Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 253/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 1 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt (spr.)

Sędziowie:

SSO Wojciech Tomalak

SSO Marian Raszewski

Protokolant:

St. Sekr. Sąd. Grażyna Żółtek

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2016 r. w Kaliszu

na rozprawie

przy udziale

sprawy z powództwa J. A.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda J. A.

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 9 marca 2016r. sygn. akt I C 463/15

1. zmienia punkty I i III zaskarżonego wyroki i nadaje im następujące brzmienie:

„I. zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki J. A. kwotę 21.500 zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset zł) i odsetki ustawowe od kwoty 9.500 zł od dnia 30 sierpnia 2014 r. i od kwoty 12.000 zł od dnia 22 lutego 2016 r.

III. w pozostałym zakresie oddala powództwo”

2. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1525 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Wojciech Tomalak SSO Wojciech Vogt SSO Marian Raszewski

II Ca 253/16

UZASADNIENIE

Powódka J. A. wniosła przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zasądzenie kwoty 9.500,00zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 30 sierpnia 2014r. tytułem zadośćuczynienia i kwoty 593,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia 81.2015 r. Następnie rozszerzyła żądanie pozwu o kwotę 12.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia rozszerzenia żądania.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Sąd Rejonowy w Kaliszu 9 marca 2016 r. wyrokiem z dnia 9 marca 2016 r. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 15.000 zł i odsetki ustawowe od kwoty 9.500 zł od dnia 30 sierpnia 2014 r. i od kwoty 5.500 zł od dnia 22 lutego 2016 r. ; umorzył postepowanie co do żądania zapłaty kwoty 593,00 zł ; w pozostałym zakresie oddalił powództwo i orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyła powódka zaskarżając punkty i i III co do kwoty 6.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty liczonymi od dnia rozszerzenia powództwa. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego - art. 445 § 1 poprzez przyznanie kwoty zadośćuczynienia za niskiej w stosunku do doznanej krzywdy.

W oparciu o ten zarzut wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i zasądzenie kwoty 21.500 zł ze stosownymi odsetkami oraz zasądzenie kosztów zastępstwa za obie instancje.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest w przeważającej części uzasadniona.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Powódka w lipcu 2014 r. doznała uszkodzenia ciała w wyniku wypadku komunikacyjnego. Doznała stłuczenia głowy, złamania nasady dalszej lewej kości promieniowej ręki, które to złamanie wymagała zabezpieczenia gipsem. Odczuwała ból ręki. Pojawiły się u niej zaburzenia snu, koncentracji oraz lęk przed jazdą pojazdami. Leczenie jej zakończyło się dnia 7 grudnia 2014 r. Trwało więc około pół roku. Przez osiem tygodni wymagała powódka pomocy innych osób. Do chwili obecnej odczuwa ból ręki o małym natężeniu. Przebyty uraz może prowadzić do szybszego wystąpienia zmian zwyrodnieniowych nadgarstka, dalsze ograniczenie ruchów, okresowych rehabilitacji, a przypadku dolegliwości konieczność stosowania leków przeciwbólowych. Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu biegły określił na 10% . Powódka jako młoda osoba zajmująca się małym dzieckiem została pozbawiona aktywności życiowej i uzależniona od pomocy osoby drugiej. Ponadto po zakończeniu leczenia w pełni już nie wróci do aktywności sprzed wypadku.

Okoliczności powyższe prawidłowo ustalił Sąd I instancji. W ocenie Sądu Okręgowego biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało uznać – zgodnie z art. 445 § 1 k.c. – że odpowiednia kwota zadośćuczynienia jest kwota nie niższa niż kwota 28.500 zł żądana przez powódkę. Już sam 10% trwały uszczerbek na zdrowiu w pełni uzasadnia zadośćuczynienie w takiej wysokości. Należy pamiętać, że zdrowie jest najcenniejszym dobrem każdego człowieka i każdy uszczerbek powinien zostać właściwie zrekompensowany, aby nie zdeprecjonować tej bezcennej dla człowieka wartości. Przyznanie zadośćuczynienie we wskazanej wysokości nie odbiega od wysokości przyznawanych zadośćuczynień w podobnych lub zbliżonych stanach faktycznych przez Sąd Okręgowy. Nie może ulegać wątpliwości, że żądana przez powódkę kwota jest kwotą umiarkowaną i w pełni znajduje uzasadnienie w krzywdzie, której doznała powódka.

Powódka nie skarżyła orzeczenia w pozostałych punktach i dlatego Sąd Okręgowy nie korygował rozstrzygnięcia o kosztach mimo podwyższenia zasądzonej kwoty.

Odsetki od rozszerzonej kwoty powództwa nie należą się do chwili zgłoszenia żądania ale od chwili doręczenia pisma zawierającego zmianę powództwa pozwanemu. Stąd konieczność oddalenia apelacji w pozostałej części.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 i 98 k.p.c., orzec jak w sentencji.

Wojciech Tomalak Wojciech Vogt Marian Raszewski

II Ca 253/16

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE