Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 139/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel (przewodniczący)
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie B. S.
skazanego z art. 292 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 17 czerwca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w K.
z dnia 15 kwietnia 2014 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4
k.p.s.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. umarza postępowanie
przeciwko B. S.;
2. kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w K. z dnia 15 kwietnia 2014r. B. S.
został skazany na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po 10 zł każda
za popełniony w dniu 9 kwietnia 2013r. występek wyczerpujący znamiona art. 292 §
2
1 k.k., polegający na nabyciu za kwotę 40 zł telefonu komórkowego marki Nokia
C1-01 o wartości 300 zł, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności
powinien i mógł przypuszczać, że pochodzi on z czynu zabronionego; nadto
orzeczony został wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku
naprawienia szkody oraz rozstrzygnięto w przedmiocie kosztów sądowych.
Powyższy wyrok nie został zaskarżony przez żadną ze stron i uprawomocnił
się w dniu 6 maja 2014r.
Kasację od tego orzeczenia wniósł Prokurator Generalny, zaskarżając go w
całości na korzyść B. S. Skarżący zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść
orzeczenia naruszenie przepisów prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 4
§ 1 k.k. w zw. z art. 292 § 1 k.k., polegające na niezastosowaniu reguł
intertemporalnych wskazanych w art. 4 § 1 k.k., w wyniku czego doszło do skazania
B. S. za przestępstwo z art. 292 § 1 k.k., w którym wartość przedmiotu czynności
wykonawczej nabytego mienia pochodzącego z kradzieży wynosiła 300 zł, podczas
gdy nabycie mienia pochodzącego z czynu zabronionego o wartości
nieprzekraczającej ¼ minimalnego wynagrodzenia w zw. z art. 2 pkt 4 ustawy z
dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 25 października 2013r., poz. 1247) stanowi
wykroczenie z art. 122 § 1 k.w. W konkluzji Prokurator Generalny wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania na podstawie art. 5 § 1
pkt 4 k.p.s.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. z uwagi na przedawnienie karalności
wykroczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna, co skutkowało jej uwzględnieniem w trybie
określonym w art. 535 § 5 k.p.k.
B. S. stanął pod zarzutem nabycia w dniu 9 kwietnia 2013r. telefonu
komórkowego pochodzącego z czynu zabronionego o wartości 300 zł., którym to
działaniem, jak przyjęto w zaskarżonym wyroku, wypełnił znamiona przestępstwa
paserstwa nieumyślnego, stypizowanego w art. 292 § 1 k.k. Dokonując prawno-
karnej oceny tego zachowania Sąd orzekający nie uwzględnił istotnej zmiany
legislacyjnej obowiązującej od dnia 9 listopada 2013r., to jest od daty wejścia w
życie przepisu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy –
3
Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r., poz.
1247), mającej kluczowe znaczenie dla prawidłowej subsumcji zachowania B. S.
Doniosłość powyższej nowelizacji na gruncie przedmiotowej sprawy wyraża się w
tym, że zarzucany oskarżonemu czyn z uwagi na wartość mienia będącego
przedmiotem czynności wykonawczej nie stanowi już przestępstwa, lecz będące
jego odpowiednikiem wykroczenie (art. 122 § 2 k.w.). Wartość graniczną mienia
determinującą zasady odpowiedzialności za ten czyn stanowi kwota
nieprzekraczająca ¼ minimalnego wynagrodzenia ustalanego na podstawie ustawy
z dnia 10 października 2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z
2002 r. Nr 200, poz. 1679) oraz aktu wykonawczego do powyższej ustawy to jest
rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie minimalnego wynagrodzenia za pracę w
2014r. (Dz. U. z 2013r., poz. 1047). Wartość tego wynagrodzenia od dnia 1
stycznia 2014r. zawierała się w kwocie 1680 zł. Oznacza to zatem, że wartość
graniczna mienia decydująca o tym, czy umyślne bądź nieumyślne paserstwo jest
przestępstwem czy też wykroczeniem w roku 2014 wynosiła 420 zł. Jest to zatem
taka wartość, która w zestawieniu z kwotą graniczną obowiązującą w dacie
popełnienia czynu (250 zł) niewątpliwie stwarzała konieczność zastosowania reguły
wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. – w celu rozstrzygnięcia, czy zastosowanie znajduje
ustawa nowa, czy też względniejsza jest obowiązująca uprzednio. W świetle
zaprezentowanych powyżej okoliczności nie budzi wątpliwości fakt, że ustawa
uprzednio obowiązująca względniejszą nie jest. Zastosowanie ustawy nowej
skutkuje wszak uznaniem, że B. S. dopuścił się nie – jak przyjął Sąd Rejonowy w K.
- przestępstwa stypizowanego w art. 292 § 1 k.k., lecz wykroczenia określonego w
art. 122 § 2 k.w.
W opisanej sytuacji skazanie B. S. za przestępstwo paserstwa nastąpiło z
rażącym naruszeniem przepisów prawa materialnego wskazanych w kasacji, a
wpływ tego uchybienia na treść wyroku nie budzi żadnych wątpliwości. Z tego
powodu kasację Prokuratora Generalnego - jako oczywiście zasadną - należało
uwzględnić i uchylić w całości wyrok w zakresie, w jakim rozstrzygnięto w nim w
stosunku do B. S.. Wobec upływu określonego w art. 45 § 1 k.w. okresu
przedawnienia karalności wykroczenia postępowanie w sprawie, na podstawie
powyższego przepisu oraz art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. należało umorzyć.
4
Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia także regulację przewidzianą w art. 45
§ 2 k.w., jako że przedawnienie karalności tego wykroczenia nastąpiło przed
kasacyjnym orzeczeniem (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego
z dnia 7 czerwca 2002 r., I KZP 15/02).
Na podstawie art. 118 § 2 k.p.s.w., koszty postępowania w sprawie ponosi
Skarb Państwa.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13