Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ś., dnia 05-02-2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Prus

Protokolant:Anna Raszowska

po rozpoznaniu w dniu 22-01-2015 r. w Środzie Śląskiej

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej N. W., reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową A. K.

przeciwko D. W.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego D. W. na rzecz małoletniej powódki N. W. alimenty w kwocie po 400 zł (czterysta złotych) miesięcznie poczynając od dnia 13 czerwca 2014 r. płatne do 10-ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk A. K. jako przedstawicielki ustawowej małoletniej;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia której małoletnia powódka była zwolniona;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 960 zł tytułem kosztów procesu;

V.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki N. W. – A. K., działając w jej imieniu, wniosła do tutejszego Sądu przeciwko pozwanemu D. W. pozew o zasądzenie alimentów w kwocie 700 zł miesięcznie. Nadto wniosła o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczenia małoletniemu dziecku kwoty po 400 zł miesięcznie do czasu prawomocnego ukończenia sporu, płatnej do rąk matki małoletniej. Uzasadniając żądanie wskazała, że pozwany – ojciec powódki, od czasu rozstania się jej matką tj. około pół roku dobrowolnie, co jakiś czas przywozi małoletniej jedzenie lub daje 200 zł miesięcznie. Podała, że powódka ma 2 lata i jej potrzeby są duże, określiła je na kwotę 400 zł.

Pismem procesowym dnia 29 lipca 2014 r. przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki złożyła wniosek o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienie jej od kosztów sądowych. Na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2014 r. cofnęła oba wnioski. Sąd na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2014 r. postanowieniem umorzył postępowanie, co do powyższych wniosków.

W odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że obecnie pracuje, a ponadto ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, jednakże z uwagi na to, że działalność gospodarcza nie przynosi oczekiwanych korzyści, zamierza ją zawiesić. Uzasadniał dalej, że z matką powódki jest związany od czterech lat. Gdy zaszła w ciążę pomagał jej, wożąc ją do lekarza, kupując niezbędne rzeczy i lekarstwa. Podał, że przez ten okres czterech lat kupował małoletniej wszystko, co było niezbędne: buty i ubrania, pampersy, mleko, kremy, witaminy, lekarstwa. Dostarczał opał na zimę. Nadto urządził pokój dla córki. Wskazał, że jego obecne możliwości finansowe pozwalają mu przeznaczać miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej powódki kwotę 200 zł.

Na rozprawie w dniu 02 października 2014 r. pozwany wniósł o zasądzenie alimentów w kwocie 200 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki nie zgodziła się na propozycję pozwanego, określiła swoje żądanie pozwu na kwotę 500 zł.

Pismem procesowym z dnia 24 listopada 2014r., przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki sprecyzowała żądanie pozwu, wnosząc o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej N. W. tytułem alimentów kwoty 500 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10-go dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy wskazany przez matkę powódki A. K. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w spłacie którejkolwiek z rat począwszy od dnia 01 maja 2014 r. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Domagała się również udzielenia zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania do czasu zakończenia postępowania kwoty po 400 zł miesięcznie na rachunek bankowy matki powódki. Określiła, że koszty miesięczne utrzymania małoletniej powódki wynoszą łącznie 724,80 zł i składają się na nie: wyżywienie – 300 zł, ubrania, zabawki edukacyjne - 150 zł, środki higieniczne - 50 zł, witaminy, lekarstwa - 75 zł, energia elektryczna - 34 zł, odpady komunalne - 15 zł, woda - 13 zł, czynsz - 87,80 zł.

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2014r. Sąd udzielił powódce zabezpieczenia w ten sposób, że zobowiązał pozwanego, aby do czasu prawomocnego zakończenia postępowania łożył na rzecz małoletniej N. W. alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca do rąk matki A. K. wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 13 czerwca 2014.r , oddalając wniosek w pozostałym zakresie.

Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2015 r. przedstawicielka ustawowa powódki oświadczyła, że wyraża zgodę na zawarcie ugody i zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej powódki tytułem alimentów kwoty w wysokości 400 zł miesięcznie. Pozwany nie wyraził zgody na tą propozycję, złożoną przez matkę powódki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka N. W., urodziła się w dniu (...) i pochodzi z nieformalnego związku (...). W dniu 23 kwietnia 2012r. D. W. przez Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego we W. złożył oświadczenie, w którym uznał swoje ojcostwo wobec małoletniej N. W..

(dowód: bezsporne,

odpis zupełny aktu urodzenia, sporządzony w USC we W., pod numerem (...) k. 5).

Matka małoletniej powódki – A. K. pozostawała z pozwanym w związku partnerskim przez okres ponad trzy lata. Kiedy matka powódki zaszła w ciążę, spotykała się z pozwanym, co weekend. Pozwany wtedy troszczył się o nią, woził do lekarza, kupował witaminy. Po urodzeniu się małoletniej powódki, pozwany przekazywał matce powódki pieniądze (około 300 zł miesięcznie), wyremontował pokój, w którym obecnie ona mieszka z dzieckiem, kupił wyposażenie (meble, szafę, komodę i łóżko), dostarczał opał do ogrzewania, kupował odzież, środki czystości. Pozwany nigdy nie zamieszkiwał wspólnie z matką powódki oraz małoletnią córką N. W.. Odwiedzał małoletnią córkę w weekendy i w tygodniu, zabierał ją na spacer. Związek matki małoletniej powódki z pozwanym zakończył się pod koniec maja 2014 roku. Od kwietnia 2014 roku pozwany dobrowolnie, co jakiś czas przekazywał matce powódki na utrzymanie córki pieniądze w kwotach 20-30 złotych dwa razy w tygodniu, kupował wyżywienie. W ostatnim czasie pozwany kupił powódce między innymi środki czystości, słodycze, przybory do pisania, malowanki, zabawki na co wydatkował tj. w październiku 2014r. – kwotę 70,18 zł, w grudniu 2014r. – kwotę 200,50 zł.

(dowód: kserokopia paragonów fiskalnych k. 83,

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. K. k. 34-35

przesłuchanie pozwanego D. W. k. 35).

Małoletnia powódka N. W. ma 2 latka. Nie uczęszcza do żłobka. Pozostaje pod opieką matki - A. K.. Mieszka wraz z matką w miejscowości Z. przy ul. (...) w domu jednorodzinnym, będącym własnością babci. Zajmuje wraz z matką jeden pokój. Koszty miesięczne związane z utrzymaniem małoletniej wynoszą około 720 zł i składają się na nie wyżywienie – 300 zł, ubrania, zabawki edukacyjne - 150 zł, środki higieniczne - 50 zł, witaminy, lekarstwa - 75 zł, energia elektryczna - 34 zł, odpady komunalne - 15 zł, woda - 13 zł, czynsz - 87,80 zł. Małoletnia nie ma żadnego majątku, dochodu, ani środków finansowych na pokrycie kosztów własnego utrzymania i wychowania.

(dowód: zaświadczenie nr (...) z dnia 12.06.2014 k. 4,

powtórne wydruki potwierdzenia wykonania przelewów k. 59 - 62,

kserokopie paragonów fiskalnych k. 63,

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. K. k. 34-35).

Matka małoletniej powódki – A. K. ma 20 lat. Obecnie jest uczennicą (...) – Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych we W.. Uczęszcza na zajęcia, co dwa tygodnie - w weekendy. W okresie od dnia 01.10.2014r. do dnia 31.12.2014r. była zatrudniona jako pracownik porządkowy na pełnym etacie w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., z wynagrodzeniem w wysokości brutto 1.680 zł.

(dowód: kserokopia umowy o pracę z dnia 01.10.2014r. k. 57,

zaświadczenie (...) w K. z dnia 13.11.2014 r. k. 58,

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. K. – k. 34-35).

Pozwany D. W. ma 27 lat. Mieszka w miejscowości M., przy ul. (...) wraz z siostrami i mamą w domu, który jest własnością jego ojca. Zajmuje jeden pokój, z dostępem do kuchni i łazienki. Pozwany prowadził działalność gospodarczą (pielęgnacja zieleni, koszenie trawników), którą zawiesił w dniu 30 października 2014 r. Z tytułu działalności gospodarczej w 2013 roku pozwany osiągnął przychód roczny w wysokości 55.977,50 zł zaś w 2014 roku w wysokości 49.680,19 zł a koszty wyniosły kwotę 11.353,90 zł. Od dnia 12 kwietnia 2007 r. pozwany jest zatrudniony na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Ż., na stanowisku lider zmiany magazynowej. Z tytułu zatrudnienia w 2013 roku osiągnął dochód roczny w wysokości 27.389,92 zł. W 2014 roku jego wynagrodzenie średnie netto z okresu sześciu miesięcy tj. od marca do sierpnia wyniosło 1.834,88 zł. Z wynagrodzenie tego była potrącana przez zakład pracy składka na ubezpieczenie grupowe w kwocie miesięcznie 61 złotych. W okresie od września do listopada 2014 roku pozwany uzyskał średnie wynagrodzenie netto 1.677,58 zł.

