Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Adrianna Mongiałło

Protokolant: star. sekr. sądowy Klaudia Treter

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

przy udziale zainteresowanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

o ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 25 września 2015 r.

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 25 września 2015 r. znak (...)w ten sposób, że ustala, iż miesięczna podstawa wymiaru składek wnioskodawcy A. S. na obowiązkowe ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w (...) Spółce z o. o. we W. wynosi od 03 kwietnia 2015 roku 12 000 zł.

Sygn. akt V U 1128/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 września 2015r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. ustalił, że od dnia 3 kwietnia 2015r. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe A. S. jako pracownika u płatnika składek - (...) Spółki z o.o. we W.- wynosi kwotę przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2015r. miesięcznie.

W uzasadnieniu decyzji zakład rentowy wskazał, że wyniki przeprowadzonego postępowania kontrolnego u płatnika składek, przedłożone przez niego w trakcie postępowania wyjaśniającego dokumenty, jak również całokształt okoliczności sprawy świadczą o tym, że ustalona w umowie o pracę z 3 kwietnia 2015r. wysokość wynagrodzenia A. S. na kwotę 12 000 zł miesięcznie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Zarzucił, że dochody wnioskodawcy uzyskiwane za wcześniejsze okresu były znacznie niższe niż ustalone w przedmiotowej umowie o pracę, a ponadto zgłoszenie wnioskodawcy do ubezpieczeń społecznych z nową podstawą było spóźnione i nastąpiło 12 maja 2015r., kiedy to jednocześnie stwierdzono u ubezpieczonego niezdolność do pracy. Nadto organ rentowy zakwestionował adekwatność ustalonego wynagrodzenia do efektów jego pracy, wykonanej od 3 kwietnia 2015r. do dnia 12 maja 2015r. wskazując, że w tym czasie przedstawił kontrahentom jedynie trzy oferty, podczas gdy w okresie od kwietnia do czerwca 2015r. miał narzucony plan realizacji 120 kontaktów i spotkań, zawarcia 20 umów i sporządzenia 30 ofert.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca A. S., żądając jej zmiany i ustalenia podstawy wymiaru składek w wysokości otrzymywanego wynagrodzenia. Zarzucił:

1. sprzeczność istotnych ustaleń organu ze stanem faktycznym polegającą na przyjęciu, że:

- ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonego w
wysokości 12.000 zł miało na celu obejście przepisów ustawy z 25 czerwca 1999r. o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa,

- zasadne jest ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
ubezpieczonego w wysokości kwoty przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale
2015 r. ogłoszoną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, bez uwzględnienia
zakresu wykonywanych przez niego obowiązków, jego kwalifikacji, doświadczenia,

- wynagrodzenie za pracę wynikające z zawartej przez ubezpieczonego z płatnikiem
składek umowy o pracę jest znacznie wygórowane z uwagi na fakt, iż ubezpieczony
wcześniej wykonywał na rzecz innych podmiotów podobne czynności na podstawie
umowy zlecenia, przy czym organ rentowy nie wziął pod uwagę różnego zakresu
czynności i obowiązków przy wykonywaniu tych umów, a także okresu kiedy
ubezpieczony pozostawał w stosunku pracy i uzyskiwał zbliżone wynagrodzenie;

- niezasadne było określenie nowemu pracownikowi wynagrodzenia na poziomie 12.000
zł z uwagi na fakt, iż ubezpieczony w okresie od 3.04.2015 r. do 7.05.2015 r. przedłożył
klientom jedynie 3 oferty, bez uwzględnienia specyfiki pracy w szeroko pojętej
sprzedaży, jej technik, budowania zespołu, baz klientów, czy też wizerunku firmy,

2. naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 13 k.p. w zw. z art. 78 k.p., poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie
polegające na uznaniu przez organ rentowy, że wynagrodzenie w wysokości przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia jest adekwatne (ekwiwalentne) do wykonywanych
obowiązków przez ubezpieczonego na stanowisku dyrektora regionalnego, posiadanych
przez niego kwalifikacji, ilości i jakości pracy jaką świadczył na rzecz pracodawcy, a
zwłaszcza że jest godziwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe,

- art. 58 k.c. w zw. z art. 300 k.p. , poprzez błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowanie
polegające na przyjęciu, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne
ubezpieczonego z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika u płatnika składek od
dnia 3.04.2015 r. jest nieważna z mocy prawa i ma na celu obejście przepisów ustawy z
dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w
razie choroby i macierzyństwa;

- art. 18 ust. l oraz art. 20 ust. l ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, póz. 1585 z późn. zm.) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przez przyjęcie, że podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonego z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika płatnika składek jest kwota w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę zamiast 12.000 zł.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie oraz podtrzymał argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji.

Strona zainteresowana na rozprawie 31 marca 2016r. poparła stanowisko wnioskodawcy.

Sąd ustalił następ ując y stan faktyczny :

Płatnik składek - (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. prowadzi działalność gospodarczą z zakresu usług budowlanych. Spółka została założona 1 kwietnia 2015r. przez P. Ż. (1), który jest większościowym udziałowcem spółki (...) S.A. we W., a zerejestrowana w KRS 29 kwietnia 2015r. Spółka (...) jest spółką zależną od (...) S.A.

Spółka (...) S.A. jest od dawna działającą spółką prowadzącą handel detaliczny - księgarnie na terenie całego kraju. Przedmiot jej działalności rozciąga się dodatkowo na działalność marketingową, realizowaną na podstawie umowy zawartej z Bankiem (...) w zakresie pozyskiwania klientów pod inwestycje maklerskie. Firma (...) S.A. utworzyła kilka spółek zależnych o różnym profilu, z uwagi na spadek sprzedaży książek w związku z rządowym projektem darmowych podręczników. Założeniem spółki (...) było pozyskanie jako klientów spółdzielni mieszkaniowych planujących większe remonty, które wykonywać miała spółka i wybrane przez nią firmy podwykonawcze. Część działalności miała skupiać się na remontach warsztatów samochodowych, z uwagi na zapowiadane dotacje unijne na obniżanie energochłonności budynków przemysłowych. Generalnie właściciel planował zdobycie przez spółkę szeregu kontraktów budowlanych o wartości ponad 50.000 zł w krótkim czasie po rozpoczęciu działalności spółki. W tym celu właściciel ogłosił nabór na stanowisko dyrektora regionalnego, który byłby pracownikiem sektora handlowego spółki. Było to jedyne stanowisko pracownicze przewidziane bezpośrednio po założeniu spółki, gdyż zapotrzebowanie na pracowników budowlanych pojawić się miało po pozyskaniu większych kontraktów. Po kilku spotkaniach z potencjalnymi kandydatami żadna z tych osób nie sprostała oczekiwaniom założyciela spółki, który wymagał 2 - letniego doświadczenia w sprzedaży produktów inwestycyjnych, finansowych lub typowo w sprzedaży w branży budowlanej. Kandydaci zazwyczaj posiadali doświadczenie w prowadzeniu mniejszych inwestycji budowlanych. Na ogłoszenie o pracę na tym stanowisku zgłosił się też wnioskodawca, który wcześniej był związany ze spółką (...) S.A. Na pierwszym spotkaniu strony nie doszły do porozumienia z uwagi na żądanie przez wnioskodawcę zbyt wysokiego wynagrodzenia - w wysokości 15000 zł miesięcznie. Z kolei P. Ż. (1) przedstawił wygórowane zdaniem wnioskodawcy oczekiwania co do wartości wykonanych usług w 6 miesięcznym okresie działania spółki. Na drugim spotkaniu, z uwagi na dalszy brak kandydatów, płatnik doszedł do porozumienia z wnioskodawcą.

P. Ż. (1) znał zdolności sprzedażowe wnioskodawcy, który był dyrektorem (...) Domu Maklerskiego, w którym założyciel spółki dokonywał inwestycji. W czasie pracy w (...) S.A - na podstawie terminowej umowy zlecenia, która wygasła z początkiem kwietnia 2015r. - prowadził na jej podstawie rejon (...) i był to najlepszy rejon. Otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne. Prezesi małych spółdzielni, do których miały być kierowane oferty usług płatnika, byli też klientami wnioskodawcy w zakresie usług finansowych, co dodatkowo wpływało pozytywnie na jego kandydaturę na stanowisko dyrektora regionalnego. Wnioskodawca od 1999r. zajmował stanowiska dyrektorów różnych biur maklerskich. Ponadto pracował też w kancelarii odszkodowawczej (...), gdzie zajmował się pozyskiwaniem klientów szkód komunikacyjnych i osobowych. Pozyskiwał też klientów na ubezpieczenia na rzecz TU (...), w ramach prowadzonej jednoosobowej działalność gospodarczej od 3 września 2012r. Gdy zakończył współpracę z tym ubezpieczycielem zawiesił działalność gospodarczą z dniem 1 września 2014r. W okresie pracy zawodowej uzyskiwał wysokie wynagrodzenia, głównie prowizyjne - przy zgłaszanej niskiej stawce podstawy wymiaru składek z tytułu umowy o pracę lub zlecenia.

Dnia 3 kwietnia 2015r. wnioskodawca zawarł z płatnikiem umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora regionalnego w pełnym wymiarze czasu pracy w zadaniowym systemie czasu pracy, za wynagrodzeniem 12 000 zł. Do obowiązków pracowniczych wnioskodawcy należało: otwarcie oddziałów Spółki zgodnie z harmonogramem, zatrudnienie pracowników, pozyskiwanie zleceń dla spółki, szkolenie, motywowanie, organizowanie oraz nadzorowanie pracy podległego personelu, prowadzenie i nadzorowanie oddziałów spółki, zapewnienie ciągłego i sprawnego funkcjonowania oddziałów, pozyskiwanie nowych kontraktów oraz wprowadzanie nowych produktów, organizowanie akcji marketingowych, kontrola dokumentacji oraz jej odsyłanie w wyznaczonych terminach, wpłacanie zaliczek do banku, raportowanie o postępach realizacji planów sprzedażowych. W planie sprzedażowym za okres kwietnia - czerwca 2015r. wnioskodawca miał zrealizować 120 kontaktów i spotkań, 20 umów oraz sporządzić 30 ofert.

Wnioskodawca podjął pracę z dniem 3 kwietnia 2015r. obejmując zasięgiem działania obszar L. i okolic. Był to rejon, w którym wcześniej pracował i miał kontakt z prezesami spółek i spółdzielni. W ciągu pierwszego miesiąca pracy odbył kilkanaście spotkań, z których udało się stworzyć 3 konkretne oferty z wyceną inwestycji, jedna oferta warta ok. 70-100 tys. zł została zrealizowana podczas jego absencji w pracy. Dwie pozostałe dotyczyły remontu warsztatów samochodowych, ale nie doszły do skutku z powodu rezygnacji jednego właściciela warsztatu z przyczyn ekonomicznych, a w przypadku drugiego pojawiła się kwestia rozbudowy warsztatu, co wymagało sporządzenia ponownej oferty. Wnioskodawca odbywał też spotkania z prezesami spółdzielni oraz podmiotami gospodarczymi posiadającymi nieruchomości. Praca wnioskodawcy polegała na bezpośrednim i telefonicznym kontakcie z klientami. Na miejscu potencjalnego prowadzenia inwestycji remontowej robił zdjęcia i pomiary, aby można było wycenić prace. Do niego należały też negocjacje cen usług.

Od 12 maja 2015r. wnioskodawca stał się niezdolny do pracy. W czasie wizyty u jednego z klientów uderzył się w kolano, które wcześniej było uszkodzone. 7 maja 2015r. udał się na wizytę do ortopedy, gdzie stwierdzono obrzęk w kolanie. Podczas kolejnej wizyty, po wykonaniu badań otrzymał zwolnienie lekarskie, gdyż stwierdzono naderwanie łękotki, co pośrednio wynikać mogło z dawnego urazu kolana i przebytych dwóch zabiegów operacyjnych. Na zwolnieniu lekarskim przebywał 182 dni, organ rentowy odmówił przyznania świadczenia rehabilitacyjnego. Wnioskodawca nie zaskarżył skutecznie decyzji w sprawie odmowy prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Z uwagi na operację kolana zaplanowaną na 28 kwietnia 2016r. korzysta z urlopu bezpłatnego.

W czasie absencji wnioskodawcy początkowo działalność spółki w zakresie jego obowiązków została zawieszona. Od lipca 2015r. prezesem spółki został J. H., który miał doświadczenie w transakcjach budowlanych o dużych wartościach i wcześniej współpracował z P. Ż. (1). Przejął w związku z tym obowiązki wnioskodawcy. Początkowo prowadził jednocześnie swoją działalność gospodarczą i nie mógł pełnego wymiaru czasu poświęcać sprawom spółki. Z tego względu jego wynagrodzenie za pracę na stanowisku prezesa spółki ustalono początkowo na kwotę 7 000 zł. Od marca 2016r. - po zaprzestaniu prowadzenia własnej działalności gospodarczej, otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 12 000 zł brutto miesięcznie.

Wnioskodawca został zgłoszony do ubezpieczenia w ustawowym terminie, jednak z uwagi na brak rejestracji spółki w KRS system informatyczny ZUS nie przyjął zgłoszenia. Skutecznego zgłoszenia płatnik dokonał po otrzymaniu zawiadomienia z KRS o wpisie spółki do rejestru.

Po przeprowadzeniu u płatnika składek postępowania wyjaśniającego, organ rentowy decyzją z 25 września 2015r. stwierdził, że od dnia 3 kwietnia 2015r. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe A. S. jako pracownika u płatnika składek - (...) Spółki z o.o. we W.- wynosi kwotę przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2015r. miesięcznie.

d owód: - akta ubezpieczeniowe;

- akta osobowe wnioskodawcy;

- kopia zeznań podatkowych wnioskodawcy, k. 64-98;

- zeznań świadka P. Ż., e-protokół z 31.0.3.2016r., 00:09:20-00:51:34;

- przesłuchanie J. H. , e-protokół z 31.0.3.2016r., 00:51:34-01:03:03;

- przesłuchanie wnioskodawcy, e-protokół z 31.0.3.2016r., 01:03:03-01:32:43;

- kopia odcinków wynagrodzeń wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w (...) S.A. (...), k. 11-12;

- kopii dokumentów potwierdzających kwalifikacje zawodowe wnioskodawcy, k. 13-27;

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9 osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są miedzy innymi pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. Za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Osoby będące pracownikami podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu (art. 11 ust. 1 wskazanej ustawy). Osoby podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu (art. 12 ust. 1 ww. ustawy). Każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia (art. 36 ust. 1, 2 i 4 ww. ustawy systemowej).

Stosownie do art. 13 pkt 1 ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają pracownicy - od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Jak wynika natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z zastrzeżeniem ust. 2 (w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną). Z kolei z art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 j.t.) w art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na gruncie cytowanych przepisów bezspornym pozostaje, że wynagrodzenie zasadnicze ubezpieczonych będących pracownikami stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Bezspornym jest również, że w świetle utrwalonego orzecznictwa organ rentowy ma prawo kwestionować wysokość podstawy wymiaru składek, jeżeli uważa, że składka jest zawyżona w celu uzyskania przez stronę wyższych świadczeń. W przedmiotowej sprawie organ rentowy nie kwestionował zatrudnienia wnioskodawcy w oparciu o umowę o pracę, a więc nie kwestionował samego tytułu ubezpieczenia. Sąd przyjął więc, że tytułem do ubezpieczenia była umowa o pracę na czas nieokreślony z 3 kwietnia 2015r.

Kwestią sporną wymagającą rozstrzygnięcia Sądu była wysokość wynagrodzenia ustalona w umowie o pracę. Organ rentowy powołując się na zakres powierzonych A. S. obowiązków i wkład pracy stwierdził, że podstawą wymiaru składek powinno być wynagrodzenie w kwocie przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2015r., tj. 3854,88 zł brutto miesięcznie, natomiast ustalone w umowie o pracę wynagrodzenie w wysokości 12000 zł jest zawyżone. Organ rentowy argumentował przy tym, że wysokość wynagrodzenia A. S. jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Analizując powyższe Sąd uznał, że ustalone przez strony wynagrodzenie za pracę nie było zawyżone i mieściło się w zakresie swobody kontraktowej stron. Zostało ono ukształtowane na poziomie 12000 zł brutto co oznacza, że wnioskodawca realnie z tytułu zatrudnienia uzyskiwał miesięcznie kwotę około 7600 zł netto. Potwierdzają to przedstawione w toku postępowania kopie przelewów bankowych dokonanych przez pracodawcę na rzecz wnioskodawcy. Sąd nie miał wątpliwości, że ustalona w ten sposób kwota nie była wygórowana, gdyż nie odbiegała od przeciętnego wynagrodzenia osób zatrudnionych na tego rodzaju stanowiskach. Sąd oceniając powyższą okoliczność miał na uwadze przedstawiony zarówno przez płatnika składek, jak i wnioskodawcę szeroki zakres jego obowiązków, fakt że na ten czas był jedynym pracownikiem spółki, który miał rozpocząć i rozwinąć działalność zakładu, ustalony zadaniowy czas pracy oraz oczekiwania pracodawcy w zakresie wartości zawartych kontraktów na remonty, a także dotychczasową - wcześniejszą bardzo dobrą współpracę stron na podstawie umów cywilnych, doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i kwalifikacje potwierdzone dokumentami. W ocenie Sądu zarówno ówczesny prezes zarządu - a jednocześnie właściciel „spółki - matki” P. Ż. (1) i wnioskodawca w przekonujący sposób uzasadnili ukształtowanie wynagrodzenia A. S.. P. Ż. (1) wyjaśnił, że dotychczasowe doświadczenia wnioskodawcy związane z pozyskiwaniem klientów, prowadzeniem inwestycji finansowych, szerokie kontakty z prezesami spółdzielni i podmiotów gospodarczych nawiązane podczas wcześniejszej pracy zawodowej wnioskodawcy, a także brak odpowiednich kandydatów na stanowisko dyrektora regionalnego skłoniły go do zatrudnienia wnioskodawcy i przyjęcia - po negocjacji - oferty wynagrodzenia w kwocie 12000 zł. Niczym nieuzasadnione jest w ocenie Sądu wynagrodzenie w kwocie wskazanej przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Jak wyjaśnił wnioskodawca już np. 2007r. będąc zatrudnionym w (...).S.A. otrzymywał wynagrodzenie netto w kwotach powyżej 9000 zł netto miesięcznie. Negocjując zaś wynagrodzenie z P. Ż. (1) posiłkował się danymi i symulacjami dostępnymi w internecie w zakresie badania wysokości wynagrodzeń. Wynagrodzenie wnioskodawcy nie odbiega zatem od przeciętnego rynkowego wynagrodzenia na stanowisku dyrektora regionu sprzedaży.

Sąd nie zgodził się z podnoszonym przez ZUS argumentem, że przeciwko ukształtowaniu wynagrodzenia wnioskodawcy na poziomie 12000 zł przemawiał brak zawartych umów i przedstawione 3 oferty budowlane. Przede wszystkim Sąd miał w tym zakresie na uwadze, że aby finalnie doszło do podpisania umowy lub sporządzenia rzetelnej oferty konieczne jest przeprowadzenie szeregu rozmów z kontrahentem, ustaleń, czynności sprawdzających w miejscu inwestycji. Nie można pomijać, że firma dopiero rozpoczynała działalność i pierwszymi działaniami było właśnie nawiązanie kontaktów z potencjalnymi kontrahentami. Jak wynika zresztą z przesłuchania strony zainteresowanej i świadka P. Ż. (1), spółka realizuje założoną działalność i plany, sukcesywnie się rozwija i podnosi dochodowość. Dodatkowo - jak podał P. Ż. (1) - korzystna i cenna była dla niego w szczególności znajomość wnioskodawczy osób na stanowiskach decyzyjnych w spółdzielniach, spółkach i podmiotach posiadających nieruchomości, czyli potencjalnych klientów.

Sąd uznał również, że zatrudnienie wnioskodawcy za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 12000 zł brutto mieściło się w ramach racjonalnego działania przedsiębiorcy. Działalność gospodarcza prowadzona przez płatnika składek była początkowo finansowana przez spółkę - matkę, będącą w bardzo dobrej kondycji finansowej, a na przestrzeni 2015r. rozwinęła się przynosząc wymierne zyski. Jak wynika bowiem z dokumentów sporządzanych dla celów podatkowych, działalność ta jest rentowna. Z punktu widzenia treści stosunku pracy i roszczeń z niego wynikających nie ma więc przeszkód, aby pracodawca przyznał pracownikowi wynagrodzenie w kwocie mieszczącej się w granicach możliwości finansowych firmy. Autonomia stron umowy o pracę w kształtowaniu jej postanowień podlega ochronie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązuje nie tylko respektowanie własnego interesu jednostkowego lecz także wzgląd na interes publiczny. Na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych ocena wysokości wynagrodzenia uzgodnionego przez strony stosunku pracy ma istotne znaczenie z uwagi na okoliczność, że ustalanie podstawy wymiaru składki z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy następuje w oparciu o przychód, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, a w szczególności wynagrodzenie zasadnicze.

Oceniając postępowanie stron stosunku pracy, Sąd nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego, jakoby ustalenie wynagrodzenia za pracę na poziomie 12000 zł brutto stanowiło o sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Orzecznictwo i judykatura zgodnie przyjmują, że przepis art. 58 § 2 k.c. przewiduje nieważność czynności prawnej w razie jej sprzeczności z konkretnymi zasadami współżycia społecznego. Do takiej oceny czynności prawnej może dojść ze względu na cel, do którego osiągnięcia czynność zmierza, rażąco krzywdzące działanie jednej ze stron, zachowanie nieuczciwe, nielojalne lub naruszające interesy osób trzecich. Konieczne jest dokonanie wartościowania zachowania z konkretnymi zasadami współżycia społecznego w kontekście skutku prawnego (wyrok Sądu Najwyższego z 3.02.2011 r., I CSK 261/10).

Możliwość uznania wysokości ukształtowanego przez strony umowy wynagrodzenia jako sprzecznego z zasadami współżycia społecznego wymagała wykazania, że wysokość ta rażąco odbiegała od wynagrodzeń osób zatrudnionych na tego rodzaju stanowiskach. Sąd nie miał wątpliwości, że w świetle przedstawionych przez wnioskodawcę dowodów nie sposób postanowienia umowy o pracę kształtującego jego wynagrodzenie traktować jako sprzecznego z zasadami współżycia społecznego.

Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. i orzekł, jak w sentencji wyroku.