Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Maciej Błaszczyk

przy udziale Prokurator Agaty Kowalskiej i oskarżyciela posiłkowego J. B. (1)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7.09., 20.10.2015 r. i 29.02.2016 r.

sprawy przeciwko

S. W. urodz. (...) w R.

syna A. i M. z d. C.

oskarżonego to, że:

1. w okresie od 31.12.2008 r. do 23.08.2011 r. w L., woj. (...) pełniąc funkcje prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o. i będąc tym samym zobowiązanym do wykonywania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych dotyczących pracowników w/wym. spółki uporczywie naruszył prawa pracownika J. B. (1) wynikające ze stosunku pracy, a zatrudnionego w okresie od 01.06.2006 r. do dnia 31.12.2008 r., w ten sposób, że:

⚫

nie wydał J. B. (1) świadectwa pracy potwierdzającego okres zatrudnienia w/wym. w (...) sp. z o.o. od dnia 01.06.2006 r. do dnia 31.12.2008 r. w pełnym wymiarze czasu pracy z zaznaczeniem, że w okresie od 01.06.2006 r. do dnia 31.05.2007 r. J. B. (1) był zatrudniony na stanowisku dyrektora do spraw marketingu i PR, a w okresie od 01.06.2007 r. do dnia 31.12.2008 r. na stanowisku dyrektora do spraw planowania strategicznego i rozwoju, a stosunek pracy ustał w skutek wypowiedzenia przez pracownika, który nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego, nie korzystał z urlopu bezpłatnego i wychowawczego, zwolnienia od pracy na podstawie art. 188 k.p., nie był niezdolny do pracy, pomimo tego, że zostało to nakazane prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy - Pragi Północ z dnia 8 marca 2010 r. o sygn. VI P 654/09,

⚫

nie wypłacił J. B. (1) zaległego wynagrodzenia oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop w kwotach: 128.000 zł z ustawowymi odsetkami od 29.11.2008 r. do dnia zapłaty i 98.325,76 zł z ustawowymi odsetkami od 01.01.2009 r. do dnia zapłaty, pomimo tego, że zostało to nakazane prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 22.07.2010 r. o sygn. VII P 30/09,

tj. o czyn z art. 218 § 1a k.k. w zb. z art. 218 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2. w okresie od dnia 14.09.2009 r. do dnia 28.09.2009 r. w msc. L., woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. w sytuacji grożącej niewypłacalności spółki oraz działając w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu udaremnił zaspokojenie wierzyciela J. B. (1), którego wierzytelność w łącznej kwocie 226.325,76 zł wynika z prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 22.07.2010 r. o sygn. VII P 30/09, w ten sposób, że zbył na rzecz Grupy (...) sp. z o.o. zagrożony zajęciem majątek spółki (...) sp. z o.o w postaci:

⚫

pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) (faktura vat (...) na kwotę 26.525,69 zł, zaś faktura korygująca vat nr 09/ (...)/001 na kwotę 6.415,12 zł),

⚫

pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) (faktura vat (...) na kwotę 7.509,92 zł zaś faktura korygująca vat nr 09/ (...)/002 na kwotę 6.415,12 zł),

⚫

pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) za kwotę 7.580,96 zł (faktura vat (...)),

działając tym samym na szkodę w/wym. pokrzywdzonego,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k. w zb. z art. 300 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

3. w okresie od dnia 15.02.2010 r. do dnia 18.06.2010 r. w msc. O. i L. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. będąc osobą obowiązaną do zajmowania się sprawami majątkowymi w/wym. spółki poprzez nadużycie udzielonych mu uprawnień wyrządził w jej majątku szkodę w znacznych rozmiarach w kwocie 205.000 zł, w ten sposób, że zawarł w dniu 15.02.2010 r. z firmą (...). s.c. umowę obsługi księgowej spółki (...) sp. z o.o. mającą polegać na weryfikacji dokumentacji księgowej w/wym. spółki za lata 2006-2008 w sytuacji gdy dokumentacja ta za lata 2006-2007 uprzednio zweryfikowana była przez audytora J. K., a wartość zleconej w/wym. umową usługi była zawyżona i odbiegała od obowiązujących na rynku wynagrodzeń, a jednocześnie w sytuacji grożącej spółce (...) sp. z o.o. niewypłacalności nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli spółki w tym J. B. (1) i działając na jego szkodę, spłacił w całości na rzecz (...) Business (...) Co. s.c. wierzytelność wynikającą z w/wym. umowy regulując należność za zleconą usługę i dokonując płatności na podstawie:

⚫

faktury VAT zaliczkowej nr (...) z dnia 18.06.2010 r. opiewająca na kwotę 66.300,00 zł,

⚫

faktury VAT zaliczkowej nr (...) z dnia 18.06.2010 r. opiewająca na kwotę 72.400,00 zł,

⚫

faktury VAT zaliczkowej nr (...) z dnia 18.06.2010 r. opiewająca na kwotę 66.300,00 zł,

tj. o czyn z art. 296 § 1 k.k. w zb. z art. 302 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego S. W. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 218 § 1a k.k. w zb. z art. 218 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na mocy art. 218 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na 20 (dwadzieścia) złotych.

II. W ramach czynu zarzucanego oskarżonemu S. W. w punkcie 2 aktu oskarżenia, uznaje go za winnego tego, że w czasie i w miejscu jak w zarzucie, działając jako Prezes Zarządu Spółki (...) Sp. z o.o. w sytuacji grożącej niewypłacalności Spółki oraz działając w celu udaremnienia zaspokojenia wierzytelności J. B. (1) z tytułu ekwiwalentu pieniężnego za urlop w kwotach: 128.000 zł z ustawowymi odsetkami od 29.11.2008 r. do dnia zapłaty i 98.325,76 zł z ustawowymi odsetkami od 01.01.2009 r., w ten sposób, że zbył na rzecz Grupy (...) sp. z o.o. zagrożony zajęciem majątek spółki (...). z o.o w postaci:

⚫

pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) (faktura vat (...) na kwotę 26.525,69 zł, zaś faktura korygująca vat nr 09/ (...)/001 na kwotę 6.415,12 zł),

⚫

pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) (faktura vat (...) na kwotę 7.509,92 zł zaś faktura korygująca vat nr 09/ (...)/002 na kwotę 6.415,12 zł),

⚫

pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) za kwotę 7.580,96 zł (faktura vat (...)),

działając tym samym na szkodę ww. pokrzywdzonego, co stanowi przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu, przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na 20 (dwadzieścia) złotych.

III. Uznaje oskarżonego S. W. za winnego popełnienia czynu ciągłego zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 296 § 1 k.k. w zb. z art. 302 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na 20 (dwadzieścia) złotych.

IV. Na mocy art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 2 k.k. kary wymierzone oskarżonemu w punktach I, II i III wyroku łączy i orzeka karę łączną 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na 20 (dwadzieścia) złotych.

V. Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca (...) Sp. z o.o. dowody rzeczowe wymienione w postanowieniu z dnia 23.10.2012 r. (k. 853), w punkcie I.

VI. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot części kosztów sądowych w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) złotych, a w pozostałej części zwalnia go z obowiązku ich zwrotu i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1234/12

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 3 marca 2016 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z dnia 13.01.2006 r. Ł. B., jako jedyny wspólnik Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowego (...) Sp. z o.o. zmienił nazwę firmy na (...) Sp. z o.o. W tym dniu Ł. B. sprzedał 55 udziałów G. D., 35 udziałów J. B. (1), 10 udziałów E. P.. Oskarżony S. W. został Prezesem Zarządu (...) w dniu 11.05.2006 r., w dniu 12.08.2008 r. odwołano go z tego stanowiska. W dniu 29.01.2009 r. oskarżony ponownie został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu (...) z siedzibą w L. przy ul. (...) I 25. Udziałowcami tej Spółki byli m.in. oskarżony, J. B. (1), E. P.. E. P. wynajmował pomieszczenia biurowe dla (...), ponadto jego firma (...) prowadziła (...). W dniu 1.06.2006 r. J. B. (1) został zatrudniony jako Dyrektor (...), w dniu 1.06.2007 r. aneksem do umowy o pracę zmieniono jego stanowisko na Dyrektora (...). W dniu 11.06.2008 r. J. B. (1) złożył wypowiedzenie umowy o pracę, z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia. W dniu 21.07.2008 r. (...) rozwiązała umowę o pracę z J. B. (1), z winy pracownika. J. B. (1) wystąpił do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z powództwem przeciwko (...) wraz z roszczeniami wynikającymi z bezprawnego rozwiązania umowy o pracę. W dniu 19.11.2008 r. J. B. (1) i (...), reprezentowana przez oskarżonego, zawarły ugodę, na podstawie której Spółka przywróciła pracownika do pracy na poprzednich warunkach i zobowiązała się do wypłaty na jego rzecz kwoty 128.000 złotych z tytułu zaległego wynagrodzenia.

Dowód:

- akt notarialny (k.33-44),

- umowy sprzedaży (k.45-46,48-49,51-52),

- opinia biegłego (k.1266-1267),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.157,254-256,323-326,844-845,888-889,959-960,1375-1377),

- zeznania J. B. (1) (k.62v-63,87v-88,193v-194,260-261,274-275,545,960-962,1377-1379),

- zeznania E. P. (k.15-17,547,1000v-1001),

- zeznania J. S. (k.85v,975-977,1403),

- umowy (k. 262,263,264),

- wypowiedzenie umowy (k.267),

- ugoda (k.268-269).

Działalność Spółki przynosiła dochody do 2007 r., później na skutek zmian ustawodawczych działalność Spółki przestała być dochodowa. Ponadto w tym czasie ujawniły się spory między wspólnikami odnośnie dalszego funkcjonowania Spółki. W 2008 r. Spółka przyniosła 1.128.165 złotych straty. Od stycznia 2009 r. Spółka nie regulowała swoich wymagalnych zobowiązań i powstały warunki ogłoszenia jej upadłości. Wobec braku porozumienia między wspólnikami Spółka nie zgłosiła takiego wniosku.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.157,254-256,323-326,844-845,888-889,959-960,1375-1377),

- zeznania J. B. (1) (k.62v-63,87v-88,193v-194,260-261,274-275,545,960-962,1377-1379),

- zeznania E. P. (k.15-17,547,1000v-1001),

- zeznania J. S. (k.85v,975-977,1403),

- opinia biegłego (k.1257-1329),

- decyzja Izby Skarbowej (k.1099-1114).

Mimo zawartej ugody z J. B. (1) nie został on przywrócony do pracy, umowa o pracę z (...) wygasła w dniu 31 grudnia 2008 r. J. B. (1) domagał się wydania świadectwa pracy i wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Oskarżony nie wydał świadectwa pracy J. B. (1) i uchylił się od wypłaty zaległego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. J. B. (1) wystąpił z powództwem przeciwko (...) o wypłatę ww. ekwiwalentu. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ wyrokiem z dnia 8 marca 2010 r., sygn. akt VI P 654/09 nakazał (...) wydanie świadectwa pracy J. B. (1) ze wskazaniem okresu jego zatrudnienia i zajmowanych stanowisk. Sąd Okręgowy Warszawa Praga wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r. zasądził od (...) na rzecz J. B. (1) kwotę 128.000 złotych, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29.11.2008 r. do dnia zapłaty, tytułem wypłaty zaległego wynagrodzenia, oraz kwotę 98.325,76 złotych, z ustawowymi odsetkami od dnia 1.01.2009 r. do dnia zapłaty, tytułem wypłaty zaległego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. (...) nie spełniła tego żądania dobrowolnie, a egzekucja okazała się tylko częściowo skuteczna, w ramach zajęcia majątku należącego do dłużnika J. B. (1) otrzymał węzeł betoniarski (...), który później zbył i uzyskał za niego około 80.000 złotych. W dniu 23.08.2011 r. (...) wystawiła świadectwo pracy J. B. (1) i otrzymał on je.

Dowód:

- zeznania J. B. (1) (k.62v-63,87v-88,193v-194,260-261,274-275,545,960-962,1377-1379),

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.157,254-256,323-326,844-845,888-889,959-960,1375-1377),

- zeznania P. P. (1) (k.111v-112,1242,1398),

- odpisy wyroków (k. 89-90,121-122),

- dokumentacja komornicza (k.113-120).

Oskarżony zawarł umowy pożyczki z firmą (...): w dniu 10 grudnia 2008 r. pieniędzy w kwocie 20.000 złotych, w dniu 11 grudnia 2008 r. pieniędzy w kwocie 30.000 złotych, w dniu w dniu 12 maja 2009 r. pieniędzy w kwocie 5.000 złotych. Wobec tego, że (...) nie była w stanie spłacić tych pożyczek, w ramach wzajemnych rozliczeń między R., a (...), (...) sprzedała firmie (...) pojazdy:

- F. (...) o nr rej. (...) o wartości 7.580,96 złotych, na podstawie faktury VAT nr (...), następnie wystawiono fakturę korygującą VAT nr (...) na kwotę 6.415,72 złotych,

- F. (...) o nr rej. (...) o wartości 26.525,69 złotych, na podstawie faktury VAT nr (...),

- F. (...) o nr rej. (...) o wartości 7.509,92 złotych, na podstawie faktury VAT nr (...), następnie wystawiono fakturę korygującą VAT nr (...) na kwotę 6.415,72 złotych. Należność firmy (...) została uiszczona w całości, w tym czasie (...) nie pozwalał na uiszczenie należności wszystkich wierzycieli.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.157,254-256,323-326,844-845,888-889,959-960,1375-1377),

- zeznania J. B. (1) (k.62v-63,87v-88,193v-194,260-261,274-275,545,960-962,1377-1379),

- zeznania R. S. (k.820v,1084-1085),

- opinia biegłego (k.1257-1329),

- umowy (k.448-463),

- opinia biegłego (k.1291),

- faktury i kompensata (k.464-469).

W 2010 r. (...) nie prowadziła działalności gospodarczej, nie miała żadnych dochodów, nie podejmowała działań, by odzyskać płynność finansową i zaspokoić swoich wierzycieli. Oskarżony stwierdził, że poprzednie sprawozdania finansowe za lata 2006-2008 r. mogły być nierzetelne i zlecił wykonanie sprawozdań za ten okres firmie (...) z O. w dniu 15.02.2010 r. Wynagrodzenie za wykonanie tego sprawozdania została określona w umowie na 205.000 złotych, przy (...) miała zapłacić całość kwoty przed realizacją umowy. Wartość rynkowa tej umowy przedstawiała kwotę 36.600 złotych. Sporządzenie tych sprawozdań nie mogło przyczynić się do odzyskania przez (...) płynności finansowej. Zawierając tą umowę oskarżony doprowadził do zbędnego wydatkowania kwoty 205.000 złotych, wyrządził przez (...) szkodę w tej kwocie.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.157,254-256,323-326,844-845,888-889,959-960,1375-1377),

- zeznania J. B. (1) (k.62v-63,87v-88,193v-194,260-261,274-275,545,960-962,1377-1379),

- częściowo zeznania A. L. (k.361v,827v-828,1001-1002,1398-1402),

- zeznania J. K. (k.823v,1033-1034),

- umowa (k.212-214),

- faktury (k.215-217),

- opinia biegłego (k.1257-1329, 1443-1444).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego w trakcie pierwszego przesłuchania nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień (k.157). Złożył wyjaśnienia podczas zapoznania się z materiałami postępowania (k.254-256). Stwierdził, że kwota około 200.000 złotych została przelana na rzecz firmy (...) w związku z umową o sporządzenie bilansów. Firma w tamtym czasie nie miała bieżących dochodów, co uniemożliwiało spłatę zobowiązania wobec J. B. (1). W 2009 r. E. P. wypowiedział Spółce umowę najmu lokalu i nie przyjmował korespondencji kierowanej do Spółki. Sytuacja finansowa Spółki pogorszyła się w 2008 r., co wynikało z konfliktu między wspólnikami. Na początku 2010 r. Spółka przestała prowadzić działalność, z powodu zmian ustawowych. J. B. (1) nie zgłaszał wobec niego, że (...) powinna mu zapłacić za niewykorzystany urlop pracowniczy. W trakcie kolejnego przesłuchania (k.323-326) wyjaśnił, że Spółka miała trzy samochody marki F., zostały one sprzedane firmie (...) z O.. (...) pożyczyła wcześniej pieniądze od firmy (...), w zamian za te trzy samochody została zwolniona z zobowiązania na rzecz R.. Gdy po raz drugi został Prezesem Zarządu (...) uznał, że bilans finansowy Spółki był wykonany wadliwie, postanowił zweryfikować dokumentację księgową. Zawarł umowę z firmą (...). Znał Prezes tej firmy (...), gdyż prowadziła obsługę księgową innych prowadzonych przez niego firm. Dokumentacja księgowa sporządzona we wcześniejszym okresie zawierała braki i postanowił ją zweryfikować. Komornik prowadzący egzekucję należności na rzecz J. B. (1) zajął wierzytelność służącą Spółce od D. Z., który był winny Spółce około 500.000 złotych. Nie wydał świadectwa pracy J. B. (1), gdyż nie posiadał niezbędnych dokumentów kadrowych, które przechowywała Spółka (...). W trakcie ostatniego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień (k.844-845).

Podczas pierwszego przesłuchania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia (k.888-889). Podał, że był Prezesem Zarządu Spółki (...) od marca 2006 r. do maja 2008 r., później od września 2008 r. Po powrocie do firmy po przerwie, gdy nie był Prezesem, zastał niekompletne dokumenty księgowe i kadrowe firmy. Nadzór nad firmą prowadził J. B. (1). W pewnym momencie między wspólnikami zaistniał konflikt. Zobowiązał się do wyprowadzenia spraw Spółki przed urzędami, próbował odzyskać kompletną dokumentację spółki, ale nie udało mu się to, bo dokumentacja była w lokalu E. P.. Została wypowiedziana umowa najmu lokalu siedziby Spółki, którego właścicielem był E. P., przez to został pozbawiony możliwości odbioru korespondencji, która przychodziła do Spółki. O sprawach z powództwa pana B. nie wiedział i nie mógł mu wydać świadectwa pracy. Nie wiedział również o jego okresach zatrudnienia, ze wskazaniem stanowisk i dat. Gdy otrzymał te dane po ugodzie przed Sądem od pana B., natychmiast to świadectwo wydał. Nie miał informacji o istnieniu zobowiązania wobec J. B. (1), w związku z czym samochody zostały sprzedane we wrześniu 2009 r., o wyrokach dowiedział się po lipcu 2010 r. Samochody te zostały rozliczone za pożyczki, które udzieliła firma (...). Zlecił firmie (...) przeprowadzenie weryfikacji i sprawdzenia całej dokumentacji księgowej firmy, z powodu braku kompletnej dokumentacji. Znał firmę (...) i miał do niej zaufanie, wybrał tą firmę, gdyż koszty sporządzenia weryfikacji były porównywalne z innymi firmami.

Podczas poprzedniego przewodu sądowego również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, odmówił złożenia wyjaśnień i podtrzymał wcześniejsze. Odpowiadając na pytania podał (k. 959-960), iż nie dostał wezwań do zapłaty na rzecz J. B. (1), może Spółka je dostała. Nie miał dostępu do korespondencji Spółki bo została przez E. P. wypowiedziana umowa najmu lokalu. Siedziba spółki nie została przeniesiona, bo nie było współdziałania wspólników by to uczynić. Wierzytelności J. B. (1) wobec Spółki obejmowały należności z tytułu dywidendy i roszczenia pracownicze, zostały zabezpieczone roszczenia z tytułu dywidendy.

Podczas kolejnego przesłuchania również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień, odpowiadając na pytania podał (k.1375-1377), że Spółka (...) formalnie nadal istnieje, jest nadal Prezesem jej Zarządu. Wierzytelności ze strony spółki wobec J. B. (1) zostały zabezpieczone poprzez zbycie węzła betoniarskiego. Nie mógł zgłosić wniosku o upadłość, bo Spółka nie miała środków, a ponadto toczy się postępowanie skarbowe. Księgowość nadal prowadzi firma (...), bieżącej dokumentacji księgowej nie ma, bo firma nie prowadzi działalności. O tym, że spółka ma wierzytelności wobec J. B. (1) i ZUS-u wie ze stanu swojej wiedzy na 2009 r.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał, że był Prezesem Zarządu (...), przy czym dokładny okres wynika z opinii biegłego (k. 1266-1267), Spółka utraciła płynność finansową, przy czym było to na początku 2009 r. (opinia biegłego z k.1317), a majątek firmy nie wystarczał na zaspokojenie wierzytelności wszystkich wierzycieli. Ta część wyjaśnień znajduje potwierdzenie w opinii biegłego (k.1257-1329), zeznaniach J. B. (1) (k.62v-63,87v-88,193v-194,260-261,274-275,545,960-962,1377-1379), E. P. (k.15-17,547,1000v-1001) i J. S. (k.85v,975-977,1403). Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonego, w której podał, że nie miał dostępu do dokumentacji (...) i było to przyczyną niewydania świadectwa pracy J. B. (1). Jest to sprzeczne z treścią ugody zawartej w dniu 19.11.2008 r., którą podpisał oskarżony, a z której wynika jednoznacznie, że miał wystarczające dane do wydania świadectwa pracy (k. 268). Nie zasługuje na wiarę również ta część wyjaśnień oskarżonego, w której podał, że zawarcie umowy z (...) miało sens gospodarczy, a wysokość wynagrodzenia firmy księgowej była adekwatna do wykonywanych usług i odpowiadała cenom usług za podobne czynności sprawozdawcze świadczone przez inne firmy. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że (...) nie regulowała swych zobowiązań od początku 2009 r., a jej majątek nie pozwalał na zaspokojenie należności wszystkich wierzycieli (por. opinia biegłego z k.1317). Podjęcie decyzji o wydatkowaniu takiej sumy pieniężnej było sprzeczne z interesem Spółki, nie mogło przyczynić się do odzyskania przez nią płynności finansowej, zresztą Spółka nie prowadziła wówczas działalności gospodarczej. Zgodnie z zeznaniami J. K. (k.823v,1033-1034) sprawozdania finansowe za lata 2006 i 2007 r. były sporządzone, wykrył szereg nieprawidłowości, sporządził dokumentację poprawnie. Nie było zatem potrzeby ponownego weryfikowania sprawozdań przynajmniej za lata 2006 i 2007. J. K. wskazał ponadto, że wynagrodzenie za usługi firmy (...) zostało znacznie zawyżone, co znajduje potwierdzenie w opinii biegłego, przy czym biegły oszacował rynkowe wynagrodzenie za podobną usługę na poziomie 36.600 złotych (k. 1327). Nie zasługuje na wiarę twierdzenie oskarżonego, że rozliczenie należności wobec firmy (...) było jedynie następstwem wierzytelności tej firmy. Należy wziąć pod uwagę, że (...) w czasie zaspokojenia należności firmy (...), czyli w dniu 30.11.2009 r. (k.469) nie posiadała majątku pozwalającego na zaspokojenie należności wszystkich wierzycieli (por. opinia biegłego z k.1317), oskarżony jako przedstawiciel (...) nie powinien zatem podejmować decyzji o całkowitym zaspokojeniu jednego wierzyciela i przez to spowodowanie braku możliwości zaspokojenia innych wierzycieli.

J. B. (1) zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.62v-63), iż od stycznia 2006 r. był wspólnikiem (...). Od kwietnia 2006 r. oskarżony został Prezesem Spółki, uprawnionym do jej jednoosobowej reprezentacji. W kwietniu 2010 r. uzyskał informację o odkupieniu przez Spółkę funduszy inwestycyjnych (...) na kwotę ponad 600.000 złotych, przy czym oskarżony nie miał uprawnienia do samodzielnego odkupienia tych funduszy. W trakcie kolejnego przesłuchania podał (k.87v-88), iż był zatrudniony w (...) od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. Spółka nie wydała mu świadectwa pracy, wystąpił do Sądu, uzyskał wyrok nakazujący Spółce wydanie tego świadectwa, ale nie uzyskał go do czasu przesłuchania (dnia 29.12.2010 r.). Spółka nie wypłaciła mu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop pracowniczy i zaległego wynagrodzenia, wystąpił do Sądu Pracy o zasądzenie tych należności i uzyskał tytuł wykonawczy. Spółka nie spełniła roszczenia dobrowolnie, a egzekucja komornicza nie była skuteczna. (...) posiadała majątek w postaci leasingowych samochodów, które zniknęły oraz fundusze inwestycyjne (...), które oskarżony wypłacił. W trakcie kolejnego przesłuchania zeznał (k.193v-194), że wzywał Spółkę pisemnie o wykonanie roszczeń wynikających z prawomocnych wyroków. (...) nie spełniła jego roszczeń i zlecił wyegzekwowanie należności komornikowi. Podczas następnego przesłuchania (k.274-275) zeznał dodatkowo, że oskarżony jako Prezes Zarządu (...) nadużył swych uprawnień zbywając fundusze inwestycyjne A. bez zgody wspólników, ponadto zawarł niekorzystną umowę weryfikacji dokumentacji księgowej z firmą (...). Wskazał innych wierzycieli (...), stwierdził, że nie uzyskali oni zaspokojenia swych należności, a należność firmy (...) została spłacona w całości. Oskarżony wiedział o jego wierzytelnościach wobec Spółki, gdyż zawarł z nim ugodę w dniu 19.11.2008 r. Podczas kolejnego przesłuchania (k.545) stwierdził, że pracował w (...) na stanowisku Dyrektora (...), a później na stanowisku Dyrektora (...). Nie kojarzy, by wypowiedziano Spółce lokal, w którym miała siedzibę, adres ten nadal istnieje w KRS. Bieżącą obsługą księgową firmy zajmowały się panie A. G., a następnie A. M..

Podczas rozprawy oskarżyciel posiłkowy zeznał (k.960-962), iż był zatrudniony w spółce (...) na stanowisku dyrektora (...), a następnie na stanowisku dyrektora (...). Pod koniec pracy w sposób niesłuszny została mu wypowiedziana umowa o pracę, a następnie sprawa została skierowana do Sądu. W listopadzie 2008 r. spółka po zmianie zarządu, kiedy Prezesem został S. W. zawarła z nim ugodę pozasądową zobowiązując się o uregulowania zaległości, ale Spółka nie zrealizowała zobowiązań z zawartej ugody. Następnie wystąpił do Sądu Pracy, który potwierdził jego roszczenia wydając wyrok, z którego wynikła konieczność wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i wydania świadectwa pracy. W połowie 2010 r. oskarżony wydał mu świadectwo pracy i mógł wrócić do zajęć o porównywalnym charakterze. Zaległości finansowe nie zostały uregulowane wobec niego.

Podczas kolejnego przesłuchania zeznał (k.1377-1379), że pracował w Spółce (...) przez okres blisko 2 lat. Spółka nie wypłaciła mu wynagrodzenia za ostatnie półrocze oraz ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Spółka zawarła z nim ugodę, zobowiązała się do uiszczenia jego należności, ale nie wykonała tej ugody, wystąpił z powództwem do Sądu, wyrok korzystny dla niego był wydany w 2010 r. Oskarżony wiedział o tych roszczeniach od końca 2008 r., a na kilkanaście dni przed zasądzeniem jego należności podjął czynności zmierzające do wyprowadzenia pieniędzy ze spółki tj. sprzedaży funduszy inwestycyjnych i zaciągniecie fikcyjnego zobowiązania wobec spółki (...), a także zbycia samochodów. Przez trzy lata nie otrzymał świadectwa pracy, co powodowało trudności w znalezieniu podobnej pracy. Egzekucja jego należności nie była skuteczna.

Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżyciela posiłkowego, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach E. P. (k.15-17,547,1000v-1001), J. S. (k.85v,975-977,1403) i J. K. (k.823v,1033-1034). Zeznania oskarżyciela posiłkowego znajdują również potwierdzenie w treści ugody zawartej w dniu 19.11.2008 r. (k. 268). Ponadto z jasnej i pełnej opinii biegłego (k.1257-1329) wynika, że Spółka nie miała majątku pozwalającego na zaspokojenie wszystkich wierzycieli od początku 2009 r. W tej sytuacji zaspokojenie należności firmy (...) faktycznie nastąpiło na niekorzyść pozostałych wierzycieli.

Świadek A. G. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k. 802-803), iż od 2006 r. do września 2008 r. pracowała w (...) na stanowisku pracownika administracyjnego. W tym samym czasie pracowała w firmie (...) na stanowisku Dyrektora finansowego. Firma (...) świadczyła usługi księgowe na rzecz (...), zajmowała się prowadzeniem tej księgowości. (...) miała duże obroty, płaciła podatki. Do czasu odejścia z (...) sytuacja finansowa tej firmy była dobra. (...) prowadziła akta kadrowe swoich pracowników. Dokumentacja księgowa była zweryfikowana przez rewidenta K. i dokonanie ponownej weryfikacji było zbędne.

Podczas rozprawy zeznała (k.992-993), że pracowała w (...), oskarżony był wówczas jej Prezesem. Pracowała od połowy 2006 r. do połowy 2008 r. jako pracownik biurowy, zajmowała się księgowością. Wspólnicy kłócili się ze sobą, co spowodowało zahamowanie działalności firmy.

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach J. B. (1), E. P. (k.15-17,547,1000v-1001), J. S. (k.85v,975-977,1403) i J. K. (k.823v,1033-1034). Zeznania świadka znajdują również potwierdzenie w treści jasnej i pełnej opinii biegłego (k.1257-1329).

Świadek J. B. (2) zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.811-812), iż była zatrudniona w latach 2006-2008 w firmie (...). Firma ta prowadziła księgowość firmy (...) oraz przygotowywała dokumenty związane z należnościami pracowniczymi (...). W 2008 r. (...) rozwiązała umowę o prowadzenie księgowości i cała dokumentacja księgowa została przekazana do firmy z O.. Podczas rozprawy zeznała (k.1398), iż pracowała w firmie (...), która zajmowała się między innymi księgowaniem dokumentów w (...). W firmie (...) pracowała od 2007 roku do 2010 r., (...) nie miała własnej księgowości i prowadziła ją firma (...). Prezesem firmy (...) był E. P., który był również do pewnego czasu wspólnikiem (...). (...) została przekazana do innej firmy, było to między 2008, a 2009 r.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach J. B. (1), E. P. (k.15-17,547,1000v-1001), J. S. (k.85v,975-977,1403) i J. K. (k.823v,1033-1034). Zeznania świadka znajdują również potwierdzenie w treści jasnej i pełnej opinii biegłego (k.1257-1329).

A. L. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k. 361v), że w dniu 15 lutego 2010 r. zawarła umowę z firmą (...), przedmiotem umowy było zweryfikowanie dokumentacji księgowej (...). Umowę zlecił oskarżony, gdyż miał zastrzeżenia odnośnie wcześniejszych sprawozdań finansowych. Wykonując umowę zorientowała się, że brakuje szeregu dokumentów, zwłaszcza faktur. Wystąpiła o ich wydanie do E. P., ale ich nie uzyskała. Podczas kolejnego przesłuchania zeznała (k.827v-828), że zawarła z (...) umowę o weryfikację dokumentacji księgowej za lata 2006 – 2008. Musiała przerwać tą czynność, gdyż Urząd Skarbowy zarządził przeprowadzenie kontroli i zajął szereg dokumentów. Umowa nie została wykonana z przyczyn od niej niezależnych, ale nie odstąpiła od jej wykonania, z tego powodu nie zwróciła zaliczki.

Podczas pierwszego przesłuchania przed Sądem zeznała (k.1001-1002) iż dokładnie nie pamięta kiedy poznała oskarżonego, prowadziła księgowość dla firm zarządzanych przez niego. Oskarżony poprosił ją o weryfikację dokumentacji (...), bo miał wątpliwość odnośnie jej. Wartość umowy to 205.000 zł, weryfikacja obejmowała okres 3 lat, jest to praca dosyć trudna, bo każdy dokument trzeba sprawdzić. Część dokumentacji posiadali panowie B. i P. i nie chcieli ich wydać. Wartość umowy odpowiadała nakładowi pracy. Umowa została wykonana w około 80%. Podczas drugiego przesłuchania przed Sądem zeznała (k.1398-1402), iż nadzoruje wykonanie umowy weryfikacji księgowej (...) za okres 3 lat. Umowa była zawarta w lutym 2010 r. zleceniodawca zapłacił całość zaliczki w kwocie 205.000 złotych. Dokumentacja Spółki nie była kompletna, bo część dokumentów zajęła Policja, część Urząd Skarbowy.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka w części dotyczącej tego, że przedmiotowa umowa została zawarta w dniu wynikającym z umowy, jej wartość została ustalona na 205.000 złotych i zleceniodawca zapłacił jako zaliczkę 100 % należności. Ta część zeznań znajduje bowiem potwierdzenie w treści tej umowy (k.212-214). Nie zasługuje na wiarę ta część zeznań tego świadka, w której podała, że wartość umowy odpowiada nakładowi pracy i jest porównywalna ze stawkami w podobnych sprawach. Ta część zeznań pozostaje bowiem w sprzeczności z treścią opinii biegłego (k.1257-1329), z której jednoznacznie wynika, że wartość umowy została wielokrotnie zawyżona. Świadek zawarła korzystną dla jej firmy umowę, odebrała znaczne wynagrodzenie, ma zatem faktyczny interes, by konsekwentnie twierdzić, że zawarcie umowy było zwykłą transakcją finansową.

Świadek A. M. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k. 553), że od września 2007 r. do grudnia 2011 r. pracowała w firmie (...) na stanowisku głównej księgowej. Firma ta świadczyła usługi księgowe na rzecz (...). Sporządziła bilans za 2008 r., ale był on niekompletny, gdyż brakowało dokumentów źródłowych, zwracała się o nie do osób zarządzających Spółką, ale bez rezultatu. Umowa o świadczenie usług księgowych została wypowiedziana z powodu zaległości płatniczych (...). Dokumentacja księgowa została następnie przekazana firmie z O., która miała prowadzić tą księgowość. Podczas pierwszego przesłuchania sądowego zeznała (k.1032v-1033), że oskarżonego widziała jeden raz, było to w 2009 r. podczas przekazywania sprawozdania finansowego (...). Była główną księgową firmy (...), która zajmowała się obsługą (...). W 2009 r. (...) zdecydowała się na prowadzenie księgowości przez inną spółkę. W trakcie kolejnego przesłuchania zeznała (k.1402-1403), że była księgową w (...) przez 4 miesiące, przekazywała oskarżonemu sprawozdanie finansowe. Sprecyzowała, że nie pracowała w (...), tylko w firmie (...), która zajmowała się (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach J. B. (1), E. P. (k.15-17,547,1000v-1001), J. S. (k.85v,975-977,1403) i J. K. (k.823v,1033-1034).

J. K. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.823v), że był biegłym rewidentem, w 2007 r. prowadził badanie sprawozdania finansowego (...) za lata 2006 i 2007 r. Sprawozdania zawierały znaczną ilość błędów, które wskazał Zarządowi Spółki. Po zapoznaniu się z umową z (...) stwierdził, że zawarcie tej umowy było częściowo bezzasadne, gdyż sporządził weryfikację księgową za lata 2006 i 2007, ponadto wynagrodzenie za taką usługę nie powinno przekroczyć kwoty 50.000 złotych.

W toku rozprawy zeznał (k.1033-1034), że został poproszony o zbadanie poprawności ksiąg spółki (...) za 2006 i 2007 r., a potem na lipiec 2008 r. Sprawozdanie finansowe za 2006 r. zawierało szereg błędów. Za następne lata te błędy zostały częściowo usunięte. Za 2007 r. bilans praktycznie sam zrobił, niektóre błędy skorygował na bieżąco. Podobnie zrobił ze sprawozdaniem na dzień 31.07.2008 r. Oskarżony nie zwracał się do niego z pretensjami z powodu sporządzenia sprawozdań.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach J. B. (1), E. P. (k.15-17,547,1000v-1001) i J. S. (k.85v,975-977,1403). Zeznania świadka znajdują również potwierdzenie w treści jasnej i pełnej opinii biegłego (k.1257-1329).

R. S. zeznał podczas postępowania przygotowawczego (k.820v), iż był prokurentem firmy (...), firma ta kupiła samochody z firmy (...). Wartość samochodów przyjęta w dokumentach odpowiadała ich wartości rynkowej. Podczas rozprawy zeznał (k.1084-1085), iż firma (...) kupiła udziały (...) w celach biznesowych. Transakcja zakupu udziałów w (...) odbyła się w ten sposób, że udziały zostały zbyte, za wcześniej udzielone pożyczki. Firma (...) dokonała zakupu kilku samochodów od (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego oraz dokumentów z 448-469. Należy zwrócić uwagę, że świadek był przedstawicielem konkurencyjnej firmy wobec (...), przejęcie części udziałów tej firmy nastąpiło poprzez potrącenie pożyczek udzielonych wspólnikom (...), a kompensata należności z tytułu pożyczek i samochodów z pewnością była korzystna dla firmy (...) uwzględniając kondycję finansową (...). Świadek mógł faktycznie nie mieć wiedzy o kondycji finansowej (...) w czasie zawarcia kompensaty i mógł uważać, że dokonanie tej kompensaty nie miało wpływu na możliwości zaspokojenia innych wierzycieli przez (...).

P. P. (1) zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.111v-112), iż jako komornik prowadził egzekucję z wniosku J. B. (1). Dłużnikiem była (...), egzekucja z rachunków bankowych była bezskuteczna. Zgodnie z wnioskiem wierzyciela dokonał zajęcia węzła betoniarskiego.

Podczas pierwszego przesłuchania sądowego zeznał (k. 1242), że prowadził egzekucję z wniosku J. B. (1) przeciwko (...). Egzekucja z rachunków bankowych była całkowicie bezskuteczna, częściowo skuteczne okazało się zajęcie węzła betoniarskiego. Okazało się, że dłużnik miał innych wierzycieli, były prowadzone egzekucje przeciwko mu zarówno w trybie administracyjnym jak i sądowym. W trakcie kolejnego przesłuchania zeznał (k.1398), że z wniosku J. B. (1) prowadził postępowanie egzekucyjne przeciwko (...) z siedzibą w L.. Egzekucja z rachunków bankowych i nieruchomości była całkowicie bezskuteczna. Częściowo skuteczna okazała się tylko egzekucja z ruchomości w postaci mobilnego węzła betoniarskiego.

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego oraz zeznaniach J. B. (1), a także pismach egzekucyjnych (k113-116,151,601-686).

J. S. zeznał w postepowaniu przygotowawczym (k.85v), iż był wspólnikiem (...) od 2006 r., od tego czasu był pracownikiem tej Spółki. Prezesem Zarządu był oskarżony. Spółka posiadała fundusze inwestycyjne (...), nie wiedział o ich sprzedaży. Podczas pierwszego przesłuchania sądowego zeznał (k.975-977), iż oskarżony był jego znajomym, razem prowadzili firmę (...). Został zwolniony dyscyplinarnie, następnie Spółka zawarła z nim ugodę, miał wrócić do pracy, ale do tego nie doszło. Podczas niniejszej rozprawy zeznał (k.1403), że był byłem dyrektorem (...), nie pamięta w jakich latach. Najpierw Prezesem Zarządu był E. P., potem S. W.. Jakiegoś większego konfliktu nie pamięta. Kilka lat firma funkcjonowała, poważnych problemów nie było. Poznał J. B. (1), który też zajmował stanowisko dyrektora. Słyszał od niego, że miał roszczenia wobec firmy z tytułu nie wydanego świadectwa pracy i zaległości pracowniczych.

E. P. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k15-17), że był Prezesem Zarządu (...), później Prezesem Zarządu tej instytucji został oskarżony. Spółka miała fundusze inwestycyjne (...), w styczniu 2009 r. zostały one sprzedane. Podczas kolejnego przesłuchania zeznał (k.547), że (...) wypowiedziała umowę najmu lokalu w L. przy ul. (...). Nie przypomina sobie przeprowadzenia w Spółce audytu biegłego rewidenta. Księgowością i kadrami zajmowały się A. G.. (...) nie miała majątku wystarczającego do uiszczenia należności wszystkich dłużników. Przesłuchiwany w toku rozprawy zeznał (k.1000), iż był udziałowcem przedmiotowej Spółki. Oskarżony zażądał wydania mu dokumentów (...), uczynili zgodnie z jego żądaniem.

Gdy okazało się, że świadek przebył udar w 2007 r., Sąd przesłuchał go z udziałem psychologa. Biegła psycholog w jasnej i pełnej opinii stwierdziła, że świadek wykazuje się sprawnością umysłową właściwą dla normy jego wieku. Na skutek choroby ma ograniczone funkcje pamięciowe, nie wykazywał tendencji do konfabulacji (k.1011-1013).

Opinia biegłej psycholog jest jasna, pełna, została sporządzona przez biegłą dysponującą fachową wiedzą z dziedziny funkcjonowania ludzkiej pamięci. Stąd opina ta stała się podstawą ustaleń ustalenia stanu psychicznego świadka.

Zeznania E. P. są wiarygodne, gdyż są logiczne, rzeczowi i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego oraz zeznaniach J. B. (1).

Opinia biegłego księgowego (k.1257-1329) jest jasna, pełna, została sporządzona przez biegłego dysponującą fachową wiedzą z dziedziny ekonomii. Ponadto biegły udzielił przekonywujących odpowiedzi na wszystkie pytania stron (k.1443-1444). Stąd opina ta stała się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci dokumentów wymienionych na k. 1444 został sporządzony przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty były sporządzone obiektywnie i nie zachodzą wątpliwości odnośnie ich autentyczności. Uwzględniając powyższe, dokumenty te stały się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Ustalony stan faktyczny tworzy spójną, logiczną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przestępstw przypisanych oskarżonemu nie budzą wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony był w okresie od dnia 11.05.2006 r. do dnia 12.08.2008 r. i od dnia 29.01.2009 r. Prezesem Zarządu (...). Miał uprawnienie do jednoosobowego reprezentowania Spółki i zawierania w jej imieniu wiążących umów gospodarczych. Oskarżony był zobowiązany do należytego dbania o interesy Spółki, reagowania na sytuacje zagrażające jej stabilności ekonomicznej. Okazało się, że działalność (...) przestała być opłacalna w 2008 r., o czym świadczy strata, jaką poniosła ta Spółka w tym roku, a była to kwota 1.128.165 złotych (opinia biegłego z k.1316, decyzja Izby Skarbowej z k. 1099). Był to wystarczający sygnał, by osoba odpowiedzialna za prowadzenie spraw Spółki, a taką był niewątpliwie oskarżony, podjął decyzję co do dalszego funkcjonowania Spółki. Dalsze funkcjonowanie Spółki generowało kolejne zobowiązania, których Spółka nie mogła pokryć, gdyż nie prowadziła działalności gospodarczej. Majątek Spółki mógł w tamtym czasie wystarczyć na pokrycie zobowiązań i zakończenie działalności Spółki z zaspokojeniem wierzycieli. Zwłoka w rozstrzygnięciu czy nadal prowadzić (...), zakończyć jej byt lub ewentualnie zmienić przedmiot działalności spowodowała, że od stycznia 2009 r. Spółka stała się niewypłacalna (por. opinia biegłego z k. 1316) i najpóźniej w dniu 15 lutego 2009 r. należało zgłosić wniosek o jej upadłość. Postępowanie upadłościowe pozwoliłoby zaspokoić wierzytelności w proporcjonalnym stopniu, a oskarżony był zobowiązany zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 28.02.2003 r. Prawo upadłościowe zgłosić wniosek o upadłość od dnia 15 lutego 2009 r. Gdyby oskarżony podjął działania zgodne z tymi ustawowymi rozwiązaniami uniknąłby zarzutów faworyzowania wierzycieli dochodzących należności, w sytuacji gdy majątek Spółki nie pozwalał zaspokoić ich wszystkich.

Oskarżony był Prezesem Zarządu (...) i ponosił odpowiedzialność za spełnienie ustawowych wymogów wobec pracowników tej Spółki. Jednym z takich pracowników był J. B. (1), który w dniu 1.06.2006 r. został zatrudniony jako Dyrektor (...), a w dniu 1.06.2007 r. aneksem do umowy o pracę zmieniono jego stanowisko pracy na Dyrektora (...). Pokrzywdzony rozwiązał umowę o pracę z dniem 31 grudnia 2008 r., z tym dniem powinny zostać rozliczone jego należności z tytułu wynagrodzenia i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, powinien również otrzymać świadectwo pracy. Oskarżony nie spełnił roszczeń J. B. (1) odnośnie wypłaty zaległego wynagrodzenia, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i nie wydał mu świadectwa pracy. Oskarżony zawarł w dniu 19.11.2008 r. ugodę z pokrzywdzonym, w której zobowiązał się do przywrócenia pokrzywdzonego do pracy na warunkach wynikających z umowy o pracę, a ponadto do wypłaty zaległego wynagrodzenia w kwocie 128.000 złotych do dnia 31.12.2008 r. (k.268-269). Zaznaczyć należy, że Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ wyrokiem z dnia 8 marca 2010 r., sygn. akt VI P 654/09 nakazał (...) wydanie świadectwa pracy J. B. (1) ze wskazaniem okresu jego zatrudnienia i zajmowanych stanowisk (odpis wyroku – k. 89-90). Natomiast Sąd Okręgowy Warszawa Praga wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r. zasądził od (...) na rzecz J. B. (1) kwotę 128.000 złotych, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29.11.2008 r. do dnia zapłaty, tytułem wypłaty zaległego wynagrodzenia, oraz kwotę 98.325,76 złotych, z ustawowymi odsetkami od dnia 1.01.2009 r. do dnia zapłaty, tytułem wypłaty zaległego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop (odpis wyroku z k.121-122). Oskarżony miał zatem wystarczające dane do sporządzenia świadectwa pracy i zwrotu zależnego wynagrodzenia. Zamiast właściwego zachowania, oskarżony zwlekał z wykonaniem swych obowiązków w postaci wydania świadectwa pracy aż do dnia 23.08.2011 r., wówczas firma (...) przygotowała je i wydała pokrzywdzonemu (k. 338).

Oznacza to, że działania oskarżonego należy uznać za występek określony w art. 218 § 1a k.k. w zb. z art. 218 § 3 k.k., popełnione w warunkach zbiegu przepisów.

Od stycznia 2009 r. majątek firmy nie pozwalał na zaspokojenie jej wszystkich wierzytelności (por. opinia biegłego z k. 1316), oskarżony powinien zachować najwyższą ostrożność, by nie doprowadzić do sytuacji, gdy zaspokojenie jednego wierzyciela pozbawiło możliwości zaspokojenia innego wierzyciela lub wierzycieli. Zamiast zgłoszenia wniosku o upadłość, co dawało szansę wszystkim dłużnikom na choćby częściowe zaspokojenia roszczeń, oskarżony wybrał jednego z wierzycieli i zaspokoił jego roszczenia w całości. Była to firma (...), której należności wynikały z umów pożyczek pieniędzy zawartych w grudniu 2008 r. (k. 448-449,453-454) i w maju 2009 r. (k.461-462). Jednym ze składników (...) były trzy samochody marki F.. Zostały one sprzedane firmie (...) na podstawie faktur VAT (k.465,466,467,468), przy czym nastąpiła kompensata wzajemnych należności w dniu 31.11.2009 r. (k.469).

Oskarżony działał w celu udaremnienia zaspokojenia wierzytelności J. B. (1). Zatem czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 300 § 1 k.k. (por. „Kodeks Karny z komentarzem” pod red. M. Bojarskiego, Wyd. Prawnicze LewisNexis, Warszawa 2004 r., s. 828). Wskazać należy, że prawomocny wyrok sądowy zasądzający roszczenia na rzecz J. B. (1) był wydany w dniu 22.07.2010 r. (k.121-122). Oskarżony nie mógł zatem działać w celu uniemożliwienia wykonania tego wyroku, skoro był on wydany prawie rok po sprzedaży samochodów przez niego. Niezasadnym jest zatem przyjęcie, że oskarżony dopuścił się tym czynem również naruszenia dyspozycji art. 300 § 2 k.k.

W dniu 15 lutego 2010 r. zawarł umowę obsługi księgowej z firmą (...), przedmiotem umowy było zweryfikowanie dokumentacji księgowej za lata 2006 – 2008 r. Strony uzgodniły wynagrodzenie w kwocie 205.000 złotych, przy czym miało być one uiszczone w całości przed wykonaniem usługi (k.212-214). Zwrócić uwagę należy, że zawarcie tej umowy było działaniem na szkodę (...) z następujących powodów:

- dokumentacja księgowa była sporządzona, a za okres 2006 -2007 zweryfikowana przez biegłego księgowego J. K.,

- Spółka w tym okresie nie prowadziła działalności i sporządzenie weryfikacji dokumentacji księgowej nie mogło przyczynić się w żaden sposób do odzyskania przez nią płynności finansowej,

- (...) od roku znajdowała się w sytuacji gdy należało ogłosić jej upadłość,

- wynagrodzenie za ww. usługę było znacznie zawyżone w stosunku do wynagrodzeń za podobne usługi, biegły księgowy wskazał, że adekwatną do nakładu pracy byłaby kwota 36.600 złotych (k.1327), czyli kwota stanowiąca około 18 % należności,

- uzgodniono zapłatę z góry, faktyczna zapłata nastąpiła w dniu 18.06.2010 r. (k.215-217), choć umowa nie została wykonana do czasu rozpoznania sprawy.

Spółka nie odniosła realnej korzyści z zawarcia umowy, nawet gdyby weryfikacji dokonano zgodnie z umową to należy uznać, że wydatkowanie kwoty 205.000 złotych było zbędne. Niewątpliwie oskarżony działał na szkodę (...) i wyrządził jej szkodę w znacznych rozmiarach w rozumieniu art. 115 § 5 k.k. Oznacza to, że dopuścił się popełnienia czynu określonego w art. 296 § 1 k.k.

Należy zwrócić uwagę, że uiszczenie kwoty 205.000 złotych na rzecz firmy (...) odbyło się na szkodę innych wierzycieli Spółki, zwłaszcza J. B. (1). Spółka w tym czasie znajdowała się od roku w stanie grożącej upadłości i oskarżony nie mógł faworyzować określonych wierzycieli, pozbawiając zaspokojenia innych wierzycieli. Działanie oskarżonego naruszyło normę prawną wyrażoną w art. 302 § 1 k.k. Zachowanie oskarżonego powinno być ocenione jako czyn ciągły w rozumieniu art. 12 k.k., a naruszenie dwóch norm prawnych należy zakwalifikować jako zbieg przepisów ustawy określony w art. 11 § 2 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynów nie był znaczny, choć niewątpliwie zachowanie oskarżonego zasługuje na potępienie i dezaprobatę. Należy bowiem zwrócić uwagę, że poprzez uporczywe naruszenie uprawnień pracowniczych J. B. (1) nie otrzymał on świadectwa pracy przez okres 2 lat i 8 miesięcy, nie odzyskał należnych mu pieniędzy z tytułu wynagrodzenia i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a działania związane z zawarciem i wykonaniem umów z firmami (...) miały na celu uniemożliwienia zaspokojenia roszczeń J. B. (1).

Oskarżony ma 44 lata, jest kawalerem, zdobył wykształcenie średnie, ma na utrzymaniu syna w wieku lat 19, podał, że utrzymuje go była żona (oświadczenie z k. 888), łoży alimenty na syna w kwocie 3.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k.888), był trzy razy karany, przy czym wyroki dotyczą prowadzonych przez niego działalności gospodarczych i naruszenia przepisów karno-skarbowych i wynikających z ustawy o rachunkowości (k.1393,1385,1388-1389,1390).

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości i ewentualnie konieczność naprawienia wyrządzonej szkody. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że reguły współżycia społecznego wykluczają dokonywanie podstępnych zabiegów mających na celu uszczuplenie zaspokojenia wymagalnych należności wierzycieli, naruszania uprawnień pracowników i podejmowania działalności na szkodę zarządzanej Spółki.

Uwzględniając, że przypisane oskarżonemu przestępstwa miały miejsce prawie 5 lat temu, J. B. (1) odzyskał część należności i świadectwo pracy oraz to, że oskarżony był jednym ze wspólników (...), a Prezesem tej Spółki nie był w okresie od dnia 12.08.2008 r. do dnia 29.01.2009 r. (k. 1266-1267), Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu kar przewidzianych w art. 296 § 1 k.k. i art. 300 § 1 k.k. byłoby zbyt surową karą dla niego. Stąd przy wymiarze kary za przestępstwa określone w puntach II i III wyroku Sąd skorzystał z możliwości wprowadzonej przez art. 37a k.k. i za przypisane oskarżonemu przestępstwa wymierzył kary grzywny.

Karami adekwatnymi, sprawiedliwymi, dostosowanymi do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów powinny być kary:

- 50 stawek dziennych grzywny, za naruszenie uprawnień pracowniczych J. B. (1),

- 50 stawek dziennych grzywny, za udaremnienie zaspokojenia wierzyciela,

- 100 stawek dziennych grzywny, za wyrządzenie znacznej szkody majątkowej zarządzanej Spółce.

Wysokość stawki dziennej została ustalona na kwotę 20 złotych, co jest adekwatne do możliwości zarobkowych oskarżonych i jego sytuacji życiowej.

Kara łączna została orzeczona na zasadzie znacznej absorpcji kar, gdyż wszystkie przestępstwa związane są z tą samą sytuacją faktyczną.

Sąd zwrócił dowody rzeczowe, które staną się zbędne z dniem uprawomocnienia się wyroku.

Nie jest możliwym uwzględnienie wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody, gdyż istnieje tytuł wykonawczy i wierzyciel nie może dochodzić należności na podstawie dwóch tytułów wykonawczych.

W związku z postępowaniem Skarb Państwa poniósł znaczne wydatki (por. faktura biegłego z k. 1347), oskarżony może i powinien zwrócić choć część tych wydatków, gdyż ma możliwości zarobkowe. Sąd uznał, że zasadnym jest obciążenie go kosztami w kwocie 2.000 złotych. Natomiast uiszczenie pozostałej części tych kosztów spowodowałoby zbyt duże uszczuplenie jego majątku.