Pozwany miesięczne koszty swojego utrzymania określił na 1.000 zł na kwotę, którą składają się łącznie wydatki na wyżywienie i opłaty (woda, opał, energia). Pozwany ma dwa kredyty: kredyt gotówkowy zaciągnięty w dniu 09.05.2013r na zakup samochodu w wysokości 27.443 zł z ratą miesięczną 617,49 zł na okres do dnia 20.05.2019r. oraz kredyt ratalny zaciągnięty na zakup kosiarki spalinowej w dniu 13.10.2014r. na kwotę 2.699 zł na okres 24 rat z ratą miesięczną około 125 zł. Pozwany z uzyskiwanych środków finansowych dobrowolnie wspiera finansowo swojego ojca, który nie pracuje.

(dowód: harmonogram spłat kredytu z dnia 09.05.2013r. k. 79-80,

szczegóły konta k. 82,

umowa kredytu ratalnego i umowa o kartę kredytową M. P. k. 81,

zestawienie sum miesięcznych 2014 roku k. 32,

zaświadczenie pracodawcy o zatrudnieniu i wysokości dochodów z dnia 23.09.2014r. k. 33,

zeznanie podatkowe PIT-37 za rok 2013 k. 37-40,

zeznanie podatkowe PIT-28 za rok 2013 k. 41-43,

wydruk z informacji (...) z dnia 04.11.2014 k. 45,

zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków pozwanego z dnia 09.12.2014r. k. 72,

wydruk kartoteka wynagrodzeń od 01.01.2014 do 30.11.2014 k. 73-75,

przesłuchanie pozwanego D. W. k. 35).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania było roszczenie alimentacyjne małoletniego dziecka N. W. przeciwko ojcu D. W.. Na wstępie wskazać trzeba, że obowiązek alimentacyjny jest jednym z podstawowych obowiązków ciążących na obojgu rodzicach względem ich wspólnego dziecka. Zgodnie z dyspozycją art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Przepis art. 128 k.r.o. stanowi, że obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Dziecko niezależnie od tego, czy jego rodzice żyją ze sobą w związku, czy w rozłączeniu ma prawo do zaspakajania swoich usprawiedliwionych potrzeb stosownie do wieku, rozwoju, zainteresowań i adekwatnie do stopy życiowej na jakiej żyją jego rodzice. Ta adekwatność stopy życiowej winna być każdorazowo określana przy uwzględnieniu rzeczywistych potrzeb dziecka uprawnionego do alimentów, motywowana także jego wiekiem, stanem zdrowia oraz stopieniem rozwoju psychospołecznego. Wyrazem powyższego jest choćby uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r. (III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42), zgodnie z którą: „Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie”. Tak zbudowana rekonstrukcja normy prawnej mającej zastosowanie w niniejszej sprawie winna być nadto uzupełniona o regulację zawartą w art. 133 § 1 k.r.o, który to uszczegóławia względem wcześniej powołanego art. 27 k.r.o. sytuację rodziców względem dzieci. Zgodnie z nim rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Niemniej, przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego w niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę art. 135 § 1 i 2 k.r.o., w myśl których do przepisów zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego - w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Powyższe oznacza, że zakres świadczeń alimentacyjnych jest dwustronnie kształtowany. Z jednej strony poprzez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, a więc te, którym sam uprawniony nie jest w stanie sprostać i które w rzeczywistości wychodzą poza katalog potrzeb podstawowych (niezbędnych). Z drugiej zaś poprzez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, które stanowią sztywną górną granicę obowiązku alimentacyjnego. Należy bowiem uznać, że to właśnie możliwości zarobkowe zobowiązanego przy ocenie przedmiotowego obowiązku wyprzedzają usprawiedliwione potrzeby uprawnionego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1972 r., III CRN 470/71, LEX nr 7052). Jednocześnie podkreślić należy, że zakres obowiązku alimentacyjnego nie może sprowadzać się jedynie do jego określenia w oparciu o czysto matematyczne wyliczenia wysokości dochodów aktualnie uzyskiwanych przez zobowiązanego, bez uwzględnienia innych elementów takich jak możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, które to na jego stan majątkowy bezpośrednio oddziaływają.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, że w ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi bez wątpliwości do wniosku, że po stronie pozwanego istnieje obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej N. W.. Dlatego też, co do zasady powództwo podlegało uwzględnieniu. Małoletnia jest córką pozwanego, a ponadto nie posiadając dochodów z majątku, na pokrycie kosztów swojego utrzymania i wychowania, nie jest w stanie jeszcze utrzymać się samodzielnie. Zgodnie natomiast z art. 128 k.r.o. i art. 129 k.r.o., obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Dokonując ustaleń w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej, Sąd uznał, że przedstawione przez matkę powódki koszty stanowią usprawiedliwione wydatki. Rodzice bowiem w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania według wieku, zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Odnosząc się do kwestii zakresu obowiązku alimentacyjnego, które pozwany ma obowiązek łożyć na rzecz małoletniej powódki, Sąd uznał, że zasadne jest, także i w świetle doświadczenia życiowego przyjęcie, że miesięczny koszt utrzymania małoletniej kształtuje się na poziomie około 720 zł i obejmuje odpowiednio: wyżywienie – 300 zł, ubrania, zabawki edukacyjne - 150 zł, środki higieniczne - 50 zł, witaminy, lekarstwa - 75 zł, energia elektryczna - 34 zł, odpady komunalne - 15 zł, woda - 13 zł, czynsz - 87,80 zł. Ustalając wysokość kosztów utrzymania małoletniej Sąd oparł się przede wszystkim na przesłuchaniu matki powódki, przedłożonych przez nią dokumentach, które nie były kwestionowane przez pozwanego. W skład wyliczonych przez matkę powódki kosztów utrzymania małoletniej wchodzą bowiem jedynie koszty podstawowe, takie jak koszty wyżywienia, mieszkania, edukacji odpowiedniej dla wieku dziecka, leczenia, pielęgnacji, odzieży.

Sąd w niniejszej sprawie oceniał również możliwości zarobkowe pozwanego D. W., przy czym miał na uwadze, że z punktu widzenia art. 135 § 1 k.r.o. o zakresie świadczeń alimentacyjnych decydują nie rzeczywiste i faktyczne osiągane dochody zobowiązanego, ale zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, czyli te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do sił umysłowych i fizycznych. Pozwany pracuje nieprzerwanie od 12 kwietnia 2007r. Jego wynagrodzenie w 2014 roku średnie netto z okresu sześciu miesięcy tj. od marca do sierpnia wyniosło netto 1.834,88 zł zaś w okresie od września do listopada 2014 roku netto 1.677,58 zł. Pozwany prowadzi działalność gospodarczą, którą obecnie zawiesił w październiku 2014r. Z informacji o osiąganych przychodach i wydatkach, a także z zeznania PIT-28 wynika, że działalność ta przynosiła pozwanemu w 2014 roku (od maja do lipca 2014r.) znaczne przychody, które pokrywały wysokość ponoszonych przez pozwanego kosztów. Wskazać należy w tym miejscu, że fakt zawieszenia działalności gospodarczej przez pozwanego, co słusznie zauważyła powódka, może być także podyktowany tym, że wykonuje się ją w większości sezonowo (koszenie traw, pielęgnacja trawników). Zawieszenie działalności gospodarczej, nie jest też równoznaczne z definitywnym zaprzestaniem jej wykonywania. W każdym czasie ta działalność może zostać podjęta przez pozwanego, co niewątpliwie pozwany przewidywał, nie podejmując decyzji o trwałym zaprzestaniu jej wykonywania. Podkreślić należy także, że pozwany jest zobowiązany w pierwszej kolejności do alimentowania własnego dziecka, nie ma obowiązku partycypowania w kosztach nie związanych z jego bezpośrednim utrzymaniem. Nadmienić należy, że pozwany określił koszty własnego utrzymania na kwotę 1.000 zł, jednakże wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c., nie udowodnił w żaden sposób swoich twierdzeń, nie przedłożył na tą okoliczność żadnego dokumentu, potwierdzenia wpłat itp. Sąd ustalając zakres obowiązku alimentacyjnego miał na uwadze, że pozwany jest zobowiązany do spłaty kredytów, których rata miesięczna wynosi około 740 złotych, jednakże nie może umknąć uwadze, iż fakt zobowiązań kredytowych nie może w ocenie Sądu mieć, aż tak znaczącego wpływu na sytuację uprawnionej do alimentacji powódki, aby ograniczać prawo małoletniej do zaspokojenia swoich podstawowych potrzeb. Powszechnie przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie, że fakt, iż zobowiązany do alimentacji ma zobowiązania wobec osób trzecich nie może stanowić uzasadnienia dla ograniczenia środków przysługujących małoletniemu dziecku. Zaciągnięcie kredytów w takiej wysokości, jak uczynił to pozwany, co więcej na przedmioty, które nie należą do kręgu wydatków koniecznych dla jego utrzymania (samochód, kosiarka spalinowa), świadczy o zdolności kredytowej pozwanego do zaciągania zobowiązań. Z drugiej strony pozwany zaciągając zobowiązanie musiał być świadomym obowiązku, jaki spoczywa na nim względem własnego dziecka, które nie może pozostać bez środków do życia. Sąd wziął pod uwagę fakt, że pozwany dotychczas ten obowiązek alimentacyjny wobec dziecka spełniał jedynie sporadycznie i w niewielkiej wysokości, nie odzwierciedlającej rzeczywistych potrzeb dziecka. Celem obowiązku alimentacyjnego wyrażonego w sumie pieniężnej, jest natomiast stałe dostarczanie uprawnionemu środków utrzymania i wychowania, a nie jedynie sporadyczne, bliżej nie określone w czasie świadczenia. Niewątpliwie także matka małoletniej powódki A. K., pod której pieczą bezpośrednią powódka pozostaje, spełnia obowiązek alimentacyjny względem małoletniej, poprzez osobiste starania troszcząc się o jej rozwój i zaspakajając bieżące jej potrzeby, a obecnie jest też całkowicie zależna od wsparcia swojej matki. Zważając na jej sytuację zarobkową, nie jest ona w stanie sama udźwignąć ciężaru utrzymania córki.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu kwota 400 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej powódki jest kwotą w pełni uzasadnioną potrzebami małoletniej oraz możliwościami zarobkowymi pozwanego, które pomimo powoływania się przez niego za trudną sytuację materialną (zawieszenie działalności gospodarczej, kredyty), w aktualnych warunkach gospodarczych nadal są realne, a ograniczenie do niższego poziomu tj. do kwoty 200 zł zaproponowanej przez pozwanego, mogłoby prowadzić dla niekorzystnych dla dziecka następstw w koniecznym jego utrzymaniu i wychowaniu.

Sąd w pozostałym zakresie powodztwo oddalił, jako nadmiernie wygórowane, nie pozostające w adekwatnym związku z mozliwościami zarobkowymi pozwanego, o czym orzekł w punkcie II. sentencji wyroku.

W punkcie III sentencji wyroku opierając się na przepisie art. 98 § 1 k.p.c., w zw. z art. 83 i w zw. z art. 113.1. i art. 13. 1. ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz. U. 2010 r., nr 90, poz. 594 ze zm.), Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240 zł tytułem opłaty od pozwu, od obowiązku której powódka była zwolniona. Orzeczenie o kosztach procesu, stanowiących koszty zastępstwa procesowego w sprawie, oparto na przepisie art. 100 k.p.c., stanowiącym, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu, a jego wysokość w oparciu o § 6 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.). Powódka wygrała proces w przeważającej części, albowiem w 80%, a koszty jakie poniosła w związku z postępowaniem to kwota 1.200 zł kosztów zastępstwa procesowego, a zatem pozwany był zobowiązany do zwrotu powódce kwoty stanowiącej 80% z kwoty 1.200 zł - tj. 960 zł i taką kwotę zasądzono od pozwanego na rzecz powódki tytułem kosztów procesu.

Rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie pkt I sentencji wyroku, Sąd nadał na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.