Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 03 lipca 2013x roku wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od R. K. kwoty 983,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania według spisu kosztów.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż pozwany R. K. zawarł z (...) Wyższą Szkołą (...) w W. umowę cywilnoprawną, której przedmiotem było świadczenie przez w/w uczelnię usług edukacyjnych w zamian za przysługujące jej wynagrodzenie w postaci czesnego. Powódka wskazała, że pozwany zobowiązał się wówczas do przestrzegania regulaminu studiów, aktów statuujących warunki i terminów odpłatności za studia, tj. przepisów wewnętrznych uczelni. Pomimo przyjętego zobowiązania pozwany nie uregulował w całości należnych opłat. Powódka wyjaśniła ponadto, że na podstawie umowy i zakup wierzytelności zawartej pomiędzy nią, a Wyższą Szkołą (...) w W. zawartą w dniu 25 kwietnia 2013 roku - stała się wierzycielem pozwanego. Powódka podała, że na jej żądanie składa się suma zaległych kwot wynikających z poszczególnych składników zadłużenia (należności głównych) oraz naliczanych odsetek ustawowych na dzień poprzedzający wniesienie pozwu. Zaległości pozwanego wynoszą zaś: kwota 180,00 zł tytułem nieopłaconego czesnego za (...) bez obrony 50% z terminem zapłaty w dniu 19 grudnia 2006 roku; kwota 180,00 zł tytułem nieopłaconego czesnego za (...) bez obrony 50% z terminem zapłaty w dniu 19 grudnia 2006 roku; kwota 180,00 zł tytułem nieopłaconego czesnego za (...) bez obrony 50% z terminem zapłaty w dniu 19 grudnia 2006 roku oraz kwota 442,62 zł tytułem skapitalizowanych odsetek, tj. łącznie odsetek ustawowych naliczanych od każdej z w/w kwot w okresie od daty wymagalności każdej z tych kwot do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu.

(pozew w (...) k. 2-5; pozew – k. 23-24v.)

Nakazem zapłaty z dnia 15 października 2013 roku wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w całości.

(nakaz zapłaty – k. 6).

Pozwany w ustawowym terminie zaskarżył w całości nakaz i wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Pozwany podniósł w sprawie zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem w związku z upływem 3-letniego okresu od należności dochodzonych za czesne za okres październik – grudzień 2006 roku.

(sprzeciw od nakazu zapłaty w (...) k. 7; sprzeciw – k. 16-20; protokół rozprawy z dnia 21 grudnia 2015 roku – k. 97).

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

(postanowienie – k. 15)

W piśmie procesowym z dnia 16 maja 2014 roku ( data prezentaty Sądu) strona powodowa podniosła, iż umowa o świadczenie usług edukacyjnych przez uczelnię wyższą stanowi nowy typ umowy nazwanej, do której nie znajdują zastosowania przepisy o zleceniu, w tym przepisu art. 751 pkt 2 k.c.. Zdaniem powódki w sprawie winny mieć zastosowanie przepisy ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Powódka podniosła, iż obowiązek zapłaty czesnego nie stanowi świadczenia o charakterze okresowym, a jednorazowym (co najwyżej podzielonym na raty) i jako roszczenie uczelni wyższej nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wobec powyższego w sprawie winien mieć zastosowanie 10 – letni okres przedawnienia.

(pismo procesowe powódki – k. 58-64v.)

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie. Pozwany poza wyżej wskazanym zarzutem przedawnienia argumentował ponadto, iż zgodnie z regulaminem studiów rygorem za nieopłacenie czesnego było skreślenie z listy studentów. Skoro przestał korzystać z uczelni, pieniądze za czesne zostały naliczone niezasadne. Wskazał, iż nie składał formalnie żadnej rezygnacji ze studiów.

( protokół rozprawy k. 97)

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

(...) Wyższa Szkoła (...) w W. jest uczelnią niepubliczną działającą od 1993 roku i jest wpisana do rejestru uczelni niepublicznych i związków uczelni niepublicznych, prowadzonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod numerem 35.

(dowód: statut uczelni – k. 34-39v.; odpis z rejestru uczelni niepublicznych – k. 41-42; okoliczność bezsporna)

W dniu 14 lutego 2002 roku pozwany R. K. zawarł z (...) Wyższą Szkołą (...) w W. kontrakt o świadczenie nauki w (...) Wyższej Szkole (...). R. K. miał mieć zapewnione miejsce na Wydziale Stosunków (...) i (...) na kierunku (...), sprawną organizację nauki, nowoczesne zaplecze dydaktyczne, wysoki poziom wykładów i konserwatoriów, warunki do pełnej realizacji programu i planu studiów oraz ubezpieczenie NW w okresie studiów. R. K. – jako student – zobowiązywał się m. in. do przestrzegania i szanowania Statutu Uczelni, Regulaminu Studiów oraz zarządzeń Władz Akademickich, wpłat wpisowego oraz opłacania czesnego w terminach i wysokości ustalonej przez Rektora Uczelni. Stawki czesnego za rok akademicki 2006/2007 (obowiązujące od dnia 01 września 2006 roku) za studia (...) stopnia na studiach w trybie stacjonarnym wynosiły 545,00 zł, zaś w trybie niestacjonarnym 500,00 zł. Z kolei za studia I stopnia na studiach w trybie stacjonarnym wynosiły 395,00 zł, zaś w trybie niestacjonarnym 360,00 zł. Czesne płatne miesięcznie winno być opłacone przed rozpoczęciem kolejnego semestru pod rygorem skreślenia z listy studentów.

W kontakcie strony ustaliły, że w sprawach spornych będą mieć zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego.

(dowody: kontrakt o świadczenie nauki – k. 43; zarządzenie w sprawie wysokości opłat – k. 44; statut uczelni – k. 34-39v.; regulamin studiów – k. 93-96; okoliczność bezsporna)

Pozwany R. K. nie uiścił wymaganego czesnego za październik, listopad i grudzień 2006 roku w kwotach po 180 złotych.

( dowód: bezsporne, rozliczenie z kontrahentem k. 45)

Decyzją nr (...) Dziekana Wyższej Szkoły (...) w W. z dnia 19 grudnia 2006 roku, R. K. (nr albumu (...)) został skreślony z listy studentów z powodu nie wnoszenia opłat czesnego w określonym terminie. R. K. miał również zwrócić legitymację studencką.

(dowód : decyzja nr (...) – k. 46; okoliczność bezsporna).

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 25 kwietnia 2013 roku (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. nabyła od Wyższej Szkoły (...) w W. przysługujące jej wierzytelności pieniężnych w stosunku do dłużników tytułem świadczonych usług edukacyjnych, w tym wierzytelność R. K. określoną na kwotę 540,00 zł.

(dowody: umowa sprzedaży wierzytelności – k. 47-47v.; wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności – k. 48; okoliczność bezsporna).

W dniu 21 maja 2013 roku (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wystawiła przeciwko R. K. wezwanie do zapłaty na łączną kwotę zadłużenia 974,63 zł i wezwała go do zapłaty tejże kwoty w terminie 21 dni od daty nadania wezwania.

(dowód: wezwanie do zapłaty - k. 44-44v.; potwierdzenie nadania – k. 50; rozliczenie z kontrahentem – k. 45; okoliczność bezsporna).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, a powyżej wymienionych. Przedmiotowe dokumenty nie były kwestionowane co do ich prawdziwości, brak jest także podstaw do odmówienia im wiarygodności. Stanowiły one w ocenie Sądu pełnowartościowy materiał dowodowy. Stan faktyczny w niniejszej sprawie był w zasadzie miedzy stronami bezsporny.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu, wobec zasadności wywiedzionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia.

Jak wynika z treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2007 roku wydanego w sprawie IV CSK 1/07 ( LEX nr 274225) Skuteczność zarzutu przedawnienia nie jest związana z poprawnym powołaniem przepisu prawa materialnego decydującego o terminie przedawnienia roszczenia objętego sporem. Samo podniesienie zarzutu przedawnienia jest wystarczające dla konieczności jego rozpoznania i nakazuje rozważenie przez sąd, jaki jest termin przedawnienia określonego roszczenia.

Przede wszystkim wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 316 kpc Sąd wydaje wyrok biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Przepis ten dotyczy zarówno stanu faktycznego jak i prawnego, zatem Sąd zobligowany jest wziąć pod uwagę stan prawny obowiązujący w chwili zamknięcia rozprawy.

W dniu 1 października 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014r., poz. 1198). Na skutek tej nowelizacji do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z 27 lipca 2005 r. wprowadzony został między innymi przepis art. 160a, który znacznie szerzej niż dotychczasowe przepisy reguluje kwestie umów dotyczących warunków odpłatności za studia zawieranych między uczelnią a studentem. Zgodnie z ust. 7 wskazanego przepisu, roszczenia wynikające z takiej umowy przedawniają się z upływem lat trzech. Ustawodawca wprowadził także przepisy intertemporalne. Zgodnie z treścią art. 32 wskazanej wyżej ustawy nowelizującej, do umów w sprawie warunków odpłatności za studia lub usługi edukacyjne, o których mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 160a ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Zawarty przez strony kontrakt on świadczenie nauki w której określono prawa i obowiązki stron niewątpliwie stanowi umowę w „w sprawie warunków odpłatności za studia”, o jakiej stanowi art. 32 wskazanej ustawy nowelizującej, toteż znajdzie on zastosowanie w niniejszej sprawie. Powyższe przenosi się na uznanie, iż termin przedawnienia roszczeń strony powodowej wynosi 3 lata i upłynął w 2009 r., a zatem przed datą wniesienia powództwa, co nastąpiło 3 lipca 2013 r.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę zapis umowy (kontraktu) stron stanowiący, iż „ w sprawach spornych będą mieć zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego” oznacza, że poprzednik prawny powódki, który był autorem wzorca umowy zawieranej ze studentami, dla jej interpretacji każe stosować przepisy ustawy kodeks cywilny i określa ją jako „ kontrakt o świadczenie nauki”, a zatem usługę , do której zastosowanie znajduje w kwestiach nieuregulowanych przepis art. 751 pkt 2 k.c. przewidujący dwuletni okres przedawnienia.

W orzecznictwie utrwalony jest trafny, w ocenie Sądu w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, pogląd, że roszczenie o odsetki przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia roszczenia głównego ( vide: uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 r., w sprawie III CZP 42/04, OSNC 2005, nr 9, poz. 149). Wobec powyższego w niniejszej sprawie, przedawnione jest również dochodzone przez powoda roszczenie o odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie powoływanych wyżej przepisów prawa i art. 117§2 kpc oddalił powództwo.

W tym miejscu podkreślić jeszcze trzeba, że na termin przedawnienia roszczenia nie ma znaczenia okoliczność, iż powód jest nabywcą wierzytelności w oparciu o umowę przelewu z art. 509 kc. Nabywca nabywa bowiem wierzytelność w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew wierzytelności, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami.

W niniejszej sprawie stroną wygrywającą spór był pozwany, jednakże z uwagi na fakt, iż po stronie tegoż nie pojawiły się żadne koszty postępowania, zbędne stało się rozstrzyganie o zasadzie ponoszenia kosztów procesu pomiędzy stronami.