Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w Wydziale II Karnym:

Przewodniczący Sędzia SR Andrzej Wojtaszko

Protokolant Zbigniew Szpanowski

przy udziale prokuratora Elżbiety Szczygieł

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2016 roku sprawy:

M. T. syna C. i A. z domu G., urodzonego w dniu (...) w G.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 371/13 za przestępstwo z art. 286 §1 k.k. popełnione w dniu 8 marca 2012 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby i karę grzywny 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 7 grudnia 2015 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 4 listopada 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 875/13 za przestępstwo z art. 286§3 k.k. popełnione w dniu 9 maja 2011 roku na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 3 lat próby i karę grzywny 30 stawek dziennych po 10 złotych grzywny; postanowieniem z dnia 11.12.2015 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary; kara pozbawienia wolności została wykonana w dniu 26 kwietnia 2016 roku, w dniu 6 lipca 2015 roku wykonano karę grzywny;

3.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt XV K 1095/14 za czyn z art. 178a§1 k.k. popełniony w dniu 31 lipca 2014 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 276 k.k. popełniony w okresie czasu od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do dnia 31 lipca 2014 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby i na podstawie art. 71§1 k.k. karę grzywny 40 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, środek karny zakazu prowadzenia pojazdów na okres 2 lat;

4.  Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 559/14 za przestępstwo z art. 178a§1 k.k. popełnione w dniu 25 sierpnia 2014 roku na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunków zawieszono na okres 3 lat próby, i na podstawie art. 71§1 k.k. wymierzono karę grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, środek karny zakazu prowadzenia pojazdów na okres 2 lat;

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 102/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniu 6 grudnia 2014 roku na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat i karę grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

6.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 269/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione 24 stycznia 2015 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat i karę grzywny 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

7.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 października 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1183/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione 3 czerwca 2015 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

8.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 10 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 610/16 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione 25 stycznia 2016 roku na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

1.  na podstawie art. 568a§1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 85§1 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1a i 1b k.k. łączy wymierzone i podlegające wykonaniu kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami:

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 371/13

- Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt XV K 1095/14

- Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 559/14

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 102/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 269/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 października 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1183/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 10 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 610/16

i wymierza skazanemu M. T. karę łączną 3 (słownie: trzech) lat i 6 (słownie: sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 568a§1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 85§1 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. łączy wymierzone i podlegające wykonaniu jednostkowe kary grzywny orzeczone wyrokami:

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 371/13

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 102/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 269/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 października 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1183/15

i wymierza skazanemu M. T. karę łączną grzywny 200 (słownie: dwieście) stawek dziennych po 10 (słownie: dziesięć) złotych każda stawka;

3.  na podstawie art. 568a§1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 90§ 2 k.k. w zw. z art. 85§1 k.k. w zw. z art. 86§ 1 k.k. łączy jednostkowe środki karne zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt XV K 1095/14 i Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 559/14 i wymierza skazanemu M. T. łączny środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (słownie: czterech) lat;

4.  na mocy art. 576§1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

5.  na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku rzeczywiste okresy pozbawienia wolności: od dnia 1 sierpnia 2014 roku do dnia 2 sierpnia 2014 roku tj. dwa dni, w dniu 8 grudnia 2014 roku tj. jeden dzień oraz od dnia 26 kwietnia 2016 roku do dnia 22 grudnia 2016 roku;

6.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego odnośnie wyroku opisanego w punkcie 2 komparycji wyroku wobec braku podstaw do objęcia wyrokiem łącznym;

7.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. Nr 16, poz.124 z późń. zm.) w zw. z § 2, §4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w zw. z §22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 147,60 (słownie: sto czterdzieści siedem i 60/100) złotych brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

8.  na mocy art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym na mocy art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) od opłaty;

Sygn. akt II K 948/16

UZASADNIENIE

Skazany M. T. wniósł o wydanie wyroku łącznego na jego korzyść z zastosowaniem zasady „pełnej absorcji”. W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż jest młodym człowiekiem, który popełnił wiele głupot, w przyszłości nie chce wracać do zakładu karnego i dotychczasowego życia.

dowód: wniosek skazanego – k.1,3

M. T. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 371/13 za przestępstwo z art. 286 §1 k.k. popełnione w dniu 8 marca 2012 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby i karę grzywny 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 7 grudnia 2015 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 4 listopada 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 875/13 za przestępstwo z art. 286§3 k.k. popełnione w dniu 9 maja 2011 roku na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 3 lat próby i karę grzywny 30 stawek dziennych po 10 złotych grzywny; postanowieniem z dnia 11.12.2015 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary; kara pozbawienia wolności została wykonana w dniu 26 kwietnia 2016 roku, w dniu 6 lipca 2015 roku wykonano karę grzywny;

3.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt XV K 1095/14 za czyn z art. 178a§1 k.k. popełniony w dniu 31 lipca 2014 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 276 k.k. popełniony w okresie czasu od nieustalonego dnia czerwca 2014 roku do dnia 31 lipca 2014 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby i na podstawie art. 71§1 k.k. karę grzywny 40 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, środek karny zakazu prowadzenia pojazdów na okres 2 lat;

4.  Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 559/14 za przestępstwo z art. 178a§1 k.k. popełnione w dniu 25 sierpnia 2014 roku na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności której wykonanie warunków zawieszono na okres 3 lat próby, i na podstawie art. 71§1 k.k. wymierzono karę grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, środek karny zakazu prowadzenia pojazdów na okres 2 lat;

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 102/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione w dniu 6 grudnia 2014 roku na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat i karę grzywny 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

6.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 269/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione 24 stycznia 2015 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat i karę grzywny 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

7.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 października 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1183/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione 3 czerwca 2015 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

8.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 10 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 610/16 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione 25 stycznia 2016 roku na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

Dowód: karta karna z 14/12/2016, odpisy wyroków i postanowień, k. 13-16, 48, 75-77, informacja o pobytach i orzeczeniach, k. 21-22v, 52-54 oraz z 19/12/2016, opinia o skazanym, k. 49-51, z akt sprawy II K 610/16: wyrok k. 40, z akt sprawy II K 1183/15: wyrok k. 129, z akt sprawy II K 102/15: wyrok k. 88, z akt sprawy II K 371/13: wyrok k. 121, z akt sprawy II K 875/13 wyrok k. 198, z akt sprawy II K 269/15: wyrok k. 76, z akt sprawy II K 559/14 wyrok k. 40 /o zwrocie akt k. 75 akt sprawy/, z akt sprawy XV K 1095/14 wyrok, k. 92-93

Skazany jest 25 letnim kawalerem. Karę odbywa od 27 stycznia 2016 roku. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej jest określane jako przeciętne, a prognoza penitencjarna jako umiarkowana. Skazany jest dobrze przystosowany do warunków izolacji więziennej. Nie przejawiał zachowań agresywnych. Nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. W środowisku osadzonych funkcjonuje prawidłowo. Jest zdyscyplinowany i regulaminowy w kontaktach z przełożonymi. Nie był karany i nagradzany dyscyplinarnie. Nie korzysta z przepustek. Nie jest zatrudniony nieodpłatnie. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania. Nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury więziennej. Krytycznie wypowiada się do popełnionych przestępstw i dotychczasowego stylu życia. Uczestniczył w zajęciach z zakresu profilaktyki uzależnień od środków odurzających.

Dowód: opinia o skazanym k.49-51;

Sąd zważył, co następuje:

Zacząć wypada od wskazania, iż od dnia 1 lipca 2015 oku. ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, uchwalając również przepisy intertemporalne, które wskazują jakie przepisy stosować po dniu 1 lipca 2015 roku – w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych. Wskazać należy na poniższe przepisy tejże ustawy:

