiem uszczuplona w związku z przestępstwem skarbowym należność publicznoprawna nie została w całości uiszczona przed zamknięciem przewodu sądowego w pierwszej instancji. Stosownie do reguły wynikającej z art. 7 § 2 kks Sąd wymierzył K. W. karę na podstawie art. 56 § 2 kks, jako przepisu przewidującego karę najsurowszą, a zarazem przepisu, którego znamiona najpełniej charakteryzują czyn sprawcy, zaś zgodnie z regułą opisaną w art. 37 § 4 kks - jedną karę za wszystkie zbiegające się przestępstwa skarbowe. Mimo iż czyn kwalifikowany z art. 56 § 2 kks jest zagrożony wyłącznie karą grzywny do 720 stawek dziennych, Sąd, stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, był zobowiązany do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności (art. 38 § 1 pkt 2 kks) do roku albo kary ograniczenia wolności, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo.

Zdaniem Sądu, oskarżonemu przypisać można winę w popełnieniu czynów o wyżej opisanej kwalifikacji. Oskarżony jest podmiotem zdolnym ze względu na wiek do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu oskarżony był niepoczytalny lub znajdował się w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Miał więc oskarżony obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, czego jednak nie uczynił, i z tego tytułu zasadnie postawić mu można zarzut.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo skarbowe, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje brać pod uwagę przepis art. 13 § 1 kks, zgodnie z którym wymierzając karę, środek karny lub inny środek, sąd uwzględnia w szczególności rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem czynu zabronionego i zachowanie się po jego popełnieniu, zwłaszcza gdy czynił starania o zapobieżenie uszczupleniu należności publicznoprawnej lub o jej późniejsze wyrównanie.

Dokonując wyboru pomiędzy karą pozbawienia wolności a karą ograniczenia wolności Sąd wziął pod uwagę po pierwsze fakt, iż oskarżony obecnie jest bardzo czynny zawodowo, wyjeżdża do pracy za granicę, stara się zarobkować i spłacać zaciągnięte zobowiązania, także w stosunku do Skarbu Państwa. Wykonywanie kary ograniczenia wolności znacznie utrudniłoby odzyskanie należności publicznoprawnych od oskarżonego. Po drugie, zdaniem Sądu, kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w tym przypadku dużo lepiej spełni cel prewencyjny, zniechęcając oskarżonego do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób niezgodny z przepisami prawa podatkowego, z obawy przed zarządzeniem wykonania kary.

Wymierzona oskarżonemu K. W. kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, w ocenie Sądu, jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów, jakich dopuścił się oskarżony. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie przemyślany charakter działania oskarżonego, wykorzystanie do swojego celu trzech założonych ze swojej inicjatywy spółek, skuteczne wprowadzanie w błąd organu państwowego dbającego o stan finansów publicznych oraz znaczącą wysokość należności publicznoprawnych uszczuplonych i narażonych na uszczuplenie. Sąd uwzględnił także na niekorzyść oskarżonego jego uprzednią karalność, w tym za przestępstwa skarbowe. Natomiast odstępując od wymierzenia obok kary pozbawienia wolności kary grzywny Sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony boryka się z problemami zdrowotnymi, a mimo to stara się spłacać należności, a nadto ma na utrzymaniu rodzinę.

Sąd zdecydował również o warunkowym zawieszeniu orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata. Wobec faktu, iż oskarżony, mimo uprzedniej karalności, nie wydaje się człowiekiem zdemoralizowanym, Sąd uznał, iż kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczająca dla zapobieżenia powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Warunkowe zawieszenie wykonania kary powinno mieć wpływ wychowawczy na oskarżonego, pozwalając mu na normalne życie w społeczeństwie, kontynuowanie pracy zawodowej, spłacanie należności publicznoprawnej, a jednocześnie powstrzymywać go przed naruszaniem porządku prawnego z obawy przed zarządzeniem wykonania kary. W tym miejscu należy wskazać, że w sprawie, w oparciu o przepis art. 2 § 2 kks i art. 20 § 2 kks, zastosowano przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 r., uznając je za względniejsze - na podstawie znowelizowanych przepisów możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności są znacznie ograniczone.

Jednocześnie, na mocy art. 41 § 2 i § 4 kks, w przypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary Sąd obligatoryjnie orzeka obowiązek uiszczenia w wyznaczonym terminie w całości uszczuplonej, wymagalnej należności publicznoprawnej, co Sąd uczynił w punkcie III wyroku. Określając termin wykonania tego obowiązku na 5 lat Sąd miał na względzie rozmiar tej należności i konieczność uczynienia rozstrzygnięcia możliwym do zrealizowania.

Nadto, Sąd na mocy art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk, art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 108,46 zł tytułem wydatków oraz 180 zł tytułem opłaty. Sąd przy rozstrzyganiu tej kwestii kierował się ogólną zasadą sprawiedliwego postępowania, zgodnie z którą każdy, kto przez swoje zawinione zachowanie spowodował wszczęcie postępowania karnego, zobowiązany jest do poniesienia jego kosztów. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zwolnienia K. W., będącego osobą czynną zawodowo, osiągającą określone dochody, od obowiązku uiszczenia kosztów procesu, zwłaszcza że nie są one wysokie.