Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Małgorzata Maria Chrzanowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Stefania Kilian

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2015 roku w T. sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.(NIP: (...)) przeciwko I. M. (PESEL:(...))

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt: I C 833/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. pozwem wniesionym w dniu 10 września 2015 roku wniósł o zasądzenie od pozwanej I. M. kwoty 20 745,32 złotych z odsetkami umownymi liczonymi: od kwoty 9 130,01zł w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty, z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 9 097,59zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty, z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 1 249,13zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty, z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 674,76zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty, z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 593,83zł od dnia 10 września 2015r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu (k.3 -4).

Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa podniosła, iż przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia w dniu 1 października 2008r. przez pozwaną z (...) Bank S.A. umowy kredytu konsolidacyjnego. Pierwotna kwota kredytu wynosiła 9 832,97zł. Z dniem 4 stycznia 2010r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ksh nastąpiło połączeniem (...) Bank S.A. z (...) Bank S.A. Następnie z dniem 1 czerwca 2012r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ksh nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. w W. na (...) Bank S.A. w W.. W dniu 1 czerwca 2012r. (...) Bank S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S.A. Z uwagi na rażące naruszenie umowy przez pozwaną w części dotyczącej warunków spłaty w/w umowa została wypowiedziana. Poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny. Następnie po uzyskaniu klauzuli wykonalności wystąpił do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Prowadzone postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do wyegzekwowania całości należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym. W dalszej części uzasadnienia powód podał, iż w dniu 19 grudnia 2014r. poprzedni wierzyciel dokonał przelewu wierzytelności na rzecz powoda. Na wartość przedmiotu sporu składają się: 9 130,01zł tytułem niespłaconej kwoty kapitału, 9 097,59zł tytułem odsetek karnych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału za okres od dnia występowania zaległości w spłacie do dnia 30 listopada 2014r., 1 249,13zł tytułem kosztów wezwań, upomnień i opłat poniesionych przez poprzedniego wierzyciela; 674,76zł tytułem odsetek umownych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela za okres od daty zawarcia umowy bankowej do dnia jej rozwiązania; 593,83zł tytułem odsetek umownych stanowiących czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP naliczone do niespłaconego kapitału od dnia wystąpienia zaległości w spłacie do dnia cesji wierzytelności. Powód zawiadomił pozwaną o zmianie wierzyciela oraz wezwał do dobrowolnej zapłaty całej należności w terminie 7 dni. Pozwana do wniesienia pozwu nie spełniła świadczenia (k.4-9 uzasadnienie pozwu).

Pozwana na rozprawie w dniu 7 grudnia 2015r. nie uznała powództwa i podniosła zarzut przedawnienia. Podała, że utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego w kwocie 630zł, mieszka z 17-letnią córką, która otrzymuje rentę w kwocie 720zł. Ponosi opłaty w wysokości 600zł miesięcznie oraz koszt stancji w kwocie 200zł (k.65).

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Umową konsolidacyjnego kredytu gotówkowego z dnia 1 października 2008 roku (...) Bank S.A. w K. udzielił pozwanej I. M. kredytu w wysokości 9 832,97 złotych z okresem spłaty do 25 lutego 2014r. Pozwana zobowiązał się do spłaty kredytu w okresie objętym umową wraz z odsetkami w równych miesięcznych ratach płatnych w wysokości 253,91zł, przy czym pierwsza rata wyrównawcza miała wynosić 219,66zł.

Dowód: umowa konsolidacyjnego kredytu gotówkowego -k. 54-55.

Wobec powstania zaległości w spłacie kredytu pismem z dnia 27 sierpnia 2009r. (...) Bank S.A. w K. dokonał wypowiedzenie umowy kredytu i w dniu 9 lutego 2010r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), obejmujący wymagalne zadłużenie składające się z należności głównej w wysokości 9 130,01zł, odsetek umownych w wysokości 674,76zł, naliczonych odsetek za opóźnienie w wysokości 615,58zł, opłat i prowizji w kwocie 21zł. Po nadaniu sądowej klauzuli wykonalności przedmiotowy tytuł wykonawczy był podstawą prowadzenia egzekucji komorniczej w sprawie Km 2514/11, która zakończyła się umorzeniem postępowania na podstawie art. 824 k.p.c.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytu –k. 56, bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 09.02.2010r. –k. 57, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności –k.58, wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego –k. 59, postanowienie Komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego -k. 64.

W dniu 19 grudnia 2014 roku (...) Bank S.A. w W. zawarł ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności pieniężnych, szczegółowo wykazanych w załącznikach do tej umowy.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności wraz z załącznikami–k.23-30.

Pismem z dnia 19 grudnia 2014r. pozwana została zawiadomiona o przelewie wierzytelności. W dniu 6 lipca 2015r. powód wystawił pisemne wezwanie do zapłaty kwoty 20 629,25zł kierowane do I. M..

Dowód: zawiadomienie z dnia 19.12.2014r.–k.52; wezwanie do zapłaty z dnia 06.07.2015r. –k. 53.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dokumentów. Sąd podzielił przy tym ich treść, zostały one bowiem sporządzone przez uprawnione do tego osoby w przypisanej prawem formie. Wskazane dokumenty są nadto jasne oraz czytelne stąd też ich autentyczność nie budzi zdaniem Sądu żadnych wątpliwości.

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Pozwana nie kwestionowała faktu zadłużenia oraz tego, że przedmiotem umowy przelewu wierzytelności z dnia 19 grudnia 2014 roku była wierzytelność, jaką wobec jej osoby posiadał (...) Bank S.A. w W. - następca prawny pierwotnego wierzyciela.

Poza sporem pozostawała także wysokość tej ostatniej wierzytelności.

Pozwana swoją obronę ograniczyła do podniesionego na rozprawie zarzutu przedawnienia, który w ocenie Sądu okazał się skuteczny.

Powód swoje roszczenie wywodził z art. 509 k.c. , dotyczącego umowy przelewu wierzytelności. Z kolei zgodnie z treścią art. 513 § 1 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

Z przedstawionego do akt odpisu umowy kredytowej wynika, że kredytu udzielono na okres do dnia 25 lutego 2014r. Niewątpliwie dochodzona wierzytelność związana jest z działalnością bankową kredytodawcy, albowiem wynika z prowadzonej przez bank działalności gospodarczej. Charakteru wierzytelności nie zmienia fakt dalszego jej zbycia na rzecz powoda jako podmiotu również prowadzącego działalność gospodarczą poprzez nabywanie i dochodzenie wierzytelności od innych podmiotów. Tym samym zasadne jest twierdzenie skarżącego, że na podstawie art. 118 k.c. w zw. z art. 120 k.c. zastosowanie ma 3 – letni termin przedawnienia, liczony od dnia, w którym roszczenie o zwrot kredytu stało się wymagalne.

O tym, jakie zdarzenia powodują przerwanie biegu przedawnienia omawia art. 123 § 1 k.c. Chodzi tu o czynności procesowe wierzyciela, które ustawodawca scharakteryzował, stawiając im określone wymagania. Tak więc bieg przedawnienia przerywa każda czynność wierzyciela:

1) podjęta przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym,

2) podjęta w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; jak ujął to w sposób ogólny J. I., chodzi o czynności zmierzające do realizacji roszczenia,

3) podjęta bezpośrednio we wskazanym wyżej celu.

O tym, czy czynność procesowa przerywa czy nie bieg przedawnienia decydują właśnie przesłanki art. 123 § 1 pkt 1 k.c. , regulującego przerwę biegu przedawnienia i określającego, jakie czynności procesowe bieg ten przerywają. Czynność procesowa wtedy przerywa bieg przedawnienia, gdy można ją uznać za "przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia". Poza tą przesłanką, wskazany przepis nie zawiera żadnych dodatkowych warunków. W szczególności nie wymaga, by czynność ta miała charakter czynności procesowej ofensywnej a nie obronnej albo żeby wiązała się z większym czy mniejszym ryzykiem procesowym lub trudnościami w realizacji roszczenia. W świetle przesłanek art. 123 § 1 pkt 1 k.c. nie ma znaczenia, czy czynność procesowa podjęta "bezpośrednio w celu" realizacji roszczenia, wywołuje procesowy skutek taki jak wytoczenie powództwa, czy tylko zarzutu procesowego, nie ma też znaczenia, czy Sąd orzeknie w wyroku o zgłoszonym roszczeniu. Konieczne jest tylko to, by przedsięwzięcie przez wierzyciela określonej czynności procesowej obiektywnie mogło doprowadzić do skutku określonego w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. i by w tym celu czynność ta została przez wierzyciela podjęta. Nie musi to być jednak jej cel jedyny. Istotne jest zatem tylko zgłoszenie roszczenia w określonym celu (jego realizacji) przed właściwym organem, w prawem przewidzianej formie i obiektywna skuteczność tej czynności, to jest jej zdolność do wywołania skutku w postaci realizacji roszczenia.

