Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim uznał M. Ł. (1) za winnego tego, że w dniu 27 lipca 2015r. w W. Śl. na ul. (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu tj. 0,19mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował pojazdem marki K. (...) o nr rej. (...) i z a to na mocy art. 87§1 kw wymierzył mu karę grzywny w kwocie 1500zł.

Na mocy art. 87§3 kw orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.

Na mocy art. 29§4 kw na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczył obwinionemu okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 27 lipca 2015r. do dnia 21 grudnia 2015r.

Na mocy art. 118 §1 kpw , art. 119 kpw w zw. z art. 617 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 150zł oraz obciążył go zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100zl.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca obwinionego zaskarżając wyrok w pkt 1 oraz w pkt 2 wyroku i zarzucił :

1.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na nieprawidłowym przyjęciu, że obwiniony w dniu 27 lipca 2015r. w zamiarze bezpośrednim prowadził pojazd mechaniczny w stanie po użyciu alkoholu , tj. 0,19mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w czasie, gdy prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności wyjaśnienia obwinionego, który oświadczył, że spożywał alkohol ( trzy piwa ) poprzedniego dnia, ilość alkoholu w wydychanym powietrzu systematycznie malała, prowadzą do wniosku, iż obwiniony działał w błędnym, mylnym przekonaniu, iż nie znajduje się już po spożyciu alkoholu, a więc działał nieumyślnie ilekroć chodzi o stan po użyciu alkoholu;

2. rażącą niewspółmierność środka karnego orzeczonego wobec obwinionego M. Ł. (1) poprzez: orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, który to wymiar środka karnego narusza dyrektywy sądowego wymiaru określone w art. 33 §1, 2,3, pkt 4 kw, nakazujące , by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości czynu, jak i celów zapobiegawczych i wychowawczych, bowiem w przeciwnym razie kara ( środek karny) stanowi wyłącznie represję wobec obwinionego i nie spełnia swoich celów w zakresie prewencji zarówno indywidualnej jak i generalnej, podczas gdy okoliczności ujawnione w sprawie, w szczególności przyznanie się przez obwinionego do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyrażenie przez niego skruchy, jak i jego postawa w trakcie trwania procesu, a przede wszystkim uprzednia niekaralność , fakt posiadania prawo jazdy od 1980r. , niewysoka społeczna szkodliwość popełnionego przez obwinionego czynu, przemawiają za orzeczeniem wobec niego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w niższym wymiarze niż to uczynił Sąd I instancji, tj. poprzez obniżenie wymiaru środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do okresu 1 roku.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca obwinionego wnosił o zmianę wyroku poprzez orzeczenie wobec obwinionego M. Ł. (1) środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja obrońcy okazała się częściowo zasadna co spowodowało konieczność zmiany zaskarżonego wyroku. Odnośnie obwinionego co do jego świadomości co do stanu po użyciu alkoholu to sąd odwoławczy w pełni podziela argumentację zawartą w uzasadnieniu sadu rejonowego. Obwiniony M. Ł. (2) będąc człowiekiem dojrzałym, posiadając odpowiednie wykształcenie, doświadczenie życiowe, zdawał sobie sprawę, iż pijąc alkohol w godzinach wieczornych, decydując się na jazdę samochodem wczesnym rankiem mógł znajdować się w stanie po użyciu alkoholu. W tym więc zakresie apelacja obrońcy obwinionego nie zasługuje na uwzględnienie. Jeżeli chodzi o drugi zarzut co do rażącej niewspółmierności orzeczonego wobec obwinionego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat zasługuje on na uwzględnienie. Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę ( środek karny ) ma przede wszystkim wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego a w szczególności zapobiec powrotowi do przestępstwa . Ta gradacja celów czasami powoduje , że funkcja ogólno prewencyjna musi zejść na dalszy plan . W niniejszej sprawie sąd I instancji wymierzając obwinionemu środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat naruszył zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, zbyt bowiem dużą uwagę skupił na realizacji celu społecznego oddziaływania kary i kształtowania świadomości

prawnej społeczeństwa. Słusznie podnosi w apelacji obrońca obwinionego, że obwiniony na rozprawie wyraził skruchę i żal za to co zrobił, ponadto nie był dotychczas karany, nie wchodził w konflikt z prawem. Zdaniem sądu odwoławczego orzeczony środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat jest rażąco surowy. Dlatego też sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obniżył do 1 roku, w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Orzeczona w takiej postaci kara zdaniem sądu nie uchybia w najmniejszym stopniu celom ogólno prewencyjnym nie pozostaje także w konflikcie z potrzebą właściwego kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, nie godzi w tzw. społeczne poczucie sprawiedliwości. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 624§ 1 kpk.