Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2016 r. w G. sprawy z powództwa J. K. (1) przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda J. K. (1) kwotę 19.000 zł (dziewiętnaście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 9 marca 2013 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda J. K. (1) kwotę 2.191,86 zł (dwa tysiące sto dziewięćdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedziba w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 666,67 zł (sześćset sześćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni z roszczenia zasądzonego w punkcie I. niniejszego wyroku kwotę 177,21 zł (sto siedemdziesiąt siedem złotych dwadzieścia jeden groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 470/14

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 4 października 2012 r. w G. na ul. (...) kierując pojazdem O. (...) nr rej. (...) skręcając z drogi podporządkowanej (ul. (...)) nie zachowała należytej ostrożności, w efekcie czego potrąciła przechodzącego przez jezdnię J. K. (1). Pojazd sprawczyni był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

Okoliczności bezsporne

Po wypadku poszkodowany został zawieziony do Szpitala Miejskiego w G.. W wyniku wypadku poszkodowany doznał urazu wielomiejscowego: stłuczenie tułowia, stłuczenie stawu skokowego i podudzia lewego, powikłane żylnym zespołem zakrzepowym, następnie powstał przykurcz stawu skokowego lewego. Ten ostatni objaw ma charakter utrwalony, powoduje dyskomfort przy chodzeniu na nierównym terenie. Po opuszczeniu szpitala ból nogi nie zmniejszał się, stąd udał się po raz pierwszy do ortopedy.

Nie ma podstaw do stwierdzenia złamania piszczeli, choć w trakcie kolejnej wizyty poszkodowanego u ortopedy takie rozpoznanie mu oznajmiono i kończyna została zagipsowana i w tym czasie poszkodowany chodził o kulach łokciowych.

Dowód: opinia biegłego W. P., k. 130-133, 156

zeznania E. K., k. 116

zeznania powoda, k. 123-124

W zakresie zdrowia psychicznego u powoda wystąpiły po wypadku: lęk przed prowadzeniem auta, nawracające koszmary senne, zaburzenia koncentracji. Zaburzenia te trwały do lipca 2013 r., po czym ustąpiły.

Przed wypadkiem powód (wykonujący zawód taksówkarza) był ogólnie sprawny fizycznie, jeździł na ryby, grzyby, chodził na spacery, wycieczki, chodził na basen. Po wypadku jest mniej aktywny ruchowo, nie chodzi na ryby, rzadziej na basen, mniej pewnie kieruje samochodem.

Po założeniu gipsu ból się zmniejszył, zwiększył ponownie przez pewien okresu po zdjęciu gipsu i rozpoczęciu rehabilitacji.

Przez pewien czas chodził na wizyty do psychiatry; rozmowy i leczenie farmakologiczne mu pomogło.

Dowód: opinia biegłego I. Ś., k. 202-205

zeznania J. K. (2), k. 122-123

zeznania E. K., k. 115-116

zeznania Ł. K., k. 116-117

zeznania powoda, k. 123-124

Zakład ubezpieczeń dotychczas wypłacił dobrowolnie poszkodowanemu tytułem zadośćuczynienia za krzywdę kwotę 6.000 zł.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Sąd uznał opinie biegłych (ortopedy i psychiatry) za jasne, pełne, wewnętrznie niesprzeczne oraz należycie. Biegli wszechstronnie, rzetelnie i jednocześnie odpowiednio krytycznie uwzględnili dotychczasowy materiał dowodowy, w tym w przedłożoną przez poszkodowanego dokumentację lekarską. Ortopeda przekonująco wykluczył złamanie piszczeli oraz uznał, że uszkodzenie nerwów łokciowych zupełnie nie ma związku z wypadkiem. Z kolei psychiatra stwierdził brak utrwalonych następstw wypadku w sferze zdrowia psychicznego poszkodowanego. W tym kontekście osobowe źródła dowodowe (zeznania świadków i powoda) mogą być uznane za przekonujące i wiarygodne jedynie w takim zakresie, w jakim koresponduje to z wynikami opinii biegłych. W pozostałym zakresie zeznania świadków i powoda są niewiarygodne, przedstawiając przesadzony i nie mający obiektywnego uzasadnienia w świetle wiedzy medycznej obraz skutków wypadku.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności pozwanego za skutki przedmiotowego wypadku nie była sporna.

