Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2015 r.

Sąd w Częstochowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krystyna Mieszkowska

Protokolant: Agata Suchaniak

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2015 r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko I. L.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej I. L. na rzecz powoda U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 75.906,22 zł (siedemdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset sześć złotych dwadzieścia dwa grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej I. L. na rzecz powoda U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 4.566,08 zł (cztery tysiące pięćset sześćdziesiąt sześć złotych osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nie obciąża pozwanej I. L. kosztami sądowymi w części nieuiszczonej przez powoda.

IC 265)13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym 22 sierpnia 2012 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wystąpił przeciwko pozwanej I. L. o zasądzenie kwoty 75.906,22 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że dochodzona wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną w dniu 15 grudnia 2008 r. z (...) Bank (...) S.A. umowy nr (...) z której warunków pozwana nie wywiązała się w ustalonym terminie. W dniu 19 stycznia 2012 r. wierzyciel pierwotny (...) Bank (...) S.A. dokonał przelewu przysługującej mu wobec pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Zbycie wierzytelności nastąpiło zgodnie z art. 509 k.c. oraz w oparciu o ustawę z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych. Powód podjął próbę polubownego odzyskania należności, wysyłając stosowne wezwanie do zapłaty, jednakże próba ta okazała się bezskuteczna. W dniu 22 sierpnia 2012 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg funduszu inwestycyjnego, z którego wynika, iż na kwotę wymagalnego zadłużenia składają się: należność z tytułu niespłaconego kapitału w kwocie 51.540,19 zł, należności uboczne w postaci odsetek w kwocie 23.978,01 zł oraz należności z tytułu kosztów w wysokości 388,02 zł

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 11 października 2012 r. w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 75.906,22 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2012 r. oraz kwotę 4.566,08 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W ustawowym terminie pozwana I. L. wniosła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty podając, że nie łączyła jej z powodem żadna umowa cywilnoprawna, nadto, ze nie mając dostępu do dowodów materialnych może opierać się tylko na domniemaniu, więc nie jest w stanie w ogóle odnieść się do dowodów, stąd odrzuca je w całości. Pozwana podniosła także, że procedura uproszczona narusza art. 45 Konstytucji oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Częstochowie.

W piśmie z dnia 8 listopada 2013 r. pozwana uzupełniając sprzeciw od nakazu zapłaty wyjaśniła, że nakaz zapłaty kwestionuje i zaskarża w całości. Wniosła o oddalenie powództwa „bez jego rozpoznania” i zasądzenie na jej rzecz ryczałtowej kwoty zastępstwa procesowego przysługującej według norm przepisanych osobie występującej bez zawodowego pełnomocnika. Pozwana zarzuciła, że pozew jest niechlujny, a przede wszystkim bezpodstawny, wierzytelność dochodzona przez powoda była już dochodzona przez Bank na podstawie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego i w egzekucji umorzona, tym samym sprawa jest objęta powagą rzeczy osądzonej. Pozwana zarzuciła nadto, że roszczenie powoda bez podania podstawy prawnej jest niedopuszczalne, nie otrzymała załączonego do pozwu wezwania do zapłaty, nie otrzymała załączonego zawiadomienia dłużnika o przelewie wierzytelności, nie otrzymała załączonej umowy przelewu wierzytelności, nie akceptowała żadnego rachunku, nie uznawała długu, nie akceptowała żądania zapłaty, przedstawione przez powoda dokumenty nie są dokumentami urzędowymi, powód nie jest Bankiem i jego „wyciągi” nie są wyciągami bankowymi. Pozwana zarzuciła także, że umowa przelewu wierzytelności z dnia 19 stycznia 2013 r. jest podpisana przez nie umocowane prawnie osoby, a więc z mocy prawa jest nieważna i nie rodzi żadnych skutków prawnych.

W odpowiedzi na uzupełnienie sprzeciwu pozwanej, w piśmie z dnia 11 grudnia 2013 r. powód wyjaśnił, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną w dniu 15 grudnia 2008 r. z (...) Bank S.A. (poprzednikiem (...) Bank (...) S.A.) umowy o kredyt gotówkowy nr (...), z której nie wywiązała się w ustalonym terminie. Konsekwencja było wystawienie przez pierwotnego wierzyciela w dniu 28 maja 2010 r. bankowego tytułu egzekucyjnego opatrzonego klauzulą wykonalności nadaną przez Sąd Rejonowy w Myszkowie postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2010 r. Z wniosku poprzedniego wierzyciela, na podstawie powyższego tytułu egzekucyjnego prowadzone było przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne. Po cesji wierzytelności bankowy tytuł egzekucyjny stał się bezużyteczny dla nabywcy wierzytelności nie będącego bankiem. Powód, jako nabywca wierzytelności musiał wystąpić z pozwem o zapłatę i uzyskać nakaz zapłaty. Powód podkreślił, że bankowy tytuł egzekucyjny nie korzysta z res iudicata, wobec czego nie wywołuje skutków na gruncie art. 125 k.c. Powód wyjaśnił nadto, że postepowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko pozwanej z wniosku pierwotnego wierzyciela zostało umorzone na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c., co oznacza, że przedmiotowe zobowiązanie jest nadal wymagalne, a umorzenie postępowania egzekucyjnego z powodu jego bezskuteczności nie stanowi przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko pozwanej. W dniu 19 stycznia 2012 r. wierzyciel pierwotny dokonał cesji wierzytelności przysługującej mu od pozwanej na rzecz powoda. Zbycie nastąpiło w oparciu o art. 509 k.c. oraz ustawę z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, na podstawie którego powód uzyskał czynną legitymację procesową w niniejszym postępowaniu. Powód zarzucił także, że pozwana podpisując umowę wyraziła zgodę na wykonanie przelewu przez pierwotnego wierzyciela praw wynikających z umowy na rzecz osób trzecich, w tym na towarzystwo funduszy inwestycyjnych tworzące fundusz sekuryzytacyjny, albo na inny wybrany przez pierwotnego wierzyciela fundusz sekurytyzacyjny. W dniu 22 sierpnia 2012 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg funduszu inwestycyjnego, którego treść w sposób jednoznaczny precyzuje źródło oraz rodzaj przysługującej wierzytelności wraz z potwierdzeniem faktu dokonaj cesji. Powód podkreślił również, że wielokrotnie podejmował próbę polubownego rozwiązania sprawy, wysyłając do pozwanej stosowne wezwanie, jednakże próby te były bezskuteczne.

Na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. pełnomocnik pozwanej podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powoda.

Sad ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 grudnia 2008 r.. została zawarta umowa pożyczki gotówkowej nr (...) pomiędzy (...) Bankiem Spółką Akcyjną z siedzibą we W. a I. L.. Na podstawie tej umowy Bank udzielił pozwanej pożyczki gotówkowej w kwocie 54.752,94 zł na okres do dnia 30 grudnia 2014 r..

Zgodnie z § 1 ust. 4 umowy oprocentowanie pożyczki wynosiło 5 % w stosunku rocznym i było stałe w okresie obowiązywania umowy. Kwota naliczonych odsetek od udzielonej pożyczki wyniosła 8.867,70 zł. W § 3 ust. 4 ustalono, że za okres opóźnienia w spłacie raty lub jej części Bank nalicza odsetki od zadłużenia przeterminowanego (odsetki karne), których stopa ma charakter zmienny i jest równa czterokrotności aktualnej na dany dzień wysokości stopy lombardowej NBP.

( dowód: odpis umowy pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 15 grudnia 2008 r. k – 20-23).

Wobec niespłacania rat pożyczki, (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wypowiedział umowę pożyczki z dnia 15 grudnia 2008 r. i w dniu 28 maja 2010 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w którym stwierdził, że na wymagalne zadłużenie pozwanej składają się: należność główna w kwocie 51.540,19 zł odsetki naliczone od dnia 15 grudnia 2008 r. do dnia wystawienia bankowego tytułu w wysokości 3.760,29 zł, koszty w kwocie 155 zł. Zgodnie z bankowym tytułem egzekucyjnym, dalsze należne odsetki od dnia 29 maja 2010 r. miały być naliczane według zmiennej stopy procentowej odsetek maksymalnych w wysokości 4 krotności stopy kredytu lombardowego, które na dzień wystawienia bankowego tytuł tytułu wynosiły 20 % w stosunku rocznym.

Postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2010 r. w sprawie ICo 2010/10 Sąd Rejonowy w Myszkowie nadał bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 28 maja 2010 r. wystawionemu przez wierzyciela (...) Bank S.A. z siedzibą we W. klauzulę wykonalności z ograniczeniem odpowiedzialności dłużniczki I. L. do kwoty 142.241,28 zł

( dowód: odpis (...) nr z dnia 28 maja 2010 r. k – 65, postanowienie Sadu Rejonowego w Myszkowie z dnia 24 sierpnia.2010 r. k - 66).

