Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion – Hajduk (spr.)

Sędzia SO Mirella Szpyrka

Sędzia SR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska

Protokolant Justyna Chojecka

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2016 r. w Gliwicach na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko E. B. (B.)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 11 sierpnia 2015 r., sygn. akt I C 358/15

oddala apelację.

SSR( del.) Maryla Majewska- Lewandowska SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Mirella Szpyrka

Sygn. akt: III Ca 1789/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 11 sierpnia 2015r. Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim oddalił powództwo powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko E. B. o zapłatę kwoty 48 924,18 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 28 kwietnia 2008r. E. B. zawarła z (...) S.A spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. umowę o kredyt na miarę na kwotę 40 100 zł.

W dniu 26 listopada 2009r. (...) S.A. Oddział w (...) wystawił zaświadczenie, że rozwiązanie umowy o kredyt na miarę zawartej w dniu 28 kwietnia 2008r. nastąpiło 2 lipca 2009r. W tym samym dniu bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), obejmujący zadłużenie z tytułu w/w umowy z dnia 28.04.2008r. na kwotę 41 659,87 zł (37 974,48 zł kapitału, 3 511,39 zł odsetek, 174 zł kosztów). Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2010r. wydanym w sprawie I Co 77/10 Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim nadał temu tytułowi klauzulę wykonalności.

W dniu 19 września 2011r. został wpisany do rejestru (...) S.A , który powstał wskutek wniesienia wszystkich składników majątkowych oddziału (...) S.A. na mocy art. 42a ustawy prawo bankowe i z tego powodu 23 września 2011r. wykreślono z (...) S.A spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W..

Dnia 31 grudnia 2012r. wpisano do Rejestru Przedsiębiorców zmianę w (...) Bank (...) S.A. polegającą na tym, że (...) Bank (...) S.A. w W. (spółka przejmująca) łączy się ze spółką (...) spółka akcyjną w W. (spółka przejmowana) w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą. Dnia 27 lutego 2013r. wykreślono z Krajowego Rejestru Sądowego (...) Spółkę Akcyjną.

Postanowieniem z dnia 1 marca 2013roku sygn. I Co 77/10 Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 26 listopada 2009r. na rzecz następcy prawnego pierwotnego wierzyciela tj. na rzecz (...) Bank (...) S.A. w W..

Dnia 8 października 2014r. został sporządzony akt notarialny przed notariuszem M. W. w W. zapisany w Rep. A nr 12378/2014, obejmujący zmianę umowy spółki komandytowej (...) sp. z o.o. sp. k. w W.. Na mocy tej umowy (...) Bank (...) S.A jako komandytariusz spółki komandytowej wniósł wkład niepieniężny w postaci wymagalnych wierzytelności pieniężnych wynikających z umów kredytowych, których stroną jest (...) Bank (...) S.A i do chwili obecnej niespłaconych. Ze względu na tajemnice bankową Komandytariusz miał przekazać spółce komandytowej odrębnie dokładne dane dotyczące wierzytelności na nośniku elektronicznym oraz kod umożliwiający przyporządkowanie.

W dniu 24 października 2014r. (...) sp. z o.o. sp. k. zawarła z powodem umowę o świadczenie w miejsce wykonania, w którym (...) sp. z o.o. sp. k. oświadczyła, że w celu zwolnienia się z zapłaty na rzecz funduszu kwoty (nie podano jej wysokości) spełnia inne świadczenie w postaci przelewu wierzytelności z tytułu umów bankowych przysługujących poprzednio (...) Bank (...) S.A. wierzycielowi pierwotnemu wskazanych w znaczniku 4a do umowy uzupełniającej (dalej portfel wierzytelności), których wartość nominalna na dzień 8 października 2014r. wynosi (nie podano kwoty). Fundusz wyraził zgodę na spełnienie innego świadczenia przez spółkę (...) poprzez przelew na rzecz funduszu wierzytelności.

W księgach rachunkowych powoda ujawniona jest wierzytelność w wysokości 48 924,18 zł przysługująca od pozwanej, na którą składały się: należność główna w wysokości 23 218,03 zł oraz odsetki od tej kwoty w wysokości 25 642,29 zł oraz 63,86 zł kosztów.

Radca prawny B. K. podpisała sporządzony w nieznanym dniu „wyciąg z wykazu wierzytelności zawartego na nośniku elektronicznym do umowy zmiany spółki (...) sp. z o.o. sp. k. zawartej w formie aktu notarialnego repertorium A nr 12378/2014, zawierający dane pozwanej, jej adres, nr PESEL i wysokość zadłużenia, nr ID klienta1825582 nr rachunku (...). Ten sam radca prawny podpisał „wyciąg z elektronicznego załącznika Nr 1 do umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014r. zawierającej spis wierzytelności objętych umową” zawierający analogiczne dane jak poprzedni dokument.

Sąd Rejonowy, oceniając wyżej przedstawiony stan faktyczny uznał, że w sprawie zaszły uzasadnione wątpliwości, o których mowa w art. 339 § 1 k.p.c. co do twierdzeń o okolicznościach faktycznych podanych w pozwie. Przede wszystkim zarówno w pozwie jak i w załączonych do niego dokumentach nie wykazano, czy w ogóle umową przelewu została objęta wierzytelność dotycząca pozwanej, a także wysokości dochodzonego roszczenia. Powód przedstawił dowód w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stwierdzającego, iż w księdze rachunkowej ujawniona jest jako wierzytelność powoda kwota 48 924,18 zł przysługująca od pozwanej. Oświadczenia w nim zawarte nie mają mocy prawnej dokumentów urzędowych, lecz dokumentu prywatnego. Sąd stwierdził, że przedstawione dowody nie były wystarczające do wykazania przez powoda, że wierzytelność wynikająca z umowy kredytu zawartej w 2008r. przez pozwaną z (...) S.A spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W., została przelana na rzecz powoda. O tym, iż wierzytelność ta nie została przelana, świadczy brak w treści umowy jakiejkolwiek informacji, jakie wierzytelności zostały nimi objęte. Wierzyciel pierwotny nie zawiadomił pozwanej o cesji (pismo zatytułowane „zawiadomienie o cesji” nie posiada dowodu doręczenia pozwanej). Pismo to zawiera informację o dacie zawarcia umowy i jej numerze nie wiadomo natomiast jak była wysokość zobowiązania w dniu jej przeniesienia przez bank na powoda.

W świetle tego faktu wątpliwym jest, by wierzytelność wobec pozwanej została objęta umowami z 8 października 2014r. i 24 października 2014r. Dowodem na tą okoliczność w świetle powyższych faktów nie są „wyciągi z załączników” do tych umów, które nie zostały podpisane przez strony umowy, a przez radcę prawnego reprezentującego powoda w niniejszej sprawie. Ponadto wątpliwości Sądu I instancji budził fakt, że pierwotny wierzyciel pomimo wypowiedzenia w 2009 roku umowy i uzyskania tytułu wykonawczego w 2010 roku nie prowadził postępowania egzekucyjnego, a jeżeli prowadził to nie zostało to w żaden sposób wskazane w niniejszej sprawie. Nie sposób, zatem ustalić czy i w jakiej wysokości kredytobiorczyni spłacała swojej zadłużenie od 2009 roku i w jakiej wysokości, a także czy w dalszym ciągu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne na podstawie powyższego tytułu wykonawczego czy też zostało zakończone i z jakim skutkiem. Z twierdzeń pozwu wynika, iż miał ona być bezskuteczna. Bankowy tytuł wykonawczy opiewał na kwotę kapitału 37 974,48 zł i 3 511,39 zł odsetek 174 zł kosztów. Obecnie zadłużenie ma wynosić 23 218,03 zł kapitału i 25 642,29 zł odsetek oraz 63,86 zł kosztów. Powód w żaden sposób nie wyjaśnił różnicy w tych kwotach.

Sąd Rejonowy uznał zatem, iż powód wbrew obowiązkom wynikającym z art. 3 i 232 k.p.c. oraz art. 6 k.c. nie wykazał podstawy dochodzonego roszczenia, w szczególności swojej legitymacji czynnej oraz jego istnienia i wysokości.

W apelacji powód zarzucił sprzeczności istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, naruszenia prawa procesowego i materialnego a to art. 230 w związku z art. 229 k.p.c. ,art. 232 zd. 1 k.p.c., art. 233 k.p.c., art. 309 k.p.c., 339 § 2 k.p.c. i art. 6 k.c. Domagał się zmiany wyroku przez zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 20 032,82 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu i zwrotu kosztów procesu za obie instancje, ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania oraz umorzenia postępowania w zakresie kwoty 3 185,21zł, wskazując że kwotę tą powód otrzymał już po wytoczeniu powództwa od poprzednika prawnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie mogła odnieść skutku.

Sąd Odwoławczy przyjął w całości jako własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, które złożyły się na podstawę rozstrzygnięcia. Ustalenia te są prawidłowe, znajdują oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, który w zakresie dokonanych ustaleń jest logiczny i spójny.

Ocena prawna dokonana przez Sąd Rejonowy również jest prawidłowa.

Zgłoszone natomiast przez stronę powodową w apelacji wnioski dowodowe dotyczące dopuszczenia i przeprowadzenia dowodów z dokumentów powstałych przed ogłoszeniem wyroku przez Sąd I instancji jako spóźnione na mocy art. 381 k.p.c. zostały oddalone. Nie wskazał bowiem apelujący na żadne przyczyny uniemożliwiające złożenie wniosków dowodowych przed zamknięciem rozprawy przed Sądem I instancji.

Słusznie wskazał Sąd I instancji, że to na powodzie spoczywał obowiązek wykazania dochodzonego roszczenia, zarówno co do zasady, jak i wysokości. W okolicznościach sprawy przyznać należy rację Sądowi Rejonowemu, że powód powyższego nie wykazał.

Nie ulegało wątpliwości, że pozwana zawarła umowę kredytu z (...) S.A. Odział w Polsce z siedzibą w W., z warunków którego się nie wywiązała. W efekcie został wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny, który po opatrzeniu klauzulą wykonalności na wierzyciela pierwotnego a następnie na rzecz jego następcy (...) Bank (...) S.A. w W. – stał się podstawą prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Powód nie przedstawił losów tego postępowania, w szczególności jakie kwoty i na rzecz kogo zostały od pozwanej wyegzekwowane. Sąd Rejonowy zasadnie nabrał wątpliwości co do skuteczności nabycia przedmiotowej wierzytelności przez powoda, który w kolejnych dokumentach przedstawia różne kwoty wierzytelności, a dokumenty z których wywodzi swoją legitymację czynną tj. akt notarialny z dnia 8 października 2014r. obejmujący zmianę umowy spółki komandytowej (...) sp. z o.o. sp. k. w W. oraz umowa z dnia 24 października 2014r. o świadczenie w miejsce wykonania zawarta przez spółkę (...) z powodem, w ogóle nie zawierają określenia przejmowanych przez tą spółkę, a następnie przez powoda wierzytelności. Wbrew zarzutom zawartym w apelacji, wątpliwości tych nie wyjaśniły także powoływane przez powoda dołączone do umowy zmiany umowy spółki komandytowej z 8 października 2014r. oraz umowy o świadczenie w miejsce wykonania z 24 października 2014r. załączniki w formie wydruków komputerowych opisujące wierzytelność wynikającą ze zobowiązania kredytu pozwanej, podpisane wyłącznie przez radcę prawnego i nie stanowiące integralnej części tych umów.

W okolicznościach sprawy nie naruszył Sąd Rejonowy treści art. 309 k.p.c. odmawiając wiarygodności wydrukom z plików komputerowych zawierających tabele wierzytelności. Wynika to jednakże nie z generalnej odmowy mocy dowodowej tego typu środkom dowodowym jak zdaje się sugerować apelujący, lecz z braku skonkretyzowania wierzytelności przenoszonych na podstawie umów. W treści obu wymienionych umów konkretnych przenoszonych wierzytelności nie wskazano a powołano się jedynie na elektroniczne załączniki, jednakże w żaden sposób nie zindywidualizowano objętych nimi wierzytelności. Innymi słowy wydruki komputerowe załączone do pozwu, w żadnej mierze nie pozwalają zweryfikować, czy to akurat ta konkretna wierzytelność objęta pozwem na tym załączniku w formie nośnika elektronicznego się znajdowała. Także nie czyni temu zadość numer jaki nadano każdej przenoszonej wierzytelności w załączniku, bowiem numerów tych nie wskazano w treści obu umów. Trafnie zatem ocenił Sąd Rejonowy, że w wyniku braku skonkretyzowania wierzytelności w obu umowach, powód nie wykazał aby do skutecznego ich nabycia w istocie doszło.

Z podanych przyczyn zaskarżony wyrok uznać należało za prawidłowy, a apelację za bezzasadną i podlegającą oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.