Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

przy udziale As. Prok. Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Krzysztofa Batyckiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 17 lutego, 7 kwietnia, 12 maja, 28 czerwca i 25 października 2016 roku sprawy:

J. Z. , syna J. i A. zd. S., urodzonego (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 lipca 2015 roku w miejscowości D., gmina R., woj. (...), w ruchu lądowym prowadził motorower marki B. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 2,37 promila i 2,55 promila alkoholu etylowego we krwi, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej trzykrotnie skazany prawomocnymi wyrokami prze Sąd Rejonowy w Szczytnie: sygn. akt II K 595/14 za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. z dnia 15 grudnia 2014 roku, sygn. akt VI K 717/06 za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. z dnia 20 listopada 2006r., sygn. akt VI K 221/05 za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. z dnia 5 lipca 2005 roku, a nadto czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia w ruchu lądowym pojazdów mechanicznych oznaczonych kat. B, orzeczonego na okres 3 (trzech) lat przez Sąd Rejonowy w Szczytnie, sygn. akt II K 595/14

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

I.  oskarżonego J. Z. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a §4 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 §3 k.k. orzeka wobec oskarżonego dożywotni środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

III.  na podstawie art. 43a §2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (tj Dz.U. 2002r., nr 123, poz. 1058 z późn. zmian.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat J. F. w S. kwotę 924 (dziewięćset dwadzieścia cztery) złote oraz podatek VAT w kwocie 212,52 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

V.  na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, zaś na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia go od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony J. Z. jest 36 letnim, bezrobotnym, mieszkańcem wsi D..

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 05 lipca 2005 roku w sprawie VI K 221/05 J. Z. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k., polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i pięcioletni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 27 grudnia 2005 roku.

Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 20 listopada 2006 roku w sprawie VI K 717/06 J. Z. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k., polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i pięcioletni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 28 grudnia 2006 roku.

Nadto wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 15 grudnia 2014 roku w sprawie II K 595/05 J. Z. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i trzyletni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych oznaczonych kategorią B. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 30 marca 2015 roku.

W maju 2015 r. oskarżony zakupił od swojego wujka R. S. sprawny motorower marki B. o nr rej. (...) za kwotę 700 zł. Oskarżony sam wyjechał nim z podwórza sprzedającego i później użytkował go, jeździł nim.

W dniu 18 lipca 2015 r. w godzinach popołudniowych oskarżony przebywał na podwórku swojej siostry B. T. zamieszkałej w miejscowości D.. Tam do około godziny 18-tej oskarżony spożywał alkohol w postaci piwa. Następnie wsiadł na motorower marki B. o nr rej. (...) i pojechał nim w stronę swojego miejsca zamieszkania. W okolicach stawu w miejscowości D. oskarżony jadąc wyżej wskazanym pojazdem przewrócił się uderzając głową o podłoże, w wyniku czego doznał obrażeń głowy i stracił przytomność. Przebywający w pobliżu znajomi J. Z.- P. G.i A. D. - po zauważeniu, iż oskarżony jadąc przewrócił się i leży nieprzytomny z raną głowy, wezwali pogotowie. Krótko przed przyjazdem karetki pogotowia oskarżony odzyskał przytomność i stał chwiejąc się na nogach. Około godz.19-tej przybyły na miejsce zespół karetki pogotowia udzielił J. Z. pomocy medycznej. Następnie na miejsce zdarzenia drogowego przybyli funkcjonariusze KPP w S. P. C. i K. M.. Oskarżony oświadczył P. C., iż jadąc motorowerem z niewiadomych przyczyn przewrócił się. Nadto od świadka zdarzenia P. G. funkcjonariusz ten uzyskał informację, iż widział on jadącego na motorowerze bez kasku J. Z., który w pewnym momencie przewrócił się w trakcie jazdy. P. C. wyczuł silną woń alkoholu od oskarżonego, w związku z czym podał go badaniu urządzeniem A. B., które wskazało stan nietrzeźwości J. Z.. Następnie J. Z. udzielono pomocy medycznej w Szpitalu (...) w S.. Po opuszczeniu szpitala oskarżony został zabrany przez policjantów do przychodni E.w S., gdzie pobrano od niego próbki krwi do badań na zawartość alkoholu etylowego. Badanie próbek wykazało, że znajdował się on w stanie nietrzeźwości posiadając o godz. 22:05 - 2,37 promila i o godzinie 23:05 - 2,55 promila alkoholu etylowego we krwi.

Powyższe fakty Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. Z. k. 37-38, k. 50-51 akt sprawy Ds. 1349/15

- zeznania świadków : P. C. 38-39, 33-34, L. G. k. 64v, P. H. k. 68-69v. P. G. k. 71-71v,70, A. D. k.96v, częściowo R. S. k. 38v-39v, 35-36,

- dokumenty: notatka urzędowa k. 1-2 akt sprawy Ds. 1349/15, sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi oskarżonego k. 18-28 akt sprawy Ds. 1349/15, odpis wyroku II K 595/14 k. 31 akt sprawy Ds. 1349/15, odpis wyroku VI K 221/05 k. 33 akt sprawy Ds. 1349/15, odpis wyroku VI K 717/06 k. 35 akt sprawy Ds. 1349/15, dane o karalności k. 93-95.

Oskarżony J. Z. w wyjaśnieniach złożonych w dochodzeniu nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że tego dnia poszedł do swojej siostry B. T. u której przechowywał kupiony od R. S. niesprawny motorower. Na podwórku jej posesji spożył alkohol w postaci 6-7 sztuk piwa o pojemności 0,5 litra. Następnie prowadził motorower po poboczu drogi kierując się do swojego miejsca zamieszkania, w ogóle nim nie jechał. Po przejściu około 500 metrów z niewiadomych dla niego przyczyn przewrócił się na pobocze razem z prowadzonym motorowerem w wyniku czego doznał obrażeń głowy.

Na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 r. oskarżony wyjaśnił, że nie jechał motorowerem, ponieważ od momentu jego zakupu był on zepsuty. W dniu zdarzenia prowadził motorower od kolegi P. H., który miał go naprawić. P. H. zadzwonił do oskarżonego z prośbą o odebranie motoroweru, gdyż miał zamiar wyjechać za granicę. W trakcie prowadzenia motoroweru oskarżony zawadził spodniami o stopkę i przewrócił się w wyniku czego rozciął sobie skroń. Oskarżony potwierdził, że tego dnia spożywał alkohol podtrzymując swoje poprzednie wyjaśnienia w tym zakresie.

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego J. Z., w części w której podał, że w dniu 18 lipca 2015 r. nie jeździł motorowerem oraz że pojazd ten od momentu zakupu był cały czas niesprawny Sąd nie dał wiary, oceniając je jako kłamliwe i naciągane, stanowiące jedynie wyraz zaprzeczania przez niego faktom. Ponadto Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części w której wskazał, że w dniu zdarzenia odebrał motorower od kolegi P. H., któremu rzekomo przekazał go wcześniej do naprawy. Na wiarę zasługiwała jedynie ta część wyjaśnień oskarżonego, w której potwierdził fakt spożywania alkoholu feralnego dnia przed zdarzeniem oraz doznanie obrażeń głowy w wyniku przewrócenia się z motorowerem na drogę.

Oskarżony dążył do wykazania, że zakupiony przez niego motorower już od chwili zakupu był niesprawny, w związku z czym nie mógł nim jeździć w dniu zdarzenia, czego potwierdzeniem miała być podnoszona przez niego okoliczność oddania tego pojazdu do naprawy P. H..

Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zeznania świadka P. G., który w toku postępowania przygotowawczego w sposób jednoznaczny wskazał, że widział znanego mu oskarżonego jadącego na motorowerze bez kasku oraz moment jego przewrócenia się. Wskazał przy tym, że z miejsca, z którego zaobserwował zdarzenie widoczny jest odcinek drogi prowadzącej do miejscowości W., zaś oskarżony według relacji świadka miał jechać właśnie od strony tej miejscowości. Zeznania te są spójne i logiczne, zaś oceny tej nie zmienia okoliczność, iż w toku rozprawy P. G. stwierdził, że nie pamięta czy w momencie zdarzenia oskarżony jechał motorowerem, bowiem na miesiąc przed rozprawą, jak podał, doznał urazu głowy w wyniku czego cierpi na zaniki pamięci. Istotnym jest to, iż świadek ten nie wycofał się z poprzednich zeznań, nie zaprzeczył im. Potwierdzeniem zeznań tego świadka z postępowania przygotowawczego są zeznania świadka A. D., który przedstawił zbieżne okoliczności zdarzenia z przedstawionymi przez P. G., jakkolwiek świadek ten nie wiedział w jaki sposób oskarżony przemieszczał się przed upadkiem. Zeznania obu świadków, którzy nie pozostają w konflikcie z oskarżonym, wzajemnie się uzupełniają i zasługują na wiarę.

Wsparciem zeznań wyżej wskazanych osób są zeznania świadka P. C., osoby obcej dla oskarżonego, wykonującej czynności służbowe, niezainteresowanej w bezpodstawnym pomawianiu oskarżonego. Świadek został skierowany na miejsce przez dyżurnego KPP S.. Tam od P. G. dowiedział się, że J. Z. kierował motorowerem, jechał bez kasku i że w trakcie jazdy przewrócił się. Nadto z zeznań tego świadka wynika, że na miejscu zdarzenia J. Z. – co wymaga uwypuklenia – sam oświadczył, że jechał swoim motorowerem, ale z niewiadomych mu powodów przewrócił się. P. C. czasie rozmowy z oskarżonym czuł od niego woń alkoholu.

Ponadto jako wiarygodne Sąd uznał także korespondujące z zeznaniami w/wym. świadków niekwestionowane przez nikogo, a przez to wiarygodne dokumenty w postaci: notatki urzędowej k. 1-2 akt sprawy Ds. 1349/15 – potwierdzającej interwencję oraz biorące w niej osoby i sprawozdania z przeprowadzonych badań krwi oskarżonego k. 18-28 akt sprawy Ds. 1349/15, sporządzone przez powołane do tego osoby, z których wynika, że oskarżony był widziany jak jechał motorowerem i że w czasie zdarzenia znajdował się w stanie nietrzeźwości, posiadając co najmniej 2,37 promila alkoholu etylowego we krwi.

Ponadto wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zeznania jego wuja R. S. złożone w toku postępowania przygotowawczego, z których wynika, że w momencie zakupu motoroweru marki B. o nr rej. (...) przez J. Z., wskazany pojazd był w pełni sprawny, R. S. jeździł nim cały czas do sprzedaży, zaś oskarżony sam wyjechał tym motorowerem z jego podwórka. Świadek ten wskazał także, że widział oskarżonego jeżdżącego tym motorowerem. W powyższym zakresie zeznania R. S. są spójne i logiczne i zasługują na wiarę.

Za całkowicie niewiarygodne należy natomiast uznać zeznania wskazanego wyżej świadka złożone w toku rozprawy w dniu 17 lutego 2016 r., w których świadek przedstawił diametralnie odmienną ocenę stanu technicznego sprzedanego przezeń motoroweru, wskazując, że pojazd ten nie nadawał się do jazdy, co koresponduje wprawdzie z wyjaśnieniami J. Z., jednakże w ocenie Sądu stanowiło jedynie próbę wsparcia oskarżonego, będącego dla świadka osobą bliską, członkiem rodziny. Zauważenia wymaga, że złożone na rozprawie zeznania wyżej wymienionego świadka, w których podał całkowicie niespójnie z wyjaśnieniami oskarżonego, że oskarżony przyjechał po motorower samochodem, włożył go do bagażnika i samochodem go zabrał, sprowokowały samego oskarżonego do śmiechu (k. 39), co jest bardzo wymowne. Nadto zeznaniom wymienionego świadka złożonym na rozprawie przeczą zeznania L. G., który wskazał, że nigdy nie konsultował z R. S. uszkodzeń jego motoroweru.

Wsparciem z kolei wyjaśnień oskarżonego miały być zeznania jego kolegi, świadka P. H. (k. 68-68v). Świadek ten podał, że oskarżony przywiózł do niego niesprawny motorower, a nadto, że dzwonił do J. Z., żeby ten odebrał od niego pojazd, ponieważ świadek miał zamiar wyjechać do H.. Co więcej, wymieniony świadek potwierdził, że po odebraniu od niego motoroweru był on niesprawny a oskarżony prowadził pojazd obok drogi. Zauważenia jednak wymaga, że P. H. w sposób jednoznaczny wskazał, że sytuacja opisana wyżej miała miejsce w sierpniu 2015 r., bowiem jego wyjazd do pracy za granicę miał miejsce pod koniec sierpnia, około 5 dni przed końcem tego miesiąca, zaś motorower pozostawiony u świadka przez okres około tygodnia został odebrany przez J. Z. na dwa dni przed wyjazdem P. H..

Tym samym przyjąć należy, że oskarżony w przedstawionej przez siebie wersji wydarzeń posiłkował się faktami mającymi miejsce ponad miesiąc po zdarzeniu drogowym z dnia 18 lipca 2015 r. (!), przy czym na okoliczności związane z odebraniem motoroweru od P. H. oskarżony nie powoływał się w wyjaśnieniach składanych w postępowaniu przygotowawczym, zdaniem Sądu mając na względzie, że wyjaśnienia te mogłyby być na tym etapie postępowania dokładnie zweryfikowane. Wbrew zatem intencji oskarżonego, zeznania P. H. nie potwierdzają wiarygodność jego wyjaśnień.

Z powyższych dowodów wynika, że oskarżony w dniu 18 lipca 2015 r. w msc. D. prowadził motorower marki B. o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości. W okolicznościach sprawy stan nietrzeźwości stwierdzony został zeznaniami świadka P. C., wyjaśnieniami samego oskarżonego oraz wynikami badań stanu jego trzeźwości. Potwierdzeniem zaś faktu kierowania przez oskarżonego pojazdem są zeznania naocznego świadka zdarzenia P. G. oraz zeznania f-sza policji P. C..

Z uwagi na to, że oskarżony czynu dopuścił się będąc już skazany za takie samo przestępstwo (wyroki VI K 221/05 k. 33 akt sprawy Ds. 1349/15369/07 i VI K 717/06 k. 35 akt sprawy Ds. 1349/15), jego zachowanie zakwalifikować należało jako występek z art. 178a § 4 k.k.

Za powyższy czyn Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności. Wymierzając karę Sąd jako okoliczność obciążającą uznał poprzednią kilkukrotną karalność oskarżonego za takie same przestępstwa, w tym za czyn z art. 178a §4 k.k. (dane o karalności k. 93-95) oraz znaczny stopień jego nietrzeźwości.

Sąd nie dopatrzył się żadnych szczególnych okoliczności łagodzących.

Oskarżony ze swojego poprzedniego zachowania nie wyciągnął żadnych pozytywnych wniosków. Kierując po orzeczonych zakazach ponownie pojazdem mechanicznym, i to w stanie upojenia alkoholowego, okazał szczególną pogardę dla prawa i wysoce lekceważące podejście do zapadłych wobec niego wyroków. Okazał się kierowcą całkowicie nieodpowiedzialnym, uczestnikiem ruchu, któremu nie można ufać. Elementarne doświadczenie życiowe wskazuje, że kierując pijany drogą, po której odbywa się stały ruch pojazdów i pieszych stwarzał zagrożenie nie tylko dla siebie, ale także dla innych jego uczestników. Dlatego też należy izolować go od społeczeństwa na długi okres czasu, który orzeczona kara spełnia, poddając usystematyzowanej, kontrolowanej readaptacji do życia zgodnie z prawem.

Zgodnie z art. 42 § 3 k.k. Sąd zobligowany był orzec wobec J. Z. jako sprawcy przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Na podstawie art. 43a § 2 k.k. należało ponadto orzec wobec oskarżonego obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie co najmniej 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych.

Mając wszystkie powyższe okoliczności na uwadze Sąd uznał, że kara i środki karne w orzeczonym wymiarze są adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Spełnią one swe cele przede wszystkim w zakresie prewencji indywidualnej, ale także w zakresie prewencji ogólnej, wskazując dobitnie, zwłaszcza w środowisku z którego pochodzi oskarżony, że każde naruszenie prawa spotka się nieuchronnie z właściwą represją karną.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono jak w pkt IV wyroku.

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego Sąd zwolnił go tylko częściowo od ponoszenia kosztów sadowych, zasądzając od niego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 złotych, uznając, że jako człowiek młody, w pełni sił, może podjąć w przyszłości pracę i pokryć chociaż część kosztów postępowania, które swym zachowaniem spowodował.