Treść powyższego przepisu koresponduje z art. 124 § 1 k.c. , który wprost wskazuje, że po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Dokonane przez Sąd ustalenia pozwalają stwierdzić, że pierwszą czynnością powoda przedsięwziętą w celu dochodzenia roszczenia było złożenie dnia 30 maja 2011r. wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r., II. CSK. 203/11, Lex nr 1125087). Za powyższą tezą przemawia też stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 2004r. w sprawie o sygn. akt II CK 276/04, w którym wyraził pogląd, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności przerywa bieg przedawnienia, bez względu na to, czy dotyczy on sądowego czy pozasądowego tytułu egzekucyjnego.

W tym względzie podkreślić należy, że do czasu ukończenia postępowania wywołanego tym wnioskiem, uprawniony nie może podjąć innej czynności mogącej przerwać bieg przedawnienia. Stąd złożenie tego wniosku nie tylko powoduje przerwanie biegu przedawnienia, ale też jego zawieszenie aż do czasu ukończenia postępowania wywołanego tym wnioskiem ( art. 124 § 2 k.c. ).Uregulowanie to odpowiada fundamentalnemu założeniu instytucji przedawnienia, według którego termin przedawnienia nie może biec, jeżeli uprawniony nie ma możliwości realizowania roszczenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2003 r., V CK 13/03 i V CK 24/03 oraz uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2002 r., III CZP 72/01, OSNC 2002/9/107). Bieg przedawnienia rozpoczyna biec na nowo po uprawomocnieniu się tego tytułu (art. 124 § 2 k.c., także uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16.01.2004r., III CZP 101/03 i wyrok z dnia 12.01.2012r., II CSK 203/11).

Poprzednik strony powodowej (...) Bank S.A. w W. w dniu 6 lipca 2011r. złożył do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) A. P. wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w zakresie świadczeń objętych w/w tytułem wykonawczym, przy czym zaś postanowieniem z dnia 29 grudnia 2011r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na mocy art. 824 k.p.c. Nie ulega wątpliwości, że skuteczne złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, jest czynnością, która wywiera wpływ na przerwanie biegu terminu przedawnienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r. w sprawie o sygn. akt: II. CK. 113/02, Lex nr 106951). Umorzenie postępowania kończy postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie dotychczasowego tytułu wykonawczego.

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące egzekucji jedynie w art. 826 k.p.c. stanowią o skutkach umorzenia postępowania egzekucyjnego wskazując, że umorzenie takie uchyla dokonane czynności egzekucyjne, ale nie pozbawia wierzyciela możności wszczęcia ponownej egzekucji. Przepis nie rozstrzyga więc o skutkach materialnoprawnych umorzenia postępowania egzekucyjnego ale przyjąć należy, że po umorzeniu postępowania egzekucyjnego, przedawnienie rozpoczęłoby bieg na nowo (art. 124 k.c.) jednak w tych samych granicach podmiotowych (wynikających z tytułu wykonawczego), co wynika z istoty przedawnienia.

Tymczasem w realiach niniejszej sprawy wobec przelewu wierzytelności objętej w/w tytułem wykonawczym po umorzeniu postępowania egzekucyjnego, powód jako nabywca wierzytelności nie wchodzi w status materialnoprawny wierzyciela. Skutek rozpoczęcia biegu przedawnienia na nowo po umorzeniu postępowania egzekucyjnego nie może odnosić się do sytuacji gdy uprawnionym do wszczęcia ponownej egzekucji jest już inny niż wymieniony w pierwotnym tytule wykonawczym wierzyciel.

Tak więc, z racji następstwa prawnego o którym mowa, prawo stwierdzone w tytule egzekucyjnym na rzecz dotychczasowego wierzyciela wygasa wskutek przejścia na inny podmiot, a tym samym wygasa uprawnienie do prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez pierwotny podmiot. Konkludując stwierdzić zatem należy, że skutki jakie wiązały się z prowadzeniem postępowania egzekucyjnego odnoszą się do występujących w tym postępowaniu podmiotów i tytułu wykonawczego, na podstawie którego egzekucja była prowadzona (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19.11.2014r., II CSK 196/14).

W konsekwencji powyższego stwierdzić, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu. Przerwany przez wniosek o wszczęcie egzekucji, bieg trzyletniego terminu przedawnienia rozpoczął się na nowo z chwilą wydania postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec przejścia uprawnień i zakończył się przed wniesieniem pozwu. Tym samym wierzytelność powoda przekształciła się w zobowiązanie naturalne, które nie podlega przymusowemu egzekwowaniu.

Mając na uwadze, Sąd postanowił jak w wyroku.