Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI Ka 621/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Sędzia SA w SO Tamara Pawlak

Protokolant: prot. Małgorzata Purc

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2013 r.

sprawy M. G.

obwinionego z art. 96 § 3 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Puławach

z dnia 27 marca 2013r. sygn. akt II W 1505/12

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa za postępowanie odwoławcze: 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz 50 (pięćdziesiąt) złotych zryczałtowanych wydatków.

XI Ka 621/13

UZASADNIENIE

M. G. obwiniony był o to, że będąc właścicielem samochodu m-ki S. o nr rej. (...) w dniu 25.05.2012 r. w P. nie dokonał obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 Prawa o ruchu drogowym i nie wskazał na żądanie Straży Miejskiej w P. komu powierzył swój pojazd do kierowania w dniu 18.04.2012 r., to jest o czyn z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Puławach M. G. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 96 § 3 kw i za to na podstawie art. 96 § 3 kw skazał go na 300 (trzysta) złotych grzywny; na podstawie art. 118 § 1 kpw zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 130 złotych tytułem kosztów postępowania, w tym opłaty.

Od tego wyroku apelację wniósł obwiniony, który nie precyzując zarzutów ani wniosków odwoławczych eksponował fakt, iż nie dopuścił się wykroczenia drogowego i to nie jego samochód został zarejestrowany fotoradarem a Sąd naruszył zasadę domniemania niewinności. Lektura uzasadnienia wniesionego środka odwoławczego prowadzi do wniosku, iż skarżący domaga się zmiany wyroku poprzez uniewinnienie od dokonania zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna. Wprawdzie obwiniony nie jest tzw. podmiotem fachowym (adwokat, radca prawny) zatem nie jest wymagana szczególna forma sporządzenia środka odwoławczego, jednak oczywistym jest, iż skarżący – poza krytyką rozstrzygnięcia zawartego w wyroku – winien wskazać te aspekty procedowania sądu, które należałoby rozpatrywać jako wadliwe. Tymczasem we wniesionej apelacji takich wskazań brak. Analiza akt sprawy przez pryzmat jego uzasadnienia pozwala na konstatację, iż sąd I instancji zgodnie z wymogami m.in. art. 7 i 410 kpk dokonał wnikliwej i trafnej oceny całokształtu materiału dowodowego, zgodnej z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego i na tej podstawie ustalił nie budzący zastrzeżeń stan faktyczny.

W uzasadnieniu wyroku, odpowiadającym wymogom art. 424 kpk Sąd orzekający wskazał, jakie fakty uznał za udowodnione a jakie nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych; argumentacja zawarta w uzasadnieniu wyroku – bardzo obszerna, szczegółowa (k.61-63) a przez to logiczna i przekonująca zasługuje na aprobatę, nie zachodzi zatem konieczność jej powtarzania.

Zważyć przy tym należy, iż autor apelacji w najmniejszym nawet zakresie nie odniósł się do tychże wywodów ani do dokładnie przez sąd wskazanych przesłanek jego odpowiedzialności karnej z art. 98 kw – niewskazania na wezwanie uprawnionego organu komu powierzył pojazd S. w dniu 18 kwietnia 2012 r, a tylko ta okoliczność była istotna dla bytu czynu. Późniejsza aktywność obwinionego, wysyłanie kolejnych pism, czy też podnoszenie okoliczności dotyczących kradzieży tablicy rejestracyjnej etc, zostały przez Sąd omówione i słusznie zinterpretowane jako uboczne i nie dotyczące istoty sprawy.

Skoro zatem skarżący w apelacji przedstawia po raz kolejny okoliczności drugorzędne, nie odnosząc się do tych, które legły u podstaw rozstrzygnięcia, apelację jako wyłącznie polemiczną uznać należało za niezasadną i utrzymać w mocy wyrok sądu I instancji.

Z tych względów, nie stwierdzając przesłanek z art. 104 § 1 kpsw ani też rażącej niewspółmierności (tu. surowości) kary Sąd Okręgowy orzekł, jak wyżej.

Orzeczenie o kosztach sądowych za II instancję uzasadniają przepisy: art. 118 § 2 kpw, 119 kpw w zw. z art. 627 kpk oraz art. 21 pkt 1 lit a oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 23.06.73 r. o opłatach w sprawach karnych (z późń. zm.)

XI Ka 621/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE