Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Zierkiewicz

Protokolant: Monika Gąsior

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Krzysztofa Długosza,

po rozpoznaniu na rozprawie 18 marca 2016 roku

sprawy W. C.

córki R. i M. z domu Z.

urodzonej (...) w K.

oskarżonego o to, że :

1.  W dniu 5 sierpnia 2015 r. w J., woj. (...), podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych i wykonywanymi czynnościami służbowymi polegającymi na prawidłowo podjętej interwencji związanej z dokonaniem kradzieży sklepowej naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Straży Miejskiej w J. R. C. w ten sposób, ze ugryzła go w przedramię prawej ręki powodując obrażenia ciała w postaci zaczerwienia oraz zadrapania naskórka oraz naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza Wydziału Prewencji K I P w J. st. sierż. A. Z. (1) w ten sposób, ze leżąc na ziemi kopała w/w po nogach,

tj. o czyn z art. 222 § 1 k.k.

2.  W dniu 5 sierpnia 2015 r. w J., woj. (...), podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych i wykonywanymi czynnościami służbowymi polegającymi na prawidłowo podjętej interwencji związanej z dokonaniem kradzieży sklepowej, znieważyła słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariusza Wydziału Prewencji K I P w J. st. sierż. A. Z. (1) i funkcjonariusza Straży Miejskiej w J. R. C.

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.,

I.  uznaje oskarżą W. C. za winną popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w pkt. 1 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 222 §1 k.k. i za to na podstawie art. 222 § 1 k.k. wymierza jej karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 35 godzin w stosunku miesięcznym;

II.  uznaje oskarżą W. C. za winną popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w pkt. 2 części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 226 §1 k.k. i za to na podstawie art. 226 § 1 k.k. wymierza jej karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 35 godzin w stosunku miesięcznym;

III.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 3 k.k. wymierzone oskarżonej w pkt I, II, części dyspozytywnej wyroku jednostkowe kary ograniczenia wolności łączy i wymierza jej karę łączną 7 (siedem) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 35 godzin w stosunku miesięcznym;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonej W. C. kary łącznej ograniczenia wolności zalicza okres jej zatrzymania 5 sierpnia 2015 roku od godz. 18:20 do 6 sierpnia 2015 roku do godz. 13:16 przy przyjęciu że wskazany okres zatrzymania jest równoważny jednemu dniowi oraz przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

V.  na podstawie art. 34 § 3 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt. 2 k.k. zobowiązuje oskarżoną do przeproszenia R. C. i A. Z. (1);

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia w całości oskarżoną od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych nie wymierza jej opłaty;

VII.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze i § 14 ust 1 pkt 1 i ust 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądza od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego S. R. kwotę 738 złotych (w tym podatek VAT w kwocie 138 złotych), tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu.

II K 106/16

UZASADNIENIE

5 sierpnia 2015 roku funkcjonariusz policji A. Z. (1) wraz z funkcjonariuszem Straży Miejskiej zostali wezwani na interwencję do sklepu (...) mieszczącego się w J. przy ul. (...). Pracownicy sklepu dokonali zatrzymania dwóch kobiet z powodu ujawnienia dokonanej przez nie kradzieży. Jedną z zatrzymanych, była oskarżona W. C. (1) znajdująca się pod wpływem alkoholu. Ponieważ wartość skradzionego towaru wynosiła 29,98 złotych, funkcjonariusz policji ukarał kobiety mandatem wysokości po 500 złotych.

Dowód: wyjaśnienia W. C. k.22,83, zeznania A. Z. (2) k.3-5,zeznania R. C. k.9,83v-84

W tym czasie W. C. (1) używała w stosunku do wykonujących interwencje funkcjonariuszy słów wulgarnych, powszechnie uznawanych za obelżywe. Funkcjonariusz Policji wypisał dokument poświadczający ukaranie W. C. mandatem i przekazał go jej. Oskarżona podarła dokument po czym rzuciła nim w twarz A. Z. (1) jednocześnie zamachnęła się ręką w jego kierunku.

Widząc zachowanie kobiety R. C. złapał W. C. za rękę, a ona ugryzła go w prawe przedramię.

Dowód: protokół oględzin ciała R. C. k. 13-16, wyjaśnienia W. C. k.22,83 zeznania A. Z. (1) k.4-5, zeznania R. C. k. 9,83v-84.

Z uwagi na agresywne zachowanie w postaci ugryzienia i kopania funkcjonariuszy, wyzywanie słowami wulgarnymi, W. C. (1) została obezwładniona i zatrzymana.

Dowód: protokół zatrzymania k.2.

Jak do tej pory była ona karana za czyny p-ko mieniu oraz składanie fałszywych zeznań.

Dowód: karta karna k.29

W postępowaniu przygotowawczym W. C. (1) przyznała się do zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że w większości okoliczności zdarzenia nie pamięta, ponieważ był pijana , jednak pamięta iż kierowała wyzwiska w kierunku funkcjonariuszy, a Strażnika Miejskiego ugryzła. Funkcjonariusze wykonywali interwencję związaną z tym, że ukradła w sklepie (...) towar. Jako powód ugryzienia podała zdenerwowanie. Wyraziła wolę dobrowolnego poddania się karze, jednak później nie stawiała się na wezwania, dlatego prokurator skierował do Sądu akt oskarżenia bez uzgodnionej z oskarżoną kary. Do Sądu zawiadomiona prawidłowo również nie stawiła się.

Sąd dał wiarę wszystkim zgromadzonym w sprawie dowodom a zatem zarówno ze źródeł osobowych – zeznań funkcjonariuszy , jak i dokumentów, albowiem wzajemnie się one uzupełniają tworząc jedną logiczną całość. Dokumenty zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione, a strony obecne w czasie rozprawy nie kwestionowały ich prawdziwości. Przesłuchani funkcjonariusze nie mieli żadnych powodów jako osoby obce dla oskarżonej , aby pomawiać ją o czyny nie popełnione.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa oskarżonej.

Oskarżona W. C. (1) działała umyślnie. Wiedziała on, iż A. Z. (1) jest funkcjonariuszem policji, zaś R. S. Miejskim. Występku znieważenia oskarżona dokonała w czasie przeprowadzanej interwencji, a zatem podczas pełnienia przez A. Z. (1) i R. C. obowiązków służbowych. Oskarżona znieważyła ich wypowiadając wobec nich wulgarne słowa, które uznane są powszechnie za obelżywe. Słowa użyte przez oskarżoną ubliżyły funkcjonariuszom i obraziły ich. Wyrażały one też pogardę dla godności pokrzywdzonych. Gryząc i kopiąc R. C. oraz kopiąc A. Z. (1) niewątpliwie naruszyła ich nietykalność cielesną w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych i wykonywanymi czynnościami. W ocenie Sądu oskarżona zamiarem swym obejmowała urzeczywistnienie wszystkich ustawowych znamion przypisanego mu przestępstwa z art. 226 § 1 k.k., jak i art. 222 §1 k.k. Oskarżona działała przy tym w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania.

Biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary, określone w art. 53 k.k., a więc stopień zawinienia oskarżonej, stopień społecznej szkodliwości czynu, sposób życia oskarżonej przed popełnieniem przestępstwa, Sąd uznał za zasadne wymierzenie oskarżonej kary 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 35 godzin w stosunku miesięcznym za czyn z art. 222§ 1 k.k., zaś 3 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 35 godzin w stosunku miesięcznym za czyn z art.226 § 1 k.k.

Mając na uwadze treści art.85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę łączną w wymiarze 7 miesięcy organicznie wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 35 godzin w stosunku miesięcznym.

Przy wymiarze kary oskarżonej Sąd uwzględnił całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych popełnionych przez nią przestępstw, a zwłaszcza charakter czynów. Wymierzając oskarżonej karę łączną Sąd przede wszystkim baczył, aby była ona dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Stopień zawinienia oskarżonej należało bowiem uznać za stosunkowo znaczny. Oskarżona działała w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania, znajdując się pod wpływem alkoholu. Działanie oskarżonej cechowało się lekceważącym podejściem do norm porządku prawnego. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonej Sąd uwzględnił, iż swoim zachowaniem oskarżona godziła min. w jedne z podstawowych norm porządku prawnego w państwie, jakimi są działalność instytucji państwowych i godność człowieka. Normy prawne dotyczące tej sfery, w tym także normy prawno-karne, mają na celu strzec prawidłowej działalności instytucji państwowych.

Sąd wyrokując w przedmiocie kary uwzględnił dotychczasową uprzednią karalność oskarżonej.

Popełnienie przez oskarżoną przypisanych jej przestępstw, przemawia za wymierzeniem jej kary, która uświadomi mu nieopłacalność przestępstwa i wdroży ją do życia w społeczeństwie. Zdaniem Sądu, orzeczona kara łączna z pewnością jest adekwatna do stopnia jego winy i szkodliwości społecznej czynów oraz spełni wobec niej cele resocjalizacyjne. Przy wymiarze kary oskarżonej Sąd kierował się również ogólnymi dyrektywami wymiaru kary, dlatego wymierzając ją wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć. Kara w tym wymiarze winna uzmysłowić oskarżonej nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc jednocześnie przestrogę na przyszłość. Wymierzona kara powinna spełnić wobec oskarżonej przede wszystkim cele wychowawcze i winna wdrożyć go do poszanowania zasad porządku prawnego. Tak ukształtowana kara będzie także realizowała cele ogólnoprewencyjne i da wyraz zdecydowanego braku społecznej akceptacji dla tego typu działań.

Wymierzona oskarżonej kara łączna 7 miesięcy ograniczenia wolności winna dlań stanowić realną dolegliwość. Dolegliwość ta jest nie tylko ważna z punktu widzenia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które ma osiągnąć kara w stosunku do oskarżonej, ale także odgrywa istotną rolę z punktu widzenia kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, umacniając przekonanie, że zaatakowane przestępstwem dobro jest rzeczywiście chronione.

Zdaniem Sądu kara w tych rozmiarach stanowić będzie dla oskarżonej wystarczającą dolegliwość, adekwatną do stopnia jej zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej popełnionych przez nią czynów. Orzeczona kara winna spełnić swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonej, jak i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Na podstawie przepisu art. 63 § 1 i 5 k.k. Sąd zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności równoważy dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., z uwagi na sytuację majątkową oskarżonej, Sąd zwolnił go od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz opłaty.

W postepowaniu przygotowawczym W. C. (1) został ustanowiony obrońca z urzędu w osobie radcy prawnego S. R., z tych też powodów należało na jego rzecz zasadzić koszty z tytułu nieopłaconej obrony z urzędu.