Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Kościarz

Protokolant: asystent sędziego Magdalena Sola – Duda

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2016 roku w Wieluniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko K. J.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanej K. J. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.991,46 zł (jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt jeden złotych 46/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

2. zasądza od pozwanej K. J. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.230,30 zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści złotych 30/100) tytułem zwrotu kosztów procesu

Sygn. akt I C 745/16

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2016 roku powód (...) S.A. z siedzibą w W. złożył do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanej K. J. o zapłatę kwoty 1.991,46 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od kwot: 5,47 zł, 100,00 zł, 1.820,42 zł, 65,57 zł od dnia 27 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów sądowych w wysokości 30,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 900,00 zł oraz opłaty manipulacyjnej w wysokości 0,30 zł ( k. 2-6).

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny, wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e155748/16, przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Wieluniu czyli sądowi właściwości ogólnej pozwanej, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty ( k. 6v).

Zarządzeniem z dnia 14 kwietnia 2016 roku, stosownie do treści art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c., pełnomocnik powoda został wezwany do usunięcia braków formalnych pozwu oraz jego uzupełnienia, w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania, poprzez złożenie dokumentów, z których będzie wynikać umocowanie do działania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze k.p.c. oraz poprzez dołączenie pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie k.p.c. pod rygorem umorzenia postępowania ( k. 1).

W zakreślonym terminie, w dniu 03 maja 2016 roku (data stempla pocztowego), pełnomocnik powoda złożył pismo wraz z załącznikami stosownie do wezwania Sądu i ponownie wystąpił o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 1.991,46 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od kwot: 5,47 zł, 100,00 zł, 1.820,42 zł, 65,57 zł od dnia 27 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych ( k. 10-13v).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 25 maja 2016 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I Nc 840/16, nakazano pozwanej K. J. aby zapłaciła powodowi (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.991,46 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 930,30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu, albo wniosła w tymże terminie sprzeciw (nakaz zapłaty k. 44).

W dniu 16 czerwca 2016 roku (data stempla pocztowego) pozwana K. J., reprezentowana przez pełnomocnika – brata R. J., skutecznie wniosła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty. Pozwana potwierdziła okoliczność zawarcia umowy o świadczenie usług z dnia 19 września 2014 roku oraz rozwiązania tej umowy. Pełnomocnik pozwanej wskazał jednak na bezpodstawność żądania powoda wobec faktu, że sprzęt został powodowi zwrócony. Nadto pozwana, która w trakcie obowiązywania umowy opłacała abonament, nie otrzymała rozliczenia wskazującego na jakąkolwiek zaległość. Poza tym, pełnomocnik skarżącej zwrócił uwagę na nieczytelność załączonych wydruków komputerowych mających uzasadniać powództwo ( sprzeciw k. 48-49v)

Pismem z dnia 12 lipca 2016 roku (data wpływu) pełnomocnik powoda, ustosunkowując się do zarzutów podniesionych w sprzeciwie, wskazał, iż kwota 100,00 zł obciążająca pozwaną została naliczona w związku z nieterminowym zwrotem terminala cyfrowego wraz z kartą. Natomiast, kara umowna w kwocie 1.820,42 zł została naliczona w związku z rozwiązaniem umowy przed jej upływem z winy pozwanej. Mając powyższe na uwadze powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie ( k. 64-64v).

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 19 września 2014 roku pozwana K. J. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług poprzez rozpowszechnianie programów radiowo - telewizyjnych w ramach sieci NC+ dla Abonenta o nr (...)-01. Umowa zawarta została na okres 24 miesięcy plus jeden miesiąc aktywacji. Zgodnie z umową abonentowi K. J. do odbioru kodowanego sygnału telewizyjnego przekazany został dekoder o nr (...) oraz karta dekodująca o nr (...). Integralną część umowy stanowił Regulamin Świadczenia Usług oraz Cennik. W ramach umowy abonentowi wydany został ww. sprzęt umożliwiający odkodowanie i odbiór programów telewizyjnych wchodzących w skład wybranego przez K. J. pakietu C.+, za który abonent zobowiązany był płacić umówiony czynsz. W razie rozwiązania umowy, abonent zobowiązany był do zwrotu sprzętu w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy. W razie nieterminowego zwrotu sprzętu abonenta obciążała kara, która w przypadku K. J. wynosiła 200,00 zł w stosunku do terminala (dekodera) oraz 100,00 zł w przypadku karty dekodującej. Nadto, abonent był obciążany kosztami wezwań do zapłaty zaległych rat. W przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy, z przyczyn leżących po stronie abonenta, dostawca usługi mógł obciążyć go karą w wysokości udzielonej abonentowi ulgi pomniejszonej o proporcjonalną wartość ulgi za okres świadczenia usługi od dnia rozpoczęcia korzystania z usług z okresem gwarantowanego korzystania do dnia dezaktywacji usług.

( dowód: cennik k. 28, regulamin umowy o abonament wraz z regulaminem świadczenia usług k. 29-40)

Pismem z dnia 16 lipca 2015 roku, powód powiadomił pozwaną K. J. o rozwiązaniu umowy z dniem 30 czerwca 2015 roku i w związku z rozwiązaniem umowy przed upływem oznaczonego umową okresu wezwał ją do zapłaty kary w wysokości 1.820,42 zł wraz z odsetkami w łącznej wysokości 1.827,51 zł oraz do zwrotu dekodera wraz z wyposażeniem i kartą dekodującą wskazując, iż brak zwrotu we wskazanym terminie wiązać się będzie z obciążeniem karą umowną w wysokości 300,00 zł.

( dowód: pismo z dnia 16.07.2015r. k. 16-16v, nota księgowa nr (...) k. 17)

Pozwana K. J., w oznaczonym terminie, nie dokonała zwrotu dekodera z wyposażeniem i kartą, wobec czego powód, pismem z dnia 10 sierpnia 2015 roku, wezwał ją do zwrotu ww. sprzętu oraz obciążył karą w wysokości 100,00 zł z tytułu niedotrzymania terminu zwrotu sprzętu, wzywając pozwaną do zapłaty tej kwoty.

( dowód: wezwanie windykacyjne k. 17v, nota księgowa nr (...) k. 18v)

Pozwana K. J. w dniu 24 września 2015 roku dokonała zwrotu dekodera wraz z kartą.

( dowód: formularz zwrotu sprzętu k. 65)

Do chwili obecnej K. J. nie spłaciła należności objętej pozwem (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów. Wszelkie dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji, a wiarygodności i autentyczności tychże dokumentów strony skutecznie nie podważyły. W związku z tym Sąd uznał za wystarczające do rozstrzygnięcia oparcie się na zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów, gdyż w toku postępowania nie pojawiły się nowe, sporne okoliczności wymagające dodatkowego wyjaśnienia.

Nadto należy wskazać, iż pozwana przyznała fakt zawarcia umowy o świadczenie usług z dnia 19 września 2014 roku oraz jej rozwiązania.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanej, iż nie zalegała ona z opłatami abonamentowymi w okresie trwania umowy i nie otrzymywała informacji o zaleganiu z opłatami oraz o obciążeniu jej dodatkowymi opłatami, albowiem przeczy temu zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności w postaci not księgowych nr (...) oraz pisma z dnia 16 lipca 2015 roku ze szczegółowym rozliczeniem na dzień 12 lipca 2015 roku oraz wezwaniami do zapłaty. Pozwana, wbrew obowiązkowi płynącemu z treści art. 6 k.c., poza własnymi twierdzeniami zawartymi w sprzeciwie od nakazu zapłaty, nie zaproponowała żadnych innych dowodów mających wskazywać, iż w sposób prawidłowy wywiązała się z umowy, a zatem niezasadnym było obciążenie jej karami umownymi, co czyni jej twierdzenia gołosłownymi i nieznajdującymi potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. W tym miejscu wskazać należy, iż to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c.). W procesie cywilnym obowiązuje zasada kontradyktoryjności (art. 3 i 232 k.p.c.). Według uregulowania wymienionych przepisów ciężar dostarczenia w postępowaniu sądowym materiału procesowego spoczywa zasadniczo na stronach, a sąd utracił prawo prowadzenia dochodzenia w celu ustalenia dowodów koniecznych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która wywodzi z tych faktów skutki prawne (art. 6 k.c.) (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, P.. 1998, Nr 1-2, s. 204). Tak więc, jeżeli chodzi o rozkład ciężaru dowodu, to powód powinien udowodnić fakty pozytywne, które stanowią podstawę jego pozwu, tj. okoliczności prawo tworzące, a pozwany, jeżeli faktów tych nie przyznaje, ma obowiązek udowodnienia okoliczności niweczących prawo powoda. Stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu rozumieć należy z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 11 grudnia 2007 roku, II CSK 332/07, z dnia 07 listopada 2007 roku, II CSK 293/07 - opubl. L.).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż postępowanie w niniejszej sprawie toczyło się w myśl przepisów art. 505 ¹ i następne k.p.c. dotyczących postępowania uproszczonego. Zgodnie z rygorami tego postępowania badanie Sądu ograniczone jest do okoliczności faktycznych, zarzutów i wniosków dowodowych zgłoszonych w pozwie, odpowiedzi na pozew, na pierwszym posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę lub sprzeciwie od wyroku zaocznego, chyba że strona wykaże, że nie mogła ich powołać wcześniej lub gdy potrzeba ich powołania powstała później .

W dalszej kolejności wskazać należy, iż na tle okoliczności wyżej przedstawionego stanu faktycznego, po stronie Sądu, brak jest wątpliwości, co do tego, że powód (...) S.A. z siedzibą w W. posiada legitymację i interes prawny w zakresie wystąpienia z roszczeniem objętym żądaniem pozwu przeciwko pozwanej K. J.. Wprawdzie pozwana kwestionowała istnienie roszczenia dochodzonego przez powoda i podnosiła, iż niezasadnym było obciążenie jej karami umownymi w związku chociażby z tym, że dokonała zwrotu sprzętu, jednak na poparcie swoich twierdzeń nie załączyła, ani nie zaproponowała żadnych dowodów. Natomiast analiza dokumentów załączonych przez powoda wykazała ponad wszelką wątpliwość, iż pozwana, którą łączyła z powodem umowa o świadczenie usług wraz ze stanowiącymi jej integralną część warunkami świadczenia usług i cennikiem, z umowy tej się nie wywiązała. Wprawdzie K. J. zwróciła żądany przez powoda sprzęt w postaci dekodera wraz z kartą, jednak uczyniła to dopiero w dniu 24 września 2015 roku, a zatem po upływie 30-dniowego terminu na jego zwrot wskazanego pozwanej w piśmie z dnia 16 lipca 2015 roku, co czyniło zasadnym obciążenie jej karą umowną z tego tytułu przewidzianą w kwocie 100,00 zł. W związku z rozwiązaniem umowy, co pozwana potwierdziła, które to rozwiązanie nastąpiło w dniu 30 czerwca 2015 roku, a zatem przed upływem przewidzianego umową (...)- miesięcznego terminu, w ocenie Sądu zasadnym było również obciążenie K. J. karą umowną z tytułu przedwczesnego rozwiązania umowy.

W tym miejscu ponownie wskazać należy, iż pozwana kwestionująca zasadność obciążenia jej karami umownymi, poza swoimi twierdzeniami o ich bezzasadności, nie przedstawiła na tę okoliczność żadnych dowodów w postaci chociażby dowodów wpłat za abonament, świadczących o tym, iż wywiązywała się względem powoda ze swojego zobowiązania wynikającego z umowy z dnia 19 września 2014 roku, że opłacała abonament po dniu 30 czerwca 2015 roku, a zatem po rozwiązaniu umowy, co mogłoby wskazywać, że umowa pomiędzy stronami nie została wypowiedziana, a zatem niezasadnie obciążono pozwaną karą za rozwiązanie umowy przed upływem terminu.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że w chwili wniesienia powództwa do Sądu roszczenie powoda nie zostało zaspokojone i przysługiwało mu w wysokości przez niego żądanej, co wykazane zostało załączonymi dokumentami, Sąd uwzględnił powództwo w całości, o czym orzekł jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach procesu, jak w pkt 2 wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., w myśl którego pozwana, jako strona przegrywająca sprawę na żądanie powoda, obowiązana jest do zwrotu kosztów procesu, na które składają się:

- opłata sądowa od pozwu w wysokości 30,00 zł (art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 623 ze zm.),

- koszty zastępstwa prawnego w kwocie 1.200,00 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, t. j. Dz. U. z 2015 r., poz.1804), gdyż taka kwota odpowiada charakterowi sprawy, nakładowi pracy pełnomocnika i jest zgodna z obowiązującymi stawkami,

- opłata manipulacyjna w wysokości 0,30 zł.