Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2016r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Marek Zwiernik

Sędziowie: SO Ewa Michalska (spr.)

SO Ewa Kaczmarska

Protokolant: st.sekr.sądowy Magdalena Derbin

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 roku w Gorzowie Wielkopolskim na rozprawie

sprawy z powództwa A. B.

przeciwko (...) Urzędowi Wojewódzkiemu w G.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 marca 2016 roku, sygn. akt IV P 416/15

I.  Oddala apelację.

II.  Zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za postępowanie apelacyjne.

SSO Ewa Michalska SSO Marek Zwiernik SSO Ewa Kaczmarska

Sygnatura akt VI Pa 57/16

UZASADNIENIE

A. B. wniosła o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach w (...) Urzędzie Wojewódzkim w G. W..

W uzasadnieniu wskazała, że jej zdaniem dokonane wypowiedzenie zmieniające było nieuzasadnione a wskazane przyczyny wypowiedzenia nieprawdziwe. Podała także, że nawet jeśli zmniejszenie ilości spraw dotyczących zadań realizowanych przez Wojewodę (...) jako Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji przywołane jako przyczyna wypowiedzenia warunków umowy o pracę, istotnie ma miejsce, to nie zostało przez pozwanego w żaden sposób wykazane, a nadto dotyczy co najwyżej jednego zadania tj. przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia prawidłowej realizacji procesu certyfikacji wydatków do Komisji Europejskiej Zadanie to jest jednak realizowane przez Oddział kontroli (a nie Oddział Certyfikacji, w którym powódka obecnie pracuje). Zmiana zadań jest nieznaczna i zdaniem powódki nie może stanowić podstawy do wypowiadania pracownikom dotychczasowych warunków pracy i płacy. Jeśli natomiast chodzi o drugą ze wskazanych przez pracodawcę przyczyn wypowiedzenia zmieniającego, tj. zmniejszenie kwoty przyznanej przez Ministra Finansów na wynagrodzenia osób wykonujących ww. zadania oraz zmiana źródeł finansowania pracowników z projektu (...) 2007-2013 na budżet państwa, to pracownicy (...) finansowani są w ramach projektów Programu Operacyjnego Pomoc Techniczna, gdzie 85% wydatków pokrywa UE, a pozostałe 15% -budżet państwa. Od roku 2016 wynagrodzenia finansowane będą wyłącznie z budżetu państwa. Według wiedzy powódki Ministerstwo Finansów przeznaczyło na ten cel w 2016 r. kwotę 452 tyś. zł. Nie dysponuje ona danymi, jaka kwota była wydatkowana na wynagrodzenia w latach poprzednich. Nie wskazał jej też pozwany, stąd w ocenie powódki | również i ta przyczyna nie została przez pracodawcę udowodniona.

W odpowiedzi na pozew (...) Urząd Wojewódzki w G. W.. wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana podniosła, że wypowiedzenie zostało dokonane powódce na piśmie, zostały podane przyczyny wypowiedzenia oraz zawarto pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy i skutkach odmowy przyjęcia nowych warunków, a samo wypowiedzenie zostało dokonane z zachowaniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Nadto strona pozwana podała, że przyczyny dokonanego wypowiedzenia zmieniającego były prawdziwe, konkretne i uzasadniały wypowiedzenie warunków pracy i płacy.

Sąd Rejonowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wlkp. wyrokiem z dnia 22 marca 2016 r. oddalił powództwo i zasądził od powódki A. B. na rzecz strony pozwanej (...) Urzędu Wojewódzkiego w G. W.. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że A. B. jest zatrudniona w (...) Urzędzie Wojewódzkim w G. W.. od 04 maja 2000 roku. Zajmowała różne stanowiska. Dnia 22.04.2010 r. została awansowana na stanowisko Inspektora Wojewódzkiego w G. W.. i w tym charakterze pracowała w Wydziale Finansów, Budżetu i Certyfikacji (...).

We wrześniu 2015 r. pracodawca przedstawił pracownikom wydziału, w tym powódce, projekt porozumienia dotyczący obniżenia wynagrodzenia zasadniczego. Wobec braku zgody powódki na jego podpisanie, pismem z dnia 28.09.2015 r., Dyrektor Generalny UW działając w imieniu pozwanego wręczył powódce oświadczenie o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę w części dotyczącej wysokości wynagrodzenia, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 31.12.2015 r. W uzasadnieniu pisma wskazano, iż przyczyną wypowiedzenia dotychczasowych warunków umowy o pracę jest zmniejszenie ilości spraw dotyczących zadań realizowanych przez Wojewodę (...) jako Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji w perspektywie finansowej 2007-2013, przy jednoczesnym zmniejszeniu kwoty przyznanej przez Ministerstwo Finansów na wynagrodzenia osób wykonujących ww. zadania oraz zmiana źródeł finansowania pracowników z projektu (...) 2007-2013 na budżet państwa.

W wyniku wypowiedzenia zmieniającego, od 01.01.2016 r. wynagrodzenie zasadnicze powódki wynosić miało 3.125,57 zł (do tej pory - 3.860,11 zł,) a ponadto zmianie ulec miał także mnożnik kwoty bazowej służący do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego, który od tej daty wynosił będzie 1.668 zł. Pozostałe składniki wynagrodzenia pozostały bez zmian. Wypowiedzenie zostało dokonane na piśmie, zostały podane przyczyny wypowiedzenia oraz zawarto pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy i skutkach odmowy przyjęcia nowych warunków, a samo wypowiedzenie zostało dokonane z zachowaniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

Pracownicy (...) Urzędu Wojewódzkiego realizujący zadania (...) finansowani byli w latach 2007-2015 ze środków UE i budżetu państwa (w stosunku - odpowiednio - 85% i 15%) zgodnie z zasadami obowiązującymi w Programie Operacyjnym Pomoc Techniczna. Na 2014 rok zaplanowano środki na wynagrodzenia wraz z pochodnymi (16,25 etatów) w wysokości 1 460 000 zł. Na 2015 rok zaplanowano środki na wynagrodzenia wraz z pochodnymi (15,50 etatu) w

wysokości 1 325 000 zł. Wykonanie wydatków na ww. wynagrodzenia wraz z pochodnymi na

dzień 30.09.2015 roku wyniosło 839477,17 zł. Przewidywane wykonanie wydatków na

koniec 2015 roku szacuje się na kwotę 1. 119 302,89 zł. Na 2016 rok Minister Finansów zaplanował środki na wynagrodzenia wraz z pochodnymi dla pracowników (...) Urzędu Wojewódzkiego w G. W.. wykonujących zadania Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji w wysokości 452 000 zł w ramach budżetu państwa. Potem kwota ta uległa zwiększeniu do 517.000 po ogłoszeniu ustawy budżetowej na 2016r. w lutym 2016r. Zarówno zatem struktura finansowania, jak i wysokość finansowania realizowanego z budżetu państwa uległa zmianie, dlatego też przyczyna wypowiedzenia jest prawdziwa i uzasadniona.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd zważył, że powództwo okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 42 k.p. § 1. przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy. Wypowiedzenie warunków pracy lub płacy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki. W myśl natomiast art. 45 &1 kp., w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, Sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległą już rozwiązaniu- o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Zgodnie zaś z art. 30 § 4 k.p. w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Z orzecznictwa Sądu Najwyższego można wyprowadzić następujący katalog uzasadnionych przyczyn: istotną zmianę rozkładu czasu pracy uzgodnionego przez pracodawcę z pracownikiem czy racjonalizację zatrudnienia zmierzającą do obniżenia kosztów działalności pracodawcy, zasadność zaproponowanych warunków zatrudnienia/ wynagrodzenia. Zmiana w zakresie warunków zatrudnienia lub wynagrodzenia musi być istotna. Dotyczy to tylko zmian negatywnych, tj. pogarszających sytuację zatrudnianego. Wskazać należy m.in.: pozbawienie pracownika dodatkowego świadczenia przyznanego umową o pracę, zmianę organizacji pracy (jeżeli strony określiły ją w umowie, np. zmiana stałego miejsca pracy), wprowadzenie nowej struktury organizacyjnej zakładu, która powoduje niekorzystne zmiany warunków określonych w umowie, wydłużenie lub obniżenie wymiaru czasu pracy pracownika określonego w umowie, dokonanie zmian innych warunków, które pogarszają sytuację pracownika.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do tego, czy przyczyny wskazane w wypowiedzeniu zmieniającym z dnia 28.09.2015r. były prawdziwe i uzasadniały wypowiedzenie warunków płacy powódki. Pracodawca w pisemnym oświadczeniu o wypowiedzeniu wskazał dwie przyczyny tj. zmniejszenie ilości spraw dotyczących zadań realizowanych przez Wojewodę (...) jako Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji w perspektywie finansowej na lata 2007-2013 oraz zmniejszenie kwoty przyznanej przez Ministerstwo Finansów pismem z dnia 26.07.2015r. na wynagrodzenia osób wykonujących ww zadania oraz zmiana źródeł finansowania pracowników z projektu (...) 2007-2013 na budżet państwa.

Powyższa proporcja uległa znaczącej zmianie na rok 2016r, w którym środki na wynagrodzenia pracowników zapewnione zostały na poziomie zaledwie kwoty 517 000 zł. Ta perspektywa zmusiła pozwanego pracodawcę do takiego przeszacowania wysokości wynagrodzeń pracowników objętych programem, aby wypłacone środki wystarczyły na zapewnienie wynagrodzeń bez konieczności dokonywania redukcji etatów i zwolnień pracowników. Taka motywacja legła u podstaw dokonanych wypowiedzeń zmieniających pracowników (...) wykonujących zadania (...) w tym powódki, która jako jedyna ( poza jednym pracownikiem) nie przyjęła warunków porozumienia zmieniającego. W ocenie Sądu prawdziwość wskazanej przyczyny wypowiedzenia powódce pracy potwierdziły zeznania świadków A. S. (1) i J. G., które w sposób jednoznaczny i konsekwentny wskazały na zmianę zasad i poziomu finansowania wynagrodzeń pracowników wydziału Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji (...). Zeznaniom tych świadków Sąd w pełni dał wiarę, albowiem pozostawały one w korelacji ze stanowiskiem strony pozwanej oraz nie zostały zakwestionowane przez stronę powodową. Powódka nadto nie zaoferowała w procesie dowodów na okoliczność tego, że nie zmieniły się ani źródło ani wysokość środków na dofinansowanie wynagrodzeń tejże grupy pracowników (...). W odniesieniu do powyższej przyczyny wypowiedzenia Sąd stanął również na stanowisko, iż stanowiła ona również uzasadnioną przyczynę spornego wypowiedzenia. Podkreślenia wymaga, iż powódka domaga się swego roszczenia twierdząc w swych zeznaniach, iż odmowa przyjęcia niekorzystnych warunków płacowych była usprawiedliwiona a nowe warunki wynagradzania były dla niej nie do przyjęcia przez ich niską kwotę. Nie podnosiła okoliczności, że obniżenie jej wynagrodzenia w rzeczywistości zmierzało do rozwiązania z nią umowy o pracę a wolą pracodawcy nie była kontynuacja stosunku pracy. Okoliczności sprawy poza tym temu przeczą - tak w kontekście poziomu obniżenia kwoty wynagrodzenia powódki jak i przyjęciu przez innych pracowników zmienionych warunków zatrudnienia i pozostaniu ich nadal w stosunku pracy. Powódka nie stawiała też takiego zarzutu, koncentrując się wyłącznie na swoim uprawieniu nieprzyjęcia zaproponowanych jej nowych warunków z uwagi na znaczące obniżenie wynagrodzenia zasadniczego.

