Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Żmijewska,

Protokolant: Anna Pietsch

Przy udziale Prokuratora Doroty Pietras-Salitra

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 3 października i 15 listopada 2013 r. oraz 9 stycznia 2014r, 11 lutego 2014r, 1 kwietnia 2014r, 15 maja 2014r, 24 czerwca 2014r, 21 sierpnia 2014 r., 26.09.2014r, 28.10.2014r, 20.11.2014r, 04.12.2014r, 22.01.2015r, 24.02.2015r, 31.03.2015r, 12.05.2015r, 09.06.2015r, 14.07.2015r, 28.08.2015r, 25.09.2015r, 02.10.2015r, 15.10.2015r sprawy:

1.  M. Ś., syna R. i M. z domu J., urodzonego (...) w N., nie karanego,

2.  W. W. (1), syna R. i Z. z domu W., urodzonego (...) w N., karanego,

oskarżonych o to, że:

1.  w dniu 6 czerwca 2012 roku w N. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do baru (...) w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach zaś M. Ś. wspólnie z innym ustalonym sprawcą po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych dostali się do wnętrza lokalu skąd zabrali w celu przywłaszczenia kasetkę kasy fiskalnej o wartości 300 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 1.532 zł, dokonując przy tym uszkodzenia drzwi wejściowych o wartości 2.000 zł, czym działali na szkodę A. P.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k., zaś w stosunku do M. Ś. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.  w dniu 6 czerwca 2012 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do sklepu (...) w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach, zaś w tym czasie M. Ś. wspólnie z innym ustalonym sprawcą po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych dostali się do wnętrza lokalu skąd zabrali w celu przywłaszczenia kasetkę kasy fiskalnej z zawartością paragonów oraz pieniędzy w kwocie 2 zł, dokonując przy tym uszkodzenia drzwi wejściowych o wartości 2.000 zł czym działali na szkodę K. T.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k., zaś w stosunku do M. Ś. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

3.  w nocy z 22/23 maja 2012 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do kiosku (...) w ten sposób, że po uprzednim wyrwaniu metalowej zasuwy i wybiciu szyby wystawowej dostali się do wnętrza skąd zabrali w celu przywłaszczenia papierosy i kosmetyki różnych marek, startery telefoniczne oraz leki o łącznej wartości 697,89 zł, czym działali na szkodę I. B.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

4.  w nocy z 2/3 kwietnia 2012 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do Zakładu (...) w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach zaś M. Ś. po uprzednim wyrwaniu kraty zabezpieczającej okno oraz wybiciu szyby w oknie dostał się do wnętrza skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 100 zł, czym działali na szkodę E. D.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

5.  w nocy z 6/7 lutego 2012 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do sklepu A- (...) w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach zaś M. Ś. po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych dostał się do wnętrza lokalu skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 3.575,55 zł oraz 15 sztuk zegarków damskich o łącznej wartości 540 zł, czym działali na szkodę H. A.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

nadto M. Ś. oskarżonego o to, że:

6.  w okresie od 31.03.2012 r. do 02.04.2012 r. daty bliżej nieustalonej w N. przy ul. (...) usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do księgarni (...) w ten sposób, że po uprzednim wyrwaniu kraty w oknie oraz wybiciu szyby dostał się do wnętrza budynku lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został spłoszony przez alarm dźwiękowy,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.,

nadto W. W. (1) oskarżonego o to, że:

7.  w dniu 13 maja 2011 r. o godz. 20.00 na drodze publicznej nr (...) pomiędzy miejscowościami D.-S. kierował samochodem osobowym m-ki F. o nr. rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiadającemu stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,88 mg/l, co stanowi 1,84 promila alkoholu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.,

I.  uznaje oskarżonego W. W. (1) za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach 1, 2, 3, 4 i 5 części wstępnej wyroku tj. przestępstw kwalifikowanych z art. 279 § 1 k.k., ustalając, że czyn opisany w punkcie 2 części wstępnej wyroku miał miejsce w sklepie (...) i został popełniony na szkodę K. R.-T. zaś czyn opisany w punkcie 3 części wstępnej wyroku miał miejsce przy ul. (...) w N. oraz przyjmując, że czyny opisane w pkt 1-5 stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k., i za te przestępstwa na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności a na podstawie art. 33§2 k.k. orzeka grzywnę w kwocie 100 (sto) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka;

II.  uznaje oskarżonego W. W. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 7 części wstępnej wyroku tj. przestępstwa kwalifikowanego z art. 178a § 1 k.k. i za to przestępstwo na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności a na podstawie art. 42§2 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej z dniem 18 maja 2015r) orzeka zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat

III.  na podstawie art. 85 k.k. w zw z art. 85 § 1 i § 2 k.k. orzeczone wobec oskarżonego W. W. (1) w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności łączy i jako łączną wymierza karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

IV.  uznaje oskarżonego M. Ś. za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach 1, 2, 3, 4, 5 i 6 kwalifikując czyny opisane w pkt 1 i 2 części wstępnej wyroku z art. 279 § 1 k.k., przy ustaleniu, że czyn opisany w punkcie 2 części wstępnej wyroku miał miejsce w sklepie (...) i został popełniony na szkodę K. R.-T., czyn opisany w punkcie 3 części wstępnej wyroku miał miejsce przy ul. (...) w N., a czyn opisany w punkcie 6 części wstępnej wyroku miał miejsce w księgarni (...), oraz przy przyjęciu iż czyny te stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za te przestępstwa na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności a na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzeka grzywnę w kwocie 100 (stu ) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka;

V.  na podstawie art. 69§1 i § 2 k.k.w zw z art. 70§1 pkt 1 k.k. ( w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 20.02.2015r z dniem 01.07.2015r) wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. Ś. w pkt IV części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 4 (czterech) lat próby a na podstawie art. 73§1k.k. oddaje oskarżonego pod dozór kuratora

VI.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. nakłada na oskarżonych W. W. (1) i M. Ś. obowiązek naprawienia solidarnie szkody:

a)  w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. P. kwoty 2.893,60 zł (dwóch tysięcy osiemset dziewięćdziesięciu trzech złotych i 60/100),

b)  w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej K. R.-T. kwoty 700 zł (siedmiuset złotych),

c)  w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej I. B. kwoty 697,89 zł (sześćset dziewięć siedem złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy),

d)  w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej E. D. kwoty 468,93 zł (czterystu sześćdziesięciu ośmiu złotych i 93/100)

e)  w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej H. A. kwoty 540 zł (pięciuset czterdziestu złotych);

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu W. W. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w dniach od 6 czerwca do 13 czerwca 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień tymczasowego aresztowania równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu M. Ś. na poczet orzeczonej w pkt IV części dyspozytywnej wyroku kary grzywny okres tymczasowego aresztowania w dniach od 6 czerwca 2012r do 31 lipca 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

IX.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. i § 2 ust. 3 oraz § 14 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznać od Skarbu Państwa adwokatowi M. M. (2) kwotę 2.435,40 zł (dwóch tysięcy czterystu trzydziestu pięciu złotych czterdziestu groszy), która obejmuje kwotę 455,40 zł (czterystu pięćdziesięciu pięciu złotych i 40 groszy) z tytułu podatku VAT - tytułem pomocy prawnej udzielonej W. W. (1) z urzędu;

X.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., art. 616 § 1 pkt. 2 k.p.k., art. 633 k.p.k. oraz § 2 ust. 2 i § 14 ust. 2 pkt. 3 i ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od oskarżonych W. W. (1) i M. Ś. na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. P. kwotę po 210 zł (dwieście dziesięć złotych) od każdego z nich;

XI.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw z art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego W. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części go dotyczące oraz wymierza mu opłatę w kwocie 500 (pięćset ) złotych.

XII.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw z art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego M. Ś. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części go dotyczące oraz wymierza mu opłatę w kwocie 500 (pięćset ) złotych.

Sygn akt II K 173/13

UZASADNIENIE

Wieczór dnia 05 czerwca 2012r oraz noc z 05 czerwca na 06 czerwca 2012r oskarżeni W. W. (1) i M. Ś. spędzali wspólnie z K. W. (1) oraz A. R. i P. M. w mieszkaniu przy ul. (...) w N.. Wspólnie świętowali narodziny córki K. W. (2).

Gdy około godz. 03.00 nad ranem dnia 06 czerwca 2012r skończył im się alkohol K. W., W. W. (1) i M. Ś. opuścili mieszkanie aby „załatwić” alkohol. Wychodząc wzięli ze sobą śrubokręt i łom

Najpierw oskarżeni trafili na ul. (...) gdzie dokonali kradzieży z włamaniem do sklepu (...) prowadzonego przez K. R.-T. w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach, zaś w tym czasie M. Ś. i K. W. (2) po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych dostali się do wnętrza lokalu skąd zabrali kasetkę kasy fiskalnej z zawartością paragonów oraz pieniędzy w kwocie 2 zł, dokonując przy tym uszkodzenia drzwi wejściowych o wartości 2.000 zł.

dowód : wyjaśnienia K. W. (2) k. 61-62, 78-81, 250-252, 866(w części)

wyjaśnienia M. Ś. k. 63-65, 66-67, 86-90, 436-437

zeznania K. R.-T. k. 71-73, 216-218, 755v-756, 854-855

zeznania P. T. k. 1223v

materiał poglądowy k. 70, 215

Następnie przy ul. (...) dokonali kradzieży z włamaniem do baru (...), którego właścicielką była A. P.. Tak jak uprzednio W. W. (1) stał na czatach zaś M. Ś. wspólnie z K. W. (2) po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych dostali się do wnętrza lokalu skąd zabrali kasetkę kasy fiskalnej o wartości 300 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 1.532 zł, dokonując przy tym uszkodzenia drzwi wejściowych o wartości 2.000 zł.

Po włamaniu sprawcy uciekli w kierunku jeziora gdzie przy pomocy śrubokręta otworzyli kasetkę. Na miejscu podzielili się odnalezionymi w środku pieniędzmi.

dowód : wyjaśnienia K. W. (2) k. 61-62, 78-81, 250-252, 866(w części)

wyjaśnienia M. Ś. k. 63-65, 66-67, 86-90, 436-437

zeznania A P. k. 4-6, 788

zeznania A U. k. 16 (odczytane na rozprawie 21.08.2014r)

protokół oględzin k. 2

płyta CD z monitoringu k. 20

materiał poglądowy k. 21-34

Powyżej opisane przestępstwa nie były jedynymi popełnionymi przez oskarżonych M. Ś. i W. W. (1)

Wcześniej, bo w nocy z 22/23 maja 2012 r. na terenie N. przy ul. (...) działając wspólnie oskarżeni dokonali kradzieży z włamaniem do kiosku (...) w ten sposób, że po uprzednim wyrwaniu metalowej zasuwy i wybiciu szyby wystawowej dostali się do wnętrza skąd zabrali papierosy i kosmetyki różnych marek, startery telefoniczne oraz leki o łącznej wartości 697,89 zł, czym działali na szkodę I. B.,

dowód : wyjaśnienia M. Ś. k. 63-65, 66-67, 86-90,

zeznania I. B. k. 148-149, 756, k. 855v

protokół oględzin k. 152

wykaz skradzionych przedmiotów k. 156

W nocy z 2/3 kwietnia 2012 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie dokonali kradzieży z włamaniem do Zakładu (...) w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach zaś M. Ś. po uprzednim wyrwaniu kraty zabezpieczającej okno oraz wybiciu szyby w oknie dostał się do wnętrza skąd zabrał pieniądze w kwocie 100 zł, czym obaj działali na szkodę E. D.,

dowód : wyjaśnienia M. Ś. k. 63-65, 66-67, 86-90,

zeznania E. D. k. 164, 424-425, 756, 886

protokół oględzin k. 167-168

materiał poglądowy k. 169-175

W nocy z 6/7 lutego 2012 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie dokonali kradzieży z włamaniem do sklepu A- (...) w ten sposób, że W. W. (1) stał na czatach zaś M. Ś. po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych dostał się do wnętrza lokalu skąd zabrał pieniądze w kwocie 3.575,55 zł oraz 15 sztuk zegarków damskich o łącznej wartości 540 zł, czym działali na szkodę H. A.,

dowód : wyjaśnienia M. Ś. k. 63-65, 66-67, 86-90,

zeznania H. A. k. 189, 198, 756v-7577, 887

zeznania F. S. k. 197, 787

protokół oględzin k. 192-193

materiał poglądowy k. 201

W dniu 13.05.2012r około godz. 20.00 funkcjonariusz policji S. S. pełniąc służbę jechał oznakowanym radiowozem drogą publiczną nr (...). Pomiędzy miejscowościami D.-S. zauważył samochód marki F. o nr rej (...), którego kierowca zwolnił, zjechał prowadzonym autem na prawe pobocze i zatrzymał się. Chcąc ustalić czy coś się nie stało policjant zatrzymał prowadzone przez siebie auto zaraz za stojącym samochodem. Wtedy właśnie zobaczył, że kierowca obserwowanego samochodu – nie wychodząc z auta - przechodzi na tylne siedzenie, a na miejscu kierowcy siada pasażerka. Widząc to funkcjonariusz wylegitymował obie osoby. Okazało się, iż mężczyzna to W. W. (1) a kobieta to P. M.. Przeprowadzone na miejscu badanie wykazało u oskarżonego W. W. (1) 0,88 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

dowód : zeznania S. S. k. 282, 787v

protokół badania k. 278

świadectwo wzorcowania k. 279

Oskarżony W. W. (1), urodził się (...) w N.. Jest kawalerem, na utrzymaniu ma dwoje dzieci. Posiada wykształcenie podstawowe niepełne, nie ma wyuczonego zawodu. Bezrobotny, utrzymuje się z prac dorywczych. Uprzednio wielokrotnie karany sądownie.

Badający oskarżonego – na etapie postępowania przygotowawczego – biegli lekarze psychiatrzy zgodnie orzekli, iż W. W. (1) w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów był zdolny do rozumienia znaczenia swoich czynów i kierowania swoim postępowaniem. W opinii biegłych oskarżony z uwagi na cechy encefalopatii wymaga jednak pomocy obrońcy.

Dowód : dane osobo poznawcze k. 287

karta karna k. 135-136, 1175-1177

opinia sądowo-psychiatryczna k.462

odpisy wyroków k. 360-383, 416-419

Słuchany na etapie postępowania przygotowawczego zarówno w pierwszych wyjaśnieniach jak i kolejnych złożonych przed prokuratorem Waldemar Wszelaki oświadczył, iż w zakresie czynów opisanych w pkt 1- 2 to sobie nie przypomina czy ich dokonał, jeśli zaś chodzi o pozostałe zarzuty zdecydowanie zaprzeczył by ich dokonał (k. 93-96, 99-101). W kolejnych składanych na etapie postępowania przygotowawczego jak i przed sądem nie przyznawał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu przestępstw (k. 289, 441, 723v-724).

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. k. 93-96, 99-101, 289, 441, 723v-724

Współoskarżony M. Ś. na etapie postępowania przygotowawczego był słuchany 5 razy. W pierwszych – po przedstawieniu zarzutu popełnienia czynu opisanego w pkt 1 – nie przyznał się do jego popełnienia. Wskazał jedynie, iż wieczór w którym miało zostać dokonane to przestępstwo spędził w towarzystwie (...). W kolejnych przyznał się do popełnienia czynów opisanych w pkt 1, 2, 4 i 6, a następnie również 5 i 3 i opisał okoliczności ich popełnienia. Po zastosowaniu przez Sąd na wniosek prokuratora tymczasowego aresztowania wskazał, iż przyznaje się tylko do czynów opisanych w pkt 1 i 2

Przed sądem odwołał uprzednio złożone wyjaśnienia. Wskazał, iż treść ich została przygotowana przez policjantów. Został namówiony do ich podpisania w zamian za to, że nie zostanie aresztowany. W mowie końcowej przeprosił za zaistniałą sytuację wskazując, iż W. W. (1) nie brał w tym udziału.

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 57-58, 63-65, 66-67, 86-91, 437, 724

Trzeci z oskarżonych K. W. (2) – który dobrowolnie poddał się karze w trybie art. 387 k.p.k. – słuchany na etapie postępowania przygotowawczego (k. 61-62, 78-81, 250-252) przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów. Oglądając nagranie z monitoringu z M. (...)rozpoznał na nim siebie. Szczegółowo opisał co podczas kradzieży robił on, a co M. Ś.. Wskazując na udział swojego brata W. przyznał, że pamięta jak brat stał na czatach gdy dokonywali włamania do lokalu z (...), nie pamiętał jednak czy brat pobiegł z nimi po włamaniu ale dzieląc pieniądze dzielili i dla niego. Słuchany przed sądem w charakterze świadka przyznał, że dokonał włamań wspólnie z M. Ś. ale nie było z nimi jego brata W..

Dowód: wyjaśnienia K. W. (2) k. 61-62, 78-81, 250-252 i zeznania k.886

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci : zeznań osób pokrzywdzonych (właścicieli sklepów, punktów usługowych) w których doszło do kradzieży z włamaniem, protokołów oględzin tych miejsc, zabezpieczonych zapisów z kamery monitoringu (M. Kebab) jednoznacznie wskazuje, iż do kradzieży tych doszło.

Sąd przyjął wymienione dowody za wiarygodne. Zeznania złożone przez pokrzywdzonych lub osoby z nimi współpracujące, w których zawiadamiają oni o popełnieniu przestępstwa na ich szkodę znajdują potwierdzenie w sporządzonych przez policję protokołach oględzin miejsc w których doszło do włamania.

W świetle treści wewnętrznie i wzajemnie sprzecznych wyjaśnień złożonych przez oskarżonych M. Ś. i W. W. (1) spornym pozostało czy kradzieży tych dokonali obaj oskarżeni i czy dokonali tego wspólnie, a w zakresie czynów opisanych w pkt 1- 2 dodatkowo jeszcze z inną ustaloną osobą tj K. W. (2).

Ustalenia faktyczne poczynione w sprawie w tym właśnie zakresie sąd oparł na uznanych za wiarygodne wyjaśnieniach złożonych w charakterze podejrzanego przez K. W. (2) jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego. (k. 61-62, 78-81, 250-252) oraz współoskarżonego M. Ś., który w postępowaniu przygotowawczym w obszernych wyjaśnieniach wskazał okoliczności popełnienia czynów opisanych w pkt 1 -5

Obaj oskarżeni tj M. Ś. i K. W. (2) przyznali się do popełnienia czynów opisanych w pkt 1 i 2 a/o. Złożone przez nich – co do wspólnego udziału w dokonaniu tych czynów - wyjaśnienia są zgodne i w istocie wzajemnie się uzupełniają. Znajdują się w nich zarówno okoliczności dotyczące tego jakie narzędzia ze sobą wzięli, gdzie poszli najpierw, jak dostali się do środka, co zabrali oraz czy i w jaki sposób podzielili się skradzionymi rzeczami.

Podkreślenia wymaga to, że na etapie postępowania przygotowawczego M. Ś. nie miał żadnych wątpliwości, co do tego, że w obu tych czynach brał też udział W. W. (1). K. W. (2) wymienił natomiast brata W. jako tego, który był z nimi tego wieczoru, wyszli razem, brat pilnował przy barze z (...) i dla niego zostawili też część pieniędzy zabranych z tego lokalu.

Dopiero przed sądem oskarżeni zmienili swoje wyjaśnienia. K. W. (2), już po prawomocnym skazaniu podtrzymując uprzednio złożone wyjaśnienia wskazał, iż nie było z nim brata W., a mówił tak wcześniej jedynie dlatego, że chciał wyjść na wolność. Również M. Ś. słuchany przed sądem wskazał, iż jego wyjaśnienia w zakresie w jakim wskazują na udział W. W. (1) nie są prawdziwe, a mówił tak tylko dlatego bo chciał uniknąć tymczasowego aresztowania.

Okoliczności wskazane jako usprawiedliwienie zmiany złożonych wyjaśnień sąd nie uznał za polegające na prawdzie. Nie sposób uznać za wiarygodną przedstawioną przez w/w oskarżonych wersję jakoby i policja i prokurator mając ustalonych dwóch sprawców przyznających się do popełnienia zarzucanych im czynów domagała się wskazania trzeciego sprawcy. W opinii sądu tak istotna zmiana wyjaśnień wynika z tego, że obaj sprawcy ( K. W. (2) i M. Ś.) wyjaśniając w postępowaniu przygotowawczym - mając świadomość własnej sytuacji w tym i tego, że będą musieli ponieść odpowiedzialność za popełnione czyny - podali okoliczności takie jakie miały miejsce licząc na to, że pełne i jasne, wewnętrznie niesprzeczne wyjaśnienia pozwolą na otrzymanie łagodniejszej kary, a wcześniej na niestosowanie środków zapobiegawczych o charakterze izolacyjnym. Nie analizowali wówczas jak ich wyjaśnienia wpłyną na sytuację pozostałych znajomych, brata. Zastosowanie aresztu a potem konieczność występowania w postępowaniu przed sądem wspólnie z W. W. (1) (w przypadku M Ś.) czy wydanie wyroku w trybie art. 387 k.p.k. (w stosunku do K. W.) zmieniło ich sytuację w toczącym się postępowaniu i wpłynęło na treść składanych przez nich wyjaśnień i zeznań. Jako bliscy znajomi oskarżonego W. W. (1), mając wiedzę na temat uprzedniej jego karalności, a co za tym idzie grożącej mu surowej kary podjęli działania celem poprawienia jego sytuacji.

Wyjaśnienia złożone przed sądem a wskazujące, że W. W. (1) nie brał udziału w czynach opisanych w pkt 1 i 2 aktu oskarżenia sąd uznał za niepolegające na prawdzie. Istotnym pozostaje, że sam W. W. (1) w pierwszych złożonych w sprawie wyjaśnieniach wskazał, iż jeśli chodzi o włamanie do sklepu z (...) i(...)to nic nie pamięta bo był pijany. W sposób kategoryczny nie zaprzeczył, że tego nie zrobił jak to uczynił odnosząc się do pozostałych zarzutów.

Dowodem na to, że oskarżony nie popełnił tych czynów nie mogły stać się zeznania złożone przez A. R., która wskazała, że choć oskarżony W. W. (1) wyszedł wieczorem wspólnie z bratem i M. Ś. to jednak wrócił wcześniej niż oni. Jeśli nawet uznać by te zeznania za wiarygodne to jak wskazał K. W. (2) po włamaniu do baru z (...) uciekli dzielić skradzione rzeczy, a brata z nimi nie było. Jak przyznał natomiast sam W. W. (1) miał w tym czasie problem z poruszaniem się po mieście ponieważ był poszukiwany do osadzenia w Zakładzie Karnym celem odbycia innej wcześniej orzeczonej kary. Tym samym z faktu, że oskarżony wrócił wcześniej nie można by wywnioskować tego, że nie było go przy włamaniach ale, że obawiając się zatrzymania wrócił zaraz po ich dokonaniu.

Dokonując ustaleń w zakresie czynów opisanych w pkt 3, 4 i 5 sąd za wiarygodne – z przyczyn opisanych powyżej - uznał wyjaśnienia M. Ś. złożone w postępowaniu przygotowawczym. Słuchany przed sądem oskarżony nie mógł się zdecydować czy się nie przyznaje w ogóle czy, że się przyznaje ale nie dokonał ich z W. W. (1). W mowie końcowej tylko przeprosił i poprosił o niski wymiar kary.

Mając na uwadze tłumaczenia M. Ś., że do obciążania oskarżonego W. W. (1) został zmuszony przez policję wskazać należy, iż wydaje się to dziwnym, że policji miało by zależeć by uczynić sprawcą W. W. (1) co do czynów opisanych w pkt 3, 4 i 5 a już nie co do czynu opisanego w pkt 6 tj. włamania do księgarni.

Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynu opisanego w pkt 7 aktu oskarżenia sąd za polegające na prawdzie przyjął zeznania złożone przez funkcjonariusza policji S. S.. Zeznania P. M. oraz K. K. sąd uznał za niewiarygodne, a zmierzające do poprawienia sytuacji procesowej oskarżonego. Zdziwienie może budzić fakt, iż w każdym z przypadków gdy oskarżonemu stawiany jest zarzut policja – zdaniem oskarżonego - podejmuje działania mające na celu zmuszenie innych osób do zeznawania na niekorzyść oskarżonego (jak wynika to z zeznań K. K. i ostatecznie również P. M.). Co budzi też uzasadnione wątpliwości sądu o zaistniałej sytuacji P. M. zdecydowała się powiedzieć dopiero słuchana przed sądem ponownie na wniosek złożony przez W. W. (1) i po złożeniu oświadczenia, iż nie pozostaje już z oskarżonym w żadnym związku. Słuchana po raz pierwszy pouczona, w obecności oskarżonego, odmówiła bowiem składania zeznań co sprawiało, że i te złożone w postępowaniu przygotowawczym nie mogły stanowić wówczas dowodu w sprawie.

Za wiarygodne zarówno w zakresie ich autentyczności jak i zawartej w nich treści sąd uznał zebrane w sprawie dowody z dokumentów.

W. W. (1) stanął pod zarzutem popełnienia 5 czynów kwalifikowanych z art. 279§1k.k.

Przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. stanowi kwalifikowaną postać kradzieży, w której znamieniem kwalifikującym jest sposób działania sprawcy, usuwającego przeszkodę służącą zabezpieczeniu rzeczy.

Przyjmuje się, że "włamanie" oznacza zachowanie polegające na usunięciu przeszkody, stanowiącej zabezpieczenie danego przedmiotu. Istota włamania polega więc na zachowaniu, którego podstawową cechą jest nieposzanowanie wyrażonej przez dysponenta rzeczy woli zabezpieczenia jej przed innymi osobami.

Przestępstwo określone w art. 279 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, znamiennym skutkiem w postaci przywłaszczenia rzeczy przez sprawcę. Należy ono do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest przywłaszczenie rzeczy przez sprawcę.

W przypadku kradzieży z włamaniem zamiarem bezpośrednim objęte więc być musi zachowanie polegające na przełamaniu zabezpieczenia. Włamanie w ujęciu znamion tego przestępstwa powinno więc być środkiem wiodącym - zgodnie z zamiarem sprawcy - do celu, tj. dokonania kradzieży. Stąd też zamiar dokonania kradzieży musi wystąpić u sprawcy co najmniej jednocześnie z podjęciem działań zmierzających do przełamania zabezpieczenia.

W rozpoznawanej sprawie oskarżeni W. W. (1) i M. Ś. działając wspólnie przy popełnieniu pięciu włamań usunęli zabezpieczenia poprzez wyłamanie drzwi czy poprzez wybicie szyby. Działanie oskarżonych było działaniem bezprawnym, w sprawie nie zaistniały bowiem okoliczności wyłączające bezprawność popełnionych przez oskarżonych czynów.

W sprawie nie zaistniały również przewidziane prawem okoliczności wyłączające winę oskarżonych. Wobec powyższego należało uznać, iż w sposób świadomy postąpili oni wbrew normie prawnej zawartej w art. 279 § 1 k.k.

Zebrane w sprawie dowody pozwoliły na ustalenie, że czyn opisany w punkcie 2 części wstępnej wyroku miał miejsce w sklepie (...) i został popełniony na szkodę K. R.-T. zaś czyn opisany w punkcie 3 części wstępnej wyroku miał miejsce przy ul. (...) w N.. Z tych też względów sąd dokonał w tym zakresie zmiany w opisach zarzucanych oskarżonym czynów.

Mając na uwadze okoliczności o których mowa w art. 115 § 2 k.k. a w szczególności : rodzaj i charakter naruszonego dobra którym w tym przypadku jest własność, rozmiary wyrządzonej działaniem oskarżonych szkody, sposób i okoliczności popełnienia przez nich zarzucanych im czynów, jak również postać zamiaru i motywację sprawców, którzy w taki sposób chcieli zdobyć środki na swe bieżące potrzeby w tym na zakup alkoholu Sąd przyjął, iż czyny popełnione przez oskarżonych charakteryzowała wyższa niż znikoma społeczna ich szkodliwość.

W. W. (1) stanął również pod zarzutem popełnienia czynu kwalifikowanego z art 178a§1k.k.

Jak stanowi art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi gdy : zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tą wartość lub zawartość alkoholu w 1dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W sprawie powyższej oskarżony około godz. 20.00 jechał samochodem po drodze publicznej, a przeprowadzone badanie na zawartość alkohol w wydychanym powietrzu wykazało 0,88 mg/l.

Wobec zebranych i ocenionych w sposób wskazany powyżej dowodów Sąd uznał iż oskarżony, który w dniu 13.05.2011r w godzinach wieczornych prowadził samochód po wypiciu alkoholu, który spowodował, iż w chwili kierowania pojazdem znajdował się on w stanie nietrzeźwości swym zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 178 a § 1 k.k.

W sprawie nie zaistniały okoliczności wyłączające bezprawność zarzucanego oskarżonemu czynu.

Mając na uwadze rodzaj naruszonego działaniem oskarżonego dobra, którym z mocy art. 178 a § 1 k.k. jest bezpieczeństwo wszystkich uczestników ruchu. Biorąc też pod uwagę motywację która kierowała działaniem oskarżonego Sąd uznał, iż zachowanie jego cechowała wyższa od znikomej społeczna szkodliwość.

W rozpoznawanej sprawie nie było – przewidzianych prawem – okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Wobec powyższego zasadnym stało się przyjęcie, iż w sposób świadomy postąpił on wbrew obowiązującym normom prawnym zawartym w art. 178a § 1 k.k.

Wymierzając oskarżonemu W. W. (1) karę za popełnione przestępstwa Sąd działał według swojego uznania ale w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc jednocześnie by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonych czynu a także biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W przypadku przestępstwa z art. 279§1k.k. – jest ono zagrożone karą od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Uznając oskarżonego za winnego popełnienia każdego z zarzucanych mu czynów Sąd przy zastosowaniu art. 91§1k.k. w oparciu o art. 279§1k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności a na podstawie art. 33§2 k.k. orzekł grzywnę w kwocie 100 (sto) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

Istotnym przy ustaleniu wymiaru kary pozbawienia wolności było to, iż oskarżony był już karany sądownie i w związku z uprzednią karalnością odbywał kary pozbawienia wolności. Powyższe wskazuje, że orzekane wobec oskarżonego dotychczas kary pozbawienia wolności nie oddziaływały wychowawczo na oskarżonego, skoro po raz kolejny dopuścił się popełnienia przestępstw. W takim przypadku kara musi być odpowiednio surowsza.

Ilość stawek grzywny została natomiast ustalona przy uwzględnieniu stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów. Wysokość stawki określona została z uwzględnieniem możliwości finansowych i zarobkowych oskarżonego. Wskazać należy, iż oskarżony jest osobą młodą, z wyuczonym zawodem, bez przeciwwskazań do wykonywania pracy. Tym samym ma pełną możliwość by podjąć zatrudnienie i wykonać nałożoną na niego karę.

Uznając oskarżonego W. W. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 7 części wstępnej wyroku tj. przestępstwa kwalifikowanego z art. 178a § 1 k.k. sąd za to przestępstwo na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności a na podstawie art. 42§2 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej z dniem 18 maja 2015r) orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat W opinii Sądu kara tego rodzaju i w tym rozmiarze będzie wystarczającą dla osiągnięcia stawianych jej celów.

Środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów – zgodnie z przywołaną treścią przepisu art. 42 k.k. - mógł zostać orzeczony przez Sąd na okres od 1 roku do lat 10.

Funkcja środka karnego określonego w art. 42k.k. wiąże się z jego prewencyjnym oddziaływaniem wobec społeczeństwa. Stąd też okres, na jaki sąd orzeka te środki, winien odpowiadać potrzebie prewencyjnego oddziaływania. Ma to także istotne znaczenie w zakresie odbioru orzeczenia sądowego jako sprawiedliwej reakcji w odniesieniu do stopnia zawinienia, który wpływał na rodzaj orzeczonego środka karnego, a także okres jego trwania.

W art. 42 § 2 przewidziano obligatoryjne orzekanie zakazu prowadzenia pojazdów określonego rodzaju lub nawet wszelkich pojazdów wobec sprawcy przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, który w czasie popełnienia przestępstwa był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, 174 lub 177.

W rozpoznawanej sprawie oznaczając okres zakazu na 2 lat Sąd miał na uwadze to, iż oskarżony wsiadł za kierownicę samochodu będąc świadomym tego, iż znajduje się pod wpływem alkoholu ( o czym świadczyło jego zachowanie w momencie podjęcia kontroli przez funkcjonariusza policji). Takie zachowanie wskazuje na swobodny stosunek oskarżonego do obowiązujących przepisów zarówno kodeksu karnego jak i prawa o ruchu drogowym. Mimo, że sytuacja osobista nie wymagała natychmiastowej jazdy autem oskarżony nie zdecydował się na zrezygnowanie z podróży. Podjął decyzję, że sam będzie prowadził samochód choć będąc pod wpływem alkoholu za kierownicą stanowił zagrożenie nie tylko dla siebie ale i dla innych uczestników ruchu drogowego.

Działając w oparciu o treść art. 85 k.k. w zw z art. 85 § 1 i § 2 k.k. orzeczone wobec oskarżonego W. W. (1) w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności sąd połączył i jako łączną wymierzył karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

Mając na uwadze rozmiar kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego sąd rozważał – mając na względzie treść przepisów kodeksu karnego obowiązującą przed nowelizacją, która weszła w życie z dniem 01.07.2015r - możliwość warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Dokonując takiej oceny Sąd miał na uwadze, iż podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary jest przekonanie sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Wskazać jednak należy, iż zapobieżenie powrotowi do przestępstwa jest minimalnym zadaniem kary, choć wystarczającym dla oceny, czy można zastosować warunkowe zawieszenie jej wykonania. Istotnym jest natomiast takie oddziałanie na postawy skazanego, aby przyjęte w porządku prawnym normy postępowania uznawał za normy, którymi kieruje się odnośnie do własnego postępowania.

Przy orzekaniu o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary istotnym jest więc postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy za uzasadnione Sąd uznał przekonanie, że wobec oskarżonego W. W. (1) z uwagi na jego uprzednią karalność, w tym karalność za przestępstwa podobne, a także względy prewencji szczególnej brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że mimo niewykonania wobec niego kary pozbawienia wolności, w dalszym swoim życiu oskarżony zmieni swe dotychczasowe postępowanie, będzie przestrzegać porządku prawnego i nie popełni przestępstwa ponownie

Rozpoznając wnioski o odszkodowanie złożone przez pokrzywdzonych na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd nałożył na oskarżonych W. W. (1) i M. Ś. obowiązek naprawienia solidarnie szkody:

- poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. P. kwoty 2.893,60 zł (dwóch tysięcy osiemset dziewięćdziesięciu trzech złotych i 60/100),

- poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej K. R.-T. kwoty 700 zł (siedmiuset złotych),

- poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej I. B. kwoty 697,89 zł (sześćset dziewięć siedem złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy),

- poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej E. D. kwoty 468,93 zł (czterystu sześćdziesięciu ośmiu złotych i 93/100)

- poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej H. A. kwoty 540 zł (pięciuset czterdziestu złotych);

Kwoty wymienione powyżej zostały ustalone przy uwzględnieniu treści wniosków złożonych przez pokrzywdzonych jak i zgromadzonych w tym zakresie dowodów.

Zgodnie z treścią art. 63 § 1 k.k. sąd zaliczył oskarżonemu W. W. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w dniach od 6 czerwca do 13 czerwca 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień tymczasowego aresztowania równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności. Okres zaliczenia został ustalony przy uwzględnieniu informacji przekazanych przez Zakład Karny, a dotyczących wprowadzenia do wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego w innej sprawie.

W oparciu o treść art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. i § 2 ust. 3 oraz § 14 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu sąd przyznał od Skarbu Państwa adwokatowi M. M. (2) kwotę 2.435,40 zł (dwóch tysięcy czterystu trzydziestu pięciu złotych czterdziestu groszy), która obejmuje kwotę 455,40 zł (czterystu pięćdziesięciu pięciu złotych i 40 groszy) z tytułu podatku VAT - tytułem pomocy prawnej udzielonej W. W. (1) z urzędu. Kwota ta została ustalona przy uwzględnieniu, iż obrońca został ustanowiony jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego (300zł) a następnie był obecny na 16 terminach rozpraw (1x420zł i 15x84zł) i po doliczeniu podatku Vat.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., art. 616 § 1 pkt. 2 k.p.k., art. 633 k.p.k. oraz § 2 ust. 2 i § 14 ust. 2 pkt. 3 i ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu sąd zasądził od oskarżonych W. W. (1) i M. Ś. na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. P. kwotę po 210 zł (dwieście dziesięć złotych) od każdego z nich;

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw z art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego W. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części go dotyczące oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 500 (pięćset ) złotych.