Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016r. w S.

odwołania A. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 lutego 2016 r. (Nr (...))

w sprawie A. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. R. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 26 stycznia 2016 r.

Sygn. akt IV U 238/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 170), odmówił A. R. prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż w celu nabycia uprawnień do świadczenia przedemerytalnego wymaga się udokumentowania przez wnioskodawcę ciągłości i kolejności zdarzeń, o których mowa w art. 2 w/w ustawy. Zdaniem organu oznacza to, że okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych musi być poprzedzony zatrudnieniem pracowniczym, które ustało w okolicznościach wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Kolejnym etapem jest pobieranie zasiłku dla bezrobotnych przez okres wymagany przepisami tej ustawy, a następnie złożenie przez osobę zarejestrowaną nadal jako bezrobotna – wniosku o świadczenie przedemerytalne w terminie określonym w ustawie. Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do wnioskowanego świadczenia, ponieważ ostatnim zatrudnieniem nie była umowa o pracę lecz umowa zlecenie.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A. R., wskazując, iż po 40 latach pracy został zwolniony z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i ze względów ekonomicznych podjął pracę w (...) sp. z o.o., co trwało tylko przez 41 dni. Wnioskodawca wyjaśnił, że został poinformowany o tym, że nie koliduje to z otrzymaniem świadczenia przedemerytalnego. Zrezygnował z pracy w w/w firmie, bowiem zamiast umowy o pracę otrzymał umowę zlecenie, której przedmiotem było „roznoszenie ulotek” (odwołanie, k. 1 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Nadto wskazano, iż ostatnim okresem podlegania przez wnioskodawcę ubezpieczeniom społecznym było zatrudnienie na umowę zlecenie w (...) sp. z o.o. w okresie od dnia 20.04.2015r. do dnia 31.05.2015r. (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 a.s.).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony A. R., ur. (...), w okresie od 1.05.1993r. do 30.04.2015r. był zatrudniony w Telewizji (...) S.A. na stanowisku starszego wartownika, starszego wartownika – konwojenta w pełnym wymiarze czasu pracy. Stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem pracodawcy – art. 30 § 1 pkt 2 kp w zw. z art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (świadectwo pracy z dnia 30.04.2015r., k. 15 akt organu rentowego). W okresie od 20.04.2015r. do 31.05.2015r. A. R. podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu świadczenia usług na podstawie umowy zlecenie zawartej z (...) sp. z o.o. (zaświadczenie z dnia 7.07.2015r., k. 16 akt organu rentowego). Od dnia 1.07.2015r. A. R. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku dla bezrobotnych. W dniu 15.01.2016r. upłynął 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych A. R. nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, albo zatrudnienia w ramach prac inwestycyjnych lub robót publicznych (zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w M. z dnia 15.01.2016r., k. 17 akta organu rentowego).

W dniu 25 stycznia 2016r. A. R. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął, że do dnia 30.04.2015r. (data rozwiązania umowy o pracę) ubezpieczony udowodnił okresy zatrudnienia w wymiarze 38 lat, 11 miesięcy i 18 dni oraz pracę w gospodarstwie rolnym w ilości niezbędnej do uzupełnienia wymaganego okresu w wymiarze 1 roku i 12 dni, co łącznie dało wymagany przepisami okres 40 lat (decyzja z 15.02.2016r., k. 21 akt organu rentowego).

Ubezpieczony spełnił przesłanki określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Stosownie bowiem do treści wskazanego przepisu, prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. Z kolei zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przez przyczyny dotyczące zakładu pracy należy rozumieć rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, tj. przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy niezbędne było wyłącznie ustalenie, jaki wpływ na nabycie uprawnień do świadczenia przedemerytalnego ma zawarcie i wykonywanie przez ubezpieczonego umowy cywilnoprawnej po rozwiązaniu stosunku pracy w dniu 30 kwietnia 2015r. z przyczyn dotyczących zakładu pracy, a przed zarejestrowaniem się w Urzędzie Pracy i uzyskaniem statusu osoby bezrobotnej. W takiej sytuacji, jak wskazuje organ rentowy, ostatnim okresem podlegania ubezpieczeniom społecznym nie była umowa o pracę lecz umowa zlecenie.

W ocenie Sądu, z brzmienia przepisu art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, który odnosi się do sytuacji bezpośrednio poprzedzającej złożenie wniosku i dotyczy posiadania statusu osoby bezrobotnej, nie wynika wymóg, by okres 180-dniowego pobierania zasiłku dla bezrobotnych następował bezpośrednio po zakończeniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Żadna z norm nie posługuje się warunkiem pozostawania w stosunku pracy bezpośrednio przed nabyciem statusu osoby bezrobotnej. Sporna kwestia występująca w niniejszej sprawie była przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 2 lipca 2013r. w sprawie III UZP 2/13 (opubl. OSNP 2013/21-22/256) stwierdził, iż okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określonego w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych nie musi przypadać bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn wymienionych w art. 2 ust. 1 tej ustawy. Jak słusznie bowiem wskazano w uzasadnieniu tego orzeczenia, nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego nie zostało uzależnione od zarejestrowania się w urzędzie pracy w charakterze bezrobotnego bezpośrednio po utracie źródła utrzymania z przyczyn niezależnych od pracownika. Cytowana ustawa nie zawiera także przepisu, który pozbawiałby takie osoby prawa do świadczenia przedemerytalnego w przypadku poszukiwania nowego zatrudnienia lub jego podjęcia w okresie przed otrzymywaniem zasiłku dla bezrobotnych. Pogląd zawarty w powołanym orzeczeniu Sądu Najwyższego podzielił również Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 10 listopada 2015r. w sprawie III AUa 693/15 (LEX nr 1927416), w którym dodatkowo sprecyzowano, iż wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia po ustaniu zatrudnienia z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy, a przed datą zarejestrowania się w urzędzie pracy nie pozbawia osoby zainteresowanej możliwości ubiegania się o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. Sąd Okręgowy w pełni akceptuje przyjętą przez te Sądy argumentację.

Poza sporem w niniejszej sprawie pozostaje, że A. R. do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (tj. do 30 kwietnia 2015r.), w którym był zatrudniony przez okres 22 lat, legitymuje się okresem uprawniającym do emerytury wynoszącym łącznie 40 lat. Ponadto do wniosku o świadczenie przedemerytalne z dnia 25 stycznia 2016r. ubezpieczony dołączył zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy w M., z którego wynika, iż od dnia 1 lipca 2015r. jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna, zaś w dniu 15 stycznia 2016r. upłynął 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, w którym to okresie nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. Bezspornie wniosek o przyznanie świadczenia został złożony w terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia wydania w/w zaświadczenia z dnia 15 stycznia 2016r. Niewątpliwie w tej sytuacji wnioskodawca spełnia wszystkie warunki niezbędne do ustalenia mu prawa do świadczenia przedemerytalnego określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 w/w ustawy. Natomiast okoliczność, iż od dnia 20 kwietnia 2015r. i dalej po ustaniu zatrudnienia do dnia 31 maja 2015r. ubezpieczony wykonywał pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej nie stanowi przeszkody do ustalenia mu wnioskowanego świadczenia.

Z tych względów, Sąd Okręgowy uznał, iż zasadne jest przyznanie A. R. prawa do świadczenia przedemerytalnego począwszy od dnia 26 stycznia 2016r., tj. od dnia następnego po dniu złożenia wniosku o przyznanie wymienionego świadczenia, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

Mając na uwadze powyższe, z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.