Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 871/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia

26 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Tomasz Adamski

Protokolant

sekr. sądowy Tomasz Rapacewicz

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko R. P.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 27 sierpnia 2013r. sygn. akt. I C 678/13

oddala apelację.

II Ca 871/13

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. P. kwoty 558 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Roszczenie powoda miało wynikać z nieuiszczenia przez pozwanego opłaty czesnego za kształcenie w Akademii (...) w Ł. w oparciu o wiążącą go z tą uczelnią umową. Uczelnia przeniosła wierzytelność z tej umowy na rzecz powoda.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, że roszczenie uległo przedawnieniu.

Wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie I C 871/13 oddalił powództwo w całości.

Powyższy wyrok został zaskarżony apelacją wniesioną przez powoda co do całości wyroku, który domagał się jego zmiany poprzez uwzględnienie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda była niezasadna.

Na wstępie czynionych tu rozważań wskazać należy, że w przypadku rozpoznania apelacji w sprawie prowadzonej w postępowaniu uproszczonym, gdy sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa (art. 505 13§ 2 kpc).

W niniejszej sprawie istota zarzutów skarżącego sprowadzała się do zakwestionowania ustalenia poczynionego przez sąd rejonowy, że do umowy łączącej pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda mają odpowiednie zastosowanie przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.) W jego ocenie stosunek zobowiązaniowy między tymi podmiotami uregulowany został w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym. Na potwierdzenie swojego stanowiska skarżący wskazał na treść art. 99 ust.

i

1pkt 1 p.s.w., zgodnie z którym, uczelnia może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych i szeroko uzasadnił, że umowa określająca warunki odpłatności za studia lub usługi edukacyjne oraz obowiązki stron umowy, jest nowym typem umowy: umową nazwaną o świadczenie usług edukacyjnych. Roszczenia zaś z takiej umowy podlegają ogólnemu reżimowi wynikającemu z kodeksu cywilnemu, określającemu przedawnienie roszczeń, opisanemu w art. 118 kc. Roszczenie o zapłatę czesnego ulega zatem - w ocenie apelującego -przedawnieniu z upływem 10 lat od wymagalności roszczenia.

W ocenie Sądu Okręgowego, analiza przepisów powołanej powyżej ustawy nie pozwala na uznanie zarzutów apelacji za uzasadnione. Wskazać bowiem należy, że powód dochodzi nieuiszczonych przez pozwanego należności za I semestr studiów, płatnej w styczniu 2006 r., czyli za rok akademicki 2005/2006, podczas gdy, zgodnie z art. 269 ust. 2 p.s.w., umowy, o których mowa w art. 160 ust. 3 (regulujące umowy o odpłatności za studia), obowiązują od roku akademickiego 2006/2007. Obowiązująca w dniu zawarcia umowy łączącej pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda ustawa o szkolnictwie wyższym z dnia 12 września 1990 r. (Dz. U. z 1990 r., Nr 65, póz. 385 ze zm.), w odniesieniu do uczelni niepaństwowych (obecnie niepublicznych), w ogóle nie regulowała warunków odpłatności za studia. Z powyższego należy wywnioskować, że przedmiotowej umowy będącej źródłem dochodzonych przez powoda roszczeń nie można potraktować inaczej niż jako umowy nienazwanej, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Tym samym przytoczone w apelacji twierdzenia nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy, ponieważ dotyczą stanów faktycznych z okresu obowiązywania ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 r., zaś, jak wykazano wyżej, w niniejszej sprawie należy stosować przepisy ustawy o szkolnictwie wyższym z dnia 27 września 1990 r.

Treść przedmiotowej umowy zbliżona jest najbardziej do umowy o świadczenie usług i powinny mieć do niej zastosowanie przepisy o zleceniu (art. 750 k.c). Sam skarżący trafnie kwalifikuje ww. umowę jako umowę o świadczenie usług edukacyjnych, chociaż błędnie twierdzi, że powyższa umowa regulowana jest w całości przepisami p.s.w. Sąd Rejonowy poczynił zatem słuszne ustalenia w przedmiocie rodzaju umowy łączącej pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda i nie naruszył prawa materialnego.

Konsekwencją powyższego jest zastosowanie, na podstawie art. 751 pkt 2 k.c, dwuletniego terminu przedawnienia dla roszczeń dochodzonych przez powoda.

2

Odnośnie zawodowego charakteru świadczenia usług zauważyć należy, że sformułowanie to nie oznacza, iż musi odbywać się ono w zakresie działalności gospodarczej danej osoby, czy podmiotu. Zawodowy charakter oznacza bowiem w istocie profesjonalny sposób świadczenia usług. Niewątpliwie zaś do takich podmiotów należy uczelnia, od której powód nabył wierzytelność.

Zupełnie błędnym jest wreszcie wywód poczyniony w apelacji, a sprowadzający się do twierdzenia, że zadanie uczelni polegające na kształceniu studentów nie zawiera się w pojęciu „nauka" w rozumieniu art. 751 pkt 2 kc. Nauka to przyswajanie sobie wiedzy i umiejętności, zaś kształcenie to ogół czynności i procesów umożliwiających poznanie, czyli zdobycie wiedzy i umiejętności. Świadczenie usługi nauki jest więc właśnie stwarzaniem warunków do kształcenia, rozróżnienie tych pojęć przez apelującego jest niezrozumiałe i nieuzasadnione.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13