Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

K., dnia 29 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Wojciech Vogt

Sędziowie: S.S.O. Barbara Mokras – spr.

S .S.O. Janusz Roszewski

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela A. N.

z udziałem dłużników M. K., K. K., A. K.

na skutek skargi dłużnika M. K. na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim U. K. w postaci postanowienia
z dnia 15 marca 2016 r. w sprawie Km 1335/03

w przedmiocie zażalenia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim U. K.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim

z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt I Co 409/16

postanawia:

oddalić zażalenie.

S.S.O. Barbara Mokras S.S.O. Wojciech Vogt S .S.O. Janusz Roszewski

Sygn. akt II Cz 412/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim uwzględnił skargę na czynność komornika zmieniając postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim U. K. z dnia 20 kwietnia 2016 r., wydane w sprawie Km 1335/03, ustalając opłatę stosunkową bez podatku od towarów i usług VAT.

W uzasadnieniu wskazano, iż w obowiązującym porządku prawnym brak jest przepisu, który umożliwiałby doliczenie do opłaty egzekucyjnej podatku VAT, który zobowiązany jest odprowadzać Komornik Sądowy.

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożył Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim U. K. zaskarżając je w zakresie punktu 1 i domagając się utrzymania w mocy całego zaskarżonego postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim U. K. z dnia 15 marca 2016 r. wydanego w sprawie Km 1335/03.

W uzasadnieniu wskazano, że interpretacja indywidualna nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Skarżący zauważył również, że ustawa o komornikach sądowych i egzekucji nie zawiera żadnej regulacji w zakresie obowiązku odprowadzania przez komornika sądowego podatku VAT a charakter tej daniny publicznej nakazuje przyjąć, iż powinna ona zostać doliczona do opłat egzekucyjnych.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Analizując zarzuty podniesione w zażaleniu oraz argumenty uzasadnienia zaskarżonego postanowienia na wstępie podzielić należy stanowisko Sądu Rejonowego,
iż rolą Sądu rozpoznającego niniejszą skargę nie jest ocena istnienia obowiązku ponoszenia przez Komorników Sądowych ciężaru podatku od towarów i usług (VAT). Rolą Sądu jest natomiast zbadanie wysokości ustalonej zaskarżonym postanowieniem opłaty co w sposób oczywisty implikuje konieczność rozstrzygnięcia czy podatek VAT mieści się w opłacie egzekucyjnej obliczonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2015 r. poz. 790 ze zm.), a w konsekwencji czy podatek ten powinien zostać doliczony do ustalonej opłaty egzekucyjnej.

Podkreślenia wymaga, że z uwagi na brak jasnych i precyzyjnych regulacji prawnych w tym zakresie wspomniana kwestia może budzić wątpliwości, tym niemniej doliczanie podatku VAT do czynności egzekucyjnych jest nieuzasadnione, skoro brak jest przepisu wyraźnie dającego Komornikom Sądowym takie uprawnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego nie sposób podzielić stanowiska Komornika Sądowego zawartego w zażaleniu, że nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż jedynie wyraźny zapis ustawowy stanowiący, iż w opłacie egzekucyjnej zawiera się podatek VAT, umożliwiałby nie doliczanie do opłat egzekucyjnych podatku VAT. Analiza analogicznych regulacji prawnych prowadzi do zupełnie przeciwnego wniosku, a mianowicie iż wola ustawodawcy podwyższenia należności o podatek od towarów i usług VAT wyrażana jest zwykle wprost
w przepisie [por. np. art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz.U. 2016 r., poz. 623), § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r., poz. 1801), § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października
2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. 2015, poz. 1805)].

Wskazania wymaga, że w obecnym stanie prawnym doliczenie do opłaty egzekucyjnej podatku VAT zmierza w istocie do podwyższenia opłat egzekucyjnych, które w ustawie
z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji określone zostały
w wysokości maksymalnej. Tym samym nie jest dopuszczalne pobranie wyższej opłaty niż
w jej maksymalnej, ustawowej, wysokości. Przeciwne stanowisko jest niczym innym, jak próbą przerzucania na uczestników postępowania egzekucyjnego obowiązku podatkowego nałożonego na organ egzekucyjny.

Zauważenia wymaga również pewnego rodzaju niekonsekwencja zaprezentowana
w treści zażalenia z jednej strony bowiem skarżąca kwestionując powołanie się przez Sąd
na interpretację indywidualną oraz biuletyn informacyjny, błędnie nazwany w zażaleniu broszurą, w którym wskazano wprost, że podatek od towarów i usług (VAT) mieści się
w opłacie egzekucyjnej i nie może być doliczany do opłaty egzekucyjnej wskazała,
że dokumenty te nie stanowią wiążącej interpretacji prawa podatkowego oraz podstawy obliczenia należnego podatku. W dalszej części zażalenia skarżąca powołuje się
na Interpretację Ogólną Ministra Finansów Nr PTI.050.1.2015.LJU.19 z dnia 9 czerwca
2015 r., która po pierwsze dotyczy jedynie obowiązku odprowadzania przez Komorników Sądowych podatku VAT a nadto właśnie do której podmiot ją wydający opublikował wspomniany biuletyn informacyjny, będący zatem ściśle związany i szczegółowo wskazujący na konsekwencje wydania wspomnianej Interpretacji Ogólnej Ministra Finansów.

Odnosząc się do stanowiska zażalenia zauważenia nadto wymaga, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 grudnia 2015 r. (sygn. akt III ZS 10/15, www.sn.pl) wskazał wprost,
że „doliczenie do opłaty egzekucyjnej 23 % podatku VAT, zwłaszcza w sprawach dotyczących niewielkich wyegzekwowanych kwot może spowodować, że wierzyciel np. w sprawach alimentacyjnych będzie miał koszty egzekucyjne (zaspokajane w pierwszej kolejności zgodnie z art. 1025 § 1 k.p.c.) wyższe od zasądzonej kwoty, a w sprawach o dużej wartości – koszty egzekucyjne będą powiększone o znaczną kwotę; we wszystkich sprawach - znacznie wyższe niż wynika to z woli ustawodawcy”. Stanowisko Sądu Najwyższego jest zatem jasne
i konsekwentne, a wydźwięku tego orzeczenia w żaden sposób nie zmienia fakt uchylenia uchwały Krajowej Rady Komorniczej i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Zdaniem Sądu Okręgowego również wskazane stanowisko Sądu Najwyższego potwierdza pogląd, że w obecnym stanie prawnym podatek VAT winien zawierać się już w opłatach przewidzianych w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych
i egzekucji.

Mając na uwadze powyższe rozważania nie sposób podzielić stanowiska zażalenia
o czym na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji postanowienia.

S.S.O. Barbara Mokras S.S.O. Wojciech Vogt S .S.O. Janusz Roszewski