Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Jerzy Szafrański

Protokolant Agnieszka Kacała

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. w Wałbrzychu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w K.

przeciwko P. Z.

o zapłatę 14 333,19 zł

I.  zasądza od pozwanego P. Z. na rzecz strony powodowej (...) w K. kwotę 14.333,19 zł (czternaście tysięcy trzysta trzydzieści trzy złote 19/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 20 września 2013 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 3.134 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 13 marca 2015 r. strona powodowa PPHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. domagała się zasądzenia od pozwanego P. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) kwoty 14 333,19 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenia od pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu strona powoda wskazała, że w dniu 26.02.2013 r. zawarła z pozwanym umowę o wykonanie robót budowlanych w ramach realizacji inwestycji zadania inwestycyjnego „(...)przy ul. (...) w W.”. Na tej podstawie strona powodowa zobowiązała się do dokończenia instalacji wentylacji nawiewu i wyziewu oraz dostawy i podłączenia brakujących elementów klimatyzacji w (...)w W.. Strona powodowa wykonała terminowo całość prac uzgodnionych w umowie, co zostało stwierdzone protokołami zaawansowania robót. Z tytułu wykonania zobowiązania strona powodowa wystawiła pozwanemu faktury VAT na kwoty: 86 998,37 zł, 72 553,22 zł, 28 044 zł, 17 982,24 zł oraz fakturę korygującą VAT. Pozwany zapłacił umówione wynagrodzenie. Przy czym, zgodnie z § 14 ust. 2 zawartej umowy pozwany zatrzymał z każdej wystawionej przez wykonawcę faktury kwotę równą 10% wartości brutto tytułem zabezpieczenia należytego wykonania umowy, tj. łączną kwotę w wysokości 20 475,99 zł. Termin zwrotu zabezpieczenia, zgodnie z umową, zaczął bieg od dnia następującego po dniu dokonania odbioru końcowego przedmiotu umowy. W związku z upływem 30 dni od daty odbioru końcowego, strona powodowa pismem z dnia 16.01.2015 r., zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2.1 umowy, wezwała pozwanego do zwrotu 70% wartości kaucji gwarancyjnej zatrzymanej z wystawionych faktur, tj. do zwrotu kwoty 14 333,19 zł. Wezwanie okazało się bezskuteczne.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 marca 2015 r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu nakazał pozwanemu uiścić dochodzoną pozwem kwotę z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty, wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że nie został spełniony warunek formalny zwrotu 70% kaucji gwarancyjnej, tj. nie został podpisany Protokół Odbioru Końcowego. Ponadto nie wszystkie roboty, objęte umową (...) zostały zakończone, czego dowodem jest wezwanie do usunięcia wad i usterek wysłane pozwanemu przez (...), gdzie dwa pierwsze punkty z wezwania dotyczą umowy (...). Pozwany wskazał, że roboty opisane w punkcie 47 zestawienia robót do zawartej między stronami umowy nie zostały wykonane, tj. strona powodowa nie sprawdziła działania opisanej tam centrali wentylacyjnej. Jednocześnie pozwany wskazał, że mimo wszystko wynagrodzenie za prace z pkt 47 zostało zapłacone w fakturze z dnia 4.04.2013 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25.02.2013 r. (...) Sp. z o.o. w W. zawarła z P. Z. umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych wykonywanych w ramach realizacji zadania inwestycyjnego pn.: „(...)przy ul. (...) w W.”. Na mocy umowy P. Z. jako wykonawca zobowiązał się dokończyć instalację wentylacji nawiewu i wywiewu oraz dokonać dostawy i podłączenia brakujących elementów klimatyzacji w (...)w W..

Dowód: umowa nr (...) – k. 77-84.

W dniu 26.02.2013 r. strony (...)Sp. z o.o. w K. i P. Z. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) zawarły umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych wykonywanych w ramach realizacji zadania inwestycyjnego pn.: „(...)przy ul. (...) w W.”. Na tej podstawie strona powodowa zobowiązała się dokończyć instalację wentylacji nawiewu i wywiewu oraz dokonać dostawy i podłączenia brakujących elementów klimatyzacji w (...)w W.. Strony ustaliły wynagrodzenie kosztorysowe w wysokości 241 523,53 zł netto (297 073,94 zł brutto). Zgodnie z § 6 ust. 2 i 3 umowy: „wykonawca ma prawo po każdym wykonanym zakresie robót […] wystawić fakturę częściową na sumę wynikającą z ilości wykonanych względnie dostarczonych elementów i ceny jednostkowej netto określonej w arkuszu wyceny. W przypadku zgłoszenia zamiaru wystawienia faktury częściowej przez Wykonawcę, Zamawiający w terminie 3 dni od daty pisemnego zgłoszenia, odbiera częściowo wykonane roboty względnie dostarczone elementy, podpisując protokół częściowego odbioru robót względnie dostawy elementów”. Stosownie do § 6 ust. 11 umowy „podstawą do wystawienia faktury końcowej i zapłaty wynagrodzenia Wykonawcy będzie protokół odbioru końcowego całości robót wraz z kompletem dokumentów rozliczeniowych, zatwierdzonych przez Kierownika budowy i Inspektora Nadzoru.” Strony zawarły w umowie definicję odbioru końcowego jako „protokolarne przekazanie z udziałem stron umowy przedmiotu umowy, w stanie gotowym do użytkowania, po dokonaniu przez komisję odbiorową oceny wykonania w sposób prawidłowy całości przedmiotu umowy i podpisaniu Protokołu odbioru końcowego”. W § 13 umowy zawarta jest procedura dokonania odbioru końcowego i postanowienie, że od dnia następującego po dniu, w którym nastąpił odbiór końcowy, rozpoczynają swój bieg terminy zwrotu zabezpieczenia należytego wykonania umowy oraz terminy gwarancji. Celem zabezpieczenia należytego wykonania umowy strony postanowiły, że zamawiający zatrzyma z każdej wystawionej przez wykonawcę faktury, kwotę równą 10% wartości faktury brutto. Zamawiający zwróci wykonawcy wniesione przez niego zabezpieczenie:

1. kwotę 70% zabezpieczenia w ciągu 30 dni od dnia następującego po dniu, w którym dokonano odbioru końcowego;

2. kwotę 30% zabezpieczenia w ciągu 15 dni po upływie okresu rękojmi (§ 14 umowy).

Do umowy strony dołączyły zestawienie robót, do wykonania których zobowiązała się strona powodowa, ujęte w 59 punktach.

Dowód: umowa nr (...) - k. 20-25v., zestawienie robót – k. 64-65.

Strona powodowa zgodnie z zawartą umową systematycznie oddawała pozwanemu częściowo wykonane prace, co potwierdzane było protokołami zaawansowania robót, na podstawie których wystawiała faktury VAT. Protokoły robót w każdym przypadku były podpisywane przez przedstawiciela spółki (...) i przez P. Z.. Sporządzone zostały następujące protokoły, na podstawie których spółka (...) wystawiła następujące faktury VAT:

- protokół zaawansowania robót z dnia 4.04.2013 r., w którym wartość robót według kosztorysu wskazana została na kwotę 70 730,38 zł (bez podatku VAT), a jakość wykonanych robót określona jako dobra (k. 26), faktura VAT z dnia 4.04.2013 r., nr (...)na kwotę brutto 86 998,37 zł (k. 32);

- protokół zaawansowania robót z dnia 8.05.2013 r., w którym wartość robót według kosztorysu wskazana została na kwotę 58 986,36 zł (bez podatku VAT), a jakość wykonanych robót określona jako dobra (k. 27), faktura VAT z dnia 8.05.2013 r., nr (...)na kwotę brutto 72 553,22 zł, faktura korygująca VAT nr (...)(k. 36, 40);

- protokół zaawansowania robót z dnia 27.06.2013 r., w którym wartość robót według kosztorysu wskazana została na kwotę 22 800 zł (bez podatku VAT), a jakość wykonanych robót określona jako dobra (k. 28-29), faktura VAT z dnia 27.06.2013 r., nr (...)na kwotę brutto 28 044 zł (k. 42);

- protokół zaawansowania robót z dnia 19.08.2013 r., w którym wartość robót według kosztorysu wskazana została na kwotę 14 619,71 zł (bez podatku VAT), a jakość wykonanych robót określona jako dobra (k. 30-31), faktura VAT z dnia 19.08.2013 r., nr (...)na kwotę brutto 17 982,24 zł (k. 45).

Pozwany, po dokonywaniu potrąceń wierzytelności przysługujących mu względem powodowej spółki, uiszczał na rzecz strony powodowej umówione kwoty wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane, wynikające z opisanych wyżej faktur VAT.

Dowód: kompensata z dnia 10.05.2013 r. – k. 33, kompensata z dnia 24.05.2013 r. – k. 37, kompensata z dnia 23.08.2013 r. – k. 41, kompensata z dnia 26.11.2013 r. – k. 43, potwierdzenia operacji przelewu – k. 34, 35, 38, 39, 44, 46, rozrachunki pomiędzy stronami na dzień 31.12.2014 r. – 49.

Zgodnie z zawartą przez strony umową, pozwany zatrzymał z każdej wystawionej przez stronę powodową faktury VAT kwotę równą 10% wartości faktury brutto tytułem zabezpieczenia należytego wykonania umowy, tj. łączną kwotę w wysokości 20 475,99 zł.

Bezsporne.

Uroczystość oficjalnego otwarcia (...)w W., zrealizowanego w ramach inwestycji „(...)przy ul. (...) w W.” odbyła się w dniu 21 czerwca 2013 r. Od dnia 1 sierpnia 2013 r. powszechnie udostępnione zostały obiekty (...): park wodny i sauny. Obecnie w (...) odbywają się liczne wydarzenia.

Fakty notoryczne.

W dniu 6 września 2013 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. wydał decyzję oddającą do użytkowania obiekt – (...).

Fakt niezaprzeczony przez pozwanego.

Pismem z dnia 16 stycznia 2015 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zwrotu 70% wartości kaucji gwarancyjnej, tj. kwoty 14 333,19 zł, w związku z upływem 30 dni od daty odbioru końcowego robót objętych umową nr (...) z dnia 26.02.2013 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania – k. 50, 51.

Pozwany nie uiścił na rzecz strony powodowej wskazanej kwoty 14 333,19 zł.

Bezsporne.

(...)Sp. z o.o. w piśmie z dnia 24.03.2015 r. wezwała P. Z. do usunięcia wad i usterek, wskazując że wezwanie dotyczy umów nr (...) z dnia 25.02.2013 r. Spółka wezwała do usunięcia m.in. następujących wad:

1.  nieprawidłowego działania siłownika (...)zaworu chłodu w centrali H1 – nieprawidłowość polega na nie otwieraniu się zaworu chłodu pomimo zapotrzebowania na chłód przez centrale,

2.  nieprawidłowego działania siłownika (...)od zaworu nagrzewnicy centrali wentylacyjnej H2 – siłownik otwiera się, ale nie zamyka, pozostaje w pozycji otwartej.

Dowód: wezwanie do usunięcia wad i usterek – k. 66-69.

