Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu A. C. prawa do emerytury. Organ rentowy powołał się na przepisy art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2009r., nr 153, poz. 1227) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

W uzasadnieniu decyzji pozwany wskazał, iż ubezpieczony nie spełnia wymogów określonych w /w przepisach, ponieważ nie udokumentował wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony złożył odwołanie od tej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Nadto pozwany wskazał, iż jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych nie uwzględnił ubezpieczonemu okresu zatrudnienia od dnia 12 lipca 1971r. do dnia 2 listopada 1971r. i od dnia 22 października 1973r. do dnia 30 kwietnia 1992r. na podstawie świadectwa pracy w warunkach szczególnych wystawionego przez (...) i W (...), bowiem w świadectwie nie powołano się na pkt określający stanowisko pracy zgodnie z zarządzeniem resortowym. Ze świadectwa wynika, że ubezpieczony pracował w (...) przyzakładowej o temperaturze poniżej O stopnia jako maszynista – chłodniczy brygadzista.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. C. (ur. (...)), dnia 15 października 2012r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udokumentowany staż ubezpieczeniowy na dzień 31 grudnia 1998r. w wymiarze 30 lat, 5 miesięcy i 24 dni w tym żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych. Ubezpieczony nie jest członkiem OFE, nie pozostaje w zatrudnieniu.

-okoliczności bezsporne

Kwestia sporna sprowadzała się do oceny, czy ubezpieczony prze okres, co najmniej 15 lat był zatrudniona w warunkach szczególnych.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe na podstawie którego ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony A. C. w okresie od dnia 12 lipca 1971r. do dnia 31 maja 1992r. był zatrudniony w Spółdzielni (...) w T.. Początkowo ubezpieczony pracował jako elektryk w (...) a następnie maszynista chłodniczy. W okresie od dnia 3 listopada 1971r. do dnia 15 października 1973r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową, po odbyciu, której powrócił do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku. Od 1991 roku ubezpieczony pracował jako brygadzista pracujący. Ubezpieczony pracował w systemie trzyzmianowym w pełnym wymiarze czasu pracy. (...) zajmowała się zamrażaniem różnych owoców i warzyw. Ubezpieczony pracował w komorach składowych, w maszynowi chłodniczej, w których temperatura wynosiła minus 20stopni C, pracował w ubraniu ochronnym. Sprężarki przetwarzające amoniak wytwarzające chłód znajdowały się poza komorami chłodniczymi. Zadaniem ubezpieczonego było kontrolowanie urządzeń, wobec czego ubezpieczony poruszał się pomiędzy komorami chłodniczymi i tunelem zamrażalniczym a sprężarkownią, w której panował duży hałas. Ubezpieczony nie miał dłuższych przerw w pracy, jak również nie korzystał z urlopów bezpłatnych, otrzymywał dodatek szkodliwy oraz posiłki regeneracyjne.

-dowód: zeznania świadków: K. G., J. K., B.

W. k. 33 akt sądowych, zeznania ubezpieczonego k. 34 akt

sądowych, dokumentacja z okresu zatrudnienia k. 16 akt sądowych,

wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 26 października 2011

roku, sygn. akt VIU 2257/12 k. 34 akt emerytalnych świadka

K. G.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dokonał oceny omówionego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art.184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153,poz.1227) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

Zgodnie z treścią art. 184. ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.( art. 184 ust 2 )

Zgodnie z treścią art. 32 ust 1 cytowanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ( w przypadku mężczyzn 60 lat)

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.)

Z kolei przepisy rozporządzenia wykonawczego z dnia 7 lutego1983r., które nadal zachowały swoją moc na warunkach określonych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Podkreślić należy, iż dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy (rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych). Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2009r., sygn. akt I PK 194/08, OSNP 2010/23-24/281)

W niniejszej sprawie, z zeznań ubezpieczonego oraz świadków jak również z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych z okresu zatrudnienia jednoznacznie wynika, iż w spornym okresie pracy ubezpieczony był zatrudniony jako maszynista chłodniczy - brygadzista. tj. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu cytowanego przepisu art. 184 ust 1, ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wykonywana przez niego praca wymieniona jest w wykazie „A” dziale X poz. 7 (prace w chłodniach składowych i przyzakładowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0ºC) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.) i jest pracą o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości. Sąd uznał zarówno zeznania świadków jak i ubezpieczonego za wiarygodne. Świadkowie dokładnie opisali charakter wykonywanej przez ubezpieczonego pracy, nadto w tym samym czasie byli zatrudnieni również w/w zakładzie pracy, zatem widywali ubezpieczonego w trakcie wykonywania pracy. Podkreślić przy tym należy, iż świadek K. G. uprawniony jest do wcześniejszej emerytury przyznanej wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ubezpieczony ma wymagany 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, uprawniający do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na mocy cytowanego art. 32 w zw. z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zaliczenie wymienionego wyżej okresu spowodowało, że odwołujący spełnia wszystkie warunki konieczne do przyznania emerytury określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm.)

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno-rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Ubezpieczony za sporny okres zatrudnienia przedłożył wprawdzie świadectwo pracy w warunkach szczególnych, które z uwagi na ściśle określone wymagania formalne zostało zakwestionowane przez pozwany organ rentowy.

Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania odwołującemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność świadczenia przez niego zatrudnienia w warunkach szczególnych.

SSO Ewa Krakowska- Krawczak