Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Klaudiusz Senator (spr.)

Sędziowie: SO Andrzej Ślusarczyk

SO Marcin Chałoński

Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Andrzeja Hojnowskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2013 roku

sprawy D. G.

oskarżonego o przestępstwa z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11§ 2 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 7 grudnia 2012 roku sygn. akt II K 272/08

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata F. G. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zasądza od oskarżonego D. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę (...),60 (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt sześć 60/100) złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

sygn. akt IXKa 788/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 7 grudnia 2012r. skazał D. G. za popełnienie:

- ciągu przestępstw z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 91§1 kk popełnionych w okresie od 17 stycznia do 25 stycznia 2005r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.,

- ciągu przestępstw z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 91§1 kk popełnionych w okresie od 21 września do 23 września 2005r. na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.,

- ciągu przestępstw z art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 270 kk w zw. z art. 11§2 kk i w zw. z art. 91§1 kk popełnionych w okresie od 21 października do 26 października 2005r. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 120 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył mu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności. Na podstawie

na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby, na podstawie art. 72§2 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody, na podstawie art. 73§1 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 i §2 kk Sąd połączył wymierzone oskarżonemu kary grzywny i jako karę łączną wymierzył mu karę 220 stawek dziennych grzywny po 10 zł. każda. Nadto Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet wymierzonej kary grzywny, zasądził wynagrodzenie na rzecz obrońcy z urzędu oskarżonego i zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony, podnosząc, że jest niewinny. Jak wynika z treści apelacji skarżący nie zgadza się z oceną dowodów zaprezentowaną przez Sąd I instancji, która w konsekwencji doprowadziła do poczynienia błędnych ustaleń faktycznych. Oskarżony zarzucił, że Sąd Rejonowy swoje rozstrzygnięcie oparł jedynie na pomówieniu J. W. (1), z którym oskarżony jest skonfliktowany. J. W. (1) wiele razy odgrażał się oskarżonemu, groził, że się zemści. Na powyższą okoliczność oskarżony przedstawił świadków. Przesłuchani w sprawie świadkowie stwierdzili, że J. W. (1) jest osobą niewiarygodną. Posiadał on pieniądze pomimo, że nigdzie nie pracował. Wg. oskarżonego J. W. upijał właścicieli mieszkań, a następnie dokonywał kradzieży ich dokumentów. Przesłuchani w sprawie świadkowie stwierdzili, że nie znają oskarżonego i nie widzieli, żeby brał on udział w zarzuconych mu czynach. W ocenie oskarżonego jest on lojalnym obywatelem, bez konfliktów z prawem, ukończył studia, wychowuje córkę. W przeszłości oskarżony posiadał firmę handlową, prowadził również osiedlowy bar i różne sklepy i nigdy taką działalnością, o jaką pomawia go J. W. oskarżony nie zajmował się. Oskarżony postawił także zarzut rozstrzygnięciu Sądu co do zaliczenia okresu tymczasowego aresztowania, gdyż Sąd zaliczył mu jedynie okres od 17 czerwca 2008r. do 4 października 2008r., a oskarżony był osadzony do dnia 9 stycznia 2009r. Podnosząc powyższe zarzuty oskarżony wniósł o uniewinnienie go od zarzucanych mu czynów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jest bezzasadna.

Sąd Rejonowy zgromadzony materiał dowodowy ocenił w sposób prawidłowy, pozbawiony błędów natury faktycznej, czy też logicznej, dokonując prawidłowych ustaleń faktycznych. Ustalenia bowiem Sądu odpowiadają prawdzie materialnej i wynikają z logicznej analizy dowodów. Przypomnieć należy, że zasada swobodnej oceny dowodów wyrażona w przepisie art. 7 kpk nakazuje organom procesowym, w tym – sądowi, by oceniały znaczenie, moc i wiarygodność materiału dowodowego na podstawie wewnętrznego przekonania z uwzględnieniem wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, nie będąc przy tym związanymi żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi. Sąd Rejonowy nie uchybił zasadzie swobodnej oceny dowodów analizując materiał dowodowy w jego całokształcie. Sąd Rejonowy poddał ocenie wszystkie dowody zebrane w sprawie. Podstawą prawidłowych ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy, a co za tym idzie podstawą wyroku był całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy, przy czym Sąd wyjaśnił wszystkie istotne okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Podkreślić trzeba, że Sąd Rejonowy należycie swoje stanowisko uzasadnił w obszernym i szczegółowym uzasadnieniu.

Podnieść należy, że okoliczności podnoszone w apelacji, w tym zarzuty co do wiarygodności zeznań J. W. miał już na uwadze Sąd Rejonowy, odniósł się do nich, należycie je rozważając. Skarżący nie odniósł się do argumentacji Sądu Rejonowego i nie wskazał dlaczego rozumowanie organu orzekającego jest błędne.

Sąd Rejonowy dokonał wnikliwej analizy każdego z przeprowadzonych w toku przewodu sądowego dowodu. Sąd Okręgowy podziela w całości trafną i słuszną argumentację Sądu I instancji zawartą w sporządzonym uzasadnieniu. W zasadzie stwierdzić wypada, że Sąd Rejonowy dokonał na tyle wyczerpującego uzasadnienia swojego wyroku, że brak jest dodatkowych argumentów, które należałoby w okolicznościach niniejszej sprawy podnieść.

