Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu w Wydziale II Karnym,

w składzie :

Przewodniczący : SSR Antonina Surma

Protokolant : Magdalena Górska

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2016 roku we Wrocławiu

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Śródmieścia

Agaty Byczkowskiej

sprawy karnej z oskarżenia publicznego:

K. B. (1)

ur. (...) we W.

syna Z. i K. z domu W.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że :

I. w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał lusterko zewnętrzne prawe, powodując straty w kwocie 600 złotych na szkodę J. S. (1)

tj. przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

II. w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał całe lusterko zewnętrzne prawe i skręcił ramię wycieraczki prawej, powodując straty w kwocie 600 złotych na szkodę J. R. (1)

tj. przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

III. w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał całe lusterko zewnętrzne prawe i zarysował powłokę lakierniczą w pobliżu zerwanego lusterka, powodując straty w kwocie 900 złotych na szkodę A. O.

tj. przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

IV. w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki A. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał lusterko boczne z prawej strony, wgniótł drzwi przednie prawe, zarysował karoserię drzwi przednich i tylnych z lewej strony oraz zarysował karoserię błotnika tylnego z lewej strony, powodując straty w kwocie 2.000 złotych na szkodę G. S. (1)

tj. przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

V. w okresie od 20 do 21 marca 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 112 dokonał włamania do samochodu marki O. (...) o nr rej. (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich prawych, a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora marki G. (...) o wartości 30 złotych na szkodę P. B. (1)

tj. przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.

VI. w dniu 16 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) a ul. (...), dokonał włamania do samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich prawych, a następnie dokonał kradzieży kasy fiskalnej I. o wartości 1.500 złotych, wideorejestratora marki M. o wartości 300 złotych, terminalu kart płatniczych o wartości 1.000 złotych i radia (...) marki S. o wartości 300 złotych tj., mienia o łącznej wartości 3.100 złotych na szkodę R. O. (1)

tj. przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.

VII. w dniu 17 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 4 dokonał włamania do samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), stanowiącego własność B. B. (1), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich od strony pasażera, a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora (...) 528, wraz z uchwytem o łącznej wartości 449 złotych na szkodę J. B. (1)

tj. przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.

VIII. w dniu 1 maja 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 38 dokonał włamania do samochodu marki K. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich prawych, a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora z uchwytem i kartą pamięci o wartości 100 złotych, nawigacji przenośnej marki G. (...) z uchwytem i ładowarką o wartości 1.000 złotych i ładowarki (...) o wartości 40 złotych tj., mienia o łącznej wartości 1.140 złotych na szkodę G. J. (1)

tj. przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.

IX. w dniu 27 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) a ul. (...) dokonał włamania do samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich bocznych prawych, a następnie dokonał kradzieży kamery samochodowej marki G. (...) m. full HD o wartości 120 złotych na szkodę B. D. (1)

tj. przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego K. B. (1) za winnego zarzuconych jemu czynów, opisanych w pkt od I do IV części wstępnej wyroku z tym, że przyjmuje, iż dopuścił się ich on działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności tj. ciągu przestępstw z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 288 § 1 k.k., wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego K. B. (1) za winnego zarzuconych jemu czynów, opisanych w pkt od V do IX części wstępnej wyroku z tym, że przyjmuje, iż dopuścił się ich on działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności tj. ciągu przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k., wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. łączy kary jednostkowe wymierzone oskarżonemu w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka o przepadku dowodu rzeczowego w postaci bezpiecznika porcelanowego opisanego pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych nr (...) na k. 164 akt sprawy;

V.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz R. O. (1) kwotę 2.000 (dwa tysiące) złotych, a na rzecz G. S. (1) kwotę 1.000 (jeden tysiąc) złotych tytułem częściowego naprawienia szkody;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie w dniach od 14 lutego 2015 roku do dnia 15 lutego 2015 roku; od dnia 20 kwietnia 2015 roku do dnia 22 kwietnia 2015 roku oraz od 1 maja 2015 roku do 2 maja 2015 roku;

VII.  na podstawie art. 624 k.p.k. i art. 17 ust.1 pkt. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 27, poz. 152) zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, w tym od opłaty;

VIII.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. D. kwotę 767,52 złotych z VAT tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Sygn. akt II K 456/15

UZASADNIENIE

W toku postępowania w sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

Dnia 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), K. B. (2) zerwał lusterko zewnętrzne prawe w należącym do J. S. (1) samochodzie marki O. (...) o nr rej. (...). Spowodował w wyniku tego straty w kwocie 600 złotych

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 31, 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka J.

S. – k. 8, 283, zeznania świadka M. B. – k. 59, 283).

Ponownie, dnia 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), K. B. (2) zerwał lusterko zewnętrzne prawe i skręcił ramię wycieraczki prawej w należącym do J. R. (1) samochodzie marki O. (...) o nr rej. (...), czym spowodował straty w kwocie 600 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 31, 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka J.

R. – k. 16, 283, zeznania świadka M. B. – k. 59,

283).

Dnia 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), K. B. (2) uszkodził należący do A. O. samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał lusterko zewnętrzne prawe i zarysował powłokę lakierniczą w pobliżu zerwanego lusterka. K. B. (2) spowodował tym samym straty w kwocie 900 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 31, 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka M.

O. – k. 20, 283, zeznania świadka M. B. – k. 59, 283).

Tego samego dnia we W., ponownie przy ul. (...) – nr 1, K. B. (2) uszkodził należący do G. S. (1) samochód marki A. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał lusterko boczne z prawej strony, wgniótł drzwi przednie prawe, zarysował karoserię drzwi przednich i tylnych z lewej strony oraz zarysował karoserię błotnika tylnego z lewej strony, powodując straty w kwocie 2.000 złotych.

Przed działaniem oskarżonego, po wcześniejszym wypadku było malowane w warsztacie i oczekiwało na przegląd techniczny.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka G.

S. – k. 46, 282 – 283).

W okresie od 20 do 21 marca 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 112 K. B. (2) wybił szybę w drzwiach przednich prawych samochodu marki O. (...), należącego do P. B. (1), a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora marki G. (...) o wartości 30 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka P.

B. - k. 78, 283 ).

Dnia 16 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) a ul. (...) wybił szybę w drzwiach przednich prawych w pojeździe marki F. (...) o nr rej. (...), należącym do R. O. (1), a następnie dokonał kradzieży kasy fiskalnej I. o wartości 1.500 złotych, wideorejestratora marki M. o wartości 300 złotych, terminalu kart płatniczych o wartości 1.000 złotych i radia (...) marki S. o wartości 300 złotych tj. mienia o łącznej wartości 3.100 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka R.

(...) – k. 91 – 93, 282, zeznania świadka K. D. – k. 73, 283).

W dniu 17 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 4 K. B. (2) wybił szybę w drzwiach przednich od strony pasażera marki T. (...) o nr rej. (...), stanowiącego własność B. B. (1), a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora (...) 528, wraz z uchwytem o łącznej wartości 449 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka J.

B. – k. 105 – 106, 282).

W dniu 1 maja 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 38 K. B. (2) wybił szybę w drzwiach przednich prawych samochodu marki K. (...) o nr rej. (...), należącego do G. J. (1), a następnie z jego wnętrza zabrał wideorejestrator z uchwytem i kartą pamięci o wartości 100 złotych, nawigację przenośną marki G. (...) z uchwytem i ładowarką o wartości 1.000 złotych i ładowarkę (...) o wartości 40 złotych tj. mienie o łącznej wartości 1.140 złotych.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 119 – 120, 155, 282, zeznania świadka G.

J. – k. 130 – 131, 134, protokół przeszukania – k. 125 – 127).

Dnia 27 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) a ul. (...) wybił szybę w drzwiach przednich bocznych prawych samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), należącego do B. D. (1) a następnie zabrał kamerę samochodową marki G. (...) m. full HD o wartości 120 złotych

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k.119 – 120, 155, 282, zeznania świadka B.

D. – k. 137 – 140, 144, 282).

W toku zarzucanych mu czynów oskarżony nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

(Dowód: opinia sądowo – psychiatryczna – k. 256 – 260).

Oskarżony K. B. (2) to dwudziestoczteroletni bezdzietny mężczyzna stanu wolnego.

K. B. (2) uzyskał wykształcenie podstawowe i kiedy przebywał na wolności uczył się, a źródło jego utrzymania stanowiła renta rodzinna w kwocie 1360 zł.

Zgodnie z jego własnym oświadczeniem, oskarżony nie był w przeszłości leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Jest jednak uzależniony od środków odurzających i alkoholu.

W przeszłości oskarżony był wielokrotnie karany – głównie za przestępstwa przeciwko mieniu oraz życiu i zdrowiu - i skazywany na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

(Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 29 – 30, 117 – 118, dane osobopoznawcze – k.

44, K. – k. 34 – 35, odpisy wyroków – k. 38 – 43, opinia sądowo –

psychiatryczna – k. 256 – 260).

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, składał wyjaśnienia i wyrażał skruchę.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie szczerych, konsekwentnych i szczegółowych wyjaśnień oskarżonego, w których opisał swój sposób działania, jak też wskazał czynności wykonawcze popełnionych przestępstw (k. 31, 119 – 120, 155, 282).

Wykorzystano również jednoznaczne i niekwestionowane przez strony, a zatem, w2aarygodne zeznania pokrzywdzonych J. S. (k. 8, 283), J. R. (k. 16, 283), M. O. (k. 20, 283), G. S. (k. 46, 282 – 283), P. B. (k. 78, 283), R. O. (k. 91 – 93, 282), J. B. – k. 105 – 106, 282, G. J. (k.130 – 131, 134), B. D. (k. 137 – 140, 144, 283), którzy opisali odniesione szkody oraz wskazali ich wartości.

Sąd wykorzystał również obiektywne zeznania funkcjonariuszy Policji świadków: M. B. (2) (k. 59 – 60, 283), i K. D. (2) (k. 73 – 74, 283), którzy zidentyfikowali oskarżonego i dokonali jego zatrzymania.

Dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego w sprawie, posłużono się niekwestionowanym przez strony protokołem przeszukania (k. 125 – 127), podczas którego w mieszkaniu K. B. wykryto przedmioty, które następnie G. J. rozpoznał jako swoje.

W toku rekonstrukcji stanu faktycznego w sprawie wykorzystano też sporządzone przez uprawnione podmioty, nie kwestionowane przez strony : dane o karalności oskarżonego (k. 33 – 35), które potwierdzone następnie zostały stosownymi odpisami wyroków (k. 38 – 43), jak też danymi osobopoznawczymi oskarżonego (k. 44), potwierdzającymi przedstawianą przez K. B. w toku postępowania sytuację majątkową i rodzinną.

Posłużono się również obiektywną, sporządzoną w oparciu o wywiad z oskarżonym i wskazania wiedzy fachowej opinię sądowo psychiatryczną (k. 256 – 259), z której wynika, iż w chwili przypisanych mu czynów oskarżony nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Sąd nie posłużył się jednocześnie przedstawianymi przez pokrzywdzonego R. O. fakturami zakupu kasy fiskalnej i taksometru, terminala kart płatniczych (k. 214 – 231), które obrazują jedynie środki wydane przez R. O. na zakup przedmiotów, jakie zostały mu skradzione w dniu 16 kwietnia 2015r. i nie stanowią o wartości tych, które zostały mu skradzione, w szczególności, zaś, nie uwzględniają stopnia zużycia.

Podobnie ustosunkowano się do protokołu zatrzymania rzeczy z dnia 21 kwietnia 2015r. (k. 68 – 71), dotyczącego umowy pożyczki pod zastaw wideorejestratora. Nie wynika z niej, bowiem, czy zastawiony przedmiot został wcześniej przez oskarżonego skradziony, a jeśli nawet tak, to której kradzieży dotyczył.

Mając powyższe na względzie, Sąd uznał K. B. (1) za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał lusterko zewnętrzne prawe, powodując straty w kwocie 600 złotych na szkodę J. S. (1), w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał całe lusterko zewnętrzne prawe i skręcił ramię wycieraczki prawej, powodując straty w kwocie 600 złotych na szkodę J. R. (1); w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał całe lusterko zewnętrzne prawe i zarysował powłokę lakierniczą w pobliżu zerwanego lusterka, powodując straty w kwocie 900 złotych na szkodę A. O.; w dniu 14 lutego 2015 roku we W. przy ul. (...), uszkodził samochód marki A. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zerwał lusterko boczne z prawej strony, wgniótł drzwi przednie prawe, zarysował karoserię drzwi przednich i tylnych z lewej strony oraz zarysował karoserię błotnika tylnego z lewej strony, powodując straty w kwocie 2.000 złotych na szkodę G. S. (1).

Oskarżony w toku postępowania przyznawał się, bowiem, konsekwentnie do popełnienia zarzuconych mu czynów, zaś jego wyjaśnienia okazały się znajdować potwierdzenie w opisach szkód przez pokrzywdzonych, którzy wskazali też ich wartość.

W związku z tym, nie ulega wątpliwości, że K. B. działając w warunku ciągu przestępstw, dopuszczał się uszkodzenie mienia należącego do wyżej wskazanych pokrzywdzonych.

W związku z tym, uznano go za winnego przestępstw z art. . 288 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

Oskarżonego uznano też za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności w okresie od 20 do 21 marca 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 112 dokonał włamania do samochodu marki O. (...) o nr rej. (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich prawych, a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora marki G. (...) o wartości 30 złotych na szkodę P. B. (1); w dniu 16 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) a ul. (...), dokonał włamania do samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich prawych, a następnie dokonał kradzieży kasy fiskalnej I. o wartości 1.500 złotych, wideorejestratora marki M. o wartości 300 złotych, terminalu kart płatniczych o wartości 1.000 złotych i radia (...) marki S. o wartości 300 złotych tj., mienia o łącznej wartości 3.100 złotych na szkodę R. O. (1); w dniu 17 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 4 dokonał włamania do samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), stanowiącego własność B. B. (1), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich od strony pasażera, a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora (...) 528, wraz z uchwytem o łącznej wartości 449 złotych na szkodę J. B. (1), w dniu 1 maja 2015 roku we W. przy ul. (...) na wysokości nr 38 dokonał włamania do samochodu marki K. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich prawych, a następnie dokonał kradzieży wideorejestratora z uchwytem i kartą pamięci o wartości 100 złotych, nawigacji przenośnej marki G. (...) z uchwytem i ładowarką o wartości 1.000 złotych i ładowarki (...) o wartości 40 złotych tj., mienia o łącznej wartości 1.140 złotych na szkodę G. J. (1); w dniu 27 kwietnia 2015 roku we W. przy ul. (...) a ul. (...) dokonał włamania do samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), poprzez wybicie szyby w drzwiach przednich bocznych prawych, a następnie dokonał kradzieży kamery samochodowej marki G. (...) m. full HD o wartości 120 złotych na szkodę B. D. (1).

Przeprowadzone, bowiem, postępowanie dowodowe, w szczególności zaś, wyjaśnienia oskarżonego wskazywały na to, iż przełamując zabezpieczenia ww. pojazdów, przedostawał się on do ich wnętrza, po czym, zabierał stamtąd różne przedmioty, które opisywał podczas przesłuchań tak K. B., jak i pokrzywdzeni, którzy nadto podawali wartość zabranego przez oskarżonego mienia. Co więcej, mając na względzie czas i okoliczności działania oskarżonego, uznano, iż działał on w warunkach ciągu przestępstw.

W związku z tym, uznano go za winnego przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

Mając powyższe na względzie, Sąd – za pierwszy ciąg przestępstw wymierzył K. B. (2) karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Uznano, bowiem, że tak wymierzona sankcja – znajdująca się ciągle w dolnych granicach zagrożenia za popełnione przestępstwa – jest współmierna do winy oskarżonego i społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów. W szczególności Sąd zwrócił uwagę na rodzaj i charakter naruszonego dobra, którym w niniejszym przypadku jest mienie, oraz duże rozmiary uszkodzeń samochodów, jak też wartość wyrządzonych szkód.

Z drugiej, jednak, strony, rozważono też zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstw, w szczególności zaś fakt, iż wyrażał on skruchę i żal z powodu popełnionych czynów, ale też rozważono jego wcześniejszą karalność.

Sąd wziął też pod uwagę indywidualnoprewencyjne cele kary, wyrażające się w tym, by sankcja wymierzona oskarżonemu podziałała wobec niego „odstraszająco”, a w związku z tym, by nie powrócił już on do przestępstwa. Rozważył też jej zadania ogólnoprewencyjne, wyrażające się w uświadomieniu osobom ze środowiska K. B. (1) braku społecznego przyzwolenia na niszczenie cudzego mienia – niezależnie od jego przyczyny.

Za drugi z ciągów wymierzono, natomiast, K. B. (2) karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Także i w tym przypadku bowiem, stwierdzono, że tak wymierzona sankcja nie przekroczy stopnia winy. Uwzględniono stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów, składających się na przedmiotowy ciąg, zwracając szczególną uwagę na fakt, iż oskarżony – ponownie – wykraczał przeciwko mieniu, jak też na charakter i wartość zabranych przedmiotów. Ponownie rozważono skruchę oskarżonego, oraz względy prewencji indywidualnej i ogólnej.

Mając powyższe na względzie, uznając przepisy, które obowiązywały w datach popełnionych czynów za względniejsze niż te z chwili wyrokowania (nie tylko z uwagi na zaostrzenie wymiaru kary łącznej, ale także m. in. z uwagi na przepisy dotyczące obowiązku naprawienia szkody), oskarżonemu połączono wyżej opisane kary jednostkowe i wymierzono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zwrócono tym razem uwagę na łączność przedmiotowo – podmiotową obu ciągów, w szczególności, że przypisanych czynów K. B. (2) dopuszczał się w niewielkich odstępach czasu, działając przeciwko temu samemu dobru prawnemu. Zauważono, jednak, iż przedmiotowych czynów dopuszczał się na szkodę różnych pokrzywdzonych. Z drugiej jednak, strony stwierdzono, iż tak wymierzona kara łączna czynić będzie zadość względom sprawiedliwościowym kary.

Uwzględniono także fakt, iż oskarżony – mimo młodego wieku - był w przeszłości wielokrotnie karany, a kary wymierzane z warunkowym zawieszeniem ich wykonania nie wpłynęły na zwiększenie poszanowania porządku prawnego przez oskarżonego. W związku z tym, wobec braku pozytywnej prognozy kryminologicznej, wymierzono mu karę o charakterze bezwzględnym.

Mając na względzie wniosek pokrzywdzonego R. O. – jednego z oskarżycieli posiłkowych o zasądzenie na jego rzecz obowiązku naprawienia szkody, Sąd zasądził na jego rzecz od oskarżonego kwotę 2000 zł, uznając żądania ponad wskazaną przez pokrzywdzonego w postępowaniu przygotowawczym kwotę za nieuzasadnioną, gdyż dotyczącą przedmiotów nowych, zakupionych w miejsce tych skradzionych przez oskarżonego, co jednak, nie odzwierciedliło wartości tych, które zostały przez niego zabrane.

Także na rzecz G. S. (1), który opisał szczegółowo poniesione straty, w szczególności zaś fakt, iż pojazd czekał po naprawie na wykonanie przeglądu technicznego, zasadzono kwotę 1.000 zł.

Uznając, iż porcelanowy bezpiecznik, zabezpieczony w charakterze dowodu rzeczowego służył do popełnienia przestępstwa, orzeczono o jego przepadku.

W związku z faktem, że oskarżony był w sprawie pozbawiony wolności, Sąd okres ten zaliczył na poczet orzeczonej kary łącznej.

Mając na względzie skomplikowaną sytuację majątkową oskarżonego, w szczególności zaś to, iż jest on pozbawiony wolności, zwolniono go od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie w tym od opłaty, uznając, iż ich pokrycie łączyłoby się z nadmierną uciążliwością.

Mając, natomiast, na uwadze, iż oskarżony w toku postępowania korzystał z obrony z urzędu, na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze z dnia 26 maja 1982 r. (Dz.U. 2002 r. Nr 123 poz. 1058) oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2002, Nr 163, poz. 1348), Sąd zasądził na rzecz adw. I. D. kwotę 767,52 złotych (z VAT) tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

ZARZĄDZENIE

1)  (...) Ki (...)

2)  (...)

-

(...)

-

(...);

3)  (...)

4)  (...).

(...)