Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Stowarzyszenie (...) z siedzibą w P. wniosło w dniu 28.05.2011 roku pozew o uznanie za niedozwolone i zakazanie wykorzystania w obrocie z konsumentami §26 ust. 1 wzorca umowy o nazwie „Regulamin otwierania i prowadzenia rachunku oszczędnościowego (...) w złotych dla osób fizycznych” wykorzystywanego przez Bank (...) w W. o treści: „Bank zastrzega sobie zmiany postanowień niniejszego Regulaminu.”. W ocenie powoda wskazane postanowienie stanowi niedozwoloną klauzulę abuzywną, gdyż jest rażąco sprzeczna z dobrymi obyczajami i narusza uzasadniony interes konsumentów. W sposób sprzeczny z prawem cywilnym przewiduje, że bank będzie uprawniony do zmiany regulaminu bez wskazania jakichkolwiek ważnych przyczyn dla dokonania tego, a podobny zapis został wpisany do rejestru pod numerem wpisu 93.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, gdyż wbrew twierdzeniom powoda kwestionowana klauzula ma inne brzmienie niż wskazana w uzasadnieniu pozwu i wpisana do rejestru. Następnie pozwany stwierdził, że Bank ma prawo odmówić zawarcia umowy rachunku bankowego w przypadku powzięcia podejrzenia, że wnioskodawca usiłuje wprowadzić do obrotu środki pochodzące z nielegalnych źródeł lub gdy jego adres zamieszkania usytuowany jest poza obszarem działania Banku. .

Obie strony wnosiły o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Bezspornym w niniejszej sprawie jest, iż Bank (...) w W. jest osobą prawną wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego, działającą na podstawie przepisów prawa bankowego i prawa spółdzielczego. (k. 16-19)

W ramach prowadzonej działalności pozwany posługuje się wzorcem umowy o nazwie „Regulamin otwierania i prowadzenia rachunku oszczędnościowego (...) w złotych dla osób fizycznych” (k.4 – 5). We wzorcu tym w §26 ust. 1 zawarte jest postanowienie o treści: „Bank zastrzega sobie zmiany postanowień niniejszego Regulaminu.”

Stosowany przez pozwanego wzorzec umowny był w formie wydruku, podzielony na mniejsze kolejno ponumerowane jednostki redakcyjne, nie zostały w nim pozostawione żadne wolne miejsca na dokonanie dodatkowych postanowień, nie ma również możliwości zmiany istniejących. Pozwany nie negował faktu wykorzystywania wzorca.

Nadmienić należy, że treść odpowiedzi na pozew nie znajduje uzasadnienia w treści pozwu. Wnioski znajdujące się w odpowiedzi na pozew w żadnym wypadku nie są twierdzeniami związanymi z kwestionowaną klauzulą abuzywną.

Zgodnie z art. 385 ¹§ 1 KC postanowienie umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nie dotyczy to jednak postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Uznanie postanowienia umownego za niedozwolone i wyeliminowanie go z obrotu wymaga zatem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

-

postanowienie umowy zawieranej z konsumentem nie zostało uzgodnione indywidualnie – tj. konsument nie miał rzeczywistego wpływu czyli nie podlegało negocjacjom, lecz zostało narzucone konsumentowi;

-

prawa i obowiązki konsumenta ukształtowane zostały w sposób w sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumenta;

-

postanowienia umowne nie dotyczą sformułowanych jednoznacznie głównych świadczeń stron.

Zakwestionowane w pozwie postanowienie „Regulaminu”, dotyczy sytuacji, w której Bank może wypowiedzieć umowę prowadzenia rachunku, a zatem nie dotyczy głównego świadczeniem stron w umowie rachunku bankowego.

Zdaniem sądu zapis ten jest sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interes konsumentów.

Przyjmuje się, że istotą dobrego obyczaju jest szeroko rozumiany szacunek do drugiego człowieka (tak np. wyrok SN z 8 czerwca 2004r., ICk-635/03). Z dobrymi obyczajami kłóci się zatem takie postępowanie, którego celem jest zdezorientowanie, wykorzystanie niewiedzy konsumenta przy kształtowaniu stosunku prawnego, nierzetelne i nierównorzędne traktowanie konsumenta. Rażące naruszenie interesów konsumenckich przejawia się zaś przede wszystkim w rażąco niekorzystnym ukształtowaniu sytuacji ekonomicznej konsumenta. Z taką sytuacją mamy, w ocenie Sądu, do czynienia w niniejszej sprawie.

Zdaniem sądu z treści zapisu znajdującego się w Regulaminie powinno wynikać, z jakiego powodu dochodzi do zmiany obowiązującej między stronami umowy, przypadki te powinny być wymienione, tak aby konsument miał pewność, co do obowiązujących zasad. Zapis taki powoduje niejasną sytuację konsumenta i może stanowić podstawę do dowolności interpretacyjnej kontrahenta, co do tego jakie przyczyny mogą stanowić podstawę do obowiązującego regulaminu.

Tego rodzaju zapis stanowi więc nierównorzędne i nierzetelne traktowanie konsumenta jako strony umowy, godząc w sposób rażący w jego interes ekonomiczny. Konsument po zawarciu umowy powinien mieć poczucie pewności co do wykonania umowy.

Z tych względów na podstawie art. 385 ¹ kc uwzględniono żądanie pozwu i na podstawie art. 479 ⁴² § l kpc orzeczono jak w sentencji wyroku.

Na podstawie art. 479 ⁴⁴ kpc zarządzono publikację prawomocnego wyroku.

Na podstawie art. 98 kpc orzeczono o kosztach postępowania.