art. 19. 1. Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Jeżeli prawomocnie orzeczona przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kara łączna jest wyższa niż górna granica wymiaru kary łącznej określona w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wymierzoną karę łączną obniża się do górnej granicy wymiaru kary łącznej określonej w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Ww. przepis art. 19 ust. 1 stanowi przepis szczególny wobec art. 4 k.k. i tak więc w przypadku prawomocnego skazania po dniu 1 lipca 2015 roku., i wystąpienia potrzeby połączenia kar orzeczonych zarówno przed 1 lipca 2015 roku jak po dniu 1 lipca 2015 roku, stosuje się przepisy „nowe”, tj. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 roku. W niniejszej sprawie z uwagi na wydanie w dniu 10 listopada 2016 roku prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku w sprawie II K 610/16 za czyn popełniony po 1 lipca 2015 roku tj. w dniu 25 stycznia 2016 roku, zaistniała taka potrzeba.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym brzmieniem art. 85 § 1 i 2 k.k., warunkami orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym jest wymierzenie w poszczególnych wyrokach skazujących kar tego samego rodzaju lub innych kar lub kar łącznych oraz stwierdzenie, z zastrzeżeniem art. 89, że kary te podlegają wykonaniu. W art. 89 k.k. przewidziano wyjątek od ww. zasady, tj. że węzłem kary łącznej należy objąć również orzeczone kary pozbawienia wolności, których wykonania warunkowo zawieszono, albowiem nie są to kary podlegające wykonaniu w rozumieniu art. 85 §2 k.k.. W takiej sytuacji przy łączeniu kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i orzeczeniem kary łącznej bezwzględnej pozbawienia wolności, ustawodawca wprowadził w §1b art. 89 zasadę redukcji tj. przyjęcie, że miesiąc kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Mając na uwadze treść przywołanych przepisów, Sąd uznał, iż zachodziły warunki do wydania wyroku łącznego w zakresie kar pozbawienia wolności i kar grzywny i połączenia jednostkowych kar pozbawienia wolności i kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonych w wyrokach:

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 371/13

- Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt XV K 1095/14

- Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 559/14

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 102/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 269/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 października 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1183/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 10 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 610/16

Zachodziły także warunki do wydania wyroku łącznego w zakresie kar grzywny i połączenia jednostkowych takich kar orzeczonych w wyrokach:

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 371/13

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 102/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 269/15

- Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 października 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1183/15.

Zachodziły również przesłanki do orzeczenia łącznego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obejmującego jednostkowe skazania wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt XV K 1095/14 i Sądu Rejonowego w Sokółce z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 559/14

Wymienione kary, to kary tego samego rodzaju, nadto spośród wszystkich wymierzonych dotychczas oskarżonemu kary, jedynie te orzeczone przedmiotowymi wyrokami podlegają wykonaniu na ww. zasadach jak i podlegają łączeniu węzłem kary łącznej. To samo dotyczy ww. środka karnego.

W niniejszej sprawie w ramach rozstrzygnięcia w pkt 1 wyroku Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę łączną pozbawienia wolności od roku i 6 miesięcy do 4 lat 2 miesięcy i 15 dni pozbawienia wolności – z uwzględnieniem mechanizmu redukcji z art. 89§1 b k.k. W ramach rozstrzygnięcia w pkt 2 wyroku Sąd mógł wymierzyć skazanemu, karę łączną grzywny od 100 do 250 stawek dziennych. W zakresie rozstrzygnięcia co do łącznego środka karnego od 2 do 4 lat.

Karę łączną można wymierzyć w oparciu o systemy: kumulacji – polegający na prostym zsumowaniu kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa, absorpcji, gdzie kara najsurowsza pochłania pozostałe kary oraz kierując się zasadą mieszaną, zakładającą dwie górne i jedną dolną granicę kary łącznej, który to system został przyjęty między innymi przez obecnie obowiązującą ustawę karną.

Granice wymiaru kary łącznej zostały zakreślone w art. 86 k.k. Dla kary łącznej dolną granicę stanowi najwyższa z kar wymierzonych w poszczególnych wyrokach (tj. kara jednostkowa albo kara łączna), natomiast górną – suma kar wymierzonych w tych wyrokach, która nie może jednak przekroczyć 20 lat pozbawienia wolności i 810 stawek dziennych grzywny. Wysokość stawki dziennej określono w rozpoznawanej sprawie na minimalną jej kwotę tj. 10 złotych.

Zgodnie zaś z treścią art . 85a k.p.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jednocześnie jednak Sąd uwzględnił postulaty orzecznictwa nakazujące rozważyć także stopień związku przedmiotowego i podmiotowego w odniesieniu do zbiegających się przestępstw oraz inne okoliczności, które dotyczą postawy skazanego już po zapadnięciu wyroków objętych postępowaniem.

W związku z powyższym Sąd zdecydował o zastosowaniu względem skazanego zasady częściowej absorpcji. Przede wszystkim bowiem należało uwzględnić, iż wszystkie spośród rozpatrywanych kar stanowiły reakcję na popełnienie przez skazanego przestępstw różnorodzajowych, wymierzonych przeciwko różnym dobrom prawnym, tj. mieniu, bezpieczeństwu w komunikacji, dokumentom. Przestępstw objętych wyrokiem łącznym skazany dopuścił się w stosunkowo długim okresie czasu tj. od 8 marca 2012 roku do 25 stycznia 2016 roku, stąd też i z tego powodu brak przesłanek do zastosowania zasady pełnej absorbcji czy też do niej zbliżonej. Nie jest także zasadą, że wydanie wyroku łącznego ma polepszyć sytuacje skazanego. Ponadto na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym istotny wpływ miało również zachowanie się skazanego w zakładzie karnym. Jak wynika zaś z opinii Aresztu Śledczego Karnego zachowanie skazanego nie budzi zastrzeżeń i nie był on ani karany ani nagradzany dyscyplinarnie. Prognoza kryminologiczna oceniana jest umiarkowanie. Jednakże w ocenie Sądu okoliczność bezkonfliktowego i prawidłowego funkcjonowania skazanego podczas osadzenia nie może w większym jeszcze stopniu oddziaływać na wysokość wymierzonej kary łącznej, wszak osoba skazana jest zobowiązana do przestrzegania norm prawnych regulujących odbywanie kary pozbawienia wolności w warunkach zakładu karnego, za dobre zachowanie uzyskuje nagrody przewidziane przepisami prawa..

Nie ulega wątpliwości, iż względy prewencji zarówno generalnej, jak i indywidualnej nakazują zastosowanie wobec skazanego przynajmniej częściowej kumulacji kar. Przemawia za tym istniejąca pomiędzy dokonanymi przez skazanego czynami ww. rozdzielność czasowa, co nie tylko wskazuje na brak realnego związku pomiędzy przedmiotowymi czynami, ale też w konsekwencji skutkuje negatywną oceną postawy skazanego. W tym kontekście należało także zważyć, iż M. T., mimo stosunkowo młodego wieku, był już ośmiokrotnie karany przez sąd. Zgodnie zaś z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r.: „ decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” (II AKa 171/00, OSA 2001/2/5). Nadto wymaga podkreślenia, iż co do zasady sam fakt popełnienia dwóch lub więcej przestępstw stanowi okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji. Dodatkowo w takim wypadku w społecznej świadomości prawnej mogłoby powstać wrażenie, że sprawcy wielu przestępstw traktowani są łagodniej, aniżeli sprawcy pojedynczych przestępstw.

Jednocześnie Sąd w pełni podziela stanowisko, iż jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczone jest stosowanie zarówno zasady pełnej kumulacji, jak i zasady pełnej absorpcji, to jednak są to rozstrzygnięcia skrajne, które znajdują zastosowanie w zupełnie wyjątkowych, nietypowych sytuacjach. W ocenie Sądu takie okoliczności nie ujawniły się zaś w niniejszej sprawie.

Wspomniane wyżej okoliczności przemawiały więc za zastosowaniem przy łączeniu wymierzonych skazanemu kar pozbawienia wolności i grzywny zasady asperacji. W efekcie Sąd orzekł skazanemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, karę łączną 200 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka. Orzeczono z zastosowaniem zasady kumulacji łączny 4 letni środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – skazany dwukrotnie w dniach 31 lipca i 25 sierpnia 2014 roku kierował pojazdem mechanicznym znajdując się w stanie nietrzeźwości, drugiego z przestępstw dopuścił się w trakcie trwania postępowania przygotowawczego o tożsamy czyn popełniony 25 dni wcześniej.

Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 577 k.p.k., na poczet kar łącznych pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności zgodnie z treścią prawomocnych orzeczeń i informacją o odbyciu kary.

W punkcie 6 wyroku Sąd na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego odnośnie do wyroku opisanego w punktach 2 części wstępnej wyroku wobec braku podstaw do objęcia wyrokiem łącznym /kary odbyte i wykonane/.

W punkcie 7 wyroku na mocy wskazanych przepisów Sąd zasądził od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku na rzecz obrońcy z urzędu kwotę 147,60 złotych brutto tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu skazanemu.

Ponadto Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem o wydanie wyroku łącznego, uznając, że nie jest on w stanie ich ponieść.