Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12.04.2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Cezary Jankowski

Protokolant – Anna Sobańska

po rozpoznaniu w dniach: 23.02., 15.04., 3.06., 9.09., 13.11., 14.12.2015r., 25.01., 7.03., 12.04.2016r.

przy udziale oskarżyciela T. D.

przeciwko A. O. - c. S. i Z. z domu S.,

ur. (...) w S.

obwinionej o to, że:

w dniu 17.05.2014r. ok. godz. 14:50 w S. na drodze publicznej prowadząc samochód marki V. (...) o nr rej. (...) jadąc ul. (...) w kierunku P. S. na skrzyżowaniu z sygnalizacją z świetlną z ul. (...) wjechała gdy sygnalizator wyświetlał światło czerwone dla jej kierunku ruchu w wyniku czego doprowadziła do kolizji z wjeżdżającym prawidłowo na skrzyżowanie z jej prawej strony z ul. (...) samochodem marki T. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

to jest o czyn z art. 86 § 1 kw

I.  uznaje obwinioną A. O. za winną popełnienia zarzuconego jej czynu przy czym uzupełnia opis czynu poprzez dodanie po zwrocie: „z ul. (...)” słów: „nie zachowując należytej ostrożności” i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza jej karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych,

II.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw, art. 118 § 1 kpw oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w tym:

a.  zryczałtowane wydatki w kwocie 100 (stu) złotych,

b.  opłata w kwocie 30 (trzydziestu) złotych,

c.  ryczałt za badanie alkoholu w wydychanym powietrzu przy pomocy urządzenia elektronicznego w kwocie 20 (dwudziestu) złotych.

Sygnatura akt: VII W 2633/14

UZASADNIENIE

W przedmiotowej sprawie ustalono, co następuje:

17 maja 2014 roku około godziny 14.50 w S. obwiniona jako kierująca jechała samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) - drogą publiczną - aleją (...), prawym pasem ruchu z kierunku ulicy (...) w stronę ulicy (...). Na przednim fotelu pasażera w aucie tym jechała siostra obwinionej - N. O.. Na tylnej kanapie - w foteliku siedział 6 letni syn obronionej - D. O.. Obwiniona znalazłszy się na wysokości skrzyżowania alei (...) z ulicą (...), z zamiarem jazdy na wprost przez wymienione skrzyżowanie, jadąc z prędkością około 30 km/h, przejechała na wysokości sygnalizatora świetlnego dla jej kierunku ruchu w sytuacji, gdy sygnalizator ten nadawał dla jej kierunku ruchu sygnał czerwony. Powyższe skutkowało tym, iż obwiniona prowadzonym przez siebie autem uderzyła w samochód marki T. (...) o nr rej. (...), którym kierowała M. I., a która to chwilę wcześniej ruszyła po kilkudziesięciu sekundowym oczekiwaniu spod sygnalizatora świetlnego, po zmianie światła - czerwonego na zielone dla jej kierunku ruchu. M. I. wyjeżdżała z ulicy (...) z zamiarem wykonania skrętu w lewo - w aleję (...). W samochodzie marki T. oprócz M. M. (1) znajdowali się jej rodzice - M. B., który siedział na przednim fotelu pasażera oraz B. B. (1), która siedziała na tylnej kanapie auta. Przedmiotowe zdarzenie obserwował J. W. (1) - kierowca innego auta, który dojeżdżał bocznym parkingiem do skrzyżowania alei (...) i ulicy (...) mając w zasięgu swojego wzroku sygnalizację świetlną dla kierunku, z którego swoim autem nadjechała obwiniona. Bezpośrednio przed nastąpienie sytuacji kolizyjnej obu aut lewym pasem ruchu alei (...) przejechał na wprost przez wymienione skrzyżowanie inny samochód -jadący z dużą prędkością. W następstwie tego zderzenia w obu autach powstały liczne uszkodzenia. W samochodzie marki V. (...) uszkodzeniu uległ przedni zderzak, przedni prawy błotnik, pokrywa silnika, przedni prawy reflektor, szyba czołowa, w samochodzie marki T. uszkodzeniu uległ lewy przedni błotnik, przedni zderzak, drzwi przednie lewe, obręcz koła przedniego lewego oraz zawieszenie tego koła. W chwili zdarzenia obie kierujące pojazdami nie znajdowały się w stanie po użyciu alkoholu (wynik badania w obu przypadkach: 0,0 0). Jak wynika z protokołu oględzin miejsca zdarzenia oraz planu rozmieszczenia sygnalizacji świetlnej na przedmiotowym skrzyżowaniu odległość od sygnalizatora świetlnego, który nadawał sygnał dla kierunku, z którego jechała obwiniona do osi (środka) jezdni prowadzonej ulicą (...) wynosi około 15 metrów. Natomiast jak wynika ze schematu działania sygnalizacji świetlnej na tym skrzyżowaniu dla kierujących pojazdów jadących jak z kierunku obwinionej po fazie światła zielonego następuje 3 sekundowa faza światła żółtego, po czym następuje faza światła czerwonego. Natomiast faza światła zielonego dla pojazdów jadących z kierunku jak auto prowadzone przez M. I. następuje po upływie 1 sekundy od pojawienia się światła czerwonego dla kierunku ruchu, z którego jechało auto kierowane przez obwinioną.

(dowód:

- notatka urzędowa - k. 3,

- protokoły oględzin pojazdów k. 4 - 7,

- dokumentacja fotograficzna - k. 9 - 11,

- szkic miejsca zdarzenia - k. 12,

- protokół oględzin miejsca kolizji – k. 13, 14,

- protokoły użycia urządzenia do oznaczania ilościowej zawartości alkoholu wydychanym

powietrzu do. A. O. i M. I. - k. 15, 16,

- zeznania J. W. (2) - k. 19, 116 – 118,

- częściowo wyjaśnienia A. O. - k. 20, 49, 50,

- częściowo zeznania N. O. - k. 22, 51, 52,

- zeznania M. B. - k. 23, 53, 54,

- zeznania B. B. (1) - k. 24, 52, 53,

- zeznania M. I. - k. 25, 60, 61,

- zeznania M. C. - k. 61,

- schemat działania sygnalizacji świetlnej - k. 68 - 72,

- wypis z notatnika służbowego A. C. - k. 103 - 107,

- wypis z notatnika służbowego T. J. – k. 108 – 111,

Obwiniona A. O. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, iż na przedmiotowe skrzyżowanie wjechała z niewielką prędkością, albowiem wcześniej opuściła pobliski parking tak, że w momencie, gdy zobaczyła przed sobą samochód marki T. i podjęła manewr hamowania to jej auto nie jechało z prędkością wyższą niż 30 km/h. Obwiniona wskazała, iż na przedmiotowe skrzyżowanie wjechała w fazie światła zielonego dla jej kierunku ruchu.

(dowód:

-wyjaśnienia A. O. -k. 20, 49, 50).

Powyżej przedstawiony stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów osobowych oraz dokumentarnych szczegółowo wskazanych w początkowej części uzasadnienia, przy czym jednie fragmentarycznie oparto się o wyjaśnienia obwinionej oraz zeznania świadka N. O. - w tej części, która nie dotyczy tego, iż obwiniona wjechała na przedmiotowe skrzyżowanie w fazie światła zielonego dla jej kierunku ruchu. Jeżeli chodzi o dowody dokumentarne to zostały one sporządzone i przedstawione przez osoby uprawnione w tym zakresie, ich treści nie budzą żadnych wątpliwości, które miałyby podważać stwierdzone w nich okoliczności. Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. I., M. B. i B. B. (1), które co trzeba zaznaczyć są obciążające dla obwinionej, albowiem wskazują na to, iż kierująca samochodem marki T. wjechała na skrzyżowanie w fazie światła zielonego dla jej kierunku ruchu. W tym miejscu należy wskazać, iż zeznania tych osób w tym zakresie wzajemnie korespondują, są spójne i nie ma w nich takich elementów, które wskazywałyby na ich niewiarygodność. Kluczowym dowodem w przedmiotowej sprawie w zakresie okoliczności jak wskazano powyżej są zeznania J. W. (1), który składając swoją relację w dacie 4 czerwca 2014 roku, a zatem bezpośrednio po zdarzeniu wskazał, iż kierująca samochodem marki V. (...) wjechała na przedmiotowe skrzyżowanie przy czerwonym świetle dla jej kierunku ruchu. Relację tę podtrzymał wskazany świadek po ujawnieniu jemu jej w trakcie postępowania sądowego. Za okolicznością, iż obwiniona wjechała na przedmiotowe skrzyżowanie w fazie światła czerwonego dla jej kierunku ruchu prowadzi też analiza czasowo przestrzenna przedmiotowego zdarzenia w powiązaniu z organizacją ruchu na przedmiotowym skrzyżowaniu, bo w sytuacji, gdyby obwiniona wjechała na przedmiotowe skrzyżowanie nawet w końcowej fazie światła zielonego to winna je zdołać opuścić bez kolidowania z samochodem marki T., albowiem od sygnalizatora do osi jezdni wyznaczonej na ulicy (...) miała do przejechania odległość około 15 m i na to 4 sekundy czasu (po 4 sekundach od zakończenia fazy światła zielonego dla kierunku jazdy obwinianej zapaliło się światło zielone dla drugiej kierującej - M. I.), co wynika z danych jak wskazano wyżej (odległość i układ sygnalizacji świetlnej), bo skoro obwiniona w świetle swojej relacji bezpośrednio prze nastąpieniem kolizji jechała z prędkością około 30 km/h, to daje to prędkość około 8 m/s, a to oznacz, że w ciągu 4 sekund powinna przejechać 32 metry.

W takiej sytuacji, złożenie przez obwinioną i świadka N. O. relacji, z których wynika, iż obwiniona miała wjechać na przedmiotowe skrzyżowanie w fazie światła zielonego dla jej kierunku ruchu w ocenie sądu można jedynie tłumaczyć tym, iż osoby te nie poczyniły dostatecznie dokładnych spostrzeżeń w tym zakresie, co może wynikać stąd, iż nie miały możliwości obserwowania sygnalizatora świetlnego przez dłuższy czas, co wynika z faktu, iż włączyły się do ruchu wyjeżdżając z miejsca nieodległego od sygnalizatora, a nadto i wykluczyć nie można tego, iż kierująca autem jako uczestnik włączający się do ruchu musiała ustąpić pierwszeństwa ewentualnym innym uczestnikom ruchu, co mogło spowodować jej dekoncentrację co do obserwacji sygnalizacji świetlnej. W tym miejscu należy podkreślić fakt, iż lewym pasem ruchu tuż przed sytuacja kolizyjna przemieścił się inny samochód z dużą prędkością i mogło to wpłynąć dekoncentrująco na osób w samochodzie marki V. (...) i brak właściwej obserwacji sygnalizatora świetlnego. Zważywszy na dużą prędkość tego auta można wnioskować, iż kierowca tego samochodu wjechał na przedmiotowe skrzyżowanie także w początkowej fazie światła czerwonego dla jego kierunku ruchu.

Przesłuchany w przedmiotowej sprawie A. C. potwierdził okoliczności stwierdzone w notatce urzędowej jak na k. 3 akt. Jego relacja względem innych dowodów osobowych ma charakter wtórny, albowiem odnosi się ona do relacji przyjętych odnośnie tego zdarzenia przez A. C. od innych osób. Nie mniej nie można przyjąć, aby relacja ta była niewiarygodna, bądź nie zasługiwała na uwzględnienie.

Nieprzydatną w zakresie rekonstrukcji przedmiotowego zdarzenia okazała się relacja funkcjonariusza Policji T. J. faktycznie uczestniczącego w czynnościach pokolizyjnych, który nie pamiętał przedmiotowego zdarzenia z uwagi na wielość podobnych zdarzeń w służbie, co w ocenie sądu jest zrozumiałe (k. 97).

Kierując się tak zaprezentowaną oceną dowodów A. O. uznano za winną tego, że 17 maja 2014 roku około godziny 14. 50 w S. na drodze publicznej prowadząc samochód marki P. o nr rej. (...), jadąc ulicą (...) w kierunku ulica (...) na skrzyżowaniu z sygnalizacja świetlną z ulicą (...), nie zachowując należytej ostrożności wjechała gdy sygnalizator wyświetlał światło czerwone dla jej kierunku ruchu w wyniku czego doprowadziła do kolizji z wjeżdżającym prawidłowo na skrzyżowanie z jej prawej strony z ulicy (...) samochodem marki T. (...) o nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to jest popełnienia czynu z art. 86 § 1 kw.

Zgodnie z art. 86 § 1 kw - kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, ten podlega karze grzywny. Wszystkie powyższe znamiona wykroczenia zostały przez obwinioną zrealizowane. Dla odpowiedzialności z art. 86 § 1 kw konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował „należytej ostrożności”, a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej, niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność, to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie" (wyrok SN z dnia 29 kwietnia 2003 r., III KK 61/03, LEX nr 77467). Zachowanie szczególnej ostrożności jest wymagane w szczególności w sytuacji zbliżania się do skrzyżowania lub przecinania się kierunków ruchu poza skrzyżowaniem (art. 25 ust. 1 i 3 p.r.d.), co miało miejsce w tej konkretnej sprawie, albowiem do sytuacji kolizyjnej doszło na skrzyżowaniu. Kolejnym znamieniem jest naruszenie zasad bezpieczeństwa. Naruszenie to polega na zachowaniu się w sposób sprzeczny z tymi zasadami. W przypadku obwinionej polega ono na wjechaniu na skrzyżowanie w sytuacji, gdy dla jej kierunku ruchu paliło się czerwone światło (art. 5 ustęp 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym). Ponadto następnym , konstytutywnym znamieniem wykroczenia z art. 86 § 1 kw jest spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu; samo niezachowanie ostrożności, bowiem nie wystarcza do zastosowania tego przepisu. Jest to wykroczenie materialne, a skutkiem stanowiącym o takim jego charakterze jest właśnie wspomniane zagrożenie. Chodzi i także o takie zakłócenie ruchu, które grozi np. zderzeniem pojazdów, co z pewnością nastąpiło w tej sprawie, skoro skutki były dalej idące, bo doszło do kolidowania pojazdów, do wypełnienia znamion wykroczenia nie jest jednak wymagane spowodowanie żadnego materialnego skutku.

Wszystkie powyższe znamiona tj. niezachowanie ostrożności, naruszenie zasad bezpieczeństwa i spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym zostały przez obwinioną zrealizowane.

Obwiniona dotychczas nie była karana za wykroczenia i przestępstwa w ruchu drogowym.

A. O. z zawodu jest nauczycielem, obecnie jest osobą bezrobotną, utrzymującą się z alimentów otrzymywanych na swojego syna, a nadto w jej utrzymaniu pomagają rodzice.

(dowód:

- dane z ewidencji kierowców – k. 32a,

- dane wskazane przez A. O. co do swojej osoby – k. 49)

Sąd wymierzył obwinionej karę grzywny w wysokości 300 złotych, uznając, że jej wysokość jest adekwatna do stopnia jej winy oraz do stopnia społecznej szkodliwości wykroczenia, a także Sąd uwzględnił w wymiarze kary jej cele w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie ma osiągnąć względem ukaranej. Sąd miał także na względzie okoliczność, iż obwiniona do tej pory nie była karna za wykroczenia i przestępstwa w ruchu drogowym.

O kosztach postępowania orzeczono jak w przepisach przywołanych w wyroku, nie znajdując podstaw do zwolnienia obwinionej od ponoszenia tych należności mając na uwadze to, iż posiada ona potencjalne możliwości co ewentualnego zarobkowania w przyszłości.