Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Hop

Protokolant: Anna Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2016r. w Słupsku

sprawy z powództwa P. D. (1)

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej we W.

o odprawę pieniężną

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej we W. na rzecz powoda P. D. (1) kwotę 8.475 zł (osiem tysięcy czterysta siedemdziesiąt pięć złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 01 września 2015r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej we W. na rzecz powoda P. D. (1) kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  wyrokowi w punkcie 1. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2.825 zł.

Sygn. akt V P 85/16

UZASADNIENIE

Powód P. D. (1) w dniu 30.10.2015r. wniósł pozew o odprawę pieniężną w wysokości 8.475 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.09.2015r.

W uzasadnieniu wskazał, że pracodawca pismem doręczonym powodowi w dniu 29.05.2015r. wypowiedział umowę o pracę z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia. Nadto pozwany wystawił powodowi kwit nr (...) z którego treści wynika, że powodowi została przyznana odprawa pieniężna w kwocie 8.475 zł. Pozwany w dniu zakończenia stosunku pracy winien był wypłacić powodowi odprawę czego nie uczynił do dnia wniesienia pozwu.

Dnia 27.11.2015r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty. W sprzeciwie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości domagając się oddalenia powództwa. Pozwany zarzucił, że powództwo jest niezasadne, zostało wniesione po upływie terminu. Zarzucił, że art. 264§2 kp określa terminy dochodzenia roszczeń, w tym również co do żądania odprawy. Zdaniem pozwanego termin do wniesienia powództwa rozpoczął bieg w dniu 31.08.2015r., a powództwo zostało wniesione po upływie 14 dniowego terminu zatem jako spóźnione winno być oddalone w całości. Zaprzeczył również, by dokonał naliczenia odprawy i wydał dokument wskazujący jej kwotę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. D. (1) pracował w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą we W. na podstawie umowy o pracę w okresie od 15.05.2006r. do dnia 31.08.2015r. w pełnym wymiarze czasu pracy jako spawacz ślusarz, a w ostatnim okresie jako mistrz wydziału spawalni.

Pismem z dnia 29.05.2015. pracodawca wypowiedział P. D. (1) umowę o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia stosunku pracy wskazał zmiany organizacyjne, produkcyjne i technologiczne, powołując się na art.10 ustawy z dnia 13.03.2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wskazał, że powodem wypowiedzenia jest ograniczenie zatrudnienia w związku z likwidacją stanowiska pracy tj. likwidacja stanowiska mistrza wydziału spawalni.

bezsporne oraz dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy – k.7, świadectwo pracy - k. 6.

Pracodawca naliczył pracownikowi odprawę pieniężna w wysokości 8.475 zł.

dowód: kwit nr ewidencyjny (...), Lp. (...) –k.8.

Pracodawca nie wypłacił P. D. (1) odprawy pieniężnej.

bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo powoda P. D. (1) jest zasadne.

W niniejszej sprawie istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy powództwo uległo przedawnieniu oraz czy powodowi przysługiwała odprawa pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika.

Należy wskazać, iż w sprawie zastosowanie miały przepisy kodeksu pracy oraz Ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. 2003r., Nr 90, poz. 844 z późn. zm.), jak też przepisy kodeksu cywilnego, kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z przepisem art. 30 k.p. umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem). W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.

Zgodnie z art. 1 Ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, przepisy tejże Ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:

1.  10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,

2.  10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,

3.  30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników

- zwanego dalej „grupowym zwolnieniem”.

Z kolei art. 10 powołanej ustawy zawiera zasady przeprowadzania tzw. indywidualnego trybu zwolnień. Tryb ten, zgodnie z ust. 1 powyższego przepisu, może mieć miejsce wówczas, gdy pracodawca zatrudnia nie mniej niż 20 pracowników i wystąpi potrzeba zwolnienia jednego z nich z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pracodawcy. Dodatkowo zwolnienie w tym trybie musi nastąpić w okresie 30 dni, z zastrzeżeniem, iż obejmuje ono mniejszą liczbę pracowników niż wskazuje to treść art. 1 niniejszej ustawy.

Oznacza to, iż przepis komentowanej ustawy będzie miał zastosowanie jedynie wówczas, gdy liczba pracowników podlegających zwolnieniu w trybie wypowiedzenia przez pracodawcę lub na podstawie porozumienia stron jest mniejsza niż wskazana w art. 1 ustawy. Wówczas zwolnienie dokonane w tym trybie oznacza zwolnienie w trybie indywidualnym i nie traci ono swego charakteru, nawet gdy pracodawca w okresie wypowiedzenia rozpoczął przeprowadzanie zwolnień grupowych (zob. uchwałę SN z 4 kwietnia 2002 r., III PZP 4/02, LexPolonica nr 354866, OSNP 2002, nr 14, poz. 324)

Pracodawca, decydując się na dokonanie zwolnień w omawianym trybie, musi mieć na uwadze, iż przyczyna skłaniająca go do przeprowadzenia tej czynności musi leżeć wyłącznie po jego stronie. Istotne jest także, co znajduje wyraz w orzecznictwie sądowym, ustalenie, czy pracownik nie współprzyczynił się do rozwiązania stosunku pracy (zob. wyrok SN z 3 listopada 2010 r., I PK 81/10, OSNP 2012, nr 1-2, poz. 10, LexPolonica 2575068). Jeżeli zostanie ono dokonane zgodnie z omawianym przepisem, pracownikowi przysługuje wówczas prawo do odprawy. Odprawa jednak przysługuje jedynie wówczas, gdy przyczyny niedotyczące pracownika stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron ( por. M. Bosak, komentarz do art. 10 ustawy o szczególnych zasadach…, Lex Omega).

Z kolei z przepisu art. 6 k.c. wynika, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ponadto, z art. 232 k.p.c. wynika, iż strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 stycznia 2004r. w sprawie II CK 349/2002 to zasadniczo na stronach postępowania spoczywa obowiązek dostarczenia materiału procesowego. To strony mają dążyć do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nie mogą być bierne i liczyć na skorzystanie ze środka odwoławczego.

Wskazać należy, w niniejszej sprawie przyczyna wypowiedzenia została określona przez pracodawcę w oświadczeniu o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę. Pracodawca wyraźnie wskazał na zmiany organizacyjne, produkcyjne i technologiczne i związaną z nimi likwidację stanowiska pracy powoda. Powołał również art. 10 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Nie budzi zatem wątpliwości tryb i przyczyna zwolnienia pracownika. Przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę powodowi leżała wyłącznie po stronie pracodawcy. Pozwany nie wykazał by po stronie pracownika zaistniała współprzyczyna zakończenia stosunku pracy. Pozwany nie złożył żadnych wniosków dowodowych w niniejszej sprawie.

W tej sytuacji powodowi przysługuje prawo do odprawy.

Nie jest zasadny zarzut przedawnienia zgłoszony przez pozwanego.

Powołany przez pozwanego art. 264 kp określa termin na wniesienie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę ( w §1) oraz wystąpienia z roszczeniami w związku z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia(§2).

Powód w niniejszej sprawie z roszczeniami takimi nie wystąpił, a zatem przepis ten nie znajduje zastosowania w sprawie.

Z kolei zgodne z art. 291 kp roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia w którym roszczenie stało się wymagalne.

Roszczenie o odprawę stało się wymagalne z dniem rozwiązania stosunku pracy. Rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w dniu 31.08.2015r., co wprost wynika ze świadectwa pracy wydanego powodowi przez pracodawcę oraz z oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem z dnia 29.05.2015r. zatem niewątpliwie na dzień wniesienia pozwu ( 30.10.2015r. ) roszczenie nie było przedawnione.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej powyżej ustawy pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości:

1) ·jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;

2) ·dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;

3) ·trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.

P. D. (1) był zatrudniony u pozwanego pracodawcy ponad 8 lat, co wynika ze świadectwa pracy i czego pozwany nie kwestionował.

Pozwany przygotował w sierpniu 2015r. naliczenie odprawy w kwocie 8.475 zł. należnej powodowi, co wynika ze złożonego przez pracownika kwitu księgowego. Odprawy tej jednak nie wypłacił. Kwestionowanie tego dowodu w toku niniejszego procesu w ocenie Sądu zmierza do uniknięcia zapłaty na rzecz powoda przysługującej mu z mocy ustawy należności. Pozwany nie przedstawił żadnych dowodów, które przeczyłyby prawdziwości tego wyliczenia. W świetle pozostałych okoliczności niniejszej sprawy i dowodów przedstawionych przez stronę powodową Sąd uznał ten dokument za wiarygodny.

Biorąc powyższe po uwagę Sąd w punkcie 1 sentencji wyroku zasądził od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej we W. na rzecz powoda kwotę 8.475 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2015 r. tytułem odprawy pieniężnej.

W punkcie 2 sentencji wyroku, Sąd na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 § 1 k.p.c., zasądził od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej we W. na rzecz powoda kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Wysokość kwoty Sąd ustalił na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

W punkcie 3 wyroku na zasadzie art. 477 ² §1 kpc Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 2.825 zł. nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda.