Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Zabrzu Wydział IV Pracy

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Kubis

Ławnicy: Stanisław Nosal

A. Z.

Protokolant: Anna Kruszewska

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016 roku w Zabrzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: A. O. (O.)

przeciwko: Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B., Oddział KWK (...) w Z.

o przywrócenie do pracy i zapłatę wynagrodzenia za pracę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. Akt IV P 340/14

UZASADNIENIE

A. O. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w K. Oddziałowi KWK (...) w Z. domagając się przywrócenia do pracy i zasądzenia kwoty 12.000 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Uzasadniając swoje żądanie podał, że pozwana rozwiązując z nim stosunek pracy nie sprecyzowała w sposób transparentny, na czym miało polegać ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków. Jednocześnie podniósł, że po jego stronie nie wystąpiło bezprawne zachowanie. Wskazał, że pracę świadczył z 28 na 29 czerwca 2014r. i polegała ona na obsłudze przenośnika taśmowego nr 4. Zauważył, że zatrzymanie przenośnika nr 1 powodowało automatyczne zatrzymanie pozostałych przenośników. Nadto przenośniki były wyposażone w niepalną taśmę, metalową konstrukcję oraz doskonałe zabezpieczenie przeciwpożarowe, które uniemożliwiają powstanie zagrożenia pożarowego.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Wskazała, że w dokonanym rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia w sposób wyczerpujący określiła przyczyny będące powodem dokonania rozwiązania umowy o pracę uzasadniające zastosowanie art. 52 §1 kp. Podała, że samowolne opuszczenie miejsca pracy i pozostawienie przenośnika taśmowego bez obsługi stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków.

Na rozprawie w dniu 30 czerwca 2015r. powód skierował pozew przeciwko Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B. Oddział KWK (...) w Z. następcy prawnemu (...) S.A. w K. Oddziałowi KWK (...)
w Z..

W piśmie procesowym z dnia 22 stycznia 2016r. Spółka (...) Spółka Akcyjna w B. Oddział KWK (...) w Z. podniosła zarzut braku legitymacji biernej wskazując, że nie jest ogólnym sukcesorem prawnym (...) S.A. w zakresie spraw pracowniczych, które dotyczą Kopalni (...) w Z. sprzed dnia 01 maja 2015r. Wyjaśniła, że na mocy umowy nieodpłatnego nabycia kopalni z dnia 30 kwietnia 2015r. nabyła Kopalnię (...) w Z., którą wcieliła w swoje struktury. Podała, że zgodnie z art. 8 c ustawy z dnia 07 września 2007r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki nabytej kopalni, wynikające z ustawy z dnia 09 czerwca 2011r. prawo górnicze i geologiczne oraz innych ustaw w zakresie w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do prowadzenia zakładu górniczego, w szczególności przejęła zobowiązania z tytułu szkód spowodowanych ruchem zakładu górniczego, zaś zgodnie z art. 23 ¹ kp stała się stroną
w dotychczasowych i obowiązujących na dzień 30 kwietnia 2015r. stosunkach pracy między (...) SA Oddział KWK (...) a przejmowanymi pracownikami. Podniosła, że w dniu 30 kwietnia 2015r. powód A. O. nie został ujęty w wykazie przekazywanych pracowników, gdyż umowa została
z nim rozwiązana z dniem 22 lipca 2014r. w trybie art. 52 kp. W dalszej części uzasadnienia podtrzymała żądanie oddalenia powództwa i argumentację (...) S.A. w K. Oddziału KWK (...) w Z..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. O. został zatrudniony w (...) S.A. K. Oddziale KWK (...) w Z. z dniem 13 września 2012r. początkowo na podstawie umowy na czas określony, a od dnia 20 marca 2013r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Powodowi powierzono stanowisko robotnika transportowego pod ziemią, następnie młodszego górnika pod ziemią, a ostatecznie dnia 01 czerwca 2013r. stanowisko górnika pod ziemią. (dowód: akta osobowe powoda)

Powód został zapoznany z Kartą (...) dla pracowników zatrudnionych przy naprawie, konserwacji, obsłudze i demontażu przenośników taśmowych wchodzących w skład odstaw głównych urobku. (dowód: Karta (...) z potwierdzeniem zapoznania
k. 57-80)

Powód miał uprawnienia do obsługi przenośnika G. 1200, został też przeszkolony do pracy na nim. (dowód: zeznania świadka M. P. k. 118, przyznane)

Powód brał udział w szkoleniach okresowych dotyczących między innymi zagrożeń związanych z eksploatacją przenośników taśmowych, w czasie których informowano, że nie służą one do transportu ludzi i że bezwzględnie zabrania się jazdy tymi przenośnikami. (dowód: książka szkoleń okresowych załogi k. 81-90).

Zasady obsługi przenośników taśmowych, z których wynikał zakaz jazdy ludzi na nieprzystosowanym do tego przenośniku wynikał z Regulaminu transportu urobku przenośnikami do zbiorników retencyjnych przy szybie IV poz. 850m w (...) M. oraz w trybie rewersyjnym na odstawę zbiorczą w przecznicy C9 w (...) S. z dnia 18 kwietnia 2011r. (dowód: Regulamin
z dnia 08.04.2011r. k. 109-115)

Zgodnie z pouczeniem na dzień 08 kwietnia 2014r. dotyczącym zagrożeń ze strony urządzeń transportowych – przenośników taśmowych i zgrzebłowych przy obsłudze przenośników zabronione było między innymi jeżdżenie na urządzeniach nośnych przenośników. (dowód: pouczenie na dzień 08.04.214r. k. 87-88)

Pracownik obsługujący przenośnik po zakończeniu jego obsługi miał obowiązek wyłączyć go na sterowniku i wyczyścić. Dopiero po tych czynnościach mógł udać się na dworzec celem wyjazdu. Przenośnik można było opuścić przed uzgodnioną godziną albo w razie awarii po uprzedniej zgodzie sztygara. (dowód: Regulamin z dnia 08.04.2011r. k. 109-115, zeznania świadka A. P. k. 118, zeznania świadka G. S. k. 119v., zeznania świadka G. R. k. 184, częściowo zeznania powoda k. 189v.)

W praktyce zdarzały się sytuacje, w których pracownicy zamiast na nogach transportowali się na taśmie przenośnika. (dowód: zeznania świadka B. K. k. 134v.)

Na przenośnikach jest pięć zabezpieczeń: czujnik spiętrzenia urobku, czujnik temperatury, blokada przy pulpicie obsługi przenośnika, system zraszający S. i czujnik ruchu taśmy. (dowód: zeznania świadka B. K. k. 134v., zeznania świadka G. R. k. 184 i 184v., zeznania powoda k. 189v.)

W dniu 28 czerwca 2014r. powód pracował na nocnej zmianie rozpoczynającej się o godz. 23:00 a kończącej o godz. 6:00 29 czerwca 2014r. Powód wyznaczony został do obsługi przenośnika taśmowego G. 1200 nr 4 odstawy głównej w przekopie VR na poziomie 850m. (okoliczności bezsporne)

O godzinie 5:32 A. O. skontaktował się telefonicznie z obsługującym przenośnik nr 3, że udaje się w jego kierunku celem wyjazdu, opuścił stanowisko pracy pozostawiając obsługiwany przenośnik nr 4 w ruchu i skierował się do obsługującego przenośnik nr 3 G. S.. Powód nie miał zastępstwa do obsługi przenośnika nr 4 na kolejnej zmianie. (dowód: protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55, zeznania świadka M. P. k. 117v., zeznania świadka G. S. k. 119, zeznania powoda k. 189).

Przełożony powoda nie wydał mu polecenia, aby opuścił swoje miejsce pracy przed wyłączeniem przenośnika nr 4 (dowód: zeznania świadka P. k. 117v).

O godzinie 5:38:48 nastąpiło zatrzymanie przenośnika nr 4 w związku z zadziałaniem blokady nr 10 na przenośniku nr 3. Na miejscu w odległości około 3 metrów od drewnianego pomostu biegnącego nad przenośnikiem nr 3 znaleziono powoda w pozycji leżącej, na plecach. Jego rzeczy tj. aparat ucieczkowy, torba i hełm znalazły się od 2 do 4 metrów za przesypem z odstawy z chodnika Bp 11. Ustalono, że taśma przenośnika od momentu zaciągnięcia linki blokady nr 10 do chwili zatrzymania siłą bezwładności przesuwała się jeszcze 18 metrów. Odległość pomiędzy miejscem pracy powoda a miejscem jego znalezienia wynosiła 1.150 metrów. (dowód: protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55, zeznania świadka G. R. k. 183v.)

(...) pozwanej w dniach od 29 czerwca 2014r. do dnia 11 lipca 2014r. przeprowadziły szczegółowe postępowanie powypadkowe, z którego w dniu 11 lipca 2014r. sporządziły protokół powypadkowy nr (...).W wyniku dokonanych ustaleń stwierdzono, że powód opuścił swoje stanowisko pracy przed wyznaczonym czasem bez zgody przełożonych oraz że jechał na nieprzeznaczonym do tego przenośniku taśmowym, czym przyczynił się do własnego wypadku. (dowód: protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55)

Podczas wizji rejonu zdarzenia ujawniono ślady wskakiwania na taśmę G. 1200 nr 3 10 metrów od stanowiska pracy powoda oraz świeże ślady uderzenia i obtarć dużego elastycznego przedmiotu. (dowód protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55)

Na dystansie pomiędzy stanowiskami obsługi G. nr 3 i nr 4 znajdowały się rozlewiska wody z zabudowanymi kładkami drewnianymi, pozostawione torowiska, duże nierówności, ponadto panowała duża wilgotność spągu. (dowód protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55)

Prędkość biegu taśmy przenośnika taśmowego G. nr 3 wynosiła 3,25 m/s. Pokonanie dystansu między stanowiskiem obsługi przenośnika G. nr 4 a miejscem znalezienia powoda wynoszącego 1.150 m zajmuje taśmociągowi 5 minut 54 sekundy. (protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55)

Z miejsca pracy powoda do szybu można było się udać na dworzec, co zajmowało kilka minut. Za zgoda przełożonego można było pójść w kierunku szybu wzdłuż przenośnika (dowód: zeznania świadka A. P., k.118)

W wyniku upadku powód doznał urazu wielomiejscowego, wybuchowego złamania kręgu (...), złamania kręgu L1, złamania w obrębie (...), krwiaka śródrdzeniowego, stłuczenia kolan, odmy płucnej i niedowładu kończyn dolnych. (dowód protokół powypadkowy nr (...) k. 53 – 55,

W dniu 17 lipca 2014r. pozwana zawiadomiła Związek Zawodowy (...) o zamiarze rozwiązania z powodem umowy o prace w trybie art. 52 §1 pkt.1 kp, a pismem z dnia 22 lipca 2014r. pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia w związku z ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych oraz naruszeniem przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, dyscypliny pracy tj. §8 ust.1 i 2 pkt.2,3, §19 ust.2 i 3 oraz §50 ust.2 regulaminu pracy polegającego na samowolnym opuszczeniu miejsca pracy przy napędzie G. 1200 nr 4 w przekopie VR na poz. 850 m, nie wyłączając przenośnika taśmowego i stwarzając zagrożenie pożarowe. Nadto zarzuciła powodowi, że udając się na wcześniejszy wyjazd w sposób niedozwolony przemieszczał się pod szyb przyczyniając się do własnego wypadku. (dowód pismo pozwanej do ZZ Ratowników KWK (...) z dnia 17.07.2014r. k. 51)

Dokonując niniejszych ustaleń Sąd oparł się na wskazanych wyżej dowodach. Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda, co do przebiegu zdarzeń, jakie miały miejsce w dniu 29 czerwca 2014r., a w szczególności okolicznościom, które zdaniem powoda spowodowały, że znalazł się na przenośniku nr 3. Zeznanie powoda w tym zakresie są nielogiczne i pozostają w sprzeczności z ustaleniami komisji powypadkowej, która w bardzo szczegółowy, wręcz drobiazgowy sposób udokumentowała przebieg wypadku, jakiemu uległ powód. Zauważyć należy, że świadek G. R. przeprowadził nawet eksperyment i pokonał tę samą drogę co powód, dokonał również dodatkowych obliczeń, z który bezsprzecznie wynikało, że powód nie mógł znaleźć się w miejscu, w którym został znaleziony, gdyby spadł z pomostu. Gruntownie przeprowadzone postępowanie powypadkowe wykazało także, że powód nie mógł również pokonać drogi o długości 1.150 m w niecałe 6 minut, a „ dziwnym” zbiegiem okoliczności w takim czasie, na taąa odległość przemieszczał się taśma przenośnika.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda o przywrócenie do pracy na dotychczasowym stanowisku i zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie zasługiwały na uwzględnienie, bowiem powód umyślnie dopuścił się naruszenia swoich podstawowych obowiązków.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że całkowicie bezzasadny był zarzut pozwanej Spółki (...) S.A. w B., a dotyczący braku legitymacji biernej po jej stronie. Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 lutego 1999r. (I PKN 569/98), nieprzejęcie pracownika w trybie art. 23 ¹ § 1 KP na skutek rozwiązania stosunku pracy przed przejęciem zakładu pracy nie wyklucza następstwa prawnego podmiotu przejmującego w zakresie roszczeń wynikających z bezprawnego rozwiązania umowy o pracę przez dotychczasowego pracodawcę. Według Sądu Najwyższego brak przesłanek zastosowania art. 23 ¹ § 1 KP nie oznacza, że nie będą działały inne przepisy dotyczące następstwa prawnego, a więc przejścia określonych praw i obowiązków z jednego podmiotu na drugi. Następstwo takie i określony zakres przejęcia praw i obowiązków może wynikać wprost z konkretnego przepisu prawa, z aktu administracyjnego, czynności prawnej czy innego zdarzenia prawnego. W rozpoznawanej sprawie powód, jako pracownik (...) S.A. Oddziału KWK (...) w Z., którego stosunek pracy ustał w dniu 22 lipca 2014r. a więc przed przejściem części zakładu pracy na nowego pracodawcę w dniu 30 kwietnia 2015r. prawidłowo wniósł pozew o przywrócenie do pracy na dotychczasowym stanowisku i zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy najpierw przeciwko (...) S.A. Oddziału KWK (...) w Z., a później przeciwko zakładowi przejmującemu Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B. Oddział KWK (...) w Z., w którym doszłoby do ewentualnego przywrócenia, gdyby wypowiedzenie umowy okazało się nieuzasadnione. Za chybione uznał Sąd argumenty Spółki (...) Spółki Akcyjnej w B. Oddział KWK (...) w Z., w których powołała się ona treść §9 umowy nieodpłatnego nabycia KWK (...), z której wynika, że to (...) S.A. jest wyłącznym podmiotem zobowiązanym do uregulowania wszystkich swoich zobowiązań powstałych do dnia zawarcia tej umowy, w tym w szczególności zobowiązań pracowniczych. Zdaniem Sądu sam fakt wniesienia pozwu o przywrócenie do pracy i zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie spowodował jeszcze powstania zobowiązania (...) S.A. w K. względem powoda, w szczególności, że zakład pracy powoda tj. KWK (...) w całości został przejęty przez Spółkę (...) S.A. i gdyby nie rozwiązanie stosunku pracy z powodem zostałby on pracownikiem tego podmiotu z dniem 01 maja 2015r., tak jak wszyscy pracownicy tej kopalni.

Nie oznacza to jednak, że roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 30 § 4 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Natomiast art. 52 §1 kp stanowi, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem oraz zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

W niniejszym przypadku pozwana spółka rozwiązała z powodem umowę o pracę z powodu ciężkiego naruszenia przez niego podstawowych obowiązków tj. w oparciu o art. 52 §1 pkt.1 kp.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 kp jako nadzwyczajny tryb „odstąpienia” od umowy o pracę winien być stosowany wyjątkowo i nie może być interpretowany rozszerzająco. Nadto na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia przyczyny wskazanej w piśmie rozwiązującym z pracownikiem stosunek pracy.

Warunkiem rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. jest zarówno bezprawność działania lub zaniechania pracownika, rozumiana jako zachowanie naruszające jego obowiązki objęte treścią stosunku pracy, jak i stosunek psychiczny sprawcy do skutków swojego postępowania określony wolą i możliwością przewidywania (świadomością). Sama bezprawność zachowania pracownika nie wystarcza do przydania naruszeniu obowiązku pracowniczego charakteru ciężkiego. Według poglądów judykatury, do spełnienia tego warunku niezbędny jest znaczny stopień winy pracownika - wina umyślna lub rażące niedbalstwo (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1999 r., I PKN 169/99, OSNP 2000 nr 20, poz. 746, czy też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2005 r., II PK 305/04, Monitor Prawa Pracy 2005 nr 12). O istnieniu tej winy wnioskuje się przy tym na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. W doktrynie przyjmuje się, że jeżeli sprawca przewiduje wystąpienie szkodliwego skutku i celowo do niego zmierza lub co najmniej się nań godzi, można mu przypisać winę umyślną. Jeżeli natomiast przewiduje możliwość nastąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że zdoła go uniknąć, lub też, gdy nie przewiduje możliwości jego wystąpienia, choć może i powinien go przewidzieć, jego postępowaniu można przypisać winę nieumyślną w postaci lekkomyślności - w pierwszej sytuacji
i niedbalstwa - w drugim wypadku. Rażące niedbalstwo mieszczące się - obok winy umyślnej
- w pojęciu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych jest wyższym od niedbalstwa stopniem winy nieumyślnej. Niedbalstwo określa się jako niedołożenie należytej staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (art. 355 § 1 k.c.). Przez rażące niedbalstwo rozumie się natomiast niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji.
O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci decyduje, zatem zachowanie się przez nią
w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej.

W niniejszej sprawie powód świadomie naruszył swoje podstawowe obowiązki. W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że zgodnie z §436 rozporządzeniem Ministra Gospodarki dnia 28 czerwca 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach górniczych (Dz.U. nr 139 poz.1169
z późn.zm.) pracownicy obsługujący maszyny, urządzenia i instalacje powinni zapoznać się ze stanem technicznym maszyny lub urządzenia przed przejęciem obsługi, zawiadomić osoby dozoru ruchu
o wszystkich brakach i usterkach, zabezpieczyć maszyny i urządzenia przed przypadkowym przemieszczeniem lub samoczynnym uruchomieniem, ostrzec osoby znajdujące się w zasięgu pracy maszyn i urządzeń bezpośrednio przed uruchomieniem, zabezpieczyć stan wyłączenia maszyny po skończonej pracy. Powód tymczasem nie tylko opuścił miejsce pracy przed czasem, ale pozostawił przenośnik nr 4 w ruchu. Argumenty powoda, że przenośnik posiadał szereg zabezpieczeń przeciwpożarowych, a nadto wyłączał się automatycznie, gdy wyłączone zostały przenośniki go poprzedzające świadczą jedynie o tym, że nadal nie zrozumiał on nieprawidłowości w swoim postępowaniu i lekkomyślnego zachowania. Zauważyć należy, że takie zabezpieczenia w żaden sposób nie zwalniały powoda z obowiązku wyłączenia przenośnika przed opuszczeniem miejsca pracy. Gdyby pracodawca uważał, że czynnik ludzki jest zbędny w takich sytuacjach to nie zatrudniłby powoda do obsługi przenośnika. Bezmyślnego zachowania powoda nie konwalidowała także jak podał „taka metodyka pracy”. Żaden z zeznających w sprawie świadków nie potwierdził, aby powód mógł pozostawić uruchomiony przenośnik i opuścić wcześniej miejsce pracy bez zgody przełożonego. Całkowicie niezrozumiałe było też stanowisko powoda, że o jego decyzji wiedział inny pracownik tj. G. S.. Po pierwsze osoba ta nie była przełożonym powoda, nie mogła więc wydawać mu jakichkolwiek poleceń, a fakt, że powód przekazał jej jedynie, że udaje się w kierunku przenośnika nr 3 nie sanował błędnych decyzji powoda i nie wyłączał jego ewentualnej odpowiedzialności za skutki pozostawienia przenośnika w ruchu.

Jednocześnie zauważyć należy, że nie była to jedyna przyczyna rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Kolejnym uchybieniem, które w ocenie Sądu miało związek z pozostawaniem uruchomionego przenośnika było niedozwolone przemieszczanie się powoda w kierunku szybu. Za całkowicie irracjonalne i nie znajdujące potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym należało uznać wyjaśnienia powoda dotyczące przebiegu zdarzenia, jakie miało miejsce w dniu 29 czerwca 2014r. po opuszczeniu przez niego miejsca pracy i udania się w kierunku pracownika obsługującego przenośnik nr 3. Z zeznań świadka G. R., nadsztygara elektrycznego ds. BHP, jak również wyników bardzo szczegółowo przeprowadzanego postępowania powypadkowego wynika, że powód nie mógł pokonać drogi o długości 1.150 m
w niecałe 6 minut, a następnie w wyniku spadnięcia z pomostu na ruchomą taśmę przenośnika przemieścić się tylko na odległość 3 metrów. Po pierwsze czas potrzebny na pokonanie takiego odcinka, nawet uwzględniając znajomość topografii drogi przez powoda i to, że jak twierdził powód pokonał ją biegnąc, nie mogło mu zająć 6 minut. Jak wskazał świadek G. R., co potwierdził powód musiał on nie tylko dwukrotnie przejść nad przenośnikiem, także otworzyć drzwi zapory, a nadto wilgotny spąg, którym się przemieszczał to nie wyasfaltowana czy wybrukowana droga. Jednocześnie nie sposób nie zauważyć, że pokonanie takiego odcinka drogi było możliwe, ale pod warunkiem, że powód po prostu przemieszczał się na taśmie przenośnika i taki zdaniem Sądu był przebieg zdarzenia w dniu 29 czerwca 2014r. Także pozostałe ślady uwidocznione w miejscu znalezienia powoda wskazują, że powód jechał na taśmie przenośnika, co było bezwzględnie zabronione.

Zgodnie natomiast z art.100§1 kp pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych , które dotyczą pracy, jeśli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umowy o pracę. Natomiast w §2 pkt.3 wskazano, że pracownik obowiązany jest przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych.

W związku z powyższym stwierdzić należało, że powód w pełni świadomie dopuścił się ciężkiego naruszenia swoich podstawowych obowiązków narażając nie tylko swoje zdrowie i życie, ale także bezpieczeństwo innych pracowników.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie pierwszym wyroku.

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego, którymi na podstawie art. 98 kpc obciążono powoda, jako stronę przegrywającą ustalona została w oparciu o §12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U
z 2013r., poz. 461 ze zm.)

Na oryginale właściwy podpis