Wnioskiem złożonym do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie w dniu 27 października 2010 r. (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wystąpił o wszczęcie postępowania egzekucyjnego celem wyegzekwowania należności objętej bankowym tytułem egzekucyjnym z dnia 28 maja 2010 r. Pismem z dnia 17 listopada 2010 r. Komornik zawiadomił (dłużniczkę) pozwaną o wszczęciu przeciwko niej postępowania egzekucyjnego na podstawie (...) z dni 28 maja 2010 r. zaopatrzonego w sądową klauzulę wykonalności i wezwał ja do zapłaty zadłużenia wynikającego z tytułu oraz kosztów postępowania egzekucyjnego. Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2011 r. komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wołominie umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 824 § 1 i 3 k.p.c. podając w uzasadnieniu, że egzekucja okazała się bezskuteczna, ponieważ nie ujawniono majątku dłużniczki (pozwanej). Tego samego dnia komornik zwrócił Bankowi tytuł wykonawczy.

( dowód: kopia postanowienia z dnia 2 czerwca 2011 r. k – 47, dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych Km 35908/10 – wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego k – 2, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k - 7, postanowienie z dnia 2 czerwca 2011 r. wraz z dowodami jego doręczenia k - 73).

W dniu 24 września 2011 r. nastąpiła zamiana nazwy (...) Bank SA na (...) Bank (...) S.A. (okoliczność znana z urzędu). W dniu 19 stycznia 2012 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. zawarła umowę przelewu wierzytelności z powodem (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W.. Umowa obejmowała m.in. wierzytelność w stosunku do pozwanej wynikającą z umowy pożyczki z dnia 15 grudnia 2008 r. nowy nr (...) nadany przez Bank po spisaniu wierzytelności w straty (wyjaśnienie k – 81). Jako przedstawiciel powoda umowę powyższą podpisała A. D., której w dniu 16 stycznia 2012 r. pełnomocnictwa do zawarcia w imieniu i na rzecz Funduszu umowy na podstawie której Fundusz nabędzie od (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. portfel wierzytelności o wartości nominalnej około 106.000.000 zł udzielił prezes zarządu organu reprezentującego powoda ( (...) Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych S.A. w W.) wraz z prokurentem. Bank wystosował do pozwanej informację o przelewie wierzytelności.

(dowód: odpis umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 19 stycznia.2012 r. k – 28-34, kopia pełnomocnictwa k - 82, odpis (...) Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych S.A. w W. k – 83-84, kopia wyciągu z rejestru funduszy inwestycyjnych k – 35/2, kopia zawiadomienia pozwanej o przelewie wierzytelności k - 26).

Pismem z dnia 15 lutego 2012 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia z tytułu umowy wynoszącego na dzień wezwania kwotę 72.464,58 zł w terminie do dnia 24 lutego 2012 r.. Pozwana nie uiściła wymaganej należności

Na dzień 21 sierpnia 2012 r. zadłużenie pozwanej wobec powoda z tytułu umowy z dnia 15 grudnia 2008 r. wyniosło 75.906,22 zł. Na kwotę wymagalnego zadłużenia składają się: kwota 51.540,19 zł z tytułu kapitału, kwota 23.978,01 zł z tytułu odsetek oraz kwota 388,02 zł z tytułu kosztów

( dowód: odpis wezwania do zapłaty z dnia 15 lutego 2012 r. k – 24-25, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego (...) w W. z dnia 22 sierpnia 2012 r. k – 19).

Sąd zważył co następuje:

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy roszczenie powoda jest przedawnione. Pozwana bowiem poza zarzutem przedawnienia w zasadzie nie zgłosiła żadnych innych zarzutów, w szczególności nie kwestionowała faktu istnienia zobowiązania, jego wysokości, nie zarzucała iż spełniła świadczenie powoda.

Zarzut pozwanej, iż że umowa przelewu wierzytelności z dnia 19 stycznia 2013 r. została podpisana przez nie umocowane prawnie osoby został wyjaśniony przez powoda w toku postępowania w sprawie. Jako przedstawiciel powoda umowę powyższą podpisała A. D., prawidłowo umocowana na podstawie pełnomocnictwa udzielonego jej prezesa zarządu organu reprezentującego powoda - (...) Funduszy Inwestycyjnych S.A. w W. P. G. i prokurenta A. M..

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala uznać, że zostało wykazane istnienie zobowiązania pozwanej z tytułu umowy pożyczki z dnia 15 grudnia 2008 r. w wysokości objętej żądaniem pozwu, także mając na uwadze regulację przewidzianą w art. 230 k.p.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 lipca 2009 r., V ACa 245)09 L. (...) ).

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości uprawnienie powoda do wystąpienia z niniejszym powództwem. Zgodnie z art. 509 § 1 k.p.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Jednak sytuacje dotyczące zakazu, nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie. Z przepisu art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 z późn. zm.) jednoznacznie wynika, że w celu sekurytyzacji wierzytelności bank m.in. może zawrzeć z funduszem sekurytyzacyjnym, jako osobą prawną, umowę przelewu wierzytelności; przy czym przelew wierzytelności banku na fundusz sekurytyzacyjny nie jest uzależniony od złożenia przez dłużnika oświadczenia o poddaniu się egzekucji ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2011 r. V CSK 47)10 Lex 1108558). Z kolei wierzytelność przechodzi na nabywcę ze wszystkimi właściwościami, przywilejami i brakami. Zatem wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Stosownie do art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. W myśl art. 117 § 2 k.c., po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż do roszczenia powoda ma zastosowanie trzyletni termin przedawnienia w odniesieniu do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i trzyletni termin przedawnienia co do odsetek. Dla kwalifikacji roszczenia jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 k.c. nie ma bowiem znaczenia prawny charakter leżącego u jego podstaw zdarzenia – może ono być czynnością prawną, czynem niedozwolonym lub jakimkolwiek innym zdarzeniem – lecz jego związek z działalnością gospodarczą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2005 r. z uzasadnieniem IV CK 105)05 Lex 346083). Do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia nie jest wymagane także, aby obie strony stosunku prawnego, z którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą. Wystarczy, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością. Przy czym, rozstrzygające znaczenie dla kwalifikacji roszczenia ma moment jego powstania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2008 r. III CSK 302)07 Lex 398487, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007 r. z uzasadnieniem IV CSK 356)06 Lex 27622).

W myśl art. 120 § 1 k.c., bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Okoliczności dotyczące zaprzestania spłaty pożyczki z dnia 15 grudnia 2008 r. nie były przez pozwaną kwestionowane. Oznacza to, że po upływie terminu wypowiedzenia umowy pożyczki nieuiszczona należność wynikająca z tej umowy stała się natychmiast wymagalna i doszło do rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia roszczenia Banku o zapłatę tej należności - najpóźniej w dniu 28 maja 2010 r. tj. w dniu wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego (k – 65).

Na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c., bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; a na podstawie art. 124 k.c., po każdym przerwaniu przedawnienie biegnie na nowo, przy czym nie biegnie na nowo dopóki postępowanie nie zostanie zakończone.

W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności pozasądowemu tytułowi egzekucyjnemu przerywa bieg przedawnienia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2012 r. I ACa 565)12 Lex 1246853, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r. II CSK 203)11 Lex 1125087, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r. III CZP 101)03 Lex 82431). Bieg przedawnienia roszczenia przerywa także złożenie wniosku o wszczęcie i prowadzenie egzekucji, jako czynność podjęta przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń danego rodzaju bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 września 2013 r. I ACa 537)13 Lex 1378713).

W świetle powyższych rozważań, należy stwierdzić, iż roszczenie powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. wynikające z umowy pożyczki z dnia 15 grudnia 2008 r. w stosunku do pozwanej I. L. nie uległo przedawnieniu.

Po raz pierwszy doszło do przerwania biegu przedawnienia roszczenia powoda z chwilą wniesienia przez (...) Bank S.A z siedzibą we W. do Sądu Rejonowego w Myszkowie wniosku o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Zakończenie tego postępowania nastąpiło w dniu 24 sierpnia 2010 r. tj. w dniu wydania orzeczenia nadającego klauzulę wykonalności. Po tym dniu termin przedawnienia zaczął biec na nowo, aż do kolejnej przerwy tj. do dnia, w którym złożony został wniosek o wszczęcie i prowadzenie postępowania egzekucyjnego, co nastąpiło w dniu 17 listopada 2010 r. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem z dnia 2 czerwca 2011 r. i wtedy ponownie rozpoczął się od początku bieg trzyletniego terminu przedawnienia. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony do Sądu przez nabywcę wierzytelności w dniu 25 września 2012 r., a więc przed upływem terminu przedawnienia. W tej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, iż powód dochodzi przedawnionej wierzytelności.

W tej sytuacji Sąd uwzględnił powództwo w stosunku do pozwanej w całości.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. Na zasądzone koszty składają się uiszczona przez powoda opłata od pozwu w kwocie 949 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.617,08 zł..