Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Joanna Kucharska

w obecności oskarżyciela publicznego --------------------

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2016 roku na posiedzeniu

sprawy przeciwko Z. W.

synowi J. i J. z d. D.

ur. (...) w m. W.

obwinionego o to, że: W dniu 26 sierpnia 2015 roku około 06:00 w W. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), na drodze publicznej, kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), wyjeżdżając z drogi podporządkowanej nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu pojazdowi marki V. (...) o nr rej. (...), jadącemu drogą z pierwszeństwem przejazdu, uderzając go w lewy bok, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

1.  Obwinionego Z. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych.

2.  Na podstawie art. 118§1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80,00 (osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty sądowej i zryczałtowanych kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 106/16

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015r około godziny 6.00 rano na skrzyżowaniu ul. (...)w W.doszło do kolizji drogowej dwóch samochodów – V. (...)o nr rej. (...) S.i auta V. (...)o nr rej. (...). Na tym skrzyżowaniu pojazdy jadące ul. (...)mają pierwszeństwo przejazdu, a wjazd na skrzyżowanie od strony ul. (...)dodatkowo jest oznakowany znakiem B-20 STOP, a przed samym skrzyżowaniem jest linia pozioma nakazująca zatrzymanie pojazdu. Kierującym V. (...)był Z. W., a pasażerami pojazdu jego rodzina – M. W.(córka), T. W.(żona), L. O.(szwagierka) i J. O.– 11 lat. Wszyscy wyjechali wcześnie rano z domu, jechali na wakacje nad Morze B.. Z. W.jadąc od strony G.w kierunku K. ul. (...)nie zatrzymał się przed wjazdem na skrzyżowanie, nie zastosował się do znaku STPO, wjechał na skrzyżowanie i pojazd został uderzony z lewej strony przodem samochodu marki V. (...). Samochód V. (...)przewrócił się na prawy bok.

Kierowcą V. (...) był M. Z., który wysiadł z pojazdu i pomógł wydostać się pasażerom V. (...).

Na skutek kolizji J. O. doznała stłuczenia kończyn dolnych.

L. O., M. W. nie złożyły wniosku o ściganie Z. W. w zakresie czynu z art. 177§1kk.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatek urzędowych k. 2, 11, 12, 21, protokołu oględzin wypadku drogowego k. 4 – 5, protokołu oględzin pojazdu k. 6 – 7, 8 – 9, opinii lekarskiej k. 23, szkic miejsca wypadku k. 41, zeznań świadków – T. W.k. 26 – 27, M. Z.k. 28 – 29, L. O.k. 30 – 31, M. W.k. 34 – 35, wyjaśnień Z. W.k. 45 – 46.

Obwiniony Z. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśnił iż w jego ocenie tamten pojazd, w który uderzył jechał dość szybko i nie zdążył on wykonać manewru. Wniósł o ukaranie go karą grzywny w kwocie 300zł. Wyjaśnił, iż dostateczną dla niego kara był, strach który przeżył w związku z obawą o bezpieczeństwo jego bliskich. Przyznał, iż nie znał tej trasy i zwyczajnie dał się zaskoczyć.

M. W.i L. O.twierdziły, iż obwiniony zatrzymał się przed wjazdem na skrzyżowanie. Natomiast z zeznań świadka M. Z.wynika, iż samochód V. (...)nagle wjechał na skrzyżowanie, w ogóle nie hamował, a on nie miał możliwości wykonania jakiekolwiek manewru obronnego. Zaznaczyć należy, że gdyby obwiniony zatrzymał się przed skrzyżowaniem to widziałby nadjeżdżający samochód. Ponadto V. (...)jechał droga z pierwszeństwem przejazdu, więc kierowca nie miał obowiązku zahamowania przed skrzyżowaniem, tylko uprawniony był do jego bezpiecznego przejechania. Sąd ocenił zeznania świadka Mariusza J. Z.jako wiarygodne, ponieważ przedstawił on przebieg zdarzeń tak jak je obserwował. Przyznał, iż był zupełnie zaskoczony tym, że przed jego samochód wjechał inny pojazd. Zauważyć należy, iż Z. W.nie znał tej trasy, nie obserwował dostatecznie oznakowania ulicy i doprowadził do kolizji.

Reasumując przedstawione powyżej dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony jest winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, którego dopuścił się z winy umyślnej w zamiarze ewentualnym.

Za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 86§1kw odpowiada ten, kto nie zachowując należytej ostrożności na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, powoduje zagrożenie w bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze (Gubiński, Prawo wykroczeń, s. 1376-1385). W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (wyrok SN z 29 kwietnia 2003 r., III KK 61/03, niepubl.). Kierowca ma obowiązek nie tylko prowadzić pojazd zgodnie z obowiązującymi nakazami i zakazami, lecz winien on także prowadzić pojazd w sposób rozważny i ostrożny. Oznacza to, że kierujący pojazdem winien zachować bezpieczną szybkość, czyli dostosować ją do konkretnych warunków drogowych, między innymi do natężenia ruchu, warunków atmosferycznych, widoczności, nawierzchni i predyspozycji kierowcy (wyrok SN z 17 czerwca 1983 r., IV 113/83, OSNPG 1984, nr 4, poz. 24). Spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu oznacza takie zakłócenie w ruchu, które może doprowadzić do kolizji na drodze, czyli zagrożenia sytuacyjnego (Radecki (w:) Bojarski, Radecki, s. 507-513). Niebezpieczeństwo musi mieć charakter realny, co oznacza, że istnieje prawdopodobieństwo przerodzenia się aktualnej sytuacji na drodze w sytuację, w której może powstać ujemne następstwo (Buchała, Przestępstwa i wykroczenia, s. 213) - Komentarz do art. 86 kodeksu wykroczeń (Dz.U.07.109.756), [w:] M. Mozgawa (red.), M. Budyn - Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks wykroczeń. Komentarz, LEX, 2007.

Zaznaczyć należy, iż w wypadku obwinionego to zagrożenie nie było jedynie realne, ale doszło do kolizji. Obwiniony nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu, nie zatrzymał się pomimo nakazu znaku STOP i wjechał na skrzyżowanie. Wymierzając obwinionemu karę grzywny w kwocie 300,00zł Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu, uwzględniając jego sytuację materialną i rodzinną. Wymiar tej kary zaproponował obwiniony a oskarżyciel publiczny wystąpił do Sądu z wnioskiem w trybie art. 58§1 kpw.

Wysokość należnych kosztów ustalono na podstawie §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r (Dz. U. nr 118 poz. 1269 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…)). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz.U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).