Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sek. Sądowy Magdalena Owczarek-Kapusta

po rozpoznaniu w dniu 09 listopada 2016 r. w Gdańsku

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 19 listopada 2015 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od ubezpieczonego K. K. na rzecz pozwanego organu rentowego kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 262/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 listopada 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu K. K. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach, z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, tj. nie udokumentowania przez ubezpieczonego 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł ubezpieczony, zarzucając jej błąd w ustaleniach faktycznych będących podstawą wydania zaskarżonej decyzji oraz rażące naruszenie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez błędną wykładnię art. 184 , bowiem odwołujący osiągnął wymagany okres składkowy i nieskładkowy , a nadto w wymaganym okresie 15 lat świadczył pracę w warunkach szczególnych oraz rażące naruszeniem art. 6, art.7,art.8 oraz art. 11 k.p.a. poprzez wydanie decyzji z naruszeniem przepisów prawa nie uwzględniającej słusznego interesu obywateli , a co za tym idzie , burzącej zaufanie obywateli do organów państwa.

Wskazując na powyższe odwołujący się wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie skarżącemu prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych , przeprowadzenie wnioskowanych dowodów oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzesz wnioskodawcy kosztów niniejszego postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, o ile nie zostanie przedłożony spis kosztów.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wyjaśnił, że świadczył pracę w szczególnych warunkach przez okres 15 lat, wnosząc o zaliczenie na podstawie zeznań świadków do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w G. od 17 listopada 1975r. do 31 marca 1993r. oraz od 01 kwietnia 1993r. do 31 marca 1995r. w (...) spółka z o.o. w G..

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w treści zaskarżonej decyzji. Dodatkowo organ rentowy wyjaśnił, iż pozostałe przesłanki wymagane do przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym nie były sporne. Ubezpieczony w dniu 12 lipca 2013r. osiągnął wiek 60 lat, na dzień 01 stycznia 1999r. udokumentował okres zatrudnienia wynoszący łącznie 26 lat, 3 miesiące i 14 dni, natomiast nie udokumentował żadnego okresu parce w warunkach szczególnych. Organ rentowy ustosunkowując się do zarzutów podnoszonych w odwołaniu wyjaśnił, iż odmowa zaliczenia wskazanych okresów była uzasadniona brakiem przedłożenia za te okresy przez ubezpieczonego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawionych przez pracodawców. Dodatkowo organ rentowy nadmienił, iż zarówno Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( wyrok z dnia 16 października 2014r. oddający odwołanie w sprawie VII U 2218/14 ) , jak i Sąd Apelacyjny w Gdańsku III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( wyrok z dnia 21 maja 2015r. oddalający apelację w sprawie III AUa 2218/14 ) zajmował się badaniem okresów od 01 września 1970r. do 31 marca 1993r. , od 01 kwietnia 1993r. do 31 marca 1995r. oraz od 22 kwietnia 1997r. do 30 czerwca 1997r. pod kątem oceny, czy była to praca wykonywana w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. K., urodzony w dniu (...), w dniu 12 listopada 2015r. złożył do pozwanego organu wniosek o emeryturę . Ubezpieczony nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. Wymagany wiek 60 lat ubezpieczony ukończył w dniu 12 lipca 2013 r.

Ubezpieczony nie pozostaje w stosunku pracy .

okoliczność bezsporna, vide: wniosek ubezpieczonego o emeryturę – karty nienumerowane w zastępczych aktach emerytalno- rentowych,

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił na dzień 01 stycznia 1999r. staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat 3 miesiące i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych – jednakże nie udowodnił żadnego okresu pracy warunkach szczególnych.

dowód: decyzja odmowna z 17 kwietnia 2014 r. k. 73 akt emerytalnych; karta przebiegu zatrudnienia – k. 71 akt emerytalnych;

Zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 19 listopada 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zmianami ) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnianych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. z 1983r. nr 8, poz. 43 ze zm. ) odmówił ubezpieczonemu K. K. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach, z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, tj. nie udokumentowania przez ubezpieczonego 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

dowód: decyzja odmowna z 19 listopada 2016r. karta nienumerowana w aktach zastępczych

W okresie od 1 września 1970 r. do 31 marca 1993 r. ubezpieczony zatrudniony był w Państwowym Ośrodku (...) w G. (dalej: (...) w G.).

W powyższym okresie ubezpieczony zatrudniony był kolejno: od 1 września 1970 r. do 21 czerwca 1973 r. jako uczeń, od 22 czerwca 1973 r. do 24 stycznia 1985r. jako ślusarz , następnie od 25 stycznia 1985r. na stanowisku ślusarza – spawacza w związku z ukończeniem kursu spawaczy . w związku z wyjazdem na kontrakt zagraniczny świadka J. K. powierzono ubezpieczonemu obowiązki brygadzisty na okres od 19 września 1988r. do 31 stycznia 1990r.

W okresie pracy w (...) w G. ubezpieczony odbył służbę wojskową – od 27 października 1973 r. do 4 listopada 1975 r. Ubezpieczony po powrocie z wojska został przyjęty z dniem 17 listopada 1975 r. ponownie do pracy na stanowisko ślusarza.

Z zapisu na świadectwie pracy z dnia 31 marca 1993r. wynika, iż ostatnio ubezpieczony zajmował stanowisko montera urządzeń i instalacji wodno- kanalizacyjnych. W aktach osobowych brak zmiany angażu ze stanowiska ślusarz - spawacz na monter urządzeń i instalacji wodno – kanalizacyjnych.

Dowód: umowa na okres próbny z 19 czerwca 1973 r. – k. 8 akt osobowych; umowa o pracę z 15 listopada 1975 r. – k. 9 akt osobowych; angaże i zaświadczenia z akt osobowych; świadectwo pracy z dnia 31 marca 1993 r. – k. 77 akt osobowych ; karta obiegowa z 13 listopada 1975 r. – k. 68 akt osobowych ubezpieczonego;

Ubezpieczony pracując na stanowisku ślusarz – spawacza oraz montera instalacji wodno – kanalizacyjnych, zajmował się m.in. kładzeniem i przyłączaniem instalacji wodociągowych, sanitarnych, kanalizacji i wody burzowej – w głębokich wykopach ziemnych. Wykopów pod instalacje dokonywano na głębokość półtora, dwóch, trzech lub sześciu metrów głębokości.

Ubezpieczony w okresie wykonywania prac ślusarsko – spawalniczych oraz na stanowisku montera instalacji wodno – kanalizacyjnych należał do brygady, która podlegała bezpośrednio pod wydział instalacyjno – montażowy.

Dowód: świadectwo pracy z 31 marca 1993 r. – k. 23 akt emerytalnych; karta obiegowa z 31 marca 1993 r. – k. 76 akt osobowych; zeznania świadków – T. K., J. K. oraz M. Ś. –– k. 54-55 akt sprawy – wraz z zapisem elektronicznym na płycie CD – koperta k. 57 akt sprawy,

W okresie pracy ubezpieczonego w (...) w G. ( od 01 grudnia 1962r. do 31 marca 1993r. ) oraz następnie od 1 kwietnia 1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w G. pracował świadek J. K.. W (...) w G. świadek był zatrudniony początkowo jako uczeń hydraulika a następnie na stanowisku montera urządzeń i instalacji wodno- kanalizacyjnych i takie prace wykonywał a dodatkowo od 1972r. powierzono mu stanowisko brygadzisty.

Dowód: akta osobowe świadka J. K. w tym angaże , zeznania świadka J. K. – k. 54-55 akt sprawy – wraz z zapisem elektronicznym na płycie CD – koperta k. 57 akt sprawy, ;

W (...) w G. zatrudniony był także świadek M. Ś. - w okresie od 01 września 1969r. do 31 marca 1993r. oraz następnie od 1 kwietnia 1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w G. . W (...) w G. świadek M. Ś. początkowo był zatrudniony jako uczeń hydraulika a następnie jako monter urządzeń i instalacji wodno – kanalizacyjnych, wykonywał prace podobne do ubezpieczonego, pracował z ubezpieczonym w jednej brygadzie.

Dowód: akta osobowe świadka M. Ś. , zeznania świadka M. Ś. – k. 54-55 akt sprawy – wraz z zapisem elektronicznym na płycie CD – koperta k. 57 akt sprawy ;

W (...) w G. zatrudniony był także świadek T. K. - w okresie od 17 kwietnia 1974r. do 31 marca 1993r. W Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w G. świadek nie pracował. W (...) w G. świadek początkowo był zatrudniony jako hydraulik a następnie od 01 marca 1975r. do 31 lipca 1976r. jako operator koparki. Następnie od 01 sierpnia 1976r. do 01 maja 1979r. jako monter urządzeń i instalacji wodno – kanalizacyjnych . a od 02 maja 1979r. ponownie jako operator koparki, na którym to stanowisku pracował do 31 marca 1993r..

Dowód: akta osobowe świadka T. K. , zeznania świadka T. K. – k. 54 akt sprawy – wraz z zapisem elektronicznym na płycie CD – koperta k. 57 akt sprawy, ;

W okresie od 1 kwietnia 1993 r. do 31 marca 1995 r. ubezpieczony pracował w pelnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w G., zajmując stanowisko monter ślusarz – spawacz.

Dowód: świadectwo pracy z dnia 31 marca 1995r. k. 25 akt emerytalnych

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy, aktach emerytalnych pozwanego organu oraz aktach osobowych ubezpieczonego z okresu pracy od 1 września 1970 r. do 31 marca 1993 r. w Państwowym Ośrodku (...) w G., jak i akt osobowych i emerytalnych wnioskowanych świadków , których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana, Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu. Podstawę ustaleń stanowiły także zeznania powołanych w sprawie świadków : J. K. , T. K. i M. Ś., ale jedynie w takim zakresie, w jakim nie kolidowały one z zapisami w dokumentacji źródłowej pracowniczej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie K. K. jest niezasadne i jako takie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa K. K. do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Dal porządku wskazać należy, iż ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm.) dalej : ustawa emerytalna , zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1)legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat - dla mężczyzn, 60 dla kobiet,

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3 ) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

Stosownie do dyspozycji art. 32 ust. 1 cytowanej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27. Dla uzyskania uprawnień do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wymagane jest osiągnięcie wskazanego w przepisach wykonawczych wieku, a także przepracowanie określonej ilości lat w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa o emeryturach i rentach z FUS, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Bezspornym jest, iż ubezpieczony K. K. wiek 60 lat ukończył z dniem 12 lipca 2013r., na dzień 01 stycznia 1999r. udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze powyżej 25 lat ( 26 lat 3 miesięcy i 14 dni ) , ponadto nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego .

Przedmiotem sporu pozostawało zatem ustalenie, czy wnioskodawca legitymuje się na dzień 01 stycznia 1999r. wymaganym przez prawo okresem 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, spełnienie pozostałych przesłanek wymaganych na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej nie było bowiem sporne.

Ubezpieczony reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o zaliczenie do wymiaru stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w G. od 17 listopada 1975r. do 31 marca 1993r. oraz od 01 kwietnia 1993r. do 31 marca 1995r. w (...) spółka z o.o. w G..

Za wskazane okresy ubezpieczony nie legitymował się świadectwem pracy w warunkach szczególnych wystawionym przez pracodawców, jak i charakter zatrudnienia w warunkach szczególnych nie wynikał z zapisów w zwykłych świadectwach pracy, dlatego ubezpieczony wnioskował o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków.

Co prawda, zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi, jednakże nie uszło uwadze Sądu rozpoznającego przedmiotowe odwołanie, iż wspominane okresy były już przedmiotem oceny Sądu Okręgowego w sprawie z odwołania ubezpieczonego od decyzji odmawiającej przyznania prawa do emerytury pomostowej (vide : sprawa o sygnaturze akt VII U 1184/14 ) a następnie Sądu Apelacyjnego na skutek apelacji ubezpieczonego od wyroku oddającego odwołanie ( vide : sprawa o sygnaturze akt III AUa 2218/14 ) , gdzie ubezpieczony w sposób zbieżny dowodził tymi samymi środkami dowodnymi ustalenia pracy w warunkach szczególnych w tych samym okresach zatrudnienia. O ile bezsprzecznie nie zachodzi w niniejszej sprawie res iudicata ( art. 199 § 1 pkt2) k.p.c. ) , albowiem są to dwa różne rodzaje świadczeń z ubezpieczenia społecznego i są przyznawane na innych zasadach, niemniej wskazane okresy z uwagi na specyfikę praw do emerytury pomostowej w zakresie oceny charakteru prac w warunkach szczególnych odnoszą się do dyspozycji art. 32 ustawy emerytalnej. ( vide : art. 4 oraz art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2008.237.1656) ).

Przedmiotem sporu w przywołanej sprawie o sygnaturze VII U 1184/14 było ustalenie, czy:

1.  ubezpieczony posiada 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach (art. 4 pkt. 2),

2.  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (art. 4 pkt. 5),

3.  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 (art. 4 pkt. 6),

4.  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy (art. 4 pkt. 7)

O ile ocena charakteru pracy w warunkach szczególnych odnosi się do przywołanej regulacji prawnej, to nie sposób pominąć faktu, iż oceniając staż pracy w warunkach szczególnych Sąd Okręgowy w przywołanej sprawie VII U 1184/14 stwierdził, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało, aby ubezpieczony w okresach swojego zatrudnienia (obejmujących także nie istotny z punktu widzenia przedmiotowej sprawy okres po 31 grudnia 1998r. ) wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę zaliczaną do pracy w warunkach szczególnych. Ubezpieczony podnosił, iż w okresie pracy w Państwowym Ośrodku (...) w G. oraz w Przedsiębiorstwie (...) spółka z o.o. przez cały okres zatrudnienia wykonywał prace na stanowisku montera instalacji wodno – kanalizacyjnych, co jak ustalił Sąd Okręgowy a potwierdził Sąd Apelacyjny , nie zostało wykazane w przywołanym postępowaniu, a nadto -co istotne dla niniejszego postępowania, że praca ubezpieczonego na tym stanowisku nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Tę konkluzję podziela również Sąd Okręgowy w niniejszym postępowaniu, mając na uwadze wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego, w tym oceniając zeznania świadków , którzy co należy podkreślić ( poza świadkiem T. K., zatrudnionym jako operator sprzętu ciężkiego ) zeznawali także w sprawie VII U 1184/14 . Jest ona nadto wynikiem analizy dokumentów źródłowych – akt osobowych ubezpieczonego jak i powołanych świadków oraz zapisów w ich aktach emerytalnych.

Zarówno świadectwo pracy wystawione ubezpieczonemu dnia 31 marca 1993 r., jak i pozostałe dokumenty z akt osobowych (angaże, zaświadczenia) wskazują , iż ubezpieczony zajmował kolejno stanowiska: ucznia, ślusarza, ślusarza – spawacza. Stanowisko montera instalacji wodno – kanalizacyjnych pojawia się tylko w zwykłym świadectwie pracy z dnia 31 marca 1993r . Sąd nie dał zatem wiary zeznaniom świadków, twierdzących, iż ubezpieczony prze cały okres zatrudnienia w (...) G. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace montera instalacji wodno – kanalizacyjnych w głębokich wykopach tj. prace, o jakich mowa w załączniku nr 1 do cytowanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. – wykaz A dział V poz. 1 ( roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach ) , tożsame z pracami przez nich wykonywanymi, albowiem twierdzenia te stoją w opozycji do zgromadzonej w sprawie dokumentacji pracowniczej z okresu zatrudnienia ubezpieczonego i świadków w (...) G. . Uzupełnienie postępowania dowodowego w niniejszej sprawie o analizę akt osobowych powołanych świadków także nie pozwoliło na poczynienie ustaleń co do tożsamości charakteru zatrudnienia tych świadków i ubezpieczonego. Porównanie szczegółowych zapisów angaży świadków J. K. , M. Ś. i T. K. z aktami osobowymi ubezpieczonego wskazuje na odmienność zajmowanych stanowisk. Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków uznać należy zatem za wiarygodne jedynie w zakresie, w jakim potwierdzają wykonywanie przez ubezpieczonego pracy montera instalacji wodno – kanalizacyjnej w głębokich wykopach zgodnie z zapisem w świadectwie pracy z dnia 31 marca 1993r. – ostatnio jako monter urządzeń i instalacji wodno – kanalizacyjnych , nie zaś co do całego okresu jej wykonywania w czasie zatrudnienia w (...) w G. zgodnie z wnioskiem ubezpieczonego. Trudno w okolicznościach niniejszej sprawy kwestionować prawdziwość zapisów w tych aktach, albowiem jak wynika z analizy przedłożonej dokumentacji jest ona kompletna, szczegółowa i prowadzona na bieżąco, co pozwala na wniosek o rzeczywistym odzwierciedleniu przebiegu pracy zawodowej tak ubezpieczonego w tym zakładzie, odmiennej od zeznań przesłuchiwanych świadków jak i samych świadków . Nie pozwala także na uznanie, iż świadkowie stale pracowali razem z ubezpieczonym w takim samym charakterze – monter instancji i urządzeń wodno- kanalizacyjnych. Zresztą zeznania świadków także nie pozwalają na stwierdzenie, iż ich praca była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy tylko w głębokich wykopach. Żaden ze świadków nie legitymuje się także świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawionym przez pracodawcę. Brak informacji o dodatkach za pracę w warunkach szczególnych.