Nie polega na prawdzie twierdzenie, że Sąd Rejonowy oparł swoje ustalenia wyłącznie na zeznaniach J. W. (1). Sąd I instancji precyzyjnie wskazał w oparciu o jakie dowody dokonał ustaleń w sprawie. Zbędne jest w tym miejscu powielanie tych słusznych i trafnych rozważań Sądu Rejonowego.

Skarżący pomija treść zeznań świadka M. M., którego zeznania także wskazują na sprawstwo oskarżonego (str. 8 i 9 uzasadnienia). Pozostałe dowody uznane przez Sąd za wiarygodne, w tym dowody osobowe, korelują ze sobą. Nadto nawet tak, jak w przypadku zeznań L. N., który niewiarygodnie nie rozpoznał oskarżonego, podawane przez niego okoliczności zdarzeń korespondują z zeznaniami J. W. na co zwrócił uwagę Sąd I instancji.

Sąd Rejonowy dokładnie przeanalizował podnoszoną w apelacji przez oskarżonego okoliczność skonfliktowania skarżącego z J. W.. Na str.14-16 uzasadnienia została zawarta wyczerpująca argumentacja w powyższej kwestii. Trafnie Sąd zwrócił uwagę na bardzo późne podanie okoliczności mających świadczyć o jego konflikcie z J. W.. Nic bowiem nie stało na przeszkodzie temu, żeby D. G. od razu wskazywane przez siebie fakty ujawnił, jeśli w rzeczywistości miały one miejsce, a nie dopiero w sierpniu 2012r. Tym bardziej, że linia obrony sprowadzająca się do podnoszenia, że J. W. pomawia oskarżonego z tej przyczyny, że pozostają w konflikcie przeczy wyjaśnieniom samego oskarżonego składanym jeszcze przed Sądem, w których podał, że nie jest skonfliktowany z J. W. (k.359). Nadto powyższe twierdzenia pozostają w sprzeczności z wypowiedziami oskarżonego, że po raz pierwszy od czasu szkoły podstawowej spotkał się z J. W. w grudniu 2004r. i po usłyszeniu o jego złej sytuacji miał mu wtedy pomóc (k.358-359). Skarżący ignoruje wywody Sądu Rejonowego, w ogóle się do nich nie odnosząc, ograniczając się do przedstawienia swojego punku widzenia bez odniesienia na dodatek do zebranych w sprawie dowodów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przy ocenie wiarygodności zeznań J. W. (1) Sąd I instancji miał na uwadze negatywne okoliczności odnoszące się do jego osoby (str. 16 uzasadnienia), na które powołuje się także w środku odwoławczym skarżący.

Sąd Okręgowy w całości podziela ocenę zeznań świadków K. S., T. Z. i D. B. przedstawioną przez Sąd Rejonowy. Sąd ten wskazał, z jakich przyczyn i w jakiej części zeznania w/w świadków nie zasługują na wiarę. Tak samo dokładnie Sąd uzasadnił pozytywną ocenę w/w zeznań we wskazanych w uzasadnieniu fragmentach.

Trafnie też Sąd uzasadnił dlaczego nie są wiarygodne zeznania świadka L. N. w części dotyczącej rozpoznania oskarżonego (str.12,13 uzasadnienia).

Wobec warunkowego zawieszenia wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd prawidłowo okres rzeczywistego pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary grzywny. Nie można z góry zakładać, że dojdzie do zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i już na obecnym etapie pozostały okres tymczasowego aresztowania oskarżonego zaliczać mu na poczet tej kary. Nie ulega przy tym wątpliwości, że oskarżony był tymczasowo aresztowany do dnia 8 stycznia 2009r. (k.477-478,490).

Reasumując powtórzyć należy, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zebranych w sprawie dowodów i należycie swoje stanowisko uzasadnił. Na podstawie przeprowadzonych dowodów Sąd I instancji dokonał prawdziwych ustaleń faktycznych w sprawie, które Sąd Okręgowy aprobuje. Sąd Rejonowy prawidłowo ukształtował także wymiar kar jednostkowych i kary łącznej orzeczonych wobec oskarżonego. Wobec barku zarzutów w tej kwestii i podzielenia rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego wystarczającym będzie odesłanie do argumentacji tego Sądu zawartej w uzasadnieniu.

Mając powyższe na uwadze należało, na podstawie art. 437 kpk orzec, jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie w punkcie II wyroku dot. zasądzenia na rzecz obrońcy z urzędu wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną oskarżonemu oparte zostało na treści art. 618§1 pkt 11 kpk, art. 619§1 kpk, art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz. Ust. z 2002r. nr 123 poz. 1058 z późn. zm.), §2 ust.3, § 14 ust. 2 pkt 4, §19 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. Ust. nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

W punkcie III wyroku Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk, na które składają się opłata w wysokości należnej za I instancję (na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych - t.j. Dz. Ust. z 1983r. nr 49 poz. 223 z późn. zm.) w łącznej kwocie 740 zł., ryczałt za doręczenie wezwań w kwocie 20 zł. oraz zasądzone na rzecz obrońcy oskarżonego wynagrodzenie.

SSO Marcin Chałoński SSO Klaudiusz Senator SSO Andrzej Ślusarczyk