Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 16 czerwca2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant:Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu09 czerwca 2016r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa: (...) Spółka Akcyjna z/s w W.

przeciwko: A. W.

o zapłatę

1.  zasądzaod pozwanego A. W. na rzecz powódki (...) Spółka Akcyjna z/s w W. kwotę 4 611,75 zł (cztery tysiące sześćset jedenaście złotych siedemdziesiąt pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 1 537,25 zł od dnia 12.11.2012r. do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie;.

- 1 537,25 zł od dnia 11.02.2013r. do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie;.

- 1 537,25 zł od dnia 11.05.2013r. do dnia zapłaty przy czym za okres od dnia 01 stycznia 2016r. w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie;.

2.  zasądzaod pozwanego A. W. na rzeczpowódki (...) Spółka Akcyjna z/s w W. 675,58 zł(sześćset siedemdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 617 zł(sześćset siedemnaście złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 66/16

UZASADNIENIE

Powódka (...) S.A. w W. wniosła w pozwie złożonym w dniu 08 września 2015r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanego A. W. kwoty 4.611,75 zł. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od:

- kwoty 1.537,25 zł. od dnia 12.11.2012r. do dnia zapłaty,

- kwoty 1.537,25 zł. od dnia 11.02.2013r. do dnia zapłaty,

- kwoty 1.537,25 zł. od dnia 11.05.2013r. do dnia zapłaty,

ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów sądowych w kwocie 58,00 zł., zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zwrotu kwoty 0,58 zł. z tytułu opłaty manipulacyjnej za usługi operatora płatności.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki wskazał, iż wierzytelność dochodzona pozwem wynika, z umowy ubezpieczenia zawartej przez strony i potwierdzonej polisą numer (...). W związku z zawarciem przedmiotowej umowy, na pozwanym ciążył obowiązek zapłaty składki ubezpieczeniowej w kwocie 6.149 zł. w czterech ratach po 1.537,25 zł. Pozwany do dnia wniesienia pozwu dokonał zapłaty I raty składki ubezpieczeniowej.

(pozew k. 3-6 akt)

W dniu 28 października 2015r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził należność główną, odsetki oraz koszty procesu zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w dniu 09 listopada 2015r. pełnomocnik pozwanego zaskarżył nakaz zapłaty w całości, podniósł zarzut nieistnienia roszczenia, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanego podniósł, iż pozwany nie przypomina sobie, aby zawierał z powódką umowy wskazane w pozwie, ponadto wskazał, iż pozew prócz numeru polis nie określa rodzaju ubezpieczenia oraz numeru samochodu.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 10-11 akt)

Na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 03 grudnia 2015 roku przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu, zgodnie z treścią art. 505 ³⁶ § 1 k.p.c.

W wyniku uzupełnienia braków pozwu przed sądem właściwości ogólnej powód podtrzymał w całości żądanie pozwu i jego uzasadnienie.

Na rozprawie w dniu 09 czerwca 2016 roku pozwany podniósł zarzut przedawnienia części roszczenia czyli pierwszej raty w zakresie kwoty 1.227,75 zł.

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powód (...) S.A. w W. świadczy usługi w zakresie ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych, zaś pozwany A. W. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą A. W. (...) w K., w ramach której świadczy usługi w zakresie transportu drogowego towarów.

(dowód: odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców powoda k. 25-34; wydruk z CEiDG

pozwanego k. 55 akt)

W dniu 06 sierpnia 2012 roku pozwany zawarł z powódką umowę ubezpieczenia, której przedmiotem było ubezpieczenie - odpowiedzialność cywilna posiadacza pojazdu (OC), autocasco (AC) oraz następstwa nieszczęśliwych wypadków ( (...)). Okres ubezpieczenia został ustalony od dnia 11 sierpnia 2012r. do dnia 10 sierpnia 2013r. Umowa została zawarta dla pojazdu marki M. o nr rej. (...). Kwota składki została określona na kwotę 6.149 zł. i jej płatność miała nastąpić w czterech ratach po 1.537,25 zł.

(dowód: polisa nr (...) z dnia 06.08.2012r. wraz z wnioskiem o zawarcie umowy

ubezpieczenia k. 35-36 akt)

Polisa nr (...) została opatrzona pieczęcią firmową pozwanego, którą posłużyła się I. N., która była pracownikiem żony pozwanego. Polisa ta również została opatrzona podpisem I. N.. Pozwany nie zgłaszał do żadnych organów o możliwości popełnienia przestępstwa polegającego na posłużeniu się pieczęcią przez osobę nieuprawnioną. Nie rozmawiał z panią N. na temat posłużenia się przez nią jego pieczęcią firmową i dlaczego złożyła na polisach swój podpis.

(dowód: zeznania pozwanego A. W. złożone na rozprawie w dniu 09.06.2016r.

00:10:02)

Upoważnionym do składania oświadczeń w imieniu pozwanego była jego żona.

(dowód: zeznania pozwanego A. W. złożone na rozprawie w dniu 09.06.2016r.

00:15:07)

W okresie wskazanym na umowie ubezpieczenia pojazd objęty polisą nie był ubezpieczony w innej firmie.

(dowód: zeznania pozwanego A. W. złożone na rozprawie w dniu 09.06.2016r.

00:17:06)

Pismem z dnia 27 sierpnia 2014 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty należności z tytułu zawartych umów ubezpieczenia pojazdów mechanicznych w kwocie 5.536,50 złotych wynikającej z umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...) w terminie do dnia 05 września 2014 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 27.08.2014 roku)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów na k. 25-37, 55. Dokumenty te w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich rzetelności i zgodności z treścią łączącego strony stosunku prawnego. Ponadto Sąd czyniąc ustalenia faktyczne dał wiarę zeznaniom pozwanego A. W. jedynie w tej części, która jest zgodna z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

W toku prowadzonego postępowania dowodowego pozwany nie zgłosił żadnych dowodów w postaci dokumentów ograniczając się jedynie do zeznań. W ocenie Sądu zeznania złożone przez pozwanego nie są w całości wiarygodne. Złożone zeznania są w znacznej części chaotyczne i nielogiczne i w tej też części przejawiają zamiar pozwanego zatajenia niektórych okoliczności sprawy. Pozwany m.in. zeznaje, iż nie wie czy zapłacił pierwszą ratę z polisy, wskazując jednocześnie, że żona angażowała się w sprawy dotyczące ustalania zasad ubezpieczenia pojazdów, jednocześnie pozwany nie zgłasza wniosku w przedmiocie przesłuchania jej w charakterze świadka na okoliczność zawarcia umowy ubezpieczenia lub udzielenia upoważnienia do zawarcia takiej umowy jej pracownikowi I. N.. Tym samym nie podejmuje skutecznej obrony swoich praw. Ponadto pozwany zeznał, że „raczej pojazd w tym okresie nie był ubezpieczony w innej firmie” po czym dodaje „nie jestem w stanie wykazać żadnymi dokumentami, czy ten pojazd był ubezpieczony w innej firmie ubezpieczeniowej”.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 805 § 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu (art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 roku Nr 124 poz. 1152 ze zmianami)).

W przedmiotowej sprawie dochodzone pozwem należności wynikają z umowy ubezpieczenia OC/AC/NNW zawartej w dniu 06 sierpnia 2012 roku z okresem ubezpieczenia od 11 sierpnia 2012 roku do 10 sierpnia 2013 roku potwierdzonej polisą numer (...). Powód przedłożył do akt sprawy wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia, polisę oraz wystosowane do pozwanego wezwanie do zapłaty. Zatem powód w całości dowiódł zasadności swojego roszczenia zarówno co do zasady, jak i co do wysokości (konkretnych, żądanych kwot). Wypełnił tym samym nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek udowodnienia faktów z których wywodzi skutki prawne.

W tym miejscu należy wskazać, że sąd ustalając stan faktyczny oparł się na dokumentach prywatnych, z którymi przepisy postępowania cywilnego łączą tylko domniemania prawdziwości i że osoba, która podpisała dokument, złożyła oświadczenia w nim zawarte (art. 245 i 253), a nie korzystają one z przypisanego dokumentom urzędowym domniemania zgodności z prawdą oświadczeń zawartych w tych dokumentach. Nie oznacza to jednak, że nie mogą one stanowić dowodu okoliczności stwierdzonych w ich treści. Dokument prywatny jest bowiem jednym z dowodów unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego i podlega ocenie tak jak pozostałe – zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów. Może on zatem stanowić podstawę ustaleń faktycznych, a o jego materialnej mocy dowodowej, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.). Podobnie jak w wypadku innych dowodów sąd ocenia, czy ze względu na indywidualne cechy dokumentu i okoliczności obiektywne dowód z dokumentu zasługuje na wiarę, czy nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie albo odmówienie dowodowi z dokumentu wiary ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia ( por : wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2004 r., IV CK 474/03, OSNC 2005 z. 6 poz. 113). W niniejszej sprawie dokumenty dołączone do akt sprawy przez powódkę nie nasuwały żadnych zastrzeżeń do swojej prawdziwości i zgodności z prawdą zawartych w nich oświadczeń. Odnosząc się do dokonanych na dokumentach ubezpieczenia zapisów rat, które nie zostały parafowane przez pozwanego wskazać należy, iż pozwany kwestionując zgodność tych zapisów z rzeczywistym stanem rzeczy nie wykazał, że zostały one dokonane wbrew poczynionym przez strony uzgodnieniom w tym zakresie. Zgodnie z art. 809 § 1 k.c. ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia. Zatem pozwany winien w toku postępowania wykazać, iż powód bez porozumienia z pozwanym zmienił treść polisy w przedmiocie płatności poszczególnych rat i w tym celu przedłożyć doręczony mu przez ubezpieczyciela dokument ubezpieczenia a więc polisę. Pozwany tego nie uczynił, zatem nie dowiódł zasadności podniesionych przez siebie zarzutów. Obowiązek przedstawienia dowodów w tym zakresie spoczywał na pozwanym (art.3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie(art.227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art.6 k.c.) Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996r. sygn. akt I CKU 45/96 (opublikowane w OSNC z 1997r./6-7/76).

Odnosząc się do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia wskazać należy, iż w ocenie Sądu jest on bezpodstawny. Zgodnie z treścią art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Art. 118 k.c. wprowadza zatem pierwszeństwo przepisów szczególnych odnoszących się do terminu przedawnienia roszczenia, który dla umów ubezpieczenia przedawnia się z upływem trzech lat (art. 819 § 1 k.c.). W przedmiotowej sprawie umowa ubezpieczenia OC/AC/NNW została zawarta w roku 2012, jednakże z uwagi na fakt, że składki, miały być płatne w ratach, termin wymagalności należy liczyć odrębnie dla każdej z rat. Najwcześniejszy termin zapłaty pierwszej raty przypadł na dzień 11 listopada 2012 roku, zatem termin wymagalności roszczenia, a zarazem termin przedawnienia roszczenia zaczął biec od 12 listopada 2012 roku, bowiem zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenia stało się wymagalne. Natomiast bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § 1 pkt. 1 k.c.). W przedmiotowej sprawie powódka wniosła pozew do sądu w dniu 08 września 2015 roku, zatem w tym dniu powódka skutecznie przerwała bieg przedawnienia roszczeń wynikających z zawartej z pozwanym umowy ubezpieczenia.

Sąd również nie uwzględnił podniesionego przez pozwanego zarzutu bezskuteczności zawartej umowy wobec pozwanego z uwagi na to, iż nie zostały podpisane przez pozwanego jak również przez żadną osobę, która została przez niego upoważniona. Z zeznań złożonych przez pozwanego wynika, iż na dokumencie ubezpieczenia (polisie) widnieje zarówno pieczęć firmy pozwanego, jak również podpis I. N., która była pracownikiem żony, która to z kolei zajmowała się sprawami związanymi z ubezpieczeniem pojazdów pozwanego. Zatem skoro I. N. posługiwała się pieczątką pozwanego to należy uznać, że była umocowana do składania i przyjmowania oświadczeń woli w imieniu pozwanego. Zatem skoro pozwany nie wykazał, że w/w osoba nie była upoważniona do zawarcia przedmiotowych umów to tym samym w/w zarzut pozwanego należy uznać za chybiony. Przy tym należy podkreślić, iż stosownie do art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

W ocenie sądu pozwany jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą powinien wykazać się szczególną starannością i dbałością w zakresie spraw istotnych dla prawidłowego funkcjonowania prowadzonej firmy, natomiast pozwany będąc słuchany na rozprawie nie był w stanie jednoznacznie potwierdzić chociażby tego, czy zapłacił pierwsza ratę z polisy, czy i gdzie pojazd był ubezpieczony. Podsumowując należy stwierdzić, że zasłanianie się przez pozwanego niewiedzą co do istotnych okoliczności (związanych z ubezpieczeniem oc pojazdów) pozostających w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (pozwany świadczy usługi transportowe), stanowił efekt li tylko przyjętej przez pozwanego linii obrony.

W związku z powyższym sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O odsetkach sąd orzekł w oparciu o art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. przy czym za okres od dnia wymagalności świadczenia (poszczególnych rat) do dnia 31.12.2015r. sąd orzekł w oparciu o w/w przepisy według ich treści obowiązującej przed dniem 01.01.2016r. mając na uwadze treść art. 56 ustawy z dnia 09.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2015r., poz. 1830). Z kolei od tego dnia Sąd mając na uwadze znowelizowana treść w/w przepisów zasądził odsetki ustawowe w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł stosując przewidzianą w art. 98 k.p.c. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu i wobec uwzględnienia powództwa zasądził ich zwrot od pozwanego na rzecz powódki. Koszty postępowania w niniejszej sprawie stanowiły: opłata sądowa od pozwu w kwocie 58 zł., opłata skarbowa od pełnomocnictwa adwokata w kwocie 17 zł. oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 600 zł. ustalone w oparciu o § 6 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461. t.j.) w związku § 21 rozporządzenia MS z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.(Dz.U.2015.1800) oraz opłata manipulacyjna operatora płatności w wysokości 0,58 zł. ( jest to opłata manipulacyjna ponoszona podczas uiszczania opłaty sądowej związanej ze złożeniem pozwu).