W odpowiedzi na to pismo pozwany wskazał odnośnie usterek wymienionych w pkt 1 i 2, że dokona sprawdzenia siłownika, jednocześnie stwierdzając że zarówno siłownik jak i zawór był przedmiotem dostawy (...), natomiast pozwany zajmował się wyłącznie montażem. Zaznaczył, że usunięcia usterek dokona jednak w ramach dobrej współpracy. Strony niniejszego postępowania prowadziły korespondencję mailową dotyczącą wskazanego wezwania do usunięcia usterek – pozwany poinformował spółkę (...) o treści pisma w dniu 7.04.2015 r., a spółka ta wskazała, że opisane w pkt 1-5 usterki nie są objęte umową firmy (...) (element dostarczony przez poprzedniego wykonawcę). W dniu 23 kwietnia 2015 r. strona powodowa dokonała usunięcia usterki stwierdzonej w pkt 2, natomiast co do usterki z pkt 1 wskazała że konieczne jest sprawdzenie siłownika, a usterka nie została usunięta. Zostało to potwierdzone w protokole usunięcia usterek podpisanym przez przedstawiciela strony powodowej i przez pozwanego.

Dowód: pismo pozwanego do (...) sp. z o.o. z 22.04.2015 r. – k. 102-107, wydruk z poczty email – k. 112-113, protokół z usunięcia usterek – k. 108-111.

Sąd zważył, co następuje:

powództwo jako zasadne podlega uwzględnieniu w całości.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci: umów o roboty budowlane, protokołów zaawansowania robót, faktur VAT, kompensat, potwierdzeń przelewów, wezwania do zapłaty oraz wydruków z poczty e-mail pozwala na uwzględnienie roszczenia strony powodowej. Natomiast podnoszone przez pozwanego twierdzenia i zarzuty oraz przedstawione na ich poparcie dowody skierowane przeciwko roszczeniu pozwu nie są uzasadnione.

Zawarcie przez strony umowy o roboty budowlane, w ramach której strona powodowa wykonała na rzecz pozwanego opisane wyżej prace, było bezsporne. Pozwany nie kwestionował tego, że w trakcie realizacji umowy dochodziło do częściowego oddawania wykonanych robót, co potwierdzają zresztą protokoły zaawansowania robót. Poprzez swój podpis pozwany potwierdzał wykonanie przez stronę powodową wskazanych tam robót, ich wartość, nie kwestionował także ich jakości, określając jakość wykonanych robót jako dobrą. Pozwany przekazywał także stronie powodowej wynagrodzenia za wykonane prace, zatrzymując jedynie kwoty 10% z każdej faktury tytułem zabezpieczenia należytego wykonania zobowiązania, zgodnie z umową stron. Nie kwestionował zatem na jakimkolwiek etapie prac ani zakresu wykonanych robót, ani ich jakości i wartości.

Podstawę do oddalenia powództwa pozwany upatrywał przede wszystkim w braku sporządzenia i podpisania protokołu odbioru końcowego, podczas gdy od dnia jego sporządzenia biegł 30-dniowy termin zwrotu 70% zatrzymanej kaucji. Jako drugi powód pozwany wskazał, iż prace objęte umową stron nie zostały zakończone, a dokładnie prace ujęte w punkcie 47 zestawienia robót. Podniesione zarzuty nie uzasadniają jednak oddalenia powództwa.

Należy przyznać rację stronie powodowej, która wskazywała że mimo niesporządzenia protokołu odbioru końcowego, doszło jednak do faktycznego odbioru przedmiotu umowy. Dla ustalenia tego faktu Sąd posłużył się powszechnie znanymi faktami dotyczącymi tego, kiedy (...)w W. zostało oddane do użytku powszechnego. Faktami powszechnie znanymi (tzw. faktami notorycznymi) są okoliczności, zdarzenia, czynności lub stany, które powinny być znane każdemu rozsądnemu i mającemu doświadczenie życiowe mieszkańcowi miejscowości, w której znajduje się siedziba sądu (T. Ereciński, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Postępowanie rozpoznawcze, wyd. IV, LexisNexis 2012). Takim faktem dla mieszkańców W. i jego okolic jest z pewnością realizacja tak dużej inwestycji jak budowa (...)w W. i oddanie obiektu do użytkowania. Fakty te są zresztą łatwo sprawdzalne, chociażby wskutek utrwalenia wskazanych informacji na stronach internetowych: http://(...)(strona internetowa (...), gdzie m.in. wskazano od kiedy (...) jest otwarte dla użytkowników: http://(...)/), http://(...)(strona internetowa lokalnego portalu informacyjnego, gdzie wskazano termin uroczystości otwarcia (...)). Skoro (...)zostało oddane do użytkowania już w 2013 r., a obecnie odbywają się tam liczne wydarzenia (patrz: harmonogram imprez na podanej stronie internetowej), to twierdzenie, że nie doszło do odbioru końcowego pewnego jedynie zakresu prac wykonywanego przez jednego z podwykonawców jest niezrozumiałe. Warunkiem dopuszczenia całego obiektu do użytkowania musiał być wcześniejszy odbiór końcowy przedmiotu inwestycji, a siłą rzeczy również odbiór końcowy poszczególnych części prac wykonywanych przez danych podwykonawców. Inne twierdzenia są sprzeczne zarówno z zasadami logiki, jak i z doświadczeniem życiowym.

Brak formalnego sporządzenia protokołu odbioru końcowego nie może powodować tego, że nie nastąpią skutki, jakie strony wiązały z końcowym odbiorem prac, jeśli taki końcowy odbiór faktycznie nastąpił. Prowadziłoby to do niedopuszczalnej sytuacji, gdy mimo wykonania wszystkich robót objętych zakresem umowy (czyli wykonania całego zobowiązania), wykonawca nie mógłby dochodzić swoich roszczeń i żądać wykonania wzajemnego zobowiązania tylko dlatego, że strony nie dopełniły formalności wynikających z umowy. Taka sytuacja jest nie do przyjęcia, tym bardziej że to osoby działające z ramienia pozwanego, tj. kierownik budowy i inspektor nadzoru miały decydujące znaczenie przy sporządzeniu takiego protokołu końcowego (patrz: procedura w § 13 umowy stron).

Pogląd, zgodnie z którym formalne sporządzenie protokołu odbioru przedmiotu umowy o roboty budowlane, nie jest konieczne do przyjęcia, że do takiego odbioru rzeczywiście doszło, prezentowany jest w orzecznictwie, jak również w piśmiennictwie. W wyroku z dnia 7 listopada 1997 r., II CKN 446/97, Sąd Najwyższy stwierdził: „artykuł 647 k.c. stanowi, że inwestor zobowiązany jest m.in. do "odbioru obiektu" wybudowanego przez wykonawcę, nie przesądzając formy tego odbioru. Ustalona praktyka oraz treść umów najczęściej przewidują formę pisemną w postaci tzw. protokołu odbioru. Dokument taki ułatwia, a niekiedy - zwłaszcza przy robotach o wielkich rozmiarach, albo przy tzw. zanikowych - wręcz warunkuje możliwość i prawidłowość rozliczenia stron. Nie oznacza to jednak, jak to zdaje się uważać pozwany, że jest to jedyna i wyłączna podstawa formalna, od istnienia której uzależnione jest naliczenie wynagrodzenia i data jego wymagalności. Do przyjęcia takiej tezy brak jest uzasadnienia w przepisach kodeksu cywilnego, które nawet dla samej umowy przewidują formę pisemną jedynie dla celów dowodowych (art. 648 § 1 kc). Dlatego też nie można wykluczyć, że w okolicznościach konkretnej sprawy może dojść do faktycznego odbioru obiektu bez sporządzenia formalnego protokołu.” Natomiast zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego zajętym w wyroku z 23 sierpnia 2012 r., II CSK 21/12, „brak sporządzenia protokołu odbioru nie stanowi przeszkody do uznania, że odbiór nastąpił, jeżeli faktycznie miał on miejsce, a zatem w sytuacji, w której czynności faktyczne świadczą o tym, że do tego doszło. Może o tym świadczyć np. dysponowanie dziełem, zlecenie dokonania poprawek dzieła przez inny podmiot, czy dokonywanie innych jeszcze czynności, jak choćby zapłata części wynagrodzenia”. Stan faktyczny sprawy, na kanwie którego zapadło drugie z przytoczonych orzeczeń był taki, że z umowy stron wynikało, iż odbiór dzieła nastąpić miał poprzez sporządzenie protokołu, a więc w formie pisemnej.

Z kolei Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 25 lipca 2012 r., I ACa 276/12, orzekł: „już samo zgłoszenie robót do odbioru, aktualizuje obowiązek przystąpienia przez inwestora do czynności odbiorowych. Inwestor od dokonania tej czynności może się uchylić, ale tylko poprzez wskazanie obiektywnie istniejących i osadzonych w treści umowy bądź przepisach prawa przyczyn, czyniących to zgłoszenie nieskutecznym. W sytuacji faktycznego przyjęcia robót przez zamawiającego, nie może on zwalczać żądania zapłaty wynagrodzenia z tej tylko przyczyny, że nie został sporządzony - nawet przewidziany w umowie - formalny protokół ich odbioru. Okolicznością, której znaczenia dla określenia aktualizacji obowiązku zapłaty wynagrodzenia nie sposób przecenić, jest w takiej sytuacji fakt przejęcia przez inwestora obiektu wraz ze wszystkimi wykonanymi robotami, zwłaszcza w sytuacji rozpoczęcia w nim prowadzenia normalnej działalności gospodarczej. Z tym zdarzeniem wiązać należy skutek odbioru, w rozumieniu art. 647 k.c.” Sąd w orzeczeniu tym stwierdził, że pozwani (inwestor), przy ustalaniu daty odbioru przedmiotu umowy o roboty budowlane, zbyt dużą wagę przywiązują do sporządzenia protokołu odbioru. Sąd Apelacyjny powiązał natomiast datę odbioru z dniem, w którym pozwani wystąpili do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o dokonanie odbioru technicznego budynku, przyjmując że roboty wykonane przez powodów (wykonawców) musiały zostać faktycznie przejęte przez pozwanych przed tym dniem.

W pewnych okolicznościach wykonawca ma możliwość wykazania odbioru robót nie tylko za pomocą protokołu, ale poprzez wykazanie innych czynności podjętych przez inwestora. Jeżeli budynek został prawidłowo przekazany do użytkowania zgodnie z wymogiem ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.2013.1409), to oznacza, że musiał zostać uprzednio odebrany (Sławomir Lebioda, „Czy odbiór robót budowlanych może nastąpić w sposób milczący”, Opublikowano w : nieruchomości, porady, Prawo).

Wskazane poglądy odnieść można do analizowanego stanu faktycznego. Obiekt (...)został oddany do użytku, a pozwany zapłacił stronie powodowej umówione wynagrodzenie, nie kwestionując prawidłowości wykonania robót budowlanych. Zarzut dotyczący wad wykonanych robót pojawił się w sprawie dopiero po wytoczeniu powództwa przez stronę powodową.

Również drugi zarzut pozwanego dotyczący nieukończenia robót objętych zakresem umowy nie mógł odnieść zamierzonego przez pozwanego skutku. Zarzut ten pozwany opierał na wezwaniu do usunięcia wad i usterek, wystosowanym do niego przez Inwestora - (...)Sp. z o.o. w W. w piśmie z dnia 24.03.2015 r. Przy czym pozwany powiązał wskazane w punktach 1 i 2 usterki (tylko za te obciążał odpowiedzialnością stronę powodową) z zakresem robót, jakie miała wykonać strona powodowa, opisanym w punkcie 47 zestawienia robót dołączonego do zawartej umowy. Zważyć należy, że kwestionowany przez pozwanego zakres robót to jedynie niewielka część spośród wszystkich umówionych robót – zestawienie obejmowało łącznie 59 punktów. Jednocześnie pozwany twierdził, że nawet z tego wąskiego zakresu z pkt 47 nie została wykonana przez stronę powodową jedynie czynność sprawdzenie działania centrali wentylacyjnej. Już z tego tylko powodu wątpliwe jest twierdzenie pozwanego, że strona powodowa nie wykonała całego zakresu zleconych prac, co gdyby rzeczywiście miało miejsce, mogłoby prowadzić do wniosku, że nie nastąpił jednak faktyczny odbiór końcowy robót. Tak jednak nie jest, również ze względu na dalsze okoliczności. Mianowicie, strona powodowa kwestionowała, że ponosi odpowiedzialność za powstałe usterki, wskazując że przedmiotowe elementy zostały dostarczone przez poprzedniego wykonawcę. W takiej sytuacji to pozwany powinien udowodnić, że jest inaczej, zgodnie ze spoczywającym na nim na podstawie art. 6 k.c. ciężarem dowodu. Tymczasem pozwany nie wykazał stosownymi dowodami takiej odpowiedzialności strony powodowej, a w wystosowanym do Inwestora piśmie sam kwestionował swoją odpowiedzialność w zakresie usterek z pkt 1 i 2, kwestionując tym samym odpowiedzialność strony powodowej. Wskazać należy, że mimo wszystko strona powodowa usunęła usterkę w zakresie opisanym w pkt 2 wezwania.

