Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Jabłoński

Protokolant: Artur Pokojski

z udziałem Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G. K. R.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2016 roku sprawy

B. C., syna S. i H. z domu S.,

urodzonego dnia (...) w G.,

oskarżonego o to, że:

I.  w nieustalonym czasie a ujawnionym w dniu 13.03.2015 r. w G. wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dokonał wewnątrzwspólnotowego przywozu z terytorium Niemiec do Polski substancji psychoaktywnych w postaci amfetaminy w ilości 4 gram i 4 gram heroiny,

tj. o czyn z art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

II.  w dniu 13.03.2015 r. w G. wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał znaczną ilość środków psychotropowych w postaci 76,82 grama marihuany,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

I.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I. aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 33 §1 i 3 k.k. wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 10 zł (dziesięć złotych);

II.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II. aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wymierza oskarżonemu karę roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 §1 i 2 k.k., art. 86 §1 k.k. orzeczone oskarżonemu w punktach I. i II. wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza w ich miejsce karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego na rzecz Stowarzyszenia (...) w W. nawiązkę w wysokości 1000 zł (tysiąca złotych) na cele związane z zapobieganiem i zwalczaniem narkomanii;

V.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci pozostałego po badaniu suszu roślin konopi o masie 72,34 grama netto przechowywanego w kopercie bezpiecznej (...);

VI.  na podstawie art. 44 §2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci wagi elektronicznej, młynka ręcznego, puszki i opakowania opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/543/15 na karcie 144 akt sprawy pod pozycjami od 2. do 5.;

VII.  na podstawie art. 230 §2 k.p.k. nakazuje zwrócić B. C. dowody rzeczowe w postaci trzech kluczy i trzech telefonów komórkowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/543/15 na karcie 144 akt sprawy pod pozycjami od 6. do 9.;

VIII.  na podstawie art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej oskarżonemu w punkcie III. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu rzeczywiste pozbawienie wolności w sprawie od dnia 13 marca 2015 roku do dnia 16 marca 2015 roku (3 dni);

IX.  na podstawie art. 626 §1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 3 ust. 2, art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku Nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2551,66 zł (dwa tysiące pięćset pięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt sześć groszy) tytułem kosztów sądowych, w tym opłata w kwocie 900 zł (dziesięćset złotych).

Sygn. akt II K 203/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nieustalonym dokładni czasie, w pierwszym kwartale 2015 roku, do dnia 15 marca 2015 roku, B. C. udał się na terytorium Niemiec, gdzie w B. dokonał zakupu substancji psychoaktywnych w postaci 4 gram amfetaminy oraz 4 gram heroiny. Następnie B. C. przewiózł przedmiotowe substancje przez granice niemiecko-polską i przywiózł je do G..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. C. k. 71, 80, 87, 149v.

W dniu 13 marca 2015 roku w godzinach popołudniowych funkcjonariusze Policji M. S., S. A. i A. S. podczas wykonywania czynności służbowych udali się na ul. (...) w G.. Z posiadanych przez nich informacji operacyjnych wynikało, iż w jednym z lokali znajdujących się w budynku zamieszkują B. C. i A. W.. Osoby te miały zaś znajdować się w posiadaniu środków odurzających. Funkcjonariusze w trakcie prowadzonych na miejscu obserwacji, dostrzegli podjeżdżający pod budynek pojazd, którego kierowcę rozpoznali jako B. C., wobec czego zatrzymali mężczyznę do kontroli. W toku kontroli B. C. zachowywał się w sposób nerwowy i podawał nieprawdziwe dane osobowe. Wtedy funkcjonariusze Policji poinformowali mężczyznę, iż znają jego dane osobowe i wskazali powód przeprowadzania kontroli. Następnie funkcjonariusze Policji udali się wraz z B. C. do jego mieszkania oznaczonego nr (...), gdzie zostało dokonane przeszukanie. Początkowo w pokoju z aneksem kuchennym na półce ściennej została ujawniona waga elektroniczna z oznaczeniem literowym (...). W toku czynności funkcjonariusze ustalili także, iż mężczyzna użytkuje jedną z piwnic. Po udaniu się do pomieszczeń piwnicznych B. C. wskazał funkcjonariuszom użytkowane przez siebie pomieszczenie o nr K1/5. Wtedy przy użyciu służbowego psa wyszkolonego do wykrywania narkotyków w piwnicy przeprowadzono przeszukanie, w trakcie którego ujawniona została torba z reklamówką, w której znajdowało się opakowanie zawierające susz roślinny koloru zielono-brunatnego.

Następnie funkcjonariusze Policji wraz z B. C. wrócili do mieszkania, gdzie w toku dalszych czynności przeszukania przy użyciu psa służbowego, w przedpokoju wewnątrz lewego buta typu kalosz ujawniono dwa woreczki strunowe zawierające susz roślinny koloru zielono-brunatnego, a wewnątrz prawego buta typu kalosz trzy woreczki strunowe zawierające substancje sypką koloru białego, woreczek strunowy zawierający substancje sypką koloru brunatnego oraz przezroczyste opakowanie z denkiem koloru fioletowego w formie jajka niespodzianki zawierające trzynaście sztuk pakunków z foli aluminiowej, w których znajdowała się substancja sypka koloru brunatnego. Ponadto w pokoju z aneksem kuchennym na półce ściennej ujawniono także młynek koloru żółtego, metalową puszkę zawierającą pięć banknotów po 20 zł oraz kasetkę metalową koloru jasnoszarego wyposażaną w zamek, zawierającą dwadzieścia banknotów o nominale 100 zł i 5 banknotów o nominale 50 zł.

Dowód: zeznania świadka M. S. k. 44-45; protokół zatrzymania osoby k. 3; protokół przeszukania lokalu mieszkalnego k. 10-14; protokół przeszukania piwnicy k. 16-18; protokół oględzin k. 20-21; przedmioty do przechowywania k. 146; wyjaśnienia oskarżonego B. C. k. 71, 80, 87, 149v.

Następnie funkcjonariusze Policji dokonali zważania i komisyjnego opakowania zabezpieczonych przedmiotów w koperty: reklamówkę z opakowaniem zawierającym susz roślinny (waga 84,74 gram brutto) umieszczono w kopercie papierowej oznaczonej nr 2; woreczek strunowy wypełniony suszem roślinnym (waga 4,81 gram brutto) i woreczek strunowy wypełniony suszem roślinnym (waga 1,29 gram brutto) umieszczono w kopercie papierowej oznaczonej nr 1; woreczek strunowy wypełniony brunatna sypką substancją (waga 2,09 gram brutto) i przezroczyste plastikowe jajko niespodzianka z fioletowym denkiem z zawartością 13 sztuk foli aluminiowej wypełnionych brunatną sypką substancją (waga 10,47 gram brutto) umieszczono w kopercie bezpiecznej nr (...); woreczek strunowy wypełniony białą sypką substancją (waga 1,30 gram brutto), woreczek strunowy wypełniony białą sypką substancją (waga 1,30 gram brutto) i woreczek strunowy wypełniony białą sypką substancją (waga 1,14 gram brutto) umieszczono w kopercie bezpiecznej nr (...).

Dowód: informacja z ważenia k. 37-38; protokół komisyjnego pakowania k. 39-42.

Ujawniony susz roślinny umieszczony w kopertach oznaczonych nr 1-2 o łącznej masie netto 76,82 gram, stanowił susz roślin konopi innych niż włókniste. Może on stanowić 78 pojedynczych porcji środka odurzającego. Ujawniona sypka substancja koloru brunatnego umieszczona w kopercie bezpiecznej nr (...) o łącznej masie netto 3,83 gram zawierała heroinę. Może ona stanowić ok. 19 pojedynczych porcji środka odurzającego. Ujawniona sypka substancja koloru białego o łącznej masie netto 2,62 gram zawierała siarczan amfetaminy. Może ona stanowić ok. 11 pojedynczych porcji środka psychotropowego. Ujawnione w zabezpieczonym młynku zabrudzenia substancją o cechach suszu roślinnego zawierały w sobie związki chemiczne występujące w roślinach konopi innych niż włókniste. Na zabezpieczonej wadze elektronicznej nie ujawniono natomiast obecności środków odurzających ani substancji psychotropowych.

Dowód: opinia z zakresu badań fizykochemicznych nr (...)311/15 k. 53-62; protokół przekazania środków psychoaktywnych k. 151; uzupełniająca opinia z zakresu badań fizykochemicznych nr (...)311/15/A k. 155-156.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony B. C. został poddany badaniu sądowo-psychiatrycznemu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów.

W złożonej opinii sądowo-psychiatrycznej biegli stwierdzili, że oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Biegli uznali, iż poziom intelektualny opiniowanego kształtuje się w granicach normy. U badanego rozpoznano dyssocjalnej zaburzenie osobowości. Na podstawie wywiadu ustalono, iż oskarżony jest uzależniony od marihuany. W ocenia biegłych oskarżony w inkryminowanym czasie miał zachowaną zdolności do rozpoznania znaczenia zarzucanych czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegli wskazali, że oskarżony może uczestniczyć w postępowaniu i jest zdolny do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 243-245.

Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany przez Sąd:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 19.06.1996 r. w sprawie o sygn. akt III K 551/96 za przestępstwa z art. 57 § 1 i 3 d.k.k. i z art. 203 § 1 d.k.k.;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 21.11.1996 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1580/96 za przestępstwa z art. 208 d.k.k.

3.  wyrokiem Sadu Rejonowego w Gdańsku z dnia 20.03.2000 r. w sprawie o sygn. akt IV K 2184/99 za przestępstwa z art. 209 § 1 k.k.;

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 27.08.2001 r. w sprawie o sygn. akt IV K 271/01 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k.;

5.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 15.07.2002 r. w sprawie o sygn. akt IV K 2370/00 za przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

6.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 05.02.2003 r. w sprawie o sygn. akt IV K 169/02 za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

7.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 02.12.2003 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1443/00 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

8.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 02.08.2005 r. w sprawie o sygn. akt II K 435/05;

9.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 04.03.2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 637/10 za przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 233 § 1 i 6 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;

10.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 06.03.2013 r. w sprawie o sygn. akt XI K 930/12 za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.;

11.  orzeczeniem AG R. w Niemczech z dnia 09.01.2015 r. w sprawie 3 Cs 16 Js (...) za przestępstwo kradzieży – StGb § 242 A.. 1;

12.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 12.03.2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 8/15 za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

13.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 06.03.2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 1379/14 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

Dowód: informacja z K. k. 216-219; odpisy wyroków k. 116-132, 135-136.

Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego B. C. przyznał się do zarzucanego mu czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani. Wyjaśnił, iż w dniu 13 marca 2015 roku został zatrzymany przez Policję, gdy przyjechał pod budynek, w którym mieszka. Zatrzymujący go funkcjonariusze Policji jako przyczynę wskazali posiadanie narkotyków, poczym dokonane zostało przeszukanie jego mieszania i piwnicy. W piwnicy zostało znalezione ziele a w mieszkaniu heroina i amfetamina. Wskazał, iż od razu przyznał się, że są to jego narkotyki. Marihuanę miał na własny użytek, sam ją wyhodował, początkowo rosła w doniczkach na balkonie a potem przesadził ją na pola. Była to jedyna plantacja, całość ususzył i trzymał w piwnicy. Heroinę i amfetaminę chciał natomiast sprzedać przypadkowym osobą, w tym celu zakupił je w ilości po ok. 4 gramy około miesiąca wcześniej w B.. Był to jednorazowy proceder, nie zajmuje się bowiem handlem narkotyków i wcześniej ich nie sprzedawał. Wcześniej pracował na budowie, ale go zwolnili, żył z oszczędności, trochę pomagał mu ojciec. Zatrzymane prze Policję pieniądze były przeznaczone na czynsz, były to pieniądze jego i jego parterki. Pochodziły z jego ostatniej pracy. Wskazał, iż marihuanę pali sporadycznie raz w tygodniu. Według niego jego partnerka nie wiedziała, że ma w domu narkotyki, ale wiedział, że pali marihuanę.

( Vide: wyjaśnienia oskarżonego B. C. k. 71.)

Przesłuchany ponownie w charakterze podejrzanego wskazał, iż nie ma zastrzeżeń co do sposobu zatrzymania prze Policję, nie była stosowana wobec niego jakakolwiek przemoc i doznał żadnych obrażeń ciała. Wskazał, iż podtrzymuje wyjaśnienia, po za okolicznością zakupu heroiny i amfetaminy, albowiem zakupił je w rzeczywistości w Polsce. Podniósł, iż uprzednio wyjaśniał inaczej, bo nie wiedział co się stanie i bał się konsekwencji. Naprawdę kupił je w S. przy barze koło stacji benzynowej.

( Vide: wyjaśnienia oskarżonego B. C. k. 80.)

Przesłuchany w toku posiedzenia aresztowego B. C. przyznał się do postawionych mu zarzutów i podtrzymał w całości złożone uprzednio wyjaśnienia.

( Vide: wyjaśnienia oskarżonego B. C. k. 87.)

Przesłuchany po raz kolejny w postępowaniu przygotowawczym B. C. wskazał, iż 5 banknotów po 20 zł, które znajdowały się w puszce metalowej było przeznaczone na zakupy. Pochodziły z zarobionych przez niego pieniędzy, nie pochodziły z przestępstwa.

( Vide: wyjaśnienia oskarżonego B. C. k. 149v.)

Oskarżony B. C. zażywa środki odurzające w postaci marihuany. Nie był leczony odwykowo.

Dowód: kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień k. 253-259.

Sąd zważył co następuje:

W świetle wszystkich przeprowadzonych i ujawnionych dowodów, zarówno wina, jak i okoliczności popełnienia zarzuconego oskarżonym przestępstwa, nie budzą wątpliwości Sądu. Opisany stan faktyczny Sąd ustalił w przeważającej mierze na podstawie zeznań świadka M. S. i wyjaśnień oskarżonego B. C., a także opinii biegłych oraz zebranych w sprawie dokumentów.

Sąd w przeważającej mierze dał wiarę wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonego B. C.. Złożone przez oskarżonego wyjaśnienia, w szczególności pochodzące z pierwszego przesłuchania go w charakterze podejrzanego, jawią się jako zasadniczo logiczne i spójne. Nadto w swej relacji oskarżony starał się jak najdokładniej przedstawić przebieg okoliczności popełnienia przez niego czynu. Co istotne w sposób wyraźny i konsekwentny od samego początku przyznawał sie on do posiadania przedmiotowych narkotyków. Jednocześnie treść wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie znalazła odzwierciedlenie w pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodach, w tym zeznaniach świadka M. S. oraz opiniach kryminalistycznych. Sąd nie dał jednak wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części w jakiej w toku swojego drugiego przesłuchania, odmiennie niż pierwotnie podniósł, iż heroinę i amfetaminę nabył w Polsce a nie w Niemczech. W ocenie Sądu za wątpliwe należy uznać twierdzenia oskarżonego, jakoby w toku pierwszego przesłuchania „nie wiedział co się stanie” i „bał się konsekwencji”. Niezrozumiałe wydaje się bowiem, iż przyznając się do postawionego zarzutu i szczegółowo opisując okoliczności popełnionego przez siebie przestępstwa, obciążając swoja osobę w pełnym zakresie, miał zatajać prawdę wyłącznie co do tej okoliczności, w sytuacji w której nie potrafił wskazać w jakim kontekście miała ona rodzić jego obawy. Istotnym natomiast jest, iż zmiany swoich wyjaśnień oskarżony dokonał dopiero w sytuacji zakwalifikowania opisanych przez niego w tej części okoliczności jako odrębnego przestępstwa – wewnątrzwspólnotowego przywozu narkotyków - a w konsekwencji postawienie mu na drugiego zarzutu. Tym samym, zdaniem Sadu oczywistym jest wobec wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, iż oskarżony zorientowawszy się co do wcześniejszego dodatkowego obciążenia siebie w tym zakresie, poprzez zmianę pierwotnych wyjaśnień usiłował uniknąć ponoszenia dalszej odpowiedzialności karnej.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie wskazał precyzyjnie, kiedy nabył i przywiózł narkotyki z B.. Stwierdzenie, że doszło do tego około miesiąca przed zatrzymanie pozwala jednak wykluczyć ewentualne przedawnienie karalności tego czynu.

Nie budziły żadnych wątpliwości Sadu zeznania świadka M. S.. Świadek jako funkcjonariusz Policji nie miał bowiem jakiegokolwiek interesu w przedstawieniu wydarzeń w sposób nie korzystny dla oskarżonego. Z racji wykonywanego zawodu ma on świadomość znaczenia zeznań w procesie i konsekwencji złożenia zeznań nieprawdziwych. Nadto jego zeznania był jasne i konkretne. Świadkowi nie można przy tym odmówić obiektywizmu i chęci jak najdokładniejszego przekazania przebiegu wydarzeń. Przedstawiony zaś przez świadka opis zdarzenia nie budzi wątpliwości, co do logiki oraz rzeczowości. Relacja świadka tworzy spójną całość oraz koresponduje z pozostałym dowodami zebranymi w sprawie, w szczególności protokołami z postępowania przygotowawczego, w tym protokołami zatrzymania, przeszukania oraz oględzin, a także wyjaśnieniami oskarżonego.

Sąd za rzetelne uznał sporządzone w sprawie pisemne opinie kryminalistyczne. Zdaniem Sądu, opinie te są starannie opracowane, zgodnie z wymogami wiedzy z danej specjalności. Wnioski z nich wynikające są co do zasady jednoznaczne i zostały wyciągnięte po przeprowadzeniu stosownych badań, dlatego też nie budziły wątpliwości Sądu. W ocenie Sądu opinie te należy uznać za wystarczające do oceny, czy zabezpieczone w toku postępowania susz roślinny oraz substancje sypkie stanowił środki odurzające i psychotropowe w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd wziął także pod uwagę opinie sądowo-psychiatryczną dotyczącą oskarżonego. Została ona sporządzona przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę specjalistyczną, a wnioski wypływające z opinii są logiczne i spójne. W ocenie Sądu brak jest podstaw do odmowy przyznania im przymiotu wiarygodności.

Wszystkim zaliczonym w poczet materiału dowodowego, uznanym za ujawnione bez odczytywania, dokumentom z czynności postępowania przygotowawczego oraz odpisom wyroków i danym o karalności Sąd dał wiarę w całości i wziął pod uwagę dokonując ustaleń odnośnie stanu faktycznego. Dokumentacja ta jest sporządzona w odpowiedniej formie przez powołane do tego podmioty i w ocenie Sądu, nie było żadnych wątpliwości co do ich rzetelności i prawdziwości. Dokumenty te korespondują ze sobą i uzupełniają się wzajemnie, a ich treść odzwierciedla obiektywny stan rzeczy i nie była kwestionowana przez strony w czasie postępowania, nie budziła również jakichkolwiek wątpliwości Sądu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do przyjęcia okoliczności wyłączających winę B. C.. Oskarżony jest osobą pełnoletnią, miał pełną możliwość rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Zdaniem Sądu, w świetle powyższych dowodów, nie budzi wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się czynu z art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przepis ten sankcjonuje złamanie zasad obrotu międzynarodowego i wewnątrzwspólnotowego środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej. O zakresie penalizacji art. 55 ustawy należy mówić w ścisłym powiązaniu z treścią jej art. 37, w którym określone są warunki obrotu międzynarodowego i wspólnotowego środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi oraz słomą makową. Regulacja ta statuuje zaś uprawnienie w tym zakresie jedynie dla ściśle określonych podmiotów (m.in. przedsiębiorców, jednostek naukowych) posiadających odpowiednie pozwolenia oraz każdorazowy obowiązek uzyskania odrębnego zaświadczenia lub pozwolenia wydanego przez właściwe organy. Jak stanowi zaś ustawa z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii heroina zaliczana jest do środków odurzających grupy I – N, a amfetamina i jej sole do grupy II - P substancji psychotropowych.

W zaistniałej sytuacji nie ulega wątpliwości, iż wwożąc an terytorium Polski z terytorium Niemiec heroinę oraz amfetaminę w ilości po ok. 4 gramy, nie posiadając przy tym stosownych uprawnień, B. C. dopuścił się popełnienia w/w czynu zabronionego.

Ponadto B. C. swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przestępstwo to popełnia ten, kto wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe w znacznej ilości. Zgodnie z powoływana już ustawą z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ziele konopi zaliczane jest do środków odurzających grupy I – N.

Ze sporządzonej w sprawie opinii kryminalistycznej jednoznacznie wynika, iż ujawniony w wyniku przeszukania mieszkania oskarżonego susz roślinny o łącznej wadze netto 76,82 grama stanowi susz roślin konopi innych niż włókniste i może stanowić 74 porcji środka odurzającego. Jednocześnie zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 10/09, które Sąd w niniejszej sprawie podziela „ Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (…) jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to ,,znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy.” W tej sytuacji przyjętą kwalifikację prawną należało uznać za trafną.

Rozważając kwestię kary, Sąd miał na względzie przesłanki, określone w dyrektywach jej wymiaru ujętych w art. 53 k.k.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego Sąd wziął pod uwagę przesłanki wymienione enumeratywnie w art. 115 § 2 k.k. uwzględniając między innymi okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu oraz rodzaj i stopień naruszonych przez niego reguł porządku prawnego. Zdaniem Sądu stopień społecznej szkodliwości w odniesieniu do obu przypisanych oskarżonemu czynów należy uznać za znaczny. Oskarżony każdorazowo godził bowiem w dobro prawem chronione, jakim jest zdrowie publiczne. Nadto Sąd w zakresie czynu przypisanego w punkcie I wyroku miał również na uwadze rodzaj środków psychoaktywnych w postaci heroiny i amfetaminy, stanowiących narkotyki bardziej niebezpiecznych dla zdrowia i życia. Sąd zważył przy tym także na fakt, iż motywacją działania oskarżonego była chęć uzyskania zysku, albowiem jak wskazywał chciał dokonać sprzedaży tych środków psychoaktywnych. W kontekście II z przypisanych czynów Sąd uwzględnił ilość posiadanych prze oskarżonego środków, oraz rozpoznanie u niego uzależnienie od marihuany. Na niekorzyść oskarżonego względem obu przypisanych czynów Sąd poczytał natomiast fakt, jego uprzedniej wielokrotnej karalności (12 wyroków skazujących), w tym za przestępstwo z ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii z art. art. 62 ust. 1, tj. przestępstwo podobne, wobec czego nie można było przyjąć, aby naruszenie porządku prawnego przez oskarżonego w aktualnej sprawie miało charakter jedynie incydentalny. Jednocześnie świadczy to o głębokiej demoralizacji oskarżonego, jego niepoprawności, braku poszanowania dla norm prawnych, a pośrednio także o nieskuteczności orzeczonych względem niego dotychczas środków probacyjnych. Sąd poza faktem złożenia wyjaśnień i częściowego przyznania się do winy, nie znalazł innych okoliczności łagodzących.

Reasumując powyższe rozważania, Sąd za czyn przypisany w punkcie I wyroku wymierzył oskarżonemu B. C. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych po 10 zł każda. W świetle faktu, że przestępstwo z art. 55 § 1 stawy z ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą grzywny i karą pozbawienia wolności do lat 5 oraz wobec wyżej wskazanych okoliczności, kary tej nie można uznać za nadmiernie surową ani za zbyt łagodną. Sąd miał na uwadze, aby liczba stawek dziennych była odpowiednia do zawinienia sprawcy, a wysokość jednej stawki dziennej uwzględniała jego warunki osobiste, rodzinne i możliwości majątkowe. Natomiast za czyn przypisany w punkcie II wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu karę roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności, tym samym orzeczona kara także mieści się w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. W ocenie Sądu tak wymierzone kary są adekwatne do społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów oraz stopnia jego zawinienia.

Ustalając wymiar kary łącznej pozbawienia wolności Sąd kierował się dyrektywami z art. 85a k.k., tj. uwzględnił przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W realiach niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że kara łączna pozbawienia wolności winna zostać ukształtowana z uwzględnieniem zarówno zasady kumulacji jak i zasady absorpcji podlegających łączeniu kar. Jak już wskazywano oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną i odbywał kary pozbawienia wolności, mimo to nadal popełniał kolejne przestępstwa. W przekonaniu Sądu jego dotychczasowa postawa wskazuje, iż zastosowanie zasady absorpcji w pełnym zakresie byłoby wysoce niewychowawcze i nie odpowiadałoby społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Stąd, wymierzając karę łączną pozbawienia wolności w graniach od roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności od 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zdaniem Sądu orzec należało karę łączną 2 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu oskarżony jest na tyle zdemoralizowanym i niepoprawnym przestępcą, że tylko kara pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym spełni należycie swoje zadania w zakresie skutecznego, pozytywnego oddziaływania na postawę oskarżonego w przyszłości, a nadto zabezpieczy społeczeństwo przed tym sprawcą. Wskazuje na to uprzednia wielokrotna karalność. Dlatego nie było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego przepisów obowiązujących uprzednio jako względniejszych (art. 4 §1 k.k.) i warunkowego zawieszenia wobec B. C. orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności (art. 69 §1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku).

Na podstawie art. 63 § 1 k. k. Sąd na poczet orzeczonej oskarżonemu w punkcie III. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienie wolności w sprawie od dnia 13 marca 2015 roku do dnia 16 marca 2015 roku (3 dni).

Na mocy art. 70 ust. 4 ustawy z ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 1000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) w W. na cele związane z zapobieganiem i zwalczaniem narkomanii. Orzekając nawiązkę Sąd wziął pod uwagę, iż zachowaniem swym oskarżony przyczynił się do pogłębiania narkomanii w kraju. Zdaniem Sądu środek ten w tej wysokości wzmocni wychowawcze oddziaływanie wobec oskarżonego, uzmysłowi mu nieopłacalność popełnienia przestępstw i naganność jego postępowania. Ustalając wysokość nawiązki Sąd zważył, na możliwości majątkowe oraz zarobkowe oskarżonego.

W punkcie V wyroku Sąd na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci pozostałego po badaniu suszu roślin konopi o masie 72,34 grama netto przechowywanego w kopercie bezpiecznej (...). W punkcie VI wyroku na podstawie art. 44 §2 k.k. Sąd orzekł także przepadek dowodów rzeczowych w postaci wagi elektronicznej, młynka ręcznego, puszki i opakowania opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/543/15 na karcie 144 akt sprawy pod pozycjami od 2. do 5.

Jednocześnie wobec treści art. 230 § 2 k.p.k. Sąd nakazał zwrócić B. C. dowody rzeczowe w postaci trzech kluczy i trzech telefonów komórkowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/543/15 na karcie 144 akt sprawy pod pozycjami od 6. do 9, albowiem stały się one zbędne dla postępowania.

W punkcie IX wyroku stosownie do wskazanych przepisów, mając na względzie, że zasadą jest obciążenie kosztami oskarżonego, nie znajdując przesłanek do zwolnienia oskarżonego w tym zakresie, Sąd obciążył oskarżonego B. C. kosztami postępowania i zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.551,66 złotych, w tym wymierzył mu opłatę w wysokości 900 złotych.