Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodnicząca: SSO Grażyna Szczęsna-Malowany

protokolant: prot. sądowy - stażysta Łukasz Sierdziński

po rozpoznaniu dnia 11 kwietnia 2016 r.

sprawy K. S. córki E. i S. ur. (...)
w W.

obwinionej o wykroczenie art. 92 § 1 k.w. w związku z § 95 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 31 lipca 2002 r.
w sprawie znaków i sygnałów drogowych /Dz. U. Nr 170, poz. 1393/

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 5 października 2015 r. sygn. akt IV W 2060/15

uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. postępowanie w stosunku do K. S. umarza; koszty postępowania w sprawie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

VI Ka 195/16 UZASADNIENIE

K. S. została obwiniona o to, że:

W dniu 21 stycznia 2014 r. o godz. 12:42 na ul. (...) przy ul. (...)
w W., kierując pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...)
nie zastosowała się do sygnalizatora świetlnego S-1, nadającego sygnał świetlny czerwony- zakaz wjazdu za sygnalizator, co zostało zarejestrowane za pomocą urządzenia
do pomiaru prędkości pojazdów T. (...) 20, tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w.
w związku z § 95 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych /Dz.U. Nr 170, poz. 1393/

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie po ponownym rozpoznaniu sprawy wyrokiem z dnia 5 października 2015 roku w sprawie IV W 2060/15 obwinioną K. S. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z tym ustaleniem, że obwiniona swoim zachowaniem nie zastosowała się do sygnalizatora świetlnego S-3 nadającego sygnał świetlny czerwony i za to na podstawie art. 92 § 1 k.w. skazał ją, zaś na podstawie art. 92 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.k.w. wymierzył obwinionej karę grzywny w kwocie 400 (czterysta) złotych; na podstawie art. 118 § 1 i 3 k.p.w. w zw. z art. 119 k.p.w. i art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 21 pkt 1 Ustawy
z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych w zw. z § 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 140 (sto czterdzieści) złotych, w tym opłatę
w wysokości 40 (czterdzieści) złotych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionej. Zaskarżył przedmiotowy wyrok w całości i wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie obwinionej ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia polegający na błędnym przyjęciu, że ,,obwiniona nie zastosowała się do sygnalizatora świetlnego S-3 nadającego sygnał świetlny czerwony’’, podczas gdy brak jest podstaw i dowodów pozwalających stwierdzić okoliczność przekroczenia linii sygnalizatora nadającego sygnał świetlny czerwony. A także podniósł obrazę przepisów prawa procesowego, tj. art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 82 § 6 i 7 w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez sporządzenie i przesłanie przekładu uzasadnienia ustnego nieodpowiadającego warunkom ustawowym, a w konsekwencji utrudniającego możliwość kontroli instancyjnej. Następnie obrazę przepisów prawa procesowego art. 4 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez naruszenie zasady obiektywizmu z uwagi na niezbadanie i nieuwzględnienie w toku sprawy okoliczności (wątpliwości) przemawiających na korzyść obwinionej. Kolejno także naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez rozstrzygnięcie na niekorzyść obwinionej niedających się usunąć wątpliwości co do koloru sygnały świetlnego nadawanego przez sygnalizator w momencie przekraczania przez samochód prowadzony przez obwinioną linii sygnalizatora świetlnego; art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez błędną, dowolną ocenę oraz jednostronną interpretację zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionej okazała się o tyle zasadna, że doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania wobec obwinionej z powodu przedawnienia karalności wykroczenia przypisanego obwinionej. Natomiast apelacja ta nie jest zasadna co do podniesionych zarzutów i nie zasługuje na uwzględnienie wniosków w niej zawartych. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Rejonowy rozpoznając niniejszą sprawę właściwie i należycie ocenił cały, zebrany i ujawniony na rozprawie głównej materiał dowodowy i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne prowadzące do słusznego wniosku, że obwiniona popełniła zarzucany jej czyn przy zastosowaniu przyjętej przez Sąd Rejonowy kwalifikacji prawnej. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień, na które wskazuje skarżący, jak również innych uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść zapadłego orzeczenia.

Zebrane w sprawie dowody wskazują, iż K. S. w dniu 21 stycznia 2014r. o godz. 12:42 na ul. (...) przy ul. (...) w W., kierując pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosowała się do sygnalizatora świetlnego S-3, nadającego sygnał świetlny czerwony, co zostało zarejestrowane za pomocą urządzenia do pomiaru prędkości pojazdów T. (...) 20 czym dopuściła się popełnienia wykroczenia z art. wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. w związku z § 95 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Brak jest podstaw, aby kwestionować przedłożoną przez oskarżyciela dokumentację, która nie budziła wątpliwości Sądu i wskazywała na błędną taktykę jazdy obwinionej. Podnieść także należy, że Sąd odwoławczy nie dopatrzył się nieprawidłowości mającej leżeć po stronie Sądu Rejonowego co do uzasadnienia wyroku, które zostało przesłane obrońcy obwinionej jako przekład uzasadnienia ustnego. Wszakże dostrzec należy, że sam obrońca obwinionej po wydaniu wyroku zwrócił się do Sądu Rejonowego z wnioskiem o sporządzenie i przesłaniu odpisu wyroku wraz z przekładem uzasadnienia wyroku przedstawionego w formie ustnej w dniu 5 października 2015 roku. (k. 114) Sąd Okręgowy wobec zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie miał możliwość zweryfikowania toku rozumowania Sądu I instancji i dokonał jego kontroli instancyjnej, która potwierdziła słuszność wydanego orzeczenia.

Niezależnie jednak od granic zaskarżenia i podniesionych w apelacji zarzutów stwierdzić należy, że zachodzi w sprawie bezwzględna przyczyna odwoławcza, o jakiej mowa w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w., ponieważ w odniesieniu do zarzucanego obwinionej wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. nastąpiło przedawnienie orzekania, co stanowi ujemną przesłankę procesową określoną w art. 5 § 1 pkt. 4 k.p.w. Zgodnie bowiem z art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, przy czym jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Czyn zarzucony obwinionej został popełniony w dniu 21 stycznia 2014 roku., przy czym w okresie roku od jego popełnienia wszczęto postępowanie. W tej sytuacji karalność wykroczenia zarzucanego obwinionej ustała z upływem 2 lat od daty jego popełnienia, a więc w dniu 21 stycznia 2016 roku. Apelacja obrońcy obwinionej
z racji na wskazaną wyżej sytuację faktyczną w odniesieniu do daty popełnienia wykroczenia przypisanego obwinionej oraz prawną konsekwencję w związku z powyższym określoną w art.104 § 1 pkt.7 k.p.s.w. odniosła skutek w postaci uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania z uwagi na przedawnienie orzekania w tej sprawie.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozycyjnej wyroku.. O kosztach postępowania w sprawie orzeczono na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Grażyna Szczęsna-Malowany