Zdaniem Sądu najważniejszy jednak argument przeciwko przyjęciu, że strona powodowa nie wykonała całości robót, należy wiązać z terminem wezwania do usunięcia usterek. (...)sp. z o.o. wezwała pozwanego w dniu 24.03.2015 r., a pozwany powiadomił o tym stronę powodową w dniu 7.04.2015 r. Miało to miejsce w okresie ponad 1,5 roku od rozpoczęcia użytkowania (...). W ocenie Sądu przesądza to o tym, że obowiązek usuwania ewentualnych usterek i wad łączyć należy z instytucją rękojmi czy gwarancji. Nie sposób bowiem przyjąć, że w takim czasie po oddaniu obiektu do użytku, prace objęte umową stron mogły zostać jeszcze nie zakończone. W takiej sytuacji pozwany nie miał prawa odmówić stronie powodowej zapłaty kwoty stanowiącej 70% kaucji gwarancyjnej, bo ewentualne prawo zatrzymania służyło mu co do części wynoszącej 30% tej kaucji zabezpieczającej koszty usunięcia wad ujawnionych w okresie rękojmi.

Chociaż strona powodowa nie wskazała terminu w którym doszło do faktycznego końcowego odbioru przedmiotu umowy, to należy przyjąć że miał on miejsce najpóźniej z dniem 6 września 2013 r. Jest to data, wskazana przez stronę powodową, w której Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. wydał decyzję oddającą do użytkowania obiekt – (...). Pozwany nie zaprzeczył, że w tej dacie nastąpiło wskazane zdarzenie. Jednocześnie twierdzenie strony powodowej jest całkowicie wiarygodne w świetle faktów notorycznych dotyczących rozpoczęcia użytkowania obiektów znajdujących się w (...). Zatem przyjąć należy, że 30-dniowy termin od dnia następnego po dokonaniu odbioru końcowego przedmiotu umowy upłynął najpóźniej 6 października 2013 r. Roszczenie o zwrot zatrzymanej części (w 70%) kaucji gwarancyjnej stanowiącej dochodzoną pozwem kwotę 14 333,19 zł jest więc wymagalne.

Wobec takiego stanu rzeczy Sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej w całości, zasądzając od pozwanego kwotę 14 333,19 zł, stanowiącą 70% zatrzymanej przez pozwanego kaucji gwarancyjnej na zabezpieczenie należytego wykonania umowy.

W myśl art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (tzn. nie spełnia go w terminie lub na wezwanie wierzyciela – art. 476 k.c.), wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 k.c.). Dlatego też Sąd, zgodnie z żądaniem pozwu, zasądził na rzecz strony powodowej odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu, tj. od 13 marca 2015 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosując ogólną zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy z art. 98 § 1 k.p.c., obciążając nimi stronę przegrywającą czyli pozwanego. Na koszty te składa się opłata od pozwu w wysokości 717 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2400 zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 461) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł.