Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Radomsku, VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR A. K.

Protokolant: sekretarz sądowy Bogumiła Dobrakowska

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Radomsku P. G.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2016r. w R.

sprawy S. O. (O.), syna S. i A. z domu W., urodzonego w dniu (...) w P.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 05 października 2015 r. około godziny 09:15 w miejscowości P. ul. (...) jechał jako kierujący samochodem marki M. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości w stężeniu 1.43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego
w R. sygn. akt VI K 590/14 za prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania sądowego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych po drogach publicznych

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 kk

1.  oskarżonego S. O. uznaje za winnego tego, że będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, w dniu 05 października 2015 r. około godziny 09.15 w miejscowości P. ul. (...) jechał jako kierujący samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie nietrzeźwości w stężeniu 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego wR. (...) z dnia 02.03.2015 r. w sprawie o sygn. akt VI K 590/14 na okres 8 lat w związku ze skazaniem za przestępstwo, tj. czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178a § 4 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 42 § 4 kk orzeka wobec oskarżonego S. O. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego S. O. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000,00 zł (dziesięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

4.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu S. O. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 05.10.2016r., godzina 10.00 do dnia 06.10.2016r. godzina 13.40, przyjmując iż 1 (jeden) dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 1 (jednemu) dniowi kary pozbawienia wolności;

5.  wymierza oskarżonemu S. O. kwotę 300,00 zł (trzysta złotych) tytułem opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 366,00 (trzysta sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem obowiązku zwrotu wydatków poniesionych
w sprawie.

Sygn. akt VI K 608/15

UZASADNIENIE

SĄD USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

S. O. jest właścicielem pojazdu osobowego marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W/w pojazd jest także używany przez kolegę S. D. M., który wielokrotnie użyczał od niego przedmiotowy samochód. Tak też było na początku października 2015 r., kiedy S. O. użyczył swój samochód D. M.. Kiedy samochód znajdował się w dyspozycji D. M., zarówno on jak i S. O. posiadali osobne komplety kluczyków samochodowych.

- wyjaśnienia S. O. (k. 38v – 39 akt głównych; k. 7 – 8 zbioru A w zw. z k. 39 akt głównych)

- zeznania D. M. (k. 41 v – 42 akt głównych – k. 36 akt głównych
w zw. z k. 42 akt głównych – k. 11-12 zbioru C)

W dniu 05 października 2015 r., w godzinach porannych, S. O. udał się do D. M. i poprosił go o podwiezienie do baru o nazwie (...) celem zakupu papierosów. Mężczyźni wsiedli do samochodu M. (...) i udali się w kierunku baru znajdującego się w P. na ul. (...). Samochodem kierował D. M.,
a miejsce pasażera zajął S. O., który znajdował się pod widocznym wpływem alkoholu.

- wyjaśnienia S. O. (k. 38v – 39 akt głównych; k. 7 – 8 zbioru A w zw. z k. 39 akt głównych)

- zeznania D. M. (k. 41 v – 42 akt głównych; k. 36 akt głównych w zw. z k. 42 akt głównych - k. 11-12 zbioru C)

Mężczyźni przyjechali na ul. (...) i D. M. zaparkował samochód przed (...). Obaj mężczyźni wyszli z samochodu. S. O. wszedł do baru, natomiast D. M. poszedł posprzątać do swojego sklepiku warzywnego, który prowadził nieopodal. Około godziny 09:15 S. O. wyszedł z baru i chwiejnym krokiem udał się w kierunku swojego auta. Wtedy też zwrócił na siebie uwagę P. M., który idąc do sklepu spożywczego znajdującego się naprzeciwko (...), zauważył jak oskarżony „wężykiem” podchodzi do auta, wsiada do niego i odjeżdża w kierunku stacji (...), a dalej w ulicę (...). Cała sytuacja została także zaobserwowana przez dwie pracownice sklepu spożywczego tj. przez A. N. i E. B.. Kiedy S. O. wchodził do pojazdu i nim ruszył, samochód był ustawiony drzwiami kierowcy do sklepu.

- zeznania P. M. (k. 39 v – 40 akt głównych; k. 30 - 31 akt głównych w zw. z k. 40 akt głównych – k. 2-3 zbioru C)

- zeznania A. N. (k. 40 v – 41; k. 32 - 33 akt głównych w zw. z k. 41 akt głównych- k. 5-6 zbioru C)

- zeznania E. B. (k. 41 - 41v akt głównych; k. 34 akt głównych w zw. z k. 41 v akt głównych – k. 8-9 zbioru C)

- zeznania D. M. (k. 41 v – 42 akt głównych; k. 36 -37 akt głównych w zw. z k. 42 akt głównych – k. 11-12 zbioru C)

Po około 5 minutach S. O. wrócił samochodem na ul. (...) i zaparkował pojazd na poboczu, po czym wyszedł z pojazdu i ponownie udał się do (...). Postępowanie S. O. wywołało w pobliskim sklepie ogólne poruszenie, ekspedientki i klienci przyglądali się przez okno jego zachowaniu. P. M. zdecydował się powiadomić o całym zajściu Policję. W pewnym momencie oskarżony znowu wyszedł z baru i po raz kolejny wsiadł do samochodu na miejsce kierowcy podejmując przy tym próbę uruchomienia silnika. Został jednak powstrzymany przez P. M., który widząc, iż oskarżony będąc pod wyraźnym wpływem alkoholu po raz drugi zamierza kierować pojazdem mechanicznym, podbiegł do samochodu M. (...), otworzył drzwi od strony kierowcy i wyjął kluczyki ze stacyjki. S. O. wysiadł wtedy z pojazdu i po krótkiej chwili oddalił się nieco w stronę pobliskiego boiska, gdzie czekał spokojnie do przyjazdu funkcjonariuszy Policji.

- zeznania P. M. (k. 39 v – 40 akt głównych; k. 30 - 31 akt głównych w zw. z k. 40 akt głównych – k. 2-3 zbioru C)

- zeznania A. N. (k. 40 v – 41; k. 32 - 33 akt głównych w zw. z k. 41 akt głównych- k. 5-6 zbioru C)

- zeznania E. B. (k. 41 - 41v akt głównych; k. 34 akt głównych w zw. z k. 41 v akt głównych – k. 8-9 zbioru C)

- zeznania D. M. (k. 41 v – 42 akt głównych; k. 36 -37 akt głównych w zw. z k. 42 akt głównych – k. 11-12 zbioru C)

Przybyli na miejsce funkcjonariusze Policji przebadali S. O. na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwszy pomiar o godzinie 09:30 wykazał 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, drugi pomiar o godzinie 09:45 wykazał 1,40 mg/l, trzeci pomiar o godzinie 10:01 wykazał 1,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Funkcjonariusze Policji podjęli decyzję o zatrzymaniu oskarżonego.

- protokół badania stanu trzeźwości (k. 1 zbioru A)

- protokół zatrzymania oskarżonego (k. 3-4 zbioru A)

Podczas całego zdarzenia D. M. cały czas przebywał w swoim sklepiku warzywnym oddalonym około 100 metrów od (...). Z okien jego sklepiku nie widać dokładnie baru i sklepu spożywczego, toteż D. M. nie zaobserwował zachowania swojego kolegi. Zauważył on dopiero przyjazd patrolu Policji, jednak nie chciał uczestniczyć w całym zamieszaniu. D. M. od momentu kiedy zaparkował samochodem pod (...) i poszedł do swojego sklepiku, nie przemieszczał się nigdzie autem należącym do oskarżonego.

- zeznania D. M. (k. 41 v – 42 akt głównych; k. 36 -37 akt głównych w zw. z k. 42 akt głównych – k. 11-12 zbioru C)

S. O. ma 36 lat, legitymuje się wykształceniem podstawowym, z zawodu jest mechanikiem, spawaczem, obecnie przebywa w Areszcie Śledczym w P., przed osadzeniem pracował dorywczo jako mechanik z wynagrodzeniem około 1.500 zł miesięcznie, jest żonaty, na utrzymaniu ma żonę i dziecko w wieku 12 lat, posiada samochód marki M. (...) rok produkcji 2002, nie był leczony psychiatrycznie.