Powódka nie podnosiła też, iż jej wynagrodzenie po zmianie, znacznie odbiegało od wynagrodzenia na analogicznych stanowiskach w pozwanym urzędzie. Poza tym przeczą temu zeznania świadka A. S. , J. G. i pozwanej K. K.. Oczywiste jest, że wypowiedzenie zmieniające jest konieczne jedynie w przypadku zmiany warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika. Decydujące znaczenie należy więc przypisać nie temu, że nowe warunki były niekorzystne, ale temu, że ich zmiana była uzasadniona w rozumieniu art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p.

Taka uzasadniona zmiana warunków pracy i płacy pracowników jest w ocenie Sądu dopuszczalna i stanowi w istocie jedną z przesłanek dotrzymania gwarancji zatrudnienia, polegającej na utrzymaniu miejsc pracy, do czego dążył pracodawca w niniejszej sprawie. Zmiana zasad i źródeł finansowania wynagrodzeń wiązała się z wygaszaniem zadań realizowanych przez (...) związanych z poświadczaniem prawidłowości wydatków perspektywy finansowej na lata 2007-2013r. Uzasadniona zatem była obiektywnymi okolicznościami związanymi z organizacją pracy wydziału (...). Nadto przedstawione powódce warunki pracy były zgodne z jej kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym, a warunki wynagrodzenia na wysokim poziomie na zaproponowanym stanowisku w porównaniu do pracowników (...) na równorzędnych stanowiskach. W ocenie Sądu zatem powyższe okoliczności nie uzasadniały odmowy przyjęcia przez powódkę zaproponowanego porozumienia zmieniającego. Nieuzasadniona odmowa zatem powódka przyczyniła się do definitywnego rozwiązania z nią umowy o pracę. W ocenie Sądu zatem zmniejszenie kwoty przyznanej przez Ministra Finansów na wynagrodzenie osób wykonujących zadania w ramach Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji oraz zmiana źródeł finansowania pracowników z projektu (...) na budżet państwa, stanowiła przyczynę prawdziwą i uzasadniająca wypowiedzenie powódce warunków pracy i płacy, co czyni roszczenie powódki o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach nieuzasadnionym.

Wobec powyższego za bezprzedmiotowy uznać należy zarzuty A. B. dotyczący przedwczesności wypowiedzenia w kontekście twierdzeń o nieistnieniu pierwszej ze wskazanych przyczyn w dniu wypowiadania powódce umowy o pracę. Tym nie mniej stwierdzić należy, że wskazana przyczyna w postaci zmniejszenia ilości spraw dotyczących zadań realizowanych Przez Wojewodę (...) jako (...) w perspektywie finansowej na lata 2007-2013, została również przez stronę pozwaną wykazana jako prawdziwa i uzasadniona. Poza tym powódka w pozwie podnosiła, iż powyższa przyczyna wypowiedzenia była nieprawdziwa albowiem jej osobisty zakres obowiązków nie uległ zmianie w związku z porozumieniem zmieniającym a zakres jej zadań nie zmniejszył się. Nie mniej jednak należy mieć na uwadze , iż z literalnej treści wskazanej jako pierwszej przyczyny wypowiedzenia wynika, że owo zmniejszenie ilości zadań odnosi się do zadań wykonywanych przez Wojewodę jako instytucję pośredniczącą w certyfikacji a w konsekwencji do zadań wykonywanych przez ogół pracowników zatrudnionych w Urzędzie w wydziale powódki, a nie do zadań wykonywanych przez powódkę. Bezzasadne zatem były argumenty powódki dotyczące zakresu zadań wykonywanych stricte przez nią samą. Jak wykazało bowiem postępowanie dowodowe wszyscy inspektorzy zatrudnieni w wydziale (...) posiadali taki sam zakres obowiązków i w zależności od bieżących okoliczności i potrzeb pracodawcy związanych z liczbą i nasileniem zadań z tego zakresu, obowiązki pomiędzy poszczególnymi pracownikami mogły być przez ich przełożonego stosownie i odpowiednio do sytuacji rozdzielone i zmienione w obrębie posiadanych kwalifikacji i pisemnego zakresu zadań.

