Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 listopada 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: st. sekr. sąd. M. K.

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2016r. w Słupsku na rozprawie sprawy

z wniosku Gminy M. S.

z udziałem P. Ł.

o stwierdzenie nabycia spadku po J. Ł.

1.  stwierdza, że spadek po J. Ł., zmarłym w dniu 15 lutego 2014 roku w S., ostatnio stale zamieszkałym w S., na podstawie ustawy nabył wprost syn P. Ł. (syn J. i E. A.) w całości;

2.  oddala wniosek o zasądzenie od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania.

Sygn. akt I Ns 1062/15

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni Gmina M. S., reprezentowana przez fachowego radcę prawnego, wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po J. Ł., zmarłym w dniu 15.02.2014 roku w S., ostatnio stale zamieszkałym w S. na rzecz spadkobiercy ustawowego – jego syna P. Ł., który został wskazany jako uczestnik postępowania.

Ponadto wnioskodawca wniósł o zasądzenie od uczestnika na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wniosku wskazała, że jest wierzycielem zmarłego wobec którego został wydany nakaz zapłaty w sprowadzonej przed Sądem Rejonowym w Słupsku, sygn. akt I Nc 1727/09.

Uczestnik postępowania P. Ł. nie stawił się na wyznaczony termin rozprawy i nie złożył odpowiedzi na wniosek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. Ł. zmarł w dniu 15.02.2014 roku w S.. Ostatnio przed śmiercią stale mieszkał w S.. W chwili zgonu był wdowcem.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu J. Ł. – k. 3)

J. Ł. miał jednego syna P. Ł..

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia P. Ł. – k. 4)

W dniu 19.06.2009 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Słupsku w sprawie sygn. akt I Nc 1727/09 wydał nakaz zapłaty, w którym nakazał pozwanemu J. Ł. zapłacić Gminie M. S. kwotę 45.030,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 29.496,15 zł od dnia 1.05.2009 roku do dnia zapłaty i koszty procesu.

(dowód: odpis nakazu zapłaty z dnia 19.06.2009 roku k. 5)

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawca w sprawie wykazał interes prawny w domaganiu się ustalenia spadkobierców zmarłego J. Ł. powołując się na wydany tytuł egzekucyjny w sprawie Sądu Rejonowego w Słupsku sygn. akt I Nc 1727/09.

Ponieważ uczestnik postępowania nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę i nie złożył zapewnienia spadkowego, sąd wezwał spadkobierców zmarłego J. Ł. przez ogłoszenie (art. 672 k.p.c.).

Nikt na wezwanie spadkobierców przez ogłoszenie nie stawił się. Natomiast na podstawie danych zawartych w bazie danych Sądu Rejonowego w Słupsku ustalono, że nie toczyła się sprawa o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym J. Ł. i nie były składane oświadczenia spadkowe.

Nie zarejestrowano również aktu poświadczenia dziedziczenia po spadkodawcy.

Z odpisu skróconego aktu urodzenia P. Ł. wynika, że jest on synem J. Ł.. Spadkodawca w dacie zgonu był wdowcem, a zatem spadek po nim nabył wprost w całości syn P. Ł..

Na mocy przepisu art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.

Zgodnie z przepisem art. 1015 § 1 i 2 k.c., o treści obowiązującej w dacie otwarcia spadku, oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania.

Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku. Jednakże gdy spadkobiercą jest osoba niemająca pełnej zdolności do czynności prawnych albo osoba, co do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia, albo osoba prawna, brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Mając na uwadze powyższe na podstawie przepisu art. 931 § 1 k.c. w zw. z art. 1015 § 2 k.c. stwierdził, że spadek po J. Ł., zmarłym w dniu 15.02.2014 roku w S., ostatnio stale zamieszkałym w S., nabył wprost w całości syn P. Ł., o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.

Na mocy przepisu art. 520 § 1, 2 i 3 Kodeksu postępowania cywilnego każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Jeżeli jednak uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników.

Jeżeli interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie.

W postępowaniu nieprocesowym w zasadzie nie ma podstaw do domagania się przez uczestnika, który poniósł określone koszty, zwrotu ich od pozostałych uczestników (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26.01.2011 roku, IV CZ 101/10).

W orzecznictwie przyjmuje się, że sprzeczność interesów nie występuje między tymi uczestnikami (współwłaścicielami, spadkobiercami), którzy domagają się zniesienia współwłasności, działu spadku, podziału majątku wspólnego, stwierdzenia nabycia spadku, niezależnie od tego, jaki sposób dokonania podziału proponują i jakie wnioski składają w tym względzie.(tak uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25.08.2011 roku, II CZ 55/11; analogicznie uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19.11.2010 roku, III CZ 46/10).

W niniejszej sprawie uczestnik postępowania P. Ł. nie oponował treści wniosku, Brak jest zatem podstaw do odstąpienia od zasady wyrażonej w przepisie art. 520 § 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 520 § 1 k.p.c. wniosek o zasądzenie od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania oddalił, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji postanowienia.