- oświadczenie S. O. (k. 38 akt głównych)

S. O. był uprzednio skazany wyrokami:

⚫

Sądu Rejonowego we Włoszczowie z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 90/10U, za czyn wypełniający dyspozycję art. 178a § 1 kk – na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych każda po 10 zł, a ponadto orzeczono wobec niego środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat oraz świadczenia pieniężnego w kwocie 500 zł;

⚫

Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 08 czerwca 2011 r., w sprawie o sygn. akt VI K 289/11, za czyn wypełniający dyspozycję art. 207 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk – na karę 7 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

⚫

Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 02 marca 2015 r., w sprawie o sygn. akt VI K 590/14, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 sierpnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV Ka 180/15, za czyn wypełniający dyspozycję art. 178a § 4 kk – na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, a ponadto orzeczono wobec niego środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 8 lat, który obowiązywał w dniu 05 października 2015 r., to jest w dniu w którym oskarżony dopuścił się do popełnienia zarzucanego mu czynu w przedmiotowej sprawie, świadczenia pieniężnego w kwocie 100 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz podania wyroku do publicznej wiadomości.

- dane o karalności (k. 11 – 13 zbioru A)

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 02 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt VI K 590/14 (k. 15 – 16 zbioru A)

- odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 sierpnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV Ka 180/15 (k. 17 – 21 zbioru A)

- informacja o uprawnieniach – k. 14 – zbiór A

Zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i na etapie postępowania jurysdykcyjnego S. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, iż w dniu 05.10.2015 r. nie prowadził samochodu M. (...), a poruszał się nim jedynie jako pasażer. Według S. O. samochodem kierował wyłącznie D. M., który podwiózł go do baru na ul. (...). Oskarżony wyjaśnił ponadto, że kiedy wyszedł z baru i wsiadł do auta nie miał wcale zamiaru kierować pojazdem, ale chciał jedynie odpalić papierosa od samochodowej zapalniczki, a do tego było potrzebne włączenie zapłonu, co też próbował uczynić kiedy P. M. zabrał mu kluczyki. S. O. stwierdził też, że w przedmiotowym dniu miał przy sobie jedynie zapasowe, dorobione kluczyki samochodowe i na te kluczyki samochód odpala, ale po 3 sekundach silnik zaraz gaśnie i nie ma szans żeby odjechać pojazdem. Zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego od momentu przyjechania pod bar do zabrania mu kluczyków przez P. M. nie przemieszczał się nigdzie swoim samochodem.

(wyjaśnienia oskarżonego S. O. – k 38v-39, k. 7-8 zbioru A)

SĄD DOKONAŁ NASTĘPUJĄCEJ OCENY DOWODÓW:

Zgromadzony w sprawie nieosobowy materiał dowodowy tj. protokół badania stanu trzeźwości, protokół zatrzymania oskarżonego, dane o karalności, informacje
o uprawnieniach do kierowania, informacja o dochodach z systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 02 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt VI K 590/14, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 sierpnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV Ka 180/15 nie był w toku postępowania podważany i Sąd również nie znalazł żadnych podstaw, by kwestionować jego wiarygodność.

Dokonując oceny osobowych źródeł dowodowych, Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania P. M., A. N. oraz E. B. i to w głównej mierze na ich depozycjach oparł podstawę faktyczną rozstrzygnięcia. W/w świadkowie szczegółowo przedstawili przebieg zdarzenia mającego miejsce w P. na ul. (...). Ich depozycje są logiczne, spójne oraz wzajemnie się uzupełniają. Osoby te nie miały żadnego interesu w tym by zeznawać nieprawdę, a ich zeznania dodatkowo cechują stanowczość oraz niezmienność w toku całego postępowania. Warto podkreślić, iż wszyscy w/w świadkowie jednoznacznie wskazali, że to oskarżony wyszedł z (...)
i odjechał samochodem w stronę stacji paliwowej. E. B. zna z widzenia oskarżonego i wskazała, że będąc we wnętrzu sklepu dokładnie zaobserwowała moment,
w którym kierował on pojazdem. Moment wsiadania i odjeżdżania samochodem przez S. O. został także zaobserwowany z bliska przez przechodzącego przez ulicę (...), który zwrócił uwagę na niepewny krok oskarżonego zmierzającego do auta. Tożsamą wersję wydarzeń przedstawiła także A. N., która stwierdziła iż ze sklepu spożywczego, w którym pracuje dokładnie widać, co dzieje się przed (...),
a samochód M. (...) był ustawiony drzwiami kierowcy w stronę sklepu. W/w świadek zaobserwowała ponadto moment, w którym oskarżony wraz ze swoim kolegą po raz pierwszy podjechali pod (...). A. N. stwierdziła uczciwie, że wtedy pojazdem kierował „inny pan”, a oskarżony wsiadł do samochodu dopiero później, kiedy po jakimś czasie samotnie wyszedł z baru.

Za wiarygodne w całości Sąd uznał także depozycje D. M., który zeznał, iż podwiózł oskarżonego do (...), po czym sam skierował się do znajdującego się nieopodal sklepiku warzywnego, który prowadzi. W tym zakresie depozycje tego świadka zostały potwierdzone przez A. N., która zauważyła moment pojawienia się obu mężczyzn na ul. (...). D. M. nie widział momentu,
w którym oskarżony wsiadł do swojego samochodu i nim ruszył, jednak stwierdził on, iż od momentu kiedy zaparkował samochód pod (...), nie przemieszał się już nigdzie pojazdem należącym do oskarżonego.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim zrelacjonował swoją wizytę u D. M., którego poprosił o zawiezienie do baru co też ten uczynił,
w którym potwierdził interwencję podjętą przez P. M., który podbiegł do samochodu i odebrał mu kluczyki samochodowe, oraz w którym potwierdził późniejszy przyjazd patrolu Policji. W tych częściach wyjaśnienia S. O. korespondują
z zeznaniami innych świadków i znajdują potwierdzenie w protokołach sporządzonych przez funkcjonariuszy Policji. Sąd odmówił natomiast przymiotu wiarygodności tej części wyjaśnień oskarżonego, która zawierała całkowitą negację popełnienia inkryminowanego zachowania. W tym zakresie stanowisko prezentowane przez S. O. jawi się jako całkowicie odosobnione i stojące w sprzeczności z zeznaniami świadków w osobach P. M., A. N. oraz E. B.. Podobnie Sąd uznał za nieprawdziwy ten fragment wyjaśnień oskarżonego, w którym tłumaczył fakt swojego pojawienia się w aucie na miejscu kierowcy i podjętą próbę odpalenia samochodu. Sąd stanął na stanowisku iż wersja oskarżonego, zgodnie z którą chciał odpalić papierosa za pomocą zapalniczki samochodowej brzmi nieprzekonywująco i została przez niego wymyślona jedynie na potrzeby postępowania karnego. W ocenie Sądu S. O. zmierzał swym zachowaniem do kontynuowania dalszej jazdy samochodem w stanie nietrzeźwości, co zostało szczęśliwie udaremnione przez P. M.. Za niewiarygodną Sąd uznał także tą część wyjaśnień S. O., w której tłumaczył, iż zestaw kluczyków, który posiadał nie umożliwiał mu odjechanie jego samochodem. Sąd uznał albowiem, iż posiadanie przy sobie w zasadzie bezużytecznych kluczyków byłoby całkowicie pozbawione racjonalności. Takie stanowisko oskarżonego zostało poczytane przez Sąd jako chwiejna i niespójna linia obrony zmierzającą do uniknięcia poniesienia przez S. O. odpowiedzialności karnej.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE

Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne i dokonując oceny dowodów, jak
w powyższy sposób, Sąd uznał za udowodnione, że S. O. będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, w dniu 05 października 2015 r. około godziny 09.15 w miejscowości P. ul. (...) jechał jako kierujący samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie nietrzeźwości w stężeniu 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 02.03.2015 r. w sprawie o sygn. akt VI K 590/14 na okres 8 lat w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Dokonując karnoprawnej oceny zachowań oskarżonego Sąd podzielił zapatrywania prokuratora, iż działania S. O. wyczerpały dyspozycję art. 178a § 4 kk.

Nie wychodząc poza granice aktu oskarżenia, Sąd zmienił opis czynu zarzucanego oskarżonemu poprzez doprecyzowanie okoliczności jego popełnienia, tak by w pełni oddać istotę popełnionego przez oskarżonego przestępstwa oraz by opis czynu prawidłowo oddawał wypełnienie przez oskarżonego znamion przestępstwa stypizowanego w art. 178a § 4 kk.

Zgodnie z art. 178a § 1 kk kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Paragraf 4 tego samego artykułu przewiduje, że jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W myśl art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy:

1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub

2) zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne w kontekście cytowanych przepisów jednoznacznie wskazują, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki M. (...) mając w organizmie zawartość alkoholu przekraczającą próg wartości wskazany w powołanym wyżej przepisie, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 02 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt VI K 590/14 w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Należy pamiętać, iż zgodnie z linią orzecznictwa Sądu Najwyższego (postanowienie
z dnia 19.01.2012 r., sygn. I KZP 22/11, opubl. OSNKW 2012/1/6) „ artykuł 178a § 4 kk cechuje niejednorodny charakter normatywny: pierwsza jego część wyraża instytucję nadzwyczajnego obostrzenia kary, polegającą na specyficznej recydywie w zakresie przestępstw komunikacyjnych, a druga część tego przepisu określa typ czynu zabronionego, bowiem okoliczności w nim wskazane związane są ściśle z oceną społecznej szkodliwości czynu sprawcy, który prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości lub odurzenia, nie tylko narusza podstawowe zasady bezpieczeństwa w komunikacji, ale ponadto, nie wykonując wcześniej orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, okazuje lekceważenie dla wyroków sądowych, naruszając tym samym autorytet wymiaru sprawiedliwości”.

Jak wskazano w komentarzu do art. 178a Kodeksu karnego autorstwa M. K. (1), P. K., M. K. (2), M. M. (2) (Oficyna 2010, Stan prawny: 2010.09.08-teza 14 i 15) przepis art. 178a § 4 kk został oddany przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 lutego 2910r o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 40, poz. 227. Przepis ten wszedł życie 1 lipca 2010r. Ustawodawca wprowadził tym samym nowy typ kwalifikowany poprzez wskazanie trzech alternatywnie określonych znamion kwalifikujących. Pierwsze z nich stanowi przypadek recydywy ogólnej jednorodnej, gdzie znamieniem wpływającym na zwiększenie zagrożenia karą jest uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, niezależnie od tego, na jaką karę sprawca został skazany, czy to była kara bezwzględna, a jeśli tak-jaką część kary odbył. Ustawodawca nie podaje tu żadnych nowych terminów, zatem należy przyjąć, iż sprawca czynu z art. 178a § 4 kk będzie ponosił zaostrzoną odpowiedzialność do momentu zatarcia skazania. Drugim znamieniem przewidzianym przez ustawodawcę jest popełnienie jednego z trzech przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub takiego przestępstwa z części wojskowej kodeksu karnego, popełnionych w stanie nietrzeźwości lub odurzenia. Jest to rodzaj recydywy ogólnej niejednorodnej. Kolejnym znamieniem jest popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 kk
w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego
w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Uznać należy, iż oskarżony działał w „specyficznej recydywie w zakresie przestępstw komunikacyjnych” w powyższym rozumieniu, bowiem był uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a nadto dopuścił się przypisanego mu czynu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu w sposób nie budzący wątpliwości na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu umyślnie. Nie może również budzić wątpliwości wina oskarżonego.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, które z uwagi na osobowość oskarżonego czy też okoliczności w jakich działał mogłyby wpływać ograniczająco na możliwość jego zachowania się w sposób zgodny z prawem. Stąd też Sąd uznał oskarżonego za winnego przypisanego mu czynu.

W ocenie Sądu przestępstwo jakiego dopuścił się oskarżony cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Oskarżony powinien mieć świadomość zagrożenia jakie stwarza dla innych uczestników ruchu nietrzeźwy kierujący. Oskarżony jadąc jako kierujący samochodem w stanie nietrzeźwości naruszył jedną z podstawowych zasad obowiązujących w ruchu lądowym (zob. art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym – Dz.U. Nr 98, poz. 602 ze zm) - tj. zasadę trzeźwości.

Postawa oskarżonego świadczy o całkowitym braku poszanowania nie tylko dla powyższej zasady, ale też lekceważącym stosunku do przepisów prawa karnego penalizujących takie zachowanie oraz braku poczucia odpowiedzialności za zdrowie i życie innych uczestników ruchu.

Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą oskarżonego poczytał fakt, iż jechał on jako kierujący samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości wyrażającym się
w stężeniu 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Wprawdzie okoliczność ta należy do znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk, jednakże może być traktowana jako okoliczność wpływająca na wymiar kary, bowiem podlega stopniowaniu co do nasilenia. (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1974 r., sygn. V KR 341/74 OSNKW 1975/2/25). Na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał także jego uprzednią karalność, w tym za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 kk oraz art. 178a § 4 kk.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu orzeczona wobec S. O. kara w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności spełni swe cele w zakresie zarówno prewencji indywidualnej, uświadamiając mu wagę naruszonych przez niego norm prawnych oraz godny potępienia sposób działania, jak i adekwatna będzie z punktu widzenia społecznego poczucia sprawiedliwości w aspekcie tzw. prewencji generalnej.

Wymiar orzeczonej wobec S. O. kary pozbawienia wolności w wysokości 2 lat, uniemożliwia zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, a nadto w chwili przypisanego czynu był on osobą skazaną na karę pozbawienia wolności (patrz: art. 69 § 1 kk).

Sąd uznał, iż tylko kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania wpłynie wychowawczo na oskarżonego, wzbudzi w nim wolę współdziałania
w kształtowaniu społecznie pożądanych postaw, a zwłaszcza potrzebę przestrzegania porządku prawnego. W ocenie Sądu tylko wymierzenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania jest właściwe, by wzbudzić w oskarżonym poczucie odpowiedzialności za dokonany przez niego czyn zabroniony. Uprzednio dawane mu szanse w postaci warunkowego zawieszenia kar pozbawienia wolności, nie były przez niego umiejętnie wykorzystane, bowiem po pewnym czasie znowu wchodził w konflikt z prawem.

Mając na względzie kategoryczną treść przepisu art. 42 § 4 kk, Sąd orzekł wobec S. O., obligatoryjny w sytuacji ponownego skazania za przestępstwo z art. 178a § 4 kk, środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, co do wszystkich kategorii pojazdów.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego, obligatoryjny w przypadkach skazania za przestępstwo z art. 178a § 4 kk, środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Ustalając wymiar w/w środka, Sąd doszedł do przekonania, że nawet minimalnie możliwa do orzeczenia kwota 10.000 zł, będzie stanowiła dla oskarżonego realną dolegliwość finansową i dostatecznie wzmocni represję za popełniony przez niego czyn.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu S. O. na poczet orzeczonej kary 2 lat pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie od dnia 05 października 2016 r. godzina 10:00 do dnia 06 października 2016 r. godzina 13:40 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd wymierzył S. O. opłatę od wymierzonej mu kary pozbawienia wolności w wysokości 300 zł, ustaloną na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 ze zm.), a także zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 366 zł tytułem obowiązku zwrotu wydatków postępowania. Sąd nie dopatrzył się więc w sprawie przesłanek określonych w art. 624 kpk, uznając iż aktualna sytuacja majątkowa S. O. uzasadnia przyjęcie, że będzie on w stanie uiścić koszty sądowe bez finansowego uszczerbku dla siebie. Ponadto także i ten element orzeczenia stanowi instrument oddziaływania wychowawczego i oskarżony musi zdawać sobie sprawę z rozległych skutków swojego nagannego zachowania.