Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: Paweł Gołaszewski

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2014 r. w Warszawie

sprawy Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 17 czerwca 2013 r. numer (...)-400/U- (...)

- uchyla zaskarżoną decyzję i przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu.

UZASADNIENIE

Z. P. złożył w dniu 29 lipca 2013r. odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 17 czerwca 2013r., nr (...)-400/U- (...), dotyczącej umorzenia postępowania w przedmiocie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez Z. P. w związku ze zgłoszeniem do ubezpieczeń przez płatnika składek (...) Z. K. (1) we W..

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że stosunek pracy pomiędzy nim a pracodawcą (...) nie został rozwiązany, a na pracodawcy w dalszym ciągu spoczywa obowiązek zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia i opłacania odpowiednich składek z tego tytułu. Jednocześnie Z. P. podkreślił, że posiada dokumenty świadczące o otrzymywaniu wynagrodzenia, tj. potwierdzenia przekazów pieniężnych, zaświadczenie o zarobkach z dnia 3 listopada 2011r., formularz PIT-11. Podsumowując wskazał, że wciąż łączy go stosunek pracy na podstawie zawartej umowy o pracę na czas nieokreślony z w/w pracodawcą, który nie został wypowiedziany. Dodatkowo jako pracownik nie został przejęty przez innego pracodawcę na podstawie art. 23 ¹ k.p., zatem wydanie decyzji o umorzeniu postępowania jest pozbawione merytorycznych podstaw (odwołanie z dnia 24 lipca 2013r., k. 3 - 5 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że z uwagi na wątpliwości dotyczące okresu do kiedy trwał stosunek pracy i na rzecz jakiego pracodawcy świadczona była praca przez Z. P. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił strony o wszczęciu postępowania wyjaśniającego i zwrócił się do stron o złożenie wyjaśnień oraz nadesłanie stosownej dokumentacji na okoliczność faktycznego okresu zatrudnienia Z. P. jako pracownika, wysokości wynagrodzenia osiąganego z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, miejsca świadczenia pracy, osób nadzorujących pracowników oraz faktu przejęcia pracownika przez Fundację (...). Jednakże płatnik składek oraz wnioskodawca pomimo prawidłowego doręczenia zawiadomienia nie udzielili żadnych informacji w wyznaczonym terminie. Dodatkowo Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że decyzja o umorzeniu postępowania wynikła z bezprzedmiotowości postępowania, ponieważ płatnik składek dokonał zgłoszenia do ubezpieczeń Z. P. jako pracownika od 1 października 2010r., a następnie do października 2012r. wskazywał podstawę wymiaru składki w wysokości 2.058,00 zł, czyli kwotę tożsamą z kwotą wynagrodzenia, która została określona w dokumentach będących w posiadaniu organu rentowego. W tym zakresie brak jest więc podstaw do wydania decyzji o objęciu ubezpieczeniem społecznym. Natomiast wątpliwości dotyczą daty, do której trwał stosunek pracy, a wynikają z braku wyrejestrowania Z. P. z ubezpieczeń. Z uwagi na te wątpliwości co do pracodawcy, daty końcowej zatrudnienia i faktycznego okresu pozostawania w zatrudnieniu wnioskodawca powinien zwrócić się do Sądu Pracy z powództwem o ustalenie istnienia stosunku pracy. W przypadku uzyskania prawomocnego wyroku Z. P. może wystąpić z wnioskiem do właściwej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustalenie, w jakim okresie spełniał warunki do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym (odpowiedź na odwołanie z dnia 26 sierpnia 2013r., k. 13 - 14 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 31 grudnia 2013r. Z. P. odniósł się do treści odpowiedzi na odwołanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i podtrzymał wcześniejsze stanowisko w sprawie (pismo procesowe z dnia 31 grudnia 2013r., k. 25 - 27 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) (...) + (...) z siedzibą w Niemczech otrzymała zezwolenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą (znak: DP-V- (...) z dnia 31 lipca 1995r.) na prowadzenie Oddziału we W..

W dniu 4 marca 1996r. do Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą wpłynęło pismo od (...) (...) + (...) z siedzibą w Niemczech, w którym członek zarządu spółki (...) oświadczył, iż z dniem 23 lutego 1996r. został zamknięty Oddział firmy (...) (...) + (...) na terenie Polski. Jako powód zamknięcia Oddziału wskazano prowadzenie działalności niezgodnie z zezwoleniem wydanym przez Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą (informacja z Izby Skarbowej we W., k. 35-37 a.r.).

Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Peine (Niemcy) z dnia
9 sierpnia 1996r., znak: 7 N 20/b 96, spółka (...) (...) + (...)
z siedzibą w I. (Niemcy) została rozwiązana na skutek odrzucenia wniosku o otwarcie postępowania upadłościowego z powodu braku masy upadłości. W związku z powyższym, ustał byt prawny Oddziału działającego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo Zakład Ubezpieczeń Społecznych skierował zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez osoby działające pod w/w firmą, a za Z. K. (1) został wystawiony list gończy (pismo ZUS, k. 84 a.s., informacja z Izby Skarbowej we W.,
k. 35-37 a.r.).

W dniu 27 października 2009r. W. Z. sprzedał 260 posiadanych udziałów Centrum (...) sp. z o.o. (100%) spółce z o.o. pod firmą (...) z siedzibą w M., reprezentowanej przez prezesa zarządu, Z. P.. Następnie w dniu 2 listopada 2009r. firma (...) sp. z o.o. sprzedała całość udziałów dla:

1.  (...) (...) + (...) z siedzibą w Niemczech, reprezentowaną przez Z. K. (1), która kupiła 221 udziałów,

2.  Fundacji (...) z/s w W., reprezentowanej przez prezesa zarządu Z. K. (2) i wiceprezesa J. K., która kupiła 39 udziałów (informacja z Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, k. 43-44 a.r.).

Fundacja (...) z siedzibą w W. nie przejęła pracowników firmy (...) (...) + (...) na podstawie art. 23 ¹ k.p., a jedynie w dniu
2 listopada 2009r. dokonała zakupu 26 udziałów w spółce CENTRUM (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. od reprezentującego firmę (...) (...) + (...) Z. K. (1) (pismo z dnia 24 kwietnia 2014r., k. 54 a.s., umowa sprzedaży udziałów, k. 38-40 a.r.).

W dniu 1 stycznia 2010r. Z. P. zawarł umowę o pracę z (...) (...) + (...) z siedzibą we W., reprezentowaną przez M. D. ds. personalnych, na czas nieokreślony, na stanowisku pracownika administracyjnego, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem
w wysokości 2.058,00 zł brutto miesięcznie. W umowie wskazano W. jako miejsce wykonywania pracy (pkt. 4 a umowy) (umowa o pracę na czas nieokreślony, k. 21 a.r.).

W związku z powyższym odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę w okresie od dnia 1 października 2010r. W dniu 5 października 2012r. płatnik złożył ZUS ZWUA – wyrejestrowanie z ubezpieczeń Z. P. od dnia 1 października 2012r. ( ZUS ZWUA – wyrejestrowanie z ubezpieczeń, k. 14 a.r., ZUS ZUA – zgłoszenie do ubezpieczeń, k. 15 a.r.). Z kolei w dniu 28 grudnia 2012r. nastąpiło ponowne zgłoszenie odwołującego do ubezpieczeń społecznych od dnia 1 października 2012r. z zadeklarowaną podstawą wymiaru składek w kwocie 2.058,00 zł miesięcznie (ZUS ZUA – zgłoszenie do ubezpieczeń, k. 13-13v a.r.), natomiast w dniu 15 stycznia 2013r. płatnik złożył ZUS ZWUA – wyrejestrowanie z ubezpieczeń od dnia 1 listopada 2012r. (ZUS ZWUA – wyrejestrowanie z ubezpieczeń, k. 12, 12v a.r.).

Z. P. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wypłatę zasiłku chorobowego. Wówczas organ rentowy podjął czynności wyjaśniające dotyczące podlegania ubezpieczeniu z tytułu umowy o pracę (pismo ZUS, k. 22 a.r.).

Płatnik składek w zaświadczeniu wskazał podstawy wymiaru składek za poszczególne miesiące wynoszące 2.058 zł oraz podał, że stosunek pracy trwał od 1 stycznia 2010r. do 31 października 2012r. Na zaświadczeniu dodatkowo została umieszczona informacja, że pracownikowi nie wystawiono świadectwa pracy, ponieważ został przejęty na podstawie art. 23 ¹ k.p. przez Fundację (...) (zaświadczenie płatnika składek, k. 16 – 18 a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. decyzją z dnia 21 stycznia 2013r. odmówił wypłaty Z. P. zasiłku chorobowego. Z. P. w dniu 19 lutego 2013r. złożył odwołanie od w/w decyzji do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ twierdząc, że decyzja jest bezpodstawna, gdyż umowa o pracę nie została z nim rozwiązana, więc tytuł ubezpieczenia chorobowego wciąż trwa (odwołanie, k. 19 – 20 a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. w piśmie z dnia 17 kwietnia 2013r. poinformował (...) Z. K. (1) we W. o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie dotyczącej podlegania Z. P. ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u w/w płatnika składek i wezwał strony do złożenia dowodów i wyjaśnień (pismo z dnia 17 kwietnia 2013r., k. 10 a.s.).

Następnie w dniu 17 czerwca 2013r. została wydana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. decyzja, którą organ rentowy umorzył postępowanie w przedmiocie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznych przez Z. P., w związku ze zgłoszeniem do ubezpieczeń przez płatnika składek (...) Z. K. (1) we W.. Została ona oparta na przepisach art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.) oraz art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że wobec istniejących wątpliwości do kiedy trwał stosunek pracy oraz na rzecz jakiego pracodawcy świadczona była praca, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wszczął postępowanie wyjaśniające. Jednocześnie w sytuacji kiedy należy wyjaśnić kwestie dotyczące: a) faktycznego okresu zatrudnienia Z. P. jako pracownika u płatnika składek, b) udokumentować fakt otrzymywania przez w/w wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, c) wyjaśnić, czy doszło do przejęcia pracownika przez Fundację (...) od (...) + (...) prowadzonej przez Z. K. (1), d) wyjaśnić, gdzie była świadczona praca, kto ją nadzorował, do jakiej firmy należało miejsce, w którym ubezpieczony świadczył pracę, zwrócono się do stron postępowania o złożenie wyjaśnień oraz nadesłanie dokumentacji. Płatnik składek pomimo prawidłowo doręczonego zawiadomienia w żaden sposób nie zareagował, również odwołujący w wyznaczonym terminie nie złożył wyjaśnień ani nie przedstawił koniecznej dokumentacji. W takiej sytuacji osoba ubezpieczona winna wystąpić do sądu pracy o ustalenie okresu pozostawania w zatrudnieniu, a w przypadku uzyskania rozstrzygnięcia możliwe będzie wystąpienie do organu rentowego o ustalenie, w jakim okresie odwołujący spełniał warunki do podlegania ubezpieczeniom społecznym (decyzja ZUS z dnia 17 czerwca 2013r., k. 4-6 a.r.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył Z. P. (odwołanie z dnia 24 lipca 2013r., k. 3 – 5 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania, które w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, były wiarygodne, korespondowały ze sobą oraz z osobowymi źródłami dowodowymi i tworzyły spójny stan faktyczny. Co istotne, strony, w tym organ rentowy, nie kwestionowały ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z tych dokumentów, należało uznać za mające walor dowodowy i ustalić na ich podstawie stan faktyczny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie Z. P. od decyzji z dnia 17 czerwca 2013r. było uzasadnione w zakresie, w jakim wskazywało na brak merytorycznych podstaw do wydania decyzji o umorzeniu postępowania i w tej części podlegało uwzględnieniu.

Na wstępie rozważań prawnych należy wskazać na zasadność tezy wyrażanej
w orzecznictwie, według której postępowanie sądowe w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych wszczynane jest w rezultacie odwołania wniesionego przez ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ma więc ono charakter odwoławczy. Jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy na wniosek ubezpieczonego lub
z urzędu. Jest zatem postępowaniem kontrolnym. Badanie owej legalności decyzji
i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Mówiąc inaczej - postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy (Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 20 maja 2004 roku, II UK 395/03, OSNAPiUS rok 2005, Nr 3, poz. 43.).

Art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013r., poz.1442 ze zm.) wskazuje, że zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności:

1)zgłaszania do ubezpieczeń społecznych;

2)przebiegu ubezpieczeń;

3)ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek;

3a)ustalania wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu tych składek;

4)ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych;

5)wymiaru świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

W myśl ust. 2 powołanego przepisu od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma możliwość umorzenia prowadzonego przez siebie postępowania w przypadku powstania trwałej i nieusuwalnej przeszkody w kontynuacji tego postępowania - zgodnie z art. 105 k.p.a., stosowanym z mocy art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013r., poz.1442 ze zm.) i taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie.

W związku odwołaniem Z. P. rolą sądu była ocena zasadności decyzji o umorzeniu postępowania. Ta decyzja, jak zauważył Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 marca 2012r., oznacza niemerytoryczne zakończenie postępowania. W tym wypadku organ rentowy nie ocenia zasadności wniosku ubezpieczonego pod kątem spełnienia przesłanek prawa materialnego (wyrok z dnia 15 marca 2012r., III AUa 1819/11). Wobec tego sąd rozpatrujący odwołanie od decyzji organu rentowego nie bada tego, co w istocie było przedmiotem umorzonego postępowania i nie ocenia pod kątem przepisów prawa materialnego, bada jedynie, czy decyzja umarzająca postępowanie była zgodna z art. 105 k.p.c. stanowiącym podstawę jej wydania. Wynika to z tego, że przeniesienie sprawy na drogę sądową przez wniesienie odwołania od decyzji ZUS ogranicza się do okoliczności uwzględnionych w decyzji, a między stronami spornych, poza tymi okolicznościami spór sądowy nie może zaistnieć. Przed Sądem wnioskodawca może żądać jedynie korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swoją rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego zaskarżoną decyzją, natomiast nie może żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. Zakres rozpoznania i orzeczenia (przedmiot sporu) w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyznaczony jest w pierwszej kolejności przedmiotem decyzji organu rentowego, zaskarżonej do sądu, a w drugim rzędzie przedmiotem postępowania sądowego determinowanego zakresem odwołania od tejże decyzji. Zgodnie z systemem orzekania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, Sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji (art. 477 ¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c.) w granicach jej treści i przedmiotu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 1 października 2013r., III AUa 369/13).

Przechodząc do analizy treści zaskarżonej decyzji należy wskazać, że przepis art. 105 k.p.a., stanowiący podstawę jej wydania, wskazuje w § 1, że gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części.

Instytucję umorzenia postępowania wiąże się w piśmiennictwie z powstaniem trwałej i nieusuwalnej przeszkody w kontynuacji postępowania (A. W., Postępowanie administracyjne, 1996, s. 160), zastojem trwałym i ostatecznym postępowania. W/w przepis kładzie jednak akcent nie na przeszkodę w prowadzeniu postępowania, lecz na bezprzedmiotowość, czyli brak przedmiotu postępowania administracyjnego. Postępowanie administracyjne staje się bezprzedmiotowe, gdy sprawa, która miała być załatwiona w drodze decyzji, albo nie miała charakteru sprawy administracyjnej jeszcze przed datą wszczęcia postępowania, albo utraciła charakter sprawy administracyjnej w toku postępowania administracyjnego. W pierwszym wypadku postępowanie stało się bezprzedmiotowe, bowiem przyczyna bezprzedmiotowości została wykryta w toku postępowania, w drugim natomiast dlatego, że przyczyna bezprzedmiotowości pojawiła się po wszczęciu postępowania, a przed jego zakończeniem.

W rozpoznawanej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych umorzył postępowanie w przedmiocie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez Z. P. w związku ze zgłoszeniem do ubezpieczeń przez płatnika (...) Z. K. (1) we W. z uwagi na wątpliwości do kiedy trwał stosunek pracy oraz na rzecz jakiego pracodawcy świadczona była praca. W takim przypadku nie mamy jednak do czynienia z ową bezprzedmiotowością postępowania, o której mówi art. 105 k.p.a. Zachodzi ona wówczas, gdy odpadł jeden z konstytutywnych elementów sprawy administracyjnej, o której mowa w art. 1 pkt 1 k.p.a. Przyczyny, dla których sprawa będąca przedmiotem postępowania administracyjnego utraciła charakter sprawy administracyjnej lub nie miała takiego charakteru jeszcze przed wszczęciem postępowania, mogą być różnorodnej natury. W piśmiennictwie dzieli się te przyczyny na podmiotowe i przedmiotowe, te zaś na spowodowane "faktami naturalnymi" lub zdarzeniami prawnymi (J. Borkowski (w:) Komentarz, 1996, s. 462), co jednakże nie ma większego znaczenia dla interpretacji komentowanego przepisu.

Przedmiotem postępowania administracyjnego są sprawy indywidualne z zakresu prawa administracyjnego, a sprawy z zakresu prawa cywilnego, ubezpieczeń społecznych i prawa pracy tylko wtedy, gdy zostały przekazane na drogę postępowania administracyjnego przepisem ustawy. W związku z tym wszczęcie postępowania w sprawie, która nie jest sprawą administracyjną w tym szerokim znaczeniu, jak i utrata w toku postępowania charakteru sprawy administracyjnej przez sprawę rozpatrywaną przez organ administracji publicznej w tym postępowaniu prowadzą do umorzenia postępowania, przy czym w tym drugim wypadku powodem bezprzedmiotowości postępowania jest zmiana przepisów ustawowych stanowiących podstawę żądania strony lub decyzji podejmowanej z urzędu.

Sprawa związana z podleganiem Z. P. ubezpieczeniom społecznym w (...) Z. K. (1) we W. z całą pewnością ma charakter sprawy administracyjnej, co można wywnioskować choćby na podstawie art. 83 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i z całą pewnością nie utraciła tego charakteru w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez ZUS. Wprawdzie pojawiły się trudności z ustaleniem pewnych faktów i okoliczności, a strony nie złożyły żądnych wyjaśnień czy dowodów, ta okoliczność sama w sobie nie czyni jednak sprawy, w której wszczęto postępowanie administracyjne, postępowaniem bezprzedmiotowym. Organ rentowy powinien mimo tych trudności wydać merytoryczną decyzję, a strony jeśli nie zgodziłyby się z jej treścią mogłyby złożyć odwołanie do sądu ubezpieczeń społecznych bądź pozew do sądu pracy, na który wskazywał w uzasadnieniu decyzji organ rentowy. Co prawda wszczęcie umorzonego postępowania administracyjnego nastąpiło z urzędu, lecz art. 105 k.p.a. dotyczy nie tylko postępowań zainicjowanych wnioskiem strony, lecz i tych, które organy administracji wszczynają z urzędu. W przedmiotowej sprawie, co trzeba podkreślić, działanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z urzędu wiązało się między innymi z tym, że Z. P. wystąpił z wnioskiem o zasiłek chorobowy i ZUS odmówił jego wypłaty z uwagi na ustanie ubezpieczenia, co zostało zakwestionowane w odwołaniu Z. P.. Z tego wynika zatem, iż kwestia, co do której organ rentowy uchylił się od wydania decyzji merytorycznej stwierdzającej podstawy do umorzenia postępowania administracyjnego, ma istotne znaczenia dla praw i interesów odwołującego.

Wobec powyższego Sąd podzielił stanowisko Z. P. o braku podstaw do wydania decyzji umarzającej postępowanie administracyjne na podstawie art. 105 k.p.a. Jeśli chodzi zaś o zawartą w odwołaniu argumentację dotyczącą wciąż trwającego stosunku pracy z (...) Z. K. (1) we W., to nie była ona przedmiotem szczegółowych rozważań i rozstrzygnięcia Sądu. Sąd zbadał zasadność skarżonej decyzji mając na względzie jej treść i ocenił, że bezzasadne było umorzenie postępowania. To postępowanie powinno zostać przeprowadzone przez organ rentowy i zakończone wydaniem merytorycznej decyzji w kwestii podlegania Z. P. ubezpieczeniom społecznym w (...) Z. K. (1) we W..

Reasumując decyzja o umorzeniu postępowania podlegała uchyleniu, a sprawa przekazaniu organowi rentowemu. Wprawdzie żaden z przepisów k.p.c. nie wskazuje na ten rodzaj rozstrzygnięcia przed sądem pierwszej instancji regulując tylko przypadki, w których sąd rozpoznając odwołanie od decyzji merytorycznej oddala odwołanie bądź zmienia zaskarżoną decyzję. Jedynie w przypadku, jeśli pojawią się nowe okoliczności dotyczące niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji w sprawie o prawo do świadczeń z ubezpieczeń społecznych, które zależą od stwierdzenia tych okoliczności, sąd nie bada sprawy merytorycznie tylko uchyla decyzję, przekazuje sprawę organowi rentowemu do rozpoznania i umarza postępowanie. Posiłkując się wskazanym przypadkiem, regulowanym w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. oraz stosując per analogiam art. 477 ^14a k.p.c. należało orzec jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: (...)