Spór dotyczył zakresu dolegliwości poszkodowanego i wysokości żądanego zadośćuczynienia za krzywdę związaną z uszkodzeniem ciała poszkodowanego w wyniku przedmiotowego wypadku komunikacyjnego (art. 445 § 1 k.c.).

Z ocenionego powyżej materiału dowodowego wynika, że spora część deklarowanych w pozwie dolegliwości okazała się niezwiązana ze skutkami wypadku (uszkodzenie nerwów łokciowych), w ogóle nieudowodniona (rzekome złamanie piszczeli), czy też nietrwała (ustąpienie zaburzeń zdrowia psychicznego). Pozostała cześć udowodnionych dolegliwości można oszacować jako średnie zarówno w warstwie intensywności, jak i trwałości. Jeżeli chodzi o utrwalone następstwa wypadku, to sprowadzają się tylko do dyskomfortu przy chodzeniu na nierównym terenie, na co wyraźnie zwrócił uwagę biegły ortopeda. Nie jest to więc coś, co z poważny sposób zaburza zwykłe funkcjonowanie poszkodowanego w życiu codziennym lub zawodowym. W życiu codziennym w mieście rzadko chodzi się po nierównym terenie, a praca taksówkarza w ogóle nie wymaga specjalnej sprawności fizycznej, często wykonują ją osoby nawet w bardzo podeszłym wieku.

W tym stanie rzeczy uznano, że łączne odpowiednie zadośćuczynienie powinno wynieść 25.000 zł, co biorąc pod uwagę kwotę dotychczas wypłaconą przez pozwanego (6.000 zł) oznacza konieczność uwzględnienia powództwa do kwoty 19.000 zł.

Sąd nie podzielił poglądu prawnego pozwanego w przedmiocie daty wymagalności roszczeń o zadośćuczynienie, w orzecznictwie dominuje pogląd przeciwny do zaprezentowanego przez pozwanego. Zasądzenie odsetek od daty wyrokowania uzasadnione jest tylko w sytuacjach, gdy w dacie wcześniejszego wezwania proces leczenia uprawnionego do zadośćuczynienia nie został zakończony, a jego stan zdrowia ustabilizował się dopiero w toku procesu. W takiej sytuacji podstawą ustalania przez sąd zadośćuczynienia jest stan zdrowia uprawnionego z daty wyrokowania, odmienny od stanu z daty wezwania do zapłaty (por. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 stycznia 2014 r., I ACa 763/13). W niniejszej sprawie pozew był złożony w kwietniu 2014 r., kiedy to proces leczenia poszkodowanego (w zakresie związanym ze skutkami wypadku) był już od dłuższego czasu zakończony.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […] w zw. z art. 481 § 1 i § 2 k.c.

W punkcie II. sentencji w pozostałym zakresie powództwo oddalono jako zawyżone na mocy art. 445 § 1 k.c. a contrario.

Koszty

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 100 k.p.c. (stosunkowe rozdzielenie). Powód wygrał proces w 79%, pozwany – w 21%. Koszty powoda to: opłata sądowa od pozwu 600 zł, opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), zaliczka na biegłego (400 zł). 79% z sumy tych kosztów to: 2.699,43 zł. Koszty pozwanego to: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). 21% z sumy tych kosztów to: 507,57 zł. Różnica została zasądzona w punkcie III. sentencji.

W punktach IV. i V. sentencji rozstrzygnięto o nieuiszczonych kosztach sądowych (niezaliczkowana część wynagrodzeń biegłych – 843,88 zł) zgodnie z proporcją, w jakiej strony przegrały proces – na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.