Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania P. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 14 stycznia 2015 roku nr (...)

w sprawie P. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu P. Ł. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 grudnia 2014 roku do 30 listopada 2015 roku;

2.  ustala, iż organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 179/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 24 lipca 2015 r.

Decyzją z dnia 14.01.2015 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), odmówił P. Ł. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 08.01.2015 r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł P. Ł., domagając się jej zmiany
i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że wieku 16 lat zdiagnozowano u niego zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z niedomykalnością zastawki mitralnej. Jest to choroba przewlekła, która powoduje, że cały czas stosuje leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, a ponadto pozostaje pod ścisłą kontrolą poradni reumatologicznej i rehabilitacyjnej. Od 1993 r. do 2014 r. pobierał zaś z tego powodu rentę. Odwołujący podał, że stan jego zdrowia nie poprawił się i każdorazowa wymuszona pozycja nasila objawy bólowe kręgosłupa krzyżowo- lędźwiowego i piersiowego. W styczniu 2014 r. nasiliły się też u niego bóle stawów dłoni, powodujące drętwienie rąk. Odwołujący zauważył przy tym, że 38 lat temu poddany został zabiegowi usunięcia naczyniaka z policzka lewego, czego skutkiem jest utrata wzroku w oku lewym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że P. Ł., urodzony (...), ma wykształcenie wyższe zawodowe o specjalności technik ekonomista, a pracował jako magazynier, pakowacz kawy, sprzedawca oraz technik danych komputerowych.

Od 01.09.2002 r. do 30.11.2014 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 14.10.2014 r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty na dalszy okres.

W orzeczeniu z dnia 17.11.2014 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do komisji lekarskiej ZUS, która
w orzeczeniu z dnia 08.01.2015 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika.

Na tej podstawie, decyzją z dnia 26.06.2014 r. (...) Oddział w T. odmówił P. Ł. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołujący P. Ł. pracuje w Komendzie Powiatowej Policji w B. na stanowisku cywilnym stworzonym dla osoby niepełnosprawnej. Pracę wykonuje w wymiarze 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo. W K. utworzono dwa takie stanowiska, przeznaczone dla osób niepełnosprawnych. Odwołujący ma określone normy pracy przy komputerze, których nie może przekraczać. Pracodawca „idzie mu na rękę” zlecając zadania do wykonania. W 2014 r. odwołujący dwukrotnie przebywał w szpitalu z uwagi na pogorszenie stanu zdrowia z powodu choroby zasadniczej.

dowód:

-

zeznania odwołującego P. Ł.- 00:09:12-00:13:49,

Odwołujący legitymuje się orzeczeniem (...)
(...) w B. z dnia 25.10.2004 r. o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń oznaczonych symbolami (...) i (...) ze wskazaniem, że orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydaje się na stale.

dowód:

-

orzeczenie (...) (...)
w B. z dnia 25.10.2004 r.- k. 176 akt ZUS,

-

zeznania odwołującego P. Ł.- 00:09:12,

U odwołującego zdiagnozowano:

-

zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,

-

przebytą w 1991 r. gorączkę reumatyczną,

-

obustronne zapalenie ścięgien Achillesa, zwłaszcza po stronie prawej,

-

zapalenie stawów stóp z uszkodzeniem funkcji chodu,

-

niedowidzenie dużego stopnia oka lewego,

Wnioskodawca jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 01.12.2014 r. na okres jednego roku i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa jest schorzeniem przewlekłym, postępującym, o dużej aktywności u badanego. Schorzenie to ogranicza w znacznym stopniu jego sprawność ruchową.

W badaniu narządu ruchu stwierdza się u opiniowanego ograniczenie ruchomości
w kręgosłupie szyjnym, kyfozę w kręgosłupie piersiowym z bolesnością uciskową
i ograniczeniem ruchomości, ograniczenie ruchomości oddechowej klatki piersiowej, bolesność uciskową i ograniczenie ruchomości w kręgosłupie lędźwiowo- krzyżowym, bolesne ruchy w obu stawach biodrowych, zwłaszcza w stawie biodrowym prawym, ograniczoną rotację wewnętrzną i zewnętrzną oraz brak przeprostu w tym stawie, poszerzone obrysy stawów skokowych, ograniczenie ruchomości zginania i prostowania, brak zgięcia grzbietowego paluchów z usztywnieniem stawu, ograniczenie ruchomości w stawach śródstopno- palcowych obu stóp, zwłaszcza prawej, bolesność ścięgien Achillesa, obrzęk ścięgna Achillesa stopy prawej oraz bolesność uciskową w stawie nadgarstkowym prawym.

Zmiany w stawach stóp zaburzają u opiniowanego funkcję chodu, a istniejące nadżerki świadczą o aktywnym procesie zapalnym w stawach. Wnioskodawca ma nieprawidłowy chód. Utyka na kończynę dolną prawą. Nie staje też na palcach i piętach.

Istniejąca u badanego otyłość nasila dolegliwości bólowe stóp i ogranicza jego sprawność ruchową oraz wydolność fizyczną.

U wnioskodawcy nie doszło do poprawy stanu zdrowia.

Sprawność ruchowa odwołującego jest upośledzona w znacznym stopniu i ogranicza jego zdolność do swobodnego poruszania się.

Opiniowany ma obniżoną przydatność do wykonywania pracy wymagającej ciągłej koncentracji uwagi, dobrego wzroku i swobody w podejmowaniu decyzji.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 01.04.2015 r.- k. 8-11,

-

opinia uzupełniająca z dnia 10.06.2015 r.- k. 25-26,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowód z dokumentu w postaci orzeczenia (...) (...) B. z dnia 25.10.2004 r., zeznania odwołującego i opinię sądowo- lekarską biegłego reumatologa, uzupełnioną w dniu 10.06.2015 r.

Sąd pozytywie ocenił dowód z dokumentu, którego autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś jego treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Zeznaniom odwołującego P. Ł. Sąd przyznał walor wiarygodności
w całości. Zeznania te były szczere, jasne i logiczne. Pozostawały też w zgodzie z treścią orzeczenia (...) (...) B. z dnia 25.10.2004 r. i zasadami doświadczenia życiowego. W zeznaniach tych ubezpieczony wskazał na warunki swojej pracy w (...) w B. podkreślając, że jest zatrudniony na stanowisku przeznaczonym dla osoby niepełnosprawnej.

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego reumatologa, uzupełnionej
w dniu 10.06.2015 r., ponieważ opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegły legitymował się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłego diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonego badania, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną i kompletną. Opinia w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazuje stan zdrowia odwołującego i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu stwierdzonych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo- lekarskiej o częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy zarobkowej.

Opinia zasadnicza z dnia 01.04.2015 r. została zakwestionowana przez organ rentowy, który podniósł, że nie zawiera ona przekonującego uzasadnienia. Zdaniem organu rentowego, opis stanu zdrowia wnioskodawcy, pomimo istniejących schorzeń,
w tym zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, nie uzasadnia przyjęcia u niego częściowej niezdolności do pracy, o czym świadczy wynik badania przeprowadzonego przez lekarza konsultanta ZUS z zakresu reumatologii. W ocenie konsultanta, w przypadku wnioskodawcy zachodzi konieczność leczenia i rehabilitacji, ale jego obecny stan zdrowia nie stanowi przeszkody do wykonywania pracy zawodowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tj. pracy w charakterze technika przetwarzania danych komputerowych, jaką w/w cały czas realizuje od 01.11.2006 r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakład zarzucił przy tym, że mankamentem opinii sądowo- lekarskiej biegłego reumatologa jest zupełne pominięcie aspektu socjalno- ekonomicznego niezdolności do pracy. W piśmie z dnia 22.04.2015 r. (data wpływu) zawierającym zarzuty organ rentowy wniósł o dopuszczenie
w sprawie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego reumatologa celem ustosunkowania się do podniesionych zarzutów.

Sąd uwzględnił wniosek dowodowy organu rentowego i zwrócił się do biegłego lekarza reumatologa o wydanie opinii uzupełniającej przy uwzględnieniu specyfiki pracy opisanej przez odwołującego w ramach przesłuchania w charakterze strony.

W opinii uzupełniającej z dnia 10.06.2015 r. biegły reumatolog w sposób kategoryczny podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie o częściowej okresowej niezdolności wnioskodawcy do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wymieniając raz jeszcze istniejące u badanego dysfunkcje
z zakresu narządu ruchu podkreślił, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie. Jak podniósł, jego sprawność ruchowa jest upośledzona w znacznym stopniu i ogranicza zdolność do swobodnego poruszania się. Wskazał też, że opiniowany ma obniżoną przydatność do wykonywania pracy wymagającej ciągłej koncentracji uwagi, dobrego wzroku i swobody w podejmowaniu decyzji.

Również ta opinia została zakwestionowana przez organ rentowy, który podniósł, że odwołujący wykonuje pracę zgodną z poziomem posiadanych kwalifikacji, co uniemożliwia przyjęcie u niego częściowej niezdolności do pracy. W piśmie z dnia 10.07.2015 r. ZUS wniósł o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy, po uprzednim dopuszczeniu w poczet materiału dowodowego dokumentacji, na podstawie której lekarz z zakresu medycyny pracy wystawił ubezpieczonemu zaświadczenie o zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku- celem ustosunkowania się do podniesionego zarzutu.

Zarzuty organu rentowego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Wydana w sprawie opinia biegłego reumatologa, uzupełniona w dniu 10.06.2015 r., wyjaśnia wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne
i przekonujące argumenty. W sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną
w sentencji postanowienia o powołaniu biegłego sądowego. Biegły reumatolog na podstawie osobistego badania wnioskodawcy, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie
z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych, dokonał prawidłowego rozpoznania
i sformułował ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Biegły sądowy dokonał oceny stanu zdrowia ubezpieczonego z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją
art. 12 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS- wyraźnie wskazując, że stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia z zakresu narządu ruchu upośledzają sprawność jego organizmu w stopniu znacznym i czynią go osobą częściowo okresowo niezdolną do pracy. W ocenie Sądu, wydana w sprawie opinia jest rzetelna. Jej autorem jest specjalista z zakresu schorzeń podstawowych zdiagnozowanych u badanego, który formułując wnioski końcowe opinii bazował nie tylko na swojej specjalistycznej wiedzy, ale także wieloletnim doświadczeniu zawodowym. W orzecznictwie podkreśla się tymczasem, że w postępowaniu sądowym ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy- weryfikacja orzeczeń lekarzy orzeczników- wymaga wiadomości specjalnych.
W takiej sytuacji, sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych. Dopuszczając tego rodzaju dowód sąd nie może czynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego (opiniami biegłych), jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia
w pozostałym materiale dowodowym (por. wyrok SN z dnia 27.11.1974 r., II CR 748/74, LEX nr 7618, wyroki SA w Szczecinie: z dnia 13.02.2014 r., III AUa 670/13, LEX
nr 1441549 i z dnia 18.09.2014 r., III AUa 14/14, LEX nr 1527188). Nie bez znaczenia jest również to, że od 01.09.2002 r. do 30.11.2014 r. wnioskodawca był uprawniony do renty
z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a jak wynika z treści wydanej w sprawie opinii, stan jego zdrowia nie uległ poprawie. Wprawdzie ubezpieczony obecnie pracuje, ale jak wskazał w swoich zeznaniach, jest to praca na stanowisku stworzonym dla osoby niepełnosprawnej. Wbrew twierdzeniom organu rentowego, pracy tej ubezpieczony nie wykonuje w pełnym wymiarze czasu pracy, ale w wymiarze 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo. W zeznaniach swoich odwołujący podkreślił, że ma określone normy pracy przy komputerze, których nie może przekraczać, a pracodawca „idzie mu na rękę” zlecając zadania do wykonania. Wnioskodawca świadczy zatem pracę w warunkach specjalnie stworzonych dla osób z naruszoną sprawnością organizmu. Jak zaś wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, przesłanka niezdolności do pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu. Możliwość uznania niezdolności do pracy jest więc wykluczona przy zachowaniu choćby ograniczonej zdolności, ale
w tzw. normalnych warunkach (por. wyrok SN z dnia 19.03.2014 r., I UK 434/13, Legalis
nr 864581). Oznacza to, że osoba częściowo niezdolna do pracy może wykonywać pracę zarobkową, ale w warunkach specjalnie do tego stworzonych, tj. na stanowisku przystosowanym do potrzeb osoby z ograniczoną sprawnością organizmu, w warunkach zakładu pracy chronionej. W normalnych warunkach osoba taka z uwagi na ograniczenie sprawności organizmu w stopniu znacznym, zgodnie z ustawową definicja, jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych przez nią kwalifikacji zawodowych, tj. zwykle nie tej pracy, którą wykonuje w ramach zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej. Ta bowiem jest zwykle lekką pracą fizyczną, poniżej kwalifikacji zawodowych danej osoby. Nie jest więc tak, że biegły sądowy nie uwzględnił wydając opinię aspektu socjalno- ekonomicznego niezdolności do pracy. Wyraźnie bowiem stwierdził, że ubezpieczony jest osobą częściowo okresowo niezdolną do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Podkreślił, że opiniowany ma obniżoną przydatność do wykonywania pracy wymagającej ciągłej koncentracji uwagi, dobrego wzroku i swobody w podejmowaniu decyzji. Formułując wnioski końcowe opinii biegły miał na uwadze, że odwołujący ma wykształcenie wyższe zawodowe (licencjat), ostatnio zaś pracował jako technik danych komputerowych, na co wskazał na pierwszej stronie wydanej opinii w części A, dotyczącej danych osobowych badanego.

Mając na uwadze, że okoliczności sporne zostały w sprawie dostatecznie wyjaśnione w oparciu o przeprowadzony dowód z opinii biegłego reumatologa, Sąd nie uwzględnił wniosków dowodowych organu rentowego wymienionych w piśmie procesowym z dnia 10.07.2015 r. Wydana w sprawie opinia wyjaśnia wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. W tym miejscu należy jedynie zauważyć, iż w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych) powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie
z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych) opinii. Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia w sprawie kolejnej opinii (por. wyrok SN z dnia 06.05.2009 r., II CSK 642/08, Legalis nr 260253, postanowienie SN z dnia 06.06.2012 r., I UK 113/12, Legalis nr 544652). Sąd orzekający w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie ma więc obowiązku dopuszczania dowodów, zwłaszcza z opinii biegłych lekarzy, tak długo, aż strona uzyska opinię odpowiadającą jej oczekiwaniom (por. postanowienia SN: z dnia 10.12.2012 r., I UK 456/12, Legalis nr 667007 i z dnia 17.06.2008 r., I UK 47/08, Legalis nr 173063).

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji (...) Oddział w T. z dnia 14.01.2015 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Jak stanowi art. 57 ust. 1 powołanej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy, przy ocenie stopnia
i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak również możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłego reumatologa, uzupełnionej w dniu 10.06.2015 r., odwołujący z uwagi na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, przebytą w 1991 r. gorączkę reumatyczną, obustronne zapalenie ścięgien Achillesa, zwłaszcza po stronie prawej oraz zapalenie stawów stóp z uszkodzeniem funkcji chodu, jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 01.12.2014 r. na okres jednego roku i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa w znacznym stopniu ogranicza sprawność ruchową wnioskodawcy. U odwołującego stwierdza się ograniczenie ruchomości w kręgosłupie szyjnym, kyfozę w kręgosłupie piersiowym z bolesnością uciskową
i ograniczeniem ruchomości, ograniczenie ruchomości oddechowej klatki piersiowej, bolesność uciskową i ograniczenie ruchomości w kręgosłupie lędźwiowo- krzyżowym, bolesne ruchy w obu stawach biodrowych, zwłaszcza w stawie biodrowym prawym, ograniczoną rotację wewnętrzną i zewnętrzną oraz brak przeprostu w tym stawie, poszerzone obrysy stawów skokowych, ograniczenie ruchomości zginania i prostowania, brak zgięcia grzbietowego paluchów z usztywnieniem stawu, ograniczenie ruchomości w stawach śródstopno- palcowych obu stóp, zwłaszcza prawej, bolesność ścięgien Achillesa, obrzęk ścięgna Achillesa stopy prawej oraz bolesność uciskową w stawie nadgarstkowym prawym. Zmiany w stawach stóp zaburzają u wnioskodawcy funkcję chodu, a istniejące nadżerki świadczą o aktywnym procesie zapalnym w stawach. Ubezpieczony ma nieprawidłowy chód. Utyka na kończynę dolną prawą. Nie staje też na palcach i piętach. Występująca u niego otyłość nasila dolegliwości bólowe stóp, ograniczając jego sprawność ruchową i wydolność fizyczną. U odwołującego nie doszło do poprawy stanu zdrowia.

Skoro więc zaskarżona przez P. Ł. decyzja (...) Oddział w T.
z dnia 14.01.2015 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 107, art. 57 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 i 3 ustawy
z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.12.2014 r. do 30.11.2015 r. (punkt 1 wyroku).

Jednocześnie, Sąd stwierdził, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, gdyż dokonał niewłaściwej oceny stanu zdrowia badanego. W tym względzie Sąd miał na uwadze przepis art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z art. 118 ust. 1 tej ustawy, organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, z uwzględnieniem tego, iż w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (ust. 1a). W zdaniu drugim ust. 1a art. 118 ustawy dodano, że organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21.06.2012 r., III UK 110/11 ( Legalis nr 537327), błąd organu rentowego skutkujący jego „odpowiedzialnością odsetkową” może stanowić efekt błędu w wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu prawa oraz błędu w ustaleniach faktycznych. Jeśli zatem wydanie nieprawidłowej decyzji w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy byłoby następstwem niewłaściwej oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o to świadczenie dokonanej przez lekarza orzecznika lub głównego lekarza orzecznika oddziału, a więc następstwem niewłaściwych ustaleń faktycznych, to błąd taki należy uznać za błąd organu rentowego, powodujący jego odpowiedzialność na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych
(Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.) (punkt 2 wyroku).