Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Polak-Kałużna

Protokolant Sylwia Krzos

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2015 roku w Dzierżoniowie

na rozprawie sprawy z powództwa K. A.

przeciwko M. A. (1)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. A. (1) alimenty na rzecz powódki K. A. urodzonej (...) w D. w kwocie po 1250 zł (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 16 marca 2015 roku, płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nakazuje pozwanemu M. A. (1) uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie) kwotę 750 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej, od ponoszenia której powódka była zwolniona;

IV.  zasądza od pozwanego M. A. (1) na rzecz powódki K. A. kwotę 1992 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania, związanych z ustanowieniem pełnomocnika;

V.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powódka K. A. wniosła o zasądzenie od pozwanego M. A. (1) alimentów w kwocie po 1500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu podniosła, iż pozwany jest jej ojcem, z którym, zamieszkiwała wspólnie z matką do 1 kwietnia 2014 roku, kiedy to pozwany opuścił rodzinę i zamieszkał z nowo założoną rodziną. Podkreśliła, że przed wyprowadzką pozwany zobowiązał się pisemnie do łożenia na jej rzecz kwoty po 1500 zł miesięcznie, które od kwietnia 2014 roku wpłaca na konto powódki i nie utrzymuje z nią kontaktu. Powódka wskazała, że jest studentką I roku studiów stacjonarnych Politechniki (...) na (...), zamieszkuje we W., gdzie wynajmuje mieszkanie, a jej miesięczne koszty utrzymania to kwota około 4000 zł, na którą składają się: wynajem mieszkania 800 zł, koszt wyżywienia 600 zł, 50 zł środki czystości, 46 zł bilet semestralny (w przeliczeniu miesięcznie), koszty przejazdów do domu na weekendy 72 zł, koszty korepetycji 120 zł, wydatki na ksero, książki zeszyty itp. 250 zł, koszty kosmetyków i kosmetyczki (leczenie cery i paznokci) i fryzjera 300 zł, koszty leczenia neurologicznego (leków) 48 zł, koszt wizyt u neurologa 16 zł, zakup odzieży 330 zł, wizyty u dentysty 160 zł co pół roku, wyjścia do kina, na koncerty i przyjęcia urodzinowe przyjaciół ok. 300 zł, zakup tuszu do drukarki 100 zł, koszt jazdy samochodem 50 zł. Powódka stwierdziła, że jej matka jest zatrudniona w Szkole Podstawowej Nr (...) w B. jako nauczyciel, zarabia miesięcznie 3600 zł i partycypuje w kosztach utrzymania córki zarówno we W., jak i podczas pobytów w domu w B., zaś pozwany jest z zawodu mechanikiem, pracuje w firmie (...), a jego możliwości zarobkowe i majątkowe pozwalają na łożenie na rzecz swojej córki kwoty 1500 zł miesięcznie. Reasumując powódka wskazała, że nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, co uzasadnia jej prawo żądania aby rodzicie zapewnili jej utrzymanie, zaś prawo do żądania alimentów na drodze sądowej przysługuje jej mimo, że pozwany dotychczas płacił alimenty dobrowolnie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 15 czerwca 2015 roku pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazano, że pozwany łoży regularnie kwotę 1500 zł miesięcznie na utrzymanie powódki, zatem nie rozumie przyczyn wytoczenia powództwa, gdyż wywiązywał się ze swoich obowiązków i na każde żądanie powódki pomagał jej finansowo. Pozwany podkreślił, że dodatkowo darował córce należące do siebie mieszkanie, oraz nadal opłaca zainstalowane w nim usługi telekomunikacyjne O. tp i P., gdyż umowa została zawarta na jego nazwisko, mimo, że od ponad roku w tym mieszkaniu nie mieszka, a z tych usług korzysta wyłącznie powódka i jej matka, która nie widzi konieczności partycypacji w tych kosztach. Średnio miesięcznie na poczet tych rachunków pozwany przeznacza kwotę około 210 zł, ponadto opłaca rachunek za telefon powódki. Podkreślono, że w ocenie pozwanego wytoczenie powództwa zmierza tylko do obciążenia pozwanego dodatkowymi kosztami postępowania sądowego i dokuczenia mu przez powódkę, która jest pod silnym wpływem matki, negatywnie nastawionej do pozwanego, mimo, że nie stać go na płacenie alimentów w żądanej przez powódkę wysokości. Pełnomocnik pozwanego wskazał, że kwota wskazanych w pisemnym oświadczeniu alimentów została wymuszona przez matkę powódki, która nie była zainteresowana, skąd pozwany pozyska tak wysoką kwotę. Pełnomocnik pozwanego zakwestionował kwotę 300 zł jako uzasadnione wydatki na kosmetyki i kosmetyczkę, oraz wskazane w pozwie wysokości wydatków na zakup odzieży, na wyjścia na koncerty i rozrywki, na zakup tuszu do drukarek przez powódkę

Na rozprawie w dniu 03 listopada 2015 roku pozwany uznał roszczenie, co do kwoty 750 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany M. A. (1)jest ojcem powódki K. A., która w dniu (...) roku skończyła 20 lat. Powódka pochodzi ze związku małżeńskiego M. A. (1)i D. A.z domu D.. W chwili obecnej pomiędzy małżonkami toczy się sprawa o rozwód.

Dowód: - odpis skrócony aktu urodzenia powódki – karta 4,

- przesłuchanie pozwanego M. A. (1) – karta 97-98,

- przesłuchanie powódki – karta 96-97,

Powódka jest studentką II roku studiów stacjonarnych dziennych I stopnia inżynierskich na Wydziale Mechanicznym, na (...) na Politechnice (...). Czas nauki w szkole wynosi 7 semestrów, a planowany termin jej ukończenia upływa 31 marca 2018 roku. Powódka nie ma przyznanego stypendium, gdyż nie spełniła warunków na stypendium. Powódka nie podejmuje dodatkowego zatrudnienia, w ciągu roku szkolnego, gdyż nie ma do tego czasu, zajęcia ma w godzinach od 7,30 do 20.30. W czasie wakacji po ukończeniu I roku studiów powódka wyjechała do znajomych swojej matki do Anglii, zatrudnienia tam nie podejmowała.

Powódka mieszka we W., w wynajętym dwupokojowym mieszkaniu, wraz z innymi trzema lokatorkami, koszt wynajmu mieszkania przypadający na powódkę wynosi 800 zł i obejmuje wszelkie opłaty mieszkaniowe, w tym opłaty czynszowe, za gaz, prąd, zimną i ciepłą wodę. Dodatkowo na miesięczne uzasadnione koszty utrzymania powódki składają się kwota 600 zł na wyżywienie; 50 zł na środki czystości; 46 zł na bilet MPK; 72 zł na dojazdy z W. do miejsca zamieszkania; 100 zł na odpłatne zajęcia z języka obcego, 250 zł miesięcznie na ksero, książki i zeszyty oraz tusz do drukarek niezbędny do wykonywania rysunków na zajęcia, 150 zł na kosmetyki i kosmetyczkę, 48 zł na leczenie neurologiczne – leki, 16 zł (50 zł co 3 miesiące) koszt wizyt u neurologa, 150 zł na odzież, 26 zł na leczenie dentystyczne, 100 zł na rozrywki oraz 50 zł za dojazdy samochodem, gdy przebywa w B. – łącznie około 2500 zł.

Powódka ma problemy z cerą, z powodu trądziku, a dla utrzymania właściwego stanu skóry niezbędne są zabiegi kosmetyczne, które muszą być stale, raz z miesiącu powtarzane oraz zakup specjalnych kosmetyków do cery trądzikowej. Zabiegi takie rodzice finansowali powódce jeszcze w czasie, gdy zamieszkiwali razem.

Powódka leczy się u neurologa, z powodu bólów głowy, brała leki psychotropowe, do neurologa chodzi na prywatne wizyty, których koszt to 50 zł co 3 miesiące

Dowód: - zaświadczenie z Politechniki (...) – karta 5, 93,

- dokumentacja lekarska powódki od lekarza neurologa – karta 6,

- umowa najmu lokalu mieszkalnego – karta 19-21,

- zeznania świadka D. A. – karta

- przesłuchanie powódki K. A. – karta

- przesłuchanie pozwanego M. A. (1) – karta

Pozwany opuścił żonę i córkę – powódkę w marcu 2014 roku, pozostawiając żonie cały majątek dorobkowy małżeński. Pozwany obecnie pozostaje w nowym związku z nową partnerką, mieszka w jej mieszkaniu o powierzchni 54 m ², dokłada się do utrzymania. Obecna partnerka pozwanego pracuje, ma syna w wieku 9 lat. Pozwany płaci połowę rachunków w mieszkaniu obecnej partnerki, tj. 50 zł za czynsz, gaz 150 zł w zimie, latem 75 zł miesięcznie, 80 zł za energię elektryczną. Pozwany z braku środków nie dokonuje dla siebie zakupów odzieży i obuwia, chyba, że się zniszczy. Na swoje dzienne wyżywienie pozwany przeznacza kwotę 30 zł.

W czasie, gdy pozwany rozstawał się z żoną sporządził w dniu 31 marca 2014 roku oświadczenie, w którym zobowiązał się uiszczać na rzecz córki alimenty w kwocie po 1500 zł miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca. Świadkiem sporządzania powyższego oświadczenia była – jego matka E. A., powódka oraz matka powódki – świadek D. A., która dyktowała pozwanemu treść oświadczenia, a on ją zapisywał.

Pozwany jest zatrudniony w firmie (...) w B. na czas nieokreślony na pełen etat, z wynagrodzeniem brutto w kwocie 3160 zł miesięcznie, do którego dochodzi premia procentowa, premia uznaniowa i premia lojalnościowa. Faktycznie dochody pozwanego są wyższe i wynoszą 4200-4900 zł miesięcznie. Poza dochodami z pracy pozwany nie uzyskuje innych dochodów, gdyż pracuje od godziny 6.00 do 18.30.

Pozwany regularnie płaci na powódkę alimenty w wysokości wskazanej w w/w oświadczeniu, jednakże trzykrotnie zdarzyły się sytuacje, że nie uiścił pełnej kwoty w terminie, z powodu braku dostępnych środków, co starał się wyjaśnić córce, jednak bezskutecznie. Powyższe skutkowało zawsze interwencją powódki u członków rodziny pozwanego, u jego matki świadka E. A. i brata – świadka M. A. (2), który bywało, że pożyczał pozwanemu pieniądze, aby zapłacił alimenty na córkę. Pozwany płacił na córkę alimenty w w/w wysokości, także w okresie wakacji studenckich za miesiące lipiec, sierpień, wrzesień, gdy nie ponosiła wydatków związanych z nauką i zamieszkiwaniem we W..

Pozwanego poza alimentami na powódkę obciążały raty kredytów zaciągniętych w czasie wspólnego zamieszkiwania z matką powódki, za jej zgodą. Część z powyższych kredytów została przez pozwanego spłacona, np. kredyt na kwotę 18000 zł z 2007 roku, gdzie rata wynosiła 445 zł, kredyt na kwotę 25.000 zł z 2008 roku, gdzie rata wynosiła 513,49 zł – spłacony w czerwcu 2014 roku. Do zapłaty pozostały pozwanemu

- kredyt konsumpcyjny w (...) na kwotę 11.500 zł zaciągnięty w 2009 roku, gdzie rata wynosi 262,47 zł, ostatnia rata do zapłaty będzie 17 grudnia 2015 roku.

- kredyt konsolidacyjny w G. (...) Banku na kwotę 34.177,02 zł zaciągnięty w 2012 roku, gdzie rata wynosi 954,64 zł.

Dodatkowo po rozstaniu z matką powódki pozwany zaciągnął kolejne zobowiązania kredytowe z przeznaczeniem na bieżące utrzymanie siebie i nowej rodziny i na konsolidację poprzednich zobowiązań w tym z kart kredytowych

- kredyt konsolidacyjny w (...) na kwotę 19.924,80 zł zaciągnięty w dniu 01 kwietnia 2014 roku, gdzie rata wynosi 391,43 zł.

- kredyt konsumpcyjny i konsolidacyjny w G. (...) na łączną kwotę 37.912,16 zł zaciągnięty w dniu 07 kwietnia 2014 roku, gdzie rata wynosi 773,95 zł.

- kredyt konsumpcyjny w (...) na kwotę 14.936,40 zł zaciągnięty w dniu 25 maja 2015 roku, gdzie rata wynosi 276,64 zł.

Łącznie na zobowiązania z tytułu kredytów pozwany musi wydatkować kwotę ponad 2000 zł, zaś matka powódki nie poczuwa się do spłaty tych z powyższych zobowiązań, które zostały zaciągnięte w czasie ich wspólnego zamieszkiwania

Pozwany cierpi na dolegliwości kręgosłupa, jest w trakcie diagnostyki, nie ma jeszcze w tym zakresie diagnozy, jest zdolny do pracy.

Poza powódką pozwany nie ma nikogo na utrzymaniu. Poza alimentami w kwocie 1500 zł miesięcznie pozwany opłaca za Internet córki w darowanym jej mieszkaniu, mimo, że sam z niego nie korzysta, ponadto telefon, na co przeznacza około 200 zł miesięcznie.

Dowód: - oświadczenie pozwanego – karta 7,

- potwierdzenia przelewów alimentów od pozwanego – karta 8- 17,

- pisemne oświadczenie pozwanego – karta 7,

- potwierdzenia przelewów alimentów od pozwanego – karta 8- 17, 76-78,

- umowa o pracę pozwanego – karta 37,

- zaświadczenie o dochodach pozwanego – karta 38, 85-87,

- umowy o kredyt gotówkowy i harmonogramy spłat – karta 39-65, 79-82,

- wyciąg z konta pozwanego – karta 66, 83-84,

- potwierdzenia spłat kredytu – karta 68-70,

- zeznania świadka E. A. – karta 95-96,

- zeznania świadka M. A. (2) – karta 96,

- przesłuchanie powódki K. A. – karta 96-97,

- przesłuchanie pozwanego – karta 97-98,

Przyjeżdżając do B. na weekendy oraz w okresie wakacji powódka zamieszkuje wraz z matką w mieszkaniu położonym w B. przy ul. (...), o powierzchni 82,84 m ², które jest własnością powódki na mocy aktu darowizny z dnia 12 maja 2014 roku, kiedy to zostało jej ono darowane przez powoda. Wartość powyższego mieszkania, to kwota ponad 150.000 zł. Matka powódki z zawodu jest nauczycielem, pracuje w Szkole Podstawowej Nr (...) w B. a jej wynagrodzenie netto wynosi od 3000 - 3600 zł miesięcznie. Poza powódką matka powódki nie ma nikogo na utrzymaniu. Matka powódki łoży na utrzymanie córki, kupuje jej odzież, choć w przeważającej części zakupy takie robi sama powódka.

Matkę powódki obciąża spłata kredytu zaciągniętego w szkole, gdzie rata miesięczna wynosi 300 zł. Średni koszt miesięcznego utrzymania matki powódki to kwota 1500 zł z opłatami.

Dowód: - umowa darowizny – karta – 32-33,

- internetowe oferty dotyczące sprzedaży mieszkań w B. – karta 34-36,

- pisemne oświadczenie pozwanego – karta 7,

- potwierdzenia przelewów alimentów od pozwanego – karta 8- 17

- zeznania świadka E. A. – karta 95-96,

Sąd zważył ponadto, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części. Zgromadzony w sprawie materiał dowody nie pozwalał na uwzględnienie żądania pozwu w całości, pomimo, że pozwany dotychczas płacił w takiej jak w pozwie wysokości alimenty.

Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 k.r.i o. rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka, które nie jest w stanie utrzymywać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Niewątpliwe jest, że powódka, która nie ma zawodu i nadal się uczy w systemie dziennym, nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Wprawdzie powódka posiada majątek, zresztą darowany jej przez pozwanego jednakże, nie może być on wykorzystywany na potrzeby jej utrzymania, gdyż jest to mieszkanie, które służy zaspokojeniu jej potrzeb mieszkaniowych, w czasie, gdy ma weekendy lub wakacje przyjeżdża do B..

Z uwagi na powyższe cały koszt utrzymania powódki spoczywa na jej rodzicach. Zakres zobowiązań każdego z rodziców, na mocy przepisu art. 135 § 1 k.r.i o. zależy zaś od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanych. Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb powódki Sąd miał na względzie, że sytuacja finansowa jej ojca jest znacznie lepsza od przeciętnej, a i dochody matki, która poza nią nie ma nikogo na utrzymaniu, nie należą do najniższych, zatem w zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki, a w konsekwencji koszt jej niezbędnego utrzymania, może być wyższy niż przeciętne koszty utrzymania osoby w jej wieku, mieszkającej poza domem. Uwzględniając powyższe, rozpatrując kwestię usprawiedliwionych potrzeb powódki Sąd uznał, że należą do nich środki pieniężne niezbędne do kontynuowania nauki, które wynoszą w stosunku miesięcznym: 800 zł na mieszkanie we W. (choć z doświadczenia życiowego i orzecznictwa tutejszego Sądu, wynika, że możliwe jest wynajęcie mieszkania za niższą kwotę), 600 zł na wyżywienie, 50 zł na środki czystości; 46 zł na bilet MPK we W.; 72 zł na dojazdy z W. do miejsca zamieszkania; 100 zł na odpłatne zajęcia z języka obcego, 250 zł miesięcznie na ksero, książki i zeszyty oraz tusz do drukarek niezbędny do wykonywania rysunków na zajęcia, 150 zł na kosmetyki i kosmetyczkę, 48 zł na leczenie neurologiczne – leki, 16 zł koszt wizyt u neurologa, 150 zł na odzież, 26 zł na leczenie dentystyczne, 100 zł na rozrywki oraz 50 zł za dojazdy samochodem, gdy przebywa w B.. W skład usprawiedliwionych potrzeb powódki Sąd zaliczył wiele wydatków, które wydają się nie dotyczyć potrzeb podstawowych powódki, a są nimi np. wydatki na rozrywki, kosmetyczkę i kosmetyki, czy odpłatne zajęcia języka obcego, jednakże uznał, że powódka mająca dwoje pracujących rodziców, zarabiających dobrze, ma prawo do zachowania stopy życiowej takiej, na jakiej funkcjonowała w czasie, gdy rodzice mieszkali razem. Dlatego do usprawiedliwionych kosztów utrzymania Sąd zaliczył kwotę 150 zł miesięcznie na zakup kosmetyków i wizyty u kosmetyczki, gdyż powódka z tych usług, korzystała jeszcze wtedy, gdy ojciec nie opuścił rodziny, a nie kwotę 300 zł miesięcznie żądaną obecnie przez powódkę, która jak wskazała K. A. obejmuje dodatkowo koszt co miesięcznego robienia paznokci w kwocie 50-60 zł i 100 zł miesięcznie na zakup kosmetyków. Zdaniem Sądu te dwa ostatnie wydatki, nie są to wydatki, o których mowa w art. 135 § 1 k.r.i o., lecz wydają się być pewnym luksusem, którego 20 letnia dziewczyna niezasadnie żąda od rodziców, sama nie znajdując czasu na podjęcie czy to na weekendy, albo w wakacje dodatkowego zatrudnienia, by takie potrzeby sfinansować. Podobnie mimo, że życie studenckie ma swoje prawa i przywileje, nie sposób uznać za uzasadnione żądania powódki, że rodzice powinni finansować jej wydatki na rozrywki, na koncerty, spotkania towarzyskie w kwocie 300 zł miesięcznie, dlatego też Sąd – wobec zakwestionowania tych wydatków przez pozwanego – ustalił, że usprawiedliwione wydatki K. A. w tym zakresie wynoszą 100 zł miesięcznie i takie mają obowiązek finansować rodzice.

Odnośnie wydatków na zakup książek, zeszytów, ksero i tuszu do drukarki określonych przez powódkę na kwotę 350 zł miesięcznie – także zakwestionowanych przez pozwanego – Sąd uznał, że powódka ani jej pełnomocnik nie udowodnili, że powódka na tego typu wydatki przeznacza kwotę 4200 zł rocznie (350 X 12), która wydaje się być zupełnie nierealna, a dodatkowo oczywistym jest, że wydatki na ksero, tusz, zeszyty nie mają miejsca w okresie 3 miesięcznych studenckich wakacji – zatem nawet gdyby przyjąć, że w roku akademickim te wydatki przez 9 miesięcy wynoszą po 350 zł jak wskazano w pozwie czyli 3150 zł, to w przeliczeniu na 12 miesięcy, przez które są płacone alimenty wychodzi kwota około 260 zł miesięcznie, którą Sad zaliczył do miesięcznych usprawiedliwionych wydatków powódki na wszelkie przybory do edukacji, w tym tusz do drukarki.

Podobnie powódka nie udowodniła żądanej w pozwie kwoty 330 zł jako miesięcznych wydatków na zakup odzieży (co daje rocznie kwotę 3960 zł), a sama w toku przesłuchania przyznała, że na odzież potrzebuje rocznie 1200 zł razem z butami, zatem 100 zł miesięcznie. Uwzględniając powyższe oraz fakt, że jak sama powódka jednak przyznała, że mama też kupuje jej część odzieży, jednak jest to mniejszość – Sąd przyjął ostatecznie, że miesięczne usprawiedliwione wydatki powódki w tym zakresie wynoszą 150 zł miesięcznie.

Sąd uznał, ponadto, że powódka nie udowodniła ponoszenia wskazywanych przez jej matkę wydatków na korepetycje z rysunku w wysokości 500 zł w maju 2015 roku, czy też w wysokości 100 zł w czerwcu i kwietniu 100 zł, przekonując jedynie że uczęszcza na odpłatne zajęcia z języka angielskiego, czego pozwany nie kwestionował.

Co do pozostałych wskazanych wyżej wydatków powódki na leczenie neurologiczne, wizyty u neurologa, bilety MPK, przejazdy do B., na wizyty u stomatologa – to Sąd uznał te wydatki za usprawiedliwione i udowodnione zgodnie z żądaniem pozwu, jako, że strona przeciwna ich nie kwestionowała.

Suma tak wyliczonych usprawiedliwionych wydatków na utrzymanie powódki dała kwotę 2500 zł, która jest kwotą znaczną i wyższą niż przeciętna rodzina przeznacza na utrzymanie jednej osoby. Skoro jednak obydwoje zarobkujący rodzice zgodnie zaakceptowali wybór córki – jedynaczki, podjęcia studiów stacjonarnych to musieli mieć świadomość konsekwencji finansowych tej decyzji i umożliwić córce kontynuowanie nauki, szczególnie, że czyni to bez jakiejkolwiek przerwy, z dobrymi efektami.

Ustalając możliwości zarobkowe zobowiązanego do alimentacji pozwanego M. A. (1) oparł się na zaświadczeniach o dochodach od jego pracodawcy i zeznaniach jego matki i brata, z których wynika, że pozwany uzyskuje u tego pracodawcy dochód w wysokości 4000-4900 zł miesięcznie. Sąd jednocześnie uznał, za nie udowodnione, na co wskazywała matka powódki, że M. A. (1) uzyskuje dodatkowy dochód ze sprzedaży zamówień i projektów podwykonawcom, gdyż pozwany tej okoliczności zaprzeczył, wskazując, że sam specjalnie powiedział to swojej żonie, aby sprawdzić jak to wykorzysta. Co istotne w niniejszej sprawie w toku postępowania sądowego fakt i wysokość tych dodatkowych dochodów nie została przez powódkę udowodniona.

Po określeniu, we wskazany sposób kondycji finansowej pozwanego Sąd ustalił również, jakie dochody osiąga matka powódki, na której również ciąży obowiązek alimentacyjny wobec powódki. Informacje o jej dochodach, Sąd ocenił w oparciu o zaświadczenie o dochodach z dnia 04 marca 2015 roku, z którego wynika, że jej dochód netto z ostatnich 6 miesięcy wyniósł wówczas 3629,41 zł, który jak wskazała matka powódki zwykle jest niższy, gdyż wskazany w zaświadczeniu uwzględniał tzw. trzynastą pensję.

Przy tak ustalonych możliwościach zarobkowych rodziców powódki, kierując się normą prawną wyrażoną w przepisie art. 135 § 1 k.r.i o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych powinien być adekwatny do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, Sąd rozważył jakie obecnie są koszty utrzymania K. A.. Powódka starała się wykazać, że koszty jej utrzymania wynoszą około 4000 zł miesięcznie, wliczając w to koszy nauki, odzieży, wyżywienia, przyjemności, leczenia itp.

Wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwalają, zdaniem Sądu przyjąć, że łączne koszty utrzymania powódki, uwzględniając jej wiek, stan zdrowia i rodzaj szkoły wynoszą około 2500 zł, zaś w ich skład wchodzą wydatki niezbędne do zakupu wyżywienia, ubrania, nauki, rozrywek i pielęgnacji ciała w rozsądnych graniach oraz koszty leczenia.

Powódka mieszka na stancji we W., co zdaniem Sądu jest konieczne dla kontynuowania nauki i osiągania przez powódkę dobrych rezultatów. Niezbędne są również jej dojazdy do rodzinnego domu, co jest istotne z uwagi na podtrzymywanie więzi rodzinnej, tak z matką jak i dalszą rodziną, a szczególnie teraz z uwagi na zaistniały kryzys rodzinny i toczącą się sprawę rozwodową między rodzicami.

Osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów. Zarówno ojciec jak i matka powinni dołożyć wszelkich starań i podjąć odpowiednie zatrudnienie, aby zapewnić odpowiedni poziom życia swoim dzieciom. Zobowiązany do alimentacji powinien uczynić zadość swojemu obowiązkowi, choćby wiązało się to z istotnym uszczerbkiem i powodowało obniżenie stopy życiowej.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, że w chwili obecnej nie stać go na płacenie alimentów wyższych niż 750 zł miesięcznie, albowiem jego stałe, dobre dochody pozwalają na zapewnienie utrzymania jedynej córce, na ustalonym przez Sąd usprawiedliwionym poziomie, określonym przez Sąd na kwotę 1250 zł miesięcznie, co stanowi mniej niż połowę dochodów pozwanego. Wysokość obciążeń kredytowych pozwanego, szczególnie tych zaciągniętych po opuszczeniu rodziny nie może w żaden sposób obciążać kontynuującej edukację powódki, której oboje rodzice przez rozpoczęciem edukacji w szkole wyższej zapewniali, że będą ją utrzymywać w czasie studiów.

Zasądzone alimenty na rzecz powódki w kwocie po 1250 zł miesięcznie, zdaniem Sądu odpowiadają możliwościom zarobkowym pozwanego i przyczynią się, przy uwzględnieniu wkładu matki powódki do zaspokojenia jej usprawiedliwionych bieżących potrzeb. Sąd przyjął, iż pozwany ma możliwości zarobkowe, które pozwalają na zaspokajanie potrzeb powódki i obciążył go świadczeniami alimentacyjnymi w wysokości 1250 zł miesięcznie.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w rozpatrywanej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 138 k.r.i o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. W niniejszej sprawie bowiem formalnej umowy o alimenty nie zawarto, a oświadczenie powoda z dnia 31 marca 2015 roku nie ma takiego charakteru, gdyż nie ma na nim podpisu pełnoletniej wówczas powódki, a oczywistym, jest, że umowa jest czynnością dwustronną, zawierającą wyraz woli dwóch osób.

Dlatego też ustalając wysokość alimentów Sąd kierował się normą z art. 133 § 1 k.r.i o. i art. 135 § 1 k.r.i o. Sąd uznał, że pozwany winien w co najmniej w ustalonym przez Sąd zakresie uczestniczyć w realizacji finansowego aspektu utrzymania powódki, a z faktu, że w marcu 2014 roku zadeklarował wyższą kwotę na jej utrzymanie, to jest 1500 zł i taką kwotę przez cały czas płacił nie wynika, że Sąd był zobowiązany takie alimenty określić, skoro z okoliczności sprawy wynika, że usprawiedliwione potrzeby powódki są niższe a i obecna sytuacja materialna pozwanego, jest taka, że alimenty w kwocie 1500 zł, szczególnie gdy dodatkowo opłaca Internet i telefon córki są dla jego osoby zbyt wielkim obciążeniem. .

Uznając powództwo za zasadne w części Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki alimenty w wysokości 1250 zł, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Uściślając obowiązek pozwanego wskazano termin, w którym mają być uiszczane miesięczne raty alimentacyjne, zaś orzeczenie o odsetkach znajduje oparcie w art. 481 § 1 k.c.

Orzeczenie o kosztach zostało oparte o przepis art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie nie mógł znaleźć zastosowania - o co zdawał się wnosić pełnomocnik pozwanego - art. 101 k.p.c., zgodnie z którym zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Bez znaczenia jest bowiem, że pozwany płacił w toku postępowania żądane w pozwie alimenty, skoro jednak wdał się w spór, przy pierwszej czynności wniósł o oddalenie powództwa w całości, co skutkowało koniecznością przeprowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego, zatem nie może skorzystać z dobrodziejstwa wskazanego w art. 101 k.p.c.

Natomiast rygor natychmiastowej wykonalności został nadany orzeczeniu na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). Skoro bowiem powódka wygrała sprawę w 83 % to należy jej się zwrot kwoty 1992 zł (83% z 2400 zł).