Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 27 października 2015 r.

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy Z. P. prawo do emerytury górniczej z dniem 1 sierpnia 2015 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz wnioskodawcy Z. P. kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 1297/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił Z. P. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie udokumentował do dnia 31 lipca 2015 roku wymaganego 25-letniego okresu pracy górniczej, a jedynie 20 lat, 4 miesiące i 23 dni, w tym 15 lat 6 miesięcy i 15 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1.

W dniu 17 listopada 2015 roku pełnomocnik Z. P. złożył odwołanie od decyzji, w którym wniósł o jej zmianę i przyznanie mocodawcy prawa do emerytury górniczej, po zaliczeniu do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym okresów pracy:

- od 17 maja 1978 roku do dnia 25 maja 1984 roku,

- od dnia 4 września 1984r. do dnia 14 marca 1988r;

oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że Z. P. w spornym okresie wykonywał prace górnicze na przy bieżącej naprawie koparek i zwałowarek w przodku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca Z. P. urodzony w dniu (...), w dniu
17 sierpnia 2015 wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę z k. 2-4 akt emerytalnych)

Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej ogółem 20 lat, 4 miesiące i 23 dni, w tym 15 lat 6 miesięcy i 15 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1.

Sporny okres od 17 maja 1978r. do 14 marca 1988r organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej w wymiarze jednokrotnym. Organ rentowy odmówił zaliczenia w/w okresu do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym podnosząc, że zajmowane w spornym okresie przez skarżącego stanowiska ślusarz, ślusarz spawacz nie figurują w zał. nr 3 do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8 ).

(okoliczność bezsporna – odpowiedź na odwołanie )

Z. P. od dnia 14 kwietnia 1978 roku do 14 czerwca 1988r. był zatrudniony w (...)”. Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na oddziale (...). Do dnia 27 kwietnia 1978r. wnioskodawca pracował na okres próbny.

Wnioskodawca w spornym okresie pracował na oddziale górniczym (...) na następujących stanowiskach:

- od 14 kwietnia 1978r. do 30 listopada 1980r. – ślusarza;

- od 1 grudnia 1980r. do 30 listopada 1982r. – ślusarza –spawacza;

- od 1 grudnia 1982r. do 24 maja 1984r. – spawacz;

- od 4 września 1984r. do 14 marca 1988- spawacz;

Wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym w okresie:

- od dnia 25 maja 1984r. do dnia 3 września 1984r.

- od dnia 15 marca 1988r. do dnia 14 czerwca 1988r.

(dowód: umowa o pracę z dnia 14 kwietnia 1978r. - k. 2 w aktach osobowych część B,, umowa o pracę z dnia 27 kwietnia 1978 roku k. 5 w aktach osobowych część B, angaż z dnia 27 lutego 1979r. – k. 6 akt osobowych, podanie – k. 26 akt osobowych, karat obiegowa zmiany – k. 23 akt osobowych, podanie – k 17i 15 akt, zawiadomienie o rozwiązaniu stosunku pracy – k. 16 akt osobowych, angaże – akta osobowe)

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 21 lipca 2009 roku ustaliła, że Z. P. w okresie od 17 maja 1978r. do 24 maja 1984r. stale przez (...) dniówek, a w okresie od 4 września 1984r. do 14 marca 1988r. stale przez 916 dniówek pracował jako (...) na stanowisku wymienionym w dziale III pkt 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia MPi PS, gdyż posiadając angaż ślusarz, ślusarz-spawacz oraz spawacz wykonywał obowiązki górnika kopalni odkrywkowej.

(dowód: protokół z posiedzenia z dnia 21 lipca 2009 roku k. 9-10 akt emerytalnych)

W dniu 31 lipca 2015 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym zaświadczyła, że w okresie zatrudnienia skarżący w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą:

- od 17 maja 1978r. do 14 marca 1988 roku na stanowisku (...) wymienionym w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 2 dział III poz. 1.

- od 17 listopada 2006r. do 31 grudnia 2008r. roku na stanowisku spawacz maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz spawacz zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce i jego pomocnik wymienionym w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 2 poz. 26.

- od 1 stycznia 2009r. do nadal na stanowisku rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach wykonujący prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu maszyn i urządzeń wymienionym w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 3, dział III poz. 7.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej z dnia 31 lipca2015 roku k. 8 akt emerytalnych)

Z. P. w spornych okresach pracował na odkrywce na Oddziale Górniczym (...), był to oddział ruchu ciągłego koparek. Wnioskodawca pracował cały czas na odkrywce w brygadzie remontowej, która składała się z 5 osób. W skład brygady wchodziło 2 ślusarzy, 2 spawaczy i przodowy. Brygada remontowa, w której pracował wnioskodawca zajmowała się wyłącznie bieżącymi remontami maszyn podstawowych – koparek. Do jej zadań należało utrzymanie w ruchu maszyny podstawowej –koparki. Brygady remontowe naprawiały to co w dalej chwili się popsuło. Demontowali zepsute części konstrukcji maszyny podstawowej, a następnie montowali naprawione części tj. poręcze, drabinki nadtaśmowe, podesty, skrobaki, koła czerpakowe, schody, zestawy sterujące. Remont bieżący koparki odbywał się w przodku, przy ścianie urabiającej, bo tam znajdowała się koparka.

Do stałych obowiązków wnioskodawcy w spornym okresie należały:

- prace ślusarskie i spawalnicze na koparkach wielonaczyniowych;

- prace przy wymianie uszkodzonych ciągów transportowych ( podesty, schody) na koparkach wielonaczyniowych;

- prace wykonywane przy wymianie urządzeń (skrobaki, odbojnice, przenośniki ścierowe) na koparkach wielonaczyniowych;

Wnioskodawca nie wykonywał prac transportowych na odkrywce, nie obsługiwał sprzętu dźwigowego i technologicznego ( żurawi, ładowarek i spycharek). Nie remontował także przenośników taśmowych.

Remontami głównymi (planowanymi) maszyn podstawowych zajmowały się inne oddziały od (...) do (...) oraz (...)

Dojazd i zjazd na odkrywkę zajmował wnioskodawcy łącznie 0,5 godziny.

Wnioskodawca w spornym okresie nie otrzymywał dodatku stykowego.

(dowód: zeznania świadka C. S. – protokół rozprawy z dnia 12 maja 2016r. od minuty 6:11 do minuty 18:47, zeznania świadka J. S. protokół rozprawy z dnia 12 maja 2016r. od minuty 18: (...):49, zeznania świadka E. K. - protokół rozprawy z dnia 12 maja 2016r. od minuty 25:50 do minuty 32:27, zeznania wnioskodawcy - protokół rozprawy z dnia 11 sierpnia 2016r. od minuty 3:33 do minuty11:53, pismo –k. 24 akt, charakterystyka stanowiska pracy wnioskodawcy – k. 34-35 akt)

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm.).

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) ukończył 55 lat życia;

2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej
co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej
20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym
co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. art. 50b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca
ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Z kolei zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Stosownie natomiast do art. 50d ust 1 ustawy przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego: w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych (pkt 1) oraz w drużynach ratowniczych (pkt 2).

Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego oraz przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą zawiera załącznik nr 2 i 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8 ). Rozporządzenie to zachowało moc na podstawie art. 194 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ale w zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy wnioskodawca w spornym okresie od 17 maja 1978r. do 14 marca 1988r. wykonywał w (...) w B. pracę górniczą w wymiarze półtorakrotnym. Organ rentowy zaliczył bowiem wnioskodawcy sporny okres do pracy górniczej jedynie w wymiarze jednokrotnym jako pracę wymienioną w art. 50c ustęp 1 pkt 4 ustawy Uznał, że w ww. okresach wnioskodawca wykonywał pracę górniczą, która figuruje w załączniku nr 2 poz. 26 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty . Pełnomocnik wnioskodawcy podnosił natomiast, że w tym okresie wnioskodawca tak jak wynika z wystawionego mu przez (...) z siedzibą w R. świadectwa pracy górniczej wykonywał pracę górnika kopalni odkrywkowej wymienioną w rozporządzeniu MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 3, Dział III poz. 1, a zatem pracę odpowiadającą treści art. 50d ust 1 ustawy.

Nie powinno budzić wątpliwości, że przy ocenie, czy ubezpieczony wykonywał pracę górniczą, w tym w wymiarze półtorakrotnym, nie można skupiać się wyłącznie na nazwie zajmowanego przez niego stanowiska pracy, ale należy badać, jakie czynności wykonywał on w okresie, który poddawany jest badaniu. Tym samym nie ma jednak również decydującego znaczenia dokonana przez pracodawcę kwalifikacja zajmowanego przez konkretnego pracownika stanowiska, jak i ewentualna zmiana tej kwalifikacji na podstawie protokołu komisji weryfikacyjnej. O uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu omawianych przepisów nie decyduje bowiem treść wymienionych dokumentów, ale charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 25 marca 1998 roku, II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999/6/213, z dnia 22 marca 2001 roku, II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002/22/553).

Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 kwietnia 2010 roku (I UK 339/09, LEX nr 607444), zasady nabywania prawa do emerytur górniczych odbiegają od zasad obowiązujących powszechnie, co wynika z charakteru pracy górniczej, angażującej we wzmożonym stopniu siły fizyczne i psychiczne zatrudnionych. Z tego powodu ustalając ogólne zasady nabywania prawa do górniczej emerytury ustawodawca z jednej strony uznał, że do zaliczenia pracy górniczej do okresu, od którego zależy nabycie prawa do emerytury wystarczające jest, jeżeli praca ta była wykonywana co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy (przytoczony art. 50b ustawy), z drugiej natomiast - uznał za pracę na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego tylko zatrudnienie łączące się z wykonywaniem czynności o określonym charakterze i na wyszczególnionych w rozporządzeniu stanowiskach pracy. Jest to w pełni uzasadnione, jeśli uwzględni się, że charakter zatrudnienia na odkrywce. Z uwagi na warunki jego wykonywania i stopień bezpieczeństwa, wpływające na obciążenie fizyczne i psychiczne, nie może równać się ona z charakterem zatrudnienia pod ziemią. Dlatego też przepisy normujące zasady nabywania prawa do emerytury górniczej muszą być wykładane ściśle, przede wszystkim przy uwzględnieniu ich wykładni gramatycznej, zaś dla oceny charakteru pracy górniczej nie mogą mieć decydującego znaczenia ani zakładowe wykazy stanowisk, ani protokoły komisji weryfikacyjnej kwalifikujące określone zatrudnienie jako pracę górniczą. Powyższe dotyczy także pracy górniczej zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym. W konsekwencji, ani rozporządzenie wykonawcze, ani tym bardziej wewnętrzne zarządzenia pracodawcy nie mogą przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że o uznaniu zatrudnienia jako pracy górniczej, w tym w wymiarze półtorakrotnym, nie przesądza nazwa stanowiska, użyta w wydanym przez pracodawcę świadectwie wykonywania pracy górniczej, odpowiadająca nomenklaturze zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, lecz pozytywna weryfikacja dokumentu pod kątem zgodności rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy z ustawowymi wymaganiami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2010 roku, I UK 30/10, LEX nr 590314).

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego w postaci umów o pracę, angaży, obiegowych kart zmian oraz zeznań świadków, którzy pracowali na takim samym stanowisku jak wnioskodawca, a świadek J. S. i E. K. nawet w tej samej brygadzie remontowej wynika, że w spornym okresie wnioskodawca będąc zatrudniony na stanowisku ślusarza, ślusarza-spawacza i spawacza pracował w brygadzie remontowej, która zajmowała się stale i w pełnym wymiarze czasu pracy bieżącymi remontami koparek wielonaczyniowych. Do zadań brygady remontowej należało utrzymanie w ruchu maszyny podstawowej –koparki. Brygady remontowe naprawiały to co w dalej chwili się popsuło. Demontowali zepsute części konstrukcji maszyny podstawowej, a następnie montowali naprawione części tj. poręcze, drabinki nadtaśmowe, podesty, skrobaki, koła czerpakowe, schody, zestawy sterujące. Remont bieżący koparki odbywał się w przodku, przy ścianie urabiającej, bo tam znajdowała się koparka. Do stałych obowiązków wnioskodawcy w spornym okresie należały:

- prace ślusarskie i spawalnicze na koparkach wielonaczyniowych;

- prace przy wymianie uszkodzonych ciągów transportowych ( podesty, schody) na koparkach wielonaczyniowych;

- prace wykonywane przy wymianie urządzeń (skrobaki, odbojnice, przenośniki ścierowe) na koparkach wielonaczyniowych;

Z. P. pracował wówczas na Oddziale Górniczym (...), był to oddział ruchu ciągłego koparek. Wnioskodawca – jak potwierdzili świadkowie- nigdy nie wykonywał prac transportowych na odkrywce, nie obsługiwał sprzętu dźwigowego i technologicznego ( żurawi, ładowarek i spycharek), ani nie remontował przenośników taśmowych W tym zakresie sporządzona przez pracodawcę charakterystyka stanowiska pracy skarżącego odbiega od jego rzeczywistych obowiązków, potwierdzonych wiarygodnymi zeznaniami świadków. Dlatego Sąd w tej części nie podzielił w/w dokumentu.

Prace, które w spornym okresie faktycznie wykonywał wnioskodawca ( bieżące prace przy konserwacji i remontach koparek wielonaczyniowych) oraz miejsce ich wykonywania (bezpośrednio w przodku) świadczą o tym, że skarżący wykonywał prace wymienione w art. 50d ust 1 pkt 1 ustawy tj. prace przy innych pracach przodkowych. Pod określeniem "inne prace przodkowe" należy rozumieć inne prace górnicze w przodku, jednakże rodzajowo nie mniej obciążające niż wymienione w powołanym przepisie ustawy art. 50d ust. 1 pkt 1. Wnioskodawca wykonywał prace, bez których wydobywanie kopaliny przez maszyny podstawowe nie byłoby w ogóle możliwe. Wykonując te prace bezpośrednio w przodku był narażony na takie same zagrożenia jak (...).

Mimo to prac skarżącego nie sposób zaliczyć do prac wykonywanych na stanowisku górnika kopalni odkrywkowej, jak to błędnie uczynił pracodawca w świadectwie wykonywania pracy górniczej. W istocie bowiem skarżący nie wykonywał pracy górnika kopalni odkrywkowej, ale prace rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku wykonującego prace remontowe (mechaniczne) koparek. Praca górnika kopalni odkrywkowej różni się zasadniczo od pracy rzemieślnika. Nie wpływa to jednak na końcową ocenę charakteru zatrudnienia skarżącego. Wykonywane bowiem przez wnioskodawcę prace odpowiadają pracy rzemieślników zatrudnionych na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujących prace górnicze, mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, wymienionym przez ustawodawcę w dziale III poz. 7 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty i uwzględnianym w wymiarze półtorakrotnym do emerytury stosownie do treści art. 50d ust. 1 ustawy.

Zaliczenie spornego okresu ( od 17 maja 1978r. do 24 maja 1984r. oraz od 4 września 1984r. do 14 marca 1988r. ) do stażu górniczego w wymiarze półtorakrotnym, zamiast jednokrotnym, jak to uczynił organ rentowy w zaskarżonej decyzji, zwiększa staż pracy górniczej skarżącego wynoszący 20 lat 4 miesiące i 23 dni, łącznie o 4 lata i 8 miesięcy. Powoduje to, że wnioskodawca legitymuje się wymaganym 25-letnim okresem pracy górniczej. Przy wyliczaniu stażu górniczego wymiar dniówek przodkowych nie ma znaczenia. Ma on znaczenie przy wysokości emerytury. Dniówki przodkowe przysługiwały bowiem za przepracowanie całego dnia bezpośrednio w przodku. Przy wyliczaniu stażu górniczego w wymiarze półtorakrotnym są liczone zaś także te dniówki, w których pracownik przepracował jedynie połowę obowiązującego go czasu pracy bezpośrednio w przodku. Takich dniówek pracodawca zaś nie ewidencjonował. Z zeznań świadków wynika, że w całym spornym okresie skarżący przepracował bezpośrednio w przodku więcej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, a zatem cały w/w okres podlega zaliczeniu w wymiarze półtorakrotnym.

Biorąc zatem pod uwagę, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki, od których zależało jego prawo do emerytury górniczej, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku. Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem spełnienia ostatniej przesłanki, od której zależało jego prawo do emerytury górniczej, a mianowicie z pierwszym dniem miesiąca, w którym skarżący złożył wniosek o emeryturę tj. dniem 1 sierpnia 2015 roku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie obowiązku zwrotu kosztów zastępstwa procesowego znajduje uzasadnienie w treści art. 98 k.p.c. oraz przepisach § 11 ust. 2 i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. z dnia 25 lutego 2013r. Dz. U. z 2013r., poz. 490)