Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 20 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Chołka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2015r

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...)

przeciwko B. T. (1) i B. T. (2)

o nakazanie

1.  nakazuje pozwanym B. T. (1) i B. T. (2) aby udostępnili powódce Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w G. oraz osobom przez powódkę upoważnionym lokal mieszkalny pozwanych położony w G. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...) celem wymiany pionów instalacji ciepłej i zimnej wody oraz cyrkulacji ciepłej wody, stanowiących część wspólną budynku przy ul. (...) w G. na czas niezbędny do wykonania wymiany wyżej wskazanych pionów;

2.  zasądza od pozwanych B. T. (1) i B. T. (2) solidarnie na rzecz powoda kwotę 1458 zł. ( jeden tysiąc czterysta pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 406/15

UZASADNIENIE

Powódka Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w G. wniosła pozew przeciwko B. T. (1) i B. T. (2) o nakazanie pozwanym udostępnienia powódce oraz osobom upoważnionym przez powódkę lokalu mieszkalnego pozwanych położonego w G. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą o nr (...) celem wymiany pionów instalacji ciepłej i zimnej wody oraz cyrkulacji ciepłej wody stanowiących część wspólną budynku przy ul. (...) w G. na czas niezbędny do wykonania wymiany tychże pionów. Powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że pozwani są członkami powodowej Wspólnoty i właścicielami na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej przedmiotowej nieruchomości lokalowej. Powodowa Wspólnota uchwałą nr (...) z dnia 5 marca 2013r. podjęła decyzję o wymianie w budynku pionów i poziomów z.w. i c.w.u. – poziomy w korytarzach piwnicznych i piony zasilające w lokalach mieszkalnych. Za przyjęciem uchwały głosowało 84,93 % właścicieli lokali, pozwany głosował przeciwko uchwale, lecz nie zaskarżył jej do Sądu. W oparciu o tę uchwałę powódka zawarła ze S. T. umowę o wymianę instalacji ciepłej i zimnej wody. Przeprowadzenie prac określonych w umowie wiązało się z koniecznością wejścia do piwnicy pozwanych. Pozwani odmówili zgody i dopiero po interwencji Policji, w obecności S. T. piwnica została udostępniona do prac. W dniu 25 lutego 2015r. przystąpiono do dalszych prac remontowych, co wiązało się z koniecznością wejścia do lokalu pozwanych. Pomimo wielu prób przekonania pozwanych, interwencji Policji i administratora, pozwani nie udostępnili swojego lokalu, w związku z czym prace zostały wstrzymane. Jako podstawę swojego roszczenia powódka wskazała przepis art. 13 ust. 2 ustawy o własności lokali.

(pozew k. 2-4)

W odpowiedzi na pozew pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu.

Pozwani zaprzeczyli wszelkimi twierdzeniom podnoszonym przez powoda, z wyjątkiem tych, które wyraźnie przyznali. Pozwani przyznali w szczególności, że są właścicielami spornego lokalu oraz że głosowali przeciwko uchwale nr 03/13 z dnia 5 marca 2013r., jak również, że nie udostępnili lokalu celem przeprowadzenia prac polegających na wymianie pionów instalacji ciepłej i zimnej wody. Zdaniem pozwanych, znajdująca się w ich mieszkaniu instalacja nie wymaga wymiany i wystarczające jest podłączenie nowych pionów do części dotychczasowej instalacji przebiegającej przez mieszkanie pozwanych, w lokalu znajdującym się poniżej i powyżej ich lokalu. Nadto, pozwani zwrócili uwagę, że wymiana instalacji w ich mieszkaniu byłaby dla pozwanych nader uciążliwa z uwagi na stan ich zdrowia. B. T. (1) jest bowiem osobą trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji, doszło u niej do naruszenia sprawności organizmu w zakresie stanu psychicznego w przebiegu choroby podstawowej. Dysfunkcja ta ma charakter przewlekły i postępujący. Pozwana ma ustalony znaczny stopień niepełnosprawności i wymaga stałej i długotrwałej opieki oraz pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia. U pozwanego również stwierdzono znaczny stopień niepełnosprawności, konieczność korzystania z systemu wsparcia oraz stałej i długotrwałej opieki i pomocy innej osoby. Z uwagi na podniesione okoliczności, wystąpienie przez powodową Wspólnotę z niniejszym pozwem stanowi – zdaniem pozwanych – nadużycie przysługującego jej prawa i zgodnie z art. 5 k.c., nie korzysta z ochrony.