Praca ślusarza, którą -jak wynika z akt osobowych - wykonywał ubezpieczony, nie stanowi pracy w warunkach szczególnych jako nie wymieniona w wykazie A załącznika nr 1 do cytowanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. a wykonywanie pracy spawacza tj. pracy, o jakiej mowa w Wykazie A dział XIV poz. 12 w okresie od 25 stycznia 1985r. , kiedy ubezpieczony uzyskał uprawnienia spawacza , na stanowisku ślusarz – spawacz ( vide : angaż z dnia 25 styczeń 1985r. ) nie pozwala na stwierdzenie, iż była to praca wykonywana wyłącznie jako spawacz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W ocenie Sądu nie było również podstaw to uwzględnienia okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...), bowiem i w tym przypadku zeznania świadków nie pokrywały się z dokumentami z akt sprawy, w szczególności ze świadectwem pracy z dnia 31 marca 1995 r., z którego wynika, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku monter ślusarz – spawacz, która to praca w kontekście powyższych ustaleń nie jest pracą wykonywaną w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Reasumując w ocenie Sądu wynik przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie daje podstawy do stwierdzenia, iż ubezpieczony legitymuje się wymaganym przez prawo 15- letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

W przywołanej powyżej dokumentacji osobowej ubezpieczonego brak jest świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach. Powyższe także , zdaniem Sądu, przemawia za uznaniem, że w dacie wystawiania zwykłych świadectw pracy, pracodawcy skarżącego nie znajdowali podstawy do uznania, by ubezpieczony świadczył pracę uregulowaną w wykazie A przywołanego powyżej Rozporządzeniu Rady Ministrów.

W dalszej już kolejności wskazać należy odnosząc się do zarzutów wnioskodawcy naruszenia przy wydaniu zaskarżonych decyzji szeregu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, że w postępowaniu przed sądem w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zastosowanie znajdują przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a nie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. W związku z tym nie ma możliwości badania w świetle przepisów tego kodeksu prawidłowości wydanej przez organ rentowy decyzji. Naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stanowi przesłanki wzruszenia decyzji przez sąd pracy i ubezpieczeń społecznych, więc także w tym aspekcie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie są przez ten sąd stosowane. Postępowanie sądowe w sprawach z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych skupia się na wadach wynikających z naruszenia prawa materialnego i kwestia wad decyzji administracyjnych spowodowanych naruszeniem przepisów postępowania pozostaje poza przedmiotem tego postępowania.

Podkreślić jedynie należy, iż Sąd ubezpieczeń społecznych - jako sąd powszechny - może i powinien dostrzegać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego (por. uchwały Sądu Najwyższego z 21 listopada 1980r., III CZP 43/80. Istnienia takich wad Sąd orzekający w niniejszej spawie się nie dopatrzył.

Prawdą jest, jak słusznie podnosił skarżący, że przy ustalaniu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach na podstawie ww. rozporządzenia, nie można kierować się względami nazewnictwa danego stanowiska pracy. Należy ustalić, jakie prace wnioskodawca rzeczywiście wykonywał, bowiem ta okoliczność, nie zaś nazwa zajmowanego stanowiska, przesądza o ewentualnym istnieniu przesłanek dla przyznania dochodzonego świadczenia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2004 r. sygn. akt II UK 337/03, OSNP 2004/22/392 ). Jednakże mając na uwadze fakt, że przedłożone przez ubezpieczonego w toku niniejszego postępowania dowody nie pozwoliły na potwierdzenie charakteru prac wykonywanych przez ubezpieczonego ,Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania trafności decyzji wydanej przez skarżącego.

W konkluzji, z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami, oddalił odwołanie ubezpieczonego , nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

SSO Monika Popielińska