Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 sierpnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 czerwca 2014 roku odmówił K. D. prawa do renty socjalnej, ponieważ orzeczeniem z dnia 26 sierpnia 2014 roku komisja lekarska ZUS orzekła, że wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy. (decyzja k. 12 akt ZUS)

W dniu 11 września 2014 roku K. D. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do renty socjalnej (odwołanie k. 2)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 25 września 2014 roku organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. (odpowiedź na odwołanie k. 3)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. D., urodzona w dniu (...), po ukończeniu 18. roku życia nie uczyła się. (bezsporne).

Skarżąca cierpi na padaczkę, z napadami występującymi od 1993 roku, średnio dwa razy na trzy miesiące. Nie stwierdza się u niej jednak objawów uszkodzenia układu nerwowego, które pozwoliłyby uznać ją za całkowicie niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej. (pisemna opinia biegłego sądowego neurologa J. B. k 9, ustna uzupełniająca opinia biegłego sądowego neurologa J. B. – e-protokół rozprawy z dnia 5 kwietnia 2016 roku – zapis 00:02:21-00:20:09 – płyta CD koperta k 91)

Wnioskodawczyni wykazuje także łagodne zaburzenia funkcji poznawczych w zakresie pamięci, uwagi, mowy. Z przyczyn psychiatrycznych nie jest całkowicie niezdolna do pracy. (opinie biegłego sądowego lekarza psychiatry S. W. k 15, k 23 odw.)

W dniu 25 czerwca 2014 roku wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o rentę socjalną (wniosek k. 1-4 akt ZUS).

Lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 28 lipca 2014 roku ustalił, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 7 akt ZUS).

Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 26 sierpnia 2014 roku potwierdziła stanowisko lekarza orzecznika ZUS. (orzeczenie komisji lekarskiej ZUS k. 11 akt ZUS)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału

dowodowego i zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz.982) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Na podstawie ust.2 osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1, przysługuje:

1) renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała;

2) renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Z kolei w myśl art.5 cytowanej ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 1440, z późn. zm. ).

Natomiast w myśl art.15 tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: art.12-14, 61, 88-94, 98, 100 ust. 1 i 2, art.101, 102 ust. 1, art.104 ust. 4, art.107, 114, 116 ust. 1b i 2, art.118 ust. 1-5, art.119 ust. 1, art.121, 122 ust.1, art.126, 128, 129 ust.1, art.130 ust.1, 2 i 3 pkt 1, art.133-135 oraz 137-144 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku.

Zgodnie z treścią art.12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Istota niniejszego sporu dotyczy ustalenia, czy schorzenia, na jakie cierpi wnioskodawczyni powodują całkowitą jej niezdolność do pracy.

Podkreślić należy, iż co do zasady, zarówno stanowisko lekarzy orzeczników jak i samego organu rentowego, w zakresie oceny stanu faktycznego nie jest dla sądu wiążące. Przeciwnie, zadaniem sądu jest samodzielne ustalenie stanu faktycznego i dokonanie jego oceny w oparciu o przepisy prawa oraz zasady logiczngo myślenia i doświadczenia życiowego.

Materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu sądowym potwierdził stanowisko organu rentowego, że wnioskodawczyni nie jest osobą niezdolną do pracy.

Powyższego ustalenia Sąd dokonał w oparciu o spójne i logicznie uzasadnione opinie biegłych sądowych – neurologa i psychiatry.

Biegła neurolog szczegółowo uzasadniła na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 roku w swej ustnej opinii uzupełniającej wnioski zawarte w opinii pisemnej stwierdzając jednoznacznie, że ataki padaczkowe wnioskodawczyni opisywane w złożonej dokumentacji lekarskiej nie mogą powodować całkowitej niezdolności do pracy, ponieważ taka niezdolność może zachodzić tylko w razie stwierdzenia częstych, ciężkich napadów padaczkowych, przy obniżeniu sprawności intelektualnej i przy charakteropatii padaczkowej. Biegła – na podstawie dokumentacji medycznej wykluczyła powyższe przypadki u wnioskodawczyni. Wskazała, że nie wymaga ona opieki osób trzecich w toku codziennego funkcjonowania, zaś prawidłowo leczona padaczka nie jest przeciwskazaniem do podjęcia zatrudnienia, które to jest nawet rehabilitacją i może wpłynąć na obniżenie częstotliwości napadów. Biegła w swej ustnej opinii wskazała, że przeciwskazana jest jedynie praca wnioskodawczyni na wysokości, przy niebezpiecznych, nieosłoniętych maszynach, w odosobnieniu, praca nocna, praca pilota, nurka, strażaka. Biegła wyjaśniła, że o częstotliwości napadów padaczkowych świadczą zapisy EEG, z których to – w przypadku skarżącej – nie wynika by napady te były częste lub ciężkie. Wskazała, że przy ciężkiej padaczce i ciężkich napadach są widoczne zmiany EEG i w mózgu, co w przypadku ubezpieczonej – w świetle przedstawionej dokumentacji medycznej - nie ma miejsca. Podała także, że zaburzenia świadomości zgłaszane przez wnioskodawczynię, trwające sekundę, nie świadczą o tym, że padaczka jest ciężka.

Opinie pisemne biegłego sądowego lekarza psychiatry są spójne. Nie wskazują na obniżenie sprawności intelektualnej wnioskodawczyni. Dowody te nie zostały skutecznie podważone przez żadną ze stron w zakreślonym przez Sąd terminie do zgłaszania zarzutów stawianych temu dowodowi.

Dlatego też Sąd rozpoznając sprawę oddalił wniosek pełnomocnika ubezpieczonej zgłoszony na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 roku o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego psychiatry.

Oddalił także wniosek skarżącej o dopuszczenie dowodu z zeznań jej męża na okoliczność częstotliwości napadów padaczkowych K. D.. Wniosek ten – w ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę – niepotrzebnie wydłużyłby czas postępowania, bowiem w świetle uzupełniającej ustnej opinii biegłego sądowego lekarza neurologa - o częstotliwości napadów padaczkowych świadczą zapisy EEG, z których to – w przypadku skarżącej – nie wynika by napady te były częste lub ciężkie, że przy ciężkiej padaczce i ciężkich napadach są widoczne zmiany EEG i w mózgu, co w przypadku ubezpieczonej nie ma miejsca.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na mocy art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu Sąd ustalił na podstawie § 12 ust.2 w zw. z § 2 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U.z 2013 roku, poz.461) – w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia odwołania, powiększając wynagrodzenie o stawkę podatku VAT.