Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 r. w Warszawie

sprawy L. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

z udziałem zainteresowanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

na skutek odwołania L. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

z dnia 13 maja 2015 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż L. J. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu, od dnia 17 listopada 2014r.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona L. J. w dniu 12 czerwca 2015 r. wniosła za pośrednictwem organu rentowego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. nr (...)z dnia 13 maja 2015 r. odmawiającej objęcia jej obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawczyni wskazała, że w toku postępowania wyjaśniającego organ rentowy nie przeprowadził wszystkich możliwych dowodów w celu wyjaśnienia sprawy oraz nie odniósł się do całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, nie wykazując tym samym fikcyjności zatrudnienia. Wobec powyższego wniosła o uchylenie decyzji w całości, wypłatę zaległych kwot zasiłku chorobowego wraz z odsetkami za zwłokę oraz przywrócenie świadczeń społecznych.

(odwołanie z dnia 12 czerwca 2016 r. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 13 maja 2015 r. nr (...), k. 2-5 a.s.)

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. wskazał na marginalny wkład odwołującej z tytułu opłacanych składek na ubezpieczenie chorobowe, gdyż kwota składek na ubezpieczenie chorobowe, do zapłaty których zobowiązany był płatnik wyniosła 293,81 zł, tymczasem łączna kwota zasiłków jakie ubezpieczona starała się uzyskać przekracza 35 500,00 zł, a zatem umowa o pracę zawarta między L. J. a płatnikiem składek zawarta została w celu uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Wobec powyższego organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

(odpowiedź na odwołanie z dnia 13 lipca 2015 r., k. 10 - 12 a.s.)

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

L. J. w dniu 17 listopada 2014 r. zawarła z (...) Sp. z o.o. w W. umowę o pracę na pełny etat, na czas nieokreślony za wynagrodzeniem 3 500,00 zł na stanowisku asystentki zarządu. Do obowiązków odwołującej na powyższym stanowisku należało rzetelne prowadzenie zbioru i rejestru dokumentów wychodzących oraz przychodzących do spółki, koordynowanie kalendarza prezesa zarządu, umawianie i koordynowanie spotkań według skali priorytetów, monitorowanie rozmów telefonicznych, przyjmowanie wyznaczonych interesantów, przygotowywanie odpowiednich materiałów i informacji prezesowi zarządu. (umowa o pracę z dnia 17 listopada 2014 r., karta nienumerowana akt rentowych) Wnioskodawczyni przed podjęciem pracy w firmie (...) Sp. z o.o. w W. świadczyła również pracę na podstawie umowy zlecenie na rzecz Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, będącej jednostką organizacyjną podległą Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej. Wnioskodawczyni pracowała u powyższego pracodawcy przez okres około 6 lat, na różnych stanowiskach z czego zawsze na podstawie umowy zlecenie. Tymi stanowiskami były sekretarka/asystentka, sekretarz projektu, specjalista ds. programów i powiatowych zespołów, specjalista ds. publikacji i promocji. Wynagrodzenie się zmieniało w zależności od stanowiska, natomiast w ostatnim okresie czasu wynosiło ono 3 500,00 zł brutto. Z racji na fakt, iż odwołująca u powyższego pracodawcy wykonywała swoje obowiązki do końca grudnia 2014 r. zdecydowała się podjąć starania w celu znalezienia nowego zatrudnienia. Wnioskodawczyni dowiedziała się z ogłoszenia o prowadzonej rekrutacji w firmie zainteresowanego (...) Sp. z o.o. w W., wobec czego podjęła decyzję o wysłaniu CV, a po odbytej rozmowie kwalifikacyjnej została zatrudniona na stanowisku asystentki zarządu. Zainteresowany poszukiwał bowiem pracownika do pracy w tym charakterze, aby poprawić jakość funkcjonowania pracy biura w firmie. Ponieważ L. J. posiadała w tym zakresie odpowiednie doświadczenie w dniu 17 listopada 2014 r. podpisana została z nią umowa o pracę na czas nieokreślony. (zeznanie świadka J. Ś. (1) k. 81 – 82 a.s., dowód z przesłuchania odwołującej w charakterze strony, k. 109 a.s., płyta CD)

W związku z zawarciem powyższej umowy o pracę w dniu 25 listopada 2014 r. odwołująca została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do ubezpieczenia zdrowotnego. W okresie od dnia 17 listopada 2014 r. do 18 listopada 2014 r. odwołująca odbyła szkolenie okresowe w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników administracyjno – biurowych zorganizowane przez (...) Sp. z o.o. w W. uzyskując zaświadczenie nr (...). (zaświadczenie o ukończeniu szkolenia bhp, karta nienumerowana akt rentowych).

Ubezpieczona swoją pracę wykonywała w godzinach od 8:00 do 16:00 przy ul. (...) w W. oraz w razie potrzeby na terenie całego województwa (...). Swoją obecność w pracy każdorazowo potwierdzała podpisem na liście obecności. (lista obecności, karta nienumerowana akt rentowych) Jej praca była przyjmowana i nadzorowana przez jej bezpośredniego przełożonego J. Ś. (1). Ponadto zarząd spółki (...) Sp. z o.o. w W. udzielił odwołującej w dniu 24 listopada 2014 r. pełnomocnictwa i upoważnił do występowania w imieniu zarządu spółki do negocjacji umów w zakresie planowania inwestycji, remontów lub działalności bieżącej oraz składania wniosków i wyjaśnień przed organami władzy państwowej, urzędami, instytucjami i bankami oraz występowania do stosownych organów o dokumenty wymagane do prawidłowego funkcjonowania spółki. Pełnomocnictwo to zostało opatrzone podpisem bezpośredniego przełożonego wnioskodawczyni – członka zarządu J. Ś. (1). (pełnomocnictwo z dnia 24 listopada 2014 r., karta nienumerowana akt rentowych)

W dniu 25 listopada 2014 r. odwołująca, wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych, otrzymała zaświadczenie lekarskie stwierdzające, że jest zdolna do wykonywania pracy w charakterze asystentki zarządu. (zaświadczenie lekarskie z dnia 25 listopada 2014 r., karta nienumerowana akt rentowych) Wynagrodzenie za świadczoną pracę wnioskodawczyni otrzymywała w formie przelewu bankowego i były to kwoty w następujących wysokościach:

- za miesiąc listopad 2014 r. – 1 349,28 zł

- za miesiąc grudzień 2014 r. – 2 505,34 zł

- za miesiąc styczeń 2015 r. – 2 505,34 zł

- za miesiąc luty 2015 r. – 2 505,34 zł

- za miesiąc marzec 2015 r. – 2 505,29 zł

Odwołująca L. J. od dnia 26 lutego 2015 r. stała się niezdolna do pracy. Tymczasem już w momencie podpisywania umowy o pracę z (...) Sp. z o.o. w W. była ona w ciąży, o której dowiedziała się na początku grudnia 2014 r. Na podstawie dokumentacji medycznej w postaci opisu USG z dnia 9 grudnia 2014 r. wynika, że wnioskodawczyni była w 7 tygodniu i 4 dniu ciąży, ponadto przypuszczalny termin jej porodu ustalony został na dzień 19 lipca 2015 r. Z materiału dowodowego wynika także, że stan zdrowia (pomimo ciąży) umożliwiał ubezpieczonej podpisanie w dniu 17 listopada 2014r. umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku asystentki zarządu. W zakresie dotyczącym płatnika składek ustalono zaś, że (...) Sp. z o.o. w W. w okresie zatrudnienia odwołującej na stanowisko asystentki zarządu, uzyskiwała dochody, jak również nie zalegała z zaległościami względem Urzędu Skarbowego z wyjątkiem miesięcy marzec, czerwiec, wrzesień i grudzień 2015 r. Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie akt rentowych oraz materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, między innymi w oparciu o dokumenty złożone przez odwołującą w postaci dokumentacji medycznej (k. 23 – 27 a.s.), a także w oparciu o zeznania świadków J. Ś. (1) (k. 81 – 82 a.s.), dowód z przesłuchania w charakterze strony odwołującej L. J. (k. 82, 109 a.s.) oraz biegłej sądowej z zakresu ginekologii E. P. (k. 35 a.s.) oraz korespondencji nadesłanej od Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) (zaopatrzone klauzulą „tajemnica skarbowa”)

Powołane przez Sąd dowody z dokumentów, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, były wiarygodne, korespondowały ze sobą i tworzyły spójny stan faktyczny. Co istotne, organ rentowy nie kwestionował ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z tych dokumentów, należało uznać za mające walor dowodowy i ustalić na ich podstawie stan faktyczny. Sąd powołał w sprawie dowód z opinii biegłej sądowej ginekolog E. P. na okoliczność czy odwołująca w dniu 17 listopada 2014 r. tj. w dniu podpisania umowy o pracę była zdolna do pracy. Na podstawie dokumentacji lekarskiej biegła wydała opinię, która była jednoznaczna i wskazywała, że stan zdrowia L. J. nie powodował jej niezdolności do pracy. Co do zeznań świadka J. Ś. (1) i odwołującej L. J., Sąd ocenił je jako wiarygodne, wewnętrznie spójne i logiczne, a ponadto pokrywały się wzajemnie, wobec czego brak było przesłanek do kwestionowania ich prawdziwości. Nie podważył ich także organ rentowy, zatem Sąd Okręgowy uznał zgromadzony w sprawie materiał dowodowy za wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie L. J. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. nr (...) z dnia 13 maja 2015 r. jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy stwierdził, iż kwestią sporną niniejszego postępowania odwoławczego było jednoznaczne ustalenie czy wnioskodawczyni z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w (...) Sp. z o.o. w W. od dnia 17 listopada 2014 r. podlegała, czy też nie podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz czy (...) Sp. z o.o. w W. miała zaległości względem Urzędu Skarbowego i co za tym idzie czy mogła sobie pozwolić na zatrudnienie pracownika na stanowisku asystentki zarządu za wynagrodzeniem 3 500,00 zł brutto. Dokonując szczegółowej analizy przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2013. poz.1440 z późn. zm.) - zauważyć należy, że zgodnie z art.6 ust 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9 (nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie), osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Ponadto w myśl art.13 pkt 1 ww. ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach pracownicy - od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Opierając się jedynie na powyższych zapisach ustawowych zauważyć należy, że nawiązanie przez ubezpieczoną L. J. stosunku pracy z (...) Sp. z o.o. w W., skutkowało objęciem odwołującej ubezpieczeniem społecznym od dnia 17 listopada 2014r. Jednakże z uwagi na charakter decyzji organu rentowego oraz zawarte w treści decyzji stanowisko ustalenia wymagało, czy faktycznie wyczerpana została dyspozycja art. 83 § 1 k.c., zgodnie z którym nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. Organ rentowy bowiem podważył w trybie postępowania administracyjnego zasadność objęcia wnioskodawczyni ubezpieczeniem społecznym wskazując, iż umowa o pracę zawarta pomiędzy stronami w dniu 17 listopada 2014r. zawarta została pozornie w celu obejścia przepisów prawa (tj. w swojej istocie nawiązanie stosunku pracy zmierzało tylko do uzyskania przez odwołującą wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego). Sąd Okręgowy odnosząc się w pierwszej kolejności do elementu dotyczącego pozorności umowy o pracę zauważa, iż w tym aspekcie odwołać się należy do słusznego stanowiska Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2009 roku (vide: wyrok Sądu Najwyższego pod sygn. akt I UK 43/09), w myśl którego pozorność umowy o pracę (art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p.) ma miejsce nie tylko wówczas, gdy mimo jej zawarcia praca w ogóle nie jest świadczona, ale również wtedy, gdy jest faktycznie świadczona, lecz na innej podstawie niż umowa o pracę. W każdym przypadku decydujące znaczenie ma treść umowy i okoliczności faktyczne jej wykonywania. Dokonując analizy niniejszej sprawy przez pryzmat powołanego orzeczenia Sądu Najwyższego, zauważyć należy, że kluczowe w sprawie było ustalenie, czy faktycznie była świadczona praca w związku z umową zawartą pomiędzy ubezpieczoną a płatnikiem składek oraz czy umowa ta miała charakter umowy o pracę. Oceniając powyższe kwestie Sąd w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe stwierdził, że umowa zawarta pomiędzy stronami miała zdecydowanie charakter umowy o pracę, albowiem spełniała naczelne przesłanki wynikające z art. 22 § 1 k.p. W myśl tego przepisu (art.22 § 1 k.p.) przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Postępowanie dowodowe (w tym materiał dowodowy w postaci dokumentów oraz zeznań świadka i ubezpieczonej) wykazało, że ubezpieczona od dnia 17 listopada 2014r. była pracownikiem (...) Sp. z o.o. w W. i wykonywała pracę na stanowisku asystentki zarządu. W trakcie swojego zatrudnienia L. J. podlegała bezpośrednio przełożonemu J. Ś. (1) i to on decydował o harmonogramie jej pracy. Tym samym występowała ścisła podległość pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Nadto praca ubezpieczonej podlegała pełnej weryfikacji i kontroli, albowiem to J. Ś. (1) nadzorował proces pracy. Odwołująca prowadziła czynności biura, zajmowała się układaniem harmonogramu spotkań przełożonego, sortowała i przygotowywała dokumenty. Ubezpieczona miała również ściśle określone miejsce pracy oraz stanowisko. Tym samym w ocenie Sądu stosunek łączący odwołującą i płatnika składek spełniał przesłanki wynikające z art.22 k.p. Z tych przyczyn Sąd uznał, że umowa łącząca strony była umową o pracę na czas nieokreślony i w żadnym wypadku umowa ta nie miała cech np. umowy cywilnoprawnej oraz nie była to forma współpracy w ramach działalności gospodarczej. Kolejną kwestią, którą należało zbadać na gruncie niniejszego postępowania to okoliczność, czy (...) Sp. z o.o. w W. mogła sobie pozwolić na zatrudnienie pracownika na stanowisku asystentki zarządu za wynagrodzeniem 3 500,00 zł. W tym celu Sąd Okręgowy wystąpił do Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) z zapytaniem, czy zainteresowana spółka posiadała zaległości względem Urzędu Skarbowego i jeżeli tak to w jakiej wysokości i w jakim okresie. Na podstawie korespondencji z Urzędu Skarbowego, Sąd Okręgowy zważył, iż (...) Sp. z o.o. w W. nie miała zaległości względem Urzędu Skarbowego na przełomie 2014 i 2015 roku, wobec tego spółka ta mogła sobie pozwolić na zatrudnienie odwołującej za wynagrodzeniem 3 500,00 zł brutto na stanowisku asystentki zarządu. Wskazać należy, że zaległość w wysokości 2 676,65 zł pojawiły się dopiero za miesiąc marzec, czerwiec, wrzesień oraz grudzień 2015 r., natomiast w momencie zatrudnienia odwołującej w zainteresowanej spółce przynosiła ona dochody. Ponadto w ocenie Sądu Okręgowego zaległość w wysokości 2 676,65 zł nie powodowała podważenia wiarygodności, wypłacalności i funkcjonowania (z punktu widzenia ekonomii) spółki na rynku. A zatem zatrudnienie L. J. należało do suwerennej i autonomicznej decyzji władz spółki, która mogła sobie pozwolić na zatrudnienie pracownika za takim wynagrodzeniem.

Tym samym zdaniem Sądu ustalona przez strony wysokość wynagrodzenia ubezpieczonej na poziomie 3 500,00 brutto nie wskazuje, aby jej celem było uzyskanie wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego niż faktycznie należne, tym bardziej, iż gdyby celem wnioskodawczyni było w tamtym czasie wyłącznie uzyskanie wysokich świadczeń z ubezpieczeń społecznych to zapewne dążyłaby ona do uzyskania wynagrodzenia kilkukrotnie wyższego niż otrzymywane - co bezspornie przełożyłoby się na uzyskanie przez nią bardzo wysokich świadczeń z ZUS. W omawianym przypadku tego rodzaju sytuacja nie miała jednak miejsca co wyklucza zasadność stanowiska ZUS o dążeniu przez ubezpieczoną do uzyskania wysokich świadczeń.

W ocenie Sądu, przedstawiony materiał dowodowy zebrany w sprawie nie potwierdził słuszności stanowiska organu rentowego, że działania podjęte przez odwołującą i płatnika składek zmierzały w swojej istocie do uzyskania przez L. J. świadczeń z ubezpieczeń społecznych. W realiach niniejszej sprawy wykazane zostało przez strony odwołujące, że ubezpieczona była zatrudniona i faktycznie pracę świadczyła, jak też, że zatrudnienie to spełniało hipotezę z art. 22 k.p.

Nadto Sąd miał na uwadze, iż z ekonomicznego punktu widzenia zatrudnienie wnioskodawczyni było całkowicie uzasadnione potrzebami pracodawcy. Jak wynika to z zeznań świadka J. Ś. (1) w firmie zaszła potrzeba zatrudnienia dodatkowego pracownika, który prowadziłby czynności związane z prowadzeniem biura i usprawniłby organizację pracy. Zainteresowana spółka składała się z 2 członków: prezesa zarządu P. W. oraz J. Ś. (1), którzy poza prowadzeniem spraw spółki wykonywali również inne czynności. Prezes zarządu ponadto był kapitanem statku oraz prowadził swoją działalność poza granicami kraju, głównie na terenie Niemiec, z kolei J. Ś. (1) zajmował się zarządzaniem nieruchomościami, a zatem wobec licznych, dodatkowych zajęć zawodowych wystąpiła konieczność zatrudnienia dodatkowego pracownika, który poprawiłby jakość funkcjonowania biura. Zdaniem Sądu oznacza to, że w okresie kiedy odwołująca była zatrudniona w firmie płatnik składek miał faktycznie bardzo duże zapotrzebowanie na pracownika biurowego.

Jednocześnie rozważając w niniejszej sprawie rozkład ciężaru dowodu Sąd zważył, że to na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych i pierwotnie nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że faktycznym zamiarem ubezpieczonej było podjęcie zatrudnienia z zamiarem obejścia prawa. Sąd zważył bowiem, że zgodnie z normami generalnymi statuowanymi przed wszystkim przez art. 6 k.c. oraz przez art. 232 k.p.c. strona postępowania obowiązana jest udowodnić wszystkie swoje twierdzenia zgłaszane przez nią w sprawie. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001r. (sygn. akt I PKN 660/00) samo twierdzenie dotyczące istotnych dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. Ponadto jak argumentował to Sąd Apelacyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 13 kwietnia 2006r. (sygn. akt Sądu Apelacyjnego w Warszawie, III AUa 35/06), przedmiotem postępowania dowodowego są fakty mające istotne znaczenie dla merytorycznej oceny dochodzonego roszczenia.

Sąd opierając się na powyższym, w niniejszej sprawie miał na uwadze, że organ rentowy poza oparciem całej argumentacji na stanowisku wyrażonym w decyzji z dnia 13 maja 2014r. nie wykazał w żadnym stopniu, iż jedynym celem ubezpieczonej było uzyskanie wysokich świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Zdaniem Sądu zawarte w treści decyzji ZUS stanowisko jest mało przekonujące i wysoce subiektywne. Organ rentowy niezwykle lakonicznie odniósł się do złożonych przez ubezpieczoną dowodów. Zdaniem Sądu organ rentowy nawet nie przeprowadził w całości postepowania dowodowego, albowiem nie odniósł się do całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności do wyjaśnień L. J. oraz jej pracodawcy. Tego rodzaju zaniechanie dokonane przez organ rentowy Sąd ocenił jako nieuprawnione i sprzeczne z obowiązującym prawem oraz jako prowadzące do wyeliminowania znaczącej część materiału dowodowego – co skutkowało wydaniem decyzji wyłącznie na podstawie dowolnie ustalonego przez ZUS stanu faktycznego.

Reasumując powyższe Sąd zważył, że organ rentowy w niniejszej sprawie poprzestał wyłącznie na poparciu twierdzeń wynikających z decyzji z dnia 13 maja 2014r. i poza gołosłownym stanowiskiem nie przedstawił żadnego dowodu na poparcie własnych twierdzeń. Tym samym w trybie art. 6 k.c. organ rentowy nie wykazał zasadności decyzji.

W ocenie Sądu Okręgowego zawartej przez strony umowie o pracę nie można zarzucić wady pozorności (pominięta została przez organ rentowy okoliczność zgodnego zamiaru stron nawiązania tego stosunku pracy, jak też okoliczność wypłaty wynagrodzenia na rzecz ubezpieczonej, fakt rozpoczęcia pracy w dniu zawarcia umowy o pracę, sytuacji finansowej spółki pozwalającej na zatrudnienie pracownika za wynagrodzeniem 3 500,00 zł).

Reasumując przedstawione okoliczności Sąd uznał, że ubezpieczona L. J. podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zatrudnienia na umowie o pracę u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w W. ze skutkiem od dnia 17 listopada 2014r. i dlatego też na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. orzekł jak sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)