W pkt. II wyroku Sąd orzekł o kosztach zastępstwa procesowego stosując zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu z art. 98 kpc. i zasądzając od powódki koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła powódka zaskarżając go w całości i zarzucając:

1) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i w konsekwencji błędne uznanie, iż pracodawca w pisemnym oświadczeniu o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę wskazał dwie, a nie jedną przyczynę wypowiedzenia;

2) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 k.p.c. - poprzez dowolną ocenę dowodów i w konsekwencji przyjęcie, iż pozwany wykazał rzeczywiste zmniejszenie ilości spraw dotyczących zadań realizowanych przez Wojewodę (...) jako Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji w perspektywie finansowej na lata 2007-2013 na dzień 01.01.2016 r. oraz zmniejszenie kwoty przyznanej mu na wynagrodzenia dla osób wykonujących ww. zadania w roku 2016 r., co skutkowało

3) błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na przyjęciu, iż przyczyna wskazana w wypowiedzeniu zmieniającym warunki pracy i płacy była prawdziwa i uzasadniona;

4) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 45 § 1 k.p. w zw. z art. 42 § 1 k.p. - poprzez przyjęcie, iż samo przypuszczenie, że w nieokreślonej ściśle przyszłości dojdzie do zmniejszenia się zakresu spraw realizowanych przez dany wydział można uznać za uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia zmieniającego;

5) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 6 k.c. w związku z art. 300 k.p. w zw. z art. 45 § 1 k.p. w zw. z art. 42 k.p. - poprzez przyjęcie, iż to nie na pozwanym ciążył obowiązek udowodnienia zasadności przyczyny wypowiedzenia zmieniającego, lecz że to powódka winna udowodnić, iż przyczyna wskazana w wypowiedzeniu zmieniającym była nieprawdziwa;

6) naruszenie art. 45 § 1 k.p, w zw. z art. 42 § 1 k.p. w zw. z art. 11 [2] k.p, poprzez przyjęcie, iż żądanie przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach w związku z ich nieuzasadnionym wypowiedzeniem, nie może zostać uwzględnione w sytuacji, gdy inni pracownicy przyjęli warunki proponowane przez pracodawcę, albowiem stworzyłoby to sytuację nierównego traktowania w zatrudnieniu;

W wyniku zgłoszonych zarzutów powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości, tj. przywrócenie powódki do pracy w (...) Urzędzie Wojewódzkim w G. W.. na poprzednich warunkach pracy i płacy i zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa prawnego według norm przepisanych za obie instancje. Ewentualnie - na wypadek uznania przez Sąd, że sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy lub zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za I i II instancję;

Uzasadniając apelację powódka wskazała, że w pisemnym oświadczeniu o wypowiedzeniu powódce warunków umowy, pracodawca nie wskazał dwóch, lecz jedną przyczynę wypowiedzenia. Wskazał mianowicie, że proponowane zmiany uzasadnione są: zmniejszeniem ilości spraw dotyczących zadań realizowanych przez Wojewodę (...) jako Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji w perspektywie finansowej na lata 2007-2013 przy jednoczesnym zmniejszeniu kwoty przyznanej przez Ministerstwo Finansów na wynagrodzenia osób wykonujących ww. zadania oraz zmiana źródeł finansowania pracowników z projektu (...) 2007-2013 na budżet państwa.

Ponadto powódka wskazała, iż Sąd błędnie przyjął, że zarówno pierwsza jak i druga z okoliczności wskazanych w uzasadnieniu wypowiedzenia warunków pracy i płacy, były prawdziwe i usprawiedliwiały dokonanie proponowanych zmian. Powyższe ustalenia stanowiły konsekwencję wadliwej, dowolnej oceny dowodów dokonanej przez Sąd, który, mimo iż pozwany nie przedłożył jakichkolwiek dokumentów potwierdzających rzeczywiste zmiany w zakresie wysokości środków przekazanych mu na wynagrodzenia dla pracowników, wykonujących zadania Instytucji Pośredniczącej w Certyfikacji ( (...)) w 2016 roku i latach ubiegłych, uznał tę okoliczność za udowodnioną. Zauważyć bowiem należy, iż jedynym dowodem, jaki pracodawca przedstawił w tym zakresie było pismo Ministra Finansów z dnia 26.07.2015 r., w treści którego nigdzie jednak nie zostało wskazane, iż na 2016 rok w ramach budżetu państwa na wynagrodzenia wraz z pochodnymi dla pracowników (...) w G. W.. wykonujących zadania instytucji pośredniczącej w Certyfikacji zaplanowano środki w wysokości 452.000 zł. Pismo to odnosi się jedynie do wstępnej kwoty wydatków budżetowych (bieżących i majątkowych) określonej na 2016 rok i wynoszącej łącznie dla części 85/08 - województwo (...) 442.377 zł. W piśmie tym wskazano, iż w przedmiotowej kwocie ujęto, m.in. dodatkowe środki dla funkcjonariuszy i pracowników Państwowej Straży Pożarnej, środki na wynagrodzenia dla pracowników zespolonej administracji rządowej, tj. inspekcji, inspektoratów, straży, dodatkowe środki na wynagrodzenia dla pracowników urzędu wojewódzkiego itd. W pkt 9 przedmiotowego pisma znajduje się co prawda również informacja, że we wstępnej kwocie wydatków ujęto także środki na koszty zamykania programów (...) 2007- 2013 w wysokości 452.000 zł, przy czym nie wskazano, jakich konkretnie programów dotyczy w w. kwota i że środki te przeznaczone są właśnie na wypłatę wynagrodzeń pracowników wydziału, w którym pracowała powódka. Ponadto, pozwany nie przedstawił również jakichkolwiek dokumentów wskazujących, iż środki na finansowanie ww. wynagrodzeń wynosiły w 2014 r. - 1.460.000 zł (wykorzystano 1.249.607,22 zł), a w 2015 roku - 1.325.000 zł (wykorzystano 1.119.302,89 zł), tj. deklarowane przez niego wartości. W porozumieniach z dnia 30.07.2014 r. i z dnia 21.04.2015r. załączonych do odpowiedzi na pozew próżno szukać ww. kwot i w ogóle brak w nich jakichkolwiek konkretnych odniesień do wysokości wynagrodzeń pracowników wydziału, w którym zatrudniona była powódka.

Zgromadzony materiał dowodowy nie dawał zatem podstaw do przyjęcia, iż okoliczność składająca się na podstawę wypowiedzenia, a dotycząca zmniejszenia kwoty przyznanej pracodawcy na wynagrodzenia osób wykonujących zadania (...) została wykazana.

Ponadto, trzeba zwrócić uwagę na fakt, że pozwany wielokrotnie w swych pismach procesowych wskazywał, że do zakresu zadań powódki dopisywano również nowe obowiązki, które nie podlegały finansowaniu w ramach projektu unijnego Pomoc Techniczna (są kosztem niekwalifikowanym finansowanym wyłącznie z budżetu państwa). Tym bardziej niezrozumiała jest więc próba uzasadniania przez niego zmniejszenia wynagrodzenia proponowanego powódce w wypowiedzeniu zmieniającym faktem zmniejszenia środków przekazanych (...) na wynagrodzenia w związku z zamykaniem realizowanego programu. Realizacja zadań dopisanych powinna być bowiem w tych okolicznościach finansowana nie tylko ze środków przeznaczonych na zamykanie programu, ale również innych środków budżetu państwa,

Wbrew twierdzeniom Sądu, nie jest również prawdą, jakoby powódka przyznała ww. okoliczności dotyczące zmniejszenia środków przyznanych pracodawcy z przeznaczeniem na wynagrodzenia dla pracowników wydziału, w tym powódki. O ile istotnie potwierdziła ona faktyczną zmianę struktury finansowania wynagrodzeń pracowników jej wydziału, to w toku postępowania konsekwentnie podnosiła niewykazanie przez pozwaną zmian dotyczących rzeczywistych modyfikacji w zakresie wysokości środków przeznaczonych na wypłatę wynagrodzeń. Sąd I Instancji dopuścił się nadto naruszenia art. 6 k.c. w zw. z 300 k.p. w zw. z art. 45 § 1 k.p. w zw. z art. 42 § 1 k.p., przerzucając na powódkę ciężar udowodnienia bezzasadności wypowiedzenia zmieniającego, podczas gdy to pracodawca - w przypadku zakwestionowania danej przyczyny przez pracownika - winien ją wykazać, a czego pozwana w niniejszej sprawie nie uczyniła . Pracownika obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione w aspekcie zasad współżycia społecznego.

W zakresie kwestii zmniejszenia ilości spraw realizowanych przez Wojewodę (...) jako (...), powódka wskazuje, iż zmniejszenie ilości spraw związane z wygaszaniem programów nie mogło nastąpić i nie nastąpiło z dniem 01.01.2016 r., tj. z dniem, w którym zaproponowane pracownikom zmiany warunków umowy o pracę miały wejść w życie. Potwierdzają to zarówno przedstawione przez pozwanego dokumenty , jak również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków (np. A. S.) oraz wyjaśnienia powódki. W tym kontekście, nie powinno budzić wątpliwości, iż złożenie przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu pracownikom warunków umowy o pracę z powołaniem się na ww. okoliczność było co najmniej przedwczesne. W związku z przeciwnym poglądem Sądu w tym zakresie, należy przyjąć, iż w jego ocenie sam fakt, że można przypuszczać, iż zmiana taka nastąpi, stanowi usprawiedliwioną przyczynę wypowiedzenia zmieniającego. Stanowisko to należy jednak uznać za całkowicie błędne i niczym nieuzasadnione. Wypowiedzenia zmieniające winny być bowiem dokonywane w oparciu o przyczyny rzeczywiste i uzasadnione, a nie przyczyny, które są potencjalne, które mają nastąpić w przyszłości, czy też których czasu wystąpienia w ogóle nie jest się w stanie na daną chwilę przewidzieć. Przekładając to na okoliczności niniejszej sprawy, stwierdzić należy, iż pozwany wykazał jedynie, iż przekazanie spraw związanych z zamknięciem programów operacyjnych 2007-2013 nastąpi w datach wskazanych w piśmie Ministra Infrastruktury i Rozwoju. Nie wykazał jednak, na co wielokrotnie wskazywała powódka, że istotnie w dniu wręczenia jej wypowiedzenia zmieniającego okoliczności te zaistniały, tj. że faktyczna ilość spraw rozpatrywanych przez wydział uległa zmniejszeniu w stosunku do lat ubiegłych. Materiał dowodowy dostarczony przez stronę przeciwną nie wykazuje zatem zasadności dokonania wypowiedzenia zmieniającego, ze skutkiem na dzień 01 stycznia 2016 r., świadczy natomiast o tym, że pozwany dokonał wypowiedzenia zmieniającego nie w oparciu o rzeczywiste dane dotyczące zmniejszenia liczby obowiązków powódki i innych pracowników, a jedynie o pewne niezweryfikowane założenia, co należy zakwalifikować jako nieuzasadnioną przyczynę wypowiedzenia. De facto bowiem pracodawca zamierzał wprowadzić niższe wynagrodzenia od 01.01.2016 r., choć zdawał sobie sprawę, że w tym terminie praca powódki jak i ilość spraw realizowanych przez wydział nie zmieni się, tj. dążył do tego, żeby pracownik zarobił przez co najmniej pewien czas mniej za tę samą pracę.

Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o oddalenie apelacji w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że podniesione w apelacji powódki zarzuty w ocenie pozwanego są oczywiście chybione i nie zasługują na aprobatę, bowiem Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował przepisy prawa procesowego i materialnego tj, nie dopuścił się uchybień wskazywanych przez powódkę.

W szczególności wskazał, że Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu zmieniającym zawarto dwie a nie jedną przyczynę wypowiedzenia, chociaż niewątpliwie obie są ze sobą funkcjonalnie powiązane, o czym świadczy użycie wyrażenia „przy jednoczesnym”.

Nie sposób podzielić również zarzutu apelacji dotyczącego nie udowodnienia przez pozwanego prawdziwości wskazanej przyczyny wypowiedzenia dotyczącej przesłanki ekonomicznej. Powyższe okoliczności wynikają bowiem z przesłuchania K. K. (2) w charakterze pozwanej oraz z zeznań świadka J. G., jak również z przedstawionych przez stronę pozwaną dokumentów.

Błędny i pozbawiony jakiejkolwiek podstawy jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 6 K.c. przez przyjęcie, iż to nie na pozwanym ciążył obowiązek udowodnienia zasadności przyczyny wypowiedzenia zmieniającego, lecz że to powódka winna udowodnić, iż przyczyna wskazana w wypowiedzeniu zmieniającym była nieprawdziwa. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że prawdziwość drugiej przyczyny wypowiedzenia zmieniającego została w sposób wystarczający wykazana w procesie, zaoferowanymi przez stronę pozwaną dowodami. Sąd trafnie podkreślił, że już w pozwie powódka nie zakwestionowała zasadniczo zaistnienia tejże przyczyny, podnosząc jedynie, że okoliczność zmniejszenia kwoty i jej wysokości na finansowanie wynagrodzeń pracowników wydziału zatrudniającego powódkę, nie została przez stronę pozwaną wykazana, co więcej w trakcie przesłuchania powódki w charakterze strony stwierdziła wprost, że wiadomym jest jej, iż z pewnością zmniejszone zostały środki na wynagrodzenia tej grupy pracowników od 01.01.2016 r. oraz, że w przeszłości wynagrodzenia te w większości finansowane były przez Unię Europejską.

Nie może być zatem wątpliwości, że okoliczność zmniejszenia kwoty przyznanej przez Ministerstwo Finansów na wynagrodzenia osób wykonujących ww. zadania oraz zmiana źródeł finansowania pracowników z projektu (...) 2007-2013 na budżet państwa została - po pierwsze - udowodniona za pomocą dowodów zgłoszonych przez stronę pozwaną, a po drugie - nie została co do zasady zakwestionowana przez stronę powodową. W przypadku, gdyby powódka kwestionowała np. wysokość dokonanego zmniejszenia ww. środków na wynagrodzenia, ciężar dowodu tej okoliczności przechodziłby na jej stronę, co uzasadnione jest okolicznością, że z tego faktu powódka wywodzi określone skutki prawne. Pracownika bowiem obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione. W tym zakresie należy wskazać na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 2 lipca 1976 r. (sygn. akt I PR 111/76, publik. Lex Omega nr 14315).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że zdaniem pozwanej ocena dowodów dokonana przez Sad Rejonowy spełnia kryteria określone w art. 233 § 1 K.p.c, i nie sposób przyjąć, że jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego czy też nasuwa zastrzeżenia z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania.

Sąd Okręgowy- Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

zważył co następuje:

Apelacja okazała się nieuzasadniona.

Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe, dokonując trafnych ustaleń i wyjaśniając tym samym wszystkie istotne okoliczności mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy sprowadzające się do uznania, że wypowiedzenie zmieniające warunki umowy powódki dokonane przez pracodawcę było uzasadnione, co skutkowało oddaleniem jej powództwa. To zaś spowodowało, że Sąd Okręgowy zaakceptował w całości ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, traktując je jak własne i nie widząc w związku z tym konieczności ich ponownego szczegółowego przytaczania (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 05 listopada 1998 roku, sygn. I PKN 339/98, OSNAPiUS 1999/24/776).

Na wstępie wskazać należy, że postępowanie apelacyjne jest dalszym ciągiem postępowania rozpoczętego przed sądem pierwszej instancji. Zgodnie z treścią art. 378 § 1 k.p.c., sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. Sformułowanie „w granicach apelacji” wskazane w tym przepisie oznacza, iż sąd drugiej instancji między innymi rozpoznaje sprawę merytorycznie w granicach zaskarżenia, dokonuje własnych ustaleń faktycznych, prowadząc lub ponawiając dowody albo poprzestaje na materiale zebranym w pierwszej instancji, ustala podstawę prawną orzeczenia niezależnie od zarzutów podniesionych w apelacji oraz kontroluje poprawność postępowania przed sądem pierwszej instancji, pozostając związany zarzutami przedstawionymi w apelacji, jeżeli są dopuszczalne, ale biorąc z urzędu pod uwagę nieważność postępowania, orzeka co do istoty sprawy stosownie do wyników postępowania (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. akt III CZP 49/07, OSN 2008/6/55).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozstrzyganej sprawy stwierdzić należy w pierwszej kolejności, iż Sąd I Instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie, ustalenia swoje opierając na należycie zgromadzonym materiale dowodowym, którego ocena nie wykraczała poza granice wskazane w art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe, dokonując trafnych ustaleń i wyjaśniając tym samym wszystkie istotne okoliczności mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Należy wskazać, że Sąd Rejonowy dokonał swobodnej oceny dowodów w ramach art. 233 § 1 kpc a Sąd Okręgowy nie dopatrzył się w sędziowskiej ocenie materiału dowodowego żadnych uchybień. Nie doszło również do obrazy art.233 § 1 kpc. W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjęto, że swobodna sędziowska ocena dowodów może być podważona jedynie wówczas, gdyby okazała się rażąco wadliwa lub oczywiście błędna ( por. wyrok z dnia 18 lutego 1997 r., II UKN 77/96, OSNAPiUS z 1997r., nr 21, poz.426, lub wyrok z dnia 27 lutego 1997r., I PKN 25/97, OSNAPiUS z 1997 r., nr 21, poz. 420 ), co w ocenianej sprawie nie występuje.

W kontekście powyższych zarzutów, w pierwszej kolejności rozważenia wymaga zarzut naruszenia przepisów art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów. Wskazać w tym aspekcie należy, że zgodnie z art. 233 k.p.c., wiarygodność i moc dowodów Sąd ocenia według swego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub, gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (tak min. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27.09.2002 r., II CKN 817/00, LEX nr 56906). Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2006 roku, sygn. akt I ACa 1407/05, LEX nr 278415). W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (tak Sąd Najwyższy m. in. w orzeczeniach z dnia: 23 stycznia 2001 r., IV CKN 970/00, LEX nr 52753, 12 kwietnia 2001 r., II CKN 588/99, LEX nr 52347, 10 stycznia 2002 r., II CKN 572/99, LEX nr 53136). Na płaszczyźnie procesowej, skuteczność zarzutu dokonania przez Sąd I instancji błędnych ustaleń faktycznych, uzależniona jest od wykazania, iż Sąd ten wadliwie ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a tym samym naruszył art. 233 § l k.p.c. Na gruncie poczynionych wyżej rozważań, stwierdzić trzeba, że apelująca nie wykazała, aby Sąd I instancji naruszył powołany wyżej art. 233 k.p.c. Powódka, wskazując w apelacji na naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów prowadzące do uznania przez Sąd Rejonowy, że wskazana w piśmie pozwanego skierowanym do powoda przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była prawdziwa i rzeczywista, nie przedstawił żadnych argumentów, które mogłyby podważyć poczynione przez Sąd ustalenia, ani nie wskazał na jakiekolwiek niespójności w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego czy też uchybienia polegające na wnioskowaniu w sposób nie korespondujący z zasadami logiki, czy doświadczenia życiowego.

Reasumując, Sąd Okręgowy przyjął, że nie było żadnych podstaw do zakwalifikowania oceny materiału dowodowego jako wadliwej czy dowolnej. W przekonaniu Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji we właściwy sposób zgromadził i ocenił zebrany przez siebie materiał dowodowy. Zdaniem Sądu Okręgowego dokonane przez ten Sąd bardzo obszerne ustalenia faktyczne znajdują potwierdzenie w tym materiale. Posiłkując się tym materiałem Sąd Rejonowy, starannie i wnikliwie, zrekonstruował okoliczności faktyczne, które następnie – w sposób prawidłowy – ocenił pod względem prawnym. Stąd chybiony jest zarzut apelującej odnośnie tej kwestii tym bardziej, że zdaniem Sądu Okręgowego, nie zawarła ona

w apelacji argumentów, które wskazywałyby na uchybienie przez Sąd Rejonowy zasadom określonym w art. 233 § 1 k.p.c. Apelacja ograniczyła się jedynie do polemiki z ustaleniami Sądu pierwszej instancji i przedstawienia własnych, korzystnych dla siebie ustaleń faktycznych. Co do zarzucanych błędów w ustaleniach faktycznych należy wskazać, że tego rodzaju błędy zachodzą wyłącznie w sytuacji, gdy ustalenia poczynione przez Sąd nie mają odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym lub pozostają z nim w sprzeczności. Taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie, gdyż wszystkie ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy znajdują potwierdzenie w przeprowadzonych dowodach — w zakresie, w jakim Sąd uznał je za wiarygodne i posiadające moc dowodową.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego w zakresie oceny zasadności wypowiedzenia umowy o pracę, ugruntowane jest stanowisko, iż w przypadku wskazania przez pracodawcę w pisemnym oświadczeniu kilku przyczyn wypowiedzenia , dla oceny zasadności i skuteczności tej czynności, wystarczającym jest, aby choć jedna ze wskazanych przyczyn, spełniła wymóg konkretności, prawdziwości i usprawiedliwiała dokonane wypowiedzenie. ( patrz wyrok SN z dnia 5-10-2005r I PK 61/05). W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż druga z przyczyn spornego wypowiedzenia zmieniającego dnia 28.09.2015r. spełniła powyższe kryteria. Już w pozwie powódka bowiem nie zakwestionowała zasadniczo zaistnienia tejże przyczyny, podnosząc jedynie, że okoliczność zmniejszenia kwoty i jej wysokości na finansowanie wynagrodzeń pracowników wydziału zatrudniającego powódkę, nie została przez stronę pozwaną wykazana. W trakcie przesłuchania w charakterze strony A. B. podała nadto wprost, że wiadomym jest jej, iż z pewnością zmniejszone zostały środki na wynagrodzenia tej grupy pracowników od 1.01.2016r.oraz , że w przeszłości wynagrodzenia te w większości finansowane były przez Unię Europejską . W ocenie Sądu okoliczność powyższa a zarazem prawdziwość wskazanej jako drugiej przyczyny wypowiedzenia zmieniającego, została w sposób wystarczający wykazana w procesie, zaoferowanymi przez stronę pozwaną dowodami.

Na ocenę przyczyn, które mają uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony, musi z pewnością wpływać i to, że wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązywania tego rodzaju umów. W efekcie o zasadności wypowiedzenia nie muszą świadczyć jakieś powody nadzwyczajne, w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę jako zwykłego sposobu rozwiązania stosunku pracy "uzasadnioną przyczyną mogą być okoliczności leżące po stronie pracownika, choćby wynikały ze względów obiektywnych i nie były przez niego zawinione". W szczególności są to "okoliczności związane ze sposobem wykonywania przez niego pracy oraz z jego osobą (psychiczną i fizyczną możliwością świadczenia pracy, także formalnymi kwalifikacjami i rzeczywistymi umiejętnościami). Przyczyny dotyczące pracownika mogą być niezawinione przez niego (tak jest w przypadku zdrowia uniemożliwiającego zatrudnienie na określonym stanowisku)". Jak zauważa się w innym orzeczeniu, przyczyny wypowiedzenia nie muszą charakteryzować się znaczną wagą ani powodować szkód po stronie pracodawcy. Pewien walor ogólnej wskazówki, która powinna być brana pod uwagę przy ocenie zasadności wypowiedzenia, ma wypowiedź Sądu Najwyższego, zgodnie z którą oceny takiej należy dokonywać z uwzględnieniem łącznie wszystkich przyczyn wskazanych przez pracodawcę. W efekcie możliwa będzie sytuacja, gdy żadna z podanych przyczyn samodzielnie nie uzasadnia wypowiedzenia, lecz łącznie czynią one wypowiedzenie zasadnym. Może być też tak, że pracodawca wskazuje kilka przyczyn wypowiedzenia o różnym charakterze i wówczas należy wypowiedzenie uznać za uzasadnione, jeśli choć jedna ze wskazanych przyczyn jest usprawiedliwiona. W procesie oceny zasadności wypowiedzenia trzeba mieć też na względzie ogólną dyrektywę, zgodnie z którą niewielkie różnice w sytuacji poszczególnych pracowników nie są podstawą podważenia zasadności wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony jednemu z nich, wybranemu przez pracodawcę.

Powyższe reguły w dużej mierze mają także zastosowanie w przypadku wypowiedzenia zmieniającego, choć z pewnymi modyfikacjami charakterystycznymi dla tego wypowiedzenia a analizowanymi przez Sąd Rejonowy. Dodatkowo należy podkreślić, że wypowiedzenie zmieniające jest konieczne jedynie w przypadku zmiany warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika. Decydujące znaczenie należy więc przypisać nie temu, że nowe warunki były niekorzystne, ale temu, że ich zmiana była uzasadniona w rozumieniu art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p. Taka uzasadniona zmiana warunków pracy i płacy pracowników jest dopuszczalna i stanowi w istocie jedną z przesłanek dotrzymania gwarancji zatrudnienia, polegającej na utrzymaniu miejsc pracy. W wyroku z dnia 30 września 2011 r. (III PK 14/11) Sąd Najwyższy podkreślił, że uregulowaną w art. 42 k.p. instytucją wypowiedzenia zmieniającego można objąć zarówno warunki pracy i płacy, jak i jeden z tych elementów treści stosunku pracy. Zmiana musi być jednak istotna, albowiem wszelkie inne modyfikacje warunków zatrudnienia mieszczą się w kręgu uprawnień kierowniczych pracodawcy. Poza tym powinna być ona niekorzystna dla pracownika, gdyż poprawa warunków pracy i płacy nie wymaga zastosowania trybu wypowiedzenia. Niewątpliwie z taką zmianą warunków wynagrodzenia mieliśmy do czynienia w przedmiotowej sprawie i Sąd I instancji słusznie uznał, że zmiana ta faktycznie miała miejsce oraz, że była ona niekorzystna dla powódki. Pracodawca więc prawidłowo, z zachowaniem reguł określonych w przepisach kodeksu pracy, dokonał wypowiedzenia warunków łączącego go z powódką stosunku pracy.

Stąd też Sąd Okręgowy uznał, że dokonane powódce wypowiedzenie zmieniające spełniało ustawowe kryteria wynikające z przepisów prawa pracy, czemu dał wyraz Sąd Rejonowy w swoim orzeczeniu, wobec czego apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie. Z tych przyczyn i z braku przyczyn branych przez Sąd pod uwagę z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc apelację oddalił.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia i odpowiedzialności za wynik procesu było obciążenie powódki kosztami poniesionymi przez pozwanego zgodnie z treścią art. 98 kpc oraz § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. 2015.1804 ).

SSO Ewa Michalska SSO Marek Zwiernik SSO Ewa Kaczmarska