Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 404/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 03 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Janusz Roszewski (spr.)

Sędziowie:

SSO Jan Brzęczkowski

SSO Marian Raszewski

Protokolant:

st. sekr. sąd. Jolanta Bąk

po rozpoznaniu w dniu 03 listopada 2016r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...)z siedzibą w W.

przeciwko E. C.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie

z dnia 17 marca 2016r. sygn. akt I C 1208/15

oddala apelację.

SSO Jan Brzęczkowski SSO Janusz Roszewski SSO Marian Raszewski

Sygnatura akt II Ca 404/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 7 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Jarocinie zasądził od pozwanej E. C. na rzecz powoda (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 11719,56 zł wraz
z odsetkami ustawowymi od dnia 22 października 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie powództwo oddali oraz orzekł o kosztach procesu i rygorze natychmiastowej wykonalności.

Wyrok powyższy zaskarżył powód w części oddalającej powództwo co do kwoty 209,45 zł wraz z odsetkami od dnia 22 października 2015 r. do dnia zapłaty, a także w części rozstrzygającej o kosztach procesu tj. w pkt 2 i pkt 3
w całości.

Zaskrzonemu wyrokowi skarżący zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, art. 7a z dnia 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim w zw. z art. 58 § 3 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie wskutek błędnego uznania, iż na dochodzona przez powoda kwotę z tytułu kosztów naliczonych przez jego poprzednika prawnego składają się wyłącznie koszty i opłaty wynikające z udostępnienia i obsługi pożyczki, podczas gdy na dochodzona przez powoda w niniejszym postępowaniu kwotę kosztów naliczonych przez jego poprzednika prawnego powoda składają się opłaty i koszty wynikające z innych przepisów prawa, w szczególności zasądzone koszty postępowania klauzulowego, wobec czego przepisy ustawy o kredycie konsumenckim limitujące wysokość kosztów nie znajdują wobec nich zastosowania.

Stawiając powyższe zarzuty apelujący wnieśli o zmianę zasiarczonego wyroku w pkt 2 poprzez zasądzenie od pozwanej E. C. na rzecz powoda dalszej kwoty w wysokości 209,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.10.2015 roku do dnia zapłaty; zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych za postępowanie przed Sądem I instancji oraz kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych za postępowanie apelacyjne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest nieuzasadniona.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne dokonane w sprawie przez Sąd Rejonowy przyjmuje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r.,
I CSK 147/05).

Wbrew skarżącemu nie zachodzi potrzeba uzupełnienia materiału dowodowego w postaci wnioskowanych dowodów z dokumentów na okoliczność poniesienia przez cedenta kosztów bankowych i sądowych, skoro w apelacji powód nie zarzuca braków w tym zakresie ustaleń faktycznych, tym bardziej, że odwołując się do ich treści uznaje je tym samym za wystarczające, dla postawienia wyłącznie zarzutu naruszenia prawa materialnego.

W związku zatem z treścią zarzutu apelacji naruszenia prawa materialnego art. 7a ustawy o kredycie konsumenckim w zw. z art. 58 §3 k.c. powoda podnieść też tu trzeba, co następuje.

W postępowaniu zmierzającym do ustalenia faktów sprawy należy uwzględniać rozkład ciężaru dowodu. Zwrot ten jest używany w dwóch podstawowych znaczeniach: formalnym (procesowym) i materialnoprawnym. W znaczeniu formalnym (procesowym) wskazuje on podmioty, które powinny przejawiać inicjatywę w zbieraniu dowodów i wykazywaniu twierdzeń.
W znaczeniu materialnoprawnym określa on, kto ponosi ujemne konsekwencje tego, że istnienie doniosłego dla rozstrzygnięcia sprawy faktu nie zostało w toku postępowania sądowego udowodnione. Kwestię tę rozstrzyga art. 6 k.c. stanowiąc, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Jeżeli więc ktoś powołuje się przed sądem na pewien fakt, z którym prawo wiąże jakieś korzystne dla niego konsekwencje prawne, a fakt ten nie zostanie udowodniony, wówczas przegra sprawę, czyli jego roszczenie nie zostanie przez sąd uwzględnione (por. Z. Radwański, Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2005, s. 64-65).

Powód wbrew twierdzeniom apelacji nie wykazał przede wszystkim, że umowa cesji obejmowała także wierzytelność obejmującą koszty windykacyjne poniesione przez cedenta, które zostały wskazane w bankowym tytule egzekucyjnym w wysokości 45,65 zł oraz koszty sądowe w postępowaniu o nadanie temu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności w kwocie 109,49 zł. Żadne z postanowień umowy sprzedaży wierzytelności, jak również załącznik nr 1 do umowy, nie potwierdza cesji takich wierzytelności. Tej okoliczności faktycznej nie może również wywieść z dokumentów zawnioskowanych w apelacji.

W tych okolicznościach faktycznych, dokonanych na podstawie zgromadzonego w sprawie i prawidłowo ocenionego materiału dowodowego, Sąd I instancji prawidłowo zatem dokonał oceny roszczenia powoda o zapłatę kwoty kosztów wyłącznie w odniesieniu do kosztów ustalonych w umowie pożyczki gotówkowej w oparciu o dyspozycję normy wynikającej z art. 7a ustawy o kredycie konsumenckim. Zasadnie też stwierdził, że obciążenie pozwanej kosztami związanymi z zawarciem umowy pożyczki kwotą wyższą niż 500 zł tj, jest nieuzasadnione, co uzasadnia oddalenie powództwa w części nieudowodnionej.

Już wobec powyższego apelację należało oddalić nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia (art. 385 k.p.c.).

SSO Marian Raszewski SSO Janusz Roszewski SSO Jan Brzęczkowski

II Ca 404/16

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE