Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. w Gliwicach

sprawy H. D. (D.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania H. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 26 sierpnia 2015 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo
do emerytury począwszy od 11 sierpnia 2015r.

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Joanna Smycz

VIII U 2091/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu H. D. prawa do emerytury z obniżonego wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu podniósł, że ubezpieczony wprawdzie ukończył 60 lat życia oraz udowodnił ponad 25 letni okres składkowy i nieskładkowy, nie udowodnił jednak 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ nie zaliczył do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) SA w T. – Oddział w R. od 1 maja 1978r. do 1 stycznia 1990r. na stanowisku konserwatora samochodów, ponieważ nie podano zakresu obowiązków odwołującego na tym stanowisku.

Ubezpieczony nie zgodził się z powyższą decyzją, wskazując, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, ponieważ w okresie od 9.04.74r do 28 lutego 1990 faktycznie pracował jako kierowca samochodów o ciężarze całkowitym powyżej 3,5t stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nigdy nie wykonywał zaś pracy konserwatora. Ubezpieczony wskazał ponadto, iż w okresie od 25 października 1974r. do 14 października 1976r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, co w jego przekonaniu również podlega zaliczeniu do okresów pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony ukończył 60 lat życia (...)., nie jest członkiem OFE, na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze ponad 25 lat oraz zdaniem organu rentowego wykazał staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 2 lat, 3 miesiące i 5 dni, kiedy to był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) SA w T. – Oddział w R. i w okresach:

- od 9 kwietnia 1974r. do 25 października 1974r., od 14 października 1976r. do 30 kwietnia 1978r., od 2 stycznia 1990r. do 28 lutego 1990r. pracował na stanowisku kierowcy samochodu powyżej 3,5 tony;

Odwołujący po ukończeniu szkoły zawodowej i uzyskaniu zawodu kierowcy mechanika, uprawniającego do prowadzenia samochodów o ładowności powyżej 3,5t, zatrudnił się 9 kwietnia 1974r. w Przedsiębiorstwie (...) SA w T. – Oddział w R.. W początkowym okresie pracy zadaniem ubezpieczonego było kierowanie wywrotką (...) na oddziale transportowym przedsiębiorstwa. Dnia 25 października 1974r. odwołujący został powołany do zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał do 14 października 1976r. Tuż po powrocie ze służby wojskowej został ponownie zatrudniony w ww. przedsiębiorstwie, w tej samej bazie transportowej w R., tym razem w dziale remontowym. Ubezpieczony został przypisany do kierowania samochodem marki S. o masie powyżej 3,5t, była to praca w charakterze pogotowia technicznego. Ubezpieczony przewoził samochodem ciężarowym różnego rodzaju smary oraz oleje, które uprzednio musiał załadować na samochód. Razem z ubezpieczonym jeździł także konserwator – ubezpieczony dowoził go na miejsce awarii. Do ubezpieczonego należało także wykonywanie czynności bezpośrednio związanych z pracą kierowcy, jak np. tankowanie samochodu oraz jego utrzymywanie w należytym stanie. Od 2.01.1990 aż do zakończenia stosunku pracy z dn. 28.02.1990r odwołujący jeździł samochodem KAMAZ o ładowności powyżej 3,5t – przewoził wówczas żwir, piasek, ziemię. Ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy przez całe dniówki, tj. 8 godzin, często również pracował po godzinach. Przez cały okres swojej pracy w ww. przedsiębiorstwie odwołujący pracował stale i w pełnym wymiarze jako kierowca samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5 tony. Nigdy nie wykonywał pracy konserwatora, ani też nie był delegowany do żadnych innych prac. Inni kierowcy samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5t pracujący w ww. przedsiębiorstwie otrzymali świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

Pracodawca w świadectwie pracy w szczególnych warunkach z dnia 18 listopada 1999r. podał, że w okresie spornym w niniejszej sprawie, a to od 1 maja 1978r. do 1 stycznia 1990r. odwołujący wykonywał pracę na stanowisku konserwatora samochodów , natomiast w świadectwie pracy z dn. 28.02.1990r podał , iż ubezpieczony w okresie od 9.04.74r do 28 lutego 1990 pracował jako kierowca.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków: I. S., E. K. (zapis rozprawy z dnia 17 lutego 2016 r., minuty od 13.39 i nast.), B. D. (zapis rozprawy z dnia 28 kwietnia 2016 r., minuty od 2.40 i nast.), przesłuchania ubezpieczonego (zapis rozprawy z dnia 28 kwietnia 2016 r., minuty od 21.05 i nast.), a także akt osobowych ubezpieczonego w szczególności świadectwa pracy z dn. 28.02.90r i pisma z 15.11.80r oraz akt organu rentowego dołączonych do akt sprawy.

Wymienione wyżej dowody Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Wyjaśnienia odwołującego oraz zeznania świadków są logiczne, wzajemnie się pokrywają i uzupełniają, a dodatkowo korelują z zapisami w aktach osobowych, przedstawiając łącznie rzeczywisty przebieg pracy i zakres obowiązków odwołującego w spornym okresie.

W konsekwencji, Sąd uznał, że zgromadzone dowody są kompletne i pozwalają na czynienie na ich podstawie ustaleń co do stanu faktycznego, a następnie – na rozstrzygnięcie sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.] prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych,
w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie

Okoliczność sporna w rozpoznawanej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

W wykazie A, dziale VIII, poz. 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wymienione zostały – „Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów”.

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że odwołujący w okresie od 9.04.74r do 28 lutego 1990 będąc pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) SA w T. – Oddział w R. zatrudnionym na stanowisku kierowcy wykonywał stale i w pełnym wymiarze pracę, która mieści się w definicji wyżej wymienionych prac. Okoliczność tę potwierdzają zeznania świadków, ubezpieczonego, jak i dokumentacja osobowa.

Sąd do stażu pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu okres odbywania służby wojskowej od 25 października 1974r. do 14 października 1976r., mając na uwadze utrwalone w tej mierze orzecznictwo Sądu Najwyższego tj. uchwałę z dnia 16.10.2013r., II UZP 6/13, OSNP 2014/3/42 oraz wyrok z dnia 11.02.2014r., II UK 293/13, LEX nr 1441189. Ubezpieczony, przed wojskiem wykonywał pracę w warunkach szczególnych, a po wojsku, w terminie 30 dni od zakończenia służby powrócił do wykonywania tej pracy. Tym samym spełnił przesłanki art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21.11.1967r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż w świadectwie wykonywania prac w warunkach szczególnych z dn. 18.11.99r. wystawionym przez ww. przedsiębiorstwo praca wykonywana przez odwołującego od 1 maja 1978r. do 1 stycznia 1990r. figuruje pod inną nazwą tj. konserwatora samochodów. Fakt wykonywania pracy ubezpieczonego od 9.04.74r do 28 lutego 1990 w charakterze kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony został bowiem wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.12.2006 r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Mając na uwadze, że ubezpieczony pracował w ww. przedsiębiorstwie ponad 15 lat i zdaniem Sądu, była to praca w warunkach szczególnych, uznać należy, że ubezpieczony legitymuje się na dzień 1.01.1999r. 15 - letnim okresem takiej pracy. W konsekwencji, ubezpieczony spełnia wszystkie przesłanki nabycia prawa do emerytury, a zatem Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i na podstawie art. 129 ust.1 ustawy FUS przyznał prawo do świadczenia począwszy od 11 sierpnia 2015r.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w punkcie pierwszym wyroku.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. w związku z § 11 ust 2 i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 461 ze zm.) w punkcie drugim orzeczenia.

(-) SSO Joanna Smycz