(odpowiedź na pozew k. 38-40)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani B. T. (1) i B. T. (2) są współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w G., dla którego Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...). Pozwani są członkami powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G..

(okoliczności bezsporne)

W dniu 5 marca 2013r. powodowa Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr 03/13 ustalającą plan gospodarczy na rok 2013, a jednym z zaplanowanych zadań była wymiana pionów i poziomów z.w. i c.w.u. Za przyjęciem przedmiotowej uchwały głosowało 84,93 % członków Wspólnoty. Pozwany głosował przeciwko ww. uchwale. Przedmiotowa uchwała nr 03/13 nie została zaskarżona do Sądu przez żadnego z członków Wspólnoty.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o informację o wynikach głosowania k. 14)

W dniu 3 lutego 2014r. powódka zawarła ze S. T. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) Usługi (...). – K.. C.o. i Gaz. S. T. w R. umowę, na mocy której powódka zleciła wykonanie robót polegających na wymianie pionów i poziomów instalacji ciepłej i zimnej wody oraz cyrkulacji ciepłej wody m.in. w klatce B, w której zamieszkują pozwani.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o umowę z dnia 3 lutego 2014r. k. 15-16)

W związku z wymianą instalacji zimnej i ciepłej wody w dniu 21 listopada 2014r. powstała konieczność wejścia do piwnicy przynależnej do lokalu pozwanych. Pozwany jednak odmówił zgody i dopiero po interwencji Policji udostępnił swoją piwnicę wykonawcy robót.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o notatkę k. 17, zeznania świadka S. T. k. 56-57, przesłuchanie R. K. k. 107)

W dniu 25 lutego 2015r. pozwany B. T. (2) odmówił pracownikom wykonawcy robót udostępnienia swojego lokalu w celu wymiany instalacji ciepłej i zimnej wody. Mimo interwencji Policji i administratora budynku pozwany nie wyraził zgody na wejście do mieszkania. W związku z powyższym prace zostały wstrzymane.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o notatkę k. 18-19, zeznania świadka T. G. k. 56)

Pozwani B. T. (1) i B. T. (2) legitymują się orzeczeniami o znacznym stopniu niepełnosprawności. Oboje pozwani wymagają korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji oraz stałej i długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Pozwany w lipcu 2014r. przeszedł udar niedokrwienny lewej półkuli mózgu, ma objawy niedowładu połowicznego prawostronnego, cierpi na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, przewlekłą chorobę wieńcową i dyslipidemię. Pozwana leczy się psychiatrycznie, ma organiczne uszkodzenia centralnego układu nerwowego, przyjmuje leki antydepresyjne i przeciwpsychotyczne.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia 13 maja 2015r. k. 41-42, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 43-44, orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia 10 lutego 2015r. k. 45-46, karty informacyjne leczenia szpitalnego k. 78-86, zaświadczenie k. 101)

Pozwani nie są obłożnie chorzy, wychodzą z domu, wyjeżdżają również samochodem na działkę swojej córki.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: przesłuchanie R. K. k. 107, przesłuchanie pozwanego B. T. (2) k. 107v-108)

Wymiana pionów instalacji ciepłej i zimnej wody wymaga udostępnienia pomieszczenia wc, zdemontowania sanitariatu, wycięcia dziury w ścianie do kanału, wycięciu starych rur, montażu nowych plastikowych rur, zasklepienia dziury i ponownego montażu muszli. Prace są wykonywane w ciągu dwóch dni roboczych w godzinach od 8 do 14 i wymagają udostępnienia łazienki łącznie na około 3 godziny. Obecna instalacja ma 40 lat. Nie można dokonać odbioru robót bez wymiany całego pionu. Pozostawienie części starych rur zwiększa ryzyko awarii. W czasie wymiany pionu istnieje możliwość korzystania z ogólnodostępnej wc znajdującej się w piwnicy.

(dowód: zeznania świadka T. G. k. 56, zeznania świadka S. T. k. 56-57, przesłuchanie R. K. k. 107)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całego zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów, dowodów z zeznań świadków T. G., S. T. i A. M. oraz dowodu z przesłuchania stron: członka zarządu powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej R. K. oraz pozwanego B. T. (2).

Oceniając zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał, że dowody z dokumentów, w szczególności uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej nr 03/13 oraz zaświadczeń o stanie zdrowia pozwanych są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi pismami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

W ocenie Sądu zeznania wszystkich świadków były szczere i wewnętrznie niesprzeczne, toteż należało uznać je za wiarygodne. Podkreślić również należy, że zeznania T. G. i S. T. – co do okoliczności odmowy udostępnienia lokalu przez pozwanych – znalazły częściowo potwierdzenie w treści dowodów z dokumentów w postaci załączonych do pozwu notatek. W zasadzie Sąd nie znalazł również podstaw od odmowy wiarygodności i mocy dowodowej zeznaniom stron. Zeznania członka zarządu Wspólnoty co do stanu i przebiegu prac oraz przeszkód w ich kontynuowaniu korelowały z zeznaniami świadków T. G. i S. T.. Zeznania pozwanego co do stanu zdrowia psychicznego pozwanej znajdują potwierdzenia w dowodach z dokumentów. Ponadto, pozwany przyznał, że wyjeżdża z żoną na działkę córki, co podnosiła strona powodowa.

Natomiast na podstawie art. 227 k.p.c. w zw. z art. 217 k.p.c. Sąd oddalił wniosek pozwanych o przesłuchanie świadka M. D., o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego do spraw budownictwa oraz rozszerzenie tezy dowodowej co do przesłuchania pozwanego B. T. (2) na okoliczności przebiegu zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej, na której była omawiana sprawa inwestycji wymiany instalacji wodnej. W ocenie Sądu okoliczności na jakie miałby zostać przeprowadzone powyższe dowody nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, albowiem kwestie dotyczące przebiegu zebrania, na którym została podjęta kwestionowana przez pozwanych uchwała oraz dotyczące zasadności jej podjęcia mogły być przedmiotem powództwa wytoczonego w oparciu o art. 25 ustawy o własności lokali. Skoro pozwani nie zaskarżyli przedmiotowej uchwały we wskazanym trybie, roztrząsanie obecnie powyższych kwestii stanowiłoby – w ocenie Sądu – obejście przepisów dotyczących zaskarżania uchwał wspólnoty przez jej członków. Ponadto, uwzględnienie wniosków dowodowych strony pozwanej doprowadziłoby do nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu niniejszej sprawy. Nadto Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie pozwanej w miejscu zamieszkania z uwagi na fakt, że zgromadzony materiał dowodowy został przez Sąd uznany za wystarczający dla rozstrzygnięcia, a przeciwko przesłuchaniu pozwanej przemawia treść zaświadczenia lekarskiego z dnia 24.09.2015r (k. 101 akt), z którego jednoznacznie wynika, że stan psychiczny pozwanej nie pozwala jej na uczestnictwo w czynnościach procesowych. Na podkreślenie zasługuje jednak fakt, że pozwana była w procesie reprezentowana przez fachowego pełnomocnika, który przedstawił jasno jej stanowisko w sprawie, a także że zeznania w charakterze strony złożył jej mąż B. T. (2).

Podstawę prawną roszczenia powódki stanowił przepis art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (tekst jednolity Dz.U.2000.80.903 ze zm.), zgodnie z którym na żądanie zarządu właściciel lokalu jest obowiązany zezwalać na wstęp do lokalu, ilekroć jest to niezbędne do przeprowadzenia konserwacji, remontu albo usunięcia awarii w nieruchomości wspólnej, a także w celu wyposażenia budynku, jego części lub innych lokali w dodatkowe instalacje. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 3 września 2013r., V ACa 290/13, LEX nr 1366087 art. 13 ust. 2 u.w.l. nakłada na właścicieli lokali obowiązki dotyczące bezpośrednio ich lokali (właściciel lokalu zostaje bowiem zobowiązany tym przepisem do zezwalania na wstęp do swojego lokalu, na żądanie zarządu, ilekroć jest to niezbędne do przeprowadzenia konserwacji, remontu albo usunięcia awarii w nieruchomości wspólnej, a także w celu wyposażenia budynku, jego części lub innych lokali w dodatkowe instalacje), w celu ochrony interesów pozostałych właścicieli lokali, jednakże w razie odmowy spełnienia obowiązku udostępniania lokalu, wspólnocie mieszkaniowej przysługuje wyłącznie roszczenie o nakazanie przez Sąd udostępnienia lokalu w celu wykonania czynności, o których mowa w art. 13 ust. 2 u.w.l. Uchwały właścicieli lokali dotyczyć mogą bowiem jedynie nieruchomości wspólnej i spraw z nią związanych, a nie mogą ingerować w prawa odrębnej własności lokali. Wskazane powyżej okoliczności uzasadniające żądanie wejścia do lokalu mają charakter wyczerpujący i "stanowią wyjątek od zasady nie ingerencji w konstytucyjnie gwarantowane prawo własności. Jak bowiem wskazuje się w judykaturze wyliczenie przypadków, w których właściciel lokalu jest zobowiązany zezwalać na wstęp do lokalu na żądanie zarządu (zarządcy) wspólnoty mieszkaniowej (art. 13 ust 2 u.w.l.) ma więc charakter wyczerpujący, a istnienie przesłanek wymienionych w tym przepisie (konieczność przeprowadzenia konserwacji, remontu, albo usunięcia awarii w nieruchomościach wspólnych, a także w celu wyposażenia budynku, jego części lub innych lokali w dodatkowe instalacje) musi być wykazane i weryfikowalne. Wspólnota może dochodzić wykonania obowiązku udostępnienia lokalu przez właściciela w trybie procesu o nakazanie. Artykuł 13 ust. 2 ustawy - będący ograniczeniem praw właścicielskich właścicielem lokalu - stanowi zarazem materialną podstawę roszczenia Wspólnoty w warunkach zaistnienia jednej z przesłanek tego przepisu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 15 stycznia 2015r., I ACa 727/14, LEX nr 1734668).

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie, albowiem została spełniona przesłanka o jakiej mowa w przepisie art. 13 ust. 2 ustawy o własności lokali. Zważyć bowiem należy, iż w dniu 5 marca 2013r. powodowa Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr 03/13, ustalającą plan gospodarczy na rok 2013, która przewidywała wśród zaplanowanych do realizacji zadań także wymianę poziomów i pionów instalacji zimnej i ciepłej wody. Jak wynika z przedłożonych dokumentów przedmiotowa uchwała została podjęta większością głosów 84,93 % członków wspólnoty. Nie było w sprawie kwestionowane, że przewidziana w ww. uchwale nr 03/13 inwestycja mieści się w katalogu przedsięwzięć wymienionych w art. 13 ust. 2 ustawy o własności lokali, albowiem wymiana pionów instalacji zimnej i ciepłej wody dotyczy części wspólnych nieruchomości i nie stanowi ingerencji w prawo własności przysługujące właścicielom poszczególnych lokali. W świetle zebranego w sprawie materiału nie ulega również wątpliwości, iż dla prawidłowego wykonania remontu instalacji wodnej w budynku przy ul. (...) w G. niezbędne jest wejście do lokalu pozwanych, gdyż jak wskazali przesłuchani w sprawie świadkowie T. G. i S. T. w przeciwnym razie niemożliwe będzie dokonanie odbioru przedmiotowej inwestycji. W konsekwencji uchwała nr 03/13 podjęta przez członków Wspólnoty nie zostanie wykonana. Bezspornym było, że pozwani głosowali przeciwko podjęciu przedmiotowej uchwały, kwestionując zasadność wymiany instalacji wodnej w budynku. W toku niniejszego postępowania pozwani kwestionowali również skuteczność podjęcia powyższej uchwały, argumentując, że uchwała nie została doręczona pozwanym na piśmie, zgodnie z regulaminem Wspólnoty. Podkreślić jednak należy, iż powyższe okoliczności mogły być skutecznie kwestionowane wyłącznie w drodze powództwa opartego na przepisie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali. Zgodnie z tym przepisem właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Wedle art. 25 ust. 1a ustawy o własności lokali powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów. Zaskarżona uchwała podlega wykonaniu, chyba że sąd wstrzyma jej wykonanie do czasu zakończenia sprawy. W świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych przedmiotem powództwa o jakim mowa w powyższym przepisie mogą być również kwestie formalne, dotyczące sposobu podjęcia uchwały, o ile zostanie dowiedzione, że miały wpływ na treść tych uchwał. Zatem pozwani w powyższym trybie mogli kwestionować sposób podjęcia uchwały nr 03/13. Bezspornym było, że dotychczas pozwani nie zaskarżyli przedmiotowej uchwały w trybie art. 25 ustawy o własności lokali. A zatem przedmiotowa uchwała nie została dotąd wyeliminowana z obiegu prawnego i nadal funkcjonuje. W konsekwencji roztrząsanie w niniejszym postępowaniu kwestii formalnych, jak również zasadności wymiany instalacji wodnej i naruszenia interesów pozwanych – a więc okoliczności, które mogły stanowić podstawę powództwa opartego na art. 25 ustawy o własności lokali – stanowiłoby obejście tego przepisu.

W niniejszej sprawie pozwani podnieśli także zarzut nadużycia prawa przez powódkę, wskazując, że z uwagi na ich stan zdrowia wykonanie przedmiotowego remontu będzie dla nich szczególnie uciążliwe. W ocenie Sądu również i ten zarzut był pozbawiony podstaw. Z przedłożonych zaświadczeń lekarskich oraz orzeczeń o stopniu niepełnosprawności co prawda wynika, że pozwani są osobami starszymi i schorowanymi, jednak w ocenie Sądu stan zdrowia pozwanych nie stanowi obiektywnej przeszkody do wykonania remontu instalacji wodnej. Oboje pozwani nie są bowiem osobami obłożnie chorymi, a jak wynika z przesłuchania stron, pozwani poruszają się także poza miejscem swojego zamieszkania np. wyjeżdżają na działkę do córki. Problem zgłoszony przez pozwanych sprowadza się w rzeczywistości do kwestii natury organizacyjnej i odpowiedniego uzgodnienia pomiędzy stronami daty i godziny wstępu do lokalu stanowiącego własność pozwanych. Zresztą – jak wynika z zeznań świadków T. G. i S. T. – wszystkie czynności związane z przedmiotowym remontem zostaną wykonane w ciągu dwóch dni roboczych i zajmą łącznie około trzech godzin. Ponadto, jak wskazał S. T. pracownicy wykonawcy robót, po zakończeniu prac remontowych przywracają stan poprzedni – zasklepiają otwór, montują muszlę klozetową oraz sprzątają łazienkę. Wobec powyższego nie sposób przyjąć, że wykonanie remontu instalacji wodnej będzie wiązało się dla pozwanych z jakimiś dużymi uciążliwościami czy negatywnie wpływało na ich stan zdrowia. Natomiast, brak zgody pozwanych na udostępnienie swojego lokalu uniemożliwi zakończenie inwestycji, która w drodze uchwały nr 03/13 została uznana przez większość członków powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej za konieczną. Świadkowie jednoznacznie wskazali, że bez udostępnienia lokalu przez pozwanych nie będzie możliwe odebranie pionu przez inspektora nadzoru. Zwrócić również należy uwagę, że powódka podjęła już czynności zmierzające do realizacji uchwały, w tym zawarła umowę z wykonawcą robót umowę. Mało tego, część instalacji w budynku została już wymieniona.

Wobec powyższego – na mocy art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali należało uwzględnić powództwo w całości i orzec jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 4 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.491 ze zm.) i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zasądził od przegrywających postępowanie pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 1.458 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 258 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu oraz kwotę 1.200 zł z tytułu opłaty za czynności fachowego pełnomocnika powoda – adwokata w stawce minimalnej obliczonej od wskazanej w pozwie wartości